ควิดดิชในยุคต่าง ๆ ตัวเลือก

[Ian McMillan]

Quidditch Through the Ages
ควิดดิชในยุคต่าง ๆ




ชื่อ : ควิดดิชในยุคต่าง ๆ (Quidditch Through the Ages)
ผู้เขียน : เคนนิลเวอร์ที วิสป์ (Kennilworthy Whisp)
วัน เดือน ปีที่ตีพิมพ์ : ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1952
สำนักพิมพ์ : วิซซ์ฮาร์ดบุ๊คส์, บลูมส์บิวรี่ (ฉบับบริติช), อาเธอร์ เอ. เลอวีน บุ๊คส์ (ฉบับอเมริกา)
หมวดหมู่ : วิวัฒนาการของควิดดิช
สำเนา : ห้องสมุดฮอกวอตส์


ควิดดิชในยุคต่าง ๆ เป็นหนังสือที่รวบรวมประวัติความเป็นมาของไม้กวาด อธิบายวิวัฒนาการของควิดดิชในยุคต่าง ๆ รวมไปถึงกฎกติกาและการเล่นสมัยใหม่ เขียนโดย เคนนิลเวอร์ที วิสป์ และมีการจัดพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1952 (ราคาเล่มละ 14 ซิกเกิ้ล 3 คนุต) ควิดดิชในยุคต่าง ๆ ได้กลายมาเป็นหนังสือที่ได้รับความนิยมมากที่สุด ในห้องสมุดของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ โดยอัลบัส ดัมเบิลดอร์กล่าวไว้ว่า นี่คือหนังสือที่ควรค่าแก่การถูกยกย่องอีกเล่มหนึ่ง

หนังสือได้รับการเผยแพร่สู่โลกของมักเกิ้ลเพื่อระดมทุนต่อต้านความยากจน และช่วยเหลือเด็กและเยาวชนที่ประสบภัยพิบัติ มีคำบอกเล่าและคำปรารภของอัลบัส ดัมเบิลดอร์ ซึ่งเขาเน้นย้ำเหลือเกินว่าวิธีเดียวที่จะสามารถนำหนังสือมาจาก เออร์มา พินซ์ บรรณารักษ์ของห้องสมุดฮอกวอตส์ “ผมต้องใช้กำลังสุดแรงแกะนิ้วเธอ ออกจากสันหนังสือทีละนิ้วเลยทีเดียว”

หน้าแรกของหนังสือคล้ายว่าจะเป็นบันทึกการยืมของห้องสมุด ซึ่งมีชื่อผู้เล่นควิดดิชของฮอกวอตส์หลายคน และมีชื่อ เอช. เกรนเจอร์ อยู่บริเวณด้านล่างของแผ่นกระดาษ ในขณะที่เธอหยิบมันออกมาใน แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์ ก่อนเริ่มบทเรียนครั้งแรกของวิชาการบิน ชื่ออื่น ๆ ได้แก่ โอ. วู้ด, บี. ดันสแตน, เอ็ม. ฟลินท์, ซี. ดิกกอรี่, เอ. จอห์นสัน, อี. มักมิลลัน, ที. บู๊ต, เอส. ฟอว์เซ็ต, เค. บันดี้, เค. เบลล์, ซี. วอร์ริงตัน, เจ. ดอร์นีย์, ที. น็อต, เอส. แคปเปอร์, เอ็ม. บัลสโตรค, เอฟ. วีสลีย์ และ เอช. พอตเตอร์ ไม่มีวันที่ระบุแน่ชัด แต่เหมือนว่านักเรียนเหล่านี้จะทำการยืมหนังสือภายในช่วงฤดูร้อน อย่างไรก็ตาม ควิดดิชในยุคต่าง ๆ ฉบับของสหราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 2009 ได้มีการเปลี่ยนแปลงวันที่และรายชื่อนักเรียนที่ยืมหนังสือจากห้องสมุด ตามลำดับเหล่านี้แทน อาร์. วีสลีย์, เอ็น. ลองบัตท่อม, เอส. โบนส์, เอช. เกรนเจอร์, ปัทมา พาติล, อี. มักมิลลัน, เอ็ม. บัลสโตรค, เอช. เกรนเจอร์ (อีกครั้ง) และ ดี. มัลฟอย


ในหน้าลิขสิทธิ์ (อยู่ด้านหลังหน้าปกใน) มีคำชมเชยเกี่ยวกับ ควิดดิชในยุคต่าง ๆ พร้อมคำโปรยโดยผู้วิเศษที่มีชื่อเสียง บาธิลดา แบ็กช็อต, บรูตัส สคริมเจียร์, กิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต, ลูโด แบ็กแมน, ริต้า สกีตเตอร์ และบรรณาธิการนิตยสารไม้กวาดไหนดี



คำนิยม


“การค้นคว้าที่ใช้ความพยายามและระมัดระวังยิ่งของ เคนนิลเวอร์ที วิสป์ ช่วยเผยกรุขุมทรัพย์ของจริงเกี่ยวกับข้อมูลที่ไม่เคยรู้มาก่อนเรื่อง กีฬาของพ่อมดแม่มด เป็นหนังสือที่ควรอ่านมาก”

— บาธิลดา แบ็กช็อต ผู้เขียนประวัติศาสตร์เวทมนตร์

“วิสป์เขียนหนังสือที่อ่านสนุกตลอดทั้งเรื่องจริง ๆ แฟนควิดดิชต้องรู้สึกแน่นอนว่าหนังสือเล่มนี้ ให้ทั้งความรู้และความเพลิดเพลิน”

— บรรณาธิการนิตยสารไม้กวาดไหนดี

“เป็นงานเกี่ยวกับต้นกำเนิดและประวัติศาสตร์ที่เด็ดขาดจริง ๆ สมควรอ่านอย่างยิ่ง”

— บรูตัส สคริมเจียร์ ผู้เขียนคัมภีร์ของบีตเตอร์

“คุณวิสป์ทำท่าจะไปได้ไกล ถ้าเขายังผลิตผลงานดี ๆ แบบนี้ออกมาเรื่อย ๆ ต่อไปสักวันหนึ่งเขาคงได้มาร่วมรายการถ่ายภาพโฆษณาหนังสือกับผม!”

— กิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต ผู้เขียนหนังสืออัตชีวประวัติ ผู้วิเศษ-ฉันเอง

“พนันเอาอะไรก็ได้ รับรองว่าหนังสือเล่มนี้ต้องเป็นเบสต์เซลเลอร์แน่นอน เอาน่า มาพนันกันหน่อย”

— ลูโดวิก แบ็กแมน บีตเตอร์ทีมชาติอังกฤษและทีมสโมสรวิมบอร์น วอพส์

“ดิฉันเคยอ่านเรื่องที่แย่กว่านี้ค่ะ”

— ริต้า สกีตเตอร์ หนังสือพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ต



เกี่ยวกับผู้เขียน


เคนนิลเวอร์ที วิสป์ เป็นผู้เชี่ยวชาญกีฬาควิดดิชที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก (และก็บอกอีกว่าตัวเขาเองนั้นคลั่งไคล้เกมนี้มากด้วย) เขาแต่งหนังสือเกี่ยวกับควิดดิชไว้หลายเล่ม ได้แก่ เรื่องมหัศจรรย์ของทีมวิกทาวน์วันเดอเรอส์, เขาบินราวคนบ้า (ชีวประวัติของได ลูเอนเลน ตัวอันตราย) และ สู้กับบลัดเจอร์: การศึกษาเรื่องยุทธวิธีป้องกันในกีฬาควิดดิช

นอกจากนี้ วิสป์มักแบ่งเวลาระหว่างอยู่ที่บ้านที่นอตติงแฮมเชอร์ และ ไปทุกแห่งที่ทีมวิกทาวน์วันเดอเรอส์ลงแข่งในสัปดาห์นั้น งานอดิเรกของเขาก็คือ การเล่นเกมแบกแกมมอน ทำอาหารเจ และสะสมไม้กวาดชั้นเยี่ยม




เนื้อหา

สารบัญ

บทที่ 1 วิวัฒนาการของไม้กวาดบิน
บทที่ 2 การละเล่นด้วยไม้กวาดในสมัยโบราณ
บทที่ 3 การละเล่นจากหนองน้ำเควียร์ดิตช์
บทที่ 4 ลูกสนิชสีทองปรากฏโฉม
บทที่ 5 การเตรียมตัวสกัดกั้นพวกมักเกิ้ล
บทที่ 6 การเปลี่ยนแปลงในกีฬาควิดดิชตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่สิบสี่

สนาม
ลูกบอล
ผู้เล่น
กติกา
กรรมการ

บทที่ 7 ทีมควิดดิชในเกาะบริเตนและไอร์แลนด์
บทที่ 8 การแพร่กระจายของกีฬาควิดดิชไปทั่วโลก
บทที่ 9 พัฒนาการของไม้กวาดแข่ง
บทที่ 10 ควิดดิชในปัจจุบัน

ข้อมูลจาก Harry Potter Wiki
และหนังสือ Quidditch Through the Ages

รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com)
หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย

[Ian McMillan]

บทที่ 7
ทีมควิดดิชในเกาะบริเตนและไอร์แลนด์



ความจำเป็นที่ต้องเก็บเรื่องกีฬาควิดดิชให้เป็นความลับจากพวกมักเกิ้ล ทำให้กองควบคุมดูแลเกมและกีฬาเวทมนตร์ต้องจำกัดจำนวนการแข่งขันในแต่ละปี ในขณะที่การแข่งขันระหว่างทีมสมัครเล่นได้รับอนุญาตให้มีได้ไม่จำกัด ตราบเท่าที่การเล่นเป็นไปตามข้อแนะนำที่เหมาะสม ทีมควิดดิชอาชีพถูกจำกัดจำนวนมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1674 เมื่อมีการจัดตั้งควิดดิชลีกขึ้น เวลานั้นทีมควิดดิชที่ดีที่สุด 13 ทีมในเกาะบริเตนและไอร์แลนด์ ได้รับคัดเลือกให้เข้าร่วมในลีก และทีมอื่น ๆ นอกจากนั้นถูกขอร้องให้ยุบเลิกไป ทั้ง 13 ทีมนี้ยังคงแข่งขันชิงถ้วยลีกกันทุก ๆ ปี



แอปเปิลบี้ แอร์โรว์ส (Applleby Arrows)

ทีมจากภาคเหนือของอังกฤษ ทีมนี้ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1612 เสื้อคลุมประจำทีมเป็นสีน้ำเงินอ่อน และมีตรารูปลูกธนูสีเงินประดับไว้ แฟน ๆ ของแอร์โรว์สเห็นพ้องต้องกันว่าช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ของทีม คือตอนที่พวกเขาเอาชนะ ทีมวรัตซ่า วัลเจอส์ แชมป์หลายสมัยของยุโรปได้เมื่อปี ค.ศ. 1932 การแข่งขันครั้งนั้นใช้เวลาถึง 16 วัน เล่นกันกลางฝนและหมอกหนาทึบ ผู้สนับสนุนสโมสรนี้มีธรรมเนียมเก่าแก่คือ ใช้ไม้กายสิทธิ์ยิงลูกธนูออกไปในอากาศทุกครั้งที่เชสเซอร์ฝ่ายเขาทำคะแนนได้ แต่ธรรมเนียมนี้ถูกกองควบคุมดูแลเกมและกีฬาเวทมนตร์ห้ามไปในปี ค.ศ. 1894 เมื่อลูกธนูลูกหนึ่งแทงทะลุจมูกของกรรมการชื่อ นูเจ้นต์ พอตส์ ทีมแอร์โรว์สนี้เป็นคู่ปรับคู่อาฆาตกับทีมวิมบอร์น วอพส์มาต่อเนื่องยาวนาน



บัลลี่แคสเซิล แบตส์ (Ballycastle Bats)

ทีมควิดดิชที่มีชื่อเสียงที่สุดของไอร์แลนด์เหนือ ชนะถ้วยควิดดิชลีกนับถึงวันนี้ได้ทั้งหมด 27 ครั้ง ทำให้ทีมนี้เป็นทีมที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงเป็นอันดับ 2 ในประวัติศาสตร์ของลีก พวกแบตส์ใส่เสื้อคลุมสีดำมีรูปค้างคาวสีแดงเข้มที่หน้าอก สัญลักษณ์ประจำทีมที่มีชื่อเสียงมากคือ บาร์นี่ ค้างคาวผลไม้ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะค้างคาวที่เล่นหนังโฆษณาบัตเตอร์เบียร์ (บาร์นี่บอกว่า “ผมคลั่งไคล้บัตเตอร์เบียร์”)



คาร์ฟิลลี่ แคททะพัลส์ (Caerphilly Catapults)

ทีมแคททะพัลส์จากแคว้นเวลส์ ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1402 นักกีฬาสวมเสื้อคลุมลายทางสีเขียวอ่อนสลับแดงเลือดหมู ประวัติที่เลื่องลือของทีมสโมสรนี้คือได้ถ้วยลีกถึง 18 ครั้ง และชัยชนะที่มีชื่อเสียงได้แก่ ครั้งที่คว้าแชมป์ยูโรเปี้ยนคัพในปี ค.ศ. 1956 โดยเอาชนะทีมคารัสจ็อก ไคตส์ จากนอร์เวย์ได้ในการแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ ผู้เล่นที่มีชื่อเสียงที่สุดของทีมคือ “ได ลูเอลเลน ตัวอันตราย” เขาถูกตัวไคมีร่ากัดจนบาดเจ็บสาหัสระหว่างพักผ่อนที่เกาะมิคานอส ประเทศกรีซ จากการตายของไดนี้เอง ส่งผลให้ทางการเวลส์กำหนดวันไว้อาลัยแห่งชาติ เพื่อให้พ่อมดแม่มดชาวเวลส์ทุกคนได้ระลึกถึงเขาจวบจนปัจจุบันนี้ เมื่อสิ้นสุดฤดูการแข่งขันของทุกปี จะมีการมอบเหรียญที่ระลึกถึง “ได ตัวอันตราย” เป็นรางวัลให้แก่ผู้เล่นในควิดดิชลีกที่เล่นได้ตื่นเต้น เร้าใจ และบ้าบิ่นเสี่ยงตายที่สุดในการแข่งขัน



ชัดลีย์ แคนนอนส์ (Chudley Cannons)

อาจกล่าวได้ว่าวันเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ของทีมชัดลีย์ แคนนอนส์ ได้ผ่านเลยไปเสียแล้ว แต่สำหรับแฟน ๆ ที่อุทิศตัวเหนียวแน่นให้แก่ทีมนั้น พวกเขายังมีความหวังว่าทีมจะมีโอกาสกลับมาเฟื่องฟูอีกหน ทีมแคนนอนส์ชนะเลิศถ้วยลีกถึง 20 ครั้ง แต่ครั้งสุดท้ายก็ตั้งแต่เมื่อปี ค.ศ. 1892 และการเล่นของพวกเขาตลอดศตวรรษที่แล้วนั้นไม่เร้าใจเลย ผู้เล่นชัดลีย์ แคนนอนส์สวมเสื้อคลุมสีส้มสด มีตรารูปลูกปืนใหญ่กำลังพุ่งเร็วจี๋ ด้านหลังเป็นรูปตัวอักษร “ช” สีดำ 2 ตัว คำขวัญประจำสโมสรถูกเปลี่ยนเมื่อปี ค.ศ. 1972 จากเดิมที่ว่า “เราจะพิชิตอย่างแน่นอน” มาเป็น
“หวังว่าเราจะชนะ แต่ก็สุดแล้วแต่กรรมก็แล้วกัน”



ฟัลมัท ฟอลคอนส์ (Falmouth Falcons)

ผู้เล่นฟอลคอนส์สวมเสื้อคลุมสีเทาสลับขาว มีรูปหัวนกเหยี่ยวประดับที่หน้าอก ฟอลคอนส์ขึ้นชื่อว่าเล่นแรง ชื่อเสียงนี้ยิ่งเป็นที่เชื่อหนักแน่นมากขึ้น ด้วยฝีมือของบีตเตอร์ชื่อก้องโลกของทีม คือ เคลวิน และคาร์ล บรอดมัวร์ ซึ่งเล่นให้สโมสรระหว่างปี ค.ศ. 1958 ถึง 1969 กระบวนท่าเล่นพลิกแพลงของทั้งสอง ส่งผลให้กองควบคุมดูแลเกมและกีฬาเวทมนตร์ต้องสั่งให้พวกเขาพักการเล่นไปน้อยกว่า 14 หน คำขวัญของสโมสรนี้คือ
“เอาชนะให้ได้ แต่ถ้าไม่ชนะ ก็ทำให้หัวแตกหลาย ๆ หัว”



โฮลี่เฮด ฮาร์ปีส์ (Holyhead Harpies)

ทีมโฮลี่เฮด ฮาร์ปีส์ เป็นทีมสโมรสรเก่าแก่มากของแคว้นเวลส์ (ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1203) แตกต่างจากทีมควิดดิชอื่น ๆ ทั่วโลก เพราะเป็นทีมเดียวที่จ้างแต่แม่มด เสื้อคลุมของฮาร์ปีส์นั้นเป็นสีเขียวแก่มีรูปเล็บสัตว์สีทองอยู่ที่หน้าอก ชัยชนะของทีมฮาร์ปีส์ต่อทีมไฮเดลเบิร์ก แฮเรียส์ เมื่อปี ค.ศ. 1953 เป็นที่ยอมรับกันทั่วไปว่า เป็นการแข่งขันควิดดิชชั้นเยี่ยมเกมหนึ่งเท่าที่เคยมีการแข่งขันมา การแข่งขันครั้งนั้นใช้เวลาถึง 7 วัน และยุติลงเมื่อซีกเกอร์ของทีมฮาร์ปีส์ คือ กลินนิส กริฟฟิทส์ จับลูกสนิชได้อย่างน่าตื่นตาตื่นใจ เมื่อสิ้นสุดการแข่งขัน แฮเรียส์ รูดอล์ฟ แบรนด์ กัปตันของทีมกระทำสิ่งที่เลื่องลือกันไปทั่ว เขากระโดดลงจากไม้กวาดและขอแต่งงานกับเกวนโดลิน มอร์แกน กัปตันทีมฝ่ายตรงข้าม แต่เธอใช้ไม้กวาดคลีนสวีปหมายเลข 5 ของเธอฟาดหัวเขาจนหมดสติไป



เคนแมร์ เคสเตรลส์ (Kenmare Kestrels)

ทีมสโมสรไอริช ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1291 และเป็นที่นิยมชมชื่นไปทั่วโลก จากการแสดงที่องอาจของบรรดาเลปริคอนตัวนำโชคประจำทีม และจากการเล่นพิณที่ไพเราะมากของพวกผู้สนับสนุนทีมทั้งหลาย ทีมเคสเตรลส์สวมเสื้อคลุมสีเขียวมรกตที่หน้าอกมีตัวอักษร ‘ค’ สีเหลือง 2 ตัวหันชนกัน ดาเรน โอแฮร์ คีปเปอร์ของเคสเตรลส์ระหว่างปี ค.ศ. 1947-1960 ได้เป็นกัปตันทีมชาติไอริช 3 หน และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ประดิษฐ์ท่าหัวเหยี่ยวรุกฆาตสำหรับพวกเชสเซอร์ (ดูบทที่ 10 ควิดดิชในปัจจุบัน)



มอนโทรส แมกไพส์ (Montrose Magpies)

ทีมแมกไพส์เป็นทีมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด ในประวัติศาสตร์ควิดดิชลีกของเกาะบริเตนและไอร์แลนด์ เพราะชนะเลิศถึง 32 ครั้ง ทั้งยังเป็นแชมป์ยุโรป 2 สมัย ทีมแมกไพส์จึงมีแฟนอยู่รอบโลก ผู้เล่นที่เก่งกาจของทีมมีมากมาย รวมทั้งซีกเกอร์ ยูนิส มารี่ (ถึงแก่กรรมปี ค.ศ. 1942) ซึ่ง ครั้งหนึ่งเคยยื่นคำร้องขอให้ใช้ “ลูกสนิชที่เร็วกว่านี้ เพราะว่านี่มันง่ายเกินไป” และ แฮมมิช แมกฟาลัน (กัปตันช่วงปี ค.ศ. 1957-1968) ซึ่งเมื่อเลิกจากอาชีพควิดดิชที่ประสบความสำเร็จมากแล้ว ก็ไปทำงานที่มีชื่อเสียงเด่นพอกัน ในฐานะเป็นหัวหน้ากองควบคุมดูแลเกมและกีฬาเวทมนตร์ ทีมแมกไพส์สวมเสื้อคลุมสีดำขาว มีรูปนกแมกไพส์หรือนกกางเขนตัวหนึ่งที่หน้าอก และอีกตัวที่ด้านหลังเสื้อ



ไพรด์ ออฟ พอร์ตทรี (Pride of Portree)

ทีมนี้มาจากเกาะสกาย ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1292 พวกแฟน ๆ เรียกผู้เล่นทีมนี้ว่า “เดอะ ไพรดส์” พวกเขาสวมเสื้อสีม่วงเข้ม มีรูปดาวสีทองประดับที่หน้าอก เชสเซอร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดของทีมคือ คาทรีโอน่า แมกคอร์มิก เป็นกัปตันทีมที่ชนะเลิศถ้วยลีก 2 ครั้งในช่วงศตวรรษปี ค.ศ. 1960 และเล่นให้กับทีมชาติสกอตแลนด์ถึง 36 ครั้ง แม่กับลูกสาวของเธอปัจจุบันนี้เล่นเป็นคีปเปอร์ให้กับทีมนี้ (ส่วน เคอร์ลี่ ลูกชายนั้นเป็นมือกีตาร์นำให้กับวงพ่อมดที่เป็นที่นิยมมากคือ เดอะเวียร์ดซิสเตอร์ส)



พัดเดิลเมียร์ ยูไนเต็ด (Puddlemere United)

ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1163 พัดเดิลเมียร์ ยูไนเต็ด เป็นทีมที่เก่าแก่ที่สุดในลีก พัดเดิลเมียร์ชนะเลิศถึง 22 ครั้ง และมีชัยชนะได้ครองยูโรเปี้ยนคัพ 2 ครั้ง เป็นเกียรติประวัติของทีม เพลงประจำสโมสรมีชื่อว่า “ตีบลัดเจอร์ไปให้ไกลสิหนุ่ม ๆ แล้วโยนสุ่มลูกควัฟเฟิลมาทางนี้” เซเลสทิน่า วาร์เบ็ก แม่มดสาวนักร้องเพิ่งอัดเพลงประจำทีมนี้ไปเมื่อไม่นานมานี้เอง เพื่อขายหารายได้ให้กองทุนโรงพยาบาลวิเศษเซนต์มังโกเพื่อผู้ป่วยและบาดเจ็บ ผู้เล่นของพัดเดิลเมียร์สวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินแก่ มีตราประจำสโมสรรูปหญ้าแฝกสีทองสองมัดไขว้กัน



ทัดชิล ทอร์เนโดส์ (Tutshill Tornados)

