[Review] A Day in New York [ニューヨーク州物語] ตัวเลือก

[Regina Carringto...]

Regina's review




To walk alone in New York is the greatest rest

Writer : X-Kira



ทั้งที่ฉันสมควรจะมีความสุขที่สุดที่ได้หลุดพ้นจากบ้านเกิดแสนล้าหลังห่วยแตก ได้ทุนเรียนฟรีในมหาวิทยาลัยชื่อดังที่ใครหลายคนแทบจะยอมตายเพื่อให้ได้เข้าไปเรียน แถมยังได้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองนิวยอร์กอันแสนเริ่ด ฉันควรจะได้เฉิดฉายอย่างมั่นหน้าเหมือนพวกสาว ๆ ใน Gossip Girl แต่ปัญหาหลักคือฉันไม่มีเงิน ไลฟ์สไตล์หรูหราจึงเป็นเพียงแค่ความฝัน

- 1 New Yorker

ข้อความนี้ปรากฏอยู่ในย่อหน้าต้น ๆ ของบทที่หนึ่ง แสดงให้เห็นว่าผู้เขียนต้องการที่จะตบหน้าคนอ่านด้วยความเป็นจริง ว่าชีวิตตัวเอกนั้นไม่ได้สวยหรู เรื่องราวมุมมอง first-person point of view ไม่ใช่สิ่งที่ใหม่เลยสำหรับวงการนวนิยายออนไลน์ไทย และเรื่องนี้ก็เกี่ยวกับรักของหญิงชาย พลอตธรรมดาดาษดื่นที่พบได้ง่ายเสียยิ่งกว่าหาปูม้าในตลาดปลา แต่ฉันจะบอกคุณ ๆ เองว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้ฉันหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมารีวิว

หมวดหมู่ : เสียดสีสังคม

จำนวนตอน : 28 ตอน

สถานะ : จบแล้ว

ตามอ่านได้ที่ : Click !

เนื้อเรื่องย่อ

อย่างที่บอกค่ะว่าเรื่องราวจะถูกเล่าผ่านมุมมองของตัวเอกหญิง 'เอสเทอร์' ที่จากบ้านเกิดเพื่อมาเรียนทุนที่นิวยอร์ก นักศึกษาไส้แห้งที่วาดฝันว่าหนึ่งในนิยายออนไลน์ของตนจะโด่งดังเป็นพลุแตก แต่การต้องมาเผชิญปัญหาจากตารางชีวิตที่แสนยุ่งเหยิงและบั่นทอน เลยออกหางานใหม่จนได้งานเป็นคนดูแลผู้สูงอายุ 'ไดจิ มินาโตะ' เป็นชายชาวญี่ปุ่นวัยห้าสิบ ศิลปินที่มีชื่อเสียงในวงการคนทำเพลงมาเป็นสิบ ๆ ปี และเขาคือคนสูงอายุคนนั้นที่ตัวเอกหญิงต้องดูแล ตลอดเนื้อเรื่องจะแสดงให้เห็นถึงมุมมองความคิดที่แตกต่างกันของคนสองคน ที่ต่างกันทั้งเพศ อายุ พื้นฐานครอบครัว ประสบการณ์ และชื่อเสียง

จุดเด่นของนิยายเรื่องนี้

ฉันค้นพบข้อแรกหลังจากที่ได้อ่านบรรทัดต้นของบทแรก ภาษาการเรียบเรียงที่สวยงาม ใช่ค่ะ ผู้เขียนไม่ได้ใช้ถ้อยคำประดิดประดอยอะไรเว่อวังเลย เพียงแค่เขียนให้จริงที่สุด และตรงไปตรงมา เนื้อเรื่องจึงมีความเรียลขึ้นมาหน่อย แต่ในความคิดของฉันมันเหมือนกำลังนั่งอ่านบทละครโทรทัศน์อยู่เลยค่ะ

และในส่วนที่สองคงจะเป็นเรื่องของซีนอารมณ์ หากคุณอ่านไปได้สักระยะคุณจะรู้ว่าตัวเอกอีกคนของเรื่อง 'ไดจิ' กำลังประสบกับอาการป่วยอยู่ แต่เพราะความดื้อดึงบางอย่างเขาจึงทำราวกับว่าตนเองไม่เป็นอะไร ใช้ชีวิตต่อไปเหมือนที่ผ่าน ๆ มา ฉันคิดว่ามีหลายปัจจัยที่ทำให้คนเรา ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ช่วงอายุหนึ่ง ณ ห้วงอารมณ์หนึ่ง ตัดสินใจเช่นที่ไดจิทำค่ะ อาจจะเพราะความหมดหวังในชีวิต หรืออาจเพราะชีวิตของเขาสมบูรณ์แบบที่สุดแล้วในตอนนี้ ฉันว่ามันสนุกดีนะคะที่เราได้คิดวิเคราะห์ตัวเนื้อเรื่องขณะอ่านไปด้วยน่ะ

และข้อต่อมา ฉันคงจะต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องของความเป็นมนุษย์ค่ะ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อนที่สุดในโลก เซลล์สมองสั่งการให้เรามีความคิดเป็นอนันต์ ดังนั้นมนุษย์เราจึงมีหลากหลายความรู้สึก ดิฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้ตื้นเขินขนาดที่จะถูกเรียกว่า one-dimensional story ได้ค่ะ เพราะตัวละครทุกตัวมีความคิดความอ่าน การกระทำและความรู้สึกของพวกเขามีที่มาที่ไป มันจึงไม่น่าเบื่อเลย

ส่วนข้อสุดท้ายนั้น ฉันสงสัยในรูปแบบความรักของตัวละครหลักทั้งคู่ค่ะ เหตุผลที่ทำให้ฉันอยากอ่านจนจบคือจุดจบของเรื่องราวนี้ เพราะเราต่างก็รู้ว่าตัวไดจิเองมีเวลาอีกไม่มาก อายุและโรคภัยกำลังกัดกินตัวเขาอยู่ อีกทั้งสังคมรอบข้างจะมองพวกเขาเป็นอย่างไร หากนี่คือความรักของสาวมหาลัยกับหนุ่มแก่คราวพ่อ เราต่างก็ทราบกันดีค่ะว่าคู่รักต่างวัยที่อายุห่างกันมาก ๆ ดูจะไม่ใช่เรื่องปกติในสังคมหมู่มาก เพราะฉะนั้นนี่จึงเป็นเรื่องที่น่าสนใจที่ฉันก็ยังหยิบขึ้นมาอ่านอยู่บ่อย ๆ เลยค่ะ

Background-image : https://www.artstation.com/artwork/WmPOZJ