SeptimusHeap : Syren |
ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )
SeptimusHeap : Syren |
Mar 18 2010, 12:48 PM
โพสต์
#1
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 5 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 1,883 เข้าร่วม : 28-September 09 จาก : หอคอยผู้วิเศษบนเกาะดาวแห่ งหมู่เกาะไซเรน หมายเลขสมาชิก : 5,128 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: มะเกลือ | ยาว: 14" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ยืดหยุ่น สัตว์เลี้ยง |
กลับมาอีกครั้งกับนิยายชุดเซ็ปติมัส ฮีป ปาฏิหาริย์หมายเลขเจ็ด กลับมาครั้งนี้ เราขอเอาเล่ม5มาลงเลยแล้วกัน ชื่อตอนของเล่ม 5 คือ หมู่เกาะอาถรรพ์ นี่คือปกภาษาไทย อันนี้เป็นปกภาษาอังกฤษ สำหรับข้อมูลของปกภาษาไทยก็มีดังนี้ ปกหน้า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจทะเล เซ็ปติมัส ฮีปปาฏิหาริย์หมายเลขเจ็ด >>เล่มห้า<< หมู่เกาะอาภรรพ์ SEPTIMUS HEAP; SYREN >>>รูปภาพประกอบหน้าปก เป็นรูปขวดเก็บจินนี่<<< ดำผุดดำว่ายในสายธารแห่งมนตรากับภาคห้าที่ยังสนุกสุดยอด! Angie Sage เขียน Mark Zug ภาพประกอบ พลอย โจนส์ แปล ปกหลัง "เซ็ปติมัส...เซ็ปติมัส.." ใครบางคนกำลังเรียกชื่อเขา เซ็ปติมัส ฮีป ขี่มังกรอยู่บนฟากฟ้าเหนือท้องทะเลลึกเมื่อจู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงคนเรียก... ดีงมาจากเกาะเบื้องล่างการผจญภัยเริ่มต้นอีกครั้ง เมื่อเซ็ปติมัสและเพื่อนๆ ต้องไปติดเกาะประหลาดนั้น โดยไม่ขาดคิดความงามของเกาะซุกซ่อนมนตราโบราณที่ร้ายกาจโยงใยไปถึงแผนการอันตรายที่เ ซ็ปติมัสต้องหยุดให้ได้! จากผืนฟ้าสู่ห้วงน้ำกว้าง ร่วมเดินทางไปกับเซ็ปติมัส ฮีปในภารกิจครั้งใหม่ที่น่าตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่าเดิม |
|
|
Mar 18 2010, 01:32 PM
โพสต์
#2
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 5 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 1,883 เข้าร่วม : 28-September 09 จาก : หอคอยผู้วิเศษบนเกาะดาวแห่ งหมู่เกาะไซเรน หมายเลขสมาชิก : 5,128 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: มะเกลือ | ยาว: 14" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ยืดหยุ่น สัตว์เลี้ยง |
ข้อมูลหนังสือ
พิมพ์ครั้งแรก กุมภาพันธ์ 2553 สำนักพิมพ์ NanmeebooksTeen มีทั้งหมด49บท +1บทนำ+ประวัติศาสตร์และสิ่งที่เกิดขึ้น >บทนำ< ผ่านพบ นี่คือคืนแรกที่นิกโก้ได้ออกจากบ้านแห่งโฟริกซ์ และเจ็นนาคิดว่าเขาดูจะเพี้ยนอยู่หน่อยๆ ไม่กี่ชั่วโมงก่อน นิกโก้ดึงดันให้เซ็ปติมัสและสปิตไฟร์พาตรเอง เจ็นนา สนอร์ริ อัลร์ และบีเทิล ไปยังสถานีการค้า มันคือท่าเรือที่เรียงรายกันยาวเหยียดชายขอบดินแดนที่บ้านแห่งโฟริกซ์ซ่อนอยู่นิกโก้ ทุรนทุรายอยากเห็นทะเลอีกครั้ง และไม่มีใครปฏิเสธเขาได้ลง แม้แต่มาร์เซีย เซ็ปติมัสแย้งมากกว่าคนอื่นอยู่บ้าง ด้วยรู้ว่ามังกรของเขาเหน็ดเหนื่อยหลังการเดินทางอันยาวไกลจากปราสาทมาถึงบ้านแห่งโฟ ริกซ์ และทั้งคู่ต้องเดินทางขากลับอีกไฟลพร้อมเอฟาเนียห์ กรีบ ผู้ป่วยหนัก แต่นิกโก้ยืนกราน เขาต้องที่แห่งหนึ่ง ที่ร้ายก็คือมันเป็นโกดังเก่าซอมซ่อที่ท่าเรือหมายเลขสาม ท่าเรือเล็กท่าหนึ่งในสถานีการค้าและมีแต่เรือหาปลาในท้องถิ่นจะแวะมาที่นี่ นิกโก้บอกทุกคนว่าโกดังหลังนี้ของสรั่งเรือที่เขาและสนอร์ริเคยโดยสารในอดีตไกลโพ้น จากท่าเรือไปยังสถานีการค้า ระหว่างทาง นิกโก้ได้ช่วยให้เรือพ้นหายนะด้วยการซ่อมเสากระโดงเรือที่หักได้ทันท่วงที คุณฮิกส์ สรั่งเรือผู้สำนึกในบุญคุณจึงมอบกุญแจกโกดังให้นิกโก้ พร้อมย้ำว่าเมื่อใดนิกโก้มาที่สถานีการค้า เขาอาจไปพักที่นั่นได้ จริงๆคือต้องไปเลยด้วยซ้ำ เมื่อเซ็ปติมัสให้เหตุผลว่ามันผ่านมาห้าร้อยปีแล้ว ข้อเสนอนั้นอาจเปลี่ยนไป ตัวโกดังก็อาจไม่มีแล้วด้วยซ้ำ นิกโก้ก็บอกเซ็ปติมัสว่ามันต้องยังอยู่แน่ๆและข้อเสนอก็คือข้อเสนอ นิกโก้บอกว่าเขาเพียงแต่ต้องการอยู่ใกล้ท่าเรืออีกครั้ง ได้ยินเสียงทะเลอีกครา และได้สูดอากาศเค็มๆอีกหน เซ็ปติมัสเถียงต่อไม่ได้ เขาหรือคนอื่นๆจะปฏิเสธนิกโก้ในเรื่องนี้ได้อย่างไร ดังนั้น เซ็ปติมัสจึงยอมทิ้งเพื่อนๆไว้ทั้งที่หวั่นใจ ณ ก้นตรอกสกปรกที่นิกโก้ยืนยันว่าเป็นที่ตั้งโกดังของคุณฮิกส์ เซ็ปติมัสและสปิตไฟร์กลับไปกระท่อมบนต้นไม้ที่มีหิมะปกคลุม ใกล้บ้านแห่งโฟริกซ์ซึ่งเอฟาเนียห์ กรีบ มาร์เซีย และซาราห์ ฮีป รอให้เขามารับกลับปราสาท อย่างไรก็ตาม หลังเซ็ปติมัสจากไป เหตุการณ์ที่โกดังไม่เป็นไปอย่างที่คิด นิกโก้ประหลาดใจที่พบว่ากุญแจไขไม่เข้า จนต้องพังประตูและไม่มีใครประทับใจกับสิ่งที่เจอ กลิ่นเหม็นเน่า แถมยังมืด ชื้น หนาว และเห็นได้ชัดว่าถูกใช้เป็นที่ทิ้งปลาของชาวบ้านแถวนี้ เพราะมีกองปลาเน่าสูงสุมอยู่ใต้หน้าต่างบานเล็กที่ไม่มีกระจก เจ็นนาบอกอย่างหงุดหงิดว่าไม่มีที่ให้นอน เพราะพื้นสองชั้นบนแทบจะพังไปหมดแล้ว เปิดโล่งให้เห็นรูกว้างบนหลังคาอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าประชากรนกนางนวลแถบนี้จะใช้เป็นที่สุขาเสียด้วย ถึงอย่างนั้นนิกโก้ก็ยังดึงดันแต่เมื่อบีเทิลเหยียบทะลุพื้นผุ และต้องเกาะเข็มขัดห้อยต่องแต่งอยู่เหนือห้องใต้ถุนซึ่งเต็มไปด้วยเมือกลื่นๆที่บอกไ ม่ได้ว่าคืออะไร ก็เริ่มมีคนต่อต้าน ด้วยเหตุนี้เราจีงได้เห็นเจ็นนา นิกโก้ สนอร์ริ อัลร์ และบีเทิล มายืนอยู่หน้าคาเฟซอมซ่อที่ท่าเรือหมายเลขหนึ่ง อันเป็นแหล่งอาหารที่ใกล้ที่สุด พวกเขามองดูตัวหนังสือหวัดๆบนกระดานดำ บอกชื่ออาหารสามชนิดที่ปรุงจากปลา อะไรสักอย่างที่เรียกว่า สตูติดบ้าน และสเต๊กเนื้อสัตว์ที่ไม่มีใครเคยได้ยินชื่อ เจ็นนาพูดว่าเธอไม่สนใจว่าเจ้าสัตว์ตัวนี้คืออะไร ตราบเท่าที่มันไม่ใช่โฟริกซ์ นิกโก้บอกว่าเขาเองก็ไม่สน เขาจะกินทุกอย่าง อย่างละจาน เขาบอกว่ารู้สึกหิวเป็นครั้งแรกในรอบห้าร้อยปี ไม่มีใครเถียงเรื่องนี้ได้ และไม่มีใครในคาเฟเถียงกับพวกเขาเช่นกัน อาจเป็นเพราะเสือดำตาเขียวตัวใหญ่ที่ติดตามเด็กสาวผมบลอนด์ร่างสูงเหมือนเงาตามตัว และคำรามเสียงต่ำหากมีใครเข้าใกล้ เจ็นนาดีใจมากที่อัลร์อยู่ด้วยคาเฟแห่งนี้เป็นสถานที่อันตราย เต็มไปด้วยกะลาสี ชาวประมง และพ่อค้าหลากหลาย พวกเด็กๆสังเกตเห็นกลุ่มวัยรุ่นสี่คนนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างประตู อัลร์ทำให้พวกนั้นไม่เข้าใกล้ แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งสายตาชวนอึดอัดที่เพ่งมองมาไม่รู้จบ ทุกคนเลือกสั่งสตูติดบ้าน แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่บ้านของพวกเขาตามที่บีเทิลตั้งข้อสังเกต นิกโก้ทำตามที่คุยไว้ คือกินอาหารทุกเมนูคนอื่นๆมองนิกโก้สวาปามอาหารปลารูปร่างประหลาด โรยหน้าด้วยสาหร่ายหลายชนิดหมดไปหลายจาน ตามด้วยสเต๊กสีแดงชิ้นหนาที่มีขนแข็งสีขาวคาอยู่บนผิวชั้นนอก แต่หลังจากกินไปคำเดียว เขาก็ส่งต่อให้อัลร์ ในที่สุดนิกโก้ก็มาถึงจานสุดท้าย มันคือปลาตัวยาวสีขาว มีก้างเล็กจิ๋วมากมาย และตาจ้องเข็มงเหมือนอยากต่อว่าต่อขาน เจ็นนา บีเทิล และสนอร์ริเพิ่งช่วยกันกินขนมหวานท่าเรือหมดไปหนึ่งถ้วย มันคือแอปเปิ้ลอบโรยหน้าด้วยแป้งกรอบร่วนรสหวานราดซอสช๊อกโกแลต เจ็นนารู้สึกอึดอัด ง่วงนอนอย่างยิ่ง และแม้แต่กองแหชื้นๆในโกดังเหม็นเน่าเธอก็ยอมนอนได้ เธอไม่สังเกตว่าทั้งคาเฟเงียบกริบ ทุกคนกำลังมองพ่อค้าแต่งกายหรูหราผิดปกติผู้ก้าวเข้ามา พ่อค้าผู้นี้มองสำรวจตามเงามืด ไม่เห็นผู้ที่เขาหวังไว้ แต่กลับเห็นบางคนที่ไม่คาดคิดว่าจะเห็น ลูกสาวของเขานั่นเอง "เจ็นนา!" ไมโล แบนดาร้อง "ลูกมาทำอะไรที่นี่" เจ็นนาผุดลุกขึ้นยืน "ไมโล" เธออ้าปากค้าง "แล้วคุณล่ะมาทำอะไรที่นี่..." หางเสียงแผ่ว เจ็นนาคิดได้ว่า ก็ที่แบบนี้นี่แหละที่เธอคาดว่าจะเจอบิดา มันเต็มไปด้วยผู้คนประหลาด มีบรรยากาศของการซื้อขายน่าสงสัย และอันตรายที่กดดันอยู่ ไมโลเลื่อนเก้าอี้และนั่งลงกับพวกเธอ เขาอยากรู้ทุกอย่าง ทำไมพวกเธอมาอยู่ที่นี่ มาได้อย่างไร และพักกันที่ไหน เจ็นนาปฏิเสธที่จะอธิบาย นี่เป็นเรื่องของนิกโก้ ไม่ใช่ของเธอ และเธอก็ไม่อยากให้คนทั้งคาเฟมาแอบฟังด้วย ซึ่งพวกเขาต้องทำแน่ๆ ไมโลยืนยันจะเป็นจ่ายค่าอาหาร และรุนหลังพวกเธอออกมายังท่าเทียบเรือที่พลุกพล่น "พ่อนึกภาพไม่ออกเลยว่าลูกมาทำอะไรที่นี่" เขาพูดอย่างไม่เห็นด้วย "ลูกจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ มันไม่เหมาะสม คนพวกนี้ไม่ใช่ประเภทที่ลูกควรจะข้องแวะด้วย เจ็นนา" เจ็นนาไม่ตอบ เธออดกลั้นไม่เถียงว่าไมโลเองก็ข้องแวะกับคนเหล่านี้อย่างมีความสุข ไมโลพูดต่อ "สถานีการค้าไม่เหมาะสำหรับเด็กๆที่พกอาวุธ..." "เราไม่ใช่..." เจ็นนาเถียง "ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง ทุกคนต้องไปที่เรือของพ่อ" เจ็นนาไม่ชอบให้ใครมาสั่งว่าต้องทำอะไร แม้ว่าเตียงอุ่นๆสำหรับคืนนั้นจะเย้ายวนใจก็ตาม "ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ไมโล" เธอพูดอย่างเย็นชา "ลูกหมายความว่ายังไง" ไมโลถามอย่างไม่อยากเชื่อ "พ่อไม่ยอมให้ลูกเดินไปมาในสถานที่นี้ตามลำพังตอนกลางตืนหรอก" "เราไม่ได้เดินไปมา..." เจ็นนาเริ่มเถียง แต่ถูกนิกโก้สวนขึ้นมาก่อน "เรืออะไรฮะ" เขาถาม "เรือใบสามเสา" ไมโลตอบ "เราจะไปฮะ" นิกโก้พูด จึงเป็นอันตกลงว่า ทั้งหมดจะค้างคืนบนเรือของไมโล เจ็นนาโล่งใจ แต่ไม่แสดงออก บีเทิลโล่งใจและแสดงออก รอยยิ้มกว้างปรากฎบนใบหน้า และแม้แต่สนอร์ริก็มีรอยยิ้มจางๆขณะเดินตามไมโล โดยมีอัลร์ตามติด ไมโลนำพวกเขาอ้อมไปด้านหลังคาเฟ ผ่านประตูที่กำแพง และเข้าไปในตรอกมืดแห่งหนึ่ง ตรอกนี้ทอดยาวไปด้านหลังท่าเรือที่อีกทึกวุ่นวาย มันเป็นทางลัดที่หลายคนเลือกใช้ตอนกลางวัน แต่ตอนกลางคืน คนส่วนใหญ่เลือกอยู่กับแสงสว่างที่ท่าเรือมากกว่า ยกเว้นเมื่อมีธุรกิจลับต้องทำ ทั้งหมดเดินเข้าไปในตรอกได้ไม่ถึงสามหลา ก็มีร่างในเงามืดเดินปรี่เข้ามาใกล้ ไมโลก้าวออกไปขวางไว้ "นายมาช้า" เขาคำราม "ผะ..ผมขอโทษ" ชายคนนั้นตอบ "ผ..." เขาหยุดแล้วหายใจหอบ "ว่าไง" ไมโลพูดอย่างรำคาญ "เราได้มาแล้ว" "จริงรึ ยังอยู่ดีหรือเปล่า" "ครับ เป็นเช่นนั้น" "ไม่มีใครเจอนายใช่ไหม" ไมโลมีน้ำเสียงกังวล "เอ่อ ไม่มีครับท่าน ไม่มีเลย ไม่มีสักคนครับ และนั่นก็เป็นความจริง จริงแท้แน่นอนครับท่าน" "ก็ได้ ก็ได้ ฉันเชื่อนาย แล้วจะมาถึงเมื่อไหร่" "พรุ่งนี้ครับท่าน" ไมโลพยักหน้าพอใจ และยื่นถุงเงินใบเล็กให้ชายผู้นั้น "ค่าเหนื่อยของนาย ที่เหลทอจะจ่ายเมื่อของมาส่งอย่างปลอดภัยและไม่มีใครพบเห็น" "ขอบคุณครั้บท่าน" ชายผู้นั้นโค้งและจากไป กลืนหายไปในเงามืด ไมโลมองกลุ่มผู้ฟังที่ประหลาดใจ "แค่ธุรกิจนิดหน่อย บางอย่างที่ค่อนข้างพิเศษสำหรับเจ้าหญิงของพ่อ" เขายิ้มให้เจ็นนาอย่างภูมิใจ เจ็นนายิ้มตอบนิดหนึ่ง เธอทั้งชอบและไม่ชอบที่ไมโลเป็นแบบนี้เธอรู้สึกสับสนเหลือเกิน แต่เมื่อมาถึงเซรีส เรือของไมโล เจ็นนาก็สับสนน้อยลง มันเป็นเรือที่น่าอัศจรรย์ใจที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา และแม้แต่นิกโก้ยังต้องยอมรับว่ามันดีกว่าโกดังเหม็นๆนั่น -------จบบทนำ-------
|
|
|
Mar 19 2010, 01:37 PM
โพสต์
#3
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 5 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 1,883 เข้าร่วม : 28-September 09 จาก : หอคอยผู้วิเศษบนเกาะดาวแห่ งหมู่เกาะไซเรน หมายเลขสมาชิก : 5,128 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: มะเกลือ | ยาว: 14" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ยืดหยุ่น สัตว์เลี้ยง |
>บทที่1< เลื่อนขั้น เซ็ปติมัส ฮีป ศิษย์เอกของผู้วิเศษวิสามัญ ถูกปลุกโดยหนูบ้านที่มาทิ้งข้อความไว้บนหมอน เขาลืมตาสะลึมสะลือ และรู้สึกโล่งใจเมื่อนึกได้ว่าอยู่ไหน เขากลับมาอยู่ในห้องนอนบนยอดหอผู้วิเศษอีกครั้ง ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว และเขาก็นึกได้ว่า เจ็นนา นิกโก้ สนอร์ริ และบีเทิล ยังไม่ได้กลับบ้าน เซ็ปติมัสลุกขึ้นนั่ง ตื่นเต็มตาในทันที วันนี้ไม่ว่ามาร์เซียจะพูดอย่างไรเขาจะต้องไปพาพวกนั้นกลับมาให้ได้ เซ็ปติมัสลุกขึ้นนั่ง หยิบข้อความและปัดขี้หนูสองก้อนออกจากหมอน เขาค่อยๆคลี่กระดาษแผ่นจิ๋วออกมาอ่าน จากโต๊ะทำงานของ มาร์เซีย โอเวอร์สแตรนด์ ผู้วิเศษวิสามัญ ________________ เซ็ปติมัส ฉันอยากพบเธอในเวลาเที่ยงวันที่ห้องทำงานของฉัน หวังว่าจะสะดวกสำหรับเธอ มาร์เซีย เซ็ปติมัสผิวปากเบาๆ แม้ว่าจะเป็นศิษย์เอกของมาร์เซียมาเกือบสามปีแล้ว แต่เขาไม่เคยมีนัดหมายกับเธอมาก่อน หากมาร์เซียอยากคุยกับเซ็ปติมัส เธอจะเข้ามาแทรกกิจกรรมทุกอย่างที่เขาทำอยู่และพูดกับเขาทันที เซ็ปติมัสต้องหยุดทำทุกอย่างเดี๋ยวนั้นและตั้งใจฟัง แต่วันนี้ วันที่สองหลังกลับจากภารกิจ ดูเหมือนมีบางอย่างเปลี่ยนไป ขณะที่เซ็ปติมัสอ่านข้อความนั้นอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ เสียงเวลาก็ดังแว่วมาจากนาฬิกาที่ลานพ่อค้า ลอยเข้ามาทางหน้าต่างเขานับได้สิบเอ็ดครั้ง แล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก คงไม่ดีหากไปสายในการนัดหมายครั้งแรกกับมาร์เซีย เซ็ปติมัสตื่นสาย แต่ก็เป็นไปตามที่มาร์เซียแนะนำไว้ เธอยังบอกด้วยว่าเขา- ไม่ต้องทำความสะอาดห้องสมุดในเช้าวันนี้ เซ็ปติมัสมองลำแสงอาทิตย์สีรุ้งที่กรองผ่านกระจกหน้าต่างสีม่วงแล้วสั่นศีรษะยิ้มๆ เขาอาจเคยตัวได้นะนี่ หนึ่งชั่วโมงต่อมา เซ็ปติมัสสวมชุดยาวสีเขียวของศิษย์เอกตัวใหม่ที่มีผู้นำมาไว้ในห้อง เขาเคาะประตูห้องมาร์เซียอย่างสุภาพ "เข้ามาสิ เซ็ปติมัส" เสียงมาร์เซียลอยผ่านประตูไม้โอ๊กบานหนาออกมา เซ็ปติมัสผลักประตูที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดและก้าวเข้าไปข้างใน ห้องทำงานของมาร์เซียเป็นห้องเล็ก กรุผนังด้วยแผ่นไม้ มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งอยู่ใต้หน้าต่าง และมีมนตราอบอวลอยู่ในอากาศ ทำให้เซ็ปติมัสขนลุก ชั้นหนังสือเรียงรายอยู่รอบห้อง อัดแน่นด้วยหนังสือปกหนังปลวกแทะ กองกระดาษที่เก่าจนเหลืองมัดด้วยโบสีม่วง และกระปุกแก้วสีน้ำตาลสีดำอีกมากมายมหาศาล บรรจุสิ่งที่เก่าแก่โบราณเสียจนแม้แต่มาร์เซียยังไม่แน่ใจว่าควรจัดการอย่างไร ในดงกระปุกนี้เซ็ปติมัสเห็นแก้วตาดวงใจของไซมอน พี่ชายของเขา มันคือกล่องไม้ที่มีคำว่า สลูท เขียนไว้ด้วยลายมือบางเบาแบบคนตระกูลฮีป- ของไซมอนเซ็ปติมัสอดไม่ได้ ต้องเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างบานสูงแคบ เขารักทิวทัศน์ที่มองเห็นจากห้องทำงานของมาร์เซีย มันเป็นทัศนียภาพที่ทำให้แทบลืมหายใจ จากหลังคาของบ้านนปราสาทไปจนถึงแม่น้ำและถัดออกไปยังลาดเนินสีเขียวของฟาร์มแลนด์ ไกลออกไปอีก เขามองเห็นเส้นสีน้ำเงินมัวๆของเชิงเขาที่แบดแลนด์ มาร์เซียนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน บนเก้าอี้สีม่วงตัวสูงที่ใช้จนเก่าแต่นุ่มสบาย เธอมองศิษย์เอกผู้แต่งตัวดีเป็นพิเศษอย่างรักใคร่ แล้วยิ้ม "สวัสดีตอนเที่ยง เซ็ปติมัส" เธอพูด "นั่งลงสิ" มาร์เซียผายมือไปยังเก้าอี้สีเขียวหน้าโต๊ะทำงาน ถึงมีขนาดเล็กกว่าเก้าอี้สีม่วง แต่นั่งสบายพอกัน "เธอคงหลับสบายดีใช่ไหม" เซ็ปติมัสนั่งลง "ครับ ขอบคุณครับ" เขาตอบอย่างหวั่นๆทำไมมาร์เซียถึงใจดีนักนะ "เธอทำลากมาทั้งสัปดาห์แล้ว เซ็ปติมัส" มาร์เซียเริ่มต้น "จะว่าไป เราทุกคนก็ด้วย ดีเหลือเกินที่ได้เธอกลับมา ฉันมีบางอย่างจะให้เธอ" มาร์เซียเปิดลิ้นชักเล็ก หยิบโบผ้าไหมสีม่วงออกมาสองเส้นวางผาดไว้บนโต๊ะ เซ็ปติมัสรู้ว่าโบนี้คืออะไร มันคือแถบสีม่วงของศิษย์เอกอาวุโสหากการเรียนของเขาเป็นไปด้วยดี เขาจะได้ติดแถบนี้ในปีสุดท้าย ดีจริงที่มาร์เซีย- บอกให้รู้ว่าเธอจะเลื่อนตำแหน่งให้เขาเมื่อถึงเวลา เซ็ปติมัสคิด แต่ปีสุดท้ายยังอีกยาวไกล และเซ็ปติมัสรู้ดีว่าอาจมีอุปสรรคมากมายก่อนหน้านั้น "เธอรู้ไหมว่านี่คืออะไร" มาร์เซียถาม เซ็ปติมัสพยักหน้า "ดี มันเป็นของเธอ ฉันขอแต่งตั้งให้เธอเป็นศิษย์เอกอาวุโส" "อะไรนะครั้บตอนนี้เลยหรือ" มาร์เซียยิ้มกว้าง "ใช่ ตอนนี้เลย" "ต้อนนี้หรือครับ หมายถึงวันนี้เลยหรือ" "ใช่แล้ว เซ็ปติมัส วันนี้เลย ฉันมั่นใจว่าปลายแขนเสื้อของเธอยังสะอาดดีอยู่ เธอไม่ได้ทำไข่เปื้อนตอนกินอาหารเช้าใช่ไหม" เซ็ปติมัสดูแขนเสื้อ "เปล่าครับ มันสะอาดดี" มาร์เซียลุกขึ้น เซ็ปติมัสลุกตาม ศิษย์เอกจะนั่งไม่ได้หากครูกำลังยืน มาร์เซียหยิบโบขึ้นมา วางพาดบนแขนเสื้อสีเขียวสดใสของเซ็ปติมัส ท่ามกลางกลุ่มหมอกสีม่วงแห่งมนตรา โบนั้นพันตัวเองรอบแขนเสื้อ และกลายเป็นส่วนหนึ่งของเสื้อยาว เซ็ปติมัสจ้องมองมันอย่างประหลาดใจ เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี แต่มาร์เซียรู้ "เอาละ เซ็ปติมัส เธอจำเป็นต้องรู้สองสามเรื่องเกี่ยวกับสิทธิและหน้าที่ของศิษย์เอกอาวุโส เธออาจกำหนดโครงงานของตนเองได้ ร้อยละห้าสิบ รวมถึงตารางเวลาหลักด้วย แน่นอนว่าต้องมีเหตุผลสมควร เธออาจต้องทำหน้าที่แทนฉันในการประชุมระดับพื้นฐานของหอผู้วิเศษ ซึ่งหากเธอทำได้ ฉันจะขอบคุณมาก ในฐานะศิษย์เอกอาวุโส เธออาจไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องขออนุญาติฉัน แต่ก็นับเป็นมารยาทที่ควรบอก- ฉันว่าเธอจะไปไหนและตั้งใจจะกลับมาเมื่อใด และเนื่องจากเธอยังเด็กอยู่มาก ฉันขอเพิ่มเติมว่า เธอต้องกลับมาถึงหอผู้วิเศษก่อนสามทุ่มในวันธรรมดา และก่อนเที่ยงคืนเป็นอย่างช้าสุดในถานการณ์พิเศษ เข้าใจไหม" เซ็ปติมัสยังคงจ้องมองแถบมนตราสีม่วงที่ระยิบระยับอยู่ตรงปลายแขนเสื้อเขาพยักหน้า "เข้าใจครับ...ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ...แต่ทำไมครับ..." "เหตุผลคือ" มาร์เซียพูด "เธอเป็นศิษย์เอกคนแรกในประวัติศาสตร์ ผู้สามารถรอดพ้นจากภารกิจ ไม่เพียงรอดชีวิตกลับมาเท่านั้นแต่ยังทำสำเร็จอีกด้วย และที่น่าชื่นชมยิ่งขึ้นไปอีกคือ เธอถูกส่งไปทำ...เรื่องน่ากลัวนี้ก่อนจะเรียนรู้ได้ถึงครึ่งด้วยซ้ำ แต่เธอก็ยังทำสำเร็จเธอใช้ทักษะมนตราได้อย่างดีเยี่ยม เหนือกว่าผู้วิเศษหลายคนในหอคอยแห่งนี้จะคิดฝันถึง นี่คือเหตุผลที่เธอเป็นศิษย์เอกอาวุโสในวันนี้เข้าใจไหม" "ครับ" เซ็ปติมัสยิ้ม "แต่ว่า..." "แต่อะไร" "ผมคงทำภารกิจไม่สำเร็จ หากไม่มีเจ็นนากับบีเทิล แล้วพวกเขาก็ยังติดแหง็กอยู่ในโกดังเล็กๆเหม็นๆที่สถานีการค้า เหมือนกับนิกโก้และสนอร์ริ เราสัญญาไว้ว่าจะกลับไปรับพวกเขา" "และเราก็จะไป" มาร์เซียตอบ "ฉันแน่ใจว่าพวกเขาคงไม่หวังให้เราบินกลับไปรับทันทีหรอก เซ็ปติมัส นอกจากนั้น ฉันยังไม่ว่างเลยตั้งแต่เรากลับมา เช้านี้ฉันตื่นเร็วเพื่อไปรับยาน่ากลัวจากเซลดามาให้เอฟาเนียห์และฮิลเดอการ์ด ทั้งคู่ยังคงป่วยหนัก คืนนี้ฉันจำเป็นต้องคอยเฝ้าเอฟาเนียห์ แต่ฉันจะขี่สปิตไฟร์ไปรับทุกคนพรุ่งนี้แต่เช้าตรู่พวกเขาจะกลับมาในไม่ช้า ฉันสัญญา" เซ็ปติมัสมองโบสีม่วงของเขา ซึ่งมีมนตราเคลือบอยู่อย่างสวยงาม ราวกับน้ำมันลอยอยู่บนน้ำ เขาจำคำพูดของมาร์เซียได้ "ในฐานะศิษย์เอกอาวุโส เธออาจไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องขออนุญาต แต่ก็นับเป็นมารยาทที่เธอควรบอกฉันว่าจะไปไหนและตั้งใจจะกลับมาถึงเมื่อใด" "ผมจะไปรับพวกเขาเอง" เซ็ปติมัสพูด ปรับตัวสู่บทบาทศิษย์เอกอาวุโสอย่างรวดเร็ว "ไม่ได้ เซ็ปติมัส" มาร์เซียตอบ ลืมไปแล้วว่ากำลังพูดอยู่กับศิษย์เอกอาวุโส "มันเสี่ยงเกินไป แล้วเธอก็เหน็ดเหนื่อยหลังภารกิจเธอต้องพัก ฉันจะไปเอง" "ขอบคุณสำหรับข้อเสนอของคุณครับ มาร์เซีย" เซ็ปติมัสพูดติดจะทางการอยู่สักหน่อย แบบที่เขาคิดว่าศิษย์เอกอาวุโสอาจจะพูดกัน "อย่างไรดี ผมตั้งใจจะไปเอง ผมจะขี่สปิตไฟร์ไปในอีกหนึ่งชั่วโมงจะกลับมาก่อนเที่ยงคืนวันมะรืนนี้ ผมคิดว่าเรื่องนี้อาจถือเป็นสถานการณ์พิเศษได้อย่างสมเหตุสมผล" "โอ้" มาร์เซียคิดว่าเธอไม่น่าบอกสิทธิ์ทั้งหมดของศิษย์เอกอาวุโสให้เซ็ปติมัสรู้เลย เธอนั่งลงและมองเซ็ปติมัสด้วยสายตาครุ่นคิด ศิษย์เอกอาวุโสของเธอดูเหมือนจะเติบโตขึ้นในทันทีทันใด ดวงตาสีเขียวเจิดจ้าดูมั่นใจอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ขณะที่สบตาเธออย่างแน่วแน่ และ...ใช่แล้ว เธอรู้ว่ามีบางอย่างแตกต่างไปในนาทีที่เขาเดินเข้ามา...เซ็ปติมัสหวีผม "ขอฉันไปส่งเธอได้ไหม" มาร์เซียถามเบาๆ "ได้ครับ" เซ็ปติมัสตอบ "มันคงดีมากๆเลย ผมจะลงไปที่ทุ่งมังกรภายในหนึ่งชั่วโมง" เขาเดินไปถึงประตูห้องทำงาน หยุด และหันกลับมา "ขอบคุณครับ มาร์เซีย" เขาพูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง "ขอบคุณมากจริงๆ" มาร์เซียยิ้มตอบ และมองศิษย์เอกอาวุโสของเธอเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างร่าเริงทุกก้าวย่าง -------จบบทที่1-------
|
|
|
Mar 20 2010, 09:01 PM
โพสต์
#4
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 5 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 1,883 เข้าร่วม : 28-September 09 จาก : หอคอยผู้วิเศษบนเกาะดาวแห่ งหมู่เกาะไซเรน หมายเลขสมาชิก : 5,128 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: มะเกลือ | ยาว: 14" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ยืดหยุ่น สัตว์เลี้ยง |
บทที่ 2 กระท่อมผู้ดูแล วันนั้นเป็นวันฤดูใบไม้ผลิอันสดใสและลมแรงที่บึงมาร์ราม สายลมได้พัดหมอกตอนย่ำรุ่งไปหมดแล้ว และพาเมฆขาวก้อนเล็กๆ |
|
|
Feb 27 2011, 08:42 PM
โพสต์
#5
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนฮอกวอตส์ โพสต์ : 125 เข้าร่วม : 29-November 10 จาก : namimori หมายเลขสมาชิก : 11,227 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ |
ไม่เคยอ่านอ่ะครับแต่ตาลายมากเลย
|
|
|
Jun 11 2011, 04:50 PM
โพสต์
#6
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนฮอกวอตส์ โพสต์ : 396 เข้าร่วม : 23-September 10 จาก : ผู้อยู่ใต้มนตร์บังตา และมายาอำพราง หมายเลขสมาชิก : 10,244 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ |
อุตส่าห์พยายามพิมพ์นะ พี่เซ็ป
รับสมัครเพื่อนสนิทชาย 1 คนจ้า บ้านกริฟ ชั้นปีอะไรก็ได้ คุณสมบัติ เป็นฝ่ายดาร์กทางสายเลือด นิสัย ภายนอกเงียบขรึม เย็นชาแต่เปลือก รักเพื่อน แต่ปากมักบอกว่าไม่ห่วง ดู ประวัติตัวละครของเราได้เลย คลิก! http://hogwartsthai.com/forum/index.php?sh...t=0#entry333886 |
|
|
Jul 19 2011, 07:27 PM
โพสต์
#7
|
|
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 1,293 เข้าร่วม : 16-July 11 จาก : Parallel World หมายเลขสมาชิก : 14,244 สายเลือด : เกิดจากมักเกิ้ล เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 10" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ไม่ดีดตัว สัตว์เลี้ยง |
เล่ม 6 ที่อเมริกาออกแล้วนะคะ ตอนนี้คงรอแปลอ่ะค่ะ
your name. |
|
|
Mar 4 2012, 04:06 PM
โพสต์
#8
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ โพสต์ : 450 เข้าร่วม : 10-February 12 จาก : ❥ Someone หมายเลขสมาชิก : 16,167 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง |
ดีจังค้ะ มีคนโพสต์ให้อ่านด้วย
จะได้ไม่ต้องเสียเงินไปซื้อหนังสือ 5555555555 ________________________ ลากอาร์ผมสิ่ แล้วคุณจะหลงรักผม -/- [Cr. FF] |
|
|
Mar 6 2012, 03:39 PM
โพสต์
#9
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 1,065 เข้าร่วม : 27-September 11 จาก : On the run หมายเลขสมาชิก : 15,240 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง |
น่าอ่านอ่ะ ซีเอ็ดมีขายป่าว
|
|
|
Jun 1 2012, 10:01 PM
โพสต์
#10
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 1,065 เข้าร่วม : 27-September 11 จาก : On the run หมายเลขสมาชิก : 15,240 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง |
พี่เซปลงทุนมาก
|
|
|
Jun 1 2012, 10:49 PM
โพสต์
#11
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 4 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟ โพสต์ : 671 เข้าร่วม : 11-May 12 จาก : ĥlywǿod หมายเลขสมาชิก : 17,632 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 15" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ดีและนุ่ม สัตว์เลี้ยง |
อยากอ่านเล่มเจ็ดแล้ว 55
|
|
|
Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว | เวลาในขณะนี้: 13th May 2024 - 03:29 PM |