Tick, Tick... Boom!Directed by Lin-Manuel Miranda | 1h 55m
10 / 10
🌟
🎞️ เนื้อเรื่องย่อtick, tick...BOOM! เป็นหนังที่ดัดแปลงมาจาก one-man show มิวสิคัลของ Jonathan Larson นักแต่งเพลงและนักเขียนบทละครชื่อดังชาวอเมริกัน เรื่องราวของหนังเรื่องนี้จะให้ความรู้สึกเรียลมากกว่าหนังมิวสิคัลเรื่องอื่นๆ เพราะเนื้อเรื่องทั้งหมดเป็นการเล่าอัตชีวประวัติของโจนาธานนั่นเอง
ชีวิตของคนช่างฝันถังแตกในกรุงนิวยอร์กช่วงยุค 1990s กำลังสั่นคลอนเป็นอย่างมาก เพื่อนในวัยเดียวกับเขาบ้างก็ประสบความสำเร็จและมีชีวิตที่มั่นคง บ้างก็ล้มระเนระนาดไปตามกัน ส่วนเขาเองที่วิ่งไล่ตามความฝันที่จะได้เขียนบทละครมิวสิคัลดาวรุ่งเรื่องใหม่มา 8 ปี ก็เจอเข้าอุปสรรคมากมาย เมื่อเดดไลน์ของบทละครของเขาใกล้เข้ามาทุกที รวมถึงเพื่อนๆใกล้ตัวของเขาที่ถูกพรากจากโลกนี้ไปด้วยโรค AIDS ทีละคน โจนาธานในวัย 29 รู้สึกว่าเวลาในชีวิตของเขากำลังจะหมดลงไปอย่างเปล่าประโยชน์ เขาจะก้าวเข้าสู่ปีที่ 30 ของชีวิตโดยปราศจากความสำเร็จใดๆทั้งสิ้น เสียง tick, tick ของนาฬิกาชีวิต ดังอยู่ในหัวของเขาทุกวัน และเขาก็ยังไม่พร้อมที่จะได้ยินเสียง BOOM! ที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้
📝 รีวิว
เป็นหนังที่ตอนแรกลินไม่ได้ตื่นเต้นที่จะได้ดูขนาดนั้น เพราะว่าปกหนังกับตัวอย่างหนังดูไม่ได้น่าสนใจมาก คิดว่าคงเป็นหนังฟีลกู้ด บอกเล่าถึงเรื่องเบื้องหลังการทำมิวสิคัลทั่วไป แต่เนื่องจากว่าเพิ่งได้ย้อมกลับไปดู Spiderman ของ Andrew Garfield เลยมาตามเก็บหนังเรื่องอื่นๆของเขาค่ะ (โดนแมวส้มตกอย่างจริงจัง ♥^♥) พอดูจบแล้วลินถึงอยากมาเขียนรีวิวเลยค่ะ เรื่องนี้โดนเก็บเข้าลิสต์ Favorite of all time ของลินเลย หวังอย่างใจจดใจจ่อจริงๆว่าจะมีชื่อหนังเรื่องนี้เข้าชิง Oscar ค่ะ
tick, tick...BOOM! กำกับโดย Lin-Manuel Miranda ซึ่งเป็นคนแต่งมิวสิคัลชื่อดังอย่าง 'The Hamilton' และเป็นผู่แต่งเพลงดังของดิสนีย์อย่าง 'How far I'll go (Moana)' และ อีกหลายๆเพลงของหนังดิสนีย์ล่าสุดเรื่อง 'Encanto' อีกด้วยค่ะ ซึ่งเขาได้ให้สัมภาษณ์ไว้หลายๆครั้งว่า Jonathan Larson หรือว่าตัวละครหลักของหนังเรื่องนี้ ได้ให้แรงบันดาลใจกับเขาในการทำมิวสิคัลตั้งแต่ตอนเขาเด็กๆ และเขาก็นับถือและชื่นชมโจนาธานมาโดยตลอด ซึ่งสำหรับเอฟลินเนี่ย รู้สึกว่าความ passionate ของ Lin-Manuel มันแสดงออกให้เห็นได้ชัดมากๆในหนังเรื่องนี้ และเขาสามารถประยุกต์บทมิวสิคัลมาเป็นภาพยนตร์ได้อย่างไร้ที่ติมากๆค่ะ ทุกองค์ประกอบ การวางเรื่องราว และไทม์ไลน์ของเรื่อง มันถูกเรียบเรียงออกมาได้ดี สมูท และกลมกล่อม ทำให้คนดูรู้สึกคล้อยตามเนื้อเรื่องไปได้ดีมากค่ะ ความรู้สึกเร่งรีบตลอดเวลาของหนัง สอดคล้องกับชื่อหนังที่เป็นเสียงของนาฬิกา บ่งบอกเราว่าเวลานั้นเดินอยู่ตลอดเวลา และมันก็ไม่เคยรอใคร เรียกน้ำตาลินเป็นสายธารเลยค่ะเรื่องนี้ มันดีมากจนหยุดร้องไห้ไม่ได้ T^T
ต่อด้วยนักแสดงนำ แมวส้ม หรือ Andrew Garfield ที่ทุกคนน่าจะคุ้นเคยกับเขาในบทบาท SpiderMan มากกว่า (หรือแฟนๆ แฮร์รี่ พอตเตอร์ น่าจะจำเขาได้ในฐานะ Remus Lupin Fancast) เจ้าของรางวัล Tony Awards และล่าสุดมานี้รางวัล Golden Globes กับหนังเรื่อง tick, tick...BOOM! นี่ล่ะค่ะ ดูแอนดรูว์เรื่องนี้จบแล้ว สิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวลินเลยคือ "The academy better give him a fucking Oscar!" แอนดรูว์ตีบทแตกละเอียดเป็นผงเลยทุกคน ที่น่าประทับใจไปอีกคือ แอนดรูว์ไม่เคยร้องเพลงแบบจริงจังมาก่อน ตอนเขาได้รับบทของโจนาธานมา เขาเลยใช้เวลา 1 ปีกับการตั้งใจเรียนร้องเพลง and he executed this role perfectly ตอนดูแล้วคือลืมภาพจำสไปเดอร์แมนไปเลย เห็นแอนดรูว์เป็นโจนาธานเท่านั้น ใครอยากรู้ว่า Perfect Acting คืออะไร ลินขอผายมือให้มาดู Andrew Garfield เรื่องนี้เลยค่ะ It's ✨PHENOMENAL✨
เพิ่มเติมในส่วนอื่นๆ อีกส่วนนึงที่ทำให้ลินคลิ๊กกับหนังเรื่องนี้มากๆ คือเรื่อง ความรู้สึกไร้ค่าและความรู้สึกหมือนเวลาชีวิตจะหมดลงตลอดเวลา ของผู้คนในสังคมทุนนิยมค่ะ ในเรื่องนี้ตัวละครหลักอย่าง โจนาธาน เหมือนวิ่งหนีเลข 30 เพราะในช่วงชีวิต 20 ของเขา ที่ทุกคนชอบกล่าวกันว่าเป็น prime time ของชีวิต เขาไม่มีผลงานหรือประสบความสำเร็จอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย แถมไม่มีรายได้ที่แน่นอนอีก ค่านิยมการวัดคุณค่าของชีวิตหรือฐานะในสังคมด้วยเงิน และผลงานในหน้าที่การงานมันกดดันผู้คนให้ใช้ชีวิตแบบทุ่มแค่กับงาน (ทำงานทั้งวันทั้งคืนให้กับนายทุน เพื่อที่จะได้รับรายได้ที่ไม่คุ้มแม้แต่น้อยกับการทำงานหนักที่เราเสียไป หวังว่าวันนึงจะได้รวยอยู่แบบสุขสบาย จนตอนนั้นถึงจะเลิกทำงานและหันไปสนใจอย่างอื่นในชีวิต ซึ่งจะเกิดขึ้นจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ จนตอนนั้นเราจะเสียเวลากับการทำงานไปเท่าไหร่แล้ว) ซึ่งเพื่อนๆโจนาธานหลายคนหันเข้าสู่วงจรทุนนิยม ทิ้งความฝันด้านมิวสิคัลไป เพื่อจะได้มีงานและฐานะที่มั่นคง ในระหว่างที่โจนาธานเห็นต่าง และมองว่าเขาไม่สามารถยอมใช้ชีวิตแบบปลอมๆนั้นได้ เขาไม่อยากขายความสร้างสรรค์หรือศิลปะของเขาเพื่อเงิน หรือขายมันให้นายทุน เขาให้ความสำคัญและคุณค่าของศิลปะของเขา และเขาทำมันเพราะเขามีแรงบันดาลใจที่จะทำมัน เขาทำมันเพื่อ share with the world what he has to say ในหนังเราจะเห็นได้ว่าโจนาธานเองคิดหนักและลำบากกับความคิดของเขาเรื่องนี้อยู่ตลอดๆ ถึงแม้เขาจะให้ความสำคัญกับศิลปะเขามากแค่ไหน แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าในยุคสมัยที่ระบบทุนนิยมเข้าครอบงำ คุณค่าของศิลปะถูกลดทอนให้กลายเป็นสินค้า มันเกือบเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ยอมจำนนให้ กับนายทุนเพื่อหารายได้ในการใช้ชีวิตต่อไป
ย่อหน้าสุดท้ายของรีวิวอันแสนยาวอันนี้ ลินจะบอกทุกคนว่า "DON"T FORGET TO CHECK THIS FILM OUT!!!" สามารถดูได้บน Netflix เลย ใครที่ชอบ La la land ลินเชื่อว่าน่าจะชอบเรื่องนี้ไม่แพ้กันค่ะ ขอ disclaimer ไว้ในย่อหน้าสุดท้ายแล้วกันค่ะว่ารีวิวนี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัว ใครไปดูมาแล้วได้ fact ใหม่ๆ หรือมีมุมมองที่ต่างไปก็มาแชร์กันได้นะคะ หวังว่าทุกคนจะเอนจอยกับหนังเรื่องนี้เหมือนลิน and let's pray for Andrew's Oscar together _/|\_ Thank you for you attention ka ♥
GIF of Jonathan Larson performing
his One-Man Show "tick, tick...BOOM!" (1990)
his One-Man Show "tick, tick...BOOM!" (1990)
© JAXTON WANG
