[รีวิวหนังสือ] อมตะ โดย วิมล ไทรนิ่มนวล ตัวเลือก

[Vivace Hong]

สวัสดีค่า ววซ. วิวาเซ่นะคะ กลับมาอีกแล้วกลับหนังสือเล่มใหม่ พร้อมกับหนังสือภาษาไทยแล้วค่ะ T-T
กระทู้คราวก่อน (Carry On – Rainbow Rowell)

คราวนี้เรามากันที่หนังสือระดับรางวัลซีไรต์กันเลยล่ะค่ะ ! ถ้าใครเคยอ่านหรือได้ยินกิตติศัพท์ของวรรณกรรมซีไรต์กันมาบ้าง ก็อาจจะรู้กันว่าขึ้นชื่อในเรื่องของความงงงวย
ตีความซ้อนตีความของตีความอีกที ตีลังกาอ่านก็ยังไม่เข้าใจ แต่สำหรับเรื่องนี้ ววซ.รับประกันว่า อ่านได้แบบไม่ต้องใช้สมองตีความให้มากเท่าเรื่องอื่นค่ะ

ภูมิใจนำเสนอ..

อมตะ – นิยายไซไฟล้ำยุคล้ำสมัย การโคลนนิ่งมนุษย์ ข้อถกเถียงเรื่องมนุษยธรรม ศาสนา จากปลายปากกาคุณ วิมล ไทรนิ่มนวล
ทุกคนลองคิดดูนะคะ สิ่งมีชีวิตเลี้ยงลูกด้วยนมตัวแรก เจ้าแกะน้อยดอลลี่เกิดขึ้นเมื่อปี 2539 นิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2543 ห่างกันแค่เพียง 4 ปีเท่านั้นค่ะ

เรื่องราวเริ่มต้นด้วยนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ในประเทศไทย คุณพรหมมินทร์ เกิดรู้สึกว่าตนเริ่มแก่ชรา ข้อต่อเริ่มกุกกัก ร่างกายเริ่มเสื่อมสภาพตามเวลา เขาจึงคิดว่าเวลานี้มาถึงแล้ว เวลาที่ “ชีวัน” ลูกชายของเขาจะต้องถูกแยกชิ้นส่วนและถูกรถเข็นส่งเข้าห้องผ่าตัดของคุณพ่อค่ะ ใช่แล้วค่ะ อ่านไม่ผิดหรอกนะ พรหมมินทร์เลี้ยงชีวันมาอย่างลูกชายแท้ ๆ เลยค่ะ แต่ว่าชีวันเป็น มนุษย์โคลน ค่ะ แถมเรื่องราวยังยุ่งยากวุ่นวาย เมื่อชีวันมีคนรักที่เป็นมนุษย์จริง ๆ เมื่อแม่ชีวันหรือภรรยาของพรหมมินทร์รักชีวันเหมือนลูกแท้ ๆ เมื่อชีวันรู้ตัวว่าตัวเองเป็นมนุษย์โคลนที่จะถูกคนที่นับถือเป็นพ่อแท้ ๆ เอาชิ้นส่วนไปทีละชิ้น ทีละชิ้น เมื่อ เมื่อ เมื่อ และอีกหลายเมื่อเลยค่ะ

หลังววซ.อ่านเรื่องนี้จบรอบแรกนะคะ ก็รู้สึกตีกันวุ่นไปหมดเลยค่ะ ทั้งในเรื่องของศาสนา ในเรื่องของศีลธรรม มนุษยธรรมในตนเอง จนตอนนี้ที่อ่านมาหลายรอบแล้วก็ยังมีบางคำถามที่ตกตะกอนไม่ได้ก็มีค่ะ แต่ก็รู้สึกว่าด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบันแล้วเนี่ย เหตุการณ์อีรุงตุงนังแบบคุณชีวัน คุณพรหมมินทร์ อาจจะเกิดขึ้นในยุคสมัยของเราก็ได้นะคะ และในเรื่องยังแฝงอะไรไว้อีกหลายอย่างที่สอดคล้องกับสถานการณ์บ้านเมืองปัจจุบัน เรียกได้ว่านอกจากจะให้ความสนุก ความเพลิดเพลินแล้ว ยังตกตะกอนความคิดอะไรหลาย ๆ อย่างด้วยค่ะ หรือใครจะอ่านเอาเพลินเฉย ๆ ก็ไม่มีปัญหาเลยค่ะ (ววซ.เคยอ่านตอนที่เด็กกว่านี้ อ่านเพลินเฉย ๆ แต่พอกลับมาอ่านอีกรอบนึง กลับเอะใจอะไรหลายอย่างเลยค่ะ)

มาถึงช่วงสุดท้ายนี้ ววซ.ขอฝากคำถามให้ทั้งคนที่อ่านแล้วและยังไม่อ่านว่า

คิดว่าการฆ่ามนุษย์โคลน(เพื่อการแพทย์)ผิดเหมือนฆ่าคนไหมคะ ?

ไว้พบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ ♥

คุณ Vivace Hong ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jun 18 2020, 09:36 PM

[Erik Ivar Blafje...]

เราเคยอ่านเรื่องนี้
เป็นนวนิยายของจินตนาการถึงโลกอนาคตที่เกี่ยวกับการแสวงหาให้เรานั้นมีร่างกายที่เป็นอมตะ นำเสนอวิธีวิวาทะ ระหว่างแนวคิดที่เป็นบริโภคนิยม กับแนวคิดทางศาสนาของโลกตะวันออก

ปมของเรื่องน่าสนใจตรงที่ว่า การเปลี่ยนสมองของคนสองคน ระหว่างชีวัน ผู้เป็นลูก (ร่างโคลน) และ พรหมมินทร์ ผู้เป็นพ่อ (ร่างจริง) พ่อที่อยากจะกลับไปเป็นหนุ่มอีกครั้ง วิธีที่ง่ายที่สุดคือเปลี่ยนสมอง จุดที่ทำให้เราเอ๊ะคือ หากเราย้ายสมองของพ่อมาอยู่ในตัวลูกแล้ว ความรู้สึกนึกคิดจะเป็นของใคร นี่คือปมของเรื่องที่ทำให้เราไปคิดต่อ เราวิเคราะห์เป็น 2 กรณี

1. หากเรามองผ่านความเชื่อด้านศาสนาของโลกตะวันออก สิ่งที่ยึดอยู่คือดวงจิต ความรู้สึกของเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับสมอง แต่อยู่ที่ดวงวิญญาณที่อยู่ในร่างกายนี้ เมื่อเราย้ายสมองของเราไปอีกร่างนึง ร่างของเราก็ได้ตายลง และอีกร่างก็คือคนเดิมที่แค่เปลี่ยนสมอง ความรู้สึกนึกคิดยังเป็นของเจ้าของร่างอยู่ กล่าวคือ พรหมมินทร์ยังมีชีวิตอยู่ ชีวันตาย
2. หากเรามองผ่านหลักการทางวิทยาศาสตร์ เมื่อเรานำสมองของเราไปอยู่ในร่างอีกคนนึง เราก็จะมีร่างกายใหม่ที่ยังมีความรู้สึกนึกคิดเหมือนเดิม กล่าวคือ พรหมมินทร์ตาย ชีวันยังมีชีวิตอยู่

เรื่องนี้ทำให้เราเดาไม่ถูกเลยว่าสุดท้ายแล้วการที่พรหมมินทร์ลืมตาตื่นขึ้นมาจะเป็นใครกันแน่ที่มีชีวิตอยู่ต่อ ระหว่างพรหมมินทร์หรือชีวัน

คุณ iGarui ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jun 18 2020, 10:44 PM

[Elwin Om Hallewe...]

เป็น เรื่องราว ที่นำ วิทยาศาสตร์มาผูกโยง กับเรื่องศิลธรรม มนุษยธรรม น่าหามาอ่านมากครับ โดยส่วนตัวยังไม่เคยอ่านครับ ขอบคุณที่เอามารีวิว นะครับคุณหง
ปล. ตอบคำถาม ฆ่ามนุษย์โคลน ผมคิดว่าผิดนะครับ ในแง่ของจริยธรรม ยิ่งถ้าหากมนุษย์โคลนนั้น มีชีวิตจิตใจ ด้วย

[Parasatino Pakin...]

ถ้าเรื่องนี้ถ้าเป็นคำถามสำหรับพารานะ พาราขอตอบได้ว่า
การฆ่ามนุษย์โคลนเพื่อการแพทย์ถ้าเอาจริงๆคือผิดได้นะ
คือเขาก็คือเหมือนเขามีจิตใจเหมือนกันกับเราทุกคนแหละ
เราก็เคยคิดนะว่า ทำไมทุกคนต่างมีจิตใจโดยที่คนเรานั้น
ต่างไม่เคยคำนึงความรู้สึกว่า โลกก็โหดร้ายแล้วแล้วทำไม
ยังต้องมาเสียไป แต่เล่มนี้ที่ผมยังไม่ได้อ่านนะแต่พออ่านแผนก
พาราเลยมานั่งนึกว่า เออ เล่มนี้น่าจะตอบโจทย์กับเราได้มาก
โดยเฉพาะช่วงนี้ ปริญญาพาราอยากเข้าจิตวิทยา จึงอยากรู้ว่า
สังคมที่พาราอยู่บนโลกใบนี้และอยู่ในทุกหมู่เล้าจะโหดร้ายมั้ย
เพราะพาราไม่ได้โลกสวยนะแต่พารารู้สึกว่าที่ๆพวกเราอยู่มัน
โหดร้ายกว่าที่พวกเราคิดอีก