Love Story In Hogwarts Thai - HOGWARTS THAI - ฮอกวอตส์ไทย

HOGWARTS THAI - ฮอกวอตส์ไทย > นอกเรื่อง > กราฟิกและแฟนอาร์ต > Gallery & Studio

Love Story In Hogwarts Thai, ฟิคเอ่าเอามาลงใหม่เห็นของเก่าหายไป

HongLy_ Malfoy ดูข้อมูลของสมาชิกท่านนี้ ค้นหาโพสต์ของสมาชิกท่านนี้	Nov 30 2010, 05:28 PM โพสต์ #1
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนบ้านสลิธีริน โพสต์ : 616 เข้าร่วม : 31-October 09 จาก : Almaecious หมายเลขสมาชิก : 5,604 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- \| ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง	I got you babe, I call, I call it chocolate love 너를 원해, 가질래달콤 달콤 오 chocolate love เสียงโทรศัพท์เพลง Chocolate love ดังขึ้น ปลุกให้สาวน้อยหน้าหมวยต้องตื่นขึ้นมา มือข้างใดข้างหนึ่งคว้าแป๊ะป่ะไปทั่วหัวเตียงเพื่อหาโทรศัพท์ “ฮัลโหลลล” น้ำเสียงเจ้าของโทรศัพท์ยังติดงัวเงียเล็กน้อย “ตื่นได้แล้วบีบี๋ เช้าแล้ว” เสียงแว้นซ์ ๆ (แว็นซ์ ๆ เสียงคน หรือ เสียงรถฟ่ะ) ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวปลุกให้สาวน้อยหน้าหมวยตื่นโดยทันที “เอ้อๆๆ ตื่นแล้วเจ๊หงส์ โทรมาปลุกไมแต่เช้าอ่า = =!” สาวน้อยหน้าหมวยที่มีนามว่า บีบี๋ถาม “วันนี้ที่โรงเรียนมีเด็กใหม่มา ไปดูกัน ผู้ชายด้วยนะแก” เจ๊หงส์เจ้าของเสียงแว้นซ์ ๆ พูดมาตามคลื่นโทรศัพท์ “เฮ้ย! ผู้ชายเหรอ งั้นให้ไวเลย อาบน้ำแปป อีก 10 นาทีเจอกันหน้าหอฮัฟฯนะเจ๊” “อะเคร ๆ เด้วเจอกันหน้าหอฮัฟฯ เจ๊แหกตาใส่คอนแทคน์ก่อน O.O” หลังจากวางสายจากหงส์ หรือ เจ๊หงส์ นักข่าวประจำเดลี่ พรอเฟ็ต (น.ส.พ. ร.ร.) บีบี๋สาวน้อยหน้าหมวย ผู้ดำรงตำแหน่งประธานนักเรียนของโรงเรียน รีบกระโดดจากที่นอนอย่าง (ด้วยท่ายิมนาสติก หมุนเกลียว 3 รอบ ตีลังกาอีก 5 ตลบ) เพื่อไปทำธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็ว โดยมีแรงผลักดัน คือเด็กนักเรียนใหม่ แถมเป็นผู้ชายอีกต่างหาก (ไม่ค่อยเลยนะบี - -) และหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว บีบี๋รีบลงไปรอหงส์ข้างล่างหอฮัฟฯ ทันที “บีบี๋” เสียงใส ๆ ที่ดังมาจากข้างหลังทำให้ บีบี๋ ต้องหันกลับไปดู “อ้าวพรีมมี่ มาไงอ่ะ” บีบี๋ถามด้วยความตกใจ เพราะพรีมมี่ นาน ๆ ๆ จะโผล่มาที่หอสักครั้ง ส่วนมาจะอยู่บ้านมากกว่า พอโผล่มาแต่ละที เล่นเอาตกใจกันเป็นแถว ๆ (คน หรือ ผีจ๊ะนู๋ - -! ) “เจ๊หงส์ โทรตามอ่ะ บอกว่ามีเด็กใหม่มา เป็นผู้ชายด้วย” พรีมมี่บอกกับบีบี๋พร้อมกับทำตาแวววาวเป็นประกายย (เอ้ออ!! สงสัยจะบ้าผู้ชายทั้งแก้งค์ //คนเขียน) แล้วเจ๊แก ไปไหนล่ะนั่น นัดเองแท้ๆ ยังไม่โผล่มาเลย” บีบี๋บ่นเล็กน้อยด้วยความหิว (เกี่ยวไรฟ่ะ // คนเขียน) “นินทาฉันเหรอย่ะ” เสียงแว้นซ์ ๆ ดังมาจากข้างหลัง ทำให้สองสาวสะดุ้งด้วยความตกใจ “ป่าวเจ๊ ใครจะกล้านินทา เจ๊ออกจะโหด เอ๊ย! ใจดีแบบนี้ ใครจะกล้า” พรีมมี่รีบบอกกับผู้ที่มาใหม่โดยไว เพราะดูท่าแล้วจะอารมณ์ไม่ดีแต่เช้า รังสีอำมหิตแผ่กระจายขนาดนี้ “งั้นก็แล้วไป” หงส์พูดพร้อมกับทำท่าทางใจเย็นลงอีกนิดนึง (เฮ้อ! เกือบไม่รอด บี,พรีม) “แล้วป่านล่ะเจ๊ เจ๊ไม่ได้โทรบอกป่านหรอ?” พรีมถามด้วยความแปลกใจ เพราะเรื่องแบบนี้ป่านไม่น่าพลาดนะ (บ้าผู้ชายกันทั้งแก้งค์กันจริงๆด้วย) “ป่านกลับบ้านอ่ะ เลยมามิได้” หงส์พูด แล้วมองเข้าไปในหอพัก “มองหาใครอ่ะเจ๊” บีบี๋ถามด้วยความแปลกใจ “ป่าวๆ ไปกันเถอะแก เดี๊ยวมิทันน๊ะ” หงส์รีบปฏิเสธก่อนที่จะเข้าพากันเดินไปที่ตึกเรียน ............................................................................. “อ่าวบีบี๋มาพอดีเลย กำลังจะให้คนไปตามพอดี” เสียงเรียกที่ฟังดูใจดี ทำให้บีบี๋ต้องหันไปมองเจ้าของเสียง “อ.ใหญ่ดีค่ะ” บีบี๋ทักทายกับเจ้าของเสียงที่ทักเมื่อสักครู่ “เอ้ออ มีไรค่ะ ถึงจะให้คนไปตามบี” บีบี๋ถามอ.ใหญ่เพราะคิดว่าหาจะมีเรื่องสำคัญที่อ.ใหญ่ต้องให้คนไปตาม “ว่าจะให้บีบี๋พาเด็กใหม่ทัวร์โรงเรียนซะหน่อย แล้วมากับใครล่ะนั้น” อ.ใหญ่ตอบพร้อมมองไปที่หงส์และพรีม “ดีค่ะอ.ใหญ่ ไหนค่ะเด็กใหม่ (- - )( - -)” หงส์และพรีมพูดพร้อมกันพร้อมมองหาเด็กนักเรียนใหม่ “เจ๊หงส์ (ม่ายยยนะ อ.ใหญ่เรียกช้านนมาเจ๊ โฮกกก) กับน้องสาวนี้เอง” อ.ใหญ่พูดหลังจากที่เห็นแล้วว่าอีก 2 คนเป็นใคร “เด็กนักเรียนใหม่นั่งรออยู่ในห้องฉันนี้เองตามมา ๆ” หลังจากอ.ใหญ่พูดจบ สาว ๆ ทั้ง 3 คนก้อพากันเดินตามอ.ใหญ่ไปทันที ................................................................................ ................... “เต๋า นี้บีบี๋ปธ.นร. และคนนั้นเจ๊หงส์ และนี้พรีมมี่น้องสาวของชั้นเอง” อ.ใหญ่ไล่แนะนำไปทีละตัว เอ้ย! คน เพื่อให้นักเรียนใหม่ที่ชื่อ เต๋า เห็นความสวยของทั้งสามสาวชัด ๆ “สวัสดีฮะทุกคน ผมชื่อ เต๋า ฮะ” เต๋าทักทายด้วยเสียงเหน่อๆ และยิ้มที่ทรงเสน่ห์กระชากใจ แบบเห็นเหล็กดัดฟันข้างในช่องปาก “สวัสดีจ๊ะ เต๋า” ทั้งสามสาวพูดขึ้นมาพร้อมกัน และมองลวนลาม เอ้ย! มองสำรวจเต๋าไปทั่วร่างกาย (ออก ๆ หื่น ๆ นะ) ใบหน้าที่ออกไปทางผู้หญิงเล็กน้อย กับท่าทางที่ดูแบ๊ว ๆ ทำให้ทั้งสามสาวเริ่มคิดไปในทางที่ไม่ดี “ฟุด ๆ ฟิต ๆ” จมูกที่ไวต่อการได้กลิ่นของหงส์เริ่มทำงาน เมื่อได้กลิ่นแปลกปลอมลอยเข้ามาเตะจมูกของเธอ “ใครใส่น้ำหอมฟ่ะ ???” หงส์ถามทันทีด้วยความสงสัย เพราะหงส์นั้นไม่ค่อยจะพิสมัย กลิ่นน้ำหอมสักเท่าไร “เค้าป่าวนะเจ๊” ทั้งสองสาวรีบปฏิเสธพร้อมกันโดยทันที “เอ้อออ....เต๋าใส่เองฮะ ทำไมหรอ” เต๋ารีบตอบทันทีเพราะเห็นว่าบรรยากาศเริ่มจะมาคุ “ป่าวๆๆ ไม่มีอะไร ถามดูเฉย” หงส์รีบปฎิเสธทันที “แล้วเต๋าใส่กลิ่นไรอ่ะ” พรีมมี่ถามด้วยความสงสัย “กลิ่นมิราเคิล ของเคลวิล ไคล์ฮะ” เต๋าตอบ “เคลวินไคล คือไรอ่ะ” บีบี๋ถามต่อด้วยความอยากรู้ “ก้อ CK ไงฮะ” เต๋าตอบอีกครั้งเพื่อให้ทุกคนหายสงสัย บีบี๋และพรีมมี่ถึงกับถึงบางอ้อ โดยทันที ทั้งสองสาวส่งสายตาไปถามหงส์ว่า “เจ๊คิดเหมือนที่พวกนู๋คิดไมอ่ะ” ส่วนหงส์เมื่อได้เห็นสายตาของสองสาวจึงส่งสายตากับไปว่า “เอ้อ!!! ฉันก้อคิดเหมือนพวกแกนั้นล่ะ” ................................................................................ ............ เวลาผ่านไปเร็วมากกกกกกกกก ทั้ง 5 คนเข้ากันได้เป็นอย่างดี (แล้วอีกคนมาจากไหนฟ่ะ // คนอ่าน) (ก้อป่านไง // คนเขียน) โดยหลังจากที่ทุกคนว่างจากกิจกรรมต่าง ๆ ในแต่ละวัน จะมานั่งรวมกันที่ใต้ต้นตะขบบริเวณข้าง ๆ ตึกเรียน เพื่อพูดคุยและแลกเปลี่ยนความคิดกัน แต่หลัง ๆ มาหงส์เริ่มจะทำตัวเป็นนักขายประกัน ไป ๆ มา ๆ แว่บ ๆ หาย ๆ ก้อจะเหลิอเพียง บีบี๋ พรีมมี่ ป่าน เต๋า ที่จะมานั่งคุยกันะเป็นประจำ แต่ในบางครั้งก้อจะมีคนอื่น ๆ มาร่วมแจมด้วยอย่าง บูม เฟรนด์ อาร์ตี้ ฯ และในวันนี้ก้อเช่นกันที่หงส์ไม่โผล่หัวมาเช่นเคย จาก 5 คนจึงเหลือเพียงแต่ 4 คนเท่านั้น แต่นานนักก้อมีเสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนเข้ามาในวงไพ่ เอ้ย! วงสนทนา (เฮ้อ....เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ // คนเขียน) “คุณยายยยยย คุณยายยยย อยู่มั้ยยยยย” อาร์ตี้เด็กหนุ่มหน้าหล่อ (หรือหน้าลิงหว่า) เรียกหาบุคคลที่วันนี้ไม่โผล่หัวมา “เจ๊หงส์ไม่อยู่อ่ะอาร์ตี้” ป่านตอบ “แล้วคุณยายไปไหนว่ะเนี่ย มีเรื่องจะถามสักหน่อย” อาร์ตี้บ่นอย่างรมณ์เสียเล็กน้อยเมื่อมาแล้วไม่พบคนที่ต้องการจะเจอ “ไม่รู้ว่ะตี้...เด้วนี้เจ๊แกมา ๆ หาย ๆ” เต๋าตอบแทนทุกคนพร้อมกับพยักหน้าในผู้มาใหม่นั่งลงข้าง ๆ “ได้ข่าวแว่ว ๆ มาว่าเจ๊แกไล่จีบเด็กอยู่อ่ะ” พรีมมี่พูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าทุกคนจะสนใจกับการหายไปของหงส์ แต่พรีมมี่คิดผิด เพราะมีเพียงบีบี๋กับปานเท่านั้นเท่าสนใจ ส่วนอาร์ตี้กั้บเต๋านั้นได้เข้าสู่โหมดโลกขอเราเรียบร้อยแล้ววว บีบี๋รู้สึกไม่ค่อยดีกับภาพตรงหน้า จึงหาทางเลี่ยงโดยการพูดออกไปว่า “เอ้ออออ พวกเค้าไปก่อนนะ พอดีว่ายังเขียนรายงานไม่เสร็จอ่ะ” บีบี๋พูดกับอาร์ตี้และเต๋าก่อนที่จะไปสะกิดให้พรีมมี่และป่านที่ยังคงทำท่างงอยู่ตาม ออกมา “เอ้อ ๆ ๆได้ ๆ เจอกันที่ห้องอาหารตอนเย็นนะ” เต๋าพูด ก่อนที่ทั้งสามสาวจะเดินออกไป และหันไปคุยกับอาร์ตี้ต่อ ......................................................................... “มีไรอ่ะบี” ป่านถามทันทีด้วยความสงสัย เพราะอยู่ดี ๆ บีบี๋ก้อชวนออกมาซะดื้อ ๆ “คือ.......เอ้อ................” บีบี๋ยังคงอ้ำอึ่งพูออะไรไม่ออก “เอ้า......พวกแต่อ้ำอึ้งอยู่นั้นล่ะ....วันนี้จะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย” พรีมมี่พูดด้วยความขัดใจ ไม่ใช่ขัดใจเพราะที่บีบี๋อ้ำอึ้ง แต่ขัดใจเพราะกลัวบีบี๋เปลี่ยนใจไม่เล่าอะไรออกมามากกว่า -- “คือ....ว่า.....เอ้ออออ.....เค้าชอบเต๋าอ่ะ” พอบีบี๋พูดออกมาเท่านั้นล่ะ ทำให้สองสาวอยู่ในโหมดช็อกได้ไม่ยาก =[]= และหลังจากที่เรียกสติกลับคืนมาได้แล้วนั้น ทั้งพรีมมี่และบีบี๋ก้อรัวยิงคำถามไปที่บีบี๋ทันที “ตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไร ยังไง และคิดยังไง..............................................................ฯลฯ” “เฮ้ย!!!! ใจเย็นดิ.....รู้งี้ไม่บอกดีกว่า” บีบี๋ร้องห้ามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าทั้งพรีมมี่และป่านจะรัวคำถามมาไม่หยุด “........................................” “เออออออ....ช่างเหอะ แล้วจะเอาที่นี้ ชอบใครไม่ชอบ ทะลึ่งไปชอบนังเต๋า” ป่านพูดขึ้นมาทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นเพียง 5 วินาทีเท่านั้น “ต้องถามเจ๊หงส์” พรีมมี่เสนอความคิดขึ้นมาพร้อมกับกดโทรศัพท์หาคนที่พูดทันที ........................................................................... “How can I not love you. What do I tell my heart. When do I not want you hear in my arms” เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุกให้สองร่างที่กำลังหลับใหลตื่นขึ้นมา มือข้างใดข้างหนึ่งของคนใดสักคนเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เจ้าปัญหาบนหัวเตียง ดูชื่อบุคคลที่โทรเข้ามาก่อนจะกดรับ “เจ๊ ๆ ๆ มาที่หอฮัฟฯด่วนเลย บีบี๋มีเรื่อง” ยังไม่ทันที่คนรับจะพูดอะไร เสียงปลายสายก้อพูดขึ้นมาซะก่อน “เอ้อ....หงส์เหรอ....แปปนะ” โทรศัพท์ถูกยื่นให้กับคนที่ปลายทางถามหา “ใครโทรมาอ่ะ” หงส์ถามขึ้นมาเบา ๆ อีกสายเลือกที่จะส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ “หงส์พูดค่ะ” ทันทีที่หงส์พูด เสียงทางปลายสายก้อรีบพูดขึ้นมาด้วยความรวดเร็วประหนึ่งว่ากลัวใครจะมาแย่งพูด “เจ๊ ๆ ๆ มาที่หอฮัฟฯด่วนเลย บีบี๋มีเรื่อง” “เออออ รู้แล้ว ๆ จะไปเด้วนี้ล่ะ” หงส์ตอบกลับไปทางปลายสาย ก่อนจะกดวางโทรศัพท์และลุกจากที่นอน “เค้าไปก่อนนะ” หงส์หันไปพูดกับคนที่นั่งข้าง ๆ ก่อนลุกออกมาจากที่นอนและเดินออกจากนอกห้องไป ส่วนคนในห้องได้แต่มองตามไปด้วยความน้อยใจระคนความไม่พอใจ “เจ๊หงส์กำลังจะมา” พรีมมี่หันไปพูดกับป่านและบีบี๋หลังจากวางสายจากหงส์ “แล้วไปนั่งคุยกันที่ไหนล่ะ” บีบี๋ถามด้วยความสงสัย “เรื่องของบีบี๋ใช่มั้ย...งั้นก้อไปคุยกันที่ห้องบีบี๋สิ” ป่านเสนอความคิดเห็นทันที “จริงด้วย ไปคุยที่ห้องบีบี๋ดีกว่า มิดชิดดี” พรีมมี่สนับสนุนกับความคิดของป่าน “จะดีเหรอ....ไปห้องเค้าอ่ะ....รกนะ...รกมาก ๆ ด้วย” บีบี๋รีบขึ้นมาอย่างอึดอัด “ทำไมบี ทำไมไปไม่ได้” ป่านถามบีบี๋ พร้อมส่งสายพิฆาตไปให้ “ห้องเค้า...ก้อห้องเค้าว่ะ” บีบี๋ก้มหน้างุดเพื่อหลบสายตาพิฆาตของป่าน ....................................... ผ่านไป 5 นาที “มาแล้วๆๆๆ” เสียงที่เป็นเอกลักษณ์บอกให้รู้ว่าตัวเองมาแล้ว “เจ๊หงส์” ทั้งสามสาวพูดขึ้นมาพร้อมกัน “เอ้อ...ว่าไง....มีไร” คนที่เพิ่งมาถึงถามด้วยความสงสัย “ขึ้นไปคุยบนห้องบีบี๋ดีกว่าเจ๊” พรีมบอก พร้อมกับลากป่านและหงส์ให้รีบไปขึ้นบันได ส่วนบีบี๋ยังคงยืนอิดออดอยู่ที่เดิม “เฮ้ย!!!!! เร็วสิบี ฉันมีธุระอีกนะแก” หงส์หันไปพูดกับบีบี๋ด้วยเสียงที่สามมารถจะปลุกคนทั้งหอฮัพฯได้ “ไปเด้วนี้ล่ะเจ๊.....(ทำไมดุแบบนี้ว่ะเนี่ย)” บีบี๋รีบตามทั้งสามสาวไปโดยทำหน้าเมื่อจะถูกเอาไปขายที่เขมรยังไงยังงั้น เมื่อทั้งสี่สาวไปถึงห้องของบีบี๋ และเข้าไปเหยียบให้ห้อง เพียงแต่วินาทีเดียวนั้นเล่นเอาทั้งสี่สาวถึงกับอึ้งกิมอี่ไปเลย “บีบี๋อย่าบอกนะว่าแก......”หงส์ที่ได้สติคนแรกถามเจ้าของห้องทันที “แฮ่ๆๆ เค้าชอบเต๋าอะเจ๊” บีบี๋ตอบออกมา พร้อมด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ “แบบนี้เค้าไม่เรียกว่าชอบแล้วบีบี๋” พรีมพูดพร้อมมองำทั่วห้อง เพราะภาพที่ทุกคนเห็นก้อคือ ห้องของบีบี๋เต็มไปด้วยภาพถ่าย¬ของเต๋าที่ติดอยู่ตรงพนังห้องเต็มไปหมด และยังไม่รวมถึงโปสเตอร์ขนาดเท่าตัวจริงที่ตั้งได้ วางอยู่ตรงมุมต่าง ๆ ของห้อง “โอ๊ยยยยย เจ๊อยากตายยยยยยย ผู้ชายในร.ร.มีเยอะแยะไม่ชอบ ไปชอบนังเต๋า” หงส์โอดครวญประหนึ่งว่าสึนามิกกำลังจะมาถล่มกรุงเทพฯ “แล้วจะทำไงดีล่ะทีนี้” หลังจาหงส์สงบสติได้แล้วจึงถามทั้งสี่สาวออกไป “นี้ไง.....เพราะเหตุนี้ไงถึงเรียกเจ๊มาปรึกษา” พรีมมี่พูดขึ้นมา “ขอเวลาฉันคิดก่อนนะแก เอางี้ตอนเย็นก่อนกินข้าวไปเจอกันที่ห้องสมุดนะ” หงส์รีบบอกกับทั้งสามสาว ก่อนจะหาทางชิ่งออกมา “เด้วเจ๊ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” พรีมมี่พูดขัดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าหงส์กำลังจะชิ่ง “เด้วนี้เจ๊หายไปไหนมา แล้วนู๋โทรไปหาใครรับโทรศัพท์” พรีมมี่ยิงคำถามต่อทันที่ “ฉันก้อไปทำธุระฉันสิย่ะ เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยวย่ะ” หงส์ตอบด้วยความรวดเร็วพอ ๆ กับการวิ่งออกจากนอกห้องไป ............................................................................... เย็นวันนั้น ณ ห้องสมุด “เจ๊หงส์อยู่ไหนอ่ะ” พรีมและป่านหันไปมองรอบ ๆ ห้องสมุด “กำลังมองหาอยู่” บีบี๋ตอบ “นั้นไง อยู่นั้น” ป่านชี้ไปทางมุมหนึ่งของห้องสมุด ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งคุยอยู่กับใครสักคน สามสาวมั่นใจว่าคนหนึ่งคือหงส์ ส่วนอีกคนไม่อาจรู้ได้ว่าเป็นใคร สามสาวเดินไปหาหงส์ทันที แต่เหมือนว่า หงส์จะรู้ตัวทัน จึงบอกให้คนที่นั่งอยู่ด้วยกันลุกไปก่อนที่สามสาวจะมาถึง “เจ๊นั่งคุยกับใครอ่ะ” พรีมถามขึ้นทันทีด้วยความสงสัย “ป่าวนิ ฉันนั่งอยู่คนเดียว แกเห็นฉันนั่งอยู่กับใครล่ะ” หงส์ตอบพรีมแบบเลี่ยง ๆ เพื่อไม่ให้พรีมถามถึงบุคคลที่สาม “ช่างเหอะ ๆ แล้วเจ๊มีแผนยังไงอ่ะ” ป่านถามหงส์ด้วยความสงสัย “แหะ ๆ ยังไม่มีว่ะ” หงส์ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับยิ้มแหย ๆ “เอ้า!!! เจ๊ แล้วจะทำยังไงล่ะที่นี้” ป่านย้อนถามหงส์ด้วยอารมณ์ค่อนข้างหงุดหงิด “เด้วดิ.....ใจเย็น ๆ ฉันรู้มาว่าไอ้เต๋าชอบมานั่งเล่นที่ห้องสมุด นอกจากที่ประจำของพวกเรา ฉันถึงชวนพวกแกมาที่นี้ไง” หงส์พูดให้ป่านที่กำลังอารมณ์ร้อน อารมณ์เย็นขึ้น “มิน่าล่ะ เจ๊ถึงชวนพวกนู๋มาห้องสมุด ร้อยวันพันปีไม่เคยมา” พรีมมี่พูดพร้อมกับทำหน้าหายข้องใจ (มันเป็นยังไงว่ะ...หน้าตาหายข้องใจ - -) “นั้นไง ๆ ไอ้เต๋ามาแล้ว มากับคุณหลานฉันด้วย” หงส์ชี้ไปทางชั้นหนังสืออีกด้านหนึ่งที่มีเด็กผู้ชายสองคนเดินมา “ เฮ้ย...ไอ้เต๋าแกคิดยังไงกับผู้หญิงในโรงเรียนนี้ว่ะ” เสียงอาร์ตี้ถามเต๋ากำลังเดินไปที่ชั้นหนังสือในมุมหนึ่งโดยไม่รู้ว่ามีสี่สาวกำลังแ อบมองทั้งสองคนอยู่ในมุมหนึ่งของห้องสมุด “บอกไม่ถูกว่ะตี้ แต่ถ้าโดยรวมนะ เฉย ๆ ว่ะ ไม่รู้สึกอะไร” เต๋าตอบด้วยท่าทีที่เฉยชา ก่อนจะหันไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากชั้นวางหนังสือ และในจังหวะนั้นเองเต๋าพลาดล้มลงไปที่พื้นโดยไม่ลืมที่จะคว้าอาร์ตี้ลงไปด้วย “โครมมมมมม!!!!” “นั้นเสียงอะไรนะ” พรีมมี่พูดขึ้นมาพร้อมวิ่งไปยังที่มาของเสียงโดยมี หงส์ ป่าน และบีบี วิ่งตามไปที่หลัง =[]= ทั้งสี่สาวพร้อมใจกันทำหน้าช๊อคเมื่อเห็นภาพตรง คือภาพที่อาร์ตี้อยู่บนตัวเต๋าและทั้งสองกำลังจูบปากกัน เท่านั้นแหละบีบีที่ได้สติก่อนใครตั้งต้นวิ่งด้วยความเร็ว 10เมตร/วินาที กรี๊ดยาวจากห้องสมุดถึงหอฮัฟฯทันที ทำเอาคนตะลึงกันไปเป็นแถบๆ “เฮ้ย! เจ๊ บี วิ่งไปนู้นแล้ว” พรีมมี่รีบบอกเจ๊หงส์ด้วยความตกใจที่เห็นบีบีทำท่าทางแบบนั้น “เอ้อรู้แล้ว รีบตามไปกันดิ จะมายืนเป็นรูปปั้นหาพระแสงอะไรกัน” หงส์บอกกับทั้งสามสาวก่อนจะพากันวิ่งตามบีบีออกไปจากห้องสมุด โดยไม่ได้สนใจชายหนุ่มต้นเรื่องทั้งสองที่กำลังทำท่าพะอืดพะอมหลังจากที่รู้ว่าตัวเอ งเพิ่งจูบกับผู้ชายไป 0.0 เมื่อออกจากห้องสมุดมาได้ ที่ ๆทั้งสามสาวมุ่งตรงไปเป็นที่แรกก็คือ หอฮัฟฯ ทั้งสามสาวไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนนี้บีบีเป็นยังไงแล้วบ้าง ปวดกบาลจริงๆ “บี เป็นยังไงบ้าง!” ป่านและพรีมพร้อมใจกันพูดและเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ภาพที่ได้เห็นทำเอาต้องชะงักค้างอยู่ที่หน้าห้องอย่างงั้น หงส์ที่ตามมาหยุดเท้าไม่ทัน ทำให้ชนเข้าไปเต็มๆ “หยุดทำบ้าอะไรฟ่ะ” หงส์ตั้งท่าจะอาละวาด “เจ๊ก็ดูเองแล้วกันว่าพวกนู๋หยุดทำไม” ป่านเขยิบออก ให้หงส์ได้เห็นภาพตรงหน้าที่ทำให้อ้าปากค้างเต็มๆตา ภาพคอลเลคชั่นเต๋าชุดใหญ่กระจายเกลื่อนเต็มเตียง(แสดงว่ายังมีชุดเล็กๆอีกละซิ) โดยมีบีบีนั่งอยู่ตรงกลาง กำลังเด็ดกลีบดอกไม้ที่ละกลีบๆ (มันเอามาจากไหนวะ) ปากก็พึมพำอะไรบางอย่างไปด้วย “รัก...ไม่รัก...รัก...ไม่รัก...รัก...” “คราวนี้ทำยังไงดีละเจ๊” พรีมหันมาถามหงส์อย่างจนปัญญา “รัก...” “ไม่รู้ซิ คงต้องค่อยแก้ไขไปทีละเปลาะก็แล้วกัน” หงส์ตอบอย่างจนปัญญาจัดการไม่แพ้กัน นิ้วสั่นๆของบีบีค่อยเด็ดกลีบสุดท้ายของดอกไม้ออก “ไม่รัก! แง~~~~~!!!!!” ตายละหว่า ทำไมไอ้กลีบสุดท้ายมันต้องเป็น “ไม่รักด้วยวะ” ทั้งสามสาวเหงื่อตก “เจ๊ พรีม ป่าน เต๋าไม่รักบี ฮึก! เต๋าไม่รักบีล่ะ แง~~~!!!” (ก็มันเป็นเกย์มันจะรักแกได้ไงฟ่ะ//คนอ่าน) “ใจเย็น ๆ นะบี ใจเย็น ๆ นะ” ป่านและพรีมปลอบเมื่อเห็นว่าบีบีร้องร้องไห้โวยวาย “แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” “เจ๊ช่วยกันหน่อยสิ” พรีมหันไปหาหงส์อย่างขอความช่วยเหลือ “เอางี้ คืนนี้บีแกไปหานังเต๋าที่หอมันเลยนะบี บุกไปถึงห้องมันเลย พอได้โอกาส หรือไม่พอมันเผลอปุ๊บนะ จับมันปล้ำเลย โอเคป่ะ” “ฮึกๆๆ” บีบีพยักตอบตกลงความคิดของหงส์โดยยังมีเสียงสะอื้นมาเป็นระยะ ................................................................................ .................................................................. ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้อง ๆ หนึ่งพร้อมกับเสียงใส ๆ ที่ร้องถามบุคคลภายในห้องพักว่าอยู่หรือไม่ “เต๋า อยู่มั้ย” “อยู่คร้าบบบบบบบ” เสียงบุคคลภายในห้องร้องตอบออกมาพร้อมกับบานประตูที่ค่อย ๆ เปิดออกมาให้เห็นผู้ที่ว่าเยี่ยมในยามวิกาลเช่นนี้ “อ้าวบี มีไรเหรอ มาซะดึกเลย” เต๋าถามด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นว่าผู้ท่าเยี่ยมคือบีบี “เค้าขอเข้าไปข้างในได้มั้ยเต๋า” บีบีถามเต๋าด้วยความเกรงใจ “ได้สิ ห้องรกนิดนึงนะ พอดีว่าอาร์ตี้เพิ่งจะกลับเมื่อกี้อ่ะ มันมารื้อหาการ์ตูน ห้องเลยรก ๆ นิดนึง” เต๋าบอกกับบีบี พร้อมกับเชิญให้บีบีเข้ามาให้ห้อง “เต๋า................คือ.....................คือ....................เค้าขอโทษนะ” พอบีบีพูดจบก้อผลักเต๋าที่ไม่ทันได้ระวังตัวลงบนเตียงทันที “เฮ้ย!!!บี จะทำอะไรเนี่ย” เต๋าร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับดันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่งบนตียงแทนหลังจากที่ถูกผลักในล้มลงไปบนที่นอน “เค้าจะปล้ำเต๋าอ่ะ” บีบีบอกเต๋าด้วยใบหน้าและดวงตาที่ไร้เดียงสา “ไม่ดีม้างงงงง บี” น้ำเสียงขอเต๋าเริ่มสั่นคลอนเมื่อนึกถึงอันตรายที่คืบคลานมาใกล้ตัว “เค้ารักเต๋านะเค้าถึงทำแบบนี้” พอพูดจบ เท่านั้นล่ะ บีบีก้อก้มหน้าลงไปเพื่อจะจูบเต๋าทันที แต่ภายในเสี้ยววินาทีนั้นเอง เต๋าได้คว้าข้อมือเล็ก ๆ ของบีบีไว้ แล้วจัดการสลับตำแหน่งของตัวเองล่ะบีบีอย่างรวดเร็ว บีบีที่จะฝ่ายจูบเต๋ากลับต้องโดนเต๋าจูบแทน เต๋าเริ่มโน้มลงมาใกล้บีบี ลมหายใจอุ่นๆ กระทบผิวแก้มเนียน บีบีหลับตาแน่นลมหายใจติดขัดเมื่อรับรู้ได้ถึงริมฝีปากของอีกฝ่ายกำลังสัมผัสปากอิ่ม ของตัวเองอย่างแผ่วเบา สัมผัสนั้นเริ่มหนักหน่วงและเร่งเร้ากระตุ้นให้ริมฝีปากบางเปิดทางให้ลิ้นร้อนสามารถ เข้าไปกวาดหาความหวานจากโพรงปากนุ่มๆ ของบีบีได้อย่างสมใจ จูบที่เร่าร้อน แต่แฝงไว้ซึ่งความนุ่มนวลทำให้บีบีเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่เต๋ามอบให้ บีบีหายใจอย่างเหนื่อยหอบอยู่ภายใต้ร่างของเต๋า หน้าเนียนร้อนผ่าวด้วยความอาย บีบีกับเต๋านั่งอยู่ด้วยบนเตียงด้วยกัน บีบีดูจะยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ “เต๋า ๆ เต๋าไม่ได้เป็นเกย์จริง ๆ หรอ” บีบีถามเต๋าด้วยความเบลอ ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ “แล้วใครบอกบีว่าเต๋าเป็นเกย์” เต๋าถามบีด้วยความสงสัย “ก้อวันนั้นในห้องสมุดเต๋าจูบกับตี้อ่ะ” บีบีพูด “จะบ้าเหรอบี....วันนั้นเต๋าล้มเลยดึงตี้ลงมาด้วย....เท่านั้นเอง” เต๋าอธิบายให้บีบีหายข้องใจ “จริงเหรอ จริงนะ เต๋าไม่ได้เป็นเกย์จริง ๆ นะ” บีบีถามย้ำอีกครั้งด้วยความดีใจ “งั้นพิสูจน์อีกรอบดีกว่า” เต๋าพูดพร้อมกับประกบริมฝีปากลงบนริมผีปากบีบีอีกครั้ง โดยที่ครั้งนี้บีบียอมรับจูมที่เต๋ามอบให้ด้วยความยินดี “เฮ้ออออออออออออออ จบแบบแฮปปี้สักทีนะทั้งสองคนนี้” สามสาวที่ซุ่มดูอยู่พูดขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนที่จะปล่อยให้ทั้งบีบีและเต๋าดื่มด่ำกับค่ำคืนที่แสนหวานของทั้งสองคนต่อไป ********************************************************* อยากให้จิ้นคู่ไหนในฮอกไทยบอกมา เด่ะเจ๊จัดให้ โฮะๆๆๆๆ ★HongLy_MalFoy★ The star is bright The sky is clear Wishing you are near All the year I love you ..:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.. Credit :น้องยาววว กองทัพดัมเบิลดอร์ ตัวววสีน้ำเงิน ณ กริฟ จิ้มเข้าไปอ่านสักนิด ก่อนคิดประลองเวทย์ ฉันเตือนคุณแล้วนะ การทำพันธะสัญญาไม่ว่าเรื่องใดกับอัลแมเซียสก็ตาม เท่ากับว่าได้ทำพันธะสัญญากับปีศาจด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าการทำพันธะสัญญากับปีศาจไม่สามารถยกเลิกได้ นอกจากว่าผู้ทำพันธะสัญญาจะถึงแก่ความตายเท่านั้น ~ ۩ Family อบอุ๊น อบอุ่น ۩ ~** ‖ เด็กหญิงยู ‖ เด็กชายเอิร์ก ‖ น้องชายฟิว ‖ น้องสาวยิม ‖ แฝดผู้น้องเฮส ‖ แฝดผู้พี่นิด ‖ ‖ พี่สาวมิ่ง ‖ พี่ชายเฟ ‖ หม่าม้าหงส์ ‖ ป๊ะป๋าโกโก้ ‖ หม่าม้าทูนหัวทราย ‖ น้านม ‖ อาเจิดเต้ย ‖ คุณป้าแพร ‖ ลุงเซ็ป ‖ ท่านปู่เบียร์ ‖ท่านทวดคอส ‖ "The stories we love best do live in us forever. So whether you come back by page or by the big screen, Hogwarts will always be there to welcome you home." J.K. Rowling