บทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติ ตัวเลือก

[Armeliq Vyernt S...]

บทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติ
(International Statute of Wizarding Secrecy)

บทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติ (International Statute of Wizarding Secrecy) หรือที่เรียกสั้น ๆ ว่า บัญญัติปกปิดความลับนานาชาติ เป็นกฎหมายในโลกเวทมนตร์ที่ถูกยกร่างในปี ค.ศ. 1689 และถูกประกาศใช้อย่างเป็นทางการปี ค.ศ. 1692 กฎหมายนี้ถูกเสนอและยกร่างโดย สมาพันธ์พ่อมดแม่มดนานาชาติ เพื่อป้องกันและซ่อนการมีอยู่ของชุมชนผู้วิเศษจากมักเกิ้ลอย่างถาวร




ประวัติ

“เมื่อการไล่ล่าพ่อมดแม่มดทวีความเหี้ยมโหดมากขึ้น ครอบครัวผู้วิเศษก็เริ่มดําเนินชีวิตแบบสองหน้า ใช้คาถาปกปิดเพื่อปกป้องตนเองและครอบครัว เมื่อถึงศตวรรษที่สิบเจ็ด แม่มดหรือพ่อมดคนใดที่เลือกสนิทชิดเชื้อกับพวกมักเกิ้ล จะถูกสงสัยหรือถึงขนาดถูกขับไล่ออกจากชุมชน”

— ความเห็นของอัลบัส ดัมเบิลดอร์ ในพ่อมดกับหม้อกระโดดได้

ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 ความสัมพันธ์ระหว่างผู้วิเศษและมักเกิ้ลนั้นได้ลงไปถึงจุดต่ำสุด ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 15 การข่มเหงพ่อมดและแม่มดอุบัติขึ้นทั่วทวีปยุโรป ทำให้ชุมชนผู้วิเศษจำนวนมากเริ่มรู้สึก และเริ่มพิจารณาว่าการเสนอตัวเพื่อช่วยเพื่อนบ้านมักเกิ้ล โดยการใช้เวทมนตร์นั้นก็เหมือนกับการที่เอาฟืนเข้าไปใส่ในกองไฟที่กำลังแผดเผาตนเอง ด้วยสถานการณ์ที่พ่อมดและแม่มดต้องถูกประหาร และลงโทษด้วยข้อหาการใช้เวทมนตร์

ในการตามล่าและประหารพ่อมดแม่มดในวิกฤติการณ์ล่าแม่มดในยุโรป พ่อมดแม่มดบางคน เช่น ลิแซ็ตต์ เดอ ลาแปง ในปี ค.ศ. 1422 สามารถใช้เวทมนตร์ในการหลบหนีจากการประหารของมักเกิ้ลไปได้ อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ. 1492 นั้น เซอร์นิโคลัส เดอ มิมซี่ พอร์พิงตันไม่ได้โชคดีอย่างเธอ เขาถูกยึดไม้กายสิทธิ์ไปทันทีหลังจากที่ถูกจับ

ครอบครัวผู้วิเศษในยุโรปนั้นมีแนวโน้มที่จะสูญเสียสมาชิกที่ยังมีอายุไม่มาก โดยเฉพาะลูกหรือหลานของครอบครัวที่ยังไม่สามารถควบคุมเวทมนตร์ของตัวเองได้ และยังมีทักษะทางเวทมนตร์ที่ไม่แข็งแรง ทำให้กลายเป็นที่เตะตาของมักเกิ้ล จนถูกจับตัวไป แต่โดยส่วนมากนั้นจะจับตัวไปเพื่อให้สอนลูกหลานของเหล่ามักเกิ้ล ให้สามารถใช้เวทมนตร์ได้ (หรือในบางครั้งก็ให้สอนเหล่าผู้ใหญ่ด้วยเช่นกัน)

