[RPG] Diagon Alley | ตรอกไดแอกอน ตัวเลือก

[Lucas Qariel Sul...]

LUCAS*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

__________"กล้าดียังไงถึงมาพูดกับน้ำชาของฉันแบบนี้!"

__________น้ำเสียงของพ่อมดชราตรงหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ลูคัสที่คิดว่าท่าจะไม่ดีแล้วจึงค่อย ๆ วางน้ำชาลงบนโต๊ะตรงหน้าแล้วลุกขึ้นพุ่งออกจากร้านนี้ไปอย่างรวดเร็ว แต่ถึงอย่างนั้นแล้วเขาก็ต้องมาติดกับประตูที่ไม่สามารถเปิดออกได้

__________"จะไปไหนหล่ะ มาดื่มชากับฉันก่อนสิ"

__________น้ำเสียงเย็นยะเยือกของพ่อมดชราเอ่ยขึ้น เป็นเวลาเดียวกับที่เกิดแสงสว่างวาบขึ้นอีกครั้งบนกระดาษของโมฮิน ที่เขานั้นกำลังถือมันอยู่บนโซฟาตัวเก่า ลูคัสไม่มีเวลามากจึงหยิบไม้กายสิทธิ์ของตัวเองขึ้นมา แล้วชี้ไปที่กลอนประตูก่อนจะเอ่ยคำร่ายเบา ๆ พร้อมวาดไม้กายสิทธิ์คล้ายตัวเอสกลับด้าน

__________"ah-LOH-ho-MOR-ah"

กฎในการอยู่ตรอกไดแอกอนหลังเที่ยงคืน

1. ถ้ามีพ่อมดชราเปิดประตูร้านค้าและกวักมือเรียก ห้ามเข้าไปโดยเด็ดขาด
2. น้ำชาหลังเที่ยงคืนเป็นสิ่งต้องห้าม ห้ามดื่มอย่างเด็ดขาดไม่ว่าจะพบที่ไหน
3. ห้ามตะโกนโหวกเหวกโวยวายหรือทำเสียงดังหากเจอคนไม่รู้จัก

#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Celine De Peliss...]

CECI*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

เซซีลองมองพรีเฟ็คอีกคนที่ดู ๆ แล้วคงกำลังเกรงใจแล้วกำลังจะดื่มชา แต่ไม่ทันที่จะได้ลองจิบ เสียงของตาแก่ข้างหลังเธอก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว ในคราแรกเธอไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกลัยสักเท่าไหร่ จนหมดความอดทนเมื่อประโยคคำสั่งให้เธอนั่งแล้วดื่มชาด้วยกัน ใครมันอยากจะไปดื่ม ชาที่ชงให้กินกลิ่นเหม็นหืนขนาดนั้น แถมองศาน้ำก็ร้อนเกินไป ชาเสียรสชาติ

"เป็นไรเอ่ย คือติไม่ได้เลย จ้าชาของลุงดีที่สุดในโลก ไม่มีชาชนิดไหนดีเท่าชาของลุงแล้วค่ะ" ไม่ทันที่จะเข้าไปปะทะกับลุงแก่ ประตูร้านก็เปิดออกด้วยในตอนแรกถูกล็อค แต่เดาแล้วคงเพราะลูคัสร่ายคาสาใส่ละนะ มือบางที่กำลังจะง้างตบลุงแก่ก็ชักกลับลงมาข้างตัว แล้วหันหลังจะเดินออกจากร้าน




#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

เสียงของลูคัสที่เอ่ยร่ายคาถาปนเปกับเสียงของพ่อมดและเซซีที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกัน เรื่องน้ำชา อันที่จริงเขาค่อนข้างเห็นด้วยเพราะพ่อมดชราคนนั้นก็ไม่สมควรหงุดหงิดขนาดนี้ แค่เพราะเรื่องน้ำชา หรืออีกฝ่ายอาจมีปมอะไรหรือเปล่าเขาก็ไม่แน่ใจ

มินโฮที่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเพราะเซซีเองก็เสียงดังขัดกับกฎบนแผ่นกระดาษ แต่เขาวุ่นวายกับการไล่อุ้มแมวของตนเอง มันกลัวตัวสั่นอยู่ใต้โต๊ะจึงยังไม่ได้สนใจสิ่งอื่น กระทั่งอุ้มแมวกลับมาได้เขาก็ปลอบประโลมมันอย่างอ่อนโยนและเดินไปทางประตูที่ ปลดล็อกแล้ว แต่ในขณะที่เขากำลังขอให้ลูคัสเปิดออกมันกลับล็อกใหม่ เพราะเซซีที่แหกกฎนั้นหรือเปล่าเขาไม่รู้เลย

"พรีเฟ็คเซซี มาเถอะครับ"

มินโฮกล่าวบอกกับเซซีด้วยเสียงค่อยก่อนขอให้ลูคัสปลดล็อกประตูอีกครั้ง


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Lucas Qariel Sul...]

LUCAS*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

__________เสียงปิดประตูดังขึ้นหลังจากที่ทั้งสามคนออกมาจากร้านค้าเก่า ๆ นี่แล้ว ลูคัสถอดหายใจออกมาด้วยความไม่เข้าใจว่าเมื่อสักครู่นี้มันเกิดอะไรขึ้น สัมผัสแรกที่ออกมาเขาเพียงแค่รู้สึกว่า อุณหภูมิข้างนอกไมไ่ด้ต่างจากข้างในเลยแม้แต่น้อย กล่าวคือ ข้างนอกหนาว ข้างในนั้นก็หนาว แม้จะมีเตาผิงไฟที่สว่างไสวอยู่ก็ตาม

__________"หนาว..."

__________เสียงเบาเอ่ยกับตัวเอง หลังจากที่ลมหนาวพัดผ่านร่างของพรีเฟ็คหนุ่มที่ใส่ชุดหนาสามชั้นแบบตอนนี้ ดวงตากลมมองไปรอบ ๆ อีกสองคนเพื่อตรวจสอบว่ายังอยู่ดี ก่อนจะมองกลับเข้าไปในร้านที่ตอนนี้มืดสนิทจนไม่เห็นอะไรด้านในนั้นแล้ว

__________"ทำไมข้างในมันมืดแล้วหล่ะ เมื่อกี้ยังมีไฟอยู่เลย ไม่ใช่หรอ ?"


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Celine De Peliss...]

CECI*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

"ก็ได้ค่ะ" หลังจากเสียงเรียบนุ่มของเด็กในบ้านเอ่ยขอเธอ ปากบางจึงปิดในทันที ก่อนจะเดินสะบัดตูดออกมานอกร้าน โดยที่ไม่หันกลับไปมองร้านเก่า ๆ เน่า ๆ ของอิแก่นั่นเลยแม้ชายตาก็ไม่มอง

เมื่อทั้งสามชีวิตเดินออกมานอกร้าน เธอคงเป็นคนเดียวที่คงชินกับอากาศแบบนี้ จริง ๆ แล้วเธอชินกับทุกสภาพอากาศซะมากกว่า ไม่มีฤดูไหลพึงใจเลยสักฤดูกาล เวซีไม่ได้สนใจเบื้อหลังเลยหลังจากเดินออกมาจากร้าน ก่อนจะได้ยินเสียงของลูคัสที่น้ำเสียงเต็มไปด้วยข้อสงสัย

ร้านเก่า ๆ ของตาแก่ก่อนหน้าที่มีแสงมากพอสมควร ในตอนนี้กลับเำมืดไปหมด ไม่มีแม้แต่แสงไฟสักดวง แต่ใครจะไปสน คงจะรีบปิดร้านไปร้องไห้ละมั้ง สมน้ำหน้า


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Anais Louire]

Diagon Alley Styles Selected Apply to All Reset All ✦ Anais Louire การมาสายนับเป็นการกระทำที่ผิดวิสัยคนเจ้าระเบียบและตรงต่อเวลาอย่างเอเนส ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เพียงพอสำหรับเพื่อนสาว ผู้เป็นศิษย์ของโรงเรียนเวทมนตร์ในแถบเอเชียอย่างอาริเอ็ตตี้ ซึ่งติดนิสัยมาก่อนเวลาที่นัดหมายเอาไว้ก่อนเสมอ กว่าหญิงสาวตระกูลลัวร์จะมาถึงที่หมาย จึงได้รับข้อความทักท้วงจากอีกฝ่ายอยู่หลายครั้ง

ส่วนยัยตัวดีอย่างเซนดายา โผล่แค่บอกว่าถึงตรอกไดแอกรอนแล้ว จากนั้นก็ไม่ส่งข้อความอะไรมาอีกเลย

ดวงตาเรียวมองไปยังภาพบรรยากาศ ของถนนเส้นการค้าตรงหน้าด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย แม้จำนวนผู้วิเศษที่ยังคงเดินไปมาอยู่กลางฤดูหนาวจะน่าตกใจไม่น้อย ทว่าการที่จะมีผู้คนพลุกพล่านไปมาบนตรอกชื่อดังแห่งนี้ในช่วงสิ้นปี ก็ไม่นับเป็นเรื่องแปลกอะไร

แล้วคนเยอะ ๆ แบบนี้น่ะเหรอ ที่เพื่อนทั้งสองคาดหวังให้เอเนสหาตัวพวกหล่อนเจอ โดยไม่บอกใบ้ให้กันเลยว่าใครอยู่ร้านไหนบ้าง

นิ้วเรียวใช้ส่วนหนังที่ปลายถุงมือของตัวเองกดบนหน้าจอโทรศัพท์ ร่ายประโยคบ่นยาวเหยียดไปสองสามย่อหน้า ในที่สุดก็ได้รับข้อความตอบกลับเป็นชื่อจุดนัดพบใหม่อย่าง 'ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก' ที่หญิงสาวสกุลออสต์รออยู่ก่อนแล้ว

"สักที" เสียงหวานบ่นอุบ ก่อนก้าวขาตรงไปยังที่หมาย

Anais Louire #858FB1
Arrietty Brielle Aust #ECC3C1
Zendaya Balenciaga #A4907C

[Kirill Vsevolod ...]

♦
Kirill
Vsevolod
Ivanov
♦

Mission 1

บรรยายกาลเทศกาลส่งท้ายปีทำให้ตรอกไดแอกอนคึกคักเป็นพิเศษ อุณหภูมิที่ติดลบเกินกว่าปกติทำให้ชายหนุ่มกระชับเสื้อโค้ทขนสัตว์เข้าหาตัวแน่น ไม่บ่อยครั้งที่คีริลล์จะพาตัวเองมายังสถานที่คนพลุกพล่านแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะผู้ช่วยตัวดีของตนเข้าโรงพยาบาลกระทันหันจากการทดลองตัวยาผิดพลาด เขาไม่มีทางพาตัวเองจากห้องวิจัยแน่ๆ

‘คีลเจ้ามาผิดวันรึป่าว’

รองเท้าหนังหยุดยืนอยู่หน้าร้านขายเครื่องยานิ่ง ถุงมือหนังยกขึ้นเสยเส้นผมสีเทาประกายเงินขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อพบผู้คนจำนวนมากที่ล้นทะลักออกมาจากนอกตัวร้าน ใช่คีริลล์ไม่ชอบสถานที่ที่มีผู้คนอัดแน่นแบบนี้ ใช้เวลาทำใจเพียงชั่วครู่ชายหนุ่มไม่รอช้าหันหลังกลับทันที

‘โถ่ เจ้าเด็กน่าสงสารแค่นี้ก็ไม่กล้า’

“หุบปากน่าโนริน”

คิ้วเรียวกระตุกเมื่อได้ยินคำพูดไม่เข้าหู ของจิตวิญญาณที่คอยวนเวียนอยู่รอบตัวชายหนุ่ม คีริลล์ถอนหายใจออกมาก่อนจะตัดสินใจเข้าไปในร้านเครื่องยาทันที นัยน์ตาดำขลับฉายแววไม่สบอารมณ์ เพราะภายในร้านวุ่นวายกว่าที่เจ้าตัวคิดไว้

“คราวนี้มาเองเลยหรอครับคุณชายเซโวลอด”

“อืม”

ชายหนุ่มเอ่ยตอบเพียงสั้นๆ พลางยื่นแผ่นกระดาษแผ่นเล็กให้ชายชราตรงหน้า ชายชราผู้เป็นเจ้าของร้านพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินหายไปข้างในร้านเพียงชั่วครู่ ก่อนจะกลับมาพร้อมขวดแก้วสีเขียวเข้มจำนวนสองขวด มือเรียวหยิบเกลเลียนจำนวน 50 เกลเลียนวางตรงหน้า พร้อมกับหยิบขวดขวดน้ำกระสายจากต้นเวิร์มวู้ด เดินออกจากร้านทันที

‘นี่คีล แวะร้านหม้อใหญ่รั่วหน่อยสิ’

“อยากแวะก็แวะเอง”




Kirill Vsevolod Ivanov #886d5c
NPC - เจ้าของร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยม
Nolin - NPC

[Iluka Carassi D...]

