โพสต์โดย: a-me-love Oct 9 2008, 02:24 PM
Quidditch
เกมกีฬาควิชดิช
เกมกีฬาควิชดิช เป็นเกมกีฬาที่ละเล่นบนhttp://hogwartsthai.com/forum/index.php?showtopic=33253 ซึ่งสืบทอดกันมาอย่างยาวนานราวหนึ่งพันปีมาแล้ว กีฬาควิดดิชถือได้ว่าเป็นกีฬายอดนิยมตลอดกาลในโลกของผู้วิเศษ ไม่ว่าจะเป็นในหมู่เด็กนักเรียนหรือผู้ใหญ่ ซึ่งหนึ่งในหลักฐานที่บ่งบอกได้อย่างชัดเจนก็คือ จำนวนผู้คนที่ซื้อตั๋วเข้าชมการแข่งขันควิดดิชเวิลด์คัพในแต่ละครั้ง จากทั่วทุกมุมโลก
จุดประสงค์หลักของกีฬาควิดดิชคือ การทำแต้มให้ได้มากกว่าทีมฝ่ายตรงข้าม โดยทุกครั้งที่เชสเซอร์โยนhttp://hogwartsthai.com/forum/index.php?showtopic=15777ลงห่วงใดห่วงหนึ่งของฝ่ายตรงข้ามได้ พวกเขาจะได้รับ 10 แต้ม และทีมใดที่ผู้เล่นในตำแหน่งซีกเกอร์จับลูกสนิชสีทองได้ ทีมนั้นก็จะได้รับไปอีก 150 แต้ม ทั้งนี้การแข่งขันจะสิ้นสุดลงได้จากสองกรณีนั่นก็คือ เมื่อผู้เล่นตำแหน่งซีกเกอร์สามารถจับลูกสนิชได้ หรือหลังจากที่กัปตันทีมของทั้งสองฝ่ายต่างลงความเห็นให้ยุติการแข่งขัน เนื่องจากระยะเวลาที่ใช้แข่งขันไม่แน่นอน บางเกมอาจต้องใช้เวลานานเป็นวันหรือมากกว่านั้น หากผู้เล่นตำแหน่งซีกเกอร์ไม่สามารถจับลูกสนิชได้ ซึ่งสถิติที่นานที่สุดของการแข่งขันควิดดิชอยู่ที่ ห้าเดือน โดยเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ทุ่งโบ๊ตมินมัวร์ ในปี ค.ศ. 1884 (อ้างอิงจาก http://hogwartsthai.com/forum/index.php?showtopic=32673 บทที่ 6 http://hogwartsthai.com/forum/index.php?showtopic=32673&st=0&p=510824&#entry510828)
กีฬาควิดดิชมีต้นแบบและแรงบันดาลใจ มาจากรูปแบบกติกาของการละเล่นสมัยโบราณของแต่ละประเทศที่ได้รับความนิยมในขณะนั้น และนำมาพัฒนาต่อจนกลายเป็นกีฬาสากลที่ได้รับความนิยมไปทั่วโลกผู้วิเศษอย่างปัจจุบัน
การละเล่นสมัยโบราณที่เป็นต้นแบบของกีฬาควิดดิช
- สติชสต็อก (การละเล่นของประเทศเยอรมัน)
- ไอน์จินเจน (การละเล่นของประเทศไอร์แลนด์)
- ครีโอเชี่ยน (การละเล่นของประเทศสกอตแลนด์)
- ชันต์บัมส์ (การละเล่นของประเทศอังกฤษ)
- สวีฟเวินฮอดจ์ (การละเล่นของประเทศอังกฤษ)
สนามแข่งขันกีฬาควิดดิช ได้รับการบรรยายจากแซกคาเรียส มัมส์ ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ว่า สนามนั้นเป็นรูปไข่ มีความยาวห้าร้อยฟุตและกว้างหนึ่งร้อยแปดสิบฟุต มีวงกลมเล็ก ๆ ตรงกลางสนาม (เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสองฟุต) มัมส์เล่าว่ากรรมการจะถือลูกบอลสี่ลูกในวงกลมตรงกลางนี้ โดยที่มีผู้เล่นสิบสี่คนยืนอยู่รอบ ๆ ทันทีที่ลูกบอลถูกปล่อยให้ลอยขึ้นไป (กรรมการขว้างลูกควัฟเฟิล) ผู้เล่นจะแข่งกันบินขึ้นไปในอากาศ ในสมัยของมัมส์ประตูนั้นยังคงเป็นตะกร้าใบใหญ่แขวนบนเสาสูง แต่ในปัจจุบันที่ด้านหัวและปลายของสนาม จะมีเสาห่วงประตูสูง 15 เมตร ด้านละ 3 ประตู เป็นเขตทำคะแนน
ตำแหน่งผู้เล่นกีฬาควิดดิช
- คีปเปอร์ มีหน้าที่ป้องกันไม่ให้เชสเซอร์ของฝ่ายตรงข้ามขว้างลูกควัฟเฟิลเข้าประตูทำคะแนน
- บีตเตอร์ มีหน้าที่ป้องกันผู้เล่นฝ่ายตนจากลูกบลัดเจอร์ โดยใช้ไม้ตี
- เชสเซอร์ มีหน้าที่ขว้างลูกควัฟเฟิลเข้าประตูเพื่อทำคะแนน
- ซีกเกอร์ มีหน้าที่จับลูกสนิชให้ได้ หากผู้เล่นซีกเกอร์จับลูกสนิชได้เมื่อไหร่ ทีมจะได้รับ 150 คะแนน และเกมจะจบลงทันที
ลูกบอลที่ใช้สำหรับแข่งขันกีฬาควิดดิช
- ลูกควัฟเฟิล ลูกบอลสีแดง เส้นผ่านศูนย์กลาง 12 นิ้ว และไม่มีตะเข็บเลย ผู้เล่นตำแหน่ง เชสเซอร์ จะขว้างลูกลงห่วงเพื่อทำแต้ม
- ลูกบลัดเจอร์ ลูกบอลสีดำ ที่ถูกร่ายมนตร์ให้ชนผู้เล่นที่อยู่ใกล้ที่สุดให้ตกจากไม้กวาด จึงต้องมีผู้เล่น บีตเตอร์ ไล่ลูกบลัดเจอร์ไปให้ไกลจากผู้เล่นทีมของตน
- ลูกสนิช ลูกบอลสีทอง ขนาดเล็กจิ๋วเท่าลูกวอลนัต มีปีก ถูกร่ายมนตร์ให้บินหนีจากการไล่จับ
กติกา (กำหนดขึ้นในปี ค.ศ. 1750 โดย กองควบคุมดูแลเกมและกีฬาเวทมนตร์)
- แม้จะไม่มีการจำกัดระดับความสูง ที่ผู้เล่นสามารถบินขึ้นไปบนท้องฟ้าระหว่างการแข่งขัน แต่ผู้เล่นไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ต้องไม่บินเลยออกไปนอกเส้นกำหนดเขตสนาม ถ้าผู้เล่นบินข้ามเส้นเขตสนามไป ทีมของผู้เล่นคนนั้นต้องยกลูกควัฟเฟิลให้ทีมฝ่ายตรงข้าม
- กัปตันทีมสามารถขอเวลานอกได้ โดยทำสัญญาณบอกกรรมการ (นี่เป็นช่วงเวลาเดียวในระหว่างการแข่งขันที่อนุญาตให้เท้าของผู้เล่นแตะพื้นสนาม) การขอเวลานอกอาจยืดนานถึงสองชั่วโมง ถ้าการแข่งขันนั้นเล่นกันมานานกว่าสิบสองชั่วโมงแล้ว และหากทีมใดไม่กลับมาที่สนามภายในเวลาสองชั่วโมง ทีมนั้นจะถูกตัดสิทธิ์ทันที
- กรรมการสามารถลงโทษทีมผู้เล่นได้ เชสเซอร์ที่ได้ลูกโทษจะบินจากวงกลมตรงกลางไปยังเขตทำคะแนน ผู้เล่นทั้งหมด ยกเว้นคีปเปอร์ของทีมฝ่ายตรงข้าม ต้องอยู่ข้างหลังระหว่างที่มีการขว้างลูกโทษ
- สามารถแย่งลูกควัฟเฟิลจากมือของผู้เล่นอีกฝ่ายได้ แต่ห้ามผู้เล่นแตะต้องร่างกายส่วนหนึ่งส่วนใดของผู้เล่นอีกฝ่ายไม่ว่ากรณีใด
- ในกรณีที่ผู้เล่นบาดเจ็บ ไม่ให้มีผู้เล่นสำรองมาแทน ทีมต้องเล่นต่อไปโดยไม่มีผู้เล่นที่บาดเจ็บนั้น
- สามารถนำไม้กายสิทธิ์ติดตัวเข้าไปในสนามได้ แต่ไม่ว่ากรณีใดก็ตาม ห้ามใช้ไม้กายสิทธิ์กับผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม ห้ามใช้กับไม้กวาดของอีกฝ่าย และห้ามใช้กับกรรมการ ลูกบอล และคนดูด้วย
- เกมจะยุติได้ต่อเมื่อจับลูกสนิชสีทองได้ หรือด้วยความยินยอมพร้อมใจของกัปตันทีมทั้งสองฝ่าย
การทำผิด ผู้ทำผิด ลักษณะของการทำผิด
- แบลกกิ้ง (Blagging) ผู้เล่นทุกคน คว้าปลายไม้กวาดของฝ่ายตรงข้าม เพื่อให้บินได้ช้า หรือขัดขวางการเล่น
- แบลทชิ่ง (Blatching) ผู้เล่นทุกคน ตั้งใจบินไปชนอีกฝ่ายหนึ่ง
- เบลิร์ตติ้ง (Blurting) ผู้เล่นทุกคน ใช้ไม้กวาดงัดไม้กวาดฝ่ายตรงข้ามให้กระเด็นออกไปนอกทาง
- บัมฟิ่ง (Bumphing) เฉพาะผู้เล่นตำแหน่งบีตเตอร์ หวดบลัดเจอร์ไปทางคนดูทำให้ต้องหยุดการแข่งชั่วขณะ เพราะเจ้าหน้าที่ต้องรีบไปดูแลปกป้องผู้ชม บางทีผู้เล่นที่ไร้มารยาทใช้วิธีนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เชสเซอร์ฝ่ายตรงข้ามทำแต้มได้
- ค้อบบิ้ง (Cobbing) ผู้เล่นทุกคน การใช้ข้อศอกอย่างรุนแรงเกินไปกับฝ่ายตรงข้าม
- แฟล้กกิ้ง (Flacking) เฉพาะผู้เล่นตำแหน่งคีปเปอร์ ยื่นส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายผ่านห่วงประตู เพื่อกระแทกลูกควัฟเฟิลออกจากห่วง คีปเปอร์มีหน้าที่ป้องกันห่วงประตูจากด้านหน้าไม่ใช่จากด้านหลัง
- แฮเวอร์แซกกิ้ง (Haversacking) เฉพาะผู้เล่นตำแหน่งเชสเซอร์ จับลูกควัฟเฟิลเข้าประตู (ต้องโยนควัฟเฟิลทำแต้ม)
- ควัฟเฟิลพอกกิ้ง (Quafflepocking) เฉพาะผู้เล่นตำแหน่งเชสเซอร์ ทำตุกติกกับลูกควัฟเฟิล เช่น เจาะควัฟเฟิลให้เป็นรูจะได้หล่นลงพื้นเร็วขึ้น หรือทำให้ร่วงซิกแซ็กไปมา
- สนิชนิป (Snitchnip) ผู้เล่นทุกคน ยกเว้นตำแหน่งซีกเกอร์ แตะหรือจับลูกสนิชสีทอง
- สตูจิ้ง (Stooging) เฉพาะผู้เล่นตำแหน่งเชสเซอร์ เมื่อมีเชสเซอร์มากกว่าหนึ่งคนเข้าไปในเขตทำคะแนน
ข้อมูลจาก https://harrypotter.fandom.com/wiki/Quidditch
เพิ่ม แก้ไข เรียบเรียงข้อมูลใหม่ โดย http://hogwartsthai.com/forum/index.php?showuser=29569
รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com)
หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย