ห้ามนำไปเผยแผ่โดนไม่ได้รับอนุญาติ ไฮด์วาดเอง แต่งเอง ใช้เวลาตั้ง 2 ชั่วโมง เหนื่อยรู้มั๊ย
ถึงมันจะขี้ริ้วขี้เหร่ แต่ก็ทำออกมาจากใจ
...กาลเวลาผ่านไป...
จากฤดูหนาว ผันเปลี่ยนเป็นฤดูใบไม้ผลิ เปลี่ยนแปลงเป็นฤดูร้อน เข้าฤดูฝน
สู่ฤดูใบไม้ร่วง และบัดจบมาพบฤดูหนาวอีกครา เป็นอย่างนี้มาหลายคราว
เวลาเปลี่ยนไป พร้อมอะไรๆ ที่เปลี่ยนไป พฤกษาสูงใหญ่ขึ้นที่ละนิด
แต่สิ่งที่ไม่เป็นเปลี่ยนคือความทรงในอดีตที่ตราตรึงในหัวใจ
แผ่นศิลาสลักนามของผู้ที่หลับไหล สุสานหินนิ่งสงบในดงไพร
ผู้ที่รักยิ่งของกุนซือแห่งหลานก๊ก หลับใหลอยู่ ณ ที่นี้
เสียงกิ่งก้านของไม้ไผ่ยาวดังเสียดสี แข่งกันเสียงปักษาร้องเจี้ยวจ้าว
ร่างบางของบุรุษผู้หนึ่งก้าวเดิน เข้ามาใกล้สุสานหินอย่างช้าๆ
เสียงที่ไพเราะประดุจเสียงของกูเจิงชั้นดีกล่าวทักทายผู้ให้กำเนิด
ที่บัดนี้เสียชีวิตไปนานได้ 5 ปีเศษแล้ว
"สวัสดีขอรับ...ท่านแม่"
"วันนี้อากาศดีจังเลยนะขอรับ"
ถ้าแม่ยังอยู่ แม่คงจะตอบข้าว่า
"ใช่จ้ะ วันนี้อากาศดีมาก"
พร้อมรอยยิ้มที่งดงามที่สุดในโลก
"ข้าคิดถึงท่าน อยากมาเยี่ยมทุกวัน"
....
"แต่ว่าตอนนี้ข้าเป็นกุนซือของก๊กหลาน"
"งานยุ่งมากทำให้ข้าไม่สามารถมาเยี่ยมท่านได้ทุกวันดังก่อน"
ถ้าท่านแม่ยังอยู่ท่านคงจะพูดว่า
"ลูกแม่นี้เก่งจริงๆ ทำหน้าที่กุนซือให้ดีนะ"
"แต่อย่าหักโหมมากเกินไปนะลูกรัก"
ท่านเป็นห่วงข้าเสมอแม้จะไม่ใช่เรื่องของท่าน
แต่ตอนนี้ท่านไม่สามารถตอบหรือพูดคุยกับข้าได้อีกแล้ว
...
ข้าไม่ได้เห็นอีกแล้วรอยยิ้มที่งดงามนั้น
...
ไม่มีมือคู่เรียวของท่านเคยลูบศีรษะอีกแล้ว
...
ข้ารู้สึกเหงา และโศกเศร้าเสมอมา
...
ข้าทำตัวงี่เง่าเกินไปรึเปล่า
...
"อย่ายอมแพ้นะลูก ลูกต้องเดินไปข้างหน้า อย่าท้อ แม่เอาใจช่วยลูกเสมอนะ"
เสียงของท่านดังขึ้น มันเป็นประโยคที่ข้าเคยได้ยินในอดีต
ทั้งๆที่ไม่ได้นึกถึงมัน แต่ความทรงจำกลับนึกขึ้นมาเอง
"ขอบคุณขอรับ...ท่านแม่"
น้ำตาสีใสรินไหลออกจากนัยน์ตาคู่งาม
"ข้ารักท่านแม่นะครับ"
....
..
.
"เช่นกันจ้ะ"
.
..
...
โอบกอดที่อบอุ่นที่สุดในโลก รอยยิ้มที่งดงามที่สุด
ความรักที่บริสุทธิ์ยิ่งกว่ารักใด
ท่านให้ข้าเสมอมา
ท่านคือผู้ข้ารักสุดหัวใจ ยากที่ใครจะแทนที่ได้
...
..
.
----------------------------------------
เผางานมากมาย ~~~ เน่าซะ
วันนี้วันแม่ กราบแม่ บอกรักแม่กันรึยัง ??
รักแม่ให้มากๆนะคะ
ทำดีกับท่านให้มากๆ
ก่อนที่จะไม่มีแม่ให้กอด
ให้บอกรัก ให้หอมแก้ม....
ไฮด์เป็นเด็กธรรมดาคนหนึ่ง
...
..
.
ที่อยากบอกว่ารักแม่ให้ดังที่สุดในโลก
..
.
วันมอบมาลัยให้แอบเขิน และก็บอกรักแม่
..แม่ร้องไห้...
ทำให้รู้สึกว่าหายเขินเป็นปิดทิ้ง
...
..
.
หากชนะความกลัว ความอายได้
..
.
เราจะสามารถทำอะไรๆ
ที่มอบความสุขมากมายให้คนหนึ่งๆ
แม้มันจะเล็กน้อยสำหรับเราแต่สำหรับท่าน
แค่คำบอกรักของเราท่านก็มีความสุขสุดๆแล้ว
..
.
.
รักแม่นะค่ะ
-----------------------------------------
เดิมที่มันอยู่ที่นี้ http://ah-liang-zi.exteen.com/
แวะไปเยี่ยมบล็อคไฮด์ได้นะ