THE DESCENDANTS OF THE SEA

Mission 1

แถบทวีปยุโรปในช่วงปลายปีนั้นอากาศแย่เสียเหลือเกิน อิลูก้าไม่ถูกใจสิ่งนี้เสียเท่าไหร่ แต่เสด็จพี่บอกมาว่าที่นี่มีแต่ของเด็ดๆ! แปลว่าที่นี่ต้องมีผลไม้ที่น่าทึ่งให้ลูก้าได้ลิ้มลองอย่างแน่นอน ว่าแล้วหญิงสาวพร้อมขาเรียวของเธอก็เดินเตาะแตะอย่างคล่องแคล่ว (สำหรับเงือกถือว่าคล่องแล้ว) ไปตามถนน แขนขวาหอบโหลปลาทองใบใหม่ มาบนโลกมนุษย์ทั้งทีก็ต้องพาเพื่อนตัวน้อยมาเปิดหูเปิดตาด้วยกัน ส่วนมือซ้ายกำเงินจำนวนห้าสิบเกลเลียนที่เสด็จพี่ไทรตันให้มา ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายมองซ้ายขวาหาผลไม้ที่ใจถวิลหา

เดินไปได้พักใหญ่ ไม่เห็นจะมีใครขายผลไม้เลย! เสด็จพี่โกหกข้า! แต่ก่อนจะได้ตีโพยตีพาย องค์หญิงพลันเห็นป้าย ร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว พร้อมเด็กหญิงชายวัยประถมคู่หนึ่งที่เดินออกมาพร้อมไอศกรีมสีสดใสคนละสองลูก ไม่แน่ที่นี่อาจมีผลไม้ให้ลูก้าก็เป็นได้

กริ๊งกร๊าง เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังสนั่นทันทีที่องค์หญิงแห่งเมืองบาดาลเดินเข้าไป ตู้ไอศกรีมละลานตาไปด้วยของหวานสีสันสดใสไม่ต่างจากผลไม้ หากไม่มีผลไม้ให้ลูก้า ไม่แน่ไอศกรีมก็อาจจะแทนกันได้! เพื่อให้การชอปปิ้งขนมหวานเป็นไปอย่างราบรื่น ลูก้าตัดสินใจวางโหลปลาทองน้อยไว้หน้าร้าน เหมือนที่พวกมนุษย์ชอบทิ้งสัตว์เลี้ยงเช่นหมาแมวไว้หน้าร้านนั่นแหละ ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปที่หน้าตู้

"ที่นี่มีไอศกรีมกี่รสคะ!?" เสียงใสถาม ตาโตลุกวาว

"เอ่อ.. คุณลูกค้าชอบรสชาติประมาณไหนคะ ดิฉันจะได้แนะนำถูก" พนักงานหลังตู้ตอบ ลูก้าแอบหงุดหงิดเล็กน้อย ก็ถามว่ามีกี่รส????

"ข้าชอบผลไม้ เอาผลไม้ทุกรสเลย!" ลูก้าตอบ ไม่ทันฟังคำแนะนำของพนักงานสาว

"คุณลูกค้าลองชิมก่อนดีไหมคะ" พนักงานสาวบอกก่อนจะใช้ช้อนแบบลองชิมตักไอศกรีมรสเสาวรสยื่นให้อิลูก้า องค์หญิงเริ่มมิสบอารมณ์ มนุษย์ผู้นี้พูดจาไม่รู้ความ ก็บอกเอาทุกรสยังจะให้ชิมอีกทำไม เดี๋ยวข้าชิมทีเดียวตอนซื้อมาหมดแล้วก็ได้ แต่สุดท้ายก็รับๆมาชิมตามประสาองค์หญิงผู้ทรงเป็นที่รักของชาวเมืองบาดาล

แต่แล้วทันทีที่ไอศกรีมรสเสาวรสแตะลงบนลิ้นขององค์หญิงอิลูก้า ประสาทรับรสของเธอส่งคลื่นสัญญาณสู่สมองสู่หัวใจ ดวงตาสีน้ำทะเลเบิกโพลงเป็นประกายระยิบระยับ ไอศกรีมอร่อยจนลูก้ากระโดดขึ้นไปบนเคาน์เตอร์แล้วแสดงความประทับใจ ร้องออกมาเป็นเพลงตามท่วงทำนองแห่งท้องทะเล คนในร้านต่างหันมามองลูก้าด้วยแววตาชื่นชมและเห็นดีเห็นงาม เด็กคนหนึ่งถึงกับร้องไห้ไปกับความไพเราะของเสียงของลูก้า

"คุณลูกค้าลงมาก่อนนะคะ!" พนักงานสาวคนนั้นบอก ลูก้าจึงร้องให้จบท่อนก่อนจะปีนลงมา พร้อมยัดเงินทั้งห้าสิบเกลเลียนใส่มือคนตรงหน้า

"เงินเท่านี้ซื้อได้กี่ลูก ข้าเอาหมดเลย" อาจด้วยความที่เงินเป็นจำนวนค่อนข้างมาก พนักงานสาวคนนั้นไม่ได้ทักท้วงอะไร รีบตักไอศกรีมอย่างขันแข็งใส่ถังพร้อมน้ำแข็งแห้งใส่ถุงเก็บความเย็นให้อิลูก้าทันที ผ่านไปเกือบสิบนาที อิลูก้าก็ได้ไอศกรีมออกมาห้าสิบลูกด้วยกัน เพียงพอจะไปแบ่งคนทั้งตำบลใต้น้ำ พสกนิกรจะต้องรักลูก้าและร้องว่าทรงพระเจริญอย่างแน่นอน

"นี่ๆเจ้าปลาน้อย ข้าได้-" ลูก้าหันไปบอกปลาน้อยในโหลที่หน้าร้าน หวังโชว์ไอศกรีมมูลค่าห้าสิบเกลเลียนที่ได้มา แต่แล้วภาพตรงหน้ากลับทำให้องค์หญิงแห่งท้องทะเลกรีดร้องเสียงหลงจนคนทั้งตรอกไดแอกอ
นต้องหันมามอง "ม่ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!"

ด้วยสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ โหลเจ้าปลาน้อยกลายเป็นน้ำแข็งไปหมดเสียแล้ว RIP ปลาทองน้อยตัวที่ 264 ของลูก้าในปี 2023


__________________

Iluka Carassi D'Atlantis #F4B888
NPC #FFFFFF

ฉ Only authorized for D'Atlantis

คุณ Iluka Carassi D'Atlantis ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 31 2023, 06:15 PM

[Florian Isenburg]

บนถนนชาริงครอสของกรุงลอนดอน ย่านการค้าเก่าแก่ที่สำคัญเป็นอันดับต้นๆ ของโลกเวทมนตร์ ท่ามกลางผู้คนที่จอแจในวันสิ้นปีแบบนี้ มีชายหนุ่มในเสื้อไหมพรมสีแดง เฉดเดียวกับเสื้อกันหนาวของบ้านกริฟฟินดอร์ ซึ่งมองยังไงก็ต้องใช่แน่ๆ ถ้าเพียงแต่เขาผู้นี้ไม่เคยเรียนที่ฮอกวอตส์น่ะสิ

ฟลอเรียนมองไปรอบๆด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็นสุดขีด โจรล้วงกระเป๋าหลายคนพยายามเข้ามาใกล้เขา แต่ชายหนุ่มก็สลัดหนีได้ทุกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขารู้ตัวเร็วอะไรหรอกนะ แต่เขากำลังตื่นเต้นเต็มที่ ราวกับเป็นพวกเกิดจากมักเกิ้ล ทั้งๆที่ก็เคยพบเห็นของพวกนี้มาตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาบนโลกแล้ว

Uriel Ferdinand

เมื่อหันไปตามเสียงเรียก พบชายหนุ่มหน้าตาคุ้นเคยที่กำลังทำคิ้วผูกโบว์อยู่ ดูจะไม่พอใจอะไรซักอย่างเสียเต็มที แต่สำหรับฟลอเรียนนั้น เขารู้ว่าอูลิเอลผู้นี้ ทำหน้าตาแบบนี้ตลอดเวลานั่นแหละ โดยเฉพาะเมื่อต้องมาเดินตรอกไดแอกอนที่มีคนล้นหลามขนาดนี้

“มาแล้วหรอ ไหนล่ะร้านขายของที่นายว่า” เขาถามหาจุดประสงค์หลักที่ทำให้เขามาเยือนสถานที่แห่งนี้ทันที

Uriel Ferdinand

เสียงบ่นของอูลิเอล พุ่งเข้าหูซ้าย และทะลุหูขวาของฟลอเรียนไปทันที เขาชินเสียแล้วแต่ก็ตอบโต้ไปแบบปัดๆ

“จะให้ทุกอย่างไปส่งถึงที่ตลอดเลยหรือไง ความสนุกของการซื้อของมันคือการไปแย่งกันหยิบกับคนอื่นในร้านต่างหาก นายเองก็ควรจะเรียนรู้ไว้นะ”

Uriel Ferdinand

ฟลอเรียนไม่สนใจ และรีบเดินตามป้ายบอกทางไปยังตรอกฝั่งใต้ทันที เพื่อไปยังจุดหมายปลายทางของเขาในวันนี้

‘ร้านขายของตลกกัมเบิลและเจปส์’

Florian Isenburg #551010
Uriel Ferdinand #5A2825

[Garcia Thalia...]

Garcia
Garcia Thalia Crevenso
#F4A460 | 23:03 | ตรอกไดแอกอนฝั่งเหนือ

ณ ร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว

การ์เซียเดินเข้าไปในร้านไอศกรีมก็เดินตรงเข้าไปที่เคาน์เตอร์พร้อมกับสั่งไอศกรีมแล
ะน้ำผลไม้
"สวัสดีค่ะ หนูขอไอศกรีมรสมะนาว 2 ลูกแล้วก็น้ำส้ม 1 แก้วค่ะ" เธอสั่งกับคนที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์
"ได้แล้วครับแม่หนูน้อย" เขาส่งถาดที่มีถ้วยไอศกรีมและแก้วน้ำส้มให้เธอ
"ขอบคุณค่ะ" การ์เซียรับถาดไอศกรีมและน้ำส้มเดินไปหาที่นั่ง

การ์เซียทำการเดินไปยังตรงที่นั่งว่างจากนั้นก็ลงมือนั่งลงและทำการนั่งทานไอศกรีมจน
หมดถ้วยและดื่มน้ำส้มจนหมดแก้ว

"ยังไม่อิ่มเลยอ่ะ" เธอพูดออกมา

หลังจากที่การ์เซียทานไอศกรีมเสร็จสั่งไอศกรีมโคนมากินอีก 2 อันเพราะดูท่าทางเธอจะยังไม่อิ่ม พอกินเสร็จก็เดินดูรอบๆร้านและจ่ายเงิน พอจ่ายเสร็จก็เดินออกจากร้านไป ก่อนที่เธอจะแวะไปดูอีกที่

ณ ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก

การ์เซียเดินไปยังร้านตัวบรรจงและหยดหมึกเพื่อที่จะซื้อปากกาขนนกเก็บไว้สแปร์ในกระเ
ป๋าอีกด้าม

+ FOLLOW
FOLLOWING 10
FOLLOWERS 33.3k

copyright pe3x

คุณ Garcia Thalia​ Crevenso ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 31 2023, 11:07 PM

[Chomkalin Phicha...]

Diagon Alley & Knockturn Alley



หิมะหยุดตกไปนานแล้ว ทิ้งไว้เพียงเกล็ดน้ำแข็งสีขาวสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกาย เสียงพลุดังอื้ออึงจากทุกสารทิศเป็นสัญญาณการมาถึงของศักราชใหม่ ปลุกให้ร่างที่ซุกอยู่ภายในซอกมืดเริ่มรู้สึกตัว อุณหภูมิรอบกายเหน็บหนาวเข้ากระดูก ริมฝีปากแห้งผากสั่นระริกคล้ายกับคนเป็นไข้ ความเจ็บแปลบเข้าเล่นงานทุกครั้งที่ขยับกายราวกับถูกมีดนับพันเล่มทิ่มแทง เปลือกตาเปิดขึ้นอย่างยากเย็นคล้ายกับถูกของหนักถ่วงไว้ ก่อนที่ความหนาวจะฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น คาเรียดพยายามพาร่างอันบอบช้ำให้ลุกขึ้นนั่ง เอนหลังพิงกำแพงหินอันเย็นยะเยือก เสียงลมหายใจขาดห้วงไม่ตายก็เข้าใกล้กับคำว่าตาย ในหัวหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงก่อน วินสตันกับเขาค้าขายด้วยกันมาหลายปี ในความเชื่อใจทำให้ชายหนุ่มไม่ทันระวังตัวหรือฉุกคิดกับการเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่าย

...

"นายก็รู้ ธุรกิจไม่เคยเลือกข้าง มันอยู่ที่ใครให้อะไรได้มากกว่ากันก็เท่านั้น"นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของวินสตัน ก่อนจากไปพร้อมกับสนิดเจ็ตสีทองและเงินอีกจำนวนหนึ่ง มูลค่าของมันคงมากพอที่จะตัดสายสัมพันธ์อันดีระหว่างเขากับอีกฝ่ายให้สะบั้นลง คาเรียดจำต้องเผชิญหน้ากับคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุดในรอบหลายเดือน ท่ามกลางวงล้อม ชายหนุ่มหันมาประจันหน้ากับบุรุษร่างสูงที่กำลังจ้องเขม็งด้วยแววตาอาฆาตมาดร้าย
"ฉันตามหาแทบพลิกแผ่นดิน คิดว่าแกติดปีกบินหรือไม่ก็ตายไปแล้ว"ใบหน้าภายใต้หมวกปีกกว้างเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งความโรยรากำลังฉีกยิ้ม การปรากฏตัวของฮวนไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่ เขาเป็นราชายาเสพติด เป็นพ่อค้าอาวุธสงครามผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งในเม็กซิโก และเขายังเป็นพ่อมดผู้กระหายการสะสมพืนพันธ์ุและสัตว์หายาก
"แปดเดือนที่แกหายไป ทำให้ฉันมั่นใจว่าแกกำลังโกงฉัน คาร์ล…ไม่มีใครได้เงินฉันไปโดยไม่เอาหยาดเหงื่อหรือว่าเลือดเข้าแลกหรอกนะ"บุรุษผู้ผ่านร้อนหนาวต้องมาเสียรู้ให้กับชายคราวลูก สิบเอ็ดเดือนก่อนฮวนพบคาเรียดในงานประมูลใต้ดินที่คิวบา ชายหนุ่มผู้อยู่ท่ามกลางพ่อค้าบ้าน้ำลายที่พยายามพล่ามสรรพคุณสินค้าของตน ฮวนไม่ชอบคนพูดมากและอยากเอากระบอกปืนยัดปากคนขี้ประจบสอพลอ แต่กับคาเรียดนั้นแตกต่าง นอกจากเมินเฉยต่อสิ่งรอบข้างแล้วยังไม่ง้อคนที่ได้ชื่อว่าลูกค้าคือพระเจ้า ความอวดดีของอีกฝ่ายเรียกความสนใจให้กับเขาได้ไม่น้อย และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการทำธุรกิจร่วมกัน ฮวนเป็นผู้ออกเงิน คาเรียดเป็นผู้ลงแรง เม็ดเงินจำนวนมหาศาลหลั่งไหลเข้ากระเป๋าเขาราวกับสายน้ำ เมื่อสิบเดือนก่อนฮวนสังเกตความผิดปกติของการเข้าออกของเงิน กว่าจะรู้ตัวว่าถูกหักหลังเงินที่เขาไว้ใจให้คาเรียดถือครองจำนวนหลักพันล้าน มีอันต้องสาบสูญไปพร้อมกับการหายตัวของอดีตคู่ค้า เขาตามล่าหาตัวอีกฝ่ายแทบพลิกแผ่นดินทั้งเหนือใต้ออกตกไปจนสุดขอบทวีป จบเกือบจะถอดใจ ทว่าความเหนื่อยยากของเขายังไม่สูญเปล่าเสียทีเดียว เมื่อสายในอังกฤษแกะรอยการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายจนพบ คาเรียดเป็นคนฉลาดไม่เคยทิ้งร่องรอยใด ๆ ให้ติดตามได้ง่าย วินสตันจึงเป็นเป้าหมายต่อไป เพียงโยนเศษเงินให้ ตาแก่นั่นถึงกับยอมละทิ้งมิตรภาพอันแสนยาวนาน ถีบหัวส่งคาเรียดให้กับเขา ตามที่ฮวนได้กล่าวในต้นประโยค ไม่มีใครได้เงินจากเขาแล้วเดินจากไปง่าย ๆ เพราะทันทีที่คล้อยหลัง คนของเขาก็คงส่งนายวินสตันไปเดินเล่นในนรกเรียบร้อยแล้ว นับเป็นการล่อลูกเสือออกจากถ้ำที่ไม่ต้องลงทุนอะไรมาก
"แต่สำหรับแกฉันยกเว้นให้เป็นกรณีพิเศษ..."ทำให้อีกฝ่ายถึงแก่ความตายมันง่ายนิดเดียว แต่ฮวนยังต้องการใช้ประโยชน์จากคนตรงหน้า
"ครูซิโอ!"ไม้กายสิทธิ์ในมือคาเรียดกระเด็นหลุดด้วยคาถาปลดอาวุธ พร้อมกับผลของคำสาปกรีดแทงเฉียดหน้าเป้าหมายไปอย่างหวุดหวิด ฮวนแสยะยิ้มมือขวาลดไม้กายสิทธิ์ที่พึ่งใช้มันปลดไม้ฯ จากมืออีกฝ่าย
"ไว้ใจไม่ได้เลยจริง ๆ คงเพราะอยู่กับพวกเดรัจฉานมากเกินไป แต่เอาเถอะฉันจะทำให้แกเชื่องทีละเล็กละน้อย เป็นหมาคอยกระดิกหาง ที่วัน ๆ เอาแต่วิ่งไล่ตามเจ้าของ"ฮวนก้มเก็บไม้กายสิทธิ์ของชายหนุ่มชูขึ้นเหนือศีรษะ ก่อนออกแรงหักด้วยมือทั้งสองข้าง คาเรียดขบกรามแน่นจ้องมองชายวัยกลางคนด้วยสายตาอันแข็งกร้าว แขนทั้งสองของเขาบัดนี้ถูกยึดตรึงด้วยแรงกำลังจากบรรดาลูกสมุนของอีกฝ่าย
"คนอย่างแกต้องใช้วิธีแบบมักเกิ้ล ถึงจะเข็ดหลาบ"มือหนาตบลงบนไหล่ชายหนุ่ม คล้ายกับให้เตรียมใจ
"สั่งสอนให้มันรู้สำนึกว่าคนทรยศต้องเจอกับอะไร อย่าเอาถึงตาย เพราะฉันต้องใช้งานมัน"สิ้นคำสั่ง หมัดแรกสวนเข้าที่ใบหน้าซีกซ้ายของคาเรียดจนชาหนึบ ลิ้นรับรสถึงความเค็มปร่าในปาก ตามด้วยหมัดและเท้าหรืออะไรก็ตามแต่นับไม่ถ้วน ประเคนใส่ร่างชายหนุ่มอย่างไม่หยุดยั้ง ไม่มีเสียงร้องของความเจ็บปวดหรือขอชีวิตดังลอดจากปาก ในความเป็นจริงความเจ็บปวดกำลังแล่นริ้วไปทั่วร่าง สายตาพร่าเลือนมองเห็นความตายอยู่รำไร ขาไร้เรี่ยวแรงราวกับคนเป็นอัมพาต แต่ที่ยืนหยัดอยู่ได้เพราะพันธนาการที่ยังรัดรึงแขนทั้งสองไม่ให้ลงไปกองกับพื้น
ใบหน้าราวกับพระเจ้าสรรค์สร้าง บัดนี้เต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลฟกช้ำทุกตารางนิ้ว ดวงตาสีเปลือกไม้ที่คล้ายกำลังจะหลับลงในไม่ช้า มองชายตรงหน้าควานหาอะไรบางอย่างในเสื้อคลุม ในมือของชายคนนั้นถือผงสีขาวบริสุทธิ์บรรจุในหลอดขนาดเล็ก มันเป็นยาชนิดพิเศษไม่มีขายตามท้องตลาดทั่วไป ฮวนกำลังทำให้เขาตกเป็นทาสของมันเพื่อให้อยู่ในโอวาท ในขณะที่สายตาทุกคู่จดจ้องอยู่กับวัตถุสีขาว มือที่กำลังเกาะกุมเขาคลายลง คาเรียดใช้แรงเฮือกสุดท้ายดิ้นหลุดจากพันธนาการ พุ่งตรงไปยังประตูบานเก่า มือหนากระชากประตูจนสุดแรง ที่ด้านนอกหิมะกำลังตกหนักมองเห็นเป็นม่านสีขาวโพลน ไวเท่าความคิดร่างมนุษย์ตรงบานประตูแปรสภาพเป็นอินทรีตัวใหญ่ในทันทีทันใด พร้อมกับกางปีนบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
"ให้ตายเถอะ! มันเป็นแอนิเมจัส"เสียงใครบางคนตะโกนขึ้น ทัศนียภาพอันเลวร้ายเป็นอุปสรรคต่อการค้นหา แต่เชื่อแน่ว่าอีกฝ่ายคงไปไหนไม่ได้ไกล
"ฉันประเมินแกต่ำเกินไปจริง ๆ"ฮวนหยุดยืนตรงที่ประตู เงยหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหิมะและสายลมพัดกระหน่ำ รู้สึกสนุกกับการไล่ล่าครั้งนี้มากกว่าครั้งไหน ๆ
แอนิเมจัสในร่างอินทรีสวมมงกุฎแอฟริกันบินฝ่าความหนาวได้ไม่นาน ก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับอาการบาดเจ็บและสภาพอากาศอันเลวร้าย ทิ้งตัวร่วงจากท้องฟ้าตกลงในซอกหนึ่งที่แสนคับแคบและสกปรก สัตว์ปีกขนาดใหญ่แปรสภาพเป็นร่างมนุษย์ก่อนกระแทกเข้ากับพื้นเบื้องล่างเต็มแรง โชคดีที่มีกองหิมะหนารองรับช่วยให้เขาไม่ต้องจบชีวิตเร็วขึ้น ชายหนุ่มไอสองสามครั้งก่อนจะโก่งคออาเจียน ของเหลวสีแดงสดกลิ่นคาวแรงไหลทะลักจากปากเปรอะพื้นสีขาวเป็นวงกว้าง ความบอบช้ำภายในกายคงไม่ต่างกับภายนอก คาเรียดทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดสภาพ เชิ๊ดสีขาวเต็มไปด้วยร่องรอยของการถูกทำร้าย เพิ่มเติมด้วยรอยเลือดมาประดับ ลมหายใจหอบถี่กระชั้นราวกับคนใกล้ขาดใจ หัวสมองหนักอึ้ง นัยน์ตาพร่าเลือนมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นภาพซ้อนทับ หูคล้ายกำลังดับไปชั่วขณะ ก่อนสติสัมปชัญญะดับวูบ ร่างสูงใช้แรงเฮือกสุดท้ายควานหาอะไรบางอย่างในเสื้อคลุม ผ้าผืนใหญ่เป็นมันเงาคลุมกายชายหนุ่มมิดชิด และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่คนของฮวนตามหาเขาไม่เจอ

...

เสียงแห่งการเฉลิมฉลองของผู้คนยังคงแว่วเข้าหูเป็นระยะ ไม้กายสิทธิ์ถูกฮวนทำลายทิ้งหมดสิทธิ์คิดถึงเรื่องคาถารักษา ในกระเป๋าก็ไม่มีอะไรพอให้เยียวยาอาการ นอกจากนอนรอเวลา ตัวการใหญ่ที่สำคัญคือสภาพอากาศ ร่างสูงนั่งขดตัวไหล่หนาไหวสะท้านด้วยความหนาวเหน็บ อีกทั้งความเจ็บปวดทางกายก็กำลังประทุษร้าย ลมหายใจร้อนผ่าวราวกับไฟเผา ในภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่นเสมือนภาพในความฝัน คาเรียดเห็นร่างของใครบางคนยืนอยู่เบื้องหน้า แสงนวลจากดวงจันทร์ส่องลอดตามช่องว่างเล็ก ๆ กระทบกับร่างนั้น ทำให้เห็นใบหน้าของผู้มาเยือน
Perona Juracule Carrington
"เธอ ? ทำไมถึงอยู่ที่นี่"ร่างสูงเอ่ยถามเสียงแหบพร่า ทั้งแปลกใจและตกใจไปคราวเดียว การปรากฏกายของหญิงสาวทำให้รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายนั้นเพิกเฉยต่อคำเตือนของเขา
Perona Juracule Carrington
คาเรียดไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะมองเขาด้วยความรู้สึกใด สงสารหรือสมเพช ในวินาทีที่ร่างสูงขยับกายแม้เพียงเล็กน้อย อาการปวดแปลบราวกับถูกทุบด้วยท่อนไม้ก็ประเดดังเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน จนต้องกัดฟันข่มความเจ็บปวด
"ไปให้ไกลจากตรงนี้ซะ ถ้าเธอไม่อยากเดือดร้อน"ชายหนุ่มพยายามเค้นเสียงเท่าที่มี ข้อแรกน็อกเทิร์นไม่ใช่ที่ที่ใครจะออกมาเดินเล่นในยามวิกาล โดยเฉพาะผู้หญิงตัวคนเดียว ข้อสองคนของฮวนยังอาจยังวนเวียนอยู่แถวนี้ คงไม่เป็นการดีเท่าไหร่ถ้าพวกมันเห็นเธออยู่กับเขา
Perona Juracule Carrington



#669999 • Cariad Sol Hamilton
#BBAA88 • Perona Juracule Carrington
#000000 • NPC
#6C2C10 • Winston [NPC]
#CC0000 • Juan [NPC]
TUESDAY 2022

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

มินโฮเดินนำคนอื่น ๆ จนแทบจะเรียกว่าวิ่งมากกว่ามาจนกระทั่งถึงธนาคารกริงกอตส์โดยที่ไม่หันหลัง กลับไปมองอีกพร้อมด้วยแมวใต้อ้อมแขน เขาพักเหนื่อยด้วยการค่อย ๆ ก้มตัวลงวางแมวบนพื้น ในครานั้น แสงสว่างที่เด่นขึ้นมาจากกระดาษใบเดิมทำให้มินโฮต้องเปิดออกอ่านอีกครั้งหนึ่ง และเป็นอย่างที่เขานึกไว้ไม่มีผิด กฎข้อใหม่ปรากฏขึ้นอีกแล้วบนกระดาษใบนั้นและมันกลับแปลกขึ้นเรื่อย ๆ เสียด้วย

กฎในการอยู่ตรอกไดแอกอนหลังเที่ยงคืน

1. ถ้ามีพ่อมดชราเปิดประตูร้านค้าและกวักมือเรียก ห้ามเข้าไปโดยเด็ดขาด
2. น้ำชาหลังเที่ยงคืนเป็นสิ่งต้องห้าม ห้ามดื่มอย่างเด็ดขาดไม่ว่าจะพบที่ไหน
3. ห้ามตะโกนโหวกเหวกโวยวายหรือทำเสียงดังหากเจอคนไม่รู้จัก
4. จะมีซอยจุ๊อยู่ที่ธนาคารกริงกอตส์ หากพบเจอต้องกินให้หมดเท่านั้น

เขามองหน้าของลูคัส สลับกับเซซีเมื่อเรื่องดำเนินมาถึงตรงนี้ก่อนจะหยิบยื่นกระดาษใบนั้นให้ทั้งคู่อ่านจ
ะได้รับรู้เช่นเดียวกันกับเขาว่ามันแปลกมากเกินไปแล้ว

"คือใครเป็นคนส่งจดหมายฉบับนั้นให้ทุกคนครับ"

มินโฮที่เริ่มหัวเสียชี้ไปทางจดหมายฉบับนั้นย้ำ ๆ ในขณะที่เอ่ยถามทั้งสองคน แต่เขาเชื่อว่าทั้งสองเองก็คงไม่ทราบเหมือนกันกับเขา "แล้วซอยจุ๊คืออะไร อยู่ตรงไหน" มินโฮเริ่มหันซ้ายแลขวามองหาซอยจุ๊ในเนื้อความ


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Lucas Qariel Sul...]

LUCAS*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

__________หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้มาแล้วลูคัสและอีกสองคนก็เดินตรงมาเรื่อย ๆ ตามกันไปจนตอนนี้มาอยู่ที่หน้าธนาคารกริงกอตส์ และเป็นจังหวะเดียวกับที่มีข้อความแปลก ๆ ปรากฎขึ้นในจดหมายอีกครั้ง มือเรียวคลี่จดหมายในมือออกก่อนจะอ่านมันด้วยความสงสัย แล้วเงยหน้าขึ้นมาหามินโฮเมื่อได้รับคำถามจากอีกฝ่าย

__________"ไม่รู้เหมือนกัน"

__________พรีเฟ็คหนุ่มเอ่ยตอบมินโฮไปพร้อมยกไหล่ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาได้จดหมายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ และได้มายังไง เพราะรู้ตัวอีกทีเขาก็ได้จดหมายฉบับนี้มา และตอนนี้เขาก็กำลังยืนอยู่ที่หน้าธนาคารกริงกอตส์แล้ว

__________"ซอยจุ๊? เธอรู้จักมั้ย"

__________ลูคัสว่าก่อนจะหันไปถามซีลีนเพื่อความแน่ใจ เพราะเขาเองก็ไม่รู้จักเหมือนกันว่าสิ่งนี้คืออะไร ระหว่างที่รอคำตอบอยู่นั้น เขาก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ -- หิมะตก?


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

คุณ Lucas Qariel Sulvatore ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jan 3 2024, 04:07 PM

[Celine De Peliss...]

CECI*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

"รู้จัก ธีออนกินบ่อย มันเป็นเนื้อหมูดิบอ่ะ แค่คิดก็อี๋ละ" เมื่อผ่านพ้นเหตุการณ์ที่ทำให้อารมณ์เสียแล้ว เสียงเข้มติดแหบของพรีเฟ็คร่วมบ้านอย่างลูคัส ก็ถามถึงอาหารของภาคอีสานที่ประเทศไทยขึ้น เซซีตอบไปตามตรง เพราะ เธอก็เคยเห็นธีออนนั่งจกอยู่บ่อยครั้งที่ผาซ่อนแก้ว จะว่าไปอาหารจำพวกนี้แฟรี่แกร็บน่าจะรู้จักเป็นอย่างดี ยัยแอนโดรเมดาเหมือนจะรับหิ้วอาหารจากประเทศไทยด้วยซ้ำไป ไม่สิไม่ ทุกประเทศ ยัยตระกูลแกร็บชอบซื้อของกินมาเยี่ยมเยียนตลอด ต้องลุ้นทุกครั้งที่เจอกันว่าอาหารที่ได้มันคืออะไร

ไม่นานนักสภาพอากาศก็เริ่มเปลี่ยน หิมะเริ่มตกลง ก็นะคริสมาสต์นี่ แต่ใครจะไปคิดว่ามันจะตกตอนเวลานี้ "แล้วถามทำไม จะกินหรอ" ความสงสัยก็เข้ามา เพราะ เธอไม่คิดว่าคนข้าง ๆ จะรู้จักเมนูนี้และถามขึ้น และคิดยังไงมาถามเธอนะ ดูเชี่ยวชาญหรือดูรู้เรื่องหรอ ?



#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

มินโฮชะงักลงเมื่อพรีเฟ็คคนหนึ่งบอกว่ามันเป็นเมนูอาหารที่ไม่พึงประสงค์เลยเพียงนิด แต่จู่ ๆ เสียงกุกกักก็ดังขึ้นที่ด้านหลังของเขา พบว่าแมวของตนกำลังกินอาหารบนจานหนึ่งที่วางอยู่หน้าธนาคาร กลิ่นคาวของมันทำให้เขารู้ได้แทบจะทันทีว่ามันต้องเป็นซอยจุ๊ในกระดาษใบนั้นเป็นแน่

เขารีบปรี่ตรงไปอุ้มมันขึ้นมาโดยไม่ลืมปรามด้วยคำพูดแม้รู้ดีว่ามันไม่เข้าใจ

“อย่าไปกิน มันไม่ปลอดภัย”

อะไรก็ตามที่อยู่ในกระดาษเชื่อถือได้บ้างไม่ได้บ้าง เขาไม่รู้เลยว่าควรจะเชื่อในข้อใดและไม่เชื่อในข้อใด จนกระดาษเปล่งแสงออกมาอีกครั้ง คราวนี้มินโฮรีบเดินไปดูกระดาษซึ่งปรากฏกฎข้อต่อไปขึ้นอีกแล้ว อีกแล้ว!

กฎในการอยู่ตรอกไดแอกอนหลังเที่ยงคืน

1. ถ้ามีพ่อมดชราเปิดประตูร้านค้าและกวักมือเรียก ห้ามเข้าไปโดยเด็ดขาด
2. น้ำชาหลังเที่ยงคืนเป็นสิ่งต้องห้าม ห้ามดื่มอย่างเด็ดขาดไม่ว่าจะพบที่ไหน
3. ห้ามตะโกนโหวกเหวกโวยวายหรือทำเสียงดังหากเจอคนไม่รู้จัก
4. จะมีซอยจุ๊อยู่ที่ธนาคารกริงกอตส์ หากพบเจอต้องกินให้หมดเท่านั้น
5. ห้ามกินหิมะที่ตกลงมาจากฟ้าโดยเด็ดขาด

#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Lucas Qariel Sul...]

LUCAS*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

__________ลูคัสเพียงแค่ยืนนิ่ง ๆ แล้วมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า และกระดาษของเขาก็มีข้อความปรากฎขึ้นอีกครั้ง ดวงตากลมก้มลงไปอ่านก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วพบว่าแมวกระโดดลงจากตัวของมินโฮแล้วพุ่ง
เข้าไปเล่นหิมะที่ตกลงมาและกำลังจะกินหิมะเข้าไป

__________"เห้ยๆ"

__________เสียงต่ำเอ่ยด้วยความตกใจก่อนจะเตรียมพุ่งเข้าไปหาแมว แต่แล้วร่างของแมวสีนวลตรงหน้าก็ค่อย ๆ แปลกไปจากเดิม ขนาดตัวของมันค่อย ๆ ใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว เส้นขนค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นผิวหนังมนุษย์ ลายสีขาวของมันค่อย ๆ กลายเป็นเสื้อคลุมสีขาว จากแมวตัวเล็ก ๆ ตอนนี้เป็นร่างของคนที่เขาไม่รู้จัก

__________"สวัสดี" เสียงนั้นเอ่ยพร้อมยิ้มออกมา

__________ลูคัสผลักตัวเองออกมาทันทีพร้อมยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาเหนือระดับท้องของอีกสองคนแล้
วถอยหลังออกมาเล็กน้อย


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Celine De Peliss...]

CECI*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

เหมือนจะเกิดอะไรผิดปกติกับสถานที่แห่งนี้จริง ๆ จากตรอกไดแอกอนขายของกลับกลายเป็นตรอกแห่งความบิดเบี้ยวและโกลาหลไปหมด หากให้อธิบายง่าย ๆ ก็คงไม่พ้นสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดข้างหน้าตัวเธอ แมวตัวเล็กที่ได้กินหิมะเข้าไปก็กลายเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ใส่เสื้อคลุมสีขาว ยังกับนักบวชแห่งบาบิโลน

"ทำให้มันสลบไปก่อนละกัน" เมื่อร่างของพรีเฟ็คหนุ่มร่วมบ้านอย่างลูคัสถอยออกจากมนุษย์คนนั้นก็กางแขนกันพวกเธอ
สองคนไว้ข้างหลัง แต่เซซีไม่ได้กลัวกับสิ่งตรงหน้า สองมือยกขึ้นก่อนจะทำให้คนตรงหน้าสลบไปด้วยพลังควบคุมกลิ่นในอากาศของเธอ หากผสมพิษเข้าไปอาจจะทำร้ายคนที่ดูรักแมวอย่างคนข้าง ๆ ได้ ทำให้สลบไปคงไม่เป็นปัญหาใหญ่โตอะไรมาก

"จะฆ่าหรือทำอะไรก็เลือกกันเอาเอง" เสียงหวานเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบและกังวลของอีกสองคนหรือสงสัย ก็ไม่สามารถคาดเดาได้หนึ่งร้อยเปอเซ็นต์ เธอไม่ได้มีพลังหยั่งใจคน เพียงแค่อาศัยมาตั้งแต่ยุคแรกเริ่มของโลก เลยพอสมมารถคาดเดาต่าง ๆ ผ่านสีหน้าและน้ำเข็ง




#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

มินโฮตกใจถอยหลังกรูเมื่อพบว่าแมวที่เขาฟูมฟักมาอย่างดีตลอดระยะเวลาหลายปี เมื่อกินเกล็ดหิมะเข้าไปดังข้อห้ามบนกระดาษมันกลับกลายเป็นร่างของสิ่งมีชีวิตคล้ายค
ลึงกับมนุษย์จนสามารถเรียกได้ว่า เหมือน เลยด้วยซ้ำ มินโฮที่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนจังก้าอยู่อย่างนั้นและปล่อยให้คนอื่น ๆ ตัดสินใจทำอะไรแทนเขาที่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่แรงจะล้มลง

จนฝ่ายที่ล้มลงกลายเป็นแมวกลายพันธุ์ของเขาแทนด้วยน้ำมือของพรีเฟ็คเซซี ร่างสูงของมินโฮที่ตั้งสติได้รีบพุ่งตัวเข้าไปคุกเข่าอยู่ข้างร่างของแมวตนเองซึ่งบั
ดนี้ เป็นคนแปลกหน้า

“ทำไมทำแบบนี้ล่ะ คืนแมวผมมานะ”

มินโฮเขย่าปลุกร่างของคนที่นอนอยู่บนพื้นอย่างรุนแรงจนหิมะรอบ ๆ นั้นกระจายไปทั่ว ด้วยความหวังว่าแมวสุดที่รักของเขาจะกลับคืนมา แต่...จู่ ๆ ร่างของคนแปลกหน้าก็ขยายใหญ่ขึ้นก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรถ...

“รถม้า...”

เขาพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความฉงน นี่มันประหลาดมาก


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel