IPB

ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )


 
Closed TopicStart new topic
> สงครามอเวจีสะท้านโลกา {WORLD WAR ๓}
ii' องชายชิน...
โพสต์ Dec 8 2010, 05:20 PM
โพสต์ #1


นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3

*****




กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟ
โพสต์ : 947
เข้าร่วม : 17-November 08
หมายเลขสมาชิก : 973
สายเลือด : เลือดผสม
เหรียญตรา


หีบสัมภาระ

ไม้กายสิทธิ์
ไม้: -- | ยาว: --
แกนกลาง: --
ความยืดหยุ่น: --

สัตว์เลี้ยง






มนุษย์ เทวดา ภูต ผีปีศาจ ...
ล้วนแต่เป็นสิ่ง ๆ เดียวกัน

มี”วิญญาณ” เป็นตัวหล่อหลอมทุกชีวิตให้มาโคจรพบเจอกัน

ถ้าหากวันใด “มนุษย์” ผู้ใดได้ตายจากโลกนี้ไป ...

คุณจะรู้หรอว่ามนุษย์เหล่านั้นจะไปอยู่ ณ สถานที่ใด ?

คุณจะรู้หรอว่ามนุษย์เหล่านั้นจะได้ไปพบเจอะเจออะไรบ้าง ?

ไม่มีใครรู้หรอก เพราะคนที่รู้คงไม่สามารถให้คำตอบคุณได้!

แต่ที่แน่ๆ ตราบใดที่ชีวิตเรายังคงวนเวียนอยู่ในวังวนแห่ง

ความ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ตามที่พระพุทธเจ้าได้บอกกล่าวไว้ ..

ถ้าเราอยากตายอย่างสุขสบาย โดยที่ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน

ทำไมเราไม่หา “ยาดีดี” ซักขวดมายื้อชีวิตให้ยาวขึ้นล่ะ {?}

------------------

สงครามโลกครั้งที่ ๓ ได้อุบัติขึ้น ... ณ บัดนี้

อย่าอยู่บ้านคนเดียวถ้าหาก “ยังไม่อยากตาย” อย่างสยอง

แน่ใจนะ .. ประตูบ้านลงกลอนดีแล้ว

========================


+ ปฐมบท (คลิก)เพื่ออ่าน
+ บทที่ ๑ ถูกโจมตีจาก (คลิก)เพื่ออ่าน

========================
ได้โปรดแสดงความคิดเห็น เพื่อความมีกำลังใจต่อไปของผู้เขียน (:



Go to the top of the page
+Quote Post
ii' องชายชิน...
โพสต์ Dec 8 2010, 05:24 PM
โพสต์ #2


นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3

*****




กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟ
โพสต์ : 947
เข้าร่วม : 17-November 08
หมายเลขสมาชิก : 973
สายเลือด : เลือดผสม
เหรียญตรา


หีบสัมภาระ

ไม้กายสิทธิ์
ไม้: -- | ยาว: --
แกนกลาง: --
ความยืดหยุ่น: --

สัตว์เลี้ยง






ท่ามกลางหมู่วิหคโบยบินข้ามขอบฟ้า ท่ามกลางแสงอาทิตย์สาดส่องโชติช่วง ท่ามกลางเสียงนกวิเวกดังแว่วมาแต่ไกล ๆ ท่ามกลางหมู่เมฆนับร้อยนับพันเคลื่อนขบวนกันมาอย่างไม่ขาดสาย ... และท่ามกลางความร้อนระอุภายในจิตใจของมนุษย์

โลก ณ ปัจจุบันได้ก้าวเข้าสู่ความหายนะ มนุษย์ยุคปัจจุบันได้ย่างก้าวเข้าสู่คำว่า ‘โลภ โกรธ หลง’ อย่าง เต็มตัว .. เหมือนหญิงสาวคนนี้ที่อาจจะเป็นดั่งเช่นมนุษย์ทั่วไปทุกคนๆที่มีความโลภ อยากได้โน่นอยากได้นี่อยู่ตลอดเวลา และสิ่งนี้เองที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ...

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาข่าวหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งประโคมข่าวใหญ่ดังคึกโครมโดยมีใจค
วามว่า ...

‘ยา มหัศจรรย์ ผู้ใดได้ดื่มด่ำรสชาติของมัน อายุไขของคุณจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ยิ่งดื่มเยอะ อายุไขของคุณก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ไม่แน่บุคคลอมตะคนต่อไปอาจเป็นคุณ’

และ นั่นเองที่ทำให้หญิงสาวผู้นี้มายืนต่อแถวจับจองพื้นที่แต่เช้าเพียงแค่ต้อง การเป็นเจ้าของยาวิเศษชนิดนี้ หญิงสาวมองดูนาฬิกาเป็นรอบที่ร้อยแล้วเห็นจะได้ตั้งแต่ยืนต่อแถวมาตั้งแต่ ฟ้ายังไม่รุ่งสาง นี่มันก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว แต่แถวก็ไม่ยักจะขยับเขยื้อนเลยซักนิดเดียว ในทางตรงกันข้ามมันกลับเขยื้อนทีละนิด ทีละหน่อย ..

“อะไรเนี่ย อั๊วรอมาสามชั่วโมงแล้วนะ .. ป่านนี้อั๊วว่ามันขายหมดแล้วมั๊ยเนี่ย” ผู้เฒ่าคนจีนพูดขึ้น ถึงแม้จะพูดไทยไม่ค่อยชัด แต่หญิงสาวก็จับใจความสำคัญของคำพูดนั้นได้บ้าง

เช่น เดียวกัน หญิงสาวมายืนรอต่อแถวนี่มันก็ปาเข้าไปสามชั่วโมงเห็นจะได้ จน ณ ขณะนี้ความเมื่อยก็ค่อยๆมากกัดกินขาของหญิงสาว แต่หญิงสาวไม่สนใจ ยังคนดันทุรันยืนรอต่อไป ถึงแม้มันจะช้าขนาดไหนก็ตาม ขอให้เธอได้เป็นเจ้าของยาสุดวิเศษนั่น ต่อให้เธอต้องยืนรอสิบชั่วโมงเธอก็รอได้ ระหว่างที่เธอคิดอะไรเพลินๆว่าถ้าหากเธอได้ยาชนิดนั้นมาเธอจะได้อย่างไรกับ มันดีก็มีชายหนุ่มถ้าดูไม่ผิดน่าจะเป็นเจ้าของร้านแห่งนี้เดินออกมาและพูด อะไรบางอย่าง

“ขอโทษลูกค้าทุกท่านนะครับ ที่อุตส่าห์มาวันนี้ วันนี้ทางร้านของเราปิดให้บริการแล้วนะครับ ไว้โอกาสหน้าค่อยมาใหม่นะครับ” เมื่อพูดเสร็จหนุ่มของร้านไม่รอช้ารีบเดินเข้าร้านและนำป้ายจากเปิดมาเปลี่ยนเป็นปิด
ทันที เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้นก็รู้สึกโกรธเคือง

แต่ จะมีใครรู้บ้างไหมหนอว่ายาที่พวกคุณๆเห็นกัน .. มันเป็นยาปลอมแปลง ... ข่าวก็ปลอม ๆ ที่เจ้าของร้านหลอกเพื่อเอาเงินจากลูกค้า ... ยาจริงน่ะมันอยู่อีกที่นึงต่างหาก


----------------------------------

Go to the top of the page
+Quote Post
ii' องชายชิน...
โพสต์ Dec 8 2010, 05:26 PM
โพสต์ #3


นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3

*****




กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟ
โพสต์ : 947
เข้าร่วม : 17-November 08
หมายเลขสมาชิก : 973
สายเลือด : เลือดผสม
เหรียญตรา


หีบสัมภาระ

ไม้กายสิทธิ์
ไม้: -- | ยาว: --
แกนกลาง: --
ความยืดหยุ่น: --

สัตว์เลี้ยง






&'บทที่ ๑ ; ถูกโจมตีจาก....

โลกสวรรค์

ท่าม กลางผืนนภาอันกว้างใหญ่ยังมีสถานที่สถานที่หนึ่ง สถานที่ที่เหล่าเทพเทวดาเท่านั้นที่จะอาศัยอยู่ได้ หมู่กินรีที่ชมดชม้อยบินโฉบไปโฉบมาก่อนที่จะบินลงและถลาลงสู่คฤหาสน์สีขาว ขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง คฤหาสน์หลังนี้เป็นที่ประทับของกษัตริย์ของเหล่าเทพทั้งหลายทั้งปวง ผู้ใดที่ได้มีโอกาสมาเหยียบย่ำสถานที่แห่งนั้นผู้นั้นจักได้ชื่อว่าผู้มีบุญ อันหาที่เปรียบมิได้ ... เหล่าฝูงกินรีหยุดกึกอยู่ตรงน้ำพุขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในสวนของคฤหาสน์อันวิ จริตงดงามหลังนี้ พวกมันค่อยๆลิ้มลองรสชาติของน้ำจากน้ำพุแห่งนี้อย่างเชื่องช้า ... หลังจากพวกมันลิ้มลองรสชาติของน้ำได้ไม่นานนักชายหนุ่มผู้รับใช้ของกษัตริย์ พระองค์นี้ก็ค่อยๆกวาดไล่พวกกินรีให้ออกไปพ้นทางก่อนที่เจ้านายของเขาจะตื่น ขึ้นมาเห็นซะก่อน

“ไป ๆ ไปให้พ้น ” หลัง จากที่สวนหน้าบ้านของกษัตริย์ไร้ซึ่งเหล่ากินรี ชายหนุ่มก็มีท่าทีพอใจกับผลงานของตนเองก่อนที่จะเดินเข้าคฤหาสน์ไป แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ ก็มีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาเขา

“มีอะไรรึ? ”ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากเห็นบุคคลที่อยู่ตรงหน้ามีสีหน้าที่บ่งบอกถึงข่าวไม่ดี
เอาเสียเลย

“ข้าขอพบ .. ท่านอาคีดัสเป็นการด่วน ได้โปรด” สายตาวิงวอนฉอเลาะของบุคคลตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาจับใจ

“เข้าพบน่ะได้อยู่แล้วแต่ ณ บัดเดี๋ยวนี้ท่านอาคีดัสยังบรรทมอยู่ในห้องนอนของพระองค์ ถ้าหากเจ้าจะรอซักประเดี๋ยวนึงจะได้รึเปล่า?”

“ได้แต่เร่งรีบหน่อยก็แล้วกัน .. เรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่ของเมืองเราเลยทีเดียว” ชายหนุ่มผายมือให้บุคคลตรงหน้าเข้าไปรอในคฤหาสน์ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนขอ
งนายท่านของเขา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียง เคาะประตูดังขึ้น ชายหนุ่มไม่รอนายท่านของเขาขานตอบก็ผลักประตูเข้าไปในห้องทันที .. และนั้นทำให้ชายหนุ่มตกใจอย่างรุนแรง เมื่อภาพตรงหน้าที่เขาเห็นคือ .... นายท่านของเขานอนจมกองเลือดอยู่

“เฮ้ยยย !!!!” เมื่อเสียงตะโกนดังออกมา ชายหนุ่มข้างล่างได้ยินเสียงก็ตกใจ รีบขึ้นมาตามต้นเสียงและเขาก็มีท่าทีตกใจเหมือนชายหนุ่มคนแรกไม่มีผิดเพี้ยน

“นายท่านนนนนนนนน!!!”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ใครทำกับนายท่านของเราขนาดนี้” ชายหนุ่มที่เข้ามาในห้องคนแรกถามขึ้น

“นี่คงให้คำตอบเราได้” ชายหนุ่มคนสองยื่นจดหมายที่ตกอยู่ใต้เตียงให้ชายหนุ่มคนแรกอ่านทันที

ถึง เจ้าพวกลูกสมุนของเจ้านายของพวกเจ้า

ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ .. นายท่านของพวกเจ้าก็ยังคงเป็นสวะอยู่วันยังค่ำ ฮ่าฮ่าฮ่า! ช่าง เถอะ เรามาเข้าเรื่องของเราก่อนดีกว่า พวกเจ้ายังจำได้รึเปล่าว่ากี่ปีมาแล้วที่โลกสวรรค์ของเจ้าไม่ได้เปิดศึก สงครามกับทางฝั่งนรกของเรา ? กี่ปีมาแล้วล่ะ ?

ไม่ ต้องห่วงไปเลย นายท่านของพวกเจ้าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ข้าแค่มาทักทายทายทักอะไรนิดๆหน่อยๆกับนายท่านของเจ้าก็เท่านั้นเอง เตรียมวางแผนให้ดีล่ะว่าเจ้าจะรับมือกับลูกน้องของข้าอย่างไร ฮ่าฮ่าฮ่า !

ผู้ไร้นาม

“ข้าว่าแล้วว่าต้องเป็นฝีมือของพวกเดนนรกอย่างพวกมัน ข้าคิดไว้ไม่มีผิด” ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดอะไรออกไป เสียงระเบิดก็ดังกึกก้องขึ้น

บึ้มมมม !!

“นี่ คือเสียงประกาศอัตโนมัติ ขณะนี้เมืองของพวกเราได้ถูกโจมตีจากฝีมือของพวกฝีมือของกลุ่มใดลุ่มหนึ่ง ขอให้สามัญชนธรรมดาทั่วไป อย่าออกมาเผ่นพ่านกลางเมืองโดยเด็ดขาด เพื่อความปลอดภัยของพวกท่าน ทางเราจะประกาศให้ทราบอีกที ส่วนบุคคลใดมีฐานันดรตั้งแต่ชั้นทหารขึ้นไปขอให้มาเตรียมรับมือกับทางเรา เป็นการด่วน! ”

บึ้มมมมม !!

เสียงระเบิดอีกลูกดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย

“มันโจมตีแล้ว มาเกสเจ้าไปประจำการที่ศูนย์บัญชาการกลางเมืองโดยด่วน ส่วนนายท่านข้าจะพาไปรักษาโดยด่วน ! ไปซิ ---” ชาย หนุ่มคนแรกสั่งการทันที ผู้ถูกสั่งการไม่รอช้าผุดเดินผุดวิ่งออกไปจากตัวคฤหาสน์ทันที ก่อนที่ชายหนุ่มคนแรกจะค่อยๆพยุงร่างของนายท่านขึ้นมาและหายตัวไปตามเสียง ระเบิดที่ดังกระหึ่มขึ้น ...

โลกนรก

“ท่านเฮวครับ ทางฝั่งสวรรค์มันโดนระเบิดปรมาณูไปจำนวนทั้งสิ้นห้าลูกครับ ขณะนี้ทางฝั่งมันยังไม่ได้โต้กลับแต่อย่างไรครับ”

“มันจะโต้กลับได้ยังไรล่ะ ในเมื่อหัวหน้าของมัน ... ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจเสียจริง ” ‘ท่านเฮว’ หัวเราะร่าทันทีหลังจากได้ยินข่าวที่น่าพิสมัย ก่อนที่จะพูดต่อ “ตอนนี้บอกลูกน้องของเจ้าให้พอได้แล้วล่ะ เดี๋ยวเจ้านายของพวกมันมันฟื้นมาจะตกใจเมืองของมันที่พังพินาศไม่มีสิ้นดีเสียก่อน” ผู้ถูกสั่งการหลังจากได้รีบคำสั่งก็ไม่รอช้า รีบหายตัวไปทันที ....


โลกสวรรค์

พรึ่บ!

เสียง อะไรบางอย่างดังขึ้น ชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นโดยที่มีบุคคลอีกบุคคลหนึ่งถูกอุ้มไว้อยู่ใน อุ้งแขนของชายหนุ่ม ชายหนุ่มรีบเดินมายัง ‘ศูนย์อำนวยการบาดแผลฉกรรจ์’ อย่างรวดเร็ว

“ท่านเฒ่า ท่านเฒ่า อยู่รึเปล่า --- เหตุด่วน เหตุด่วน !!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกอยู่ซักพัก ผู้เฒ่าหญิงคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น

“มีอะไรให้ข้าช่ว---”ยังพูดไม่ทันจบ ผู้เฒ่าผู้นั้นก็มีสีหน้าตื่นตระหนก ก่อนที่จะรีบไปเอายารักษาบาดแผลมาทันที

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นรึไฮดาส?”

“เรื่องนี้ข้าว่าข้าค่อยเล่าให้ท่านทราบภายหลัง แต่บัดนี้ข้าว่ามาช่วยรักษาบาดแผลของนายท่านดีกว่า” ชายหนุ่มนามไฮดาสเอ่ยขึ้น

“บาด แผลนี้ไม่ได้สาหัสหนักหนาอะไรซักเท่าไหร่ แต่ที่ข้าเป็นกังวลอยู่ก็คือท่านอาคิดัสคงโดนสมุนไพรที่มีพิษร้ายแรงทำให้ ร่างกายขาดน้ำไปล่อเลี้ยงระบบร่างกาย นี่ถ้าเจ้ามาช้าอีกนิด นายท่านของเราคง .... เจ้าคงรู้นะว่าอะไร” หญิงแก่ตรงหน้าพูดเสร็จไม่รอช้า หยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่ขวดหนึ่งกรอกเข้าปากของท่านอาคีดัสทันทีก่อนที่จะพูดต่อ “ข้าว่าข้ารู้แล้วล่ะว่าเป็นฝีมือของพวกใด ใช่พวกเดนนรกนั่นรึเปล่า ?”

“ท่านรู้ได้อย่างไร?” ไฮดาสมีสีหน้างงเมื่อหญิงแก่ตรงหน้ารู้ว่าเป็นฝีมือใคร

“ทำไมข้าจะไม่รู้ ในเมื่อสมุนไพรชนิดนี้มีแค่ในนรกเท่านั้น ... ”

“อืมมม... ใช่เป็นฝีมือพวกเดนนรกนั้น”

“เดี๋ยวนี่มันชักเก่งกล้าขึ้นทุกวัน ไม่เหมือนสมัยก่อนแม้แต่จะมาเหยียบแผ่นดินของพวกข้า มันก็ยังไม่กล้า ” สมัย ก่อนโลกสวรรค์ได้ชื่อว่าเป็นโลกที่แข็งแกร่งที่สุดในสามโลก (มนุษย์,สวรรค์,นรก) ไม่มีผู้ใดกล้ามาโจมตีหรือทำร้ายโลกสวรรค์ อาณาเขตก็กว้างใหญ่ไพศาล ทุกสิ่งทุกอย่างก็เจริญ กองทัพก็แข็งแกร่งหาผู้ใดเปรียบเปรยมิได้ แต่กาลเวลาเปลี่ยนไป ความถดถอยของกองทัพเริ่มอ่อนล้าลง หัวหน้ากองทัพที่เก่งๆก็พากันล้มตายไปหมด เพราะจากเหตุสงครามเมื่อสิบสามปีที่แล้วทำให้ ณ ปัจจุบันความอ่อนความอ่อนแอของโลกสวรรค์เริ่มมีให้เห็นอย่างเด่นชัด ตำแหน่งที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบันก็เลยตกเป็นของโลกนรก เมื่อผู้บังคับบัญชา(นายกรัฐมนตรี)ของโลกนรก ท่านเฮล ผู้มีความสามารถรอบด้าน ยึดเมืองต่างๆหลายเมืองจึงทำให้อาณาเขตพื้นที่ของโลกนรกก็เริ่มแผ่ขยายจน เกือบจะเท่ากับโลกสวรรค์ อีกทั้งท่านเฮวยังเป็นทั้งหัวหน้ากองทัพของโลกนรกอีก ทำให้โลกนรก ณ ปัจจุบันยากแก่การหาผู้ใดมาเปรียบเปรย ดังนั้นโลกสวรรค์ก็เปรียบเสมือนเหยื่อของมัน ที่มันจ้องจะตะครุบ ทำร้ายได้ตลอดเวลา

ส่วน โลกมนุษย์ที่ไม่ค่อยมีใครอยากไปยุ่งนั้นเพราะเหตุว่ามันยากมากแก่การโจมตี มากเนื่องจากระยะทางที่จะไปยังโลกมนุษย์นั้นมันยาวไกลต้องใช้เวลาเป็นเดือน กวาจะไปถึง มีอยู่ครั้งหนึ่งทางโลกนรกต้องการครอบครองมันเช่นเดียวกัน เลยส่งทหารหลายหมื่นหลายแสนไปโจมตี แต่เหตุว่าโลกมนุษย์เป็นโลกที่ล้าสมัย ถนนหนทางในการเดินทางจึงเต็มไปด้วยความยากลำบาก จึงทำให้ทหารหลายหมื่นล้มตายกันเป็นจำนวนมาก ดังนั้น ณ ปัจจุบันทั้งสองโลกจึงไม่ค่อยกล้าที่จะไปครอบครองโลกมนุษย์ซักเท่าไหร่

“แล้วท่านอาคีดัสต้องพักตัวเป็นเวลากี่วันรึ ?” ไฮดาสถามขึ้น

“ประมาณซักสองสามวันก็น่าจะหายดีแล้วละ เอาล่ะ เจ้าค่อยมารับตัวนายท่านของเจ้าก็แล้วกัน”

“ถ้าเป็นงั้นข้าขอตัวไปตรวจดูความเรียบร้อยภายในเมืองก่อนก็แล้วกัน”

===================


Go to the top of the page
+Quote Post

Closed TopicStart new topic

 



RSS Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว เวลาในขณะนี้: 13th May 2024 - 12:02 PM