ในท้ายที่สุดแล้วหากไม่สามารถทำตามและไม่สามารถสอนเวทมนตร์ได้ ก็จะทำไปประหาร โดยวิธีส่วนมากจะใช้การเผาไฟเป็นหลัก จนในบางครั้งก็จะมีการเผาผิดคน ทำให้เกิดการฆ่ากันเองของมักเกิ้ล และกลายเป็นว่าการล่าแม่มดถูกเป็นฉากบังหน้าของการเข่นฆ่ากันในสมัยนั้น

ในบริเตนใหญ่ กระทรวงเวทมนตร์ที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นพยายามที่จะติดต่อกับพระราชสำนักบริเตน ซึ่งในขณะนั้นมีประมุขคือพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 และพระนางแมรี่ที่ 2 โดยการส่งผู้แทนพิเศษไป และขอให้เหล่าผู้วิเศษในอังกฤษนั้นอยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันกับมักเกิ้ล อย่างไรก็ตามคำร้องขอนี้ได้ถูกปฏิเสธ และกลายเป็นที่รู้กันว่าหลังจากนั้นแล้วเหล่าผู้วิเศษ จำต้องถอนตัวออกจากโลกมักเกิ้ลและเข้าสู่โลกที่มีแต่ผู้วิเศษอย่างสมัครใจ เพื่อดำเนินการรักษาความลับและป้องกันความสูญเสียที่จะตามมาอีกในอนาคต




การตราบัญญัติ

“เมื่อมีการลงนามในบทบัญญัติระหว่างประเทศในปี ค.ศ. 1689 เหล่าผู้วิเศษก็เริ่มหลบซ่อนเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง และเป็นเรื่องปรกติธรรมดาที่พวกพ่อมดแม่มดจะสร้างชุมชนเล็ก ๆ ของตนไว้ร่วมกับชุมชนของพวกมักเกิ้ล และชุมชนบางชุมชนก็เริ่มดึงดูดครอบครัวผู้วิเศษมาอยู่ด้วยกัน เพื่อสนับสนุนและคุ้มครองสวัสดิภาพซึ่งกันและกันด้วย”

— บาธิลดา แบกช็อต ในประวัติศาสตร์เวทมนตร์

หลังจากการอภิปรายอย่างดุเดือดในศาลสูงวิเซ็นกาม็อต ระหว่าง รอลสตัน พ็อตเตอร์ ที่พยายามที่จะผลักดันที่จะให้เกิดกฎหมายเพื่อปกปิดความลับ กับฝ่ายตรงข้ามที่เรียกว่า “สมาชิกที่แข็งข้อ” ที่ต้องการที่จะให้ตัดสินใจเพื่อประกาศสงครามกับมักเกิ้ล แต่อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นในปี ค.ศ. 1689 บทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติก็ถูกลงนามเป็นครั้งแรก และถูกประกาศใช้อย่างเป็นทางการในอีกสามปีให้หลังในปี ค.ศ. 1692 โดยมีผลบังคับใช้กับกระทรวงเวทมนตร์ในทุก ๆ แห่ง

ตระกูลมัลฟอยเป็นตระกูลที่มั่งคั่งและมีอิทธิพลตระกูลหนึ่งในโลกเวทมนตร์ พวกเขาได้แสดงออกอย่างชัดเจนว่าคัดค้านการออกบทบัญญัติอย่างรุนแรง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นพวกพ่อมดแม่มดหัวสุดโต่ง เกี่ยวกับค่าของความเป็นสายเลือดบริสุทธิ์ และมีความเชื่ออย่างแรงกล้าว่าผู้วิเศษนั้นมีสิทธิ์เหนือมักเกิ้ล แต่กระนั้นเองตระกูลมัลฟอยนั้นมีการแบ่งแยกชนชั้นของมักเกิ้ล ออกเป็นมักเกิ้ลชั้นล่าง และมักเกิ้ลชั้นบนที่เป็นพวกมั่งคั่งและมีอำนาจอันชอบธรรม ซึ่งตระกูลมัลฟอยนั้นเลือกที่จะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับมักเกิ้ลที่เกิดในชนชั้นสูง อย่างเช่นพระราชวงศ์อังกฤษ (วิลเลียมผู้พิชิต และพระนางอลิซาเบธที่ 1) ซึ่งการติดต่อทางผลประโยชน์เหล่านี้เองทำให้ครอบครัวมัลฟอยมีสมบัติ และผลงานศิลปะของมักเกิ้ลไว้ในครอบครองจำนวนมาก และการที่พวกเขาออกมาต่อต้านก็เป็นเพราะว่าบทบัญญัตินี้ จะทำให้เขาไม่ได้ติดต่อกับมักเกิ้ลเหล่านั้นอีก และลดทอนความมั่งคั่งที่ได้จากมักเกิ้ล รวมไปถึงชีวิตทางสังคมของพวกเขาลง

อย่างไรก็ตาม หลังจากการประกาศใช้บทบัญญัติอย่างเป็นทางการในปี ค.ศ. 1692 ครอบครัวมัลฟอยก็ได้ตัดขาดความสัมพันธ์ของพวกเขากับมักเกิ้ลทั้งหมด เนื่องจากกลัวว่าจะทำให้ตัวเองนั้น ออกห่างไปจากขุมกำลังใหม่ที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนั้น ซึ่งก็คือกระทรวงเวทมนตร์ ทำให้พวกเขานั้นเปลี่ยนจุดยืนอย่างรวดเร็วและสนับสนุนบทบัญญัติอย่างแรงกล้า รวมไปถึงปฏิเสธว่าพวกเขานั้นไม่เคยคบหาหรือทำธุรกิจกับมักเกิ้ลแต่อย่างใด ซึ่งล้วนแต่ขัดกับความเป็นจริงตามประวัติศาสตร์ทั้งสิ้น

ปัจจุบันนี้สังคมของมักเกิ้ลและผู้วิเศษนั้นมีการแยกออกจากกันอย่างชัดเจน และดูเหมือนว่าการที่เหล่าผู้วิเศษเข้ามารวมตัวกัน และสร้างชุมชนนั้นเป็นไปตามคำบอกเล่าของ ศาสตราจารย์ บาธิลดา แบกชอต ในหนังสือประวัติศาสตร์เวทมนตร์ว่า “พวกพ่อมดแม่มดจะสร้างชุมชนเล็ก ๆ ของตนไว้ร่วมกับชุมชนของพวกมักเกิ้ล” ครอบครัวผู้วิเศษหลาย ๆ ครอบครัวถูกดึงดูดไปอยู่อาศัยร่วมกันและสร้างชุมชนเล็ก ๆ เพื่อสนับสนุนและป้องกันซึ่งกันและกัน และในบางครั้งก็อยู่ร่วมกับมักเกิ้ลที่ไม่ได้มีความคับแค้นกับผู้วิเศษ หรืออาจจะไม่ทราบ โดยชุมชนเวทมนตร์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เช่น หมู่บ้านพ่อมดแม่มดแห่งทินวอร์ธในคอร์นวอลล์, อัพเปอร์ แฟล็กลีย์ในยอร์กเชียร์, อ็อตเทอรี่ เซนต์ แคตช์โพล ในเดวอน, และก็อดดริก ฮอลโลว์ในเวสต์คันทรี่




เนื้อหา


บทบัญญัติระบุว่าแต่ละกระทรวงเวทมนตร์ หรือสภาผู้วิเศษในแต่ละชาติมีหน้าที่รับผิดชอบดูแลในการซ่อน และการปรากฏตัวของชุมชนผู้วิเศษในประเทศหรือดินแดนของตน อีกทั้งยังมีความรับผิดชอบในทุกสิ่งนอกเหนือจากนี้ เช่น การปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิตวิเศษ การควบคุมผู้วิเศษที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ และการควบคุมการเล่นเกมกีฬาเวทมนตร์ให้ไม่ถูกค้นพบจากมักเกิ้ล


มาตรา 73

มาตราที่ 73 ถูกเพิ่มเข้าไปในบทบัญญัติเมื่อปี ค.ศ. 1750 โดยมีความว่า

“รัฐบาลผู้วิเศษในแต่ละประเทศมีความรับผิดชอบต่อการปกปิด ดูแล และควบคุมเกี่ยวกับสัตว์วิเศษ สิ่งมีชีวิตวิเศษ และภูตผีวิญญาณที่เกี่ยวพันกับเวทมนตร์ทั้งหมดในขอบเขตแดนของตนเอง หากกลุ่ม สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ก่อความเสียหาย หรือสร้างความวุ่นวายให้สังคมมักเกิ้ลรัฐบาลผู้วิเศษของประเทศนั้น จะถูกสอบสวนและลงโทษโดยสมาพันธ์พ่อมดนานาชาติ”

แนวทางการแต่งกาย

“เมื่อจำเป็นต้องอยู่ท่ามกลางกลุ่มมักเกิ้ล พ่อมดแม่มดจักต้องสวมใส่เครื่องแต่งกายและเสื้อผ้าให้ใกล้เคียงกับมักเกิ้ล โดยพิจารณาถึงการแต่งกายในช่วงนั้น และการแต่งกายต้องมีความเหมาะสมต่อสภาพอากาศ ภูมิภาค และโอกาส เพื่อมิให้เป็นการสร้างความฉงนใจแก่เหล่ามักเกิ้ลผู้สอดรู้สอดเห็น ทั้งนี้ห้ามกระทำการเปลี่ยนชุดต่อหน้ามักเกิ้ลเป็นอันเด็ดขาด”

อย่างไรก็ตามแม้จะมีบทบัญญัติที่ชัดเจน แต่ก็พบว่าการละเมิดแนวทางการแต่งกายนั้นเกิดขึ้นได้บ่อยครั้ง นับตั้งแต่บทบัญญัติถูกประกาศใช้งาน


กฎเกมกีฬา

พ่อมดแม่มดถูกห้ามจากการร่วมเล่นกีฬามักเกิ้ลอย่างเด็ดขาด แต่อย่างไรก็ตามสามารถมีส่วนร่วม ในการร่วมเชียร์ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งของมักเกิ้ลได้เช่นกัน




การละเมิดบทบัญญัติ



การละเมิดบทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติ เช่นการใช้เวทมนตร์ต่อหน้ามักเกิ้ลโดยไม่มีเหตุผลที่สามารถยอมรับได้ จะถูกจัดการโดยกระทรวงโดยวิธีการลงโทษที่หลากหลายและขึ้นอยู่กับความผิดเหล่านั้น เพื่อนำไปบังคับใช้กับผู้กระทำผิด


การละเมิดมาตรา 73

มาตรา 73 ถูกละเมิดซ้ำ ๆ โดยเฉพาะประเทศสกอตแลนด์ และทิเบตนั้นเป็นประเทศที่ละเมิดบทบัญญัติมากที่สุด โดยสกอตแลนด์นั้นเป็นที่อยู่ของเคลปี้ที่ใหญ่ที่สุดในโลก ที่มักเกิ้ลรู้จักกันในชื่อสัตว์ประหลาดแห่งล็อกเนส หรือเนสซี ที่ออกมาปรากฏให้เห็นซ้ำ ๆ ส่วนในทิเบต การพบเห็นเยติทำให้ต้องมีการจัดตั้ง กองการรักษาความลับ อย่างเป็นทางการในเทือกเขาหิมาลัย

การละเมิดมาตรา 73 นั้นรวมไปถึงเหตุการณ์ที่อิลฟาครอมบ์ในปี 1932 ซึ่งเป็นการนำมังกรเวลส์สีเขียวธรรมดาลงจอดโดยไม่มีการปกปิด

ก่อนหน้านั้น อิโซเบล มักกอนนากัล ได้ทำตามบทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติ โดยปิดมรดกทางสายเลือดของเธอซึ่งก็คือเวทมนตร์จากสามีของเธอ (โรเบิร์ต มักกอนนากัล ซีเนียร์) อย่างไรก็ตามเมื่อลูกสาวคนแรกของพวกเขา (มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล) ได้ถือกำเนิดขึ้น และเริ่มแสดงความสามารถในทางเวทมนตร์ อิโซเบลจึงต้องเปิดเผยว่าเธอนั้นเป็นแม่มดอย่างจำใจ และบอกให้สามีของเธอรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของโลกเวทมนตร์ สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงว่าพ่อมดหรือแม่มดที่สมรสกับมักเกิ้ลนั้น สามารถเปิดเผยโลกเวทมนตร์ในสถานการณ์เช่นนี้ได้ เช่นนี้เองจึงทำให้มักกอนนากัลนั้นปฏิเสธที่จะแต่งงานกับ โดกัล แมคเกรเกอร์ เพราะกลัวที่จะต้องเปิดเผยว่าเธอนั้นเป็นแม่มด

เมื่อรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ขึ้นดำรงตำแหน่งใหม่ พวกเขาต้องไปแนะนำตัวเองกับนายกรัฐมนตรีมักเกิ้ล โดยพวกเขาได้รับอนุญาตให้แสดงการใช้เวทมนตร์ได้ เพื่อให้เชื่อว่าเวทมนตร์นั้นมีอยู่จริง เช่น คอร์นิเลียส ฟัดจ์ ใช้คาถาแปลงร่างเพื่อยืนยันต่อหน้าของรัฐมนตรีมักเกิ้ลคนใหม่ การกระทำนี้เชื่อว่าจะไม่ทำให้เกิดการเปิดเผยโลกเวทมนตร์ และไม่ละเมิดบทบัญญัติ เนื่องจากว่าหากนายกรัฐมนตรีมักเกิ้ลไปบอกกับใครก็คงจะไม่มีใครเชื่อ


การละเมิดกฎเกมกีฬา

เป้าหมายที่แท้จริงสหภาพผู้วิเศษซึ่งสนับสนุนทีมรักบี้สกอตแลนด์ (Wizarding Supporter of Scottish Rugby Union) นั้นคือการที่ต้องการจะให้สควิบที่มีพรสวรรค์ได้เข้าร่วมในทีมทุกทีม ดังนั้นจึงเป็นการละเมิดข้อห้ามโดยชัดแจ้งเกี่ยวกับการเข้าไปแทรกแซงกีฬามักเกิ้ล ที่ถูกกำหนดไว้ในกฎเกมกีฬา โดย จิม แฮมิลตัน และ เคลลี่ บราวน์ เป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นสควิบ

เป็นที่รู้กันว่า สจวร์ต ฮ็อกก์ นั้นเป็นพ่อมด ที่อยู่ในทีมการแข่งขันของรักบี้สกอตแลนด์ในปี 2012 และถึงแม้มักเกิ้ลจะไม่ทราบเรื่อง แต่อย่างไรก็ตามถือเป็นการผิดบทบัญญัติ


การละเมิดอื่น ๆ

ในปี ค.ศ. 1790 ดอร์คัส ทเวลฟ์ทรีส์ แม่มดชาวอเมริกันได้ละเมิดบทบัญญัติอย่างร้ายแรง เมื่อเธอได้ให้ข้อมูลลับของโลกเวทมนตร์กับลูกหลานเสคาเรอร์ (บาร์โธโลมิว แบร์โบน) เขาบอกเธอไม่ใช่เพียงแค่การมีอยู่ของสภาการเวทมนตร์แห่งสหรัฐอเมริกา และสมาพันธ์พ่อมดแม่มดนานาชาติ แต่ยังรวมถึงสถานที่ตั้งของโรงเรียนอิลเวอร์มอร์นีด้วย บาร์โธโลมิว แบร์โบน ยังขโมยไม้กายสิทธิ์ของเธอไปและเอาไปโชว์ให้กับชาวเมืองดู และเรียกร้องให้โนแมจมาข่มเหงและกำจัดผู้วิเศษ จากการกระทำของเขาในครั้งนี้ ประธาน เอมิลี่ แรพพาพอร์ต จึงได้ประกาศใช้ กฎแรพพาพอร์ต ที่มีข้อบังคับถึงการแบ่งแยกอย่างชัดเจนระหว่างผู้วิเศษและโนแมจทั่วทั้งสหรัฐอเมริก
า ก่อนจะยกเลิกในปี ค.ศ. 1965

เมื่อ นิวท์ สคามันเดอร์ ไปถึงนครนิวยอร์กในปี ค.ศ. 1926 และปล่อยให้สัตว์วิเศษบางตัวของเขาหนีไป การกระทำนี้ถูกตัดสินว่าเป็นการละเมิดบทบัญญัติอย่างร้ายแรง นอกจากนี้แล้วเขายังอนุญาตให้ เจคอบ โควัลสกี้ ซึ่งเป็นโนแมจรับรู้ถึงสัตว์วิเศษ และให้เข้าไปในกระเป๋าเวทมนตร์ของเขา

นิวท์ และ พอร์เพนตินา โกลสตีน ถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรมว่าละเมิดบทบัญญัติจากการสมคบคิดกันว่าจะปล่อย ออบสคูรัส ที่เป็นสิ่งมีชีวิตอันตรายออกมาจากกระเป๋าของเขา จึงทำให้ได้รับโทษประหาร อย่างไรก็ตามพวกเขาสามารถหนีออกมาได้ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วยังมีออบสคูเรียล (ครีเดนซ์ แบร์โบน) ซึ่งอาศัยอยู่ในนิวยอร์กและฆ่าโนแมจ รวมถึงทำลายสิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ ด้วย

เกลเลิร์ต กรินเดนวัลด์ พรางตัวเองเป็น เพอร์ซิวาล เกรฟ เพื่อที่จะติดตามออบสคูเรียลที่ก่อเหตุหายนะต่าง ๆ ในนิวยอร์กในปี ค.ศ. 1926 เขาต้องการที่จะทำลายทั้งบทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติและกฎแรพพาพอร์ต เพื่อที่จะแสดงพลังอันยิ่งใหญ่ของผู้วิเศษต่อโนแมจทั้งปวง

ในปี ค.ศ. 1994 ทั้งสถาบันเเดิร์มสแตรงก์ และโบซ์บาตง ที่ใช้เรือเดินทางใต้สมุทรและรถเทียมม้าอะบราซัน ตามลำดับมาร่วมการแข่งขันไตรภาคีที่ฮอกวอตส์ การกระทำเหล่านี้ถือเป็นการละเมิดบทบัญญัติด้วยเช่นกัน

วันที่ 14 ธันวาคม ค.ศ. 2018 กล้องตรวจจับความเร็วของมักเกิ้ลสามารถจับภาพของไม้กวาดนิมบัส 2000 บางส่วนที่หลุดการควบคุมและบินไปมาอย่างรวดเร็วบนทางหลวงในซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ทำให้กองการพิทักษ์ความลับต้องเข้าไปติดตามและควบคุมไม้กวาดเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เจ้าหน้าที่ทางหลวงของมักเกิ้ลจะสังเกตเห็น




การวิพากษ์วิจารณ์


ระหว่างศตวรรษที่ 20 คาร์ล็อตตา พิงค์สโตน ได้จัดแคมเปญขึ้นเพื่อรณรงค์ให้ยกเลิกบทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาติ และเขียนจดหมายให้มักเกิ้ลทราบถึงการมีอยู่ของเวทมนตร์ เธอถูกจับกุมและจำคุกหลายครั้งจากการละเมิดบทบัญญัติต่อหน้ามักเกิ้ล

ในปี ค.ศ. 1926 เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ ได้วิจารณ์บทบัญญัติปกปิดความลับพ่อมดแม่มดนานาชาตินั้น ดูเหมือนจะถูกใช้เพื่อคุ้มครองมักเกิ้ล มากกว่าที่จะคุ้มครองผู้วิเศษ

ข้อมูลจาก Harry Potter Wiki และ The Harry Potter Lexicon
แปลและเรียบเรียงโดย Armeliq Vyernt Spencer

รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com)
หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย