 [FG] My someone หนึ่งเดียวสำหรับฉันคือเธอ..., ประเภทโรแมติก เรตติ้ง 15+ |
ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )
  |
| [FG] My someone หนึ่งเดียวสำหรับฉันคือเธอ..., ประเภทโรแมติก เรตติ้ง 15+ |
 Nov 20 2011, 04:18 PM
โพสต์
#1
|
|
 นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3   กลุ่ม :  นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา   หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง 
  |
un granger Present นิยายรักฉบับมักเกิ้ล ชุด My someone หนึ่งเดียวสำหรับฉันคือเธอ... ก่อนอื่นขอกล่าวถึงส่วนต่างๆของฟิคฯก่อนนะคะ เป็นนิยายแนว : รักโรแมนติก ดราม่านิดๆ คอมเมดี้หน่อยๆ เหมาะสำหรับ : ผู้ชมที่มีอายุ 15+ ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำ เนื้อเรื่องโดยย่อ: เป็นเรื่องราวความรักของ อินหรือ เหม่ยชิว ทีเธอต้องตัดสินใจว่าความรักครั้งนี้จะเป็นอย่างไรเพราะเธอต้องพบเจอกับอุปสรรคหลายๆ อย่าง ที่ทดสอบเธอว่าแท้จริงแล้ว คนสำคัญของเธอนั้นเป็นใครกันแน่ (หากยังไม่เข้าใจไปอ่านกันเลยค่ะ) แนะนำตัวละคร :   เค เป็นคนอบอุ่น สุภาพ สมัยเด็ก เขาเป็นเพื่อนสนิทของอินพอโตขึ้นมาหน่อยก็ต้องบินลัดฟ้าไปเรียนต่อมที่ต่างประเทศ คราวนี้เข้ากลับมาแล้ว แต่เขาไม่ได้กลับมาตัวเปล่า เขาหอบความทรงจำเก่าๆกลับมาด้วย  ฟาน หนุ่มหล่อมาดกวน สเปกของสาวๆหลายๆคน เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี้ไม่ทันไรก็กลายเป็น หนุ่ม Hot ประจำโรงเรียนซะแล้วครั้งแรกที่พบกันอินไม่ชอบฟานเลยแต่ในที่สุด ก็ต้องตกหลุมรักหนุ่มคนนี้เข้าจนได้  อิน (เหม่ยชิว) สาวน้อยที่อ่อนไหว ไวต่อความรู้สึก แต่มักจะทำตัวแข็งกระด้างเพื่อปกปิดความอ่อนแอของตัวเอง  เต๋อ นิ่งๆ ไม่ค่อยพูด(แต่ถ้าได้พูดจิกกัดใครแล้วมักจะทำให้อีกฝ่ายจ๋อยไปเลยทีเดียวเชียว) มีหลายบุคลิกตั้งแต่เรียบร้อยสุดๆ ไปถึง ติ๊งต๊อง เป็นคู่แข่ง Folk song คนสำคัญของอิน  โยว รุ่นพี่ ที่โหด เผ็ด ดุ เข้ามาจีบฟานและคบกันก่อนที่อินจะตกหลุมรักฟาน  ยี่หวา สาวสวยที่ Hot ไม่แพ้ฟาน แอบชอบฟานตั้งแต่พบเจอครั้งแรก เธอเริ่มทำความรู้จักกับฟานมากขึ้นเรื่อยๆจนได้คบกับฟานในที่สุด และที่สำคัญ ขณะที่เธอคบกับฟาน ฟานยังไม่เลิกกับรุ่นพี่โยวเลย นายฟานนี่เป็นคนยังไงกันนะ  โช ห้าวๆ ปากกับใจตรงกันมาก(ขอย้ำว่าตรงกันมากๆ)  มาร์กี้ ลูกครึ่ง เอเชีย-ยุโรปสาวน้อยช่างฝัน ช่างจินตนาการ อ่อนโยน มองโลกในแง่ดี  หมิง เพื่อนสนิทที่สุดคนหนึ่งของอิน  แจม ดูภายนอกจะเห็นว่าเธอร่าเริงสดใสแต่ลึกๆแล้วเธอใจเย็นมาก ใครคิดอะไรอยู่เธอคนนี้รู้หมด มีอะไรในใจจะไม่ค่อยพูด เป็นคนที่อินไว้ใจมากที่สุด เก็บความลับเก่ง ปัจฉิมลิขิต:
 |
 |
 
|
|
Nov 23 2011, 09:12 PM
โพสต์
#2
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***1*** ณ โรงเรียนตัวโน๊ต ถึงแม้ว่าชื่อโรงเรียนจะเหมือนการสอนร้องเพลงโดยเฉพาะ แต่โรงเรียนนี้ก็เป็นโรงเรียนเอกชนธรรมดาๆเท่านั้นโดยตั้งชื่อให้ดูกิ๊บเก๋ เอาใจวัยรุ่น เท่านั้นเอง แต่ก็จะจัดกิจกรรมดนตรี Folk song อยู่เรื่อยๆ “ เฮ้ย อิน แกดูนายคนนั้นดิ หล่อเว่อร์ >///< คงจะมาจาก โรงเรียนอื่นแน่ๆ เอ๊ะ แต่ว่า นั่นมันนายฟาน เพื่อนเก่าฉันสมัยประถมนี่นา จำแทบไม่ได้แน่ะ” หมิงสะกิดบอกอินที่กำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการกวาดนิ้วตามหาชื่อของตัวเอง บนบอร์ดประกาศผลสอบ อินหันไปมองแล้วทำหน้าหงิกตอบหมิงไป “ งั้นๆแหละ แต่งตัวก็ไม่เรียบร้อย อย่าไปสนใจเลย มาช่วยฉันหาชื่อฉันยังจะดีกว่าอีก ฉันหามาตั้งนานแล้วยังไม่เจอเลย” อินบ่นอย่างหัวเสีย “แกจะหาเจอได้ยังไงล่ะ ก็เล่นดูจากลำดับสุดท้ายขึ้นมาอย่างนั้น ดูนี่” หมิงชี้ชื่อนักเรียนที่สอบได้อันดับ 1 ให้อินดู “นี่แกกำลังจะบอกว่าฉันสอบได้ที่ 1 เหรอ...” และทันทีที่อินเหลือบไปมองที่รายชื่ออีกครั้ง “อ้าว นั่นไม่ใช่ชื่อฉันนี่ ” “ ก็ชื่อนายฟานไง เห็นมั้ยล่ะว่านายฟานไม่ได้เลวร้ายอย่างที่แกคิดนะ” หมิงได้ทีก็เข้าข้างฟานเสียยกใหญ่ “แต่ฉันว่านายนั่นน่ะ ซาตานชัดๆ แกเห็นมั้ยว่าฉันสอบได้ที่ 2 เพราะนายนั่นคนเดียวเลย ” “เอ๋? ฉะ ฉันว่าไม่เกี่ยวกันนะ” “นี่แกเข้าข้างนายนั่นเหรอหมิง 0>^<0” “ปะ เปล่านะ --*--” ตอนนี้หมิงหน้าซีดประกอบกับอาการเอ๋อรับประทานไปเป็นที่เรียบร้อย เฮ้อ วัยรุ่นนี่อารมณ์ร้อนยิ่งนัก |
|
|
|
|
Nov 27 2011, 02:03 PM
โพสต์
#3
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***2*** “อินจ๋า ดูนายคนนั้นดิ หล่อเว่อร์” คราวนี้ไม่ใช่เสียงของหมิงแต่กลับเป็น ยี่หวา คู่ปรับที่ชอบสวมหน้ากากเข้าหากันกับอิน พูดกับเธอในวันปฐมนิเทศ ‘จะมาไม้ไหนอีกนะยัยคนนี้’ อินคิดในใจก่อนที่จะพูดไปว่า “นายหน้าเต้าหู้นั่นน่ะเหรอ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย รสนิยมต่ำจังเลยนะคะ โฮะๆๆๆ” อินหัวเราะกลบเกลื่อนหลังจากที่หลอกด่า ยี่หวา เข้าไปเต็มๆ แต่หวาไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองอะไรยังพูดต่อไม่หยุด “ได้ยินมาว่าชื่อ ฟาน เป็นเด็กใหม่ที่มาเข้า ม. ปลายที่นี่ ฉันว่านะคงจะมาตามหารักแท้อย่างฉันแน่ๆเลย และก็... บลาๆๆ” “พอแล้วๆ” อินตัดรีบบทก่อนที่ยี่หวา จะพล่ามไปมากกว่านี้แต่แทนที่ยี่หวา จะหยุดกลับเหม่อมองฟานตาแทบไม่กะพริบ “อ้าว ยัยอินมาอยู่ที่นี่เอง ... แฮ่กๆๆ ตามหาซะทั่วเลย … แฮ่กๆๆ” โช ผู้ที่มีฉายาว่า The queen of guitar พูดขึ้น หลังจากที่ตามหาอินไปเสียทั่วโรงเรียน “มีอะไรเหรอจ๊ะโช” "อาจารย์ให้มาตามน่ะ พอดีว่าวันนี้รับสมัครสมาชิกใหม่ก็เลยจะให้เด็กในชมรมมาทำความรู้จักกัน” อินหันไปมองหวาที่ยังไม่เลิกเหม่อ ‘ปล่อยไว้ที่นี่คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง’ “ไปกันเถอะจ้ะโช” ณ ชมรม Folk song “อา... พี่อิน มาพอดีเลย เอาล่ะจ้ะเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เรามาแนะนำตัวกันนะจ๊ะ” หมิง เอ่ยขึ้น “สวัสดีค่ะ พี่ชื่อ อิน นะคะ แต่ก่อนพี่จะเล่นกีตาร์ แต่ตอนนี้อยู่ในช่วงพักนิ้ว พี่ก็เลยผันตัวเองมาเป็นคนแกะโน๊ตเพลง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^^~” “ปรบมือให้พี่อินหน่อยค่ะ คนต่อไปเลยค่ะ” หมิง พิธีกรจำเป็นพูดอย่างคล่องตัว “พี่ชื่อ โชนะ เล่นกีตาร์ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน” “พูดน่ะ solf solf หน่อย” หมิงกระซิบกับโช “ต่อไปเลยค่ะ ^^” “ว่าไง... ขอเสียงหน่อยได้มั้ยคะ...” “กรี๊ดๆๆๆๆๆ” “พี่ชื่อ แจมนะคะ เป็นนักร้องของชมรมเราค่ะ” “และคนสุดท้ายก็คือพี่เอง พี่ชื่อ หมิง จ้ะ พี่เป็นโปรดิวเซอร์นะ เมื่อทำความรู้จักกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เชิญทุกคนตามสบายนะคะ แล้วเจอกันใหม่พรุ่งนี้ค่ะ bye bye” |
|
|
|
|
Nov 27 2011, 02:51 PM
โพสต์
#4
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***3*** วันที่ 2 ของการเปิดเรียน เป็นวันที่อินตกใจมากที่สุดเพราะว่าอะไรน่ะเหรอ? ก็ฟานดันมาจ๊ะเอ๋ อยู่ห้องเดียวกันกับอินเสียอย่างนั้น “ฉันก็ลืมคิดแฮะ ว่าเราสอบได้อันดับใกล้เคียงกัน เฮ้อ ทำไมฉันต้องอยู่ห้องเดียวกับนายด้วยเนี่ย” อินบ่นพึมพำ “บ่นอะไรคนเดียวจ๊ะ” หมิงทักขึ้น “เปล่า~~~” อินสะดุ้งเฮือกและปฏิเสธทันควัน “ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว เมื่อวานทำไมไม่มาเรียน” “ไปธุระกับคุณแม่น่ะ แล้วมีการบ้านมั้ย” หมิงยื่นแผ่นกระดาษให้อิน “นี่คือใบงานคณิตศาสตร์ ส่งวันนี้ด้วย” “ขอบคุณนะหมิง” “ไม่เป็น’ไรจ้ะ ฉันว่าตอนนี้เราเข้าห้องทดลองกันดีกว่านะ อ้อ ที่สำคัญเลย แกห้ามซุ่มซ่าม ห้ามทำข้าวของเสียหายล่ะ เข้าใจ” “จ้า” อินลากเสียงยาว ณ ห้องทดลอง “สวัสดีนักเรียนใหม่ทุกคนนะ ครูจะให้แบ่งกลุ่มนั่งประจำโต๊ะ กลุ่มๆนี้นักเรียนจะต้องนั่งด้วยกัน ทำงานร่วมกัน ตลอดทั้งปีการศึกษา ครูจะใช้วิธีจับสลาก เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เข้าประจำที่มีงานก็เอาขึ้นมาทำ วันนี้ครูมีธุระแล้วเจอกันใหม่จ้ะ” หลังจากที่แบ่งกลุ่มและนักเรียนนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว เป็นไปตามที่ทุกคนคาดคิด อินกับฟานอยู่กลุ่มเดียวกัน ตามมาด้วย โช แจม และ เต๋อ หัวหน้าชมรมคู่แข่งของอิน แต่คราวนี้ยัยอินไม่ได้สนใจใครทั้งนั้นเพราะวุ่นอยู่กับ การทำใบงานงานคณิตศาสตร์ของเธออยู่ ดูเหมือนเหตุการณ์จะราบรื่น ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น “ คิดตั้งนาน ทำไม่เป็นสักข้อเลยเรา ” อินบ่นกับตัวเอง ในขณะเดียวกันนั้นก็มีคนยื่นตัวอย่างวิธีทำใบงานให้เธอ ไม่ใช่ใครอื่น ฟานนั่นเอง “ขอบคุณค่ะ” อินรีบหยิบสมุดจดของนายฟาน พร้อมกับกล่าวขอบคุณแล้วยิ้มแห้งๆกลับไป และคิดในใจ ‘หมอนี่ไม่เป็นอย่างที่คิดแฮะ’ “คุณชื่ออะไรเหรอครับ”ฟานยิ้มโปรยเสน่ห์ “ชื่ออินค่ะ” “ผมชื่อฟานครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” “เช่นกันค่ะ” อินตอบอย่างมีอัธยาศัยแต่เธอไม่ได้สนใจนายฟานแม้แต่น้อยเพราะกำลังก้มหน้าก้มตาต่อสู ้กับใบงานที่อยู่ตรงหน้าเธอ “อินครับ คุณส่งใบงานให้ผมด้วยได้รึเปล่าครับ” ฟานถามขึ้น ‘ถ้าเรารับคำ นายเต๋อต้องคิดว่าเราชอบนายนี่แน่ๆ’ อินคิด “ ส่งเองสิคะคุณ ” อินปฏิเสธ แต่ผิดคาดเต๋อดันคิดว่าอินแล้งน้ำใจเสียอย่างนั้น “ นี่ยัยอิน ทำไมเธอแล้งน้ำใจอย่างนี้นะ ฟานเค้าอุตส่าห์ให้เธอดูตัวอย่างวิธีทำใบงาน นี่เหรอคือสิ่งที่เธอตอบแทนเค้า อ้อ แล้วนายรู้จักห้องส่งการบ้านยังเนี่ย” เต๋อหันไปถามฟาน “ยังเลย...” นายฟานตอบเสียงสั่นเครือ และ เต๋อก็ส่งสายตาพิฆาตให้กับยัยอิน แล้วกลับไปอ่านหนังสือต่อ ช่วงพักกลางวัน ณ ห้องประจำ 4/a “ฟานคะ คุณส่งการบ้านรึยัง” อินถามด้วยความรู้สึกผิด “ยังเลยครับ” ‘หน็อยแน่ะ นายเต๋อ นึกว่าจะเป็นคนดี มีน้ำใจมากนักเหรอนายน่ะว่าให้ฉัน ฉอดๆๆ ทีนายยังไม่ช่วยเพื่อนเลย ชิ ’ ยัยอินคิด “ให้ฉันส่งงานให้มั้ยคะ” “ไม่เป็น’ไรครับ” “คุณรู้จักห้องส่งการบ้านแล้วเหรอคะ” “ยังเลยครับ แหะๆ” ฟานเกาหัวและทำหน้าไร้เดียงสาจนยัยอินเริ่มจะเคลิ้ม “ไม่เป็น’ไรน่ามัวแต่ตามหาห้อง ส่งช้าโดนหักคะแนนไม่รู้ด้วยนะ” “ครับๆๆ” ฟานยื่นใบงานให้กับอิน “ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ที่ทำให้เราทำการบ้านได้ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปส่งการบ้านนะ” |
|
|
|
|
Nov 27 2011, 03:02 PM
โพสต์
#5
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***4*** 1 เดือน สำหรับการเรียนการสอนที่โรงเรียนตัวโน๊ต ......ณ ห้อง 4/a ในวันที่ท้องฟ้าสีหม่นๆ ไม่สดใส ด้วยอิทธิพลของสายฝนที่กระหน่ำลงมา และค่อยๆเบาเสียงลงจนเหลือแค่ปรอยๆ ยี่หวา ซึ่งตอนนี้อยู่ในฐานะนักเรียนต่างห้องและเจ้าของตำแหน่งสาว Hot ประจำโรงเรียนก็เข้ามาทำความรู้จักกับ ห้อง 4/a ด้วยความ Hot ของเธอที่มีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงทำให้หนุ่มๆในห้อง4/a ดูกระชุ่มกระชวยขึ้นมา ผิดหูผิดตา และเธอก็ไม่ลืมที่จะเข้าไปทักทายฟาน “ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ยี่หวา” “ผมชื่อ...” “ฟาน” ไม่ทันที่ฟานจะได้แนะนำตัว ยี่หวา ก็พูดแทนเสร็จสรรพ “รู้จักชื่อผมได้ไงครับ” ฟานตีหน้าซื่อและส่งยิ้มชนิดที่ว่านางฟ้ายังยอมสยบ “ก็นายออกจะ Hot ขนาดนั้น ถ้าไม่รู้จักสิถึงจะแปลก” ยี่หวา ก็เล่นหูเล่นตาไม่แพ้กัน “ฟานคะ ยี่หวา ชอบคุณจังเลยค่ะ” “ผมก็ชอบคุณเหมือนกันครับ” สิ้นเสียงของฟาน สิ่งมีชีวิตทั้งห้องก็โฟกัสมาที่บุคคลทั้งสอง และเฮดังลั่น แต่อินไม่ใช่หนึ่งในนั้นเธอเดินคอตกออกมาจากห้องอย่างเงียบๆ “ทำไมฉันต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ สองคนนั้นรักกันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันจะเศร้าไปทำไมกัน ฮือๆๆๆ.....” น้ำตาของอินตอนนี้ก็เหมือนกับสายฝนที่กำลังโหมกระหน่ำแรงอีกครั้งหนึ่ง กลางดึกของวันเดียวกัน ......อินยังนอนไม่หลับ เธอจมอยู่กับความคิดที่ฟุ้งซ่าน น้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง และความสับสนกับความรู้สึกของตัวเองว่าจริงๆแล้วเธอคิดยังไงกับฟานกันแน่ ***5*** .....ตอนนี้อินรู้ตัวแล้วว่าตัวเองได้ตกหลุมรักฟานหรือนายหน้าเต้าหู้ ที่ตัวเองเคยให้ฉายาไว้ และคิดว่าตอนนี้ต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้ว แต่ก็คงทำได้แค่คิด เพราะยังไม่กล้าเผยความรู้สึกนี้ให้ใครรู้ บางครั้งอินคิดว่าจะบอกกับฟานตรงๆ แต่ก็ไม่มีความกล้าพอ ด้วยเหตุผลที่ว่าอีกฝ่ายมีคนรักอยู่แล้ว สิ่งที่อินพอจะทำได้ตอนนี้คือพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้ว่าหัวใจจะเต้นตูมตามทุกครั้งที่ฟานเข้ามาใกล้ อินก็ได้ตาเก็บความรู้สึกที่มีไว้ และคอยแอบมองฟานอยู่ห่างๆ เช่นนี้เรื่อยมา... หมิงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดรีบเข้าไปคุยกับอินเกี่ยวกับการกระทำของเธอ “ยัยอิน ฉันว่าพักนี้แกดูแปลกๆ ไปนะ” “แปลก? แปลกยังไง” อินตอบเสียงเรียบปนสงสัย ขณะแกะคอร์ดกีตาร์เพลงที่จะนำไปใช้ในการแข่งขัน Folk song ที่จะมาถึงในไม่ช้านี้ “ยัยอิน ฉันเป็นเพื่อนแกนะ และก็สนิทมากๆด้วย ถึงแม้แกจะไม่ให้ฉัน หรือใครที่ไหน เรียกว่า ‘เหม่ยชิว’ ก็เถอะเรื่องนั้นฉันอาจจะพอรู้เหตุผลบ้าง แต่เรื่องแกกับนายฟานน่ะ อย่าปิดฉันเลย” “แกรู้เหรอ...” อินผละจากงานมาจ้องหมิงด้วยความตกใจจนหน้าถอดสี ในขณะเดียวกันหมิงก็เอื้อมมือไปแตะไหล่ของอินเบาๆด้วยความอ่อนโยน “ยัยอินฉันไม่อยากเห็นแกจมปลักอยู่กับความรักที่ไร้หนทางแบบนี้เลย แกแน่ใจแล้วเหรอว่าแกจะ ... จะรอ” “ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องการรอคอยตอนนี้ ฉันขอตัวนะ จะไปแกะคอร์ดกีตาร์ต่อ” “เฮ้อ ~ ” หมิงถอนใจและมองตามอินไปด้วยความเป็นห่วง |
|
|
|
|
Nov 27 2011, 03:26 PM
โพสต์
#6
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***6*** ~ Just say it’s all right ~ ~ “ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะอิน” [ ยัยหมิงวันหยุดพรุ่งนี้แกมีนัดที่ไหนมั้ย ] “ไม่มีจ้ะ” [ ดีเลย ถ้างั้นแกมาหาฉันที่บ้านนะ มาคุยเรื่อง Folk song กัน ] “จ้า ok!” [ เอ่อ หมิง ฉันมีเรื่องจะถามแก ] “ว่า...” [ได้ยินมาว่าฟานกับซินหวาวาเลิกกันแล้ว ใช่หรือไม่? ] “ถูกต้องนะค้า ~ ” [เรื่องจริงใช่มั้ย ^0^] “แกอย่าเพิ่งดีใจไป ทำใจดีๆแล้วฟังฉัน ok มั้ย ” [อืม! ว่ามา] “นายฟานบอกเลิกยัยยี่หวา ก็จริงที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่ารุ่นพี่โยวเป็นคนสั่งยังไงล่ะ” [เดี๋ยวนะ รุ่นพี่โยว เป็นใครกัน ] “พี่เค้าอยู่ ม. 6/a เป็น girl friend ณ บัดnow ของนายฟาน แต่ก็เป็นแฟนกันมาตลอดแหละ เพราะว่าตอนที่นายฟานคบกับยัยยี่หวา ก็ยังไม่เลิกกับรุ่นพี่นะ สาเหตุที่คบกันก็เพราะว่ารุ่นพี่โยวตามตื๊อ นายฟานเลยใจอ่อน แต่ไม่ใช่เพราะรักหรอกนะ เพราะกลัวในความ โหด เผ็ด ดุ ของเจ๊แกต่างหาก ลำพังเจ๊แกคนเดียวไม่เท่าไหร่หรอก แต่ที่แด่ดดี๊ของเจ๊แกเป็นมาเฟียนี่สิ โห คิดแล้วก็ขนแขน Standup และที่สำคัญนะ คนที่นายฟานยังลืมไม่ได้ก็คือยัยยี่หวา น่ะแหละ” ‘เป็นไปได้ไงเนี่ย’ อินคิด “ ฮัลโหล ยัยอิน ยัยอิน ฟังอยู่มั้ย” […] ไร้เสียงตอบรับใดๆ หมิงจึงตัดสายไป .....เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หมิงมาที่บ้านอินแต่เช้าและพบว่าอินนอนซมไร้เรี่ยวแรง ส่วนสภาพนั้นไม่ขอกล่าวถึงเพราะสุดแสนที่จะบรรยาย “เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆด้วย ว่าฉันจะต้องมาเจอแกในสภาพนี้” หมิงพูดด้วยความโกรธแต่แผงไปด้วยความสงสารขณะที่เช็ดตัวให้กับเพื่อนรักอย่างยัยอิน ที่ตอนนี้นอนเหม่อน้ำตาไหลไม่หยุด “ ตัดอกตัดใจตั้งแต่ตอนนี้ยังทันนะอิน แกต้องเข้มแข็งนะ ฉันอยากได้อินเหม่ยชิวคนดิมของฉันกลับมา ฉันเชื่อว่าแกต้องทำได้ แกลืมไปแล้วเหรออินว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไรอยู่ ที่แกนัดฉันมาวันนี้ก็เพราะเรื่อง Folk song ของชมรมเราไม่ใช่เหรอ กลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมนะอินเพื่อความฝันที่พวกเราร่วมกันสร้างมา สู้ๆ Q ^_____^ v ” ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดของหมิงจะทำให้อินหายจากอาการซึมเศร้าได้ อินลุกจากเตียงด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม “ ได้จ้ะหมิง ฉันจะตัดใจจาก... จากเค้า ฉันจะลืมฟานให้ได้ ฉันจะกลับมาเข้มแข็ง เพื่อกลับไปสานต่อความฝันของเรา ” “แบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่าอินตัวจริงเสียงจริง ฉันจะลงไปรอแกข้างล่างนะ อาบน้ำแต่งตัวซะ อ้อ ลงไปช้าไม่ได้ทานขนมอร่อยๆนะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ” หมิงหัวเราะร่า แล้วเดินจากไป |
|
|
|
|
Nov 27 2011, 03:43 PM
โพสต์
#7
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***7*** บ่ายแก่ๆ ณ ห้องสมุด “ อินครับ” ฟานที่จู่ๆ โผล่มาจากไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้เข้าทำให้อินกำลังตกตะลึง ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายยังไม่หายงงงัน ฟานก็พล่ามต่อ “ เอ่อ ... คือว่า อินช่วยทำรายงานวิชาเศรษฐศาสตร์ให้ผมทีนะครับ เพราะช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่าง” ฟานตีหน้าเศร้า อินที่ตอนนี้บนโต๊ะของเธอเต็มไปด้วย สมุดจด รายงาน แบบฝึกทักษะที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จ ไหนจะเป็นการแกะคอร์ดกีตาร์ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญของเธอ และที่สำคัญที่สุดคือการอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบ ถึงแม้ว่าการสอบจะยังเหลือเวลาอีกไกลแต่คนอย่างยัยอินไม่ประมาทแน่ๆ และภาระงานที่กองอยู่บนโต๊ะจะวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ก็ยังสามารถรับรู้ได้ว่ามันหนักมากสำหรับนักเรียนคนหนึ่งแต่เพราะการศรัทธา ในความรักอันแรงกล้า ทำให้อินตกปากรับคำกับฟานว่าจะช่วยทำรายงานให้ โดยตั้งใจลืมสิ่งที่หมิงเคยบอกเสียสนิท เหตุผลลึกๆของอินคือเธอแอบมีความหวังเล็กๆว่าการทุ่มเทครั้งนี้จะทำให้ฟานมีใจให้เธอ บ้างก็เพียงพอแล้ว และแล้ววันแข่ง Folk song ที่นักเรียนทุกคนรอคอยก็มาถึง การแข่งขันครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะว่าทางโรงเรียนตัวโน๊ตต้องการความเป็นอันหนึ่ง อันเดียวกัน จึงจะรวบชมรมของอินกับเต๋อเข้าด้วยกัน และตั้งชื่อชมรมเป็นชื่อของชมรมใดชมรมหนึ่งที่ชนะการแข่งขันครั้งนี้ ซึ่งข้อนี้อินรับไม่ได้ บรรยากาศการแข่งขันวันนี้เต็มไปด้วยความดุเดือดของคู่ต่อสู้ ที่พร้อมจะพ่นไฟใส่กันได้ทุกเมื่อ บรรดาแฟนคลับของทั้งสองชมรมก็มาให้กำลังใจกันอย่างล้นหลาม รวมถึงแจมที่ยืนอยู่ในกลุ่มแฟนคลับของชมรมอิน แต่ดันหอบป้ายไปมาเชียร์เต๋อเสียอย่างนั้น ทำเอาเพื่อนๆหน้าหงิกไปตามๆกันแต่ก็ต้องเข้าใจนะ รักวัยรุ่น... หน้าเวทีถูกกลบไปด้วยเสียงดังเซ็งแซ่ของเหล่าบรรดาแฟนคลับที่เกาะขอบเวที เพื่อรอดูการแข่งขัน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเงียบลงเพราะการปรากฏตัวของท่านคณบดี ที่ให้เกียรติมาเป็นพิธีกร “สวัสดีนักเรียนทุกคนวันนี้เราจะได้รู้กันแล้วนะว่าในไม่กี่อึดใจที่จะถึงนี้ชม รมไหนจะชนะ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความสามัคคี ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของชาวตัวโน๊ตต่างหากล่ะ หวังว่าพวกเธอคงเข้าใจนะ ขอเปิดการแข่งขัน ณ บัดนี้” “เฮ ! วี้ดวิ้ว ~กรี๊ดๆๆๆ” บรรดาแฟนคลับต่างพากันเฮดังลั่น ชมรม Rock & love ของเต๋อได้ขึ้นโชว์พลังเสียงเป็นวงแรก และทำได้ดีจนอินคิดหนักแต่เธอก็ต้องเข้มแข็งไม่แสดงความวิตกกังวลออกมา “Romance fighting!” สมาชิกชมรมของอินจับมือกันแล้วตะโกนชื่อทีมดังลั่น ก่อนจะออกไปบนเวที ยังคงเหลือแค่อินที่ยืนอยู่ข้างๆเวทีชะเง้อมองการแสดงอยู่ห่างๆ (อย่างห่วงๆ) “ hoo ~ …” ทันทีที่เสียงดนตรีดังขึ้นอินรู้สึกขนลุกซู่ ใจเต้นตูมตาม เมื่อมองไปข้างๆก็ถึงบางอ้อว่าสาเหตุมาจากฟานที่มายืนอยู่ข้างๆเธอนั่นเอง “ ใกล้กับเธอแค่ไหนก็ยิ่งเหมือนยิ่งห่างยิ่งไกลกับเธอเท่านั้น” อินร้องคลอตามเสียงเพลง “ ผมว่าอินเป็นนักร้องได้เลยนะครับ” อินถึงกับหน้าแดงและเขินขึ้นมาทันที “ ขอบคุณค่ะ” “ผมควรจะเป็นคนพูดประโยคนี้นะครับ ขอบคุณนะครับอินที่ทำรายงานช่วยผม ว่าแต่ ทำเสร็จรึยังเอ่ย” “ เรียบร้อยแล้วค่ะ รอเดี๋ยวนะคะอินจะไปหยิบมาให้” ชั่วครู่อินก็เดินกลับมาพร้อมกับสมุดรายงานของฟาน “ นี่ค่ะฟาน” “ ขอบคุณมากๆครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ขณะที่ฟานเดินออกไปได้ไม่ถึง 3 ก้าว “ รีบๆเถอะค่ะคนที่รออยู่ข้างนอกรอนานแล้วเดี๋ยวเค้าจะโกรธเอา” อินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ทำให้ฟานรู้สึกเสียวสันหลังจนไม่กล้าแม้กระทั่งหันกลับไปมอง |
|
|
|
|
Nov 27 2011, 04:09 PM
โพสต์
#8
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***8*** ณ ชมรม Romance “ทุกคนคะพี่มีข่าวจะบอกค่ะ ผลการแข่งขันออกมาแล้วนะ ว่า... ชมรมเราชนะเลิศจ้า~” เย้... ผู้คนทั้งชมรมเฮดังลั่น “พี่อินชอบพี่ฟานๆๆ” เด็กคนหนึ่งตะโกนขึ้นขณะที่เดินเข้ามาในชมรมหลังจากที่กลับมาจากซื้อน้ำอัดลมและขนมข บเคี้ยวเพื่อเลี้ยงฉลอง “จริงเหรออิน เธอชอบฟานจริงๆเหรอ ไม่น่าเชื่อ” โชพูดขึ้นด้วยความสงสัย “ ตอนนี้นายฟานโสดแล้วนะ” “จริงๆเหรอโช” อินพูดด้วยความดีใจ “เรื่องนั้นน่ะถามฉันได้นะอิน แต่ว่าเมื่อวันก่อนน่ะนายฟานมาปรึกษาฉันว่าจะรีเทิร์นกับรุ่นพี่โยวดีมั้ย แต่ฉันบอกว่าไม่เวิร์กนายฟานเลยโสดไงตอนนี้ “โฮะๆๆ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะช่วยให้เธอสมหวังเอง” โชพูดจริงแกมเล่น “แต่ว่าเมื่อวานฉันยังเห็นฟานกับยี่หวาอยู่เลยนะ” อินพูดจบก็นึกถึงภาพเมื่อวานที่ยี่หวามายืนรอฟานขณะที่เธอไปหยิบสมุดรายงาน “คิดมากไปได้ ไม่มีอะไรหรอก” แจมพูดจนอินเริ่มสบายใจเพราะอินจะเชื่อใจแจมมาก ************************* “ยัยอินแกรู้เรื่องนายเต๋อกับยัยแจมรึยัง” หมิงถามอินด้วยความตื่นเต้น “เรื่องอะไรล่ะ” “ก็ 2 คนนั้นรักกันไง ถึงว่าวันนั้นยัยแจมถึงได้ไปเชียร์นายเต๋อ แล้วเรื่องแกล่ะ ถึงไหนแล้ว” “ไม่ถึงไหน” อินพูดเปรยๆแล้วฝืนยิ้ม “ฉันถามนายฟานแล้วนะ ตอนนี้นายฟานโสดสนิทที่สำคัญลืมคนในอดีตแล้วเรียบร้อย” “ให้มันจริงเหอะ วาเลนไทน์เมื่อวานรุ่นพี่โยวยังให้ของขวัญฟานอยู่เลยและฉันยังรู้มาอีกนะว่าสาเหตุที ่รุ่นพี่โยวให้ของขวัญฟานก็คือฟานเป็นคนให้ก่อนรุ่นพี่โยวก็เลยจำเป็นต้องให้ไง” “นี่แหละประเด็น แกรู้อะไรมั้ยของขวัญที่นายฟานให้รุ่นพี่โยวก็คือจดหมายบอกเลิกไง แล้วรุ่นพี่กลัวใครจะรู้เข้าก็เลยปล่อยข่าวออกมา ร้ายกาจจริงๆ” “ช่างเขาเถอะเขาสองคนจะรักหรือว่าจะเลิกกันมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้ว” อินเบือนหน้าหนี “แกก็เป็นแบบนี้ทุกที นับวันแกยิ่งเว้นระยะห่างมากไปนะพอสักทีเถอะยัยอินทำตามหัวใจตัวเองได้มั้ย ฉันหวังดีนะ” อินหันหน้ามาพร้อมน้ำตาแล้วโผเข้ากอดหมิง “ร้องให้พอนะอิน” ตอนนี้หมิงก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้เช่นกัน |
|
|
|
|
Nov 28 2011, 12:51 PM
โพสต์
#9
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***9*** กริ๊งๆๆ~ “ สวัสดีค่ะ” [ฮัลโหล ยัยอิน ฉันหมิงนะ ทำใจดีๆนะอิน] หมิงพูดอย่างกระวนกระวาย [นายฟานโดนแก๊งมาเฟียลูกน้องของป๊ะรุ่นพี่โยวรุมทำร้าย ตอนนี้นอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล] หมิงเสียงสั่นเครือ “จ้ะ ฉันจะรีบไปนะ” ณ โรงพยาบาล “ยังไม่ได้สติเลยอิน” หมิงพูดขึ้นเมื่อยัยอินมาถึง อินค่อยๆกุมมือฟาน น้ำตาไหลพราก ฟานขยับนิ้วราวกับว่ารับรู้ถึงความรู้สึกของอินแต่คงเป็นเพราะความ ไม่คุ้นเคยกับสัมผัสนี้ ฟานจึงไม่ตอบสนองอะไรอีก ฟานเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลเป็นระยะเวลากว่า 1 สัปดาห์ เมื่อมาเรียนเขาต้องรับมือกับกองทัพการบ้านที่เยอะเสียจนเขารู้สึกท้อ “เดี๋ยวฉันติวให้นะ” “ไม่เป็นไรหรอกครับอิน ผมเกรงใจ” “เริ่มวันนี้เลย เจอกันที่ห้องสมุดนะคะ มาทุกวันด้วยล่ะ” อินมัดมือชกฟานแล้วเดินจากไป ฟานไปที่ห้องสมุดทุกวันตามที่อินบอกจนเริ่มเรียนทันเพื่อนพร้อมกับทำการบ้านทั้งหมด เสร็จเรียบร้อย “ขอบคุณอินมากๆนะครับ ถ้าไม่ได้อินผมคงแย่” ฟานยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี “ไม่เป็นไรค่ะ อินเต็มใจ” อินยิ้มกว้างกลับไป “นี่ก็ใกล้สอบแล้วตั้งใจอ่านหนังสือนะคะ” “ครับผม” ฟานตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น .....เมื่อติวหนังสือเสร็จฟานก็รีบกลับบ้านและเจอยี่หวาดักรออยู่ก่อนแล้ว “ไงยี่หวา มาหาผมเหรอ” “ยี่หวามีเรื่องจะคุยกับฟานค่ะ” “เชิญเข้าบ้านก่อนครับ” “ไม่เป็นไรค่ะยี่หวารีบ ยี่หวาแค่อยากจะถามฟานว่า ฟานคิดยังไงกับยัยอินกันแน่” ฟานก้มหน้าพูดอ้ำอึ้ง “เอ่อ ... คือ... ” “อย่าบอกนะคะว่าฟานมีใจให้ยัยอิน ยี่หวาไม่ยอมนะคะ แล้วสิ่งที่เราตกลงกันล่ะ” “ทีแรกผมก็หลอกใช้งานอินตามที่ยี่หวาบอก ผมไม่คิดหรอกนะครับว่าอินเค้าจะยอมทำงานให้ แต่ผมก็แปลกใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธ...” “ก็ยี่หวาบอกฟานแล้วนี่คะว่ายัยอินชอบฟาน คนอย่างยัยอินถ้าได้รักใครก็จะทุ่มเทให้หมดแหละ” “ยี่หวาครับผมขอโทษนะ ผมทำตามที่คุณบอกไม่ได้อีกแล้ว ผมไม่อยากทำร้ายคนที่ผมรัก” “แล้วยี่หวาล่ะคะ” “ผมขอโทษนะครับ ผมขอโทษจริงๆ เรื่องระหว่างเรามันจบไปตั้งนานแล้วเราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะครับ” “เพื่อนเหรอคะ ได้ ถ้าอย่างนั้นยี่หวาจะไปบอกความจริงทั้งหมดกับยัยอินแล้วยี่หวาจะคอยดูว่าฟานจะสมหวัง รึเปล่า” “ตามใจคุณนะครับยี่หวา เพราะผมคิดว่าอินเค้ารู้เรื่องนี้ตั้งแต่วันที่ผมไปเอาสมุดรายงานแล้ว ถ้าคุณไปบอกเค้าตอนนี้มีแต่คุณนั่นแหละที่จะถูกมองไม่ดี หมดธุระของคุณแล้วใช่มั้ยครับ ผมขอตัวล่ะ” ยี่หวาทอดสายตามองตามฟานที่เดินจากไปอย่างทรมาน “คนที่ผมรักเหรอ ถ้าอย่างนั้นยี่หวาจะไปจากชีวิตคุณเองค่ะฟาน” |
|
|
|
|
Nov 28 2011, 01:04 PM
โพสต์
#10
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***10*** ..... กริ๊งๆๆ~ “สวัสดีค่ะ” [สวัสดีฮะ ขอสายคุณเหม่ยชิวฮะ] “กำลังถือสายอยู่ค่ะ” [เหม่ยชิวฮะ ผมเคไง”] “เค นั่นคุณจริงๆใช่มั้ย" ยัยอินพูดด้วยความตื้นตัน [ครับผม ปิดเทอมนี้ผมจะกลับไปหาคุณแล้วนะ ว่าแต่คุณจะมารับผมรึเปล่าเอ่ย] ภาพเก่าๆในวันวานผุดขึ้นในห้วงความทรงจำของอิน เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้ และมีเด็กชายนั่งปลอบอยู่ข้างๆ “ผมไปไม่นานหรอกครับ เหม่ยชิว ~ เหม่ยชิวๆๆ” อินสะดุ้ง “คะ” [คุณตกลงใช่มั้ยครับ] “ตกลงอะไรคะ” [คุณจะมารับผมมั้ยครับ] “ค่ะ ตกลงค่ะ” ณ สนามบิน .....“บอกว่าจะมาเวลานี้นี่นา ทำไมช้าจัง” อินเริ่มหน้ามุ่ยเพราะยืนรอเค เลทมา10นาที สำหรับคนที่รอแล้ว 1 วินาที ก็ถือว่าช้าเกินไปนะ “ อะแฮ่ม” ใครคนหนึ่งกระแอมอยู่ข้างหลังอิน “เค ~ ” อินโผเข้ากอดเคด้วยความดีใจ “ฮือๆ” “โอ๋ๆอย่าร้องนะครับ ผมอยู่นี่แล้วนะ ขี้แยไปได้ โฮะๆๆ” อินผละจากอ้อมกอดของเคและยังไม่หายสะอื้น เคลูบศีรษะอินเบาๆ “กลับกันเถอะครับ” เคจับมืออินแล้วเดินไปพร้อมๆกัน “ เคคะทำไมคุณไม่ติดต่อกลับมาบ้างเลย” “อยู่ที่นั่นผมใช้โทรศัพท์ไม่ได้เลยครับ ที่ผม โทร. มาวันนั้นได้เพราะผม โทร. ที่สนามบิน” “เครู้มั้ยคะว่าเหม่ยชิวรอคอยเคนานแค่ไหน ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมาเหม่ยชิวต้องอยู่กับการเฝ้ารอการกลับมาของเค ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเคจะกลับมารึเปล่า แต่ถึงแม้ว่าเคจะไม่กลับมาเลย เหม่ยชิวก็ยังจะรอเคค่ะ” “ผมขอโทษนะครับ ยกโทษให้ผมนะ” “เหม่ยชิวไม่เคยโกรธคุณค่ะ” เคอมยิ้มมองอินและส่ายศีรษะด้วยความเอ็นดูในความไร้เดียงสาของเธอ |
|
|
|
|
Nov 28 2011, 01:16 PM
โพสต์
#11
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
เค้ากลับมาแล้วจริงๆด้วย จะเป็นยังไงต่อล่ะ โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า...  |
|
|
|
|
Nov 29 2011, 04:58 PM
โพสต์
#12
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***11*** ตั้งแต่ เค กลับมายัยอินมีความสุขขึ้นมากจนถึงขั้นสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ให้หัวใจใครอีกนอกจากค ุณชายเคของเธอเพียงคนเดียวยัยอินใช้เวลาในวันหยุดช่วงก่อนสอบติวหนังสือกับเคทุกวัน เผื่อจะลืมฟาน และแล้วยัยอินก็ทำได้จริงอย่างที่คิดไม่นานยัยอินก็ลบฟานออกจากหัวใจของเธอได้สำเร็จ วันสอบปลายภาค ฟานมีท่าทีที่เปลี่ยนไป แต่ก่อนฟานเป็นคนที่ร่าเริงสนุกสนานแต่ตอนนี้กลับนิ่ง เงียบ ไม่ค่อยพูด ที่สำคัญไม่เข้าใกล้ยัยอินเลย หวานจังเลยนะเธอน่ะ ยัยเหม่ยชิว เต๋อพูดเหน็บยัยอิน ใครอนุญาตให้นายเรียกฉันว่าเหม่ยชิว ไม่ทราบ เหม่ยชิวครับ เหม่ยชิว ~ โฮะๆๆ นายตี๋นั่นพูดได้คนเดียวว่างั้นเหอะ นายว่าใคร ก็แฟนเธอไง คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอสองคนไปติวหนังสือด้วยกันทุกวันน่ะ อย่าขึ้นเสียงกับฉันนะ ฉันจะรักใคร ชอบใคร มันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย ยัยอินวีนเสร็จก็สะบัดบ๊อบเดินหนี แต่แทนที่จะเป็นเต๋อที่รู้สึกไม่ดี กลับเป็นฟานที่ตอนนี้นั่งเหม่ออยู่มุมห้องเงียบๆ .....สอบเสร็จยัยอินก็ไปฉลองกับเค ที่ร้านไอศกรีมร้านโปรดของเธอ ยัยอินไม่ได้มาที่นี่นานมากตั้งแต่เคไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เดี๋ยวผมมานะ ไปเข้าห้องน้ำ แป๊บนึงนะครับ เคจากไปขณะที่เปิดคอมพิวเตอร์ทิ้งไว้ ยัยอินคลิกเข้าไปดูรูปของเคเรื่อยๆ และยิ้มด้วยความชื่นชม แต่รอยยิ้มนั้นก็ค่อยๆเลือนหายไปแต่มีหยดน้ำตาเข้ามาแทนที่ เพราะมีรูปหนึ่งที่คนในรูปคือเคและอีกคนหนึ่งคือผู้หญิงชาวต่างชาติหน้าตาสวย นิ้วนางข้างซ้ายของทั้งสองคนมีสัญลักษณ์ที่บ่งบอกชัดเจนว่าไม่ได้โสด ซึ่งสัญลักษณ์นั้นคือแหวนหมั้นนั่นเอง ยัยอินรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงที่อยู่ในรูปมากแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก รอนานมั้ยครับเหม่ยชิว เฮ้ย! นั่นมัน... เคหน้าเหวอ เหม่ยชิวครับ คือว่าผม... "ไม่ต้องงพูดอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ เหม่ยชิวเข้าใจ เหม่ยชิวรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ต่อจากนี้ไปเรื่องระหว่างเราให้มันจบๆไปนะคะ ขอบคุณเคมากๆที่มอบสิ่งดีๆให้เหม่ยชิวมาโดยตลอด ขอตัวนะคะ ยัยอินเดินออกจากร้านพร้อมกับปาดน้ำตา พอกันทีกับความรัก คุณ Phonetica Gutenberg ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jul 6 2017, 10:46 AM |
|
|
|
|
Nov 29 2011, 05:34 PM
โพสต์
#13
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***12*** ......ขณะที่ยัยอินเดินกลับบ้าน “ อินครับ” เสียงที่เปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นทักขึ้นจากข้างหลัง พอยัยอินหันไปก็พบกับคนคนหนึ่ง “ คุณร้องไห้นี่ ใครทำอะไรคุณครับ” “ อินไม่ได้เป็นอะไรค่ะฟานอินยังไหว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ” “ เรื่องที่ร้านไอศกรีมใช่มั้ยครับ คือ ผมได้ยินมาน่ะ” “ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยค่ะ” “ อินครับผมมีอะไรจะบอก ผมรักคุณนะครับอิน” ยัยอินร้องไห้ออกมาอีกครั้งหนึ่ง “ ฉันก็รักคุณค่ะฟาน แต่ว่ารัก...” ......“ เฮ! วี้ดวิ้ว~ ” “ รักกันสักทีนะฉันนั่งหลบอยู่ตั้งนานเหน็บกินแล้ว เห็นคู่ฉันไหมออกจะหวาน ใช่มั้ยจ๊ะ แจมที่รัก” “ แหมๆๆ นายเต๋อ เงียบไปเลย” “ คร้าบ เจ๊โชจอมโหด” “ อีกสองคนออกมาได้แล้วจ้ะ” หมิงตะโกน “ ใครกันเหรอหมิง” ยัยอินถามด้วยความสงสัย และคำตอบก็เดินออกมา สองคนที่หมิงพูดถึง คือ เค กับ มาร์กี้นั่นเอง มาร์กี้เป็นเด็กในชมรมที่หมิงอ้อนวอนให้มาช่วยในการปฏิบัติแผนการนี้โดยเฉพาะ “นิดๆหน่อยๆก็อย่าโกรธกันเลยนะคะพี่อิน” “ มาร์กี้ อย่าบอกนะว่าเธอเป็นผู้หญิงในรูปน่ะ” มาร์กี้พยักหน้า “ นี่ฉันโดนหลอกเหรอเนี่ย” “ ถ้าไม่ทำแบบนี้คุณก็ไม่รู้จักความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองน่ะสิ เหม่ยชิว” เคบอกกับยัยอินด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ยัยอินรู้ดีว่าภายในใจของเขานั้นยังมีความทุกข์ซ่อนอยู่ “ เหม่ยชิวรู้ใจของตัวเองมาโดยตลอดค่ะ เหม่ยชิว ยอมรับว่าระหว่างที่เคไม่อยู่เหม่ยชิวแอบผิดสัญญากับหัวใจของตัวเอง บ่อยครั้งที่เหม่ยชิวคิดว่าจะไปต่อหรือจะหยุดเรื่องของเราไว้ดี เหตุการณ์วันนี้ทำให้เหม่ยชิวแน่ใจแล้วค่ะว่าเหม่ยชิวควรจะทำอย่างไรต่อไป และ เหม่ยชิวขอทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเอง เหม่ยชิวรักคุณค่ะ เค” มาถึงตอนนี้ยัยอินไม่อาจจะกลั้นน้ำตาไว้ได้ น้ำตาที่ไหลรินออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่อักอั้นไว้มานานแสนนาน ยัยอินหันไปทางฟาน “ฟานคะเมื่อกี๊อินยังพูดไม่จบค่ะ ที่อินบอกว่าอินรักฟาน อินรักแบบ เพื่อน นะคะ ถึงแม้ว่าอินจะไม่เหลือใครอินก็รักฟานไม่ได้อีกแล้ว อินไม่อยากเจ็บปวด ไม่อยากหวังลมๆแล้งๆ หวังว่าฟานคงเข้าใจอินนะ อินขอบคุณฟานมากๆนะคะที่ยังมีความรู้สึกดีๆแบบนี้ให้กับอิน ไม่ว่าจะเป็นเพราะความสงสารหรือแม้กระทั่งเห็นอินเป็นแค่ตัวเลือก” “ แต่ว่าผมไม่ได้รักคุณแบบเพื่อนนี่ครับอิน อินครับคบกับผมนะครับ นะครับอิน” “ อย่าพยายามเลยค่ะฟาน มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ” “ ผมไม่ได้เห็นคุณเป็นแค่ตัวเลือกนะครับ” เพี๊ยะ! ยัยอินตบหน้าฟานหนึ่งฉาด “ อินตบหน้าผมทำไมครับ” ฟานถามด้วยความงงงัน “ เรียกสติคุณกลับมายังไงล่ะคะ ใช่สิ ในสายตาของคุณฉันก็เป็นได้แค่ผู้หญิงโง่ๆคนหนึ่งที่โดนคุณหลอกใช้งานด้วยการเข้ามาตี สนิทด้วย พูดดีกับฉันสารพัด ปล่อยฉันไปเถอะค่ะฟาน อย่าทำร้ายจิตใจฉันเลยค่ะฟาน ฉันขอร้อง” “ ฟานเค้าไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับเธอเลยนะยัยอิน” ยี่หวาเดินเข้ามาหลังจากที่แอบดูการสนทนาของบุคคลกลุ่มนี้อยู่พักใหญ่ “ เธอพูดถึงเรื่องอะไร” ยัยอินถามขึ้น “ เรื่องทั้งหมดมันเป็นแผนของฉันเอง ฉันเห็นว่าเธอชอบฟาน ฉันกลัวว่าสักวันหนึ่งฟานเค้าจะไปชอบเธอเข้า ฉันก็เลยแนะนำให้เค้าหลอกใช้เธอ เพื่อที่เธอจะได้เกลียดเค้ายังไงล่ะ เธอจะโกรธจะเกลียดฉันก็ได้นะ แต่เธออย่าโกรธฟานเลย ตอนนี้ฉันยอมรับผิดทุกอย่าง คำพูดของฟานในวันนั้น ทำให้ฉันคิดได้ ฟานรักเธอมากนะอิน ฟานไม่อยากให้เธอเสียใจเค้าจึงเลิกกับฉัน ฉันขอแสดงความยินดีกับพวกเธอทุกๆคนนะ ที่ฉันมาวันนี้ฉันจะมาลา เพราะฉันจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศกับคุณพ่อ” “ เดี๋ยวก่อนยี่หวา” ยัยอินคว้าข้อมือของยี่หวาไว้ “ ขอบคุณในความหวังดีของเธอนะยี่หวา ฉันขอให้เธอโชคดีนะ เพื่อนรัก” “ จ้ะ เพื่อนรักของฉัน ทุกๆคน ฉันไปล่ะ” ยี่หวาพูดจบก็โบกมือลาและเดินจากไป “ รู้เรื่องจริงแบบนี้แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปล่ะยัยอิน” ยัยอินถอนหายใจ “ ฟานคะฉันต้องขอโทษคุณด้วยที่ทำร้ายร่างกายคุณ ขอโทษจริงๆค่ะ” “ ไม่เป็นไรครับ สมควรแล้วแหละที่ผมต้องโดนแบบนี้” “ ฉันหวังว่าเราสองคนจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะคะ” ฟานถึงกับเศร้าแต่ก็ต้องฝืนยิ้ม “ ได้สิครับ” “ ให้มันได้อย่างนี้สิถึงจะเรียกว่าเป็นลูกผู้ชายหน่อย” เต๋อกอดคอฟานและเขย่าสุดแรง |
|
|
|
|
Nov 30 2011, 12:58 PM
โพสต์
#14
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***13*** [ออกมาเจอผมหน่อยได้มั้ย] ฟานส่งข้อความถึงยี่หวาแต่เธอเดินทางถึงสนามบินแล้วเธอจึงเลือกที่จะโทรหาฟานแทน “ ฮัลโหล! ยี่หวาคุณอยู่ที่ไหน” [อย่ารู้เลยค่ะฟาน] “ ผมขอโทษ” [ยี่หวาให้อภัยคุณทุกอย่างค่ะ] “ยี่หวาตอนนี้ผมไม่เหลือใครแล้ว สิ่งที่เกิดกับผมตอนนี้มันสาสมแล้วใช่มั้ย คุณอยากจะดุจะด่าผมจะสมน้ำหน้าผมก็ได้นะ” [ยี่หวาไม่อยากทำร้ายคนที่ยี่หวารักหรอกค่ะ หมดธุระของคุณแล้วใช่มั้ยคะ ยี่หวาต้องไปแล้ว แค่นี้นะคะ ลาก่อนค่ะ ฟาน] ตู้ด~ ยี่หวาตัดสายไป “โถ่ ยี่หวา คุณคงจะเจ็บมากสินะ” ฟานถึงกับน้ำตาซึม “เฮ้ย! ฟาน นายจะทำอะไร” เต๋อรีบวิ่งเข้ามาหาฟานที่ยืนทอดอาลัยอยู่ริมแม่น้ำในสวนสาธารณะ “อย่าคิดสั้นนะฟาน” “ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้หรอกน่า” ฟานพูดเสียงยานคาง อย่างคนสิ้นหวัง “แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ” “ฉันก็แค่อยากจะหาที่สงบๆไว้คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ” “ทำไมนายไม่ไปวัดล่ะ ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ ฉันเข้าใจนายนะฟานถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับฉันบ้าง ฉันคงแย่” “เฮ้อ ~” ฟานถอนหายใจเบาๆ “นายยังมีฉันทั้งคนนะฟาน เราเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย เพื่อนต้องอยู่ข้างๆเพื่อนเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะอยู่ข้างๆนายนะฟาน” “ขอบใจนายมากๆนะเต๋อ แต่ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว เข้าใจฉันนะ” “ ถ้างั้นฉันไปล่ะ” “ อืม...” ฟานพยักหน้า .......ฟานมองตามกระแสน้ำที่ไหลไปอย่างไม่มีวันย้อนคืนเหมือนกับความรักที่ฟานเคยได้รับ ก็ไม่อาจย้อนกลับมาเช่นกัน |
|
|
|
|
Nov 30 2011, 01:58 PM
โพสต์
#15
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***14*** “เคคะ ทำไมคุณใจร้ายจังเลย” ยัยอินถามเคขณะที่นั่งอยู่ริมชายหาดในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง “เหม่ยชิวคิดว่าที่ผมทำลงไปผมมีความสุขเหรอ ทันทีที่ผมทราบเรื่องของคุณกับฟาน ผมแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แต่เพราะว่าผมอยากเห็นคุณมีความสุขกับคนที่คุณรัก ผมจึงตอบตกลงร่วมมือกันกับเพื่อนของคุณ ทุกครั้งที่ผมนึกถึงภาพคุณรักกันกับฟานมันช่างเจ็บปวดและทรมานเหลือเกิน และสิ่งที่ผมทำกลับให้สิ่งที่มีค่าที่สุดกลับคืนมา ผมดีใจนะครับ ที่คุณยังมั่นคงในความรักของเรา” เคกุมมือยัยอินด้วยความรักและความเชื่อใจที่อีกฝ่ายก็ยังคงมีให้เขาอยู่เช่นกัน “ผมไม่แปลกใจเลยนะครับที่คุณเลือกผม” “ทำไมคะ” ยัยอินมีสีหน้างุนงงเล็กน้อย “เพราะว่าผมแอบหวังไว้ไงครับ ว่าความรักที่เรามีให้กันจะเป็นเกราะป้องกันไม่ให้ใครมาแยกเราจากกันไปง่ายๆ และที่สำคัญผมเชื่อใจคุณครับ เหม่ยชิว” ยัยอินยิ้มแก้มปริ จ้องมองคนที่อยู่ตรงหน้า ทุกๆสรรพสิ่งเงียบลง “ผมอยากจะหยุดเวลาตอนนี้ไว้จังเลยครับ เหม่ยชิว” “นี่แน่ะ หมั่นเขี้ยว” ยัยอินบี้จมูกเค “ อิอิ เลี่ยนระรู้มั้ย” ยัยอินหน้าแดง “เลี่ยนแล้วรักป๊ะล่ะ” “ไม่รักเค” น้ำเสียงที่จริงจังของยัยอินทำให้หนุ่มหล่อมาดนิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอหน้าถอดสี “ไม่รักเค แล้วจะให้ไปรักใครล่ะ โฮะๆๆ” “แกล้งกันเหรอ หึๆๆ” เคทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ และหอมแก้มยัยอินฟอดใหญ่ เคโดนยัยอินสวนกลับด้วยการรัวหมัดเข้าไปที่ต้นแขน แต่เคกลับหัวเราะชอบใจและดึงยัยอินเข้ามากอดไว้ "พรุ่งนี้ผมก็ต้องเดินทางกลับแล้ว ผมไม่อยากไปเลย” “แค่สองปีเองนะคะ” “สำหรับผมมันนานมากนะครับ” “เวลาจะเป็นบทพิสูจน์ความรักของเรา ถ้าเรายังมั่นคงในความรักที่เรามีให้กันและกัน ถึงแม้ว่าเวลาจะยาวนานสักแค่ไหนเราก็จะผ่านบทพิสูจน์นี้ไปได้ค่ะ” ยัยอินผละจากอ้อมกอดของเค เคลูบผมเธอเบาๆ “เหม่ยชิวครับ คุณเห็นพระจันทร์ดวงนั้นมั้ย” เคชี้ไปที่ดวงจันทร์ที่กลมโตโดดเด่นบนท้องฟ้า “เมื่อไหร่ที่พระจันทร์เต็มดวงผมก็จะรักคุณเต็มหัวใจ” “ถ้าพระจันทร์มีครึ่งดวงล่ะคะ” “ถ้าพระจันทร์มีครึ่งดวงก็ให้คุณรู้ไว้ว่าหัวใจของผมอีกครึ่งใจมาอยู่ที่คุณยัง ไงล่ะครับ เหม่ยชิวครับ ให้พระจันทร์เป็นตัวแทนความรักของเรานะครับ ถ้าเราคิดถึงกันให้มองไปที่พระจันทร์นะครับ” “ถ้าวันที่ไม่มีพระจันทร์ล่ะคะ” “เราก็มองพระจันทร์ดวงนี้แทนไงครับ” เคชี้ที่ตำแหน่งหัวใจของยัยอิน “ผมจะอยู่ข้างในนั้นะครับ” เคยิ้มให้ยัยอินทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย และมีความสุข “ผมรักคุณนะครับเหม่ยชิว” “เหม่ยชิวก็รักเคค่ะ” “someone ของผม/ฉัน” ทั้งสองคนเริ่มหน้าแดงขึ้นมาพร้อมๆกัน “ใจตรงกันแบบนี้รักตายเลย รู้มั้ย ฮ่าๆๆ” เคขยี้ผมยัยอินแล้วหัวเราะร่า “~ริมชายหาดมีเพียงแค่สองเรา มีลมแผ่วเบาโชยทุกเวลาเป็นความสุขใจที่เคยตามหา ฉันเพิ่งได้เจอเมื่อมีเธอเข้ามา ขอบฟ้าเจอตะวันลับไป จะใช้ดาวที่มีชี้ทางเหมือนดวงไฟ กว่าจะพบเจอ กว่าจะพบเธอ กว่าจะรู้ความสุข มันหวานเพียงใด อยากจะอยู่ตรงนี้ทั้งคืน อยากจะกอดเธอไว้ทั้งคืน อยากจะหยุดเวลาไว้ ตรงนี้... ~” เคและยัยอินมองไปที่ต้นเสียงก็พบกับ เต๋อ แจม และ หมิง ซึ่งตัวเอกก็คือเต๋อและกีตาร์คู่ใจ “ นายเต๋อ! ร้องเพลงน่ะจะเสียงหล่อไปถึงไหน” ยัยอินพูดประกอบกับท่าทางกวนๆ “คนมีความรักนี่นา” เต๋อยักคิ้ว “ยัยอิน เข้าที่พักกันได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องกลับกันแต่เช้า” หมิงชักชวน “ราตรีสวัสดิ์นะครับ เหม่ยชิว” เคกระซิบเบาๆ “^_^” ยัยอินยิมตอบกลับไป “จะหวานกันต่อก็ได้นะ ฉันง่วงแล้ว ขอตัวล่ะ ฮ้าว ~ อะ โอ๊ย!!” เต๋อโดนแจมหยิกจนร้องเสียงหลง “นี่แน่ะ พูดให้เพื่อนเค้าได้ไง” แจมทำหน้าหงิก “ถ้างั้นก็เข้าที่พักกันพวกเรา ก่อนที่จะได้ไปเยี่ยมนายเต๋อที่โรงพยาบาล” หมิงพูดขึ้นเมื่อสถานการณ์เริ่มไม่สงบ |
|
|
|
|
Nov 30 2011, 02:38 PM
โพสต์
#16
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
***15*** ณ สนามบิน “เหม่ยชิว ผมต้องไปจริงๆแล้วนะครับ” เคพูดพร้อมกับใช้มือที่อบอุ่นเช็ดน้ำตาที่แก้มของยัยอินแล้วจับมือเธอขึ้นมาไว้แนบอก “เหม่ยชิวรักคุณนะคะเค” “ครับผม ผมก็รักเหม่ยชิวนะ” “เคจะกลับมาจริงๆใช่มั้ย” “ผมต้องกลับมาแน่นอนครับ” “ที่นั่นห้ามไม่ให้ใช้โทรศัพท์แล้วเราจะติดต่อกันยังไงคะ” “จดหมายไงครับ ผมจะเขียนจดหมายมาหาคุณบ่อยๆ ตกลงนะ” “แน่นะ” ยัยอินถามด้วยความตื่นเต้นและใจชื้นขึ้น “ผมจะมั่นคงในความรักของเรา และผมจะกลับมาแน่นอน ผมสัญญา” “สัญญาต้องเป็นสัญญา” ยัยอินยื่นนิ้วก้อยให้เค “สัญญาต้องเป็นสัญญาอย่างแน่นอนครับผม” เคเกี่ยวก้อยยัยอินและดึงเธอเข้ามาสวมกอด “เครักเหม่ยชิวคนนี้ที่สุดในโลกเลย” ***บทส่งท้าย*** “ ถึงเหม่ยชิว ........เหม่ยชิวครับนี่ก็เป็นจดหมายฉบับแรกที่ผมเขียนถึงคุณ ผมอยากให้มันเป็นฉบับสุดท้ายมากกว่า อ๊ะๆ อย่าเพิ่งงอนนะครับ ที่ผมคิดแบบนี้ก็เพราะว่าผมอยากจะคุยกับคุณต่อหน้ามากกว่า อิอิ เขินจังเลย ทำไมผมต้องเขินขึ้นมาก็ไม่รู้นะ “ขอบคุณระยะทางที่ห่างไกล เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้รู้ว่า...เรายังคิดถึงกัน” ฮั่นแน่! ผมรู้นะว่าคุณก็กำลังเขินอยู่เหมือนกัน เครักเหม่ยชิวนะ. ยัยอินเก็บจดหมายไว้ในลิ้นชักของโต๊ะเครื่องแป้ง และกุมที่อกข้างซ้าย “เหม่ยชิวก็รักคุณค่ะเค” ยัยอินมองที่กระจก มองทะลุเข้าไปในหัวใจของเธอ ที่ๆใครคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่าจะอยู่ในนั้นเสมอ “เหม่ยชิวจะรอเคนะคะ” ยัยอินยิ้มให้กับเงาในกระจก แล้วเข้านอนและหวังว่าตื่นมาในเช้าวันใหม่เธอจะได้พบเจอกับเขาคนนั้นที่เธอรอคอย “ขอบคุณระยะทางที่ห่างไกล เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้รู้ว่า...เรายังคิดถึงกัน”
“ถ้าคนเราอยู่ใกล้กันตลอดเวลา ไฉนเลยจะเข้าใจในความหมายของคำว่า ‘คิดถึง’ ” เป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลัง “รอคอย” ทุกคนค่ะ ขอให้ความรักจงอยู่กับทุกคนไปจนนิรันดร์นะคะ จบบริบูรณ์ |
|
|
|
|
Nov 30 2011, 03:25 PM
โพสต์
#17
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์โพสต์ : 244 เข้าร่วม : 18-February 11 จาก : หอคอยวิซ หมายเลขสมาชิก : 12,652 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
และแล้วเรื่องราวทั้งหมดก็จบลงนะคะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ  |
|
|
|
|
|
Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว | เวลาในขณะนี้: 24th April 2024 - 03:58 AM |
