 สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ |
ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )
  |
| สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ |
 Mar 30 2021, 01:23 PM
โพสต์
#1
|
|
 นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2   กลุ่ม :  นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟโพสต์ : 595 เข้าร่วม : 31-July 20 หมายเลขสมาชิก : 38,498 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา   หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง 
 ผู้พิทักษ์ 
 |
Fantastic Beasts and Where to Find Them สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่  ชื่อ : สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ (Fantastic Beasts and Where to Find Them) ผู้เขียน : นิวท์ สคามันเดอร์ วัน เดือน ปีที่ตีพิมพ์ : ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1927 (ช่วงระหว่างวันที่ 1 มกราคม - 19 มีนาคม) สำนักพิมพ์ : ออบสคูรัสบุ๊คส์ หมวดหมู่ : สัตว์วิเศษวิทยา สำเนา : ตำราเรียนฮอกวอตส์ สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ (Fantastic Beasts and Where to Find Them) เป็นหนังสือที่เขียนโดยนิวท์ สคามันเดอร์ นักสัตว์วิเศษวิทยาผู้มีชื่อเสียง เป็นหนังสือที่มีอยู่แทบทุกครัวเรือนของพ่อมดแม่มดทั่วประเทศ เพราะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับสัตว์วิเศษไว้อย่างหลากหลาย ตั้งแต่ตัวตัวควินทาเพดอาศัยอยู่ที่ไหน ตัวพัฟฟ์สกีนกินอะไรเป็นอาหาร และทำไมจึงไม่ควรเอานมทิ้งไว้นอกบ้านให้เจ้านาร์ล สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ ถูกตีพิมพ์มาแล้วหลายครั้ง โดยเล่มนี้เป็นการพิมพ์พิเศษครั้งที่ 52 ในอดีตมีการจัดตั้งกองออกระเบียบสัตว์ฯ และพยายามให้นิยามความหมายของคำว่าสัตว์กับสิ่งมีชีวิตชั้นสูง คำนิยามของ สิ่งมีชีวิตชั้นสูง หมายถึงสัตว์วิเศษที่สามารถเข้าใจถึงสิทธิของมัน รับรู้กฎหมายต่าง ๆ ของพ่อมดแม่มด และมีสิทธิเสียงในรัฐบาลของโลกเวทมนตร์ ส่วน สัตว์ นั้นได้มีการโต้เถียงกันมามากว่าแท้จริงแล้วควรมีนิยามว่าอย่างไร ในศตวรรษที่ 14 ได้มีการตัดสินว่าสมาชิกผู้วิเศษที่เดินสองเท้าเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูง นอกจากนั้นให้ระบุเป็นสัตว์เพื่อมิตรภาพ จึงได้มีการเรียกสิ่งมีชีวิตชั้นสูงทั้งหมดมาชุมนุมกัน เพื่อจะได้สรุปข้อบัญญัติในกฎหมายแบบใหม่ แต่ก็ต้องพบปัญหาเมื่อก็อบลินนำสิ่งมีชีวิตสองขาทั้งหมดมาประชุมร่วมกัน และทำให้เกิดความโกลาหล เมื่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมดทำลายข้าวของจนไม่มีชิ้นดี หนังสือเล่มนี้เปรียบเสมือนคู่มือและแบบเรียน ที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์วิเศษแต่ละตัวบนโลกเวทมนตร์ รวมถึงวิธีรับมือกับพวกมัน ทั้งยังถูกบรรจุเข้าเป็นหนังสือเรียนมาตรฐาน ของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ นอกจากนี้ โรว์ลิงยังได้มีการสร้างความเสมือนจริงด้วยการให้มีลายมือของแฮร์รี่ พอตเตอร์และรอน วีสลีย์ เขียนและวาดรูปเล่นอยู่ตลอดเล่มอีกด้วย  ความเป็นมา หนังสือ สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ ถูกวางจำหน่ายครั้งแรกในต้นปี ค.ศ. 1927 และได้มีการเปิดตัวหนังสือเมื่อวันที่ 19 มีนาคม ค.ศ. 1927 เวลาเจ็ดนาฬิกา ณ ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เนื้อหา QUOTE
ข้อมูลเพิ่มเติม
ข้อมูลจาก Harry Potter Wiki และหนังสือ Fantastic Beasts and Where to Find Them รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com) หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย |
 |
 
|
|
Apr 1 2021, 02:33 AM
โพสต์
#2
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟโพสต์ : 595 เข้าร่วม : 31-July 20 หมายเลขสมาชิก : 38,498 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง
ผู้พิทักษ์
|
บทนำ เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ นำเสนอผลจากการเดินทางและทำวิจัยยาวนานหลายปี ผมมองย้อนกลับไปสมัยที่ยังเป็นพ่อมดน้อยวัยเจ็ดขวบ ใช้เวลาเป็นชั่วโมง ๆ ในห้องนอนเฝ้าชำแหละฮอร์กลัมป์ แล้วผมก็รู้สึกอิจฉาการเดินทางที่เด็กคนนั้นจะได้พบต่อไป จากป่ามืดมิดที่สุดไปสู่ทะเลทรายสว่างจ้า จากยอดเขาสูงสู่ปลักโคลนเฉอะแฉะ เมื่อเขาเติบโตขึ้น เด็กชายผู้มีฮอร์กลัมป์เกาะเต็มตัวผู้นั้นจะได้สะกดรอยตามสัตว์ทั้งหลาย ที่บรรยายไว้ในหน้าถัดไป ผมได้ไปเยือนถ้ำ โพรง และรังต่าง ๆ ทั่วทั้งห้าทวีป ได้สำรวจพฤติกรรมประหลาด ๆ ของสัตว์วิเศษในร่วมร้อยประเทศ ได้เห็นพลังของพวกมัน ทำความคุ้นเคยกับพวกมัน และบางครั้งก็ต้องคว้ากาน้ำสนามมาต่อสู้กับพวกมันด้วย หนังสือสัตว์มหัศจรรย์ฯ ถือกำเนิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1918 โดยคุณออกัสตัส เวิร์ม แห่งสำนักพิมพ์ออบสคูรัสบุ๊คส์ ได้กรุณาสอบถามว่าผมสนใจจะเขียนเรื่องสรุปย่อที่เชื่อถือได้เกี่ยวกับสัตว์วิเศษ ให้สำนักพิมพ์ของเขาบ้างไหม ผมซึ่งตอนนั้นเป็นเพียงข้าราชการชั้นผู้น้อยในกระทรวงเวทมนตร์ รีบตะครุบโอกาสที่ทั้งจะช่วยเสริมรายได้อันน่าสงสารของตัวเอง ที่มีเพียงสัปดาห์ละสองซิกเกิ้ล และจะได้ใช้วันหยุดท่องเที่ยวไปในโลกกว้างเพื่อค้นหาสัตว์วิเศษสายพันธุ์ใหม่ ๆ นี้โดยไม่ลังเล หลังจากนั้นหนังสือเล่มนี้ก็ได้รับการตีพิมพ์เรื่อยมา บทนำนี้มีขึ้นเพื่อตอบคำถามบางข้อที่ถูกถามมามากที่สุดทางถุงไปรษณีย์ของผม นับตั้งแต่หนังสือเล่มนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1927 คำถามแรกเป็นคำถามพื้น ๆ ที่สุด -- สัตว์ คืออะไร รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com) หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย |
|
|
|
|
Apr 1 2021, 02:50 AM
โพสต์
#3
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟโพสต์ : 595 เข้าร่วม : 31-July 20 หมายเลขสมาชิก : 38,498 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง
ผู้พิทักษ์
|
บทนำ สัตว์คืออะไร นิยามคำว่า สัตว์ ได้ทำให้เกิดความขัดแย้งมานับศตวรรษ นักศึกษาสัตว์วิเศษวิทยามือใหม่บางคนอาจแปลกใจที่พูดเช่นนี้ ปัญหาที่ว่าอาจเห็นได้ชัดเจนขึ้นเมื่อลองพิจารณาสัตว์วิเศษสามประเภทนี้ มนุษย์หมาป่าอยู่ในร่างมนุษย์เป็นส่วนใหญ่ (เป็นได้ทั้งพ่อมดแม่มดและมักเกิ้ล) อย่างไรก็ตาม เดือนละครั้งก็ต้องกลายร่างเป็นสัตว์สี่เท้าที่ป่าเถื่อนดุร้าย และไม่มีสำนึกความเป็นคน เซนทอร์มีนิสัยผิดแผกจากมนุษย์ พวกมันอาศัยอยู่ในป่าเขา ไม่ยอมสวมเสื้อผ้า ชอบแยกตัวจากพ่อมดแม่มดและมักเกิ้ล แต่กระนั้นก็มีความเฉลียวฉลาดไม่แพ้มนุษย์ โทรลล์มีรูปร่างแบบมนุษย์ เดินตัวตรง เรียนรู้คำศัพท์ง่าย ๆ ได้บ้าง แต่ก็มีความฉลาดน้อยกว่ายูนิคอร์นที่โง่ที่สุดเสียอีก แถมยังไม่มีอำนาจวิเศษใด ๆ ในตัว เว้นแต่พละกำลังที่มากมายผิดธรรมชาติเท่านั้น ตอนนี้ก็ลองถามตัวเองดูว่า สิ่งมีชีวิตที่กล่าวมาแล้วนี้ ประเภทไหนที่ควรเรียกว่า สิ่งมีชีวิตชั้นสูง ซึ่งหมายถึงสิ่งมีชีวิตที่ควรได้รับสิทธิทางกฎหมาย และมีสิทธิ์มีเสียงในรัฐบาลของโลกเวทมนตร์ แล้วประเภทไหนที่ควรเรียกว่า สัตว์ เฉย ๆ ในระยะแรก เกณฑ์การตัดสินว่าสิ่งมีชีวิตวิเศษประเภทใดควรจัดให้เป็น สัตว์ ยังหยาบมาก เบอร์ด็อก มัลดูน ประธานสภาพ่อมด1 ในศตวรรษที่สิบสี่ประกาศว่า สมาชิกชุมชนเวทมนตร์ตัวใดที่เดินสองเท้าจะได้รับสถานะเป็น สิ่งมีชีวิตชั้นสูง ที่เหลือต้องเป็น สัตว์ ต่อไป และเพื่อมิตรภาพที่ดีระหว่างกัน เขาจึงได้เรียก สิ่งมีชีวิตชั้นสูง ทั้งหมดมาประชุมร่วมกับพ่อมดแม่มดในการประชุมสุดยอดเพื่ออภิปรายกฎหมายเวทมนตร์ใหม่ ๆ แต่แล้วเขาก็ได้ค้นพบอย่างไม่สบอารมณ์นักว่าตนเองคำนวณพลาดไปเสียแล้ว ในห้องประชุมอัดแน่นไปด้วยก็อบลินที่พาสัตว์สองเท้าทั้งหมดที่มันเจอมาด้วย บาธิลดา แบ็กช็อตได้บรรยายถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์เวทมนตร์ว่า แทบไม่ได้ยินเสียงอื่นใดนอกจากเสียงกรีดร้องของดิริคอว์ล เสียงคร่ำครวญของออเกอรีย์ และเสียงเพลงแหลมสูงที่ดังไม่หยุดหย่อนของพวกฟวูปเปอร์ ในขณะที่พ่อมดและแม่มดพยายามอ่านเอกสารตรงหน้า พิกซี่และแฟรี่จำนวนมากก็บินวนรอบศีรษะพลางหัวเราะคิกคัก และส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวตลอดเวลา โทรลล์จำนวนหนึ่งโหลหรือประมาณนั้นเริ่มใช้กระบองทุบทำลายห้องประชุม ในขณะที่แม่มดเฒ่าบินร่อนไปทั่วบริเวณเพื่อหาเด็กกิน ประธานสภาฯ ลุกขึ้นเปิดประชุมแต่กลับเหยียบโดนกองมูลของตัวพอร์ล็อกเข้า เลยวิ่งพลางด่าพลางออกจากห้องไป  จะเห็นได้ว่าการเดินสองขาไม่อาจรับประกันว่าสิ่งมีชีวิตวิเศษนั้น ๆ จะสามารถเข้าร่วมหรือจะสนใจในกิจการของรัฐบาลพ่อมด ด้วยความขมขื่นสุดทน เบอร์ด็อก มัลดูนถึงกับสาบานว่าจะไม่พยายามรวบรวมสมาชิกชุมชนผู้วิเศษที่ไม่ใช่พ่อมดแม่มด เข้ามาอยู่ในสภาพ่อมดอีกต่อไป ผู้รับตำแหน่งต่อจากมัลดูนคือ มาดามเอลฟริดา แคลกก์ ได้พยายามให้นิยามของคำว่า สิ่งมีชีวิตชั้นสูง อีกครั้ง ด้วยหวังว่าจะสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดยิ่งขึ้นกับสัตว์วิเศษทั้งหลาย เธอแถลงว่า สิ่งมีชีวิตชั้นสูง คือพวกที่พูดภาษามนุษย์ได้ สัตว์ที่สื่อสารกับสมาชิกสภาฯ ได้เข้าใจก็ได้รับเชิญมาเข้าร่วมประชุมครั้งต่อมา แต่ปัญหาก็เกิดขึ้นอีกครั้ง โทรลล์ที่ก็อบลินสอนให้พูดประโยคง่าย ๆ ได้สองสามประโยคก็เข้ามาทำลายห้องประชุมอีก ตัวจาร์วีย์พากันวิ่งแข่งรอบขาเก้าอี้ในสภาฯ และกัดข้อเท้าทุกคนที่มันพบ ในขณะเดียวกัน ผีกลุ่มใหญ่ (ผู้ไม่ผ่านเงื่อนไขของมัลดูน เพราะผีไม่ได้เดินสองเท้า แต่ร่อนไปมา) ได้เข้าร่วมประชุมด้วย แต่ก็ต้องจากไปอย่างโกรธเกรี้ยวเพราะสิ่งที่พวกมันเรียกว่า ความหน้าไม่อายของสภาฯ ที่ให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับความต้องการของสิ่งมีชีวิต โดยไม่คำนึงถึงความปรารถนาของผู้ที่ตายไปแล้ว เซนทอร์ซึ่งตามนิยามของมัลดูนได้รับการจัดประเภทเป็น สัตว์ และตอนนี้ตามนิยามของมาดามแคลกก์เป็น สิ่งมีชีวิตชั้นสูง ได้ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมประชุม เพื่อประท้วงที่สภาฯ ไม่นับชาวเงือกเป็น สิ่งมีชีวิตชั้นสูง เพราะพวกมันสื่อสารได้แต่ภาษาเงือกเท่านั้นเมื่ออยู่พ้นน้ำ จนกระทั่ง ค.ศ. 1811 จึงมีนิยามที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดในชุมชนเวทมนตร์ โกรแกน สตัมป์ รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งได้บัญญัติว่า สิ่งมีชีวิตชั้นสูง คือ สิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่มีความเฉลียวฉลาดเพียงพอจะเข้าใจกฎหมายของโลกเวทมนตร์ และมีส่วนรับผิดชอบในการกำหนดตัวบทกฎหมายเหล่านั้นได้2 ตัวแทนโทรลล์ถูกตั้งคำถามโดยไม่มีก็อบลินคอยสอน และได้รับการตัดสินว่าพวกมันไม่เข้าใจอะไรที่พูดด้วยเลย โทรลล์จึงถูกจัดอยู่ในประเภท สัตว์ แม้ว่าจะเดินสองขาก็ตาม ชาวเงือกได้รับเชิญผ่านล่ามให้เป็น สิ่งมีชีวิตชั้นสูง เป็นครั้งแรก ส่วนแฟรี่ พิกซี่ และโนม แม้ว่าจะมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ แต่ก็ถูกจัดประเภทเป็น สัตว์ อย่างชัดเจน เป็นธรรมดาที่เรื่องนี้ไม่ได้ยุติลงง่าย ๆ ดังที่เราก็ทราบกันดี ว่ายังมีกลุ่มหัวรุนแรงที่รณรงค์ให้จัดประเภทมักเกิ้ลเป็น สัตว์ ส่วนเซนทอร์ก็ยังปฏิเสธที่จะรับสถานะ สิ่งมีชีวิตชั้นสูง และเรียกร้องที่จะเป็นแค่ สัตว์ อย่างเดิม3 ในขณะเดียวกัน มนุษย์หมาป่าก็ถูกเกี่ยงไปมาอยู่หลายปีระหว่างแผนกสัตว์กับแผนกสิ่งมีชีวิตชั้นสูง ขณะเขียนหนังสือเล่มนี้ มีสำนักงานบริการช่วยเหลือมนุษย์หมาป่าอยู่ที่แผนกสิ่งมีชีวิตชั้นสูง แต่ขณะเดียวกันก็มีหน่วยทะเบียนและจับกุมมนุษย์หมาป่าอยู่ในแผนกสัตว์ด้วย นอกจากนั้น สิ่งมีชีวิตที่มีความฉลาดสูงจำนวนมากก็ถูกจัดประเภทให้เป็น สัตว์ เพราะพวกมันเอาชนะสันดานดิบในตัวไม่ได้ เช่น อะโครแมนทูลาและมันติคอร์ที่พูดจาได้เรื่องได้ราวแต่ก็จะเขมือบมนุษย์ไม่ว่าหน้าไหนที่เข้าใกล้ หรือสฟิงซ์ที่พูดเป็นแต่ปริศนาและคำทาย พอตอบผิดก็จะโหดร้ายอย่างมาก สำหรับสัตว์ที่ยังมีความไม่แน่นอนในการจัดประเภท ผมจะระบุไว้ในเชิงอรรถของหัวข้อสัตว์นั้น ๆ ด้วย ตอนนี้เราลองหันไปดูปัญหาอีกข้อหนึ่ง ที่พ่อมดแม่มดถามกันมากที่สุดเวลาสนทนาเกี่ยวกับสัตว์วิเศษวิทยากันบ้าง นั่นคือ ทำไมมักเกิ้ลจึงไม่สังเกตเห็นสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เลย เชิงอรรถ QUOTE 1 สภาพ่อมดมีมาก่อนกระทรวงเวทมนตร์ รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com) หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย |
|
|
|
|
Apr 1 2021, 03:09 AM
โพสต์
#4
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟโพสต์ : 595 เข้าร่วม : 31-July 20 หมายเลขสมาชิก : 38,498 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง
ผู้พิทักษ์
|
บทนำ ประวัติโดยสังเขปของการที่มักเกิ้ลรู้ว่ามีสัตว์วิเศษอยู่จริง เรื่องนี้อาจจะน่าอัศจรรย์ใจอยู่บ้างสำหรับพ่อมดหลาย ๆ คน มักเกิ้ลไม่ได้เพิกเฉยต่อสิ่งมีชีวิตวิเศษและผิดธรรมชาติ ที่เราพยายามปกปิดกันอย่างหนักมาเป็นเวลานานนี้เสียทีเดียว เมื่อลองพิจารณางานศิลปะและวรรณคดีของมักเกิ้ลในยุคกลาง จะเห็นว่าสิ่งมีชีวิตจำนวนมากที่ปัจจุบันเชื่อว่าเป็นเพียงจินตนาการนั้น ในสมัยก่อนมีอยู่จริง ทั้งมังกร กริฟฟิน ยูนิคอร์น ฟีนิกซ์ เซนทอร์ และสัตว์อื่น ๆ ต่างก็ปรากฏอยู่ตามงานสร้างสรรค์ของมักเกิ้ลในช่วงเวลาดังกล่าว แม้ส่วนใหญ่จะสื่อสารออกมาในแนวเพ้อฝันอยู่บ้างก็ตาม อย่างไรก็ดี เมื่อได้พิจารณาละเอียดยิ่งขึ้นจะพบว่า ผลงานมักเกิ้ลในยุคนั้นยังสะท้อนให้เห็นด้วยว่า สัตว์วิเศษส่วนใหญ่ถ้าไม่อาจหลุดรอดจากการสังเกตของมักเกิ้ลได้ ก็มักจะถูกเข้าใจผิดเป็นอย่างอื่นไปเลย ลองดูตัวอย่างจากชิ้นส่วนบันทึกที่เขียนโดยบาทหลวงเบเนดิกต์ ผู้เป็นนักบวชนิกายฟรานซิสกันจากวุร์สเตอร์เชียร์ วันนี้ขณะเดินเล่นอยู่ในสวนสมุนไพร อาตมาแหวกกอโหระพาออกพบตัวแฟร์เรตที่ขนาดใหญ่เหลือเกิน มันไม่ได้วิ่งหนีหรือซ่อนตัวอย่างที่ตัวแฟร์เรตมักทำ แต่กลับกระโดดใส่อาตมาจนหงายหลังล้มลงบนพื้น และ มันยังร้องด้วยเสียงเกรี้ยวกราดอย่างแปลกประหลาดที่สุดว่า ไปให้พ้นเจ้าหัวเหม่ง แล้วก็กัดจมูกอาตมาอย่างแรงจนเลือดไหลอยู่นานหลายชั่วโมง หลวงพ่อไม่ยอมเชื่อเรื่องที่อาตมาพบตัวแฟร์เรตพูดได้ และท่านยังถามว่า อาตมาได้ดื่มไวน์หัวผักกาดของหลวงพี่โบนิเฟซเข้าไปหรือไม่ เย็นวันนั้นจมูกยังคงบวมและมีเลือดไหล อาตมาจึงไม่ต้องเข้าทําวัตรเย็น เห็นได้ชัดว่าเพื่อนชาวมักเกิ้ลของเราไม่ได้เจอตัวแฟร์เรตอย่างที่เขาเข้าใจ แต่เป็นจาร์วีย์ที่ดูเหมือนกําลังล่าโนมซึ่งเป็นอาหารจานโปรดของมันอยู่ ความเข้าใจที่ไม่กระจ่างมักอันตรายมากกว่าไม่รู้อะไรเสียเลย และความหวาดกลัวที่มักเกิ้ลมีต่อเวทมนตร์ก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องมาจากความหวั่นเกรงสิ่งที่คิดว่าอาจหลบซ่อนอยู่ตามสวนสมุนไพรของตน ยุคสมัยนั้นพวกมักเกิ้ลข่มเหงรังแกพ่อมดแม่มดกันอย่างไม่มีวันสิ้นสุด และการได้เห็นสัตว์อย่างมังกรหรือฮิปโปกริฟฟ์ก็ยิ่งทําให้พวกมักเกิ้ลคลั่งมากขึ้น หนังสือเล่มนี้ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอภิปรายถึงช่วงเวลามืดมน ก่อนที่พ่อมดแม่มดจะเริ่มหลบซ่อนตัว4 สิ่งที่เราสนใจก็คือชะตากรรมของสัตว์วิเศษซึ่งต้องหลบซ่อนตัวเช่นเดียวกัน เพื่อลวงให้พวกมักเกิ้ลหลงเชื่อว่าเวทมนตร์นั้นไม่มีอยู่จริง สมาพันธ์พ่อมดนานาชาติได้ถกเถียงเรื่องนี้กันในการประชุมสุดยอดครั้งสําคัญเมื่อปี ค.ศ. 1692 พ่อมดแม่มดทุกสัญชาติใช้เวลาอภิปราย (บางครั้งก็เผ็ดร้อน) ไม่ต่ำกว่าเจ็ดสัปดาห์ เพื่อหาทางออกแก่ปัญหายุ่งยากเกี่ยวกับสัตว์วิเศษ เช่นว่า มีกี่สายพันธุ์ที่เราสามารถปกปิดไม่ให้มักเกิ้ลพบเห็น และควรเป็นสายพันธุ์ใดบ้าง เราจะนําพวกมันไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหนและหลบซ่อนอย่างไร การโต้เถียงดําเนินต่อไป สิ่งมีชีวิตบางพวกก็ไม่รู้ว่าชะตาของตนถูกกําหนดเอาไว้แล้ว แต่บางพวกก็มีส่วนร่วมในการอภิปรายด้วย5 ท้ายที่สุดก็ได้ข้อยุติ6 สัตว์วิเศษจํานวนยี่สิบเจ็ดสายพันธุ์ ไล่ตามขนาดตั้งแต่มังกรไปถึงบันดิมันจะต้องไปซ่อนตัวจากพวกมักเกิ้ล พร้อมทั้งต้องกลบเกลื่อนให้ดูเหมือนว่ามันไม่เคยมีอยู่จริงนอกเหนือจากในจินตนาการ จํานวนที่กําหนดไว้นี้เพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปหลายศตวรรษ เมื่อพ่อมดเริ่มมั่นใจในกลวิธีปกปิดร่องรอยของตนมากขึ้นแล้ว ต่อมาในปี ค.ศ. 1750 ได้มีการเพิ่ม มาตรา 73 เข้าไปในกฎหมายปกปิดความลับพ่อมดนานาชาติ ซึ่งกระทรวงเวทมนตร์ทั่วโลกยึดถือปฏิบัติกันจนถึงทุกวันนี้ หน่วยงานรัฐบาลแห่งโลกเวทมนตร์ทุกหน่วยจะต้องรับผิดชอบปกปิดร่องรอย ดูแล และ ควบคุมสัตว์วิเศษ สิ่งมีชีวิตชั้นสูง และวิญญาณทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในเขตความดูแลของคน ถ้าสิ่งมีชีวิดดังกล่าวใด ๆ ก่อให้เกิดอันตราย หรือสร้างจุดสนใจต่อชุมชนมักเกิ้ล หน่วยงานรัฐบาลแห่งโลกเวทมนตร์นั้น ๆ จะต้องรับบทลงโทษที่กําหนดโดยสมาพันธ์พ่อมดนานาชาติ เชิงอรรถ QUOTE 4 ผู้สนใจเรื่องราวเต็ม ๆ เกี่ยวกับช่วงเวลาโชกเลือดของประวัติศาสตร์พ่อมดนี้ อาจหาอ่านได้จากหนังสือประวัติศาสตร์เวทมนตร์ โดย บาธิลดา แบ็กช็อต (ลิตเทิลเรดบุ๊คส์, ค.ศ. 1947) รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com) หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย |
|
|
|
|
Apr 1 2021, 03:20 AM
โพสต์
#5
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟโพสต์ : 595 เข้าร่วม : 31-July 20 หมายเลขสมาชิก : 38,498 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง
ผู้พิทักษ์
|
บทนำ สัตว์วิเศษซ่อนตัว การละเมิดมาตรา 73 มีอยู่บ้างประปรายนับตั้งแต่บังคับใช้ครั้งแรก ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด ผู้อ่านชาวอังกฤษสูงอายุอาจยังจําเหตุการณ์ที่อิลฟราคูมบ์เมื่อปี ค.ศ. 1932 ได้ มังกรพันธุ์คอมมอนเวลช์สีเขียวตัวใหญ่บินโฉบลงมาบนชายหาดที่คับคั่งไปด้วยกลุ่มมักเกิ้ลผู้กําลังอาบแดดอยู่ หายนะถูกยับยั้งได้ทันท่วงที โดยการกระทํากล้าหาญของครอบครัวพ่อมดที่มาพักผ่อนอยู่ที่นั่นด้วย (ต่อมาครอบครัวนี้ได้รับเหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่ง) พวกเขาร่ายคาถาลบความจําชุดใหญ่ที่สุดแห่งศตวรรษ ออกไปใส่พวกมักเกิ้ลที่อิลฟราคูมบ์ทันที ทําให้เรารอดพ้นจากวิกฤตการณ์ได้อย่างหวุดหวิด7 การละเมิดมาตรา 73 นี้ทําให้สมาพันธ์พ่อมดนานาชาติต้องปรับเงินจากบางประเทศซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทิเบตและสกอตแลนด์ เป็นสองประเทศที่ละเมิดกฎหมายข้อนี้บ่อยที่สุด มักเกิ้ลที่ได้พบเห็นตัวเยติมีจํานวนมากมายจนสมาพันธ์พ่อมดนานาชาติรู้สึกว่า จําเป็นต้องตั้งหน่วยปฏิบัติการนานาชาติในเทือกเขาเป็นการถาวร ในขณะเดียวกัน เคลพีตัวใหญ่ที่สุดในโลกก็ยังคงหลุดรอดการจับกุมอยู่ในทะเลสาบล็อกเนสส์ และดูเหมือนว่ามันจะเริ่มกระหายที่จะตกเป็นข่าวไปเสียแล้ว แม้จะมีความผิดพลาดเหล่านี้ แต่พวกเราพ่อมดแม่มดก็อาจแสดงความยินดีกับตัวเองที่ทําหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทุกวันนี้มักเกิ้ลจํานวนมากมาย ไม่ยอมเชื่อเรื่องสัตว์วิเศษที่บรรพบุรุษตนเคยกลัวกันนักหนา แม้แต่มักเกิ้ลที่สังเกตเห็นมูลพอร์ล็อกหรือรอยทางสตรีลเลอร์ ซึ่งก็เป็นร่องรอยที่ไม่ได้คาดหวังว่าจะปิดบังได้ทั้งหมดอยู่แล้ว ก็ยังดูจะพอใจกับคําอธิบายหลอก ๆ ที่ไม่พาดพิงถึงเรื่องเวทมนตร์แต่อย่างใด8 ถ้ามักเกิ้ลคนใดโง่เขลาพอจะคุยว่าตนได้เห็นฮิปโปกริฟฟ์บินไปทางเหนือ เขาคนนั้นก็มักจะถูกมองว่าเมา หรือไม่ก็เป็น คนเพี้ยน ๆ แม้จะดูไม่ยุติธรรมอยู่บ้างสําหรับมักเกิ้ลที่เจอสัตว์วิเศษ แต่ก็ยังดีกว่าการถูกจับมัดแล้วเผา หรือเอาไปถ่วงน้ำในบ่อเลี้ยงเป็ดของหมู่บ้านเป็นไหน ๆ ถ้าเช่นนั้น พ่อมดแม่มดซ่อนสัตว์มหัศจรรย์เหล่านั้นได้อย่างไรกันเล่า โชคดีที่สัตว์วิเศษบางสายพันธุ์ไม่ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากพ่อมดมากนัก ในการหลบเลี่ยงไม่ให้มักเกิ้ลพบเห็น สัตว์วิเศษอย่างตัวเทโบ เดมิไกส์ และโบวทรัคเกิล มีวิธีพรางตัวที่มีประสิทธิภาพสูง และกระทรวงเวทมนตร์ไม่เคยต้องเข้าไปแทรกแซงเรื่องของพวกมันเลยสักครั้ง นอกจากนั้นก็มีพวกสัตว์ที่จะคอยหลีกเลี่ยงการข้องแวะกับมักเกิ้ลในทุกกรณี เพราะมีความเฉลียวฉลาดหรือไม่ก็ขี้อายมาก อย่างเช่น ยูนิคอร์น มูนคาล์ฟ และเซนทอร์ และก็ยังมีสัตว์วิเศษอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในสถานที่ซึ่งมักเกิ้ลเข้าไม่ถึง อย่างเช่นอะโครแมนทูลา ที่อยู่ในป่าลึกซึ่งไม่ปรากฏในแผนที่บนเกาะบอร์เนียว และนกฟีนิกซ์ซึ่งทํารังอยู่สูงมากบนยอดเขาที่มนุษย์ปีนไม่ถึงถ้าไม่ใช้เวทมนตร์ช่วย และสุดท้ายที่พบบ่อยก็คือสัตว์ซึ่งตัวเล็กมาก มีความเร็วสูงมาก หรือปรับตัวได้เหมือนสัตว์ธรรมดามากจนมักเกิ้ลไม่สะดุดตา เช่น ตัวชิซเพอร์เฟิล บิลลีวิก และครัป เป็นต้น อย่างไรก็ดี ยังมีสัตว์อีกจํานวนมากที่เตะตามักเกิ้ลอยู่ ไม่ว่าจะโดยจงใจหรือไม่ก็ตาม และสัตว์ประเภทนี้เองที่ทําให้เกิดงานมหาศาล สําหรับกองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษ กองนี้ใหญ่เป็นอันดับสองในกระทรวงเวทมนตร์9 มีหน้าที่จัดการความต้องการอันหลากหลายของสัตว์วิเศษสายพันธุ์ต่าง ๆ ที่อยู่ภายใต้การดูแลด้วยวิธีต่าง ๆ กันไป ถิ่นที่อยู่ปลอดภัย บางทีขั้นตอนสําคัญที่สุดในการปกปิดร่องรอยสัตว์วิเศษ อาจเป็นการสร้างถิ่นที่อยู่ปลอดภัยขึ้นมา คาถาสกัดมักเกิ้ล จะป้องกันไม่ให้มีผู้บุกรุกเข้าไปในป่าซึ่งเซนทอร์และยูนิคอร์นอยู่อาศัย รวมทั้งตามทะเลสาบและแม่น้ำที่จัดให้ชาวเงือกอยู่ ในกรณีใหญ่ ๆ อย่างตัวควินทาเพด พื้นที่ทั้งหมดจะถูกทําให้ไม่ปรากฏในแผนที่เลย10 พื้นที่ปลอดภัยเหล่านี้บางแห่งจะต้องถูกพ่อมดตรวจสอบสม่ำเสมอ ตัวอย่างเช่น เขตอนุรักษ์พันธุ์มังกร ในขณะที่ยูนิคอร์นและชาวเงือกต่างพอใจที่จะอยู่แต่ภายในขอบเขตที่กําหนดไว้ให้ มังกรกลับจะคอยหาโอกาสก้าวล่วงออกไปควานหาเหยื่อนอกเขตอนุรักษ์เสมอ ในบางกรณีคาถาสกัดมักเกิ้ลก็ไม่ได้ผล เพราะสัตว์วิเศษใช้พลังของมันสลายคาถา กรณีตัวอย่างของปัญหานี้ก็เช่นตัวเคลพี ซึ่งจุดมุ่งหมายหลักในชีวิตของพวกมันก็คือดึงดูดให้มนุษย์เข้าไปหา รวมทั้งตัวโปเกรบินซึ่งชอบออกไปหามนุษย์เองด้วย เกณฑ์ควบคุมการซื้อขายและเพาะเลี้ยง ความเป็นไปได้ที่มักเกิ้ลจะตื่นตกใจ เพราะสัตว์มหัศจรรย์ที่อันตรายหรือรูปร่างใหญ่โตลดลงมาก เนื่องจากมีบทลงโทษอย่างหนักสําหรับการเพาะเลี้ยงและซื้อขายตัวอ่อนหรือไข่ กองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษจับตามองการค้าขายสัตว์วิเศษอย่างเข้มงวด กฎหมายห้ามการทดลองเพาะพันธุ์สัตว์วิเศษ ค.ศ. 1965 ได้บัญญัติให้การเพาะสายพันธุ์ใหม่ ๆ เป็นสิ่งผิดกฎหมาย คาถาพรางตา พ่อมดที่เดินอยู่ตามท้องถนนก็มีบทบาทในการปกปิดร่องรอยสัตว์วิเศษด้วย ตัวอย่างเช่น ใครที่เลี้ยงฮิปโปกริฟฟ์ กฎหมายได้บังคับให้ต้องร่ายคาถาพรางตาใส่สัตว์เลี้ยง เพื่อบิดเบือนภาพที่มักเกิ้ลอาจมาเห็นเข้า คาถาพรางตาจะต้องร่ายใหม่ทุกวัน เพราะฤทธิ์ของมันจะจางลงเรื่อย ๆ คาถาลบความจํา เมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้น และมีมักเกิ้ลมาเห็นสิ่งที่เขาหรือเธอไม่ควรจะเห็น คาถาลบความจําอาจเป็นหนทางดีที่สุดในการแก้ไข คาถาลบความจําจะร่ายโดยเจ้าของสัตว์ตัวต้นเหตุ แต่ในกรณีร้ายแรง กระทรวงเวทมนตร์จะส่งทีมนักลบความจําที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ไปทําหน้าที่นี้โดยเฉพาะ สํานักงานบิดเบือนข้อมูล สํานักงานบิดเบือนข้อมูล จะเข้ามาเกี่ยวข้องเฉพาะกรณีที่เกิดปัญหาร้ายแรงกับพวกมักเกิ้ลเท่านั้น หายนะหรืออุบัติเหตุทางเวทมนตร์บางครั้งก็เห็นได้ชัดเจนเกินไป จนมักเกิ้ลไม่อาจอธิบายให้เข้าใจกันเองได้โดยไม่อาศัยความร่วมมือจากหน่วยงานภายนอก ในกรณีเช่นนี้สํานักงานบิดเบือนข้อมูลจะติดต่อนายกรัฐมนตรีมักเกิ้ลโดยตรง เพื่อหาคําอธิบายที่น่าเชื่อถือที่สุดสําหรับเหตุการณ์นั้น ๆ โดยไม่พาดพิงถึงเรื่องเวทมนตร์ สํานักงานนี้ทุ่มเทความพยายามเต็มที่จูงใจมักเกิ้ลให้เชื่อว่า รูปถ่ายตัวเคลพีในทะเลสาบล็อกเนสส์เป็นของปลอมทั้งหมด การกระทําดังกล่าว มีส่วนช่วยกู้สถานการณ์ที่ครั้งหนึ่งดูเหมือนจะล่อแหลมต่ออันตรายเอาไว้ได้ เชิงอรรถ QUOTE 7 ในหนังสือชื่อมักเกิ้ลผู้รู้ความลับ ที่ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1972 เบลเนม สตอล์ก ยืนยันว่ามักเกิ้ลบางคนในอิลฟราคูมบ์รอดพ้นจากคาถาลบความจําชุดใหญ่นั้น ทุกวันนี้ มักเกิ้ลผู้หนึ่งซึ่งมีชื่อเล่นว่า ด็อดจีเดิร์ก ยังนั่งคุยฟุ้งอยู่ตามบาร์แถบชายหาดด้านใต้เกี่ยวกับเรื่องที่มี ตุ๊กแกยักษ์โสโครกบินได้ มาทับแพยางของแกพัง รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com) หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย |
|
|
|
|
Apr 1 2021, 03:35 AM
โพสต์
#6
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟโพสต์ : 595 เข้าร่วม : 31-July 20 หมายเลขสมาชิก : 38,498 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง
ผู้พิทักษ์
|
บทนำ สัตว์วิเศษวิทยาสำคัญอย่างไร มาตรการที่อธิบายมาข้างต้นได้ชี้ให้เห็นโดยคร่าว ๆ ถึงขอบเขตงานทั้งหมดของกองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษ เหลือเพียงการตอบคําถามซึ่งเราทุกคนรู้คําตอบกันดีอยู่แก่ใจว่า ทําไมเราถึงยังคงพยายามปกป้องและปิดบังสัตว์วิเศษอย่างต่อเนื่อง ทั้งโดยหมู่คณะและตัวคนเดียว แม้แต่สัตว์ชนิดที่ป่าเถื่อนและไม่อาจทําให้เชื่องได้ก็ตาม แน่นอน คําตอบก็คือ เพื่อให้แน่ใจว่าพ่อมดแม่มดรุ่นต่อ ๆ ไปจะได้ชื่นชมความงามอันน่าพิศวงและอํานาจของพวกมัน เช่นเดียวกับที่พวกเราได้รับเอกสิทธิ์นั้นอยู่ตอนนี้ ผมขอเสนอผลงานชิ้นนี้ให้เป็นคําแนะนําคร่าว ๆ ถึงบรรดาสัตว์มหัศจรรย์มากมายที่อาศัยอยู่ในโลกของเรา แปดสิบเอ็ดสายพันธุ์ได้รับการอธิบายไว้ในหน้าถัดจากนี้ไป แต่ผมแน่ใจว่า สายพันธุ์ใหม่ ๆ จะถูกค้นพบเพิ่มขึ้นอีก ทําให้ต้องมีสัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ฉบับพิมพ์ครั้งใหม่ตามออกมา ในระหว่างนี้ผมจะขอเสริมเล็กน้อยว่า รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเมื่อคิดว่าพ่อมดแม่มดน้อย ๆ รุ่นใหม่ ๆ จะเติบโตขึ้นมาพร้อมได้รู้จักและเข้าใจสัตว์มหัศจรรย์ที่ผมรักมากขึ้น ผ่านทางหน้ากระดาษของหนังสือเล่มนี้ รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com) หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย |
|
|
|
|
Apr 1 2021, 03:39 AM
โพสต์
#7
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟโพสต์ : 595 เข้าร่วม : 31-July 20 หมายเลขสมาชิก : 38,498 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง
ผู้พิทักษ์
|
บทนำ การแบ่งประเภทสัตว์วิเศษโดยกระทรวงเวทมนตร์ กองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษได้จัดประเภทของสัตว์ สิ่งมีชีวิตชั้นสูง และวิญญาณทั้งหมดที่รู้จัก สิ่งนี้เป็นแนวทางชี้ให้เห็นอันตรายของสัตว์แต่ละชนิด โดยแบ่งได้เป็นห้าประเภท ดังนี้ ประเภทสัตว์วิเศษโดยกระทรวงเวทมนตร์ (ก.ว.ม.) XXXXX อันตรายระดับเพชฌฆาต/ไม่อาจฝึกหรือเลี้ยงไว้ในครัวเรือนได้เลย XXXXX อันตราย/ต้องใช้ความรู้ของผู้เชี่ยวชาญ/พ่อมดทักษะสูงอาจรับมือได้ XXXXX พ่อมดที่มีความสามารถทั่วไปน่าจะรับมือได้ XXXXX ไม่มีอันตราย/อาจเลี้ยงไว้ในครัวเรือนได้ XXXXX น่าเบื่อ ในบางกรณี ผมคิดว่าจําเป็นต้องอธิบายการจัดประเภทสัตว์วิเศษบางชนิด จึงได้แทรกหมายเหตุไว้ในเชิงอรรถของหัวข้อนั้น ๆ รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com) หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย |
|
|
|
|
|
Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว | เวลาในขณะนี้: 23rd April 2024 - 05:12 PM |
