โรงเรียนเวทย์มนตร์ฮอกวอตส์ไทยแห่งเรยานอส, กิจกรรม 3 ปีฮอกวอตส์ไทย : ฟิคชั่นฮอกวอตส์ไทยสุขสันต์ ตัวเลือก

[Sunny Aottic]

คิดผิดแล้วกระมัง

กระมัง =[]=!!!! ขุดภาษาสมัยไหนมาใช้เจ้าคะท่านเจ้าพี่ ??

[KaemmieZ Happy]

สนุกดีจ้า ออยสู้ๆ ^^

[Princess'Oil]

กระมัง =[]=!!!! ขุดภาษาสมัยไหนมาใช้เจ้าคะท่านเจ้าพี่ ??

แหมม ~! ภาษาวรรณศิลป์อ่ะลูก 555+ มันจะได้ดูสมกะนิยายแฟนตาซีหน่อยแน้ ~

[fayriona]

มีการใช้แส้ด้วย555. สู้ๆ ม่ามี้รีบอัพน้า

[`fillh0lic.]

แฮ่ะๆ ฟิคนี้อนุรักษ์ภาษาไทย เนอะๆๆ ฮ่าๆ สนุกๆต่อๆ

[clara]

อัพๆ ด่วนๆ อยากอ่าน

[M-i-n-t]

อืม อืม

[Sammy]

ต่อไวไวนะ ^^ สงสัยต้องปริ๊นอ่าน อ่านงี้ตาลาย @_@ แก่แล้ว 55

[peach25]

อ่านไม่ไหวอ่ะตาลาย

[Sunny Aottic]

♥ กำลังใจก้อนโตๆมาฝาก สู้ๆนะคะม๊า ^^

[Princess'Oil]

ตอนที่ 5
การรับน้อง (2) และบุคคลนิรนามในชุมคลุมสีตุ่น

........ ที่ห้องโถงกลาง เธอคนนั้นได้กลับเข้าไปแล้ว เหลือเพียงผู้คุมนักโทษเพียงสองสามคน
........เมื่อนิคส่งสัญญาณ โตะที่กำลังถูกมัดก็ท่องเวทย์คลายเชือกให้ตนเองเบา ๆ ก่อนที่จะท่องเวทย์ลวงตาให้เหมือนกับเขากำลังถูกเชือกมัด แล้วเขาก็ท่องเวทย์แก้เชือกให้กับบูม นิค และเท็ด
........เมื่อทั้งสี่เป็นอิสระ เวทย์ลวงตาก็เสื่อมลงพอดี .. ผู้ที่ถนัดเวทย์มนตร์จึงท่องเวทย์ที่ทำให้คนหลับใหลเบา ๆ ราวกับไม่ให้งูตื่น และหญิงสาวผู้คุมนักโทษก็หลับใหลไม่ได้สติ ทั้งสี่ลอบยิ้มให้กันอีกครั้ง .. นิคเดินไปที่บันไดโดยคิดว่า ดาบของกริฟฟินดอร์ น่าจะอยู่ชั้นบนสุดของหอ แต่ก่อนที่เธอจะได้ย่างเท้าสู่บันได เธอถูกใครสักคนเสกเวทย์บทหนึ่งมาขัดขวาง ทันทีหญิงสาวแห่งบ้านสลิธีรินปรากฏตัว นิคก็ยิ้มเยาะ แล้วเดินเข้ามาอย่างท้าทาย
........"เธอคิดว่าเจเจคนนี้จะยอมให้เธอมาเอาดาบไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ !!!"
........หญิงสาวที่เรียกตัวเองว่าเจเจนั้น ได้แสดงท่าทีเกรี้ยวกราดขัดกับใบหน้าหวาน และร่างกายบอบบางโดยสิ้นเชิง แต่ดูท่าว่า เธอคงจะไม่ได้เตรียมแผนไว้รองรับกับเหตุการณ์ตรงหน้านี้เท่าไร เธอจึงเดินออกมาคนเดียว โตะเดาว่า เธอคงรู้สึกได้ว่าเวทย์เสกเชือกได้เสื่อมลง เธอจึงเดินออกมาดู
........"ฉันไม่ได้อยากจะทำร้ายผู้หญิง เธอหลีกไปซะเถอะ !"พี่ชายฝาแฝดของนิคเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง แต่ก็เปรียบเสมือนน้ำมันราดลงบนกองไฟ ทำให้หญิงสาวรู้สึกโกรธมากกว่าเดิมจนฟิวส์ขาดและเริ่มลงมือจัดการกับนิคผู้ ที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน
........หญิงสาวที่ไม่ได้ถนัดด้านเวทย์มนตร์ถึงกับก้าวเท้าไปข้างหลัง เธอไม่เก่งพวกเวทย์เอาซะเลย แต่ก่อนที่เวทย์นั้นจะมาถึงตัว ก็มีผู้ที่อ้างว่าเป็นคนของเรยานอส ตรงเข้ามาผลักเธอให้ล้มลงไปด้วยกัน บูมซึ่งมองอยู่ถึงกับชักหอกออกมาเตรียมต่อสู้กับหญิงสาว ที่บังอาจทำร้ายน้องสาวอันเป็นที่รักของเขาได้
........"ฉันไม่อยากจะทำร้ายเธอไปมากกว่านี้ เธอรีบ ๆ บอกที่ซ่อนของดาบกริฟฟินดอร์มาซะ !"นี่คือคำพูดของพี่ชายที่หวงน้องสาว จนผู้เป็นน้องสาวถึงกับตะลึง เพราะก่อนที่บูมจะพูดประโยคนี้ บูมได้เอาหอกแทงสีข้างของเจเจ จนเรียกเลือดของเธอออกมาได้
........"นี่ ... แก ! โอ้ยย !"เจเจร้องอย่างเจ็บปวด ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดที่บูมจงใจให้เกิด
........"ฝันไปเถอะว่าแกจะได้ดาบกลับคืนไป ! ฉันจะปกป้องจนกว่าจะตาย !"หญิงสาวยืนอย่างอย่างมั่นคง จนสุดท้ายผู้ที่ทนไม่ไหวคือเท็ด จนเธอต้องฉุดมือให้นิคซึ่งยืนตะลึงอยู่ วิ่งขึ้นบันไดไปหาดาบด้วยกัน
........"นิคนี่ ! มัวแต่ตะลึงอยู่ได้ เราเหลือเวลาไม่มากนะ ! เร็ว ๆ เข้าเถอะ"
........"รอฉันเดี๋ยวฉันจะตามไป รอนะ !!" คล้อยหลังหญิงสาวทั้งสอง ชายหนุ่มที่อ้างว่ามาจากเรยานอสก็ตะโกนตามหลัง ทำให้ร่างบางหันมามองอย่างสงสัยแวบหนึ่งแล้วผละสายตาไป

........ที่หอคอยของบ้านสลิธีริน เธอพบดาบของกริฟฟินดอร์ปักอยู่ เธอเข้าใจในทันทีว่าทำไมรุ่นพี่ถึงย้ำนักหนาว่าต้องมากัน 4 คน ก็เพราะว่า ผู้ชายสองคนจะได้ต่อสู้อยู่ข้างล่าง และผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ พวกผู้ชายของสลิธีรินมักใจอ่อนกับผู้หญิงเสมอ รุ่นพี่คงคิดว่าไม่กล้าทำอะไรผู้หญิง ดังนั้นบ้านสลิธีรินก็เปรียบเหมือนดินแดนของผู้หญิงนั่นเอง
........แต่สิ่งที่รุ่นพี่บ้านกริฟฟินดอร์คาดเดาผิดก็คือ พลังของรุ่นน้องผู้หญิงบ้านสลิธีรินนั้น ร้ายกาจกว่าที่ผ่านมา เมื่อได้เจเจ ผู้ที่เป็นหญิงสาวมีอำนาจสูงสุดของรุ่น มาวางแผนการรับน้องครั้งนี้ แต่ดูเหมือนกริฟฟินดอร์จะเล่นซ้อนแผนอะไรบางอย่าง ที่ทำให้สลิธีรินคาดไม่ถึงเสมอ
........นิค เอื้อมมือเรียวสวยไปจับด้ามของดาบกริฟฟินดอร์ ที่มีด้ามทำด้วยทองประดับด้วยทับทิมเม็ดเล็ก ๆ คมดาบมันปลาบราวกับอยากชิมเลือดใครสักคน เชิญชวนผู้สัมผัสมองอย่างไม่วางตา แต่ก่อนที่มือเรียวสวยของเธอจะจับด้ามของดาบงามนั้น เท็ดก็ปัดมีเธอ และผลักเธอออกจากรัศมีของดาบเล่มนั้นทันที
........ฟ้าว ! ฉึก ! เสียงดาบด้ามสีดำสนิทพุ่งเฉียดหน้าหญิงสาวทั้งสองชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด ทำเอาร่างบางทั้งสองใจหายใจคว่ำ นิคก็นึกสภาพตัวเองไม่ออกเหมือนกันว่าถ้าหญิงสาวจากอนาสตาเซียไม่ตาไวมองเห็นมันซะก่
อน เธอจะอยู่ในสภาพใด แต่ไม่นานเกินรอ ผู้ที่ขว้างมีดสั้นเล่มนั้นปรากฏกายขึ้นอย่างรวดเร็ว คนผู้นั้นสวมชุดคลุมสีตุ่น ไม่สามารถระบุได้ว่าเพศใด ทำเอาหญิงสาวทั้งสองมองหนย้ากันอย่างแปลกใจ บ้านสลิธีรินยังมีทีเด็ดหลงเหลืออยู่อีกหรือนี่ ?
........ไม่ทันให้คิดอะไรมากมาย เวทย์แปลกประหลาดก็พุ่งเข้ามาหาเธอ ด้วยสัญชาตญาณเธอจึงเรียกดาบสีขาวประจำตัวของเธอมา เช่นเดียวกับท่านหญิงจากอนาสตาเซีย ที่เรียกแส้ออกมาเช่นกัน พวกเธอคิดว่า นี่คงไม่ใช่พวกสลิธีรินเสียแล้ว คงจะเป็นผู้บุกรุกที่มีพลังมากกว่าเธอหลายเท่า แม้ยังไม่ปรากฏพลังแต่เธอก็เชื่ออย่างนั้น แต่แล้วเธอก็เชื่อสนิทใจเมื่อคนผู้นั้นร่ายเวทย์แปลกประหลาดขึ้นอีกบทหนึ่งอย่างรวดเ
ร็ว ชนิดที่เธอตั้งตัวไม่ทัน จึงยกดาบประจำตัวหมายจะปัดป้อง
........แต่ก่อนที่เวทย์ประหลาดจะเข้าสัมผัสร่างของเธอ พวกเธอก็ถูกใครสักคนรั้งเอวเข้าไปหาตัว เธอจึงลืมตาทันที และพบว่าผู้ที่รั้งตัวเธอให้หลบจากเวทย์นั่นคือโตะนั่นเอง !
........เมื่อผู้บุกรุกเห็นว่ามีผู้แปลกปลอมเข้ามา จึงรีบสะบัดเสื้อคลุมสีตุ่นกลับไปอีกทางอย่างรวดเร็ว บูมรีบตามไปในทันที หมายจะสำเร็จโทษผู้ที่กล้าทำร้ายท่านหญิงแห่งเอนอส ทั้งยังเป็นดั่งแก้วตาดวงใจ เป็นน้องสาวเพียงหนึ่งเดียวที่เขารักมากที่สุด แต่คนผู้นั้นมีความรวดเร็วมากทำให้เขาตามไปไม่ทัน ได้แต่สบถอย่างหัวเสีย
........"ไปก่อนเถอะ เวทย์รัดตรึงทำอะไรเจเจมากไม่ได้หรอกนะ ถ้าเธอตั้งตัวได้ขึ้นมา เรานี่แหละจะซวย !" โตะพูดขึ้นหลังจากเอื้อมมือไปหยิบดาบของกริฟฟินดอร์ได้สำเร็จ
........อย่างที่พูดไม่มีผิด เมื่อพวกเขาวิ่งออกจากหอสลิธีรินได้ไม่เท่าไร ก็มีเด็กปีหนึ่งสลิธีรินวิ่งตามมาเป็นพรวน ดีที่ว่าเตรียมแผนสำรองได้ทัน
........พวกที่อยู่บนต้นไม้คือตั้มและฟิล์ม เมื่อเห็นทั้งสี่กลับมาพร้อมดาบ ก็ทำตามแผน เมื่อทั้งสี่วิ่งเข้าหอเรียบร้อย ก็จัดการยิงธนูไฟไปที่พวกนั้น ทำให้พวกนั้นหลบเป็นพัลวันและยังตั้งท่าจะวิ่งกลับหอ พวกเขาไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น โบว์ซึ่งยิงธนู ส่งสัญญาณให้ทรายที่อยู่ภาคพื้นดินจัดการ เสกระเบิดขวดพร้อมทั้งปาใส่พวกสลิธีรินอย่างเมามัน จนพวกสลิธีรินวิ่งกลับอย่างกระเซอะกระเซิง ทำให้คนปาหัวเราะอย่างสะใจเป็นแถว ๆ และนิคจึงได้บ่นออกมา พร้อมทั้งกายใจอย่างเหนื่อยหอบในการวิ่งมาราธอนครั้งนี้
........"แค่ดาบเล่มเดียว เสี่ยงตายซะเต็มที่ !"



........หลังจากวันรับน้องผ่านไปหนึ่งเดือน พวกเขาเริ่มเข้าสู่การเรียนอย่างจริงจัง เรียกได้ว่ามหาโหดสำหรับพวกเขาเลยทีเดียว เพราะว่าเป็นปีหนึ่งจึงต้องปูพื้นฐานใหม่หมดทำให้ไม่ว่าเธอหรือใคร ๆ เมื่อกลับมาถึงห้องก็หลับเป็นตาย แทบจะไม่มีเวลาส่วนตัวพูดคุยเรื่องใด ๆ ทั้งนั้น พร้อมทั้งเธอก็ลืมเรื่องบุคคลนิรนามในชุมคลุมสีตุ่นไปเสียสนิทใจ
........"เอาละจ้ะ วันนี้วิชาประวัติศาสตร์เวทมนตร์ เราจะขึ้นเรื่องใหม่เป็นเรื่องการก่อตั้งดินแดนทั้งห้านะจ้ะ แล้วใครทราบบ้างว่าคราวที่แล้วเราเรียนเรื่องอะไรไป"ศาสตราจารย์โดโรเลส อัมบริดจ์ เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าสดใส พร้อมทั้งถามคำถาม
........"เรื่อง การประลองเวทย์ไตรภาคีโดยผู้ที่มีอายุน้อยสุดที่ชื่อแฮร์รี่ พอตเตอร์ค่ะ"หลังจากได้ยกมือและได้รับการอนุญาตจากอาจารย์ผู้สอน เจเจก็ตอบคำถามด้วยน้ำเสียงมั่นใจ และรอยยิ้มสดใสที่เคลือบยาพิษ
........ " 10 คะแนน สลิธิริน !"
........"การก่อตั้งดินแดนทั้งห้า เกิดจากผู้นำดินแดนทั้งห้าที่เป็นเพื่อนกัน ซึ่งเรารู้ดีกันอยู่แล้วว่าดินแดนเอนอสอยู่ทางทิศตะวันตก ดินแดนมาโซเวสทางทิศตะวันออก ดินแดนอนาสตาเซียทางเหนือ ดินแดนราเวนคัสทางใต้ และ ดินแดนเรยานอสที่อยู่ตรงกลาง สิ่งที่พวกเธอจะต้องเรียนรู้อยู่ในแผ่นกระดาษที่มันจะลอยไปหาเธอ ให้พวกเธอไปศึกษากันเอาเอง และในชั่วโมงหน้าเราจะมาเรียนแบบเจาะลึก ตอนนี้รู้สึกว่าอาจารย์ใหญ่จะเรียกประชุมคุณครูทั้งโรงเรียน ครูขอตัวก่อนนะจ้ะ" ท่าทางรีบร้อนของอาจารย์ผู้สอนไม่ได้ทำให้นักเรียนสนใจแต่อย่างใด ด้วยคิดว่าคงรีบไปเข้าประชุม และพวกเขาต่างก้มหน้าอ่านชีทที่ลอยหลังสิ้นเสียงของศ.อัมบริดจ์อย่างตั้งอกตั้งใจ
........หลังหมดชั่วโมงเรียนวิชาประวัติศาสตร์เวทย์มนตร์ พวกเขาและเธอต่างก็ต้องกลับหอพัก เนื่องด้วยมีประกาศว่าเหล่าคณาจารย์ต้องประชุมเรื่องใหญ่กันทั้งวัน ทำให้ทั้งแปดคนที่เหลือต่างมาสุมหัวที่ห้องของพี่ชายฝาแฝดของท่านหญิงเอนอส และ หลานชายท่านมหาเสนาที่อยู่ห้องเดียวกัน พลางบ่น ๆ ที่เรื่องที่เข้ามาไม่ขาดสาย
........"โอ๊ย ! ฉันอยากจะเป็นลมตายวันละหลาย ๆ รอบ งานอะไรมันจะเยอะขนาดนี้เนี่ย"ทรายเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อสาวเท้าเข้ามาในห้อง ทำเอาท่านหญิงจากอนาสตาเซียถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายไม่ต่างกัน
........"ใจเย็น ๆ เถอะ ฉันได้ยินมาว่าที่พวกอาจารย์ประชุมงานใหญ่เพราะว่า มีคนบุกรุกบ้านกริฟฟินดอร์ !"ตั้มที่ทำหน้าที่ เป็นสายข่าวของกลุ่ม เอ่ยเบา ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์เพื่อนของตน แล้วก็ได้ผลเมื่อสาว ๆ ที่กำลังบ่นอยู่หันมาสนใจ แววตาพราวระยับ ทำให้โตะถึงกับมองด้วยแววตาประหลาดใจ เขาคิดว่า ท่าทางคำกล่าวที่ว่า การเม้าท์กับผู้หญิงเป็นของคู่กัน ท่าจะตรงตามหลักทฤษฎีจริง ๆ
........เมื่อเห็นเพื่อน ๆ หันมาให้ความสนใจ ฟิล์มจึงเป็นอีกคนที่บอกรายละเอียด
........"ก็เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา มีคนบุกรุกหอเรานะสิ !"
........"บุกรุกได้ยังไงกัน ! เราก็อยู่ที่หอตลอดนะ"โบว์เถียง แต่อย่างที่เธอว่า เธออยู่หอตลอดจริง ๆ ยกเว้นเวลาเข้าเรียน ซึ่งหอก็ไม่เปิดอยู่แล้ว
........"ก็เจ้านั่นดันร่ายเวทย์ให้พวกเรานอนหลับเป็นตายเลยนะสิ ตอนนั้นมีพี่ปีสี่คนหนึ่งเข้าหอช้า เห็นบุคคลนิรนามในชุมคลุมสีตุ่นเดินอยู่ในหอ นึกว่าผี ช็อคตาตั้งเลยละมั้ง กว่าจะได้สติก็วิ่งไปหาอาจารย์แล้ว"ตั้มเอ่ยขึ้น ทำให้ข้อสงสัยของสาว ๆ ส่วนใหญ่ต่างพยักหน้าอย่างเข้าใจ
........"แต่หอเราก็มีรหัสภายใน เจ้านั่นมันรู้รหัสได้ยังไงละ"เป็นนิคนั่นเอง ที่ยังไม่ถอดใจ พยายามหาจุดสังเกต ดูท่าว่าท่านหญิงเอนอสผู้บอบบาง อ่อนหวานในสายตาของใคร ๆ เกิดจะคึกอยากทำศึกละมั้ง
........"อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน"ฟิล์มตอบอย่างหน้าตาเฉย ทำให้ทรายถอนหายใจ
........"รู้อะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ มันอึดอัดชะมัด"บูมว่าพลางเอามือขยี้หัวน้องสาวด้วยความรักใคร่จนผมฟู ผู้เป็นน้องจึงหันมามองพี่ชายที่รักด้วยสายตาเขียวปั๊ด
........"เมื่อกี้นายบอกว่า บุคคลนิรนามในชุดสีตุ่น ใช่ไหมตั้ม ? มันจะเป็นคนเดียวกับที่เล่นงานนิคกับเท็ดในช่วงพิธีรับน้องหรือเปล่า ?"ผู้ที่อ้างว่ามาจากเรยานอสที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นด้วยแววตาฉายฉงนสงสัย ทำเอาหลาย ๆ คนต้องคิดตาม เพราะถ้าหากเจ้านั่นเป็นคน ๆ เดียวกันจริง ๆ มันมีความเกี่ยวข้องอะไรกับบ้านกริฟฟินดอร์ และ สองสาวอาจเป็นที่หมายหัวของมันก็ได้
........เพื่อน ๆ ที่ใช้เวลาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาแค่เพียงหนึ่งเดือน แต่ทว่าผูกพันราวคบกันมาสิบปี ต่างมองหน้ากันและในใจคงคิดว่า ไม่ว่าบุคคลนิรนามจะเป็นใคร ควรอยู่ห่างไว้และระแวดระวังเพื่อนของตัวเองอย่างดีที่สุด !

บุคคลนิรนามนี้จะเป็นใคร ติดตามได้ในตอนต่อไป สุดท้าย ขอคอมเม้นท์เป็นกำลังใจคนละจึ่กสองจึ่กนะคะ T/\T

[fayriona]

ม่ามี๊อยู่ไหนน [= = ] โทรศัพท์แบทหมดมันรับแล้วปิดไปเลย แงขอโต้ดด T^T นั่งทำรายงานอยู่บ้านเพื่อนฮื่อ ~
ปล. รีบอัพน้ะม่ามี๊อย่าดองอีกน้ะ 55 เอากำลังใจไปล้ะกัน ฮึบบ ได้ยังงง ><

[KaemmieZ Happy]

ออยสู้ๆๆ สนุกจัง ><

[Nicholas_HP]

ภาษาลื่นไหลขึ้นเยอะเลยนะเออ แต่ก็ยังมีนิด ๆ อะแหละ (ใครมันจะสมบูรณ์แบบเนอะ -3-)
ไม่รู้จะเม้นไรต่อ เอากำลังใจไปล่ะกัน ♥

[Erekia Seere Alm...]

หอบกำลังใจถุงใหญ่ๆ มาให้ \*O*/ อัพต่อนะตะเอง (เจเจร้ายจัง QWQ หุหุ)

[KaemmieZ Happy]

ออยไปไหนนน มาอัพเลยนะะ

[DracoMalfoy]

น่าติดตาม+

[Princess'Oil]

ตอนที่ 6
การกลับมาของใครบางคน

........... หลังจากที่ทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบ ฟิล์มนั่นเองที่ทำให้ทุกคนเปลี่ยนอิริยาบถจากการตึงเครียดมาเป็นร่าเริงแจ่มใส ด้วยการชวนทุกคนไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้านกริฟฟินดอร์ และทุกคนก็ดูเหมือนจะชื่นมื่นขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อได้สัมผัสกับแสงแดดอ่อนในช่วงเย็น กลิ่นดอกไม้กลางคืน ที่เริ่มบานสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมไปทั่วทั้งอุทยาน อุทยานที่ไม่มีคนกล้าเยื้องกรายเข้ามา
..........."พวกนายรู้ไหมว่าทำไมอาจารย์ดัมเบิลดอร์ถึงห้ามนักเรียนเข้ามาที่นี่ ?"คนที่เป็นผู้ติดตามท่านหญิงทางเหนือเอ่ยขึ้นด้วยแววตาฉงนสงสัยมองไปทางชายหนุ่ม
จากแดนใต้
..........."เขาว่ากันว่า ที่นี่ตอนกลางคืนจะมีเสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดทรมาน บางครั้งก็เป็นเสียงร้องไห้ บางครั้งก็เป็นเสียงกรีดร้องอาละวาดราวโกรธแค้นของผู้หญิง"นักปราชญ์จากแดนใต้ตอบคำถามตามที่ได้ยินจากเพื่อนต่างหอ ซึ่งก็สร้างความประหลาดใจ ให้แก่ท่านหญิงแห่งเอนอสยิ่งนัก แววตาแห่งความประหลาดใจไหววูบกลายเป็นแววตาประกายสดใส และสนใจในเรื่องนี้
..........."อยากจะลองพิสูจน์ไหมละ ?"เสียงเป็นของผู้ที่ห้าวหาญเกินหญิง ขัดกับหน้าตาที่อ่อนหวาน และฐานันดรที่เป็นถึงท่านหญิงดังขึ้น คนหวงน้องจึงได้แต่ส่งสายตาเหนื่อยใจ และพยายามห้ามปรามในความอยากรู้อยากเห็นของน้อง
..........."มันอาจจะเป็นแค่ข่าวลือเพื่อให้เด็กกลัวก็ได้นะ"
...........แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เมื่อแม่คุณเล่นเป็นเด็ก ๆ ถึงกับอ้าง "ถ้าไม่มีใครไปกับฉัน งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันจะมาคนเดียวเอง !" ประโยคนี้ทำให้ผู้ที่ห่วงเพื่อนทั้งหลาย ต่างถอนใจกับความเอาแต่ใจของเพื่อนสาวคนนี้ ซึ่งในที่นี้มีแววตาขบขันของเพื่อนจากเรยานอส และสายตาของบุคคลนิรนามที่จ้องมาอย่างสมใจในแผนของตน

...........ตกกลางคืน เหล่านักเรียนจากบ้านกริฟฟินดอร์ต่างหลับสนิท มีเพียงบุคคลเก้าคนที่ออกมาจากอุทยาน เพราะเมื่อเดินเล่นจนหนำใจแล้วก็กลับห้อง ดันไปเจอปิ่งและสอบถามเรื่องราว พี่ชายที่แสนหวงน้องคนนี้จึงอาสาตามไปด้วย ..
...........ท่ามกลางอุทยานที่เงียบสงัด เวลาล่วงเลยมาถึงสี่ทุ่มแล้ว คำของรุ่นพี่ที่บอกว่าห้ามออกจากหอตอนสี่ทุ่มยังคงก้องอยู่ในหูของน้อง ๆท ุกคน แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีบางคนกล้าแหกกฏ เพียงเพราะต้องการจะมาพิสูจน์บางอย่างที่อุทยานแห่งนี้ นักเรียนจากฮอกวอตส์ไทยทั้ง 9 คน ต่างไม่พบความผิดปกติ จนคนที่ชักชวนเพื่อน ๆ หันมาแหวใส่ผู้บอกข่าว
..........."ตั้ม ! นายไปกรองข่าวประสาอะไร ไม่เห็นจะเจออะไรเลย"
..........."ก็โตะมันบอกแล้วว่าเป็นแค่ข่าวลือ เธอก็ยังจะดื้อดึงออกมาเองนี่"เป็นบูมนี่เองที่กล่าวอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
...........มองไปที่สามสาวจากอนาสตาเซีย ทั้งสามเริ่มหาวหวอดเมื่อบรรยากาศเริ่มมืดลง เวลาสู่ห้วงนิทรารมณ์ของพวกเธอทำให้นิคมองเห็นได้ไม่ยากนัก เธอรู้สึกเห็นใจเพื่อนขึ้นมานิดหนึ่ง จึงเอ่ยกับเพื่อนสาวจากแดนเหนือด้วยความห่วงใย
..........."เท็ด โบว์ ทราย ไปนอนก่อนก็ได้นะ ฉันว่าจะอยู่อีกสักครู่หนึ่ง ถ้าไม่มีอะไรก็จะกลับแล้วละ เกลียดจริง ๆ เลยพวกข่าวลือเนี่ย !"
...........สามสาวจากอนาสตาเซียได้แต่ส่ายหน้า พลางใช้สายตามองไปที่ตัวต้นเรื่องอย่างว่าไม่ต้องเป็นห่วง ทั้ง ๆ ที่ตัวเองจะลืมตาไม่ขึ้น ทำให้นิคส่งเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ
...........กรี๊ด ! เสียงผู้หญิงลึกลับดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมองทางต้นเสียง นิคกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างสมใจ พร้อมทั้งสาวเท้าเดินไปอย่างว่องไว ทำให้โตะต้องเดินตามมาขนาบข้าง ก่อนที่จะถูกผลักกระเด็นจากพี่ชายทั้งสองอย่างพร้อมเพรียง
..........."เราอย่าเข้าไปเลยนิค มันอันตรายนะ กลับหอกันเถอะ"ท่านหญิงจากดินแดนอนาสตาเซียมองไปที่ต้นเสียง เท้าก็เดินตามเพื่อน ปากก็พูดด้วยความเป็นห่วง แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับเป็นเพียงความเงียบ และการก้าวเท้าต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อนของท่านหญิงแห่งเอนอส
...........เกือบจะสุดเขตอุทยาน ทั้งเก้าก็พบกับประตู ซึ่งคล้ายกับประตูสุสานอย่างไรอย่างนั้น นิคยืนมองอย่างประหลาดใจ "จะเข้าไปกันไหม ? ไหน ๆ ก็มาแล้วนี่ " คำชวนแกมบังคับของคนตรงหน้า ทำให้เพื่อน ๆ ตัดสินใจพยักหน้า ด้วยรู้ดีว่าหากพวกเขาและพวกเธอไม่ร่วมการเดินทางด้วยแล้วละก็ แม่คุณได้ดุ่ม ๆ เข้าไปคนเดียวแน่ !
...........ปิ่งเริ่มผลักประตูที่สลักด้วยไม้เนื้อแข็งอย่างปราณีต ซึ่งประดับด้วยเถาวัลย์ไม้เลื้อยทั้งหลาย และเพียงผลักเบา ๆ ประตูนั้นก็อ้าเต็มที่ราวกับต้อนรับการมาของพวกเขา ปิ่งก้าวเท้าเข้าไปในประตู ตามด้วยบูม โตะ นิค เท็ด ทราย โบว์ ตั้ม และฟิล์มเป็นคนสุดท้าย ประตูก็ปิดลง ข้างในนั้นมีแต่กลิ่นอับชื้น และความเงียบสงัด พร้อมทั้งความมืดดั้งอนธกาลเข้ามาสู่สายตาต่างสีของทุกคน ทำให้ทุกคนตัดสินใจจับมือกันไว้ ด้วยกลัวว่าใครคนหนึ่งจะเป็นอันตรายหรือหายไป
...........หึ ! ฮ่าฮ่าฮ่า ! เสียงประหลาดดังขึ้นอีกครั้ง ทั้ง 9 คน เริ่มจับมือกันแน่นขึ้น และก่อนที่จะพูดอะไรออกมา ทุกคนสัมผัสได้ที่แสงสว่าง สายตาของทุกคนเมื่อปรับแสงไม่ทันก็ไม่สามารถสู้แสงเอามือมาปิดตาของตัวเอง เมื่อลืมตาขึ้นเธอก็พบผู้หญิงคนหนึ่งที่มีดวงตาสีแดงโลหิต ริมฝีปากซีดเซียว เสื้อผ้าที่ขาดวิ่นบ่งบอกได้อย่างดีว่าผู้หญิงคนนี้เคยเป็นผู้ที่มีฐานันดรสูงแน่นอน แต่ที่ทุกคนจะประหลาดใจก็ตรงที่ข้อมือทั้งสองของหล่อนมีรอยคล้ายโซ่ตรวนสีแดงพันรอบ ๆ
..........."สมใจเธอแล้วละนิค เจอเข้าเต็ม ๆ"ผู้ที่มีอารมณ์ขันผิดที่ผิดทางถูกนิคมะเหงกใส่ ตั้มถึงกับลูบหัวตัวเองป้อย ๆ ก่อนหันไปสนใจกับผู้หญิงตรงหน้า
..........."ท่านเป็นใคร"หลานท่านมหาเสนาแห่งเรยานอสถามขึ้น
..........."นี่นะหรือ ทายาทของผู้นำทั้งห้าดินแดน ท่าทางจะนิสัยเหมือนบรรพบุรุษ หึ !"หญิงนิรนามผู้นั้น ไม่ยอมตอบคำถามของโตะ กลับพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้คนทั้งหลายแปลกใจ
..........."เราจะถามท่านอีกครั้ง ว่าท่านเป็นใคร"ท่านชายที่หนึ่งแห่งเอนอสถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เริ่มไม่สบอารมณ์ อันที่จริงเขาก็ไม่ได้อยากมาเท่าไร แต่ด้วยความเป็นห่วงน้องสาว ทั้งยังโดนน้องสาวออดอ้อนทำให้เขาจำเป็นต้องมาดูแลความปลอดภัยของน้องสาวด้วยตัวเอง
..........."ตั้งแต่ก่อร่างอาณาจักรครั้งนั้นคงเป็นครั้งสุดท้าย ที่ตระกูลทรีมิทของข้าถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ หลังจากนั้นพวกเขาคงลืมข้า ลืมว่าน้องสาวต่างสายเลือคคนนี้เคยเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งอาณาจักรเรยานอส !!!"หญิงคนนั้นยังคงพูดอะไรก็ตามที่เหล่านักเรียนฮอกวอตส์ไทยไม่เข้าใจ
..........."และพวกเจ้าก็เป็นสายเลือดของผู้ที่ทรยศข้า ข้ารอวันนี้มานาน วันที่ข้าจะแก้แค้นให้ตัวเอง ให้ตระกูลทรีมิท แก้แค้นที่พวกเขาทำกับข้าเยี่ยงนี้ !"ไม่ว่าเปล่าคราวนี้ หญิงนิรนามไม่เพียงแต่พูดให้ทุกคนประหลาดใจ แต่เริ่มร่ายเวทย์ด้วยมือเปล่า ทำเอาทั้งเก้ากระโดดหลบแทบไม่ทัน
..........."เฮ้ย !"ทุกคนต่างกระโดนหลบเป็นพัลวัน นิคสัมผัสถึงอ้อมแขนแข็งแกร่งที่ไม่คุ้นเคย แต่เธอไม่ได้มีเวลามาสังเกตมากนัก จึงเรียกดาบประจำตัวด้ามสีดำขึ้นมาทันที ไม่ต่างจากคนอื่น ๆ ที่ต่างเรียกอาวุธประจำตัวของตัวเองเหมือนกัน ด้วยรู้โดยสัญชาตญาณว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว หญิงสาวผู้นั้นร่ายเวทย์มนตร์บทประหลาดใาพวกเธอ มันก็พุ่งเป็นำลแสงสีแดงมายังเธอ และเธอคนบาดเจ็บไปแล้วหากไม่ได้ทรายดึงแขนไว้
..........."หลบเก่งกันดีนะพวกเจ้า แต่ถึงโซ่แห่งโลหิตจะพันธนาการเวทย์ของข้าได้เกือบทั้งหมด แต่คิดว่าพวกเจ้าคงไม่รอดหรอกนะ หึหึ !"บ้าบอที่สุด ! เสียงนืครำพึงในใจ เมื่อผู้บอกว่าถูกพันธนาการได้ดีดนิ้วเปลาะเดียว ก็มีเงาสีดำมากมายผุดขึ้นราวดอกเห็ด ในมือเงาพวกนั้นมีอาวุธ และดูเหมือนจะพร้อมสู้กับพวกเธอ สัญชาตญาณของทุกคนไม่ผิด เมื่อเจ้าเงาพวกนั้นย่างก้าวเข้ามาอย่างหมายมาด ทันทีที่ดาบสองเล่มปะทะกัน เสียงแห่งการต่อสู้ก็เริ่มอีกครั้ง
...........ตั้มเริ่มใช้คทาประจำตัว ที่มีมรกตเป็นหัวคทา เปล่งแสงเรืองรองราวกับอวดอ้างพลังที่มี ร่ายบทคาถาหมายยับยั้งสถานการณ์ ก็มีทหารเงาเข้ามาขัดขวาง เข้าจึงนึกถึงคำสอนของศาสตราจารย์อลาสเตอร์ มู้ดดี้ที่สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ใช้คทาต่างดาบในการฟาดหัวเหล่าทหารเงาอย่างเมามัน ทางด้านฟิล์มก็ใช้คทาที่มีบุษราคัมเป็นหัวคทา เป็นกรณีเดียวกับตั้มที่ไม่สามารถร่ายเวทย์ได้เนื่องจากติดพันกับเหล่าทหารเงา จึงตัดสินใจเปลี่ยนจากคทาเป็นหอก และไล่แทงพวกทหาเงาจนล้มตายเป็นใบไม้ร่วง หญิงสาวจากแดนเหนือที่ดูออกจะห้าวหาญ เริ่มใช้แส้ฟาดไปตามตัวทหารเงา สร้างความเจ็บปวดไม่น้อย แต่ทรายดูเหมือนจะไม่สะใจ คุณเธอจึงประยุกต์วิชาเวทมนตร์คาถาเข้ากับแส้ เมื่อฟาดสัมผัสร่างของทหารเงา ก็มีรอยไหม้จาง ๆขึ้นมา โบว์ก็เช่นเดียวกันต่างที่ว่าเธอออกจะดูอ่อนโยนกว่า เธอใช้แส้ฟาดไป พร้อมประยุกร์กับการใช้กำลังกายเข้าช่วย เมื่อฟาดแส้ทีหนึ่ง แม่คุณก็เตะทีหนึ่ง ทำให้ทหารเวทกระเด็นไปชนกับผนังอับชื้นและร่วงลงไปด้วยแรงเตะอันมหาศาลของเธอ
...........ทางท่านหญิงของอนาสตาเซีย ใช้ธนูอันทรงพลัง เพราะเพียงแค่ดีดสายเปล่า ๆ มันก็เกิดเสียงดังสนั่นที่นิคลงความเห็นว่ามันออกจะเป็นเสียงธรรมดา แต่เหล่าทหารเงากับปิดหู และดูเหมือนแก้วหูภายในจะแตก จนส่งเสียงร้องครวญคราง ส่วนพี่ชายคนโตของท่านหญิงตัวแสบ ใช้ดาบเข้าประยุกต์กับพลังเวทย์อย่างลงตัว การเคลื่อนไหวที่เน้นพละกำลัง ทำให้การลงดาบแต่ละครั้ง หนักหน่วง สวยงาม มีลีลาแต่ทว่าคงเป็นลีลาสังหาร เมื่อบูมเห็นว่า เหล่าทหารที่อยู่บริเวณรอบตัวนิค ได้ล้มหายไปเกือบหมด อีกคนที่หวงน้อง ก็ไม่ต่างกันวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ น้อง .. ใช้ดาบฟาดฟัน แต่ก็มีแอบเขวปล่อยน้องสาว เผชิญหน้ากับเหล่าทหารเงาอย่างสนุกสนาน เขาลงดาบได้คล่องแคล่วสมกับเป็นสายเลือดของเอนอส ดินแดนของนักดาบอีกคน
...........ส่วนท่านหญิงตัวแสบก็ใช้ดาบประจำตัวฟาดฟันเหล่าทหารเงาที่อยู่ใกล้ ๆ การเคลื่อนไหวที่เน้นความเร็ว ทำให้เธอหลบหลีกไวเป็นที่หนึ่ง พร้อมทั้งลีลาการลงดาบยังสวยงามเพราะได้รับการฝึกสอนจากพี่ชายอยู่เนืองนิตย์ทำให้คน
บางคนที่เหลือบมามองอดชื่นชมไม่ได้ หลานชายท่านมหาเสนา ผู้ซึ่งถนัดทุกอย่างจนนิคเคยส่งสัยว่าเขามีจุดอ่อนบ้างหรือไม่ ใช้มีดสั้นเป็นอาวุธประชิดตัวเหล่าทหารเงา ประสานกับท่องเวทย์ดึงพลังจากเหล่าทหารเงา ทำให้ทหารบริเวณนั้นเริ่มหมดแรง และเขาใช้มีดสั้นจัดการกับพวกนั้นได้ง่ายขึ้น ทำให้นิคนึกทึ่งและสนใจในการต่อสู้ของเขา
...........ใช้เวลาเพียงไม่นานทหารเงาที่เคยผุดขึ้นมาได้ล้มหาย และสูญสลายไปจนหมดสิ้น สร้างความคับแค้นใจให้หญิงนิรนามผู้นั้นมาก ดวงตาสีแดงโลหิตไหวระริกราวกับกำลังโกรธาอย่างหนัก พร้อมพูดด้วยสุรเสียงอันดังก้อง ข้อสงสัยของเด็ก ๆ ทั้ง 9 ดูเหมือนจะหายไป แต่ชื่อที่เจ้าหล่อนพูดถึงกลับไม่คุ้นหูพวกเขาเลย พวกเขาจึงได้ฉงนใจ และกลายเป็นเบิกตากว้างเมื่อต้องรับการโจมตีอันหนักหน่วงจากหญิงนิรนาม
..........."เมื่อเจ้าพวกนี้ไม่ได้ผล เจ้าก็ต้องเจอกับข้า เบสท์ ทรีมิท ผู้ที่จะมาล้างแค้นพวกเจ้า !!"

>>ถ้ามันสั้นไปก็ขอโทษด้วยนะคะ T^T' แต่ขอบอกว่าการต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบ และเรื่องยังไม่ถึงไคลแมกซ์เลย (พระเจ้า ! มันจะหมดเขตแล้วนะ !) จะบอกว่าดองแอบนาน =x=' เหมือนเดิมค่ะ ต้องขอบคุณแก้มที่อุตส่าห์เข้ามากระตุ้นเรานะ ไม่งั้นไม่ได้อัพแน่ ๆ เลย 555 โอเค ! ช่วยติดตามตอนต่อไปกันด้วยนะคะ ^^/ <<

[KaemmieZ Happy]

แปะคนแรก 55+ // สนุกๆๆ อัพอีกๆ สู้ๆ

[fayriona]

มี๊ดองแบบเป็นปีเลยอ้ะ เค้มมาก -w-/ รีบอัพอีกน้ะค้ะ 555