ทีมทอร์เนโดส์สวมเสื้อคลุมสีฟ้า มีตัวอักษร “ท” สีน้ำเงินเข้ม 2 ตัวอยู่บนหน้าอกและข้างหลัง ทีมนี้ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1520 แต่ช่วงเวลาแห่งความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของทีมอยู่ระหว่างต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 เมื่อซีกเกอร์ชื่อ รอดดริก พลัมป์ตัน เป็นกัปตันทีม พวกเขาชนะได้ถ้วยลีกถึง 5 ครั้งติดต่อกันเป็นประวัติศาสตร์ของทั้งเกาะบริเตนและไอร์แลนด์เลยทีเดียว รอดดริก พลัมป์ตัน เล่นเป็นซีกเกอร์ให้ทีมชาติอังกฤษ 22 ครั้ง และทำสถิติในประวัติศาสตร์ของเกาะบริเตน โดยจับลูกสนิชได้เร็วที่สุดเท่าที่เคยมีการแข่งขันกันมา (3 วินาทีครึ่ง แข่งขันกับทีมคาร์ฟิลลี่ แคททะพัลส์ ในปี ค.ศ. 1921)



วิกทาวน์ วันเดอเรอส์ (Wigtown Wanderers)

ทีมสโมสรที่ตั้งอยู่บริเวณชายแดนนี้ก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1422 โดยลูกทั้ง 7 คนของพ่อมดพ่อค้าเนื้อชื่อ วอลเตอร์ พาร์กิ้น ที่ใครต่างก็พากันกล่าวว่า ทีมของพี่น้องผู้ชาย 4 คน และผู้หญิง 3 คนนี้เป็นทีมที่น่าเกรงขามมาก และไม่ค่อยจะแพ้ใครเสียด้วย ทั้งนี้เล่ากันว่าส่วนหนึ่งเนื่องมาจากทีมคู่ต่อสู้รู้สึกหวาดหวั่น ที่เห็นคุณพ่อวอลเตอร์ยืนอยู่ข้างสนาม มือหนึ่งถือไม้กายสิทธิ์ อีกมือถือมีดปังตอแล่เนื้อ หลายศตวรรษที่ผ่านมา มีเชื้อสายของตระกูลพาร์กิ้นนี้เล่นอยู่ในทีมวิกทาวน์เสมอ ๆ และเพื่อระลึกถึงจุดเริ่มต้นของทีม ผู้เล่นจึงสวมเสื้อคลุมสีแดงเหมือนเลือด มีรูปมีดปังตอสีเงินที่หน้าอก



วิมบอร์น วอพส์ (Wimbourne Wasps)

วิมบอร์น วอพส์ สวมเสื้อคลุมลายขวางสีเหลืองสลับดำ มีรูปตัวต่ออยู่บนหน้าอก ทีมนี้ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1312 ทีมวอพส์ชนะถ้วยลีก 18 ครั้ง และได้เข้ารอบรองชนะเลิศยูโรเปี้ยนคัพ 2 ครั้ง เชื่อกันว่าพวกเขาได้ชื่อนี้มาจากเหตุการณ์ร้ายกาจ ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างการแข่งขันกับทีมแอปเปิลบี้ แอร์โรว์ส ในกลางศตวรรษที่ 17 เมื่อบีตเตอร์ของทีมบินผ่านต้นไม้ที่อยู่ริมสนาม เขาสังเกตเห็นรังตัวต่ออยู่ท่ามกลางกิ่งไม้ จึงตีรังต่อนั้นไปทางซีกเกอร์ของทีมแอร์โรว์ส ซีกเกอร์คนนั้นถูกต่อต่อยปวดแสบปวดร้อนไปทั่วตัวจนต้องออกจากการแข่งขัน วิมบอร์นจึงชนะ และตั้งแต่นั้นมาก็รีบเอาตัวต่อมาเป็นตัวนำโชคของทีม เป็นประเพณีว่าแฟน ๆ ของทีมวอพส์ (รู้จักกันอีกชื่อว่า “สติงเกอร์”) จะทำเสียงหึ่ง ๆ ดังลั่น เพื่อก่อกวนสมาธิของเชสเซอร์ฝ่ายตรงข้ามเมื่อกำลังจะโยนลูกโทษ



รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com)
หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย