[FG]`Ms. Liar - HOGWARTS THAI - ฮอกวอตส์ไทย

IPB

หน้าปราสาท

ช่วยเหลือ

ค้นหาข้อมูล

รายชื่อสมาชิก

ปฏิทิน

ประลองเวท

กระเป๋าสัมภาระ

กล่องสนทนา

ธนาคารกริงกอตส์

ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )

HOGWARTS THAI - ฮอกวอตส์ไทย > นอกเรื่อง > กราฟิกและแฟนอาร์ต > Gallery & Studio

Closed Topic

Start new topic

[FG]`Ms. Liar

ตัวเลือก

Cordelia Cecil S... Cordelia Cecil Spencer ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Nov 27 2011, 05:18 PM โพสต์ #1
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,803 เข้าร่วม : 1-December 10 จาก : somewhere only we know (: หมายเลขสมาชิก : 11,270 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เมเปิ้ล \| ยาว: 10" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์	Ms. Liar ----------------------- `About Title (Eng) :: Ms. Liar Title (Th) :: -- unknown -- Type :: Romantic, Comedy PG :: 15+ ----------------------- `Talk with Writer สวัสดีค่ะ, ฟิคเรื่องที่2... อาจเป็นเรื่องแรกที่ประสบความสำเร็จ... หรือเรื่องที่2ที่ล้มไม่เป็นท่า = = จากเรื่องแรก (The Punk Princess) แต่งไม่ทันจริงๆ เลยจบอย่างมั่ว หวังว่าเรื่องนี้จะไม่เป็นเช่นนั้น ฮ่าๆๆ หลายๆคนที่รู้อายุจริงของธาร์อาจจะถามว่า... ธาร์มาตั้งPG 15 ทั้งที่ธาร์อายุ 12 ทำไม... เหตุผลคือ ถ้าตั้งไว้ 12 หรือ 13 หรือน้อยกว่านั้น... มันอาจจะมีขอบเขตการแต่งที่น้อยลง ใส่ไว้15ก่อนดีกว่าเนอะ ^^ ----------------------- บอกไว้เพื่อไม่รู้... อย่าคิดจะก็อปเชียวนะ! ถ้าไม่อยากต้องเจอภัยพิบัติ... HELLA* \| DIMITRIZ \| SINESTREA \| CORDELIA \| MORTON ISABEL \| AVALICE \| NELLARYS \| MEREDITH \| SHERITA \| ARMELIQ ELWYNN \| SULLIVAN \| KATHERINE \| ROMEO แด่พวกเราผู้ไม่เคย วาดตน เฉกเช่นคนธรรมดา WITH FATE AND SIN, WE ARE CHAINED TOGETHER FOR ETERNITY

Cordelia Cecil S... Cordelia Cecil Spencer ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Nov 27 2011, 06:21 PM โพสต์ #2
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,803 เข้าร่วม : 1-December 10 จาก : somewhere only we know (: หมายเลขสมาชิก : 11,270 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เมเปิ้ล \| ยาว: 10" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์	Character . . . On Processing HELLA \| DIMITRIZ \| SINESTREA \| CORDELIA \| MORTON ISABEL \| AVALICE \| NELLARYS \| MEREDITH \| SHERITA \| ARMELIQ ELWYNN \| SULLIVAN \| KATHERINE \| ROMEO แด่พวกเราผู้ไม่เคย วาดตน เฉกเช่นคนธรรมดา WITH FATE AND SIN, WE ARE CHAINED TOGETHER FOR ETERNITY

Cordelia Cecil S... Cordelia Cecil Spencer ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Nov 27 2011, 07:29 PM โพสต์ #3
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,803 เข้าร่วม : 1-December 10 จาก : somewhere only we know (: หมายเลขสมาชิก : 11,270 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เมเปิ้ล \| ยาว: 10" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์	...บทนำ ภายในรั้วสีเงืนของโรงเรียนมิเคลสัน ผู้คนมากมายเดินเพ่นพ่านไปหมด บ้างก็สวมแว่นตาดำ บ้างก็เดินไปกดโทรศัพท์ไป แต่แล้วทุกคนก็ต้องสะดุดตากับรถเปิดประทุนสีเหลืองที่ ขับเข้ามาในรั้วโรงเรียนอย่างรวดเร็ว ใช่แล้ว.... ทุกสายตาต่างจ้องมองและรอดูว่าผู้ที่ก้าวลงมาจากรถนั้นจะเป็นใคร เห็นได้ชัดว่าเจ้าของสายตาทุกคู่หวังให้เป็น สาวฮอตเซ็กซี่ หรือไม่ก็ หนุ่มหล่อพ่อรวย... ทุกคนที่นี่มีลักษณะอย่างที่ว่า แม้รูปร่างหน้าตาของบางคนอาจธรรมดา หรือไม่มีความน่าหลงไหล แต่ทุกคนก็ต่างมีเงินใช้อย่างฟุ่มเฟือยกันทุกคน ไม่นานนาทีที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ประตูรถสีเหลืองสดใสเปิดออก ขาเรียวขาวก้าวออกจากรถ เผยให้เห็นรองเท้าสีน้ำตาลเงาสะดุดตา เพียงแค่รองเท้ามียี่ห้อคู่นี้ก็ทำสาวๆบ้ากันไปครึ่งโรงเรียนแล้ว... รองเท้า Limited จาก Jimmy Choo ผลิตเพียง 20 คู่เท่านั้น สายตาทุกคู่ต่างต้องตะลึงในความงามของหญิงสาวผู้เพิ่งก้าวลงจากรถ ผมสีบลอนด์เงางาม นัยน์ตาสีเทาดั่งพายุ จมูกเชิดที่บอกให้รู้ถึงความหยิ่งยโส ทั้งหมดยังไม่รวมหุ่นเพรียวเรียวสวยจนน่าเสียวสันหลัง หนุ่มๆหลายคนตั้งท่าจะเข้าไปคุยกับเธอ บอกเธอว่าเธอสวยแค่ไหน สมองของพวกเขาเริ่มจินตนาการไปไกล แต่แล้วทั้งหมดก็เป็นไปได้แค่เพียงจินตนาการ เพราะหญิงที่ดูมีอายุขึ้นเลข4เดินออกมาจากประตูห้องธุรการโรงเรียน หญิงคนนี้รวบผมเป็นทรงกล้วยหอมด้วยกิ๊บอันใหญ่ประดับเพชร แว่นสายตากรอบสีกระเน้นดวงตาให้ดูคมยิ่งขึ้น เมื่อมองรวมกับชุดสูททำงานของผู้หญิงและแฟ้มในมือแล้ว คุณต้องคิดว่าหญิงคนนี้เคร่งครัดน่าดู... ซึ่งนั่นคือความจริง เจ้าของเสื้อสูทก้าวยาวๆเดินตรงไปหาร่างเพรียวยาวตรงหน้ารถเปิดประทุนสีเหลืองก่อนจะ เอ่ยขึ้น... "คุณคงเป็น... เจสซิก้า ร็อคแทน" น้ำเสียงดุดันของหญิงแก่คนนี้เอ่ยพลางมองลงบนแฟ้มทำงานของเธอ "ค่ะ ฉันเจสซิก้า " เสียงหยิ่งยโสลอยจากปากของหญิงสาว "ฉันผู้อำนวยการโรงเรียน พรีเว็ต ครูซ" "....." ร่างบางไม่ตอบ เพียงแต่เชิดหน้ามองนักเรียนคนอื่นๆ "ตามฉันมา คุณร็อคแทน" เสียงเคร่งครัดบอกและเดินตรงเข้าไปยังอาคารหินอ่อนด้านข้างของลานจอดรถ... HELLA \| DIMITRIZ \| SINESTREA \| CORDELIA \| MORTON ISABEL \| AVALICE \| NELLARYS \| MEREDITH \| SHERITA \| ARMELIQ ELWYNN \| SULLIVAN \| KATHERINE \| ROMEO แด่พวกเราผู้ไม่เคย วาดตน เฉกเช่นคนธรรมดา WITH FATE AND SIN, WE ARE CHAINED TOGETHER FOR ETERNITY

Cordelia Cecil S... Cordelia Cecil Spencer ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Nov 28 2011, 12:48 AM โพสต์ #4
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,803 เข้าร่วม : 1-December 10 จาก : somewhere only we know (: หมายเลขสมาชิก : 11,270 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เมเปิ้ล \| ยาว: 10" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์	...Chapter 1 ภายในอาคารหินอ่อน หญิงผู้ดูเคร่งครดย่างก้าวเข้าสู่ห้องทำงานของเธอ โดยมีเด็กสาวหุ่นเพรียวเดินตามมาติดๆ สายตามากมายจับจ้องที่ผู้อำนวยการโรงเรียน ไม่สิ... จ้องสาวสวยที่ตามหลังเธอมามากกว่า สำหรับเจสซิก้า มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะมีใครมาจ้องมองเธอแบบนี้ "ถึงแล้ว คุณร็อคแทน... นี่คือตารางเรียนของคุณ" หญิงวัยกลางคนบอกพลางหยิบกระดาษแผ่นบางยื่นให้เธอ "กระดาษแผ่นเดียว... หึ" เจสซิก้าเอ่ยเบาๆก่อนเดินออกจากห้องทำงานไป เมื่อส้นรองเท้าราคาแพงของเธอแตะกับพื้นทางเดินไปยังตึกต่างๆของโรงเรียน เสียงกระแอมเบาๆก็ดังขึ้น เธอหันขวับไปทางต้นเสียง เด็กสาวคนนี้มีผิวสีแทน ผมสีน้ำตาลไหม้ นัยน์ตาสีฟ้า ติดที่ว่าเท้าของเธอนั้นเปลือยเปล่า เจสซิก้าไม่แม้จะสนใจเด็กสาวอีกคน เธอได้แต่ก้มหน้าก้มตาดูตารางเรียนของเธอ คาบแรก... ประวัติศาสตร์ กับ คุณไทเลอร์ เจสซิก้าอ่านในใจก่อนเดินตรงไปยังห้องประวัติศาสตร์ ห้องเรียนประวัติศาสตร์ เมื่อเดินมาถึงห้องเรียน เด็กสาวย่างก้าวเข้าสู่ห้องเรียนด้วยความถือตัว เธอมองหน้าชายตรงหน้าก่อนจะเข้าใจว่าเขาคือ คุณไทเลอร์ ชายผู้นี้มีทั้งตัวใหญ่ อ้วน แก่ และยังมีแต่กลิ่นซิกก้าร์ติดตัว บ่งบอกถึงความน่าเบื่อของวิชาที่เขาสอนและตัวเขาเอง "เจสซิก้า ร็อคแทน... เด็กใหม่สินะ นี่หนังสือของเธอ ทางนู้นมีที่นั่ง" ชายผู้สอนบอกและยื่นหนังสือให้เธอ เด็กสาวเดินไปนั่งในที่สุดท้ายที่ว่างอยู่ เธอนั่งลงหลังตรงจนออร่าแผ่ซ่านไปทั่วห้อง อย่ายุ่งกับเธอ สัญชาตญาณของทุกคนภายในห้องบอก แต่หน้าตาสะสวยของเธอทำให้เสียงเหล่านั้นเป็นเพียงเสียงกระซิบ... "นักเรียน.... เปิดหน้า164 เราจะเรียนเรื่องMesopotamiaกัน" ชายชราพูดเสียงดังก่อนหันไปลงมือเขียนเนื้อหางบนกระดาน อีกฟากหนึ่งของห้อง เด็กสาวหน้าตาสะสวยอีก2คนนั่งอยู่ที่มุมห้อง โต๊ะที่ควรจะเป็นโต๊ะเรียนของพวกเธอกลับกลายเป็นสปาขนาดย่อม มือเรียวของเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีดำกำลังตวัดยาทาเล็บลงบนเล็บมือของเด็กสาวอีกคนผ ู้ดูมีความเป็นผู้นำสูง... "เอสเตอร์... ยัยนั่นเป็นใคร..." เด็กสาวถามก่อนสลับมืออีกข้างให้เอสเตอร์ทาเล็บให้เธอต่อไป... "ฉันไม่รู้หรอก..." เด็กสาวที่ชื่อเอสเตอร์ตอบ "แต่ฉันอยากรู้... " เสียงหนักแน่นบอกเชิงสั่งจนเอสเตอร์สะดุ้ง "ก็ได้... มาเรีย เธอน่าจะรอตอนพักกลางวัน ค่อยถามพวกธาร่าไง" เอสเตอร์ออกความเห็นก่อนจะปล่อยเล็บมือสีชมพูของมาเรียเป็นการบอกว่า 'เสร็จแล้ว' "ความคิดดี... สีนี้ก็สวยดีนะนี่" มาเรียตอบและมองเล็บมือตัวเองอย่างพอใจ . . . . . พักกลางวัน เมื่อกริ่งดังอื้อทั่วอาคาร นักเรียนมากมายต่างลุกออกจากที่นั่งและมุ่งหน้าไปยังโรงอาหาร... สำหรับที่นี่ เราควรเรียกมันว่า 'ร้านอาหาร3ดาวมิเชลิน' มากกว่า นักเรียนทุกคนเดินสั่งอาหารที่ตัวเองต้องการ ทั้งสปาเก็ตตี้ ลาวิโอรี่ หรือแม้แต่ตับห่าน... ในขณะที่นักเรียนส่วนใหญ่กำลังวุ่นวายกับอาหารและเครื่องดื่มของตน มีเพียงร่างเดียวที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงดั่งรูปปั้น... รูปปั้นที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานและความหยิ่งยโส... "ทำไมไม่ไปหาอะไรกินล่ะ... " เสียงเคร่งครัดดังจากข้างหลัง... คุณพรีเว็ตนั่นเอง "ทำไมฉันต้องไปเดินตักอาหารพวกนี้..." เสียงตอบกลับนั้นแสนเยือกเย็นแฝงไม่ด้วยความรังเกียตเหยียดชัง "ห้องอาหารที่นี่ดีที่สุดในประเทศแล้ว... ถ้าเธอไม่พอใจก็ไม่ต้องกิน" คุณพรีเว็ตตอบเสียงแข็งและเดินจากไป "ดูสิเอสเตอร์... มีเจ้าหญิงน้อยไม่อยากเสวยอะไรอยู่แถวนี้" เสียงอีกเสียงดังขึ้นอีก "ดูสิเจสซิก้า... มีพวกอวดดีอยู่แถวนี้" เจสซิก้าพึมพำกับตัวเองก่อนหันหน้าไปผเชิญกับเจ้าของเสียง คนที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้เป็นเด็กสาว2คน คนหนึ่งซึ่งคาดว่าเป็นเจ้าของเสียงมีผมสีทองยาวประบ่า นัยน์ตาสีเขียวมรกต ผิวสีอัลมอน ดูเธอคนนี้จะมีฐานะพอตัว เพราะเหมือนว่ากระเป๋ายี่ห้อTod สีน้ำตาล และ ต่างหูเพชรที่เธอสวม จะเป็นของแท้ ส่วนคนข้างหลังสาวผมทองคนนี้เป็นเด็กสาวหน้าตาดูเป็นเอเชีย ผมสีดำ นัยน์ตาสีดำ... ผิวขาว น่าเสียดายที่เธอโดนความงามของอีกคนกลบในพริบตา "ฉันมาเรีย ทาทาร่า ลูกสาวคนเดียวของ ไมเคิล ทาทาร่า เจ้าของบริษัทเครือข่ายโทรศัพท์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก..." เจ้าของผมสีทองแนะนำตัวเอง "ขอโทษนะ... แต่ฉันยังไม่ได้ถามเธอ" เจสซิก้าตวัดสายตาคมแหลมไปที่มาเรีย "ขอโทษนะ! แต่ฉันยังพูดไม่จบ! " มาเรียตะคอกใส่เจสซิก้าอย่างหัวเสีย ก่อนจะพูดต่อ "นี่เอสเตอร์ เพื่อนสนิทของฉัน..." "เพื่อนหรือทาส...?" เจสซิก้าดูทีมาเรียออก เธอแค่เอายศของพ่อเธอมาอ้าง... ข่มเหงชาวบ้านไปวันๆ "นี่เธอ! เธอเป็นใคร จะมาเกินไปแล้วนะ!" มาเรียเงื้อมือขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว แต่เจสซิก้ากลับใจเย็นลงทุกที "ไม่รักษาภาพพจน์ลูกสาวคนเดียวของไมเคิล ทาทาร่าเลยนะ... หึ!" เจสซิก้าบอกและกวาดสายตามองรอบห้องอาหาร สายตาทุกคู่กำลังจับจ้องที่มาเรีย "ฉันถามว่าเธอเป็นใคร...!" มาเรียถามต่อเสียงสั่น "เจสซิก้า ร็อคแทน... " เด็กสาวเอ่ยเรียบๆก่อนเดินออกจากห้องอาหารไป ทิ้งทุกคนที่ได้ยินให้นิ่งเงียบไว้เช่นนั้น "ร... ร็อคแทน.." เอสเตอร์ที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นอยากตะกุกตะกัก "ยัยนั่นน่ะนะ... ร็อคแทน... " มาเรียพูดอย่างไม่อยากเชื่อ แต่เธอก็เชื่ออย่างสนิทใจแล้ว... เจสซิก้า ร็อคแทน... ชื่อปริศนานี้... เธอเป็นใคร คำถามมากมายล้วนอัดอั้นอยู่ในใจนักเรียนทุกคนที่ได้ยิน (แม้แต่ผู้แต่ง เค้ายังไม่ได้คิดเลยว่ายัยนี่จะเป็นใคร = =) บ้างก็ว่า เธอเป็นเพียงผีที่ตามมาหลอกหลอนขอส่วนบุญ บ้างก็ว่า เธอแค่อ้างนามสกุลนี้ บ้างก็ว่า เธอเป็นตัวจริง ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นใครอย่างแน่ชัด แม้แต่ข้อมูลของโรงเรียนเองก็ไม่แน่ชัด... เธอเป็นใคร... HELLA \| DIMITRIZ \| SINESTREA \| CORDELIA \| MORTON ISABEL \| AVALICE \| NELLARYS \| MEREDITH \| SHERITA \| ARMELIQ ELWYNN \| SULLIVAN \| KATHERINE \| ROMEO แด่พวกเราผู้ไม่เคย วาดตน เฉกเช่นคนธรรมดา WITH FATE AND SIN, WE ARE CHAINED TOGETHER FOR ETERNITY

Cordelia Cecil S... Cordelia Cecil Spencer ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Nov 30 2011, 11:35 PM โพสต์ #5
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,803 เข้าร่วม : 1-December 10 จาก : somewhere only we know (: หมายเลขสมาชิก : 11,270 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เมเปิ้ล \| ยาว: 10" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์	...Chapter 2 ห้องนอนของมาเรีย ภายในห้องสุดหรูและเพอร์เฟ็คของคฤหาสน์แห่งไหนซักแห่ง... ร่างบางนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียงของเธอ สายตาเบื่อหน่ายและรอคอยอะไรบางอย่าง หากมองรวมๆแล้วล่ะก็ เด็กสาวผมทองคนนี้ดูเข้ากับห้องๆนี้เป็นอย่างมาก เสื้อผ้าหรูหรา น่าตาดูมีราศี หุ่นเพรียวสุดเซ็กซี่ เธอกวาดสายตามองรอบๆห้องสีน้ำตาลด้วยความเหลืออด ก่อนจะลุกพรวดขึ้นมาจากเตียง... "เอส! ฉันรอมาหลายชั่วโมงแล้วนะ!" เสียงใสๆของมาเรียปรี๊ดออกมาอย่างเหลืออด "ไม่... เธอเพิ่งรอแค่22นาทีกับอีก14วินาที" ร่างบางหันมาตอบอย่างช้าๆ ทางฝั่งซ้ายของเตียงอนเป็นโต๊ะทำงานลายไม้สุดหรู วางคอมพิวเตอร์ราคาแพงไว้ล่อตาล่อใจหัวขโมยเป็นอย่างมาก... หากพวกนั้นได้ย่างก้าวเข้ามาน่ะนะ ที่นี่มีการรักษาความปลอดภัยสูง... คุณไมเคิล เจ้าของบ้านให้สัมภาษณ์ว่าเขาต้องการความปลอดภัยที่ดีที่สุดให้ครอบครัว... แต่เหล่านักเรียนในโรงเรียนมิเคลสันกลับเห็นว่า คุณไมเคิลกลัวลูกสาวของตนพาผู้ชายเข้าบ้านเสียมากกว่า... มาเรียไม่ต้องลากผู้ชายเข้าบ้านหรอก... เธอไปบ้านผู้ชายเลยแหละ นั่นคือสิ่งที่หลายๆคนพูดไว้... "เจอแล้ว! มาเรีย มาดูสิ" สาวผมดำร้องบอกเมื่อเจอสิ่งที่ต้องการ "ไหนดูซิ... อาาาา... เธอเสร็จแน่เจสซิก้า..." มาเรียพูดอย่างพอใจเมื่อเจอเน้อข่าวที่ต้องการแล้ว "เธอจะทำอะไรร็อคแทนหรอ... คงไม่ถึงตายนะ" เอสเตอร์พูดอย่างหวั่นๆ "พรุ่งนี้เธอก็จะได้รู้..." เด็กสาวแสยะยิ้มบอก "เกรงว่าจะไม่ได้.. พรุ่งนี้วันหยุดราชการณ์น่ะ..." เอสเตอร์บอกเบาๆ เพล้งงงง เสียงแก้วแตกจากที่ไหนซักแห่งดังขึ้น... ไม่สิ... หน้าของใครบางคนมากกว่า มาเรียได้แต่ถลึงตาใส่เพื่อนสาว ก่อนจะเดินกลับไปนอนบนเตียงของเธอต่อ.. วันต่อมา.. ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มือเรียวคว้าแก้วลาเต้ร้อนจากเคาน์เตอร์ก่อนจะดื่มมันอย่างช้าๆ... แต่แล้วความเจ็บปวดก็เกิดขึ้นที่โคนผมของเธอ... "ขอโทษครับ... ดีเซล ขอโทษพี่เขาสิ" เสียงชายคนหนึ่งบอกจากด้านหลัง เจ้าของผมสีบลอนด์หันไปหาเจ้าของเสียง... เขาเป็นชายรูปงาม... งามเกินคาด... เรือนผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีฟ้า... ไม่ว่าชายคนนี้จะหล่อเหลาแค่ไหน... เธอก็ไม่สามารถรู้สึกอะไรไปกับมันได้เมื่อผมของเธอติดอยู่กับลูกอมในมือชายคนนี้ "พี่สาว... ผมขอโทษครับผมรีบ..." เด็กชายที่ตัวเล็กกว่าข้างๆชายรูปงามคนนี้เอ่ย "ขอโทษแทนน้องผมด้วย... เอ่อ... ขอโทษนะครับ ผมไม่รู้ว่าจะเอาผมของคุณออกไปจากลูกอมของน้องผมได้อย่างไร" ชายหนุ่มบอก "เอ่อ... คุณควรจะทำอะไรบ้างนะคะ นอกจากยืนบื้อเฉย" ร่างบางเริ่มขึ้นเสียง แต่ยังคงความสง่าเอาไว้อยู่ "ผมขอโทษครับ... งั้นตัดเลยละกัน คุณโอเคมั้ย?" "ไม่มีปัญหา... ตราบใดที่มันออกมาดูดี" เจสซิก้าตอบรับ ในความคิดของเธอมีแต่ภาพเธอกับทรงผมเก๋ๆแบบใหม่ สั้นติดหัว... ตัดโดยชั่งฝีมือดีแถวนี้ "แน่นอนครับ ผมสัญญา" ชายหนุ่มเอ่ยและหันไปทางเคาน์เตอร์ขายกาแฟ พร้อมบอกอะไรซักอย่างกับพนักงาน ในขณะเดียวกัน เจสซิก้ากำลังหยิบโทรศัพท์ราคาแพงของเธอขึ้นมากดหาทรงผมสวยๆที่เข้ากับรูปหน้าเธอ ชายหนุ่มที่หลงรักเจสซิก้าทั้งหลายโปรงฟัง... เจสซิก้าจะเย็นชามากกก ยกเว้นเวลามีเรื่องสวยๆงามๆเข้ามาเกี่ยว ตาของเธอจะเป็นประกายทันที อีกฝั่งหนึ่ง... พนักงานขายกาแฟยื่นอุปกรณ์ชิ้นดีให้ชาหนุ่ม เขาหยิบมันและหันมาหาเด็กสาวพร้อมใช้อุปกรณ์นั้นในทันที "คุณจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันอยากจะเลือกร้าน..." ฉับบบ บ บ เสียงๆหนึ่งดังขึ้น จากนั้นเสียงกรีดร้องแสบหูก็ดังตามมาพร้อมกับเส้นผมและลูกอมที่ร่วงลงสู่พื้น... "นี่! ฉันนึกว่าคุณจะจ่ายเงินค่าตัดผมให้ฉัน ทำไมคุณทำอย่างเง้ ไม่บอกกันซักคำ!" เสียงโวยวายดังลั่นร้านกาแฟ "ก็ผมบอกแล้วว่า... ตัดเลยแล้วกัน คุณก็บอกโอเคหนิ" ชายหนุ่มบอกกลับเสียงสูง (คนอะไร ทั้งโง่ทั้งหล่อปานนั้น // คนเขียน) "ก็ฉันนึกว่าไปตัดที่ร้านหนิ! ผมฉันแหว่งเลย ชดใช้มาเดี๊ยวนี้นะ!" เจสซิก้าโวยวายปนกรีดร้องจนคนทั้งร้านหันมามอง ชายคนนี้ได้แต่ยืนเป็นเป้าให้สาวน้อยเจสซิก้าใช้อาวุธทุบตี อาวุธที่ว่านั่นคือกระเป็๋าสีน้ำตาลราคาแพงของเธอนั่นเอง หากไม่มีใครมาห้ามซักที... รองเท้าส้นสูงสีมันวับก็คงกลายมาเป็นอาวุธคู่กายอีกชิ้นในไม่ช้า... ทางหน้าประตูร้าน... ชายแก่คนหนึ่ง ที่ดูจะอายุซัก60 มีเค้าว่าเคยเป็นที่หมายปองของสาวๆเมื่อเขายังหนุ่มๆ ย่างก้าวเข้ามาในร้าน... เขาสวมสูทรดูมีภูมิฐาน พร้อมรองเท้าหนังหัวแหลมโบราญๆที่ดูเหมือนจะถูกขัดให้เงางามทุกเช้า... "คุณปู่ครับบบบบ! ยัยนี่มันแกล้งพี่เบนซินนนน!" เด็กชายที่คาดว่าชื่อ "ดีเซล" ซึ่งเงียบอยู่นานตะโกนบอกชายชรา "หืมม.. " ชายชราออกเสียงเล็กน้อยก่อนพูดต่อ "จริงหรือ...หลานเอ้ย... พี่แกอยู่ไหนล่ะ" ชายชราถามและมองซ้ายมองขวา "เอ่อ... ผมอยู่นี่ครับปู่" เสียงชายหนุ่มรูปงามคนเดิมบอกพลางหลบอาวุธคู่ใจของสาวน้อยมหัศจรรย์ข้างๆ "นี่ปู่คุณหรอ... ดี... ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหายเป็นพันๆล้านเลยคอยดู!!!" ภาพพจน์เด็กสาวผู้ถือตัวหายไปหมดแล้ว... "ไปก่อเรื่องอีกแล้วหรอเบนซิน ฉันอยากกลับบ้านเต็มที่แล้ว... อ่ะนี่สาวน้อย..." ชายแก่บอกพลางยื่นการ์ดใบเล็กๆให้เด็กสาว "จะดีหรอครับปู่... เล่นแจกมั่วซั่วแบบนี้..." ชายรูปงามนามเบนซินพึมพำ "ไปเถอะ หมดธุระ ดีเซล กลับบบ!" ชายชราเอ่ยเรียกหลานและเดินออกจากร้านไปโดยมีเด็กซื่อบื้ออีกสองคนเดินตามหลังไป "นี่มันการ์ดอะไรเถอะ... ให้ไว้แล้วก็ไม่บอกซักคำ ถ้าเป็นพวกแคตตาล็อกขายสินค้าก็เตรียมตัวโดนฟ้องได้เลย... " เจสซิก้าพึมพำ เด็กสาวสงบสติอารมณ์ลง เปลี่ยนเป็น เจสซิก้า ผู้เย็นชาและสง่าในทันใด เธอค่อยๆอ่ารายละเอียดบนบัตรช้าๆก่อนจะทำตาลุกวาว... บัตรเติมน้ำมันฟรีตลอดชีพที่ปั๊ม Star Truck ... กรุณาลงทะเบียนใช้บัตรได้ที่สำนักงานใหญ่ภายใน14วัน มิเช่นนั้นบัตรนี้จะถูกตัดบริการ... "บ...บัตรเติมน้ำมันฟรี... ตาคนมะกี้เป็นลูกเจ้าของStar Truck หรอ..." เจสซิก้าพูดอื้ออึงเบาๆก่อนเก็บบัตรใส่กระเป๋าและเดินออกไป HELLA \| DIMITRIZ \| SINESTREA \| CORDELIA \| MORTON ISABEL \| AVALICE \| NELLARYS \| MEREDITH \| SHERITA \| ARMELIQ ELWYNN \| SULLIVAN \| KATHERINE \| ROMEO แด่พวกเราผู้ไม่เคย วาดตน เฉกเช่นคนธรรมดา WITH FATE AND SIN, WE ARE CHAINED TOGETHER FOR ETERNITY

Cordelia Cecil S... Cordelia Cecil Spencer ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Dec 16 2011, 04:16 PM โพสต์ #6
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,803 เข้าร่วม : 1-December 10 จาก : somewhere only we know (: หมายเลขสมาชิก : 11,270 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เมเปิ้ล \| ยาว: 10" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์	...Chapter 3 วันต่อมา ณ โรงเรียนมัธยมปลาย "มิเคลสัน" ขณะนี้เป็นเวลาก่อนเข้าเรียนครึ่งเช้า นักเรียนจำนวนกำลังทำกิจกรรมของตัวเองอยู่ ส่วนนักเรียกที่เหลือคงกำลังเพิ่งตื่นนอนและไม่รู้สึกรีบร้อนอะไรกับการมาโรงเรียน นักเรียนส่วนใหญ่ของที่นี่คิดว่า การมาเรียนก็เหมือนมางานสังคม... มาเจอเพื่อน โชว์เครื่องประดับและรถยนต์ และสนุกไปวันๆ หนึ่งในนักเรียนจำนวนน้อยเหล่านั้นคือ เอลลิสัน อาร์เจ้น... เด็กสาวคนนี้ดูเหมือนจะมีอายุประมาณ 13ปี เท่านั้น เธอมีผมสีน้ำตาลไหม้ และดวงตาสีฟ้าสว่าง ดูเข้ากันกับเสื้อยืดสีฟ้าเก่าๆ และกางเกงลายพรางสีเขียวเป็นอย่างดี... เอลลิสันกำลังนั่งอย่างรอคอยอะไรบางอย่างอยู่บนทางเดินเท้าข้างตึกเรียน แม้ผู้คนจะเดินผ่านไปมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีใครคิดจะสนใจเธอเลย ผ่านไป15นาที เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นตามทางเดินเท้าของโรงเรียน เธอคนนี้กำลังทำหน้าตาบูดบึ้งระหว่างสนทนากับใครบางคนผ่านโทรศัพท์ โดยมีเด็กสาวอีกคนเดินตามหลัง "พ่อคะ... ไม่ ไม่ หนูไม่เคย... อย่า... พ่อคะ! แต่... เห้อออ!" เสียงหงุดหงิดๆถอนหายใจ "เอาน่า... ยังไงเธอก็ไม่ต้องเจอหน้าพ่อไปอีกหกเดือน...." เสียงอีกเสียงพูดปลอบใจอย่างใจเย็น "แปลว่า... ฉันจะขาดรายได้ไปอีกหกเดือนไงล่ะเอส!" เสียงเดิมพูดอย่างหัวเสีย "เอริคช่วยเธอได้แน่ๆ" เด็กสาวอีกคนพึมพำเบาๆ เด็กสาวสองคนนี้คือ มาเรีย ทาทาร่า และเอสเตอร์ เพื่อนรับใช้ของมาเรีย... ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินอย่างเฉื่อยๆไปตามทาง สายตาของเอสเตอร์ก็สะดุดกับใครบางคนเข้า... "สวัสดีเอลลิสัน... " เอสเตอร์พึมพำเบาๆและส่งยิ้มหวานให้เด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงทางเท้า "สวัสดีพี่เอสเตอร์" เสียงแหลมเอ่ยตอบเสียงดัง และเหลือบมองมาเรียอย่างเหลืออด "และพี่มาเรีย... " "กลับอนุบาลไปซะไป!" มาเรียหันมาตะคอกอย่างหัวเสีย "ต้องให้ฉันบอกกี่ทีพี่มาเรีย... ฉันสอบข้ามชั้นมาได้อย่างสบายๆ" เอลลิสันตอบอย่างยิ้มเยาะเย้ย "อืม... ยัยคนฉลาด ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าเธอเป็นน้องสาวเอริค" มาเรียตอบเสียงดุ "เธอไม่อยากเชื่อแต่เธอก็เชื่อหนิ" เอลลิสันพูดและเลิกคิ้วขึ้นอย่างกวนปราสาท "เอสเตอร์! ไปได้แล้ว!" มาเรียหันไปบอกเพื่อนของเธอ เธอเพียงต้องการหนีไปจากยัยเด็กบ้านี่ เอสเตอร์เดินตามหลังมาเรียไปอย่างว่าง่าย แม้ส่วนลึกในใจของเธอจะอยากต่อต้านก็ตามที... เสียงลือเสียงเล่าอ้างมากมายบอกว่า... " เอสเตอร์น่ะ เป็นคนดีจนเกินไป " "เดี๊ยว... พี่เอสเตอร์" เอลลิสันลุกขึ้นและตะโกนเรียกเอสเตอร์เสียงแข็ง มาเรียและอสเตอร์หันหลังกลับไปมองเหมือนถามว่า อะไรอีก? "พี่ไม่จำเป็นต้องทำตามยัยนี่นะ... ยัยนี่หลอกพี่เอริคได้ แต่หลอกฉันไม่ได้หรอก" เอลลิสันบอกเสียงแข็ง คำพูดนี้เหมือนจะแทงใจดำของมาเรียอย่างร้ายแรง ทำให้ใบหน้าของเธอเริ่มขึ้นเลือดด้วยความโกรธ ส่วนเอสเตอร์ผู้น่าสงสาร... ยังคงยืนมองท้องฟ้าอย่างสงบ จิตใจลอยไปไกลสุดฟ้า... ไกลจากมาเรียจอมบงการ "เอส! ฉันบอกให้กลับ!" มาเรียพยายามทำเสียงให้แข็งที่สุดและดึงมือเอสเตอร์เดินจากไป... ทางฝั่งมาเรีย และเอสเตอร์ "ตึกสามอยู่ทางโน้นนะมาเรีย" เอสเตอร์ร้องทัก "ใครว่าฉันจะไปเรียนล่ะ" มาเรียตอบกลับดื้อๆ "แล้วเธอจะไปไหน?" เอสเตอร์หยุดเดินกระทันหัน "ถนนสายห้า... ไปซื้อครีมกันแดดหลอดใหม่กัน" "คุณบรูซเช็คชื่อทุกครั้งนะ... เขาจะรู้ว่าเราไม่อยู่" เอสเตอร์ร้องบอก นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอกล้าทักท้วง "ใครสนล่ะ? นี่เธอคิดอะไรอยู่" มาเรียถลึงตาใส่เพื่อนสาว "ฉันสนสิ..." เด็กสาวร้องตอบ "ฉันกำลังคิดว่า... ว่า..." เธอไม่สามารถพูดในสิ่งที่เธออยากพูดได้ จึงต้องชะงักหยุดไป "ดี! งั้นไปกัน" มาเรียเดินหน้าต่ออย่างไม่ใส่ใจ ฉันกำลังคิดว่าไม่ต้องทำตามเธอทุกอย่างก็ได้... เอสเตอร์รำพึงในใจก่อนแข็งใจเดินตามมาเรียไปช้าๆ HELLA \| DIMITRIZ \| SINESTREA \| CORDELIA \| MORTON ISABEL \| AVALICE \| NELLARYS \| MEREDITH \| SHERITA \| ARMELIQ ELWYNN \| SULLIVAN \| KATHERINE \| ROMEO แด่พวกเราผู้ไม่เคย วาดตน เฉกเช่นคนธรรมดา WITH FATE AND SIN, WE ARE CHAINED TOGETHER FOR ETERNITY

Cordelia Cecil S... Cordelia Cecil Spencer ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Dec 23 2011, 02:59 PM โพสต์ #7
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,803 เข้าร่วม : 1-December 10 จาก : somewhere only we know (: หมายเลขสมาชิก : 11,270 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เมเปิ้ล \| ยาว: 10" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์	...Chapter 4 ห้องเรียนวิชา ภาษาอังกฤษ เสียงกริ่งดังขึ้นถี่ๆ ให้สัญญาณว่านักเรียนทุกคนควรจะเข้าเรียนได้แล้ว ช่วงเวลานี้จึงทำให้ระเบียงทางเดินของตึกเรียนแน่นเอี๊ยดไปด้วยผู้คน ทั้งคนที่กำลังรีบไปเรียน และคนที่กำลังหาทางหนีออกจากโรงเรียน... นักเรียนชายหญิงหลายคนเบียดเสียดกันเข้ามาในห้องเรียนวิชา ภาษาอังกฤษ ทว่าร่างบางร่างหนึ่งได้นั่งอยู่บนโต๊ะเรียนก่อนแล้ว... นั่นคงเป็นสาเหตุให้ห้องวุ่นวายยิ่งขึ้น... "ไม่! ฉันมาก่อน หลบและหลีกไป!" นักเรียนชายคนหนึ่งตะโกนขึ้น "ไม่โว้ย! ฉันเห็นก่อน!" ตามด้วยเสียงต่อมา "อย่า! ไม่! ไม่!" นักเรียนชายส่วนใหญ่เอะอะโวยวายขึ้น เพราะอะไรน่ะหรือ?... เพราะที่นั่งริมหน้าต่างข้างสาวสวยผมบลอนด์ยังว่างอยู่นั่นเอง หนุ่มๆจึงต่างต้องการเป็นผู้ครอบครองเก้าอี้ตัวนั้น รวมถึงสาวน้อยข้างๆด้วย "เอะอะโวยวายอะไรกัน? เมสันกับมิลเลอร์ไปนั่งฝั่งนู้น! ที่เหลือหาที่นั่งเร็วๆไม่งั้นพวกแกโดนกักบริเวณแน่" เสียงดุดันของคุณบรูซที่เดินเข้ามาดังกึกก้องไปทั่วห้อง ความวุ่นวายจึงจบลงแค่นั้น "ดี... วันนี้เราจะดูหนังกัน งดอาหารและเครื่องดื่มทุกชนิด! เมสัน ดึงโปรเจคเตอร์ลงมาซิ" คุณบรูซออกคำสั่งและเดินไปยังโต๊ะทำงานของเขา เมื่อหนังเริ่มฉาย เสียงกรนของหลายๆคนก็ดังขึ้น มีเพียงสายตาไม่กี่คู่ที่กำลังจับจ้องจอโปรเจคเตอร์อยู่อย่างจดจ่อ... แล้วชื่อของหนังเรื่องนี้ก็ปรากฏขึ้นบนจอ... ทำให้หลายๆคนยิ่งง่วงเข้าไปใหญ่ ก็อก ก็อก ก็อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้หลายๆคนสะดุ้งพรวด คุณบรูซผู้สอนเดินไปที่ประตู พบผู้อำนวยการโรงเรียนครูซ กับเด็กหนุ่มอีกคนที่ยืนตัวลีบๆอยู่ด้านหลัง คุณบรูซและคุณครูซ(ชื่อชั่งเข้ากั๊น เข้ากัน) ยืนถกเถียงอะไรบางอย่างกันซักพัก ไม่นานชายคนนั้นก็เดินเข้ามาในห้อง และตรงมานั่งบนเก้าอี้ทองริมหน้าต่าง... ข้างเจสซิก้า ร็อคแทน ทำให้เสียงขู่ฟ่อๆของนักเรียนชายคนอื่นๆดังขึ้นหนาหู ทางด้านเจสซิก้า... เธอไม่ได้หลับ หรือสนใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อย สายตาของเธอกลับเสมองออกไปยังนอกหน้าต่าง คิดถึงอดีต... ส่วนชายหนุ่มข้างๆเธอ ได้แต่ควานหาปากกาอย่างไม่สิ้นสุด... จะไปเจอได้อย่างไร ในเมื่อเขาลืมมันไว้บนรถหนิ... "ขอโทษนะครับ... มีปากกาให้ยืมมั้ยครับ" ชายหนุ่มกระซิบถามสาวน้อยข้างๆจนเธอสะดุ้ง "มีคนมานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย..." เธอพึมพำ ทำใจให้สงบ "มีค่ะ แต่วิชานี้ไม่ต้องจดอะไรทั้งนั้น" เธอบอกเสียงแข็ง "ผมจะวาดรูปน่ะ..." ชายหนุ่มกระซิบตอบ เจสซิก้าอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะหยิบปากกาแท่งหนึ่งส่งให้ชายข้างๆ ตัวโตเท่าควายยังนั่งวาดรูป เยี่ยม... เจสซิก้าคิด "เอ่อ... เดี๊ยวนะครับ คุณ..." ชายหนุ่มมองเรือนผมสีบลอนด์และกระเป๋าสีน้ำตาลบนเก้าอี้เธอสลับไปมา... "อะไรอีกคะ?" เจสซิก้าถามก่อนจะสังเกตุนัยน์ตาสีฟ้าของชายคนนี้... "คุณ... ใช้บัตรเติมน้ำมันบ้างรึยังครับ" ชายหนุ่มยิ้มอย่างกล้าๆกลัวๆ "คุณคือ..." ลูกตาของเจสซิก้าเบิกโพลงอย่างเหลือเชื่อ "ดีเซล สไตร์กอย... ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เขาแนะนำตัว "...." เจสซิก้าไม่ตอบอะไร ได้แต่หยิบกระเป๋าใบโปรดของเธอมาทุบตาชายข้างๆด้วยความโมโห "ผมก็ให้บัตรเติมน้ำมันไปแล้วไง แล้วคนอื่นก็มองหมดแล้วเห็นมั้ย?" ดวงตาสีครามได้แต่กวาดมองไปทั่วห้องเรียน แม้จะแอบขัดใจกับน้ำลายที่ยืดเต็มโต๊ะของมิลเลอร์ แต่เธอก็ยังต้องเก็บอารมณ์และวางฟอร์มแบบเดิมต่อ เธอจึงเชิดหน้าใส่ดีเซลและหันไปทางอื่น หลังจากนั้นเสียงกริ่งหมดเวลาก็ดังขึ้น นักเรียนส่วนใหญ่รีบวิ่งออกจากห้อง รวมถึงเจสซิก้าที่ก้าวยาวๆอย่างสง่าออกไป... แต่แล้ว... "เดี๊ยวสิ ผมยังไม่รู้ชื่อคุณเลย" ดีเซลถามและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร "เจสซิก้า... เจสซิก้า ร็อคแทน" เด็กสาวตอบ และเดินออกไป ทิ้งรอยยิ้มหายากเอาไว้... รอยยิ้มนั้นทำเอาดีเซลอึ้งไปเลย... เหตุใดเจสซิก้าจึงทิ้งรอยยิ้มไว้นั้นยังคงเป็นปริศนาในใจเขาต่อไป... Special - หลังจากนั้น... ชายหัวล้านคนหนึ่งที่ได้ชื่อว่า "คุณบรูซ" กำลังนั่งเช็ครายชื่อนักเรียนย้อนหลังอย่างเงียบๆบนโต๊ะทำงานของเขา "เมสัน... มา มิลเลอร์... มา เรน่า... มา คามิลล์.... มา เอสเตอร์... ไม่เห็นแฮะ... ขาด... " เขาพึมพำและเช็คขาดหลังชื่อ เอสเตอร์ ก่อนจะตรวจต่อไปเงียบๆ "เจสซิก้า... มา เควิน... มา มาเรีย... มารึเปล่านะ... มามั้ง ชั่งเถอะ ดีเซล... มาใหม่... " เขาพึมพำต่อไปและเช็คชื่ออย่างเร็วๆ... 'มาเรีย ทาทาร่า... มา' 'เอสเตอร์ ไลแคน... ขาด' ผิดแล้วล่ะคุณบรูซ... HELLA \| DIMITRIZ \| SINESTREA \| CORDELIA \| MORTON ISABEL \| AVALICE \| NELLARYS \| MEREDITH \| SHERITA \| ARMELIQ ELWYNN \| SULLIVAN \| KATHERINE \| ROMEO แด่พวกเราผู้ไม่เคย วาดตน เฉกเช่นคนธรรมดา WITH FATE AND SIN, WE ARE CHAINED TOGETHER FOR ETERNITY

« หน้าที่แล้ว · Gallery & Studio · หน้าต่อไป »

Closed Topic

Start new topic

ตัวเลือกการแสดงผล: Standard · เปลี่ยนไปเป็น Linear+ · เปลี่ยนไปเป็น Outline

ติดตามหัวข้อนี้ · ส่งหัวข้อนี้ทางอีเมล · สั่งปรินต์หัวข้อนี้ · รับข่าวจากฟอรั่มนี้

Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว

เวลาในขณะนี้: 31st May 2024 - 11:42 PM

Powered By IP.Board © 2024 IPS, Inc.