Forget ME Not !!, ใครรับYaoi ไม่ได้ก็อย่าอ่านนะครับ ตัวเลือก

[Nicholas_HP]

Special : Forget Me Not 50 % เท่านั้นค่ัะ >w<

........รองเท้าหนังราคาเหยียบหมื่นค่อยย่างเก้าอย่างช้า ๆ ก่อนจะหยุดลงที่หน้าร้านดอกไม้ขนาดกลางแห่งหนึ่งที่บรรจงตกแต่งไปด้วยดอกไม้หลากสีหล
ายพันธุ์ และนั่นจึงทำให้ร้านดูสดใสขึ้นทันตา ตัวร้านเป็นเหมือนตึกแถวห้องใหญ่พอสมควร มีพท. หน้าร้านประมาณ สองในสามของสนามบาสขนาดมาตรฐาน สวนเล็ก ๆถูกล้อมไว้ด้วยรั้วไม้สีขาวสะอาดตาที่แม้จะผ่านการใช้งานมาได้สักพัก แต่ก็ยังดูเหมือนใหม่ ม้านั่งหินอ่อนขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ตั้งอยู่ตรงข้ามกัยชิงช้าไม้สีโรสวู้ดที่ประดับประ
ดาด้วยต้นยิบโซที่ห้อยระยา แต่ก็ไม่ดูรก ร้านนี้จึงดูสะดุดตาและเด่นชัดกว่าร้านดอกไม้ทั่ว ๆไปมากมายนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวร้านด้านในที่ตกแต่งสไตล์ครันทรี่ กึ่ง ๆ โมเดิร์น ซึ่งบงบอกไลฟ์สไตล์ของเจ้าของร้านเป็นอย่างดี
........ร่างสูงโปร่งค่อย ๆถอดแว่นตากันแดดเลแบนด์สีชาอย่างช้า ๆ ดวงตาสีน้ำตาลทอประกายสะท้อนแสงแดดอันร้อนแรงของพระอาทิตย์ยามสาย มือหนาจับที่ลากกระเป๋าเดินทางที่เข้มใบเขื่อง พร้อม ๆกับผลักประตูเข้าไปในร้าน กระดิ่งที่ติดไว้ที่หน้าประตูส่งเสียงเรียกคนจัดดอกไม้ว่ามีคนมา แอร์เย็นช่ำจากตู้เก็บดอกไม้และแอร์ที่อยู่มุมห้องปะทะกับร่างโปร่ง และนั่นก็ทำให้เขาค่อย ๆถอดสูทสีเทาออก พร้อม ๆกับเอ่ยปากสั่งดอกไม้สีสดในตู้ อย่างสุภาพ
........“ เอ่อ ... ดอกฟอเก็ทมีน็อต กับ คาร์เนชั่นขาวช่อนึงครับ เอาแบบที่อยู่ตรงมุมนั้นนะครับ ” เสียงนุ่มเอ่ยปากอย่างนอบน้อมก่อนจะเดินไปนั่งอย่างสบาย ๆที่โซฟาหนังสีดำตัวใหญ่ เวลาล่วงเลยไปไม่ถึงห้านาที เสียงหวานใสก็ดังขึ้น พร้อม ๆกับร่างเล็กในชุดสบาย ๆ ที่ปรากฎตัวขึ้นที่ ประตูด้านหลังชั้นจัดดอกไม้ ที่เรียงรายไปด้วยกระดาษสาหลากหลายสี
........“เซม !! แกกลับมาจากอิตาลี เมื่อไหร่เนี่ย โอ้ย ... ทำไมแกไม่ให้ชั้นไปรับแกล่ะ ” ร่างเล็กพูดอย่างกระตือรือร้นก่อนจะมานั่งข้าง ๆร่างโปร่ง พร้อมกัยซักไซ้เรื่องที่อิตาลีอย่างตื่นเต้น
........“ใจเย็นซิวะ พึ่งมาถึงเอง ครั้งนี้คงกลับมาอยู่ยาวเลยล่ะ ที่นู่นก็เคลียร์ทุกอย่างแล้ว เออว่าแต่แกไม่ทำงานรึไงเนี่ยฮ๊ะ หรือว่าโดนไล่ออกแล้วถึงมาอยู่ร้านนี้ได้ เนี่ย ไปทำงานไป ๆ ” เสียนุ่มตอบอย่างใจเย็น พร้อม ๆกับไล่คนตัวเล็ก
........“แช่งกันนี่หว่า ชั้นเอางานมานั่งทำที่นี่ตะหาก ที่นี่อ่ะ อากาศก็ดี บรรยากาศก็สวย ชั้นเอางานมานั่งทำร้านของชั้นทุกวันแหละ โด่วว จำไว้เลยนะ เออ ว่าแต่ ชั้นโทรไปบอกคนอื่น ๆดีกว่าว่าแกกลับมาแล้ว ” คนตัวเล็กตอบกลับก่อนจะเดินไปหลังร้านเหมือนเดิม เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกวนแล้ว เซมจึงค้นเอากล่องสีขาวในกระเป๋าขึ้นมา
........กล่องที่อัดแน่นไปด้วยความทรงจำอันล้ำค่า แม้ว่าทุกอย่างที่ถูกบันทึกไว้นั้นจะผ่านสายตาของเขามาหมดแล้วก็ตาม แต่เขาก็กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นของมันได้ทุกทีที่เปิดขึ้นอ่าน ไดอารี่เล่มเล็ก ๆนี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่พ่อแม่ของด็อบทิ้งไว้ให้ร่างเล็กนั่น และมันก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่ร่างเล็กทิ้งไว้ให้เขาเช่นกัน ... ทุก ๆตัวอักษรที่เขียนลงไปนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นและความรู้สึกดี ๆทั้งสิ้น กลิ่นดอกไม้ในร้านยิ่งเพิ่มความสดชื่นขณะที่คนตัวสูงกำลังจะเข้าสู่ห้วงภวังค์ก็มีเส
ียงหวานดังขึ้น

[Zadonia]

อ่ะ ๆ มาอัพต่อไวๆ ชาวบ้านเขารอกันจนจะไม่รออยู่แล้ว > <~

[Nicholas_HP]

Special อีก 50% ทีเหลือ

...........“เอ่อ .. คุณคะ .. ดอกไม้จะเสร็จแล้วนะคะ จะเอาไปให้ใครหรอคะ เอ่อ .. ขอโทษนะคะที่ละลาบละล้วง ” ร่างสูงระหงของหญิงสาวหันมาด้านที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ ใบหน้าเนียนใสค่อย ๆ เงยขึ้นอย่างช้า ๆ ดวงตากลมโตสีดำขลับ กลีบปากสีสด ทุกอย่างนั่นดูคุ้นตาร่างโปร่งจนทำหัวใจของชายหนุ่มถึงกับกระตุกเลยทีเดียว
...........“อ้อ ไม่เป็นไรครับ คือผมเอาไปให้ ... คนสำคัญน่ะครับ ” หลังจากตั้งสติได้แล้ว ร่างโปร่งก็ตอบด้วยเสียงอันเบาหวิวพร้อม ๆกับเดินไปรับดอกไม้และส่งเงินให้
........... แลมเบอกินีสีเงินคันสวยจอดที่หน้าร้านดอกไม้ทันทีที่ร่างโปร่งก้าวขาออกมาจากตัวร้าน เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกปลดกระดุมเม็ดบน ๆ ถูกปลดออกเผยให้เห็นแผงอกขาวเนียนของชายหนุ่ม แขนเสื้อที่ถูกกลัดกระดุมไว้ถูกปลดและพับขึ้นไปจนถึงบริเวณข้อศอกเพื่อให้ขยับได้กระ
ชับกระเฉงมากขึ้น ร่างโปร่งออกเดินอย่างเร่งรีบก่อนจะส่งกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไปยังเบาะหนังขัดมันข้าง ๆ ที่นั่งคนขับ คนขับรถที่มาส่งรถถูกสั่งให้กลับไปพร้อม ๆกับคนขับรถที่ตามมาติด ๆ แลมเบอกินีออกตัวอย่างรวดเร็วทันทีที่เข็มขัดนิรภัยถูกคาดติดกับอกแกร่งเรียบร้อย
........... เอิ๊ยดดด ! เสียงเบรกกระทันหันดังขึ้นก่อนที่ร่างโปร่งจะปรากฎขึ้นทันทีที่ประตูเปิดออก สุสานสีขาวเบื้องหน้าตั้งอยู่บนสันเขาแห่งหนึ่ง ด้านหน้าของสุสานหินอ่อนแห่งนี้ถูกประดับประดาไปด้วยลำธารธรรมชาติจากยอดเขา แสงอาทิตย์ยามอัสดงกระทบกับน้ำในลำธารที่ใสประดุจดั่งกระจกแก้ว สวนดอกไม้เล็ก ๆ ถูกจัดแต่งอย่างสวยงาม บรรยากาศจึงดูงดงามและสะอาดสะอ้านตามากมายนัก ใช่ ... ที่นี่คือที่พำนักของร่างไร้วิญญาณของเขา .. ด็อบ ผู้ที่เป็นทายาทคนสุดท้ายของตระกูล เศรษฐศิริกุล
........... ร่างโปร่งดึงแขนเสื้อที่ถูกเลิกขึ้นไปจนยาวถึงข้อมือ กระดุมสองเม็ดบนก็ถูกกลัดไว้ที่รังดุมอย่างเรียบร้อยเช่นกัน ช่อฟอเก็ทมีน็อตสีฟ้าครามเกือบม่วงถูกหยิบขึ้นอย่างระมัดระวัง นัยน์ตาคมมองดอกไม้ในมืออย่างระลึกถึงผู้ที่ทำให้เขารู้จักดอกไม้ชนิดนี้

‘ด็อบรีบวิ่งไฟไหนล่ะ เดี๋ยวก็หลงกันพอดีอะ รอด้วย ๆๆ ’
‘ได้ไงล่ะ มาเที่ยวป่าทั้งที เราต้องของแปลก ๆซิ ’
‘แต่ ... พี่ว่า พี่หาเจอแล้วล่ะนะ ’
‘ไหน ๆๆๆ ดูหน่อย ๆๆ ’
‘นี่ไง ๆ สีฟ้าเข้มของมันสวยดีนะ ด็อบรู้จักดอกนี่มั้ยอ่ะ ’
‘ดอกฟอเก็ทมีน็อตไงพี่ ผมชอบมันนะ ว่าแต่มันมีอยู่แถว ๆนี้ด้วยหรอเนี่ยย ’
‘ดอก..อย่าลืมชั้น..งั้นหรอ ชื่อแปลกมากอะ ว่าแต่ ชอบหรอ งั้นพี่ให้ล่ะกันเนอะ ’
‘ใครเขาสั่งให้พี่แปลเล่า ปัดโถ่ แต่ .. พี่ให้ผมเนี่ยพี่รู้ความหมายมันรึไง ’
‘แปลว่า ... ?? ’
‘รักแท้.. ’

......... กึก .. รองเท้าหนังกระแทกกับพื้นกระเบื้องสีเข้มของสุสาน มืหนาค่อย ๆ วางช่อดอกไม้ลงบนพื้นหินอ่อนสีขาวที่เย็นเชียบพร้อม ๆกับเสียงนุ่มที่เอ่ยเอื้อนจากกลีบปากหนา
......... “พี่มาหาเราแล้วนะ ด็อบ .. เป็นไงบ้างหลับสบายดีใช่มั้ย พี่คิดถึงเรามาเลยรู้มั้ยย ที่โรมอากาศดีสุด ๆไปเลยล่ะ เราน่าจะได้ไปกับพี่ด้วยนะ ตอนแรก .. พี่อยากไปอยู่กับด็อบนะ แต่ตอนนี้ ... พี่จะใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดของพี่เผื่อด็อบนะ พี่เชื่อว่าเรายังอยู่กับพี่เสมอ .. พี่เชื่อ พี่ว่าพี่เริ่มเข้าใจในดอกฟอเก็ทมีน็อตแล้วล่ะ เราล่ะคิดแบบนั้นมั้ย ” ร่างโปร่งกล่าวพูดคุยกับแท่นหินอ่อนตรงหน้าราวกับเขาได้พูดคุยกับร่างเล็กจริง ๆ หน้าคมค่อย ๆก้มลงใกล้กับแท่นหินอ่อนพร้อม ๆกับจรดกลีบปากลงบนแท่นหินนั้น ดุจจะจารึกรอยจุมพิตนี้ลงบนหินตราบนิจนิรันดร์

*******************************************************************************

อ๊อกกกซ์ ~ จบแล้วจบจริง คราวนี้จบจริง ๆเจ้าค่ะ ^^" โปรดสังเกตบทนี้มีแอบหื่นเล็กน้อยยย



คุณ Diana Fernandeze ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Apr 2 2022, 07:21 PM

[KiFFy]

ดุจจะฝากปากไว้ที่ศิลาจารึกนามบุคคลที่เขารักมากที่สุดไว้ ตราบนานนิรันดร~ แม้ศิลาแผ่นนั้นจะถูกรอยเท้าใครเหยียบย่ำมานักต่อนัก ก็ตาม~

สาธุ กว่าจะจบ แหม่ สุดท้ายป่าป๊าก็ไม่แปรเปลี่ยนจากไม่ป๊าเดียวกันอ่ะเดะ โด่ว!-3-