[RPG] Diagon Alley | ตรอกไดแอกอน ตัวเลือก

[Narrator]

Diagon Alley


หากกล่าวถึงแหล่งช็อปปิ้งที่ดีที่สุดของเหล่าผู้วิเศษ คงไม่พ้นจากตรอกไดแอกอน ตรอกเก่าแก่ที่ถูกซ่อนไว้อยู่ด้านหลังของร้านหม้อใหญ่รั่ว บนถนนชาริงครอสของกรุงลอนดอน ย่านการค้าที่สำคัญของโลกเวทมนตร์อันมากไปด้วยร้านค้าตั้งติดกันหลายช่วงตึก พื้นถนนถูกปูด้วยบล็อกหินเก่า ผู้วิเศษจอแจพลุกพล่านย่างเข้ามาจับจ่ายใช้สอยและร้านรวงที่เปิดตลอดทั้งวันทั้งคืน จึงทำให้ตรอกการค้าแห่งนี้เต็มไปด้วยความครึกครื้นอยู่เสมอ


ร้านค้าในตรอกไดแอกอนฝั่งเหนือ

• ร้านหม้อใหญ่ (Potage's Cauldron Shop)
• ร้านขายยาแผนโบราณ หรือร้านขายเครื่องยา (Apothecary)
• ร้านเครื่องมือวิเศษไวซีเคอร์ (Wiseacre's Wizarding Equipment)
• ร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว (Florean Fortescue's Ice Cream Parlour)
• ร้านเสื้อคลุมทุกโอกาสของมาดามมัลกินส์ (Madam Malkin's Robes for All Occasions)
• ธนาคารกริงกอตส์ (Gringotts Wizarding Bank)
  
• ร้านนกฮูกอายล๊อปส์ และ ร้านสัตว์วิเศษ (Eeylops Owl Emporium & Magical Menagerie)
• ร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยม (Quality Quidditch Supplies)
• ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก (Flourish and Blotts)

ร้านค้าในตรอกไดแอกอนฝั่งใต้

• สำนักพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ต (The Daily Prophet)
• สำนักพิมพ์วิซซ์ฮาร์ดบุ๊คส์ (Whizz Hard Books)
• ร้านขายเสื้อคลุมใช้แล้ว (Second-Hand Robes)
• ร้านขายของทิ้งแล้ว (The Junk Shop)
• ร้านโอลลิแวนเดอร์ (Ollivanders)
• สำนักพิมพ์ออบสคูรัสบุ๊คส์ (Obscurus Books)
• ร้านขายของตลกกัมเบิลและเจปส์ (Gambol and Japes)
• ร้านทไวล์ฟิตต์และแท็ตติง (Twilfit and Tattings)

กติกา

1. กระทู้นี้เป็นพื้นที่โรลเพลย์ส่วนกลางสำหรับทุกคน ผู้ที่ไม่ได้ลงทะเบียนตัวละครสามารถโรลเพลย์ได้ โดยยึดชั้นปี กลุ่มที่สังกัด หรือตำแหน่งอาชีพตามความเป็นจริง และไม่ใช้อิมเมจและโค้ดสีซ้ำกับในระบบโรลเพลย์
2. โรลเพลย์ให้มีความยาวโพสต์ขั้นต่ำ 150 คำ (Microsoft Word) ต่อโพสต์
3. ยึดระเบียบการโรลตามกฎการเล่นโรลเพลย์
4. พื้นที่นี้เป็นส่วนหนึ่งของเส้นเรื่อง Hogwarts :.The Story of Magic (อิงตามประวัติตัวละคร)

เปิดให้โรลเพลย์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

⟵ ร้านหม้อใหญ่รั่ว ร้านสัตว์วิเศษ

N/A ⟶

[Narrator]

Mission

1. เดินช็อปปิ้งในตรอกไดแอกอนด้วยงบ 50 เกลเลียน โดยบรรยายรายการสิ่งของที่ซื้อไปทั้งหมดในงบดังกล่าว

เงื่อนไข

• ทำภารกิจได้คนละ 1 ครั้งต่อภารกิจ
• เขียนมุมขวาบนว่า 'Mission (ตัวเลข)' เพื่อให้ง่ายต่อการตรวจสอบ
• เน้นสีรายการสิ่งของที่ได้ซื้อไป หรือใส่ตัวหนา (B:Bold)

⟵ ร้านหม้อใหญ่รั่ว ร้านสัตว์วิเศษ

N/A ⟶

[Yang Qi]

ท่ามกลางความวุ่นวายของเหล่าผู้วิเศษในตรอกไดแอกอน หยาง ฉี ผู้วิเศษสายเลือดบริสุทธิ์เชื้อสายจีน กำลังยืนกอดอกด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก เขาก้มมองหน้าปัดนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองก็พบว่าเลยเวลานัดมาหลายนาทีแล้ว แต่คนที่เป็นฝ่ายจัดแจงนัดเวลายังไม่โผล่มาให้เห็นแม้แต่เงา

เฟม เบอร์ตัน จะต้องโดนปรับจนหมดตัว

ก่อนที่เวลาจะล่วงเลยมากไปกว่านี้ ร่างของใครบางคนก็วิ่งตรงมาที่เขา อีกฝ่ายหยุดฝีเท้าลงตรงหน้าพลางหอบหายใจ คล้ายคนจะขาดใจ ดูก็รู้ว่ารีบมากแค่ไหน

“30 นาที เอามา 30 เกลเลียน” เสียงนุ่มเอ่ยเรียบๆ พลางแบมือแล้วยื่นไปด้านหน้าอีกฝ่าย

Fame Burton

“ไม่สน เราตกลงกันแล้วนี่” หยางเผยรอยยิ้มกว้างจนดวงตาหรี่เล็กลงเป็นเส้นโค้งคล้ายกับว่ามันกำลังยิ้มอยู่ด้วย เมื่อคนเป็นแฟนวางเงินจำนวน 30 เกลเลียนลงบนมือของเขา เด็กหนุ่มเก็บเงินลงกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ก่อนจะยื่นมือไปคว้าเข้าที่มือเรียวของอีกฝ่าย สอดประสานนิ้วมือทั้งห้ากระชับกันเอาไว้

“ได้เวลาช้อปปิ้งแล้ว” ว่าจบก็ออกแรงดึงอีกฝ่ายให้ออกเดินไปตามทางถนนภายในตรอกชื่อดังแห่งนี้




Yang Qi #FF7B7B
Fame Burton #9996A7

[Fame Burton]

สองขายาวเร่งก้าวกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามทางเดินภายในตรอกไดแอกอน หลังจากเฟม เบอร์ตัน หลงทางอยู่กับการหาทางเข้าในร้านหม้อใหญ่รั่วอยู่นาน จริงอยู่ที่เขาเคยเข้ามาเล่าเรียนอยู่ในฮอกวอตส์ ได้ใช้ชีวิตกลมกลืนไปกับเหล่าผู้วิเศษ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะรู้จักสถานที่ของโลกเวทมนตร์ไปสักทุกที่เสียเมื่อไหร่

เมื่อชายหนุ่มยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาบนข้อมือก็ยิ่งเร่งฝีเท้า เพราะในตอนนี้เฟม เบอร์ตันกำลังจะเสียเกลเลียนจำนวนมากกว่า 30 เกลเลียนเนื่องจากแฟนของเขาได้ทำการขู่เอาไว้ว่าหากไปยังจุดนัดพบสายเท่าไร ก็จะคิดเงินตามจำนวนที่สายเป็นนาทีต่อเกลเลียนเลยทีเดียว และเบอร์ตันรู้ดีอยู่แก่ใจว่านั่นไม่ใช่คำขู่ หยาง ฉี เก็บเงินเขาจริง ๆ แน่

เมื่อวิ่งไปสักพัก ร่างของชายหนุ่มเชื้อสายจีนที่ยืนก้ม ๆ เงย ๆ มองนาฬิกาอยู่ก็ปรากฎตัวอยู่ในสายตาของเบอร์ตัน เขาไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหาพร้อมกับยิ้มให้ ก่อนชายตรงหน้าจะเอ่ยปากทวงหาเกลเลียนจากเขาขึ้นมาทันที โดยไม่รอให้เบอร์ตันได้เอ่ยปากทักทาย

“30 นาที เอามา 30 เกลเลียน”

“โห่.. คุณครึ่งหนึ่งได้ไหมอะ 15 เกลเลียนได้ป่าว”

“ไม่สน เราตกลงกันแล้วนี่” สิ้นแล้วเบอร์ตัน ชายหนุ่มอยู่ในสภาวะจำใจยินยอมหยิบเกลเลียนจากกระเป๋ากางเกง ยื่นใส่มือของแฟนหนุ่มโดยมีท่าทีอิดออดเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นใบหน้ายิ้มแฉ่งจนตาเป็นสระอิของคนตรงหน้าแล้วล่ะก็ คุ้มอยู่หรอกสำหรับเกลเลียนที่เสียไป

“ได้เวลาช้อปปิ้งแล้ว” ไม่พูดเปล่ามือเล็กของอีกฝ่าย ก็ยื่นมือกอบกุมมือของเบอร์ตันไว้ พร้อมกับออกแรงลากชายหนุ่มให้เดินตามไปถนน โดยมีร้านค้ามากมายอยู่ตามสองข้างทาง และเบอร์ตันเชื่อว่ามือที่ถูกกุมอยู่ตอนนี้ ไม่กี่นาทีข้างหน้าต้องกลายเป็นที่ถือถุงช็อปปิ้งชั้นดีของหยาง ฉี อย่างแน่นอน…

“ผมอยากกินไอติมอะ”

Yang Qi




Fame Burton #9996A7
Yang Qi #FF7B7B

[Luciano Rose Kat...]

K A T H I E L L A

Luciano Rose Kathiella #FFF0F5
Alisha Dan Kathiella #4CD7D0
Lorand Jay Kathiella #A1DBF1
Xavier Maverick Kathiella #A6A6A6
Vincent Wynn Kathiella #ABFFD3
Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA
Loren Temp Kathiella #778899

Mission 1

ณ ตรอกไดแอกอน

ตรอกที่ดูคึกครืนเพราะใกล้จะถึงวันเปิดเทอม นักเรียนใหม่ๆต่างถยอยเข้ามาในตรอกเพื่อซื้อเสื้อผ้า อุปกรณ์การเรียนและไม้กายสิทธ์กันอย่างหนาแน่น ตัวเธอที่มาที่นี้เพราะว่าลูกพี่ลูกน้องและลูกสาวของเธอเหมือนขาดของ เรียนบางอย่างอยู่แต่ตอนนี้ใกล้ถึง เวลานัดของเด็กๆพวกนั้นแล้วเธอ ไม่รอช้าที่จะเดินไปตามทางจนไปถึงหน้าธนาคารกริงกอตส์

"ขอโทษที่มาช้านะ พอดีติดผู้คนระหว่างเดินทางมานะ"

Alisha Dan Benjamin

Lorand Jay Kathiella

"แล้วนี่คนอื่นๆไปไหนกันหมดละ" เธอทำหน้าแปลกใจนิดๆที่จู่ๆมากันแค่สองคนทั้งๆ ที่นัดกันมายังกับงานพบปะญาติพี่น้องในตระกูลเลย

Lorand Jay Kathiella

"อ่อ เข้าใจละแล้วนี่น้องเจย์อยากซื้ออะไรคะ"

Lorand Jay Kathiella

Alisha Dan Benjamin

"ไม่ถามเพราะยังไงนายก็ต้องไปเดินซื้อของพร้อมชั้นไม่ใช่" เธอกอดอกมองคนตรงหน้าด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง จนในที่สุดก็มีเสียงเรียกจากใครบ้าง คนที่ทักเธอและลูกสาวของเธอไม่ไกลนัก

Sarina Avalynn Kathiella เสียงจากเด็กสาวที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนมากว่ารุ่นพี่ของลูกสาว และเป็นทั้งรุ่นน้องและเด็กในตระกูลของเธอกำลังส่งเสียงเรียก ไม่ไกลจากที่พวกเรายืนอยู่โดยรอบข้างมีหลานชายและเด็กหนุ่มอีกสองคนอยู่ด้วย

"เสียงดังนะโนอา สวัสดีเทมป์ ริค และวินด้วยนะ ไม่เจอกันนานเลย"

Xavier Maverick Kathiella

Vincent Wynn Kathiella

Loren Temp Kathiella

'ให้ตายสิ เหมือนวันนัดรวมญาติจริงๆแล้วนะ มาเกือบทั้งตระกูลเลย' เธอมองเด็กๆที่กำลังยืนทักทายกัน ก่อนจะดึงตัวชายหนุ่มผู้เป็นลูกพี่ลูกน้อง ของเธอออกมา
"เด็กๆพี่จะขอตัวพาหมอนี่ไปซื้อของก่อนนะ น้องเจย์จะไปพร้อมมัมหมีเลยไหม"

Lorand Jay Kathiella

"โอเคค่ะ งั้นซื้อของเสร็จแล้วไปเจอกันหน้า ร้านหม้อใหญ่ นะ" สิ้นเสียงเธอก็พาชายหนุ่มไปยังร้านตัวบรรจงและหยดหมึกทันที "มีงบแค่ 50 เกลเลียนนะจ้ะพ่อหนุ่ม" พูดเสร็จเธอก็ยื่นเกลให้ก่อนจะเดินออกไปยัง ร้านเสื้อคลุมทุกโอกาสของมาดามมัลกินส์

Alisha Dan Benjamin หลังจากปล่อยให้อีกคนซื้อของเธอก็มาเลือกซื้อของของตัวเองบ้าง

'กริ้ง!' เสียงกระดิ่งประตูดังหลังจากที่ตัวเธอผลักประตูเข้าไปในร้านก่อนจะเดินตรงดื่งไป ยังโซนเสื้อผ้าก่อนที่สายตาจะสะดุดกับ ผ้าพันคอ กริฟฟินดอร์ "อืม..ราคา30เกลก็โอเคอยู่มั้ง" เธอเดินไปจ่ายเงินก่อนจะเดินออกแล้วไปยังร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว

"อ้าวซื้อเสร็จละหรอ งั้นเอาไอศกรีมไหมเลี้ยง"

Alisha Dan Benjamin เธอยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปสั่ง ไอศกรีมสตอเบอร์รี่ผสมเนยถั่วสองโคน ในราคาโคนละ 10 เกล หลังจากนั้นเธอก็เดินถือมาให้อีกคนที่รออยู่หน้าร้านแล้วก็เดินไปยัง สถานที่นัดหมายทันที

[Lorand Jay Kathi...]

K A T H I E L L A

Lorand Jay Kathiella #A1DBF1
Luciano Rose Kathiella #FFF0F5
Alisha Dan Kathiella #4CD7D0
Xavier Maverick Kathiella #A6A6A6
Vincent Wynn Kathiella #ABFFD3
Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA
Loren Temp Kathiella #778899

Mission 1

ณ ห้องพักของโรแลนด์

แสงแดดยามเช้าสาดส่อง เข้ามาภายในห้องของเด็กสาว โรแลนด์ เจย์ คาทิเอลล่า ที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่บนเตียง แต่แล้วความสงบสุขของเด็กสาวก็หมดลงเมื่อ ดาร์เลเน่ เนเน่ เพื่อนสนิทของเธอ ได้ทำการรื้อห้องทั้งห้องเพื่อค้นหาของบางอย่าง และตามมาด้วยเสียงโวยวายของเนเน่ที่กำลังหาของอยู่ เด็กสาวลุกขึ้นนั่งบนเตียงและเอื้อมมือไปหยิบ นาฬิกาบนหัวเตียงเพื่อดูเวลา และเหมือนเด็กสาวจะคิดขึ้นมาได้ว่า วันนี้เขามีนัดกับพวกพี่ๆในตระกูลว่าจะไปตรอกไดแอกอนกัน ไม่รอช้าเด็กสาวลุกออกจากเตียงและเดินไปยังห้องน้ำทันที เพื่อแต่งตัวและออกไปข้างนอก โดยที่ไม่ลืมจะหันไปมองเพื่อนสนิทตัวเอง ที่ตอนนี้ผมของเธอดูจะยุ่งเหยิงพอๆกับการหาของของเธอ เด็กสาวเดินออกมาจากห้องพักและมุ่งตรงไปยังตรอกไดแอกอนทันที

เมื่อมาถึงเด็กสาวก็ต้องตกใจและอุทานในใจว่า ‘โหหหหห คนเยอะจังเลยอะ..’ เด็กสาวค่อนข้างตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าถึงแม้ว่าเธอจะเคยมาที่ ตรอกไดแอนกอนแล้วก็ตามเถอะ แต่นั่นมันก็ตั้งแต่ตอนปีหนึ่งเลยนี่นา เด็กสาวยืนทำใจอยู่สักพักก่อนจะเดินฝ่าฝูงชนไปยังธนาคารกริงกอตส์ เพื่อไปรอพี่ๆและมัมหมีของเธอ

"คุณลุงงงงงงง" เด็กสาววิ่งเข้าไปกอดลูกพี่ลูกน้องของมารดาของเธอทันทีที่เจอหน้าเขา

Alisha Dan Kathiella

“น้องเจย์จะนอนเต็มอิ่มมากกกกกก ถ้าเนเน่ไม่เสียงดังเมื่อเช้า ฮื่อออออ” เด็กสาวบ่นอุบอิดในลำคอของตนเอง ก่อนจะมีเสียงของผู้มาใหม่ดังขึ้น

"ขอโทษที่มาช้านะ พอดีติดผู้คนระหว่างเดินทางมานะ" เด็กสาวรีบหันไปหาคนมาใหม่ทันที

Alisha Dan Kathiella

“มัมหมีมาแล้วหรอออออ” เด็กสาวพูดพร้อมกับวิ่งไปกอดมารดาของเธอ

"แล้วนี่คนอื่นๆไปไหนกันหมดละ”

“เขาน่าจะไปกันแล้วนะมัมหมี น้องเจย์เห็นโตอากับวินเส้นออกมาแต่เช้าแล้ววว”

"อ่อ เข้าใจละแล้วนี่น้องเจย์อยากซื้ออะไรคะ"

“น้องเจย์ว่าจะซื้อแผนที่ดวงจันทร์ เพราะน้องเจย์ยังอยากรู้อะไรเกี่ยวกับดวงจันทร์อีกเยอะเลยค้าบ” พร้อมกับหน้ามุ่งมั่น

Alisha Dan Kathiella

"ไม่ถามเพราะยังไงนายก็ต้องไปเดินซื้อของพร้อมชั้นไม่ใช่"

อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนอยู่ในสงครามเย็นยังไงก็ไม่รู้แหะ ระหว่างที่โรแลนด์กำลังมองลุงและมารดาของเธอ ใช้สายตาจิกกัดกันด้วยความนิ่งอยู่นั้น ก็ได้มีคนมาทำลายกำแพงสงครามเย็นของมัมหมีและคุณลุงลง นั่นก็คือ ซาริน่า เอวาลีน คาทิเอลล่า หรือ โตอานั่นเอง

Sarina Avalynn Kathiella

โตอาเดินเข้ามาพร้อมกับลูกพี่ลูกน้องขี้เก๊กของเธอและตามมาด้วย วินเซนต์ กับ ซาเวีย ที่เดินตามกันมาติดๆ

Xavier Maverick Kathiella

Vincent Wynn Kathiella

Loren Temp Kathiella

ในขณะที่ทุกคนกำลังทักทายและพูดคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียง ของหัวตระกูลดังขึ้นมาว่า

"เด็กๆพี่จะขอตัวพาหมอนี่ไปซื้อของก่อนนะ น้องเจย์จะไปพร้อมมัมหมีเลยไหม"

“ม่ายยยยยยยยยยย น้องเจย์จะไปกับโตอาค้าบบบ” พูดจบเด็กสาวก็ยิ้มกว้างให้มารดาของเธอไปทันที

"โอเคค่ะ งั้นซื้อของเสร็จแล้วไปเจอกันหน้า ร้านหม้อใหญ่ นะ" เด็กสาวพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาโตอาทันทีที่มัมหมีเดินออกไป

“โตอา พาน้องเจย์ไปซื้อ แผนที่ดวงจันทร์หน่อยยยยย ที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกอะะ”

Sarina Avalynn Kathiella

“ขี้บ่นจังเลยอะ พาไปหน่อยยยยยยยยย” พูดจบเด็กสาวก็ลากแขนรุ่นพี่ของเธอตรงไปยัง ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกทันที

Sarina Avalynn Kathiella

เมื่อถึงหน้าร้านเด็กสาวก็เปิดประตูเข้าไปทันทีโดยที่ไม่รอช้า หลังจากเข้ามาในร้านเด็กสาวก็มุ่งตรงไปหยิบ แผนที่ดวงดาว ทันทีโดยซื้อมาได้ในราคา 30 เกล ก่อนจะพากันเดินออกจากร้านและมุ่งตรงไปยัง สถานที่ที่นัดหมายไว้โดยที่ข้างตัวของเขาทั้งสอง ก็มีชายหนุ่มทั้ง 3 คนที่เดินตามมาอย่างเงียบๆ.. และจ้องมองมาที่เราสองคน ที่ตอนนี้กำลังตีกันเหมือนทุกวันระหว่างเดิน





คุณ Lorand Jay Kathiella ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Aug 30 2023, 01:30 PM

[Winner Yumin]

K A T H I E L L A

Vincent Wynn Kathiella #ABFFD3
Luciano Rose Kathiella #FFF0F5
Xavier Maverick Kathiella #A6A6A6
Lorand Jay Kathiella #A1DBF1
Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA
Loren Temp Kathiella #778899

Mission 1

ณ ตรอกไดแอกอน

ชายหนุ่มรูปงามกำลังเดินฝ่าฝูงชน เข้าไปยังในตรอกไดแอกอน เพื่อซื้อเสื้อคลุมควิดดิชบ้านกริฟฟินดอร์ ตัวใหม่ เนื่องจากตัวเก่าของเขาได้หายไป ในตอนที่เขาเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศมา แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เข้าไปซื้อเสื้อคลุมที่ร้าน ก็ต้องเดินตรงไปยังธนาคารกริงกอตส์เสียก่อน เพราะหัวหน้าตระกูลเขาคิดอะไรของเขาก็ไม่รู้ จู่ๆก็ชวนคนทั้งคาทิมาเดินซื้อของที่ตรอกไดแดกอน ‘ชวนมาอย่างกับวันรวมญาติแหนะ’ ชายหนุ่มยืนรอสักพักก็พบกับผู้มาใหม่

Xavier Maverick Kathiella

Sarina Avalynn Kathiella

Loren Temp Kathiella ทั้ง 3 คนเดินเข้ามาพร้อมกับทักทายผมที่ยืนรออยู่หน้าธนาคารกริงกอตส์

“สวัสดี โนอา เทมป์ และ มาเวอร์ริค”

Sarina Avalynn Kathiella

“มาถึงกันนานหรือยัง หรือว่าพึ่งมา?”

Xavier Maverick Kathiella

“อ๋ออ แล้วนี่ตอนเดินมาเห็นพี่โรสกับเจย์เจย์ไหมครับ”

Loren Temp Kathiella

“สงสัยน้องเจย์ยังไม่ตื่นแน่เลย แล้วพ่อเราล่ะเทมป์มาหรือยัง”

Loren Temp Kathiella

“งั้นเราเอาไงดี”

Sarina Avalynn Kathiella

“งั้นไปซื้อของก่อนก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา”

และทั้งสี่คนก็พากันเดินออกไปจากหน้าธนาคารกริงกอตส์ มุ่งตรงไปยังในตรอกไดแอกอน

“งั้นเราแยกกันซื้อของกันดีกว่า ใครที่ซื้อเสร็จก่อนก็มารอต้องนี้แล้วกัน จะได้เดินไปหาพี่โรสพร้อมกัน”

Xavier Maverick Kathiella

Sarina Avalynn Kathiella

Loren Temp Kathiella

วินเซนต์เดินตรงไปยังร้าน ร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยม ทันที วินเซนต์เดินเข้าไปร้านและใช้สายตาสอดส่อง เพื่อหา เสื้อคลุมควิดดิชของบ้านกริฟฟินดอร์ เพื่อซื้อหลังจากที่เขายืนหาอยู่นานก็เจอเสียทีเขาเดินตรงไปหยิบเสื้อคลุมอย่างไม่ลั
งเลและทำการจ่ายตั้งทั้งหมด 50 เกลเลียน เพื่อตัวเขาเองจะได้นำชุดกลับไปไว้ที่หอของตัวเอง เมื่อจ่ายเงินเสร็จสรรพเขาก็ออกไปรอทุกๆคนที่หน้าร้านเช่นเดิม หลังจากที่ทุกๆคนซื้อของกับเสร็จสรรพก็พากันเดินย้อนกลับไปที่ธนาคารกริงกอตส์ เพื่อตามหาพี่โรสหัวหน้าตระกูลที่นัดพวกเรามา

Sarina Avalynn Kathiella

"เสียงดังนะโนอา สวัสดีเทมป์ ริค และวินด้วยนะ ไม่เจอกันนานเลย"

Xavier Maverick Kathiella

“สวัสดีครับพี่โรส วินไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยครับ” พร้อมกับยิ้มร่าให้กับพี่โรส

Loren Temp Kathiella

"เด็กๆพี่จะขอตัวพาหมอนี่ไปซื้อของก่อนนะ น้องเจย์จะไปพร้อมมัมหมีเลยไหม"

“ม่ายยยยยยยยยยย น้องเจย์จะไปกับโตอาค้าบบบ”

"โอเคค่ะ งั้นซื้อของเสร็จแล้วไปเจอกันหน้า ร้านหม้อใหญ่ นะ" วินเซนต์พยักหน้าตอบ และหันมามองเด็กน้อยที่กำลังขอร้อง (บังคับ) ให้โนอาไปซื้อของกับเธอ

“โตอา พาน้องเจย์ไปซื้อ แผนที่ดวงจันทร์หน่อยยยยย ที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกอะะ”

Sarina Avalynn Kathiella

“ขี้บ่นจังเลยอะ พาไปหน่อยยยยยยยยย”

วินเซนต์ส่ายหัวให้กับเหตุการณ์ตรงหน้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรก หรือครั้งที่สอง ที่เด็กสาวทั้งสองคนทะเลาะกันแบบนี้ ด้วยความที่คนหนึ่งก็เป็นเด็กกวนๆ ส่วนอีกคนก็ชอบตามใจน้องแต่จะซึนๆใส่หน่อยๆ ก็เลยมันจะเห็นเด็กสองคนนี้ตีกันอยู่บ่อยๆ จนทุกๆคนในตระกูลคงจะชินกันแล้วล่ะ มั้งงงง แต่ต่อให้สองคนนี้จะตีกันขนาดไหน ก็รักกันมากๆเช่นกัน เพราะเจย์เจย์ก็ติดโนอา ส่วนโนอาก็ตามใจน้องเก่ง แถมยังเป็นรูมเมทกันอีก

วินเซนต์หลุดจากภวังค์ความคิด ก็เห็นโนอาโดนน้องเจย์ลากแขนเข้าไปในร้านเรียบร้อย ผมที่ยืนรออยู่หน้าร้านกับมาเวอร์ริก และ เทมป์ ก็พากันยืนเงียบๆอย่างกับว่า กลัวจะมีคนรู้ว่าเรารู้จักกันอย่างนั้นแหละ ไม่น่าหลังจากนั้นก็มีเด็กวิ่งออกมาจากร้านอย่างอารมณ์ ก่อนที่พวกเราทั้งหมดจะพากันมุ่งหน้าไปยังที่นัดหมายกับพี่โรสกันไว้ แต่ระว่างทางที่เต็มไปด้วยความเงียบระหว่างชายหนุ่มทั้ง 3 คน ก็จะมีเสียงเด็กสาวทั้ง 2 คน ตีกันตลอดทางจนอดไม่ได้ที่จะต้องยิ้มหรือหัวเราะตามกันเลยทีเดียว ฮ่าฮ่าฮ่า

[Penelope Chole L...]

RAVENCODE © 2022 __________________________________________⦿ ⦿ ⦿

__ Diagon Alley | Penelope Chole Lombardia - #7B1FA2 Mission 1

ย่านการค้าเก่าแก่ของเหล่าผู้วิเศษไม่เคยเงียบเหงา ยิ่งครั้นใกล้วันเปิดภาคเรียนใหม่เข้ามาแล้วด้วย จึงไม่แปลกตามากนัก ที่เห็นนักเรียนหน้าใหม่และหน้าเก่าจำนวนหนึ่งเดินกันกวัดไกวทั่วพื้นที่ของตรอก เช่นเดียวกันกับเขาเสื้อคลุมสีขาวไข่มุกถูกจัดระเบียบให้เข้าที่อีกครั้ง เมื่อมีสายลมพัดผ่านทำให้หมวกหลวมหล่นลงบนไหล่ลาด

" ต้องซื้ออะไรบ้างนะ " ปากเล็กบ่นหงุบหงิบคนเดียวหลังมายืนหน้าร้านตัวบรรจงและหยดหมึก กระดาษจดหมายดูละมุนตาโดนหยิบออกมาจากกระเป๋าสวย ก่อนจะกางมันออกมาอ่านลิสต์รายการของจำเป็นที่ยังไม่ได้ถูกซื้อมาเตรียม

เพเนโลเปตัดสินใจเริ่มต้นการออกมาจับจ่ายนี้ ด้วยการซื้อของใช้เรียนที่จำเป็นก่อนอย่างใด ประตูบานไม้เก่าๆถูกผลักเข้าไปในร้านเล็ก ตามมาด้วยเสียงกระดิ่งบอกถึงการมาเยือนของใครสักคน 10 เกลเลียน สำหรับปากกาขนนกและหมึก และอีก 20 เกลเลียน สำหรับหนังสือทฤษฎีเวทมนตร์ โดย อดัลเบิร์ต วัฟฟลิง

ถุงเก็บเกลเลียนถูกดึงเพื่อผูกปากถุงเมื่อใช้เสร็จ ว่าที่นักเรียนปี1เดินทางคนเดียวต้องย่อมระวังตัว มารดาของเขาประสงค์จะให้เขาเคยชินกับการไปไหนคนเดียว ดังนั้นเขาไม่ควรทำให้ผู้คาดหวังในตัวเขาต้องผิดหวัง ประตูบานเดิมปิดลงอย่างสนิท สถานีต่อไปของเพเนโลเปคงเป็นร้านยอดฮิตของเหล่านักเรียนหน้าใหม่อีกร้านนึง เด็กหนุ่มถอนหายใจครั้งนึงก่อนเริ่มออกเดินทางต่อ


" มิ้นต์ช็อกหนึ่ง " ระหว่างทางก่อนจะถึงจุดหมาย 10 เกลเลียนถูกนำออกมาจับจ่ายเป็นค่าไอศกรีมให้ร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิวเรียบร้อย


เวลาผ่านไปแล้วเล่าเมื่อหักลบกับระยะเวลาการเดินทางของเขา เท้าเล็ก ๆ ในรองเท้าบูทสีนิล ต้องขอบคุณเมื่อเริ่มเข้าช่วงบ่ายของวัน ผู้คนเริ่มซาลง ตรอกไดแอกอนที่คุ้นเคยไปด้วยเสียงจอแจเริ่มลดเบาลง เช่นกันกับร้านร้านสัตว์วิเศษที่ควรอัดแน่นไปด้วยผู้วิเศษก็เงียบเหงาลง

10 เกลเลียน สำหรับขนนกที่ใช้ในการเรียนวิชาเวทมนตร์คาถา

" ราคาแรงอยู่นะเนี่ย " มือเล็กผูกถุงเงินแล้วนำเก็บเข้ากระเป๋า ภารกิจวันนี้ของเขาเสร็จสิ้นแล้ว หมวกของเสื้อคลุมสีมุกถูกดึงขึ้นมาสวมไว้ดังเดิม ตอนนี้ได้เวลาเดินทางกลับบ้านกันแล้วล่ะ

Penelope Chole Lombardia - #7B1FA2

คุณ Penelope Chole Lombardia ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Aug 30 2023, 11:08 PM

[Theophile Juarez]

❝ Mission 1

ณ จุดที่เข็มยาวบนนาฬิกาเวียนมาบรรจบลงที่เลขหก เจิ้งเจียกำลังยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย ที่เดินสวนกันไปมาอย่างไม่รู้จบรู้สิ้น เขาละสายตาออกจากจอของเครื่องประดับบนข้อมือ ก่อนจะสอดส่ายสายตามองหาคนที่อยู่ในความคิดช้า ๆ ชายหนุ่มหวังว่าเธอจะไม่ลืมนัดในครั้งนี้ หลังจากที่ชวดเจอกันในกรุงลอนดอนไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
Amelia Mandeville
เจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ทองยกมือขึ้นโบกไว ๆ เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อกันมาแต่ไกล หญิงสาวกระหืดกระหอบเข้ามาด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ ก่อนจะสะดุดลงเมื่อวิ่งชนกับใครบางคน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันพลางวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปใกล้พร้อมช่วยเหลือเผื่อเกิดอะไรร้ายแรงขึ้นมา
Amelia Mandeville
Zion Zayne
ทว่าคนทั้งคู่ดูเหมือนจะรู้จักกันมาก่อน ชายหนุ่มเลยทำแค่เพียงเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ด้านหลังของเอมิเลีย ก่อนจะยิ้มให้คนแปลกหน้าที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก เมื่อคนตรงข้ามหันมามองหน้ากัน
Zion Zayne
"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณไซออน ผมเจิ้งเจีย แต่เรียกเจเจก็ได้ครับ" เขาหัวเราะเมื่อเห็นอีกคนชะงักไปชั่วครู่กับชื่อเต็ม เขาเข้าใจว่าคนที่นี่อาจจะไม่คุ้นชินกับการออกเสียงชื่อของเขา หลาย ๆ ครั้งเจิ้งเจียจึงตัดปัญหาไว้แต่เนิ่น ๆ ด้วยการแนะนำชื่อเล่นพร้อมกันไปด้วยเลย
Amelia Mandeville
คนโตสุดเอ่ยชวนให้ไซออนมาร่วมวงเดินสำรวจตรอกไดแอกอนด้วยกัน หลังจากที่เจ้าตัวไม่ได้มาที่นี่นานหลายปี แต่ดูเหมือนผู้ถูกชวนจะเกรงใจเขาอยู่มาก จึงเหลือบสายตามามองกันเป็นระยะ
"ไปด้วยกันก็ดีครับ คนเยอะสนุกดี"
สิ้นคำยินยอมเจ้าของใบหน้ารูปไข่ก็เผยยิ้มกว้าง คนทั้งสามตัดสินใจแวะเข้าร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยมก่อนเป็นอันดับแรก เนื่องจากเจิ้งเจียเอ่ยว่าอยากจะซื้อของบางชิ้นมาเก็บสะสมไว้สักหน่อย ผู้วิเศษชาวจีนเลือกซื้อของในร้านอย่างมีจุดมุ่งหมาย ตอนนี้คอลเลคชั่นอุปกรณ์ควิดดิชของเขาขาดของเพียงแค่สองชิ้น คือของสำหรับใช้ในตำแหน่งบีตเตอร์
ชายหนุ่มหยิบของทั้งสองอย่างขึ้นมาถือไว้ก่อนจะนำมันไปชำระเงิน เจิ้งเจียยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นว่าของสองชิ้นนี้ ไม่ได้แพงเกินกำลังซื้อของตัวเองมากนัก เขาได้ลูกบลัดเจอร์มาในราคา 20 เกลเลียน และไม้ตีบลัดเจอร์ราคา 25 เกลเลียน รวมทั้งสิ้นเสียไปเพียง 45 เกลเลียนเท่านั้น เมื่อเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว เขาจึงหันกลับไปหาอีกสองคนที่ยืนรออยู่ก่อนหน้านี้
"แล้วมีใครอยากจะแวะที่ไหนอีกไหมครับ"

#BA1E1E
Jia

#E5A8D6
Amelia

#99BADD
Zion

[Panmile Pasuthad...]

Mission 1

วันเปิดภาคเรียนใหม่ของโรงเรียนฮอกวอตส์จะมาถึงในอีกไม่ข้า ตรอกไดแอกอนช่วงนี้จึงมีนักเรียนและผู้ปกครองมากหน้าหลายตาเดินกันให้ขวักไขว่ ร้านรวงต่าง ๆ ก็ดูมีชีวิตชีวากว่าเมื่อตอนปิดเทอมลิบลับ แม้ว่าเขาจะไม่เคยย่างกรายมายังที่แห่งนี้ในช่วงปิดเทอมก็ตาม อันที่จริงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขามาตรอกไดแอกอนเสียด้วยซ้ำ ทางเข้าหลังร้านหม้อใหญ่รั่วที่แสนยุ่งยากก็ทำให้เด็กชายปวดหัวไม่น้อยทีเดียว

พันไมล์ พสุธาดล เด็กชายสัญชาติไทยที่ค้นพบพลังเวทมนตร์ของตนเองและได้รับจดหมายเชิญเข้าเรียนหมาด ๆ ในเทอมนี้กำลังสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ ขณะกำถุงผ้าใส่เกลเลียนของตนไปมาจนยับยู่ยี่ พลางใช้ความคิดอย่างหนักว่าจะซื้ออะไรก่อนดี และไม่แน่ใจนักว่าเจ้า 50 เกลเลียนในมือนี้จะพอซื้ออะไรได้บ้าง

ลิสต์รายการหนังสือและอุปกรณ์จำเป็นสำหรับนักเรียนชั้นปีที่ 1 ถูกพันไมล์หยิบออกมากาง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มสุกใสไล่อ่านอย่างเร็ว ๆ ก่อนจะผลักประตูร้านตัวบรรจงและหยดหมึกเข้าไป

“ทฤษฎีเวทมนตร์ 20 เกลเลียน… ทฤษฎีเวทมนตร์ป้องกันตัว 20 เกลเลียน อืม ซื้อตำราเรียนแค่สองเล่มเกลเลียนก็หมดแล้วแฮะ” เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ยังคงเขย่าถุงเกลเลียนของตนเองไปมาด้วยความเคยชิน สุดท้ายพันไมล์ก็วางหนังสือทั้งหมดลงที่เดิม แล้วหยิบปากกาขนนกและหมึกราคา 10 เกลเลียนขึ้นมาแทน

“ซื้อเจ้านี่ไปก่อนก็แล้วกัน ที่เหลือค่อยให้พ่อกับแม่ซื้อให้”

ตกลงกับตัวเองเรียบร้อยก็เดินไปชำระเงิน แล้วออกไปร้านอื่นต่อ ซึ่งเป้าหมายต่อไปของเขาก็คือร้านเสื้อคลุมทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้นส์ เพราะพันไมล์มีสิ่งที่อยากได้อยู่ แม้ว่ามันจะไม่ใช่สิ่งของจำเป็นที่อยู่อันดับต้น ๆ ของรายการ แต่มันก็ต้องซื้อในซักวัน

“ผ้าพันคอ ผ้าพันคอ เจอละ”

ผ้าพันคอบ้านกริฟฟินดอร์ถูกพันไมล์หยิบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าถึงแม้ว่ามันจะแพงกว่าตำราถึง 10 เกลเลียน แต่การได้เดินเฉิดฉายไปทั่วตรอก โดยมีผ้าพันคอประจำบ้านพันไว้รอบคอมันเป็นอะไรที่น่าภูมิใจไม่ใช่หรือไง

“ขอบคุณครับ” พันไมล์เอ่ยขอบคุณพนักงานในร้านอย่างสุภาพแล้วมุ่งไปยังร้านที่จะใช้เกลเลียน 10 เกลเลียนสุดท้ายของเขา หวังว่าร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิวจะมีไอศกรีมอร่อย ๆ ในราคา 10 เกลเลียนอยู่บ้างนะ

“ไอศกรีมมะนาว 1 ที่ครับ” ปิดท้ายการช้อปปิ้งด้วยไอศกรีมหวาน ๆ เย็น ๆ ก็ไม่เลวเหมือนกัน ส่วนสิ่งของจำเป็นอื่น ๆ ที่ยังเหลืออีกหลายรายการนั้นก็ค่อยให้พ่อกับแม่มาจ่ายให้วันหลังก็แล้วกัน

_________________________________________________

Panmile Pasuthadol #A99488

[Alisha Dan Benja...]

K A T H I E L L A

Alisha Dan Kathiella #4CD7D0
Luciano Rose Kathiella #FFF0F5
Lorand Jay Kathiella #A1DBF1
Xavier Maverick Kathiella #A6A6A6
Vincent Wynn Kathiella #ABFFD3
Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA
Loren Temp Kathiella #778899

Mission 1

ณ ตรอกไดแอกอน

ถนนที่ดูแออัดแต่แฝงไปด้วยความคึกครืนของเหล่าผู้คนที่มาซื้อของ ตัวเขาที่ยืนงงอยู่ในดงผู้คนนั้นก็มองไปรอบๆก่อนจะมองหาพื้นที่ที่หายใจได้สะดวก เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเลือกมาเดินซื้อของในช่วงนี้หรือเพราะ ใกล้จะเปิดเทอมคนถึงได้ในถยอยมาในวันแบบนี้

"ฟู่วว หายใจได้คล่องขึ้นแหะจะว่าไปเมื่อไรยัยนั้นและพวกเด็กๆจะมากันนะ" เขาละเหนื่อยจริงๆกับการมาทำอะไรแบบนี้ ก่อนจะมีเสียงเรียกเขาเป็นเสียงที่คุ่นหูดีจริงๆ

'คุณลุงงงงงงง'

"ว่าไงครับคุณหลาน ทำไมหน้าตาเราดูเหมือนนอนไม่ค่อยพอเลย"

'น้องเจย์จะนอนเต็มอิ่มมากกกกกก ถ้าเนเน่ไม่เสียงดังเมื่อเช้า ฮื่อออออ' เขานึกขำในใจ ไม่คิดเลยว่านิสัยจะเหมือนกันจริงๆทั้งแม่ทั้งลูกเลย ในระหว่างที่ตัวของเขาและเด็กสาวข้างกาย กำลังยืนรอคนมาเพิ่มสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวในชุดธรรมดา กำลังวิ่งตรงมายังพวกเรา

'ขอโทษที่มาช้านะ พอดีติดผู้คนระหว่างเดินทางมานะ'

"ก็ยังดีที่มานะน่ะ"

'มัมหมีมาแล้วหรอออออ'

'แล้วนี่คนอื่นๆไปไหนกันหมดละ' เขามองยัยคนตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง 'ถ้ามาก็เห็นแล้วสิยัยบื้อนี่'

'เขาน่าจะไปกันแล้วนะมัมหมี น้องเจย์เห็นโตอากับวินเส้นออกมาแต่เช้าแล้ววว'

'อ่อ เข้าใจละแล้วนี่น้องเจย์อยากซื้ออะไรคะ'

'น้องเจย์ว่าจะซื้อแผนที่ดวงจันทร์ เพราะน้องเจย์ยังอยากรู้อะไรเกี่ยวกับดวงจันทร์อีกเยอะเลยค้าบ'

"เดี๋ยวนะเธอ เธอไม่คิดจะถามนี่บ้างรึไง ยืนอยู่ข้างๆเลยนะโว้ย" เขาโวยวายออกมาไม่ดังนัก ใจจริงก็อยากจะเขย่าตัวยัยนั้นแต่ตอนนี้ พวกเขาอยู่ข้างนอกไม่ใช่ภายในหอพัก

'ไม่ถามเพราะยังไงนายก็ต้องไปเดินซื้อของพร้อมชั้นไม่ใช่'

เขากำหมัดในมือแน่นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ อย่างที่คนตรงหน้าบอกยังไงเขาก็ต้องเดินไปซื้อของพร้อมกันอยู่ดีนั้นเพราะ เงินของเขามันอยู่ที่ตัวยัยนั้นไงละ เหมือนมีแม่ที่คอยดูแลเรื่องเงินเลยก่อนที่เขาจะถอนหายใจเบาๆออกมา ก็มีเสียงเรียกดังๆจนเขาหันไปมอง

Sarina Avalynn Kathiella

'เสียงดังนะโนอา สวัสดีเทมป์ ริค และวินด้วยนะ ไม่เจอกันนานเลย'

Xavier Maverick Kathiella

'สวัสดีครับพี่โรส วินไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยครับ'

Loren Temp Kathiella

"สวัสดีครับลูกชาย ไม่เจอกันนานเลยหล่อขึ้นนะเรา"

Loren Temp Kathiella เขามองลูกชายก่อนจะเอามือไป ขยี้ผมด้วยความหมั่นเขี้ยวเจ้าเด็กหน้าหล่อ ที่ได้เขามาเยอะเหมือนกัน

'เด็กๆพี่จะขอตัวพาหมอนี่ไปซื้อของก่อนนะ น้องเจย์จะไปพร้อมมัมหมีเลยไหม'

'ม่ายยยยยยยยยยย น้องเจย์จะไปกับโตอาค้าบบบ'

'โอเคค่ะ งั้นซื้อของเสร็จแล้วไปเจอกันหน้า ร้านหม้อใหญ่ นะ'

หลังจากนั้นพวกเราไม่สิใช้คำว่าโดนลากไปยัง ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก จะดีกว่าหลังจากที่เดินมาถึงที่หน้าร้านก่อนจะหันไปแบมือขอเงินจากอีกคน

'มีงบแค่ 50 เกลเลียนนะจ้ะพ่อหนุ่ม'

"ขี้งกซะจริง แต่เอาเถอะยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย" ชายหนุ่มผลักประตูเข้าร้านก็พบว่าข้างในตกแต่งได้สวยงามเหมือนเช่นเคย ไม่แปลกใจเลยที่ผู้คนจะเข้ามาเผื่อซื้ออุปกรณ์ในนี้ เขาได้เดินตรงไปยังโซนเครื่องเขียนแล้วได้หยิบ ปากกาขนนก และเดินไปยังโซนหนังสือเรียนต่างๆ 'ปีสองนี่ต้องเรียนอะไรนะ อ่อเวทมนต์กับสมุนไพรรึเปล่านะ' เขาเอื้อมไปหยิบ ทฤษฎีเวทมนตร์ และ สารานุกรมเห็ดมีพิษ อย่างละเล่มแล้วเดินไปจ่ายเงินแล้วค่อยเดินออกไปรอข้างนอกเพื่อรออีกคนซื้อของ

'อ้าวซื้อเสร็จละหรอ งั้นเอาไอศกรีมไหมเลี้ยง'

"ก็เอาสิ นานๆทีเธอจะเลี้ยง" เขามองหญิงสาวที่หายเข้าไปในร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว สักพักแล้วเดินถือไอศกรีมออกมาด้วยใบหน้ามีความสุข เขารับไอศกรีมจากอีกคนมาลองกินดู รสชาติมันออกเปรี้ยวแต่มีความหวานจากถั่ว 'อืมเป็นรสชาติที่แปลกใหม่ดีแหะ' จากนั้นพวกเราก็เดินไปยังสถานที่นัดหมายทันที

[Renesmee Winfiel...]

DIAGON ALLEY
11.12 AM | London, England



การเกิดเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของครอบครัววินฟิลด์ พ่วงด้วยตำแหน่งทายาทคนสุดท้องของตระกูลมากทรัพย์อย่างวอลด์โวเจิลนั้น เพียงพอให้ผู้คนสามารถเรียกเรเนสเม่ว่าเกิดมาบนกองเงินกองทอง จึงไม่แปลกเลยที่สถานการณ์ในตอนนี้จะสร้างความกังวลให้กับเธออย่างหนักหน่วง

— สถานการณ์ที่กำลังพบปัญหาด้านการเงินอย่างนี้น่ะ

ที่ผ่านมาเมตามอร์ฟเมกัสเด็กแทบไม่เคยใช้คำว่า 'มีเงินไม่พอ' ด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยจะจับจ่ายใช้สอยเงินไปกับอะไรง่าย ๆ เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่ว่าสองบุพการีจะมอบค่าขนมเอาไว้มากน้อยแค่ไหน มือของนักเรียนปีสามก็ไม่เคยแตะถึงก้นถุงเลยสักครั้ง ต้องขอโบ้ยความผิดพลาดครั้งนี้ให้กับเจ้าของชื่อ ควีนลินน์ เซน ไซแนกซาร์เลียร์ ที่ชักชวนเธอบินลัดฟ้าไปเที่ยวในประเทศนู้นที ประเทศนี้ที รู้ตัวอีกทีงบประมาณช่วงปิดเทอมใหญ่ครั้งนี้ก็ถูกผลาญไปจนเกือบสิ้น เหลือไว้เพียงเหรียญทอง 50 เหรียญพอดี ไม่มีขาด และไม่มีเกิน

เมื่อพิจารณาว่าเงินจำนวนดังกล่าวแปลงได้ไม่ถึง 250 ปอนด์ดี มองเผิน ๆ ก็เหมือนจะอู้ฟู่อยู่หรอก แต่นักเรียนฮอกวอตส์ล้วนทราบดี ว่าค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้ไปกับอุปกรณ์การเรียนในแต่ละเทอมนั้นมากเพียงใด หากวันนี้เรเนสเม่กลับบ้านไปโดยซื้อของจำเป็นครบทุกชิ้นได้ก็ถือว่าแต้มบุญเยอะโข นี่ยังไม่ได้พูดถึงการเดินทางกลับเอดินบะระเลยด้วยซ้ำ

"รู้แบบนี้เก็บผงฟลูติดตัวไว้สักกำก็ดีอยู่หรอก"

เอาเถอะ ถึงจะไม่อยากเสียเวลาเดินทางไปกลับอีกรอบ แต่ตอนนี้เธอคงต้องทำใจตัดของบางส่วนออกจากรายการสิ่งที่ต้องซื้อในวันนี้ไปก่อน อย่างเช่นของที่คาดเดาว่าไม่น่าจะหมดสต็อกในไว ๆ นี้ และขนมนมเนยที่กะว่าจะตุนไว้แบ่งกับพวกจอมป่วนร่วมบ้านเรเวนคลอทั้งหลาย

. . . น่าเสียดายชะมัด หมายมั่นเอาไว้อย่างดีว่าจะลองกินขนมปังกรอบรสขิงรูปตัวนิวท์แท้ ๆ เลย !

อาจเป็นเพราะโชคชะตากำหนดให้แม่มดเด็ก กวาดสายตาไปรอบ ๆ ระหว่างนึกถอดใจในจังหวะที่เหมาะสมพอดิบพอดี หรืออาจเพราะไหวพริบที่ผ่านการขัดเกลาด้วยกิจกรรมต่าง ๆ ของกิจวัตรประจำวันและลักษณะการใช้ชีวิต เรเนสเม่ถึงได้เหลือบเห็นวัตถุบางอย่างหล่นจากกระเป๋ากางเกงของผู้สัญจรอย่างรวดเร็ว

ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้ใส่ใจการกระทำของใครนัก จึงทำได้เพียงคาดเดาว่าคงจะถูกเกี่ยวติดมาด้วย ในตอนที่เจ้าของหยิบอย่างอื่นออกมากระมัง

. . . แล้วเธอก็มีระบบความคิดแสนเรียบง่ายเสียด้วย การสอนสั่งจากมารดาซึ่งดำรงอาชีพผู้พิพากษา ทำให้ประโยคที่ว่า 'ต้องเก็บไปคืน' ดังขึ้นมาในศีรษะเล็กโดยอัตโนมัติ

เธอไม่รู้หรอกว่าบุรุษทรงภูมิฐานผู้เป็นเจ้าของวัตถุดังกล่าวเป็นใครมาจากไหน ทราบก็เพียงว่าเขาโชคดีมาก ที่ลูกสาวบ้านวินฟิลด์เคลื่อนตัวไปคว้ามันขึ้นมาจากพื้น ก่อนเด็กที่รีบพุ่งตัวออกมาจากตรอกน็อกเทิร์นเพียงไม่กี่วินาที เรเนสเม่ไม่ได้ยืนนิ่งให้อีกฝ่ายประมวลผลเพื่อลดโอกาสที่จะเกิดการแย่งชิงกลางถนน กลับกัน เธอรีบหมุนตัววิ่งตามเจ้าของส่วนสูง 173 เซนติเมตรอย่างรวดเร็ว

"พี่ผู้ชายคนนั้น — พี่ทำของตกนะคะ !"

กระนั้นเส้นทางนำของกลับคืนสู่ที่อันควรไม่ได้ง่ายดายเลยสักนิด นอกจากเสียงเรียกของเธอจะถูกกลบด้วยบทสนทนาของผู้คนที่ดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ เมตามอร์ฟเมกัสเด็กก็ยังต้องคอยหลบพ่อมดแม่มดมากหน้าหลายตา ซึ่งเดินขวักไขว่ไปมาบนถนนย่านการค้าแห่งนี้ เพราะแบบนั้นทางเลือกเดียวของเธอ จึงเป็นการเอื้อมมือคว้าชายเสื้อของบุรุษผู้เป็นเป้าหมายทันทีเมื่อสบโอกาส แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าการทำเช่นนั้นจะส่งผลต่อการทรงตัวของอีกฝ่ายก็ตาม

"ขอโทษค่ะ แต่ว่าเม่เห็นเจ้านี่หล่นออกมาจากกระเป๋ากางเกงของพี่"

เธอเค้นเสียงพูดแทรกจังหวะหอบหายใจ ขณะเดียวกันเองก็ยื่นสิ่งที่เก็บได้คืนเจ้าของ

Perseus Wystan Westbrooke Del Kalzer

#A3CCC9 : RENESMEE WINFIELD
#A2C8C9 : PERSEUS WYSTAN WESTBROOKE DEL KALZERRENESMEE WINFIELD

[Niklas Hinterreg...]

ภารกิจที่ 1

ลอนดอน เวลาแปดโมงเศษ

เจ้าของร่างสูงในชุดสูททันสมัย กำลังเดินปะปนไปกับเหล่ามักเกิ้ลที่กำลังรีบเร่งไปทำงานในช่วงเวลาเร่งด่วน บ้างถือกระเป๋าเอกสาร บ้างสะพายเป้ใบโต ทุกคนดูชุลมุนวุ่นวายจนไม่มีเวลาใส่ใจกับสิ่งรอบตัว ผู้คนต่อแถวยาวเหยียดหน้าร้านขนมปังแห่งหนึ่ง ถัดมาเป็นกาแฟเงือกเขียว ที่จริงนิคลาสก็เคยแวะเข้าไปบ้าง แต่ก็มีความเห็นส่วนตัวว่า รสชาติของกาแฟแฟรนไชส์ไม่อาจสู้กาแฟดริปดีๆ สักแก้วที่บรรจงทำได้ โชคดีที่เด็กหนุ่มตื่นตั้งแต่เช้ามืดเป็นกิจวัตร จึงทำให้เขามีเวลาละเลียดกาแฟคุณภาพเยี่ยมพร้อมกับขนมเวเฟอร์หอม ๆ ยามเช้าเสมอ

ใช้เวลาไม่นานนักหลังเดินออกจากรถไฟใต้ดินที่อัดแน่นเป็นปลากระป๋อง นิคลาสแตะบัตรผ่านประตูกั้นหน้าสถานีพร้อมกับหาวหวอด ๆ ไปด้วย ก่อนจะเดินสาวเท้าไปยังตรอกแห่งหนึ่ง ก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้าบานประตูสีดำ ที่มีป้ายรูปหม้อใหญ่ทำจากเหล็กซึ่งมีสนิมจับเป็นดวง ระบุว่า ร้านหม้อใหญ่รั่ว ซึ่งเหล่าผู้วิเศษเท่านั้นที่จะมองเห็นความมีอยู่ของสถานที่แห่งนี้ได้

“นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้มาแบบนี้”

เด็กหนุ่มถามตัวเองในใจ เพราะทุกครั้งเขาจะมาด้วยผงฟลู มีเพียงสองปีให้หลังที่เขาหายตัวเข้าไปในตรอกโดยตรง ปีนี้ก็เช่นกัน เขาอาจจะทำอย่างที่เคยก็ได้ แต่ว่ามันค่อนข้างพิเศษสักหน่อยเพราะตำแหน่งหน้าที่ที่เพิ่งได้รับหมาด ๆ นั้นทำให้เขาต้องทดลองใช้ชีวิตแบบมักเกิ้ลบ้างบางครั้ง การเดินทางมาที่ร้านหม้อใหญ่รั่วครั้งนี้ก็เช่นกัน ในฐานะหัวหน้ากองความร่วมมือด้านเวทมนตร์ระหว่างประเทศของกระทรวงเวทมนตร์คนใหม่ จึงลองทดสอบด้วยการเดินทางแบบมักเกิ้ล รวมถึงการแต่งตัวให้กลมกลืน เขาหยิบสมุดโน้ตเล่มเล็กออกมาจดข้อมูลบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับงาน เสียงขีดเขียนแทบกลืนหายไปกับเสียงกึงกังจากรถไฟที่แล่นผ่านอยู่อีกฟากถนน เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เก็บสมุดเข้าที่และเดินเข้าไปในตัวร้าน

เสียงจ้อกแจ้กจากด้านนอกถูกตัดฉับทันที เหลือเพียงไฟสลัวจากตะเกียงและกองไฟในเตาผิง ภายในร้านนั้นเงียบสงบ เหล่าผู้วิเศษสองสามคนหน้าตาดูเหมือนยังไม่ตื่นดีนักกำลังจ้วงซุปข้าวโพดพลางอ่าน เดลี่พรอเฟ็ต ฉบับเช้าไปด้วย นิคลาสเดินทะลุตัวร้านไปยังด้านหลังซึ่งมีกำแพงทึบขวางอยู่ตรงหน้า ก่อนจะหยิบไม้กายสิทธิ์มาแตะที่อิฐแต่ละก้อนอย่างที่เคยทำ สักพักกำแพงหนาก็เปิดช่องให้เข้าเดินเข้าไปยังตรอกไดแอกอน

ภาพเบื้องหน้านั้นไม่ได้แตกต่างไปมากนัก หลังจากผ่านการเยือนสถานที่แห่งนี้มานับไม่ถ้วนตั้งแต่อายุสิบเอ็ดปี จนกระทั่งเข้าทำงานที่กระทรวงเวทมนตร์ ผู้คนดูหนาตามากกว่าปกติ นั่นมันก็แน่นอนอยู่แล้ว เพราะใกล้วันเปิดเทอมเข้ามาทุกขณะ ผู้ปกครองต่างจูงลูกหลานเข้ามาจับจ่ายซื้อของเพื่อใช้ในการเรียนที่ฮอกวอตส์ ตัวนิคลาสเองที่จบการศึกษามาหนึ่งปีพอดี ก็อดนึกย้อนไปยังวันวานที่ตัวเองยังเป็นแค่เด็กนักเรียนบ้านเขียวไม่ได้

“คิดถึงจังเลยน้า...”

เขาสะบัดหัวเบา ๆ ไล่ความเหม่อออกไป ก่อนจะหยิบรายการของที่ต้องซื้อออกมาจากกระเป๋า เพื่อวางแผนว่าจะเข้าร้านไหนก่อนดี

“อืม ชุดบำรุงรักษาของไม้กวาดกับไม้กายสิทธิ์ เสื้อคลุม แล้วก็หนังสือ” มือหนาดันแว่นสายตาให้เข้าที่ ดวงเนตรสีเขียวน้ำทะเลค่อย ๆ ไล่อ่านรายการต่างจนเกือบสุดปลายหน้ากระดาษ เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายด้วยความลำบากใจ การย้ายที่อยู่ใหม่รอบนี้ทำเสียเงินไปโข หลังที่พักเดิมมักจะถูกรบกวนบ่อย ๆ จากมูลนกฮูกของที่ทำการไปรษณีย์ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ ๆ กัน แต่อย่างน้อยก็ได้มาซึ่งความสงบและสะอาดอย่างที่ต้องการ

“ไปซื้อเสื้อคลุมก่อนก็แล้วกัน เด็กยังไม่เยอะ”

ว่าจบเขาก็รีบเดินไปยังร้านเสื้อคลุมของมาดามมัลกิ้น ที่ตอนนี้ยังไม่โดนรุมด้วยพายุลูกค้าเล่นงาน ใช้เวลาไม่นานก็ได้เสื้อคลุมสีดำเรียบ ๆ และเสื้อคลุมสีเขียวอมฟ้าน้ำทะเล ซึ่งเข้ากับสีตาของเขาอย่างน่าประหลาดมาอย่างละหนึ่งตัว สนนราคาอยู่ที่ 20 เกลเลียน จากนั้นจึงเดินต่อไปยังร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยม ซึ่งมีเด็ก ๆ หลากวัยเกาะหน้าต่างร้านเพื่อจ้องดูไม้กวาดรุ่นต่าง ๆ ที่จัดแสดงอยู่ หลายคนส่งเสียงอู้อ้าด้วยความชอบใจ เมื่อนาน ๆ ครั้ง มีลูกไฟหลากสีพุ่งออกมาจากปลายไม้กวาดบางรุ่น เขาค่อย ๆ เดินแทรกจนเข้าไปถึงเคาน์เตอร์สำเร็จ

“เอาชุดบำรุงรักษาไม้กวาดแบบมาตรฐานกล่องนึงครับ”

“นี่จ้ะพ่อหนุ่ม เอาอะไรอีกมั้ย วันนี้เข็มทิศติดไม้กวาดรุ่นใหม่ก็เพิ่งเข้าพอดี สนใจหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไรครับ ไว้โอกาสหน้าดีกว่า” นิคลาสตอบพลางหยิบถุงเงินเตรียมชำระค่าของ

“ทั้งหมดก็ 10 เกลเลียนจ้ะ แถมผ้าเช็ดด้ามไม้กวาดให้ไปด้วยอีกผืน ขอบใจที่มาอุดหนุนบ่อย ๆ นะหนู”

“โอ้ ขอบคุณครับ” เด็กหนุ่มยิ้มให้กับเจ้าของร้าน ก่อนจะหยิบกล่องที่เพิ่งซื้อมาใส่ลงไปในถุงผ้าที่เอามาด้วย แล้วจึงเดินต่อไปยังร้านขายยาที่อยู่ไม่ไกล ร่างสูงรู้สึกว่าอาการปวดหลังเริ่มกลับมารบกวนอีกครั้ง จึงซื้อเครื่องปรุงยามาตรฐานมาหนึ่งชุดใหญ่สำหรับต้มยาแก้ปวดหลังในราคา 10 เกลเลียน พร้อมกับคำแนะนำอีกหนึ่งโหลว่า เขาควรไปพบผู้บำบัดที่เซนต์มังโกด้วยสำหรับการรักษาที่เห็นผลชัดเจนยิ่งขึ้น

ดวงอาทิตย์เริ่มเลื่อนสูงขึ้นมาเกือบตรงหัวแล้ว เมื่อนิคลาสเดินออกมาจากร้านโอลิแวนเดอร์พร้อมกับชุดอุปกรณ์บำรุงรักษาไม้กายสิทธิ์ ในกล่องไม้มะฮอกกานีหรูหราในราคา 10 เกลเลียน ถุงผ้าขนาดใหญ่สองถุงที่ซื้อมาจากร้านค้าของมักเกิ้ลแถวบ้านนั้น เต็มล้นด้วยสิ่งของที่เพิ่งซื้อมา เจ้าของความสูงเกือบสองเมตรประคองถุงอย่างระมัดระวังระหว่างหาอะไรรับประทานแก้ร้อน เพื่อไม่ให้ไปกระแทกอะไรหรือใครเข้า

พลั่ก!

ว่ากันว่า ถ้าเราระมัดระวังในเรื่องใดมาก ๆ ลงท้ายแล้วเราจะพลาดกับเรื่องนั้น ๆ เสมอ และดูเหมือนว่าจะไม่มีข้อยกเว้นให้กับนิคลาสด้วยเช่นกัน เมื่อถุงผ้าข้างหนึ่งเหวี่ยงไปโดนเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ของที่เธอซื้อหล่นกระจัดกระจาย และดูเหมือนว่าไอศกรีมที่เธอเดินกินไปด้วยระหว่างทาง จะศิโรราบให้กับแรงโน้มถ่วงเมื่อมีเสียง เผละ ยามที่ของหวานเย็นเฉียบนั้นหล่นลงพื้นข้าง ๆ เธอ

“ตายละ ต้องขอโทษจริง ๆ ครับ” นิคลาสรีบขอโทษขอโพยเด็กสาวที่นั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่บนพื้น ก่อนจะส่งมือให้เธอจับเพื่อช่วยดึงให้ลุกขึ้น

Kathlyn Crescentia McCarthy Spencer

“อ้าว เคทลินน่ะเอง” เด็กหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ต้องขอโทษจริง ๆ ครับ ผมเดินไม่ดูทางเอง... แอ๊กซีโอ!”

ไม่ต้องรอให้เธอพูดอะไรต่อ เขาชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่ของชิ้นแล้วชิ้นเล่าก่อนจะเรียกมันกลับมา หีบห่อและกล่องต่าง ๆ ลอยกลับเข้ามาอยู่ในถุงใส่ของเหมือนเดิม ก่อนจะมองดูรอบ ๆ ตัวว่าไม่มีสิ่งของใดของเคทลินตกหล่นเหลืออยู่อีก

Kathlyn Crescentia McCarthy Spencer


Niklas Thorvaldr Leviana #40FAC9
Kathlyn Crescentia McCarthy Spencer #AACCE2

NPC
- เจ้าของร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยม

[Emilia Evaine]

From Aquarius to the Land

ตำนานโบราณเคยกล่าวไว้ว่า... เมื่อใดที่เกลียวคลื่นแห่งท้องสมุทรหมุนวน
นั่นมีความหมายบางอย่างที่ซ่อนเร้นอยู่ มีเพียงผู้อัญเชิญคลื่นแห่งสมุทรเท่านั้นที่จะรับรู้ได้
โดยเฉพาะผู้ถือครองมงกุฎแห่งท้องสมุทร

เป็นเวลานานกว่าสามถึงสี่ปีที่เอมิเลียไม่ได้ขึ้นมาแตะผืนดิน สตรีครึ่งคนครึ่งมัจฉาผู้อาศัยอยู่ในดินแดนเงือกบรรพกาล แหวกว่ายวนเวียนอยู่ใต้ผืนสมุทรแอตแลนติกตั้งแต่ครั้นจบการศึกษา อิลเวอร์มอนีถือว่าเป็นสถาบันเวทมนตร์แห่งหนึ่ง ที่ช่วยขัดเกลาให้นางควบคุมพลังเวทของตนเองได้ดีมากยิ่งขึ้น เป็นดั่งคำสัญญาที่ตนเคยให้ไว้กับเมอร์ซีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของตน หญิงสาวพาตนเองขึ้นมาเหยียบย่ำบนผืนดินอีกครั้ง แทนที่จะใช้ชีวิตอยู่ใต้ท้องสมุทรให้สมกับเป็นมงกุฎแห่งแอตแลนติก

แก้วตาสีดำสนิทจ้องมองฝูงปลาที่แหวกว่ายอยู่ในผืนน้ำ เอมิเลียแปรเปลี่ยนครีบหางให้กลายเป็นขาก่อนจะโผล่ขึ้น ณ ริมโขดหินแห่งหนึ่งแถบในสหรัฐอเมริกา อาจเป็นเพราะพายุฝนเมื่อสองถึงสามวันก่อน จึงทำให้สภาพท้องฟ้าในวันนี้ยังครึ้มผิดปกติอยู่ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอเสียอารมณ์แต่อย่างใด กลับกันเอมิเลียกลับรู้สึกชอบใจมากเสียอย่างนั้น เธอเงยหน้ามองก้อนเมฆขมุกขมัวที่ลอยอิ่งอยู่บนผืนฟ้า "ขอให้วันนี้อย่าพายุเข้าเลย ฉันมีนัดต้องเจอใครบางคน"

และเป้าหมายในการเดินทางครั้งนี้ของเธอ คือ ลอนดอนแห่งสหราชอาณาจักร เธอมีนัดกับใครสักคน ณ ที่แห่งนั้น และคงหนีไม่พ้นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของตนเอง อย่าง เมอร์ซีแห่งไคเธร่า

เวทมนตร์โบราณของเผ่าเงือกสะดวกสบายกว่ามนุษย์เสียอีก เธอเรียนรู้ว่าผู้วิเศษเดินทางกันด้วยผงฟลู แต่สำหรับเงือกนอกจากจะเวียนว่ายในท้องสมุทรแล้ว การเดินทางบนบกที่รวดเร็วที่สุดสำหรับเธอ ปฏิเสธไม่ได้ว่าคงเป็นการสร้างประตูมิติแห่งวังวน

"Aquarius Comot!" สำเนียงแปร่งหูถูกเอ่ยจากหญิงสาวผิวดำ พลันใด... ผิวน้ำที่เคยแน่นิ่งก็ค่อย ๆ หมุนวนจนเป็นเกลียวคลื่นใต้ท้องสมุทร ปรากฎภาพของเมืองใหญ่ที่มีผู้คนเดินกวักไกว่กันเสียให้มาก เอมิเลียกระโจนลงไปยังวังวนประหลาดก่อนที่ทั้งร่างจะหายวับไป ราวกับว่าไม่เคยมีใครอยู่ที่ตรงนี้มาก่อน

สายน้ำค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่างของหญิงสาว เอมิเลียพาร่างของตนเองมาปรากฎในสถานที่ใกล้ผืนน้ำมากที่สุด หญิงสาวควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายข้างของตนเอง ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวบรรจงพิมพ์ข้อความลงไป เมื่อเสร็จสิ้นแล้วนิ้วชี้เรียวก็แตะยังปุ่ม 'ส่ง'

รออยู่สักพักข้อความก็ตอบกลับมา... เจอกันที่ร้านกาแฟ — แล้วร้านกาแฟที่ว่ามันร้านไหนกันล่ะ

Emilia Aquarius Evaine #7895CB

คุณ Emilia Evaine ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Aug 31 2023, 05:23 PM

[Arrietty Brielle...]

Diagon Alley Styles Selected Apply to All Reset All ✦ Arrietty Brielle Aust

Mission 1

หลายรอบแล้วที่หญิงสาวหยิบเอาโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ของตัวเองขึ้นมาเปิดดูเวลา สลับกับการกดเข้าแอปพลิเคชั่นสำหรับส่งข้อความเพื่อตรวจสอบข้อมูลที่ได้รับ นี่ไม่ใช่หนแรกที่จีอานัดเจอกับเพื่อนทางจดหมายทั้งสองคนอย่าง เซนดาย่า กับ เอเนส รวมถึงไม่ใช่หนแรกที่เธอมาถึงจุดหมายก่อนทั้งสอง และคงจะไม่ใช่หนสุดท้ายด้วย

ยัยเอเนสน่ะยังพออนุโลมให้ได้เพราะแจ้งไว้ล่วงหน้าแล้วว่าอาจมาสาย ส่วนอีกหนึ่งคนที่เหลือ... คงต้องสั่งสอนให้หลาบจำเสียบ้าง

ลูกครึ่งญี่ปุ่นลอบกลอกตา แนวคิดและหลักความสำคัญที่ซึมซับมาจากการใช้เวลาในแดนอาทิตย์อุทัยมาเกือบทั้งชีวิต ส่งผลอย่างมากกับการพยายามเข้าใจว่า 'ผิดเวลาเพียงน้อยนิดนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับชาวตะวันตก' แม้รูปร่างหน้าตาของเพื่อนสาวทั้งสองคนจะฟ้องถึงเชื้อชาติที่ได้รับมา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเขาเติบโตในอีกฟากหนึ่งของโลก แถมที่นี่ก็ไม่ใช่ประเทศญี่ปุ่นแต่อย่างไร

ช่างเถอะ ถ้าตัดเรื่องความตรงต่อเวลาออกไป ก็ถือว่าเป็นมิตรแท้สองคนที่คงหาอีกไม่ได้แล้วนี่นะ

ในเมื่อไม่รู้ว่าจะมาถึงกันตอนไหน อาริเอ็ตตี้ก็ไม่ได้เห็นเหตุผลใดจะต้องยืนตากแดดอยู่กับที่ เธอคิดว่าแวะไปดูสินค้าในร้านรวงต่าง ๆ เพื่อฆ่าเวลาคงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า จึงตัดสินใจส่งชื่อร้านประจำของพวกเขาทิ้งเอาไว้ แล้วสาวเท้าแวะเข้าไปในอาคารเบื้องหลังป้าย 'ร้านขายของตลกกัมเบิลและเจปส์' ระหว่างทาง

ว่ากันตามตรง ของหลายอย่างในนี้ชวนให้แม่มดสาวรู้สึกเหมือนเลือกมาผิดร้านอย่างไรอย่างนั้น ดวงตาโฉบเฉี่ยวกวาดไปบนสินค้าที่เรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบบนชั้นวาง ส่วนมากดูจะเป็นวัตถุแบบที่เธอโตเกินวัยตื่นเต้นกับมันไปหน่อย ทว่าก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่สามารถขโมยความสนใจของเธอไปได้

จีอาตรงดิ่งไปหยิบซองจดหมายสีแดงสดขึ้นมา หากไม่ได้มีป้ายชื่อวางไว้ใกล้ ๆ กัน ก็คงหลุดลอดออกไปจากสายตาของหญิงสาวได้อย่างง่ายดาย

จดหมายกัมปนาท — หาซื้อค่อนข้างยากในสังคมพ่อมดแม่มดในโตเกียว เหมาะสมสำหรับการแก้แค้นเพื่อนที่ติดต่อกันผ่านทางจดหมายบ่อย ๆ เป็นที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหนึ่งสาวจากตระกูลบาเลนเซียกา และอีกหนึ่งสาวสกุลลัวร์

รอยยิ้มบางฉายบนใบหน้าเมื่อคิดได้ว่าอยากเอามันไปใช้งานกับอะไร เธอจัดการเอาจดหมายกัมปนาทราคา 20 เกลเลียนทั้งสองชิ้นไปจ่ายเงิน ก่อนตรงไปยังฝั่งเหนือของตรอกไดแอกอน มุ่งหน้าไปยังร้านตัวบรรจงและหยดหมึกอันเป็นจุดนัดใหม่ เพื่อซื้อปากกาขนนกและหมึกชุดที่ดีที่สุดอีก 10 เกลเลียน

Anais Louire #858FB1
Arrietty Brielle Aust #ECC3C1
Zendaya Balenciaga #A4907C

[Hwang Pyeonjae]

"นานเเล้วเหมือนกันที่ไม่ได้มาที่นี้" เเละใช่มันนานนับปีที่เขาไม่ได้มาที่เเห่งนี้ สำเพ็งเเห่งโลกเวทมนต์ต่างกันตรงที่ไม่ต้องนั่งสาย8มาลง ไม่ว่าจะผ่านไปนานเเค่ไหนที่นี้ยังคงคอนเซ็ปย่านการค้าที่เเสนวุ่นวายเเละเหม็นอับ เสียงของผู้คนมากมายตบตีกันดังจนไม่สามารถที่จะได้ยินเสียงในหัวของตัวเอง ผู้คนหนาเเน่นจนเเทบจะมองไม่เห็นทาง ไม่มั่นใจว่ามีร้านค้าที่ไหนสักเเห่งจัดโปรโมชั่นประจำเดือนอะไรรึเปล่า


หากถามว่าทำไมฮวัง พยอนเเจถึงมาอยู่ที่นี้ได้ในเวลาเเบบนี้ ก็คงต้องขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่จ้างเขามาเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับ ร้านเครื่องมือวิเศษไวซีเคอร์ ถ้าไม่ได้ผู้ใหญ่ใจดีคงไม่มีโอกาสได้มาที่นี้หรอก ล้อเล่นน่ะจริงๆเเล้วเขาเพียงเเค่จะมาละลายทรัพย์อันน้อยนิดของตัวเองก็เท่านั้นเอง

เเต่ด้วยปริมาณคนที่หนาเเน่นกว่าปกติการสันจรจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก สำหรับเด็กที่ยังไม่โตเต็มวัยอย่างเขา เขาเลือกที่จะมานั่งครุ่นคิดกับตัวเองก่อน จริงๆเเล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะทำอะไรในหัวเเค่บอกว่าให้มาที่นี้ เเละหลังจากนั้นเขาก็อาบน้ำเเต่งตัวเเล้วมุ่งตรงมาเลย ฉะนั้นมันค่อนข้างจะเคว้งสำหรับคนที่ไม่ได้วางเเผนมาให้ดีอย่างเขา โดยปกติเเล้วพวกของในโลกเวทมนต์ไม่ค่อยดึงดูดเขาสักเท่าไหร่นัก หากเทียบกับสิ่งที่มักเกิ้ลประดิษฐ์ขึ้นมา หรืออาจจะเพราะเขาถูกเลี้ยงมาให้ใช้ชีวิตเหมือนมักเกิ้ลรึเปล่านะ สิ่งของของที่นี้เลยดูเป็นไรที่ไม่น่าตื่นตาสักเท่าไหร่ เเม้ว่ามันจะเจ๋งเเค่ไหนก็ตามเขาก็เอาไปให้เพื่อนดูไม่ได้อยู่ดี เพราะเพื่อนของเขาเป็นมักเกิ้ลยังไงละ คงจะดีเหมือนกันถ้าเพื่อนๆของเขาได้เห็นอะไรเจ๋งๆเเบบนี้

"เเต่กฏก็คือกฏอะสิ " เขาพูดออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องกฏระเบียบของพ่อมดแม่มด เเม้จะอยากให้เพื่อนๆที่เป็นมักเกิ้ลได้เห็นอะไรเเบบนี้ก็ตาม เเต่ถึงจะดื้อมากเเค่ไหนก็ตามเเต่มันก็คงต้องมีลิมิตของมัน ถอนหายใจไปหนึ่งทีให้กับเรื่องเซ็งๆของตัวเอง

เเต่ดูเหมือนว่าฝูงผู้วิเศษจะยังคงหนาเเน่นไม่ต่างจากเมื่อตะกี้ ขืนเป็นอย่างงี้มีหวังไม่ได้ไปไหนกันเเน่ ถอนหายใจรอบที่สองของวัน นั่งมองพื้นอย่างหมดอารมณ์ ทันใดนั้นเองเหมือนกับหลอดไฟที่สว่างไสวเมื่อความคิดบางอย่างเเล่นเข้ามาในหัวของเขา พยอนเเจดีดตัวลุกขึ้นยืนเอามือเล็กๆป้องปากทำให้มันเหมือนกับเครื่องขยายเสียง ก่อนจะตะโกนออกไปเสียงดังฟังชัด

" อีอ้วนเมียไอยุทเป็นสายตำรวจ " มันดูเหมือนจะได้ผลเเต่ไม่ใช่เพราะทุกคนกลัวตำรวจหรืออะไร เเต่เพราะกำลังมึนงงกับสิ่งที่พึ่งออกมาจากปากของเด็กน้อย ทุกคนต่างหยุดในสิ่งที่กำลังทำ ทุกสายตาจับจ้องมาที่พยอนเเจ

" วิ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " เเม้ว่าทุกคนจะไม่เข้าใจสถานการณ์ เเต่ก็ทำตามในสิ่งที่พยอนเเจบอกจากที่เคยวุ่นวายอยู่ เเล้วตอนนี้วุ่นวายกว่าเดิมเสียอีก ไม่เพียงเเค่ลูกค้าที่กำลังวิ่งวุ่นเเต่พ่อค้าเเม่ค้าเองก็เช่นกัน ทุกคนต่างเก็บข้าวของตัวเองเเล้ววิ่งกันไปคนละถิ่นคนละทางอย่างเเตกตื่น ไม่รู้ทำไมทำเหมือนกับว่าเเอบเล่นไพ่ยังไงอย่างงั้น ถ้าหากในโลกผู้วิเศษมีรายการคดีเด็ด เรื่องนี้คงถูกนำไปฉายอย่างเเน่นอน

"เอ้า" ตอนนี้เป็นเขาสะเองที่งงกับสถานการณ์ ไม่เพียงเเค่ลูกค้าที่หายไปเเต่พ่อค้าเเม่เองก็หายไปด้วยเช่นกัน ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าจริงๆ ถือว่าเป็นประสบการณ์ดีๆ ทำอะไรไม่ได้เเล้วเเหละเพราะดูเหมือนร้านค้าจะปิดหนีตำรวจกันไปหมดเลย(?)





#6495ED Hwang PyeonJae
✧ MCCARTHY UNIVERSE ✧

[Yolunda Deborah ...]

DIAGON ALLEY

| The Tenth heir |

หากจะกล่าวอย่างตรงไปตรงมาแล้ว โยลันดาเองก็ไม่ทราบว่าตนเอง พาร่างเล็กของเธอมาหยุดยังตรอกจอแจแห่งนี้ทำไมกัน ‘ไดแอกอน’ สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยร้านรวง จัดจำหน่ายสินค้าต่างๆขึ้นโชว์ ผ่านหน้าต่างบานใหญ่ กลางถนนยาวสุดสาย

“ครั้งล่าสุดที่มาก็คงเป็นกับเด็กบ้านวินฟิลด์สินะ ตอนนั้นหิมะยังหนาท่วมบูทอยู่เลย” ปากเล็กอ้าขยับ ก่อนก้มมองสองเท้าในสนีกเกอร์สีขาว กับกางเกงสกินนี่ยีนส์สีสวย


—ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้มันสบายกว่าบูทหนักและมีเด็กนั่นเป็นภาระแน่นอน

หากจะกล่าวด้วยสัตย์จริงแล้วนั้น ในหัวกลมเล็กของเดบอราห์ ยังไม่มีแผนการใดๆในการเดินทางมาเยือนยังที่แห่งนี้เลยด้วยซ้ำ มีเพียงคำบ่นจากเจ้าของเสียงทุ้ม ที่ดังก้องในหัวกลมๆของเธอ ทิ้งปริศนาคำใบ้ไว้ว่าจะมาสร้างเรื่องยังที่แห่งนี้ รู้สึกตัวอีกทีร่างเล็กก็เดินทางมาหยุดยังตรอกเรียบร้อยแล้วเสียอย่างนั้น

“เป็นเพราะนายอับบอร์ตตัวดี อุตส่าห์อ้อนขอซ้อนท้ายมาด้วยก็ไม่ให้มานะ แค่นี้ก็ทำงกไปได้” เสียงบ่นอุบจากปากเล็กของโยลันดากล่าว พร้อมสองเท้าที่ก้าวเดินเอื่อยเฉื่อยพาเธอมาหยุด ไม่ไกลกันกับป้าย ‘ร้านเครื่องมือวิเศษไวซีเคอร์’

นัยน์ตากลมของโยลันดา ลอบกวาดมองไปทั่วบริเวณไร้จุดหมาย ร้านรวงถูกประดับสวยงาม ล่อลวงสายตาให้หยุดมอง ผู้คนในตรอกนี้ดูหนาแน่นกว่าซอยก่อนหน้าพอควร เรียกได้ว่าหากตัวเด็กสาวจากเบอนัวต์นั้น มีความยาวขาที่สั้นกว่านี้สักเพียงน้อย คงต้องสิ้นลมหายใจ เพราะขาดอากาศเป็นแน่ ฟังดูเหมือนจะเว่อร์แต่เธอก็เว่อร์จริงๆ ไดแอกอนคนไม่เยอะขนาดนั้นแต่ก็เยอะอยู่น่ะ ..


—การต้องหาอะไรทำทั้งที่มันไม่มีอะไรทำช่างน่าเบื่อเหลือเกิน

ทว่าแผ่นหลังคุ้นตา ทั้งท่าทางประหลาดโดดเด่นด่านหน้า ทำให้เดบอราห์ที่เดินอยู่บนเนินซึ่งสูงกว่า อดคาดคิดไปถึงเพื่อนสนิทคนนึงของเธอไม่ได้ คิ้วบางเรียงเส้นสวยเลิกขึ้นทันที เมื่อเห็นท่าทีประหลาดของชายหนุ่มผู้นั้น ทรงผมถูกเซทจนเงาสะท้อนแสงแดด ทำให้ปากเล็กยกยิ้มขึ้นมาเตรียมเอ่ยเรียก

“ฮวังพยอนแ-" ยังไม่ทันได้กล่าวจบ ผู้คนระแวกนั้นพลันแตกตื่น วิ่งกระเจิงสลายตัวจากตรอกกันอย่างรวดเร็ว โยลันดาที่ยืนมองสถานการณ์อยู่ พลันงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ภาพตรงหน้าเมื่อครู่มีเพียง การป้องปากทำอะไรสักอย่างของพยอนแจเท่านั้น ทว่าสิ่งใดที่ทำให้เหล่าพ่อค้า แม่ค้าผู้วิเศษแตกกระเจิงเช่นนี้กัน ?

“ผลงานพยอนแจสินะ” กล่าวพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาประดับวงหน้าเล็ก และส่ายศีรษะเช่นเคย เห็นทีการเดินตรอกครั้งนี้คงไม่น่าเบื่อมากเท่าใดนัก ผู้คนกึ่งวิ่งกึ่งเดินผ่านร่างเล็กสวนไปอีกทาง ในระหว่างที่โยลันดาก้าวตรงไปด้านหน้า หมายจะจับตัวต้นเรื่องให้ทันควัน ถ้าจับตัวได้แล้วกระโดดเกาะหลังนำส่งแมคคาร์ธีเลยดีมั้ยนะ?

“ปลัดอาวุโสต้องภูมิใจในตัวโย! เสร็จแน่พยอนแจ”

| Yolunda Deborah Benoit | #bebebe

© 2022 The Benoît

[Duchess Steward]

Mission 1

ดัชเชสยืนมองผู้คนเดินขวักไขว่ ไปมาในตรอกไดแอกอนแห่งนี้ มันกลับมาคึกคักอีกครั้งเมื่อเหล่าผู้วิเศษได้เดินทางมาเยือน เพื่อซื้อของสำหรับการเรียนในปีการศึกษาใหม่ที่กำลังจะมาถึง

เขายกยิ้มสักเล็กน้อยแต่ไม่สามารถปิดบังความกังวลได้เลย ดัชเชสลวงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค้ชตัวใหญ่ ก่อนจะนำมือแบออกมา 50 เกลเลียน งบประมาณที่ใช้สำหรับการเลือกซื้อของในวันนี้ แต่จะว่าไปกองทัพต้องเดินด้วยท้องเสมอ เขามุ่งหน้าตรงขึ้นไปยังร้านไอศกรีมที่ตั้งอยู่ฝั่งเหลือของตรอกแห่งนี้

"ไอศกรีมวนิลาที่หนึ่งครับ" ไม่นานนักไอศกรีมสีนวลถูกยื่นมาตรงหน้า

“ไอศกรีมวนิลา 10 เกลเลียน หนุ่มน้อย” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาจึงนำเกลเลียนให้พ่อค้าโดยทันที เมื่อเสร็จรายการต่อไปที่เขาจำต้องทำเลยก็คือ การซื้อปากกาขนนกอันใหม่ไว้สำหรับการเขียนจดบันทึก ก็เรามันเป็นจำพวกเด็กที่ต้องใช้อยู่ตลอดเวลานิ ว่าแล้วจึงเดินทางต่อเพื่อซื้อปากกาขนนกในราคา 10 เกลเลียนเช่นกัน

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเงินจะเพียงพอต่อการสินค้าอันเดียวเท่านั้น ปีนี้เขาตั้งใจที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับดาราศาสตร์ให้มากขึ้น จึงไม่แปลกที่สินค้าอีกหนึ่งชิ้นนั่นคือ แผนที่ดวงดาว 30 เกลเลียน สุดเจ๋งอันนี้ รวมแล้ววันนี้เขาใช้ไป 50 เกลเลียน อะไรจะพอดีขนาดนั้น ดัชเชสคิดในใจ แต่กว่าจะได้สินค้าครบตอนนี้ก็ล่วงเลยเวลามานานมากแล้ว เขาจึงเลือกไม่เที่ยวเล่นต่อและเดินทางกลับ้านไป…


_________________________________________________

Duchess Steward #00911f
NPC พนักงานร้านค้า #EEEEEE

[Xavier Maverick ...]

K A T H I E L L A

Xavier Maverick Kathiella #A6A6A6
Luciano Rose Kathiella #FFF0F5
Lorand Jay Kathiella #A1DBF1
Alisha Dan Kathiella #4CD7D0
Vincent Wynn Kathiella #ABFFD3
Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA
Loren Temp Kathiella #778899

Mission 1

Diagon Alley

“ไม่ได้มาที่นี่นานเท่าไหร่แล้วนะ” ชายหนุ่มเอ่ยพูดพึมพำกับตัวเอง เมื่อถึงตรอกที่ถูกซ่อนอยู่ด้านหลังของร้านหม้อใหญ่รั่ว ที่นี่ยังคงเหมือนครั้งแรกที่ได้มาไม่มีผิด ทั้งความวุ่นวาย หรือพวกนักเรียนที่ต่างพากันมาซื้ออุปกรณ์เพื่อเตรียมเข้ารับการศึกษา
สองขายาวก้าวเดินไปตามทางอย่างช้า ๆ สายตากวาดมองไปรอบทิศอย่างพิจารณา ครั้งล่าสุดที่ได้มาก็คงจะเป็นตอนที่เขากับพี่สาวอย่างอลิเซีย ตามคุณปู่มาที่สหราชอาณาจักร
แต่คราวนี้เขามาตามคำเชิญชวนของซาริน่า หญิงสาวต้องการคนมาช่วยเลือกซื้อของ และจะเลี้ยงขนมกับเครื่องดื่มเป็นการตอบแทน
เซเวียร์มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าธนาคารกริงกอตส์ ดวงตาคู่คมพยายามมองหากลุ่มคนที่ได้นัดแนะกันเอาไว้ ก่อนจะไปสะดุดตาเข้ากับหญิงสาวที่สวมเสื้อเชิ๊ตสีขาวสะอาด คู่กับกางเกงเอวสูงสีกรมท่า
“มาถึงกันนานแล้วเหรอ” พอเดินมาถึงก็เอ่ยถามออกไปในทันที ดวงตากลมใสตวัดมามอง ตั้งแต่รู้จักกับเธอมา เขาไม่เคยได้รับสายตาหวาน ๆ อย่างคนอื่น ๆ ในตระกูลสักครั้ง มีแต่มองเขาอย่างกับคนที่เกลียดกัน
Sarina Avalynn Kathiella
Loren Temp Kathiella
“สวัสดี โนอา เทมป์ และ มาเวอร์ริค”
คำกล่าวทักทายจากวินเซนต์ดังขึ้นมา คนตัวสูงได้แต่โค้งหัวเล็กน้อย ก่อนที่จะทักทายอีกคนกลับกับถูกเด็กสาวประจำหน่วยแพทย์พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
Sarina Avalynn Kathiella
“มาถึงกันนานหรือยัง หรือว่าพึ่งมา?”
“ถ้าคนอื่นผมเองก็ไม่ทราบ ส่วนผมพึ่งมาถึงเมื่อกี๊นี้” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยตอบตัดหน้าอีกคนบ้าง แต่มันกลับยิ่งทำให้ซาริน่าไม่พอใจ เมื่อเธอหันมาชักสีหน้าใส่ พร้อมกับส่งสายตามามองอย่างจิกกัด
“อ๋ออ แล้วนี่ตอนเดินมาเห็นพี่โรสกับเจย์เจย์ไหมครับ”
Loren Temp Kathiella
“สงสัยน้องเจย์ยังไม่ตื่นแน่เลย แล้วพ่อเราล่ะเทมป์มาหรือยัง”
Loren Temp Kathiella
“งั้นเราเอาไงดี”
Sarina Avalynn Kathiella
“งั้นไปซื้อของก่อนก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา” วินเซนต์พูดเห็นด้วยกับการเสนอความคิดเห็นของซาริน่า ส่วนเซเวียร์ก็ได้แต่พยักหน้าตามอย่างจำใจ เพราะสุดท้ายเขาเองก็ต้องไปช่วยซาริน่าผลาญเงินอยู่ดี
“งั้นเราแยกกันซื้อของกันดีกว่า ใครที่ซื้อเสร็จก่อนก็มารอตรงนี้แล้วกัน จะได้เดินไปหาพี่โรสพร้อมกัน”
“ครับ จะไปเลยไหม ?” มาเวอร์ริคหันไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ทางด้านขวามือของเขา
Sarina Avalynn Kathiella
สิ้นเสียงของเด็กสาวอายุสิบแปดปี ทุกต่างพากันแยกย้ายกันไปจับจ่ายใช้สอย กันตามอัธยาศัยที่ตรอกเก่าแก่แห่งนี้ โดยที่เขากับซาริน่าไม่ได้ไปซื้อของด้วยกัน ตามที่ได้พูดไว้ในตอนแรก
มันจึงทำให้เขาต้องเดินออกไปเดินเตร็ดเตร่ แทนการหาของสักชิ้นติดไม้ติดมือกลับไป แต่ทว่าพอเดินไปเรื่อย ๆ กับมีสิ่งล่อตาเขามากมาย จากที่คิดไว้ในตอนแรกว่าตนจะไม่ซื้ออะไร กลับกลายเป็นว่าเขาแวะเข้าออกแทบจะทุกร้านที่เดินผ่าน
โดยได้ซื้อ สร้อยคอเครื่องรางยมทูต จากร้านทไวล์ฟิตต์และแท็ตติง มาให้กับพี่สาวของเขา คราแรกตั้งใจจะซื้อพวกหนังสือที่เกี่ยวกับมักเกิ้ลกลับไปอ่าน แต่เงินเกลเลียนกลับไปพอขึ้นมา เนื่องจากทั้งเนื้อทั้งตัวมีติดกระเป๋าอยู่เพียง 50เกลเลียน จึงต้องตัดมใจที่จะไม่ซื้อ....
ในระหว่างทางเขาก็พบกับซาริน่า เทมป์ วินเซนต์ และอลิชาที่ธนาคารของพ่อมดแม่มด ทุกคนต่างมีของติดไม้ติดมือกันกลับมาหมด ยกเว้นสามคนนั้นที่มาใหม่อย่างเจย์เจย์ พี่โรส และอลิชา
Sarina Avalynn Kathiella
"เสียงดังนะโนอา สวัสดีเทมป์ ริค และวินด้วยนะ ไม่เจอกันนานเลย"
“สวัสดีครับพี่โรส” ชายหนุ่มพูดกับผู้เป็นหัวหน้าตระกูลด้วยความสุภาพ ก่อนจะนำของที่ซื้อมาเก็บเข้ากระเป๋ากางเกง
“สวัสดีครับพี่โรส วินไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยครับ”
Loren Temp Kathiella
"สวัสดีครับลูกชาย ไม่เจอกันนานเลยหล่อขึ้นนะเรา"
Loren Temp Kathiella
"เด็กๆพี่จะขอตัวพาหมอนี่ไปซื้อของก่อนนะ น้องเจย์จะไปพร้อมมัมหมีเลยไหม"
"ม่ายยยยยยยยยยย น้องเจย์จะไปกับโตอาค้าบบบ" สาวน้อยน่าตาน่ารักตอบผู้เป็นมารดา ด้วยท่าทางน่ารักจนเขาหลุดยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู แต่เจย์เจย์มักมีนิสัยร่าเริงน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้ ให้ทุกคนได้เห็นแทบทุกครั้งที่เจอ
“ไว้เจอกันใหม่นะครับ” ชายหนุ่มบอกลาทุกคน พร้อมทั้งส่งมือยกขึ้นโบกในท่าทางที่พวกมักเกิ้ลเรียกกันว่า 'บ๊ายบาย'

[Hwang Pyeonjae]

ดูเหมือนว่ามันจะวุ่นวายกว่าที่เขาคิดเสียอีก มือเล็กเกาหัวไปมาอย่างรู้สึกมึนงง หันซ้ายทีหันขวาทีอย่างคนไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตต่อดี หวังว่าเหตุการณ์วันนี้จะไม่เป็นเรื่องใหญ่โตจนสาวมาถึงเขาได้นะ เขาถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่ของวันเเล้วก็ไม่รู้ ตั้งท่าจะเดินกลับเเต่ยังไม่ทันที่เท้าจะได้ขยับ ดวงตากลมโตของเขาก็ไปสบเข้ากับใครบางคน ที่กำลังมุ่งตรงมาหาเขาด้วยเจตนาที่เเรงกล้าจนเขาสามารถสัมผัสได้จากไกลๆ เขาจะไม่รู้สึกกลัวเลย หากนั้นไม่ใช่โยลันดารุ่นพี่คนสนิทที่ เขามักจะใช้อีกฝ่ายเป็นข้ออ้างในการก่อเรื่องต่างๆมากมาย ขนอ่อนลุกซู่เหมือนกับกำลังเจอกับสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติ พยอนเเจรีบหันหลังกลับทันที เเกล้งทำเหมือนกับว่าเมื่อตะกี้ไม่ได้สบตากับอีกฝ่าย พยอนเเจคอยๆเดินอย่างไม่เร่งรีบเเม้ในใจ จะร้อนรนเหมือนกับมีคนเอาน้ำมันมาราดเเล้วจุดไฟ


เหงื่อเริ่มไหลตามกรอบหน้าของเด็กน้อย เขาดันไปสร้างเรื่องไว้สะเยอะเลยนับตั้งเเต่ที่เขาปลอมตัวเป็นอีกฝ่าย พยอนเเจรีบเร่งจังหวะการเดินทีเล็กทีละน้อย สองเท้าเดินในขณะที่สมองก็กำลังคิดหาวิธีที่จะหนีจากการจับกุมของอีกฝ่าย มองไปรอบๆเพื่อหาอะไรที่จะพอเป็นประโยชน์

เเละดูเหมือนโชคจะเข้าข้างพยอนเเจไม่น้อย ทางข้างหน้าไม่ไกลมากนักมีร้านอะไรสักอย่างที่เขาเองก็ดูไม่ออกว่าคืออะไร เเละทางขวาของเขาในตอนนี้มีเเก๊งผู้วิเศษประมาณสี่ถึงห้าคน กำลังยืนคุยกันอย่างออกรสเกี่ยวกับการเเข่งขันควิสดิชที่ผ่านมา ทันใดนั้นเองเขาก็คิดเเผนการบ้างอย่างออก เเม้มันจะดูเเย่เเต่ถ้าไม่ทำงี้มีหวังโดนพิโยจับได้เเน่ ได้เเต่กล่าวขอโทษในใจอย่างรู้สึกผิด เเต่การกระทำกับสวนทางกับความรู้สึก เขาค่อยๆหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาอาศัยจังหวะที่ไม่มีใครเห็น ร่ายคาถาบ้างอย่างใส่ทุกคนในกลุ่มนั้น ก่อนจะรีบเก็บไม้กายสิทธิ์เข้าไปในกระเป๋าอย่างเร่งรีบ

"ช่วยด้วยครับบบบ ช่วยด้วยผมโดนโรคจิตตามครับ ช่วยผมด้วย!!" พยอนเเจวิ่งตรงไปยังกลุ่มผู้วิเศษ ที่เขาพึ่งจะร่ายคาถาใส่ไปเมื่อตะกี้อย่างกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาอ้อนวอนร้องขอความช่วยเหลือ ก่อนจะสวมบทเป็นนักเเสดงชื่อดังตีบทบาทให้เเตกกระจาย น้ำตาไหลออกมาเหมือนกับกดรีโมทสั่งได้ เเต่ก็นั้นเเหละนะขอดีของการเป็นเด็กขี้เเย

"เกิดอะไรขึ้นหนู " ผู้ชายผมเขียวเป็นคนพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง

พยอนเเจที่กำลังร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายชี้นิ้วไปยังโยลันดาที่กำลังเดินตามเขามา เเละเเน่นอนว่าคาถาที่เขาร่ายคือคาถาลวงตายังไงละ เเน่นอนว่าสิ่งที่คนกลุ่มนี้เห็นนั้น ไม่ใช่เด็กสาวเปรี้ยวซ่าอย่างโยลัยดาหรอกนะ เเต่เป็นผู้ชายทรงเสี่ยที่น้ำหนักเกินค่าบีเอ็มไอยังไงละ ทุกคนในกลุ่มตอนนี้ดูเเตกตื่นเเละมีท่าทีที่หวาดระเเวงไปตามๆกัน พวกเขาหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกระเป๋าก่อนจะตั้งท่าพร้อมที่จะประลองเวทกับโยลันดาห
ากจำเป็น เขาอาศัยจังหวะนี้รีบวิ่งเข้าไปยังร้านอะไรสักอย่างที่ดูไม่ออกเหมือนกัน

พยอนเเจหอบ เขาเหนื่อยกับการเล่นวิ่งไล่จับกับพิโยเต็มที่เเล้ว เเละเขาหวังว่าพิโยจะโดนถ้วงเวลาจากเเก๊งนั้นนะ เเละหวังว่ามันจะมากพอให้เขาได้ทำตามเเผนขั้นต่อไป เขามองไปรอบๆร้าน ดูเหมือนมันจะเป็นร้านนั่งดื่มอะไรสักอย่างเเต่นั้นก็ไม่สำคัญสักเท่าไหร่

ไม่มีเวลาให้มาพักเเล้วเขารีบทำตามเเผนขั้นต่อไปเลย หยิบไม้กายสิทธิ์ออกมา เปิดกระเป๋าตัวเองออกกว้างๆก่อนจะหยิบขวดยาบางอย่างขึ้นมา "เเล้วเดี๋ยวจะได้รู้ว่าเรียนปรุงยาเเล้วมันได้เอาใช้ไหม" เขาดึงผมตัวเองออกมาเส้นหนึ่งเส้น ยู่หน้าด้วยความเจ็บปวด หยอดมันลงไปในขวดยา

" หวังว่าพี่จะจำผมได้นะพี่โย อิๆ " เขายิ้มร่าอย่างสะใจเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจะต้องปวดหัวเเน่ๆ เขาร่ายคาถาบางอย่างก่อนจะปรากฏปืนกระบอกหนึ่งขึ้น เขาคว้ามันไว้ด้วยมือข้างที่ว่าง ปลดเซฟเเละขึ้นลำเล็งที่หัวของตัวเอง นับหนึ่งถึงสามก่อนจะลั่นไกอย่างไม่ลังเล ไม่ต้องตกใจมันไม่ใช่ปืนจริง มันเป็นเเค่เครื่องมือที่จะคัดลอกความทรงจำ ก้อนบางอย่างกระเด็นออกมาจากหัวของพยอนเเจ เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเพราะสิ่งที่ยิงออกมาจากปืนมันเหมือนกระสุนที่ไม่มีจริง เเละสิ่งที่อยู่ในมือของเขาตอนนี้คือก้อนความทรงจำ มันใสๆดูเหมือนเขาวิญญานยังไงก็ไม่รู้เเต่นั้นเเหละวิธีทำงานของมัน เเละในทันทีที่ใช้งานเสร็จปืนก็หายไป เอามาไม้กายสิทธิ์ชี้ไปที่ก้อนใส ก่อนจะร่ายให้พวกมันเเยกชิ้นส่วนออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เเละสั่งให้พวกมันเข้าไปในสมองของทุกคนในร้าน ทันที่มันเเทกรเข้าไปในหัวของทุกคนส่งผลให้ใครก็ตามที่ได้ก้อนใสก็ต้องหยุดนิ่ง ไมว่าจะทำอะไรอยู่ก็ตาม พยอนเเจหยิบขวดน้ำยาสรรพรสออกมาจากกระเป๋า เขาเทมันลงกับพื้นเเต่ก่อนที่มันจะได้ตกถึงพื้น ด้วยผลของคาถาบางอย่างที่เขาพึ่งจะร่ายไป ทำให้มันพวกมันลอยด้วยสภาพไร้เเรงโน้มถ้วง พวกมันเเตกตัวออกเป็นหยอดน้ำก้อนไม่ใหญ่มากนัก เเละจึงพุ่งเข้าไปในปากของทุกคนที่โดนก้อนใส่สิงสถิต

ทุกคนเริ่มเปลี่ยนสภาพกลายเป็นฮวัง พยอนเเจ เเละไม่นานก็กลายเป็นพยอนเเจโดยสมบูรณ์ เเต่เเผนจะสมบูรณ์ก็ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย เขาเคาะไม้ลงที่ชุดของตัวเองหนึ่งที เเละมันก็เปลี่ยนกลายเป็นชุดที่เเตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง หยิบกระเป๋าใบโปรดขึ้นมา เเล้วให้ใครสักคนสะพายไว้ ก่อนจะหาที่นั่งเพื่อสักที่ เเล้วเเกล้งทำเหมือนกับว่าตัวเองเป็นหนึ่งในคนที่โดนผลของเวทมนต์ เเละเป็นอันเสร็จสิ้นรอเวลาเพียงเเค่ให้โยลันดาเข้ามาเเละทันทีที่เกิดความวุ่นวาย เขาจะอาศัยจังหวะนั้นเเหละหนีไป

ลืมอธิบายไปเลยก้อนความทรงจำจำลอง หากใครได้รับก้อนความทรงจำของใครสักคนไปจะคิดว่าตัวเองเป็นคนๆนั้นโดยสิ้นเชิง เเต่เพราะเขาเเบ่งความทรงจำออกเป็นทีละเล็กทีละน้อย ความทรงจำที่เเต่ละคนจะได้รับจะเป็นเพียงเเค่ความทรงจำสั้นๆ เท่านั้น เเต่ท้ายที่สุดทุกคนจะคิดว่าตัวเองคือฮวัง พยอนเเจ ไม่ต้องห่วงมันจะไม่ส่งผลในระยะยาวหรอก

"โชคดีนะพี่โย อิๆ "เขาหวังว่าตัวเองจะรอดเพราะหากโดนจับได้นะ มีหวังโดนพี่ธีออนบ่นหูชาเเน่ เเค่คิดถึงหน้ารุ่นพี่ประจำบ้านก็ปวดสมองเเล้ว




#6495ED Hwang PyeonJae
◊ MCCARTHY UNIVERSE ◊