The 6 Fairy Faith. เทพรักศรัทธาอันตราย, 'คุณ' คือผู้ถูกเลือกให้เป็น 'ผู้ไตรภาค' ตัวเลือก

[Nellarys Shanks ...]

[ - -! วรรณกรรม - ฟิคชั่นเรื่องนี้ไม่มีอะไรน่า ' ก๊อป ' ถ้าก๊อปไปก็คงพูดได้คำเดียวว่า ' ไอ้ควาย ' - -!!! ]

- เชิญติดตามชม ติดตามอ่าน ผลงานของหนุ่ยค่ะ -

[Nellarys Shanks ...]

Main Chapter

[ - -! วรรณกรรม - ฟิคชั่นเรื่องนี้ไม่มีอะไรน่า ' ก๊อป ' ถ้าก๊อปไปก็คงพูดได้คำเดียวว่า ' ไอ้ควาย ' - -!!! ]

• Leslie Lecino Phlox
  เลสลีย์ เลซิโน่ ฟลอกส์
  เทพผู้คุ้มครอง คือ เทพเฮอร์มีส กับ เทพฮาเดส
  
  
  
• Hestia Ella Lavia
  เฮสเทีย เอลล่า ลาเวีย
  เทพผู้คุ้มครอง คือ เทพีเอธีน่า กับ เทพอะพอลโล
  
  
  
• Aris Mileuz Lind
  เอรีส มิเลอัส ลินด์
  เทพผู้คุ้มครอง คือ เทพซุส กับ เทพีเฮร่า
  
  
  
• Pynny Rehton Villson
  ไพน์นี่ เรห์ตัน วิลล์สัน
  เทพผู้คุ้มครอง คือ เทพดิมิเทอร์ กับ เทพไดโอนีซุส
  
  
  
• Heney Billson Brown
  เฮเน่ บิลล์สัน บราวน์
  เทพผู้คุ้มครอง คือ เทพโพไซดอน กับ เทพีอาร์เทมีส
  
  
  
• Lindy M.C. Stampberk
  ลินดี้ เอ็ม.ซี. แสตมป์เบิร์ก
  เทพผู้คุ้มครอง คือ เทพีวีนัส กับ เทพแอรีส

Update!

• March 23, 13 - 02:36 PM
• Jul 8 , 12 - 05:20 PM
• Mar 30 , 12 - 02:55 PM.
• Sep 16 , 11 - 02:02 AM.
• Sep 16 , 11 - 01:52 AM.
• Aug 2 , 11 - 11:50 PM.

To Be Continued ... ;}

Click!
เพื่อเข้าไป
" ห้องวิจารณ์ผลงาน "

คุณ Pxs'yz Here! ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Mar 23 2013, 02:56 PM

[Nellarys Shanks ...]

About's fiction

About's fiction : เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเด็กสาว 6 คนได้ถูกรับเลือกให้เป็น ' ผู้พิทักษ์ '

ของหินประจำดินแดนเวทมนตร์ที่ลึกลับแห่งหนึ่ง การเดินทางในป่าต้องคำสาปกำลังจะเริ่มขึ้นเมื่อพวกเธอได้เหยียบย่ำเข้ามา!

Map of Lands



Map of Wafelyland

Update!

• Mar 30 , 12 - 03:00 PM.
• Sep 16 , 11 - 02:02 AM.
• Aug - , 11 - 11:51 PM.

To Be Continued ... ;}

Click!
เพื่อเข้าไป
" ห้องวิจารณ์ผลงาน "

คุณ Heer-nui ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Mar 30 2012, 03:10 PM

[Nellarys Shanks ...]

Intro : 1
ผู้ไตรภาคคนที่หนึ่ง
ผู้ไตรภาคศิลปะ

...โรงเรียนปีเตอร์เซนต์โอลีฟส์
...เซ็ปต์เท็ม เด็กสาววัย 15 ปี เจ้าของเรือนผมสีดำทรงบ๊อบเพข้าง ตาสีเทา กำลังนั่งฟังเพลงอยู่ในห้องเรียนประจำ 3/2 อย่างสบายใจเฉิบ ไม่มีเพื่อนคนไหนในห้องกล้าคัดค้านเธอ
เพราะหนึ่ง… เธอเป็นหัวหน้าห้อง สอง… เพราะต่างคนต่างทำธุระของตน บางคนซุบซิบนิทราเม้าท์แตกแหกกันพัง (?) เรื่องของชาวบ้าน บางคนรวมกลุ่มกันนั่งเล่นไพ่ บางคนก็โทรศัพท์
ส่วนเธอก็ฟังเพลงแล้วเอาเป้มาวางไว้บนโต๊ะเพื่อใช้หนุนแทนหมอน แต่ก่อนที่ศีรษะของเธอจะได้สัมผัสกับเป้นั้น ก็มีเสียงหนึ่งขึ้นมาเสียก่อน
“ เฮ้! เซ็ปต์อย่าเพิ่งหลับดิ ทำอะไรอยู่น่ะ ”
เสียงทักทายมาพร้อมกับร่างเล็กๆ ที่นั่งลงตรงข้ามเธอ
“ กินข้าว… ”
เช่นเคยว่าเธอตอบไปอย่างกวนๆตามนิสัยของเธอ
“ ยัย… แค่ฉันจะถามเธออะไรนิดหน่อยน่ะ ”
“ ว่ามา… ”
..... เธอตอบคู่สนทนา สนทนาของเธอชื่อว่า “ ไหม ” เพื่อนในห้องผู้เก่งทางด้านวิชาการทุกอย่าง เธอขยับแว่นสี่เหลี่ยมกรอบสีขาวล้วนเพื่อมองหน้าไหมให้ชัดเจนมากขึ้น
พร้อมกับกดหยุดเพลง MP3 เอาไว้
“ เธอจะลงแข่งขันประกวดวาดภาพฯใช่ป่ะ ”
“ อ่าฮะ… ”
“ แล้วจะวาดภาพอะไรเหรอ ”
“ ไม่เชิงว่าเป็นภาพหรอกนะ แต่มันเป็นลายสลักของโรมันฟรีซรูปเทพเจ้าเฮอร์มีส ยูรีดิซี และออร์ฟีอัส อยู่ในหนังสือตำนานเทพกรีกและโรม แต่งโดย เอช. เอ. เกอร์เบอร์ หน้าที่ 91 น่ะ ”
เธอว่าพลางเปิดหนังสือที่กล่าวข้างต้นให้ไหมดู
“ แต่มันเป็นลายสลักไม่ใช่เหรอเซ็ปต์… ”
“ ก็ใช่… ฉันกะว่าจะดัดแปลงรูปนิดหน่อยน่ะ เวลาลงพวกโทนสีหรือการลงเส้นก็จะลงแบบพวกภาพตะวันตกน่ะ เพราะฉันว่าการวาดรูปแบบนั้นมันมีเสน่ห์ดีออก ”
“ แล้วนี่เธออ่านหนังสือตำนานเทพฯทั้งเล่มเลยเรอะ ”
“ ใช่… ทำไมอ่ะ ”
“ หนาเว่อร์ได้อีก! ”
“ หนาน้อยกว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์ละกันน่ะ นี่แค่ 423 หน้าเองนะ ”
“ นิยายเล่มหนึ่งฉันยังอ่านไม่จบเลย ยืมเธอมาหนึ่งอาทิตย์แล้วเนี่ย… ”
..... เซ็ปต์กับไหมก็คุยเรื่องจิปาถะอีกเยอะแยะมากมาย สิ่งที่เธอต้องเตรียมตัวในวันพรุ่งนี้คือพู่กันทุกเบอร์ทุกขนาด จานสี หลอดสีน้ำต่างๆ และอื่นๆอีกมากมายที่เป็นอุปกรณ์วาดรูป
สิ่งที่เธอพูดคุยกับไหมนั้นก็คือ ‘ การแข่งขันประกวดวาดภาพประจำเดือน : สิงหาคม ครั้งที่ 29 ’ ในการแข่งขันนั้น ผู้แข่งขันสามารถเอารูปภาพตัวอย่างที่จะต้องนำมาวาดมาดู
ได้เพียงเวลาแค่ห้านาที
..... เซ็ปต์ วอร์นเซสได้ลงแข่งขันทุกเดือน และทุกๆเดือนก็จะมีโจทย์ไม่เหมือนกัน เดือนที่ผ่านๆมาให้โจทย์ เช่น ความนอยู่ที่ญี่ปุ่น สถานที่เกาหลี เมืองหนาวในอังกฤษ เป็นต้น
เดือนนี้โจทย์คือ ‘ อนุรักษ์ภาพเทพเจ้ากรีกและโรมัน ’เธอได้รับยกย่องจากอาจารย์ศิลปะทุกท่านเลยว่า เธอเนี่ยแหละเก่งศิลปะพอๆกับอาจารย์สอนศิลปะ ไม่ว่าจะแรเงา
ลงเส้น การลงโทนสีหนาบางเธอก็ทำได้ดีไม่มีที่ติ ฝีมือของเธอกำลังพัฒนาเข้าขั้นนักจิตรกรผู้โด่งดันอย่าง ลาฟอโล หรือ ลีโอนาโด ดาวินซี และ ไมเคิล แองเจโล
เลยก็ว่าได้ เธอลงแข่งขันทุกเดือนเพราะการวาดรูปนั้นมันช่างแสนง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากเสียอีก แต่แหงล่ะ ทุกครั้งที่เธอลงประกวดมักได้ที่หนึ่ง กลับมาครองด้วยทุกครั้ง
บางคนก็ลงแข่งขันเพื่ออยากจะโค่นเธอ แต่ใครจะสนใจกันล่ะ เธอสนใจแค่เรื่องวาดรูปเท่านั้น และแน่นอนว่าเธอก็ควบคุมเรื่องการเรียนด้วยเช่นกัน
ถ้าใครมาบอกว่าเธอไม่เก่ง ...
แล้วใครล่ะจะเก่งกว่าเธอ!?

‘ การแข่งขันการประกวดวาดภาพประเดือน : สิงหาคม ครั้งที่ 29 โดย โรงเรียนปีเตอร์เซนต์โอลีฟส์ ’
... และแล้ววันงานก็มาถึงจนได้…
... เซ็ปต์เตรียมพร้อมสำหรับวันนี้โดยเฉพาะ ตอนเช้าเธอไปลงทะเบียนเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะ พอสายๆหน่อยงานก็เริ่มท่ามกลางความตื่นเต้นของเหล่านักเรียนที่ได้ให้ความสนใจ
บางคนถึงกับพนันกันเลยว่ามีคนโค่นเซ็ปต์ได้แน่! บางคนก็ลุกขึ้นมาตะโกนว่า‘ ยัยแว่นสีขาวตกกระป๋องแน่! ’ กันเลยทีเดียวเชียวล่ะ ถึงเซ็ปต์รู้เรื่องแต่ก็ไม่แยแสอะไร
ก็แค่เสียงนกเสียงกาน่ะนะ เสียงประกาศดังขึ้นเพื่อเป็นการบอกว่าได้เวลาแข่งขันแล้ว เซ็ปต์นั่งลงประจำที่หมายเลข N.D.W.20 ตามรหัสที่ได้ไปลงทะเบียนไว้
“ เธอแพ้แน่ ยัยแว่น! ”
..... เสียงของเอน่า ผู้หญิงห้องเก้าที่นั่งอยู่ข้างๆหนุ่ยเยาะเย้ยพร้อมกับทำท่ามั่นอกมั่นใจว่าต้องชนะเ
ซ็ปต์แน่ๆ แต่เท่าที่เธอจำได้… เธอชนะยัยเอน่าตลอดนะ
และเอน่าเองก็ไม่เคยได้สักตำแหน่ง แม้แต่รางวัลชมเชยก็ตาม
เฮอะ! พวกขี้อวด…
..... เธอบ่นในใจแล้วหยิบเป้ขึ้นมาหมายจะควานหาหนังสือตำนานเทพกรีกและโรมันที่มีภาพลายสลั
กรูปเทพเจ้าเฮอร์มีส ยูรีดิซี ออร์ฟีอัสขึ้นมาดู
เธอรู้สึกได้ว่ายัยเอน่ากำลังจ้อเธออยู่ด้วยการจิกตาใส่หวังจะข่มขู่เธอ แต่ขอโทษเถอะ เธอก็ไม่สนใจอีกเช่นเคย เพราะรู้ว่ากรรมการทุกท่านกำลัง
จับตามองเธออยู่อย่างน้อยก็มากกว่าสี่คนละกัน เธอเปิดหน้าที่ 91 ของหนังสือ ทว่า… อะไรบางอย่างจากในหน้าที่ 91 นั้นกำลังทำร้ายเธอ!
เซ็ปต์รู้สึกเหมือนมีคนมาปิดไฟในหัวสมอง เธอสะบัดหัวทีหนึ่งแล้วรีบหยิบพู้กันเบอร์ 4 ขึ้นมาหมายจะวาดรูป แต่ดูท่าว่าความมืดก็เข้าครอบงำตัว
เธอเอาไว้ เซ็ปต์รู้สึกมีสายลมเอื่อยๆเย็นสบายกำลังพัดพาตัวเธอไปที่ไหนสักแห่ง…
ก่อนที่เธอจะหายไปท่ามกลางงานของโรงเรียนจริงๆ!!

คุณ Heer-nui ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jul 8 2012, 05:26 PM

[Nellarys Shanks ...]

Intro : 2
ผู้ไตรภาคคนที่สอง
ผู้ไตรภาคภาษา

... G-Pive High School เมือง Uooz
..... ตอนนี้บรรยายกาศในไฮสคูลกำลังครึกครื้น เพราะวันนี้เป็นวันที่นักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศแคนาดาและประเทศอังกฤษมาแลกเปลี่ยนที่ไฮสคูลแห่งนี้
เด็กนักเรียนทุกนคนต่างพากันตื่นเต้นที่จะได้เจอแลพบปะพูดคุยกันกับนักเรียนแลกเปลี่ยน
..... " เฮสเทีย ลาเวีย " นักเรียนเกรด 9 ห้อง B กำลังเดินไปยังห้องพักของเหล่าอาจารย์ทั้งหลายที่เป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษและต่างประเทศ
ผมสีแดงลอนเล็กๆของเธอพลิ้วไหวเมื่อยามที่เธอเดิน นัยน์ตาสีน้ำตาลสวยมองไปยังประตูข้างหน้า ก่อนจะผลักเข้าไป…
“ มาแล้วเหรอคุณลาเวีย ”
มิสมาเรีย อาจารย์ที่สอนภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสกับห้องของเธอเอ่ยถามขึ้น เฮสเทียส่งยิ้มไปให้พร้อมกับคำตอบ
“ ค่ะ มิสมาเรีย ”
“ นั่งลงก่อนสิ ”
“ ค่ะ ”

เฮสเทียรับคำแล้วนั่งลง
“ ที่ฉันเรียกคุณมาเพราะมีเรื่องรบกวนที่จะให้เธอช่วยหน่อยน่ะจ้ะ ”
“ ได้ค่ะมิส ”
“ เธอรู้ใช่มั้ยว่าวันนี้เป็นวันต้อนรับพวกนักเรียนแลกเปลี่ยนฯ ฉันเห็นว่าเธอเป็นคนมีความสามารถทางด้านภาษาต่างประเทศ เลยอยากให้เธอช่วยพา
นักเรียนแลกเปลี่ยนไปชมรอบๆโรงเรียนของเราหน่อย
แล้วฉันก็อยากให้เธอเป็นตัวแทนกล่าวต้อนรับเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนฯด้วยน่ะจ้ะ ”
“ เอ๋… แล้วประธานนักเรียนล่ะคะ ที่เฮสรู้มาก็คือประธานนักเรียนต้องทำหน้าที่พวกนี้ไม่ใช่หรอคะ ”
“ใช่จ้ะ…” มิสมาเรียหยุดพูดก่อนจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นดื่มทีนึงแล้วพูดต่อ “แต่เนื่องคุณไมเคิล บอยสันประธานนักเรียน และคุณโลร์นี่ พอร์ช
รองประธานนักเรียนเกิดป่วย เป็นไข้หวัดใหญ่เมื่อวานนี้น่ะ ฉันอยากให้เธอทำแทนน่ะจ้ะ เพราะฉันเห็นว่าเธอน่ะเก่งภาษายิ่งกว่ารุ่นพี่อีก เอ… ไม่สิ เก่งกว่าอาจารย์ทุกท่าเสียอีกแน่ะ ”
“ ไม่ถึงขนาดนั้นค่ะมิส… ”
เฮสเทียแย้งกับกับมิสมาเรียที่พูดด้วยรอยยิ้มร่าเริง
“ แหมๆ ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกจ้ะคุณเฮสเทีย ลาเวีย เธอน่ะเก่งจริงๆนะ… ” มิสมาเรียหยุดพูดแล้ววางถ้วยน้ำชาลง “ ขนาดโจทย์ยากๆขอม.ปลายที่ฉันเผลอเอามาใส่ใน
ข้อสอบม.ต้น เธอก็ยังเขียนตอบกาถูกได้ถูกต้องทุกข้อ แถมยังทุกครั้งที่สอบอีกด้วย พอฉันให้เธอออกมารายงานสดหน้าห้องเธอก็ยังทำได้ดีไม่มีที่ติผิดเพี้ยนไปเลยสักนิด
เนี่ยหรอจ้ะที่เรียกว่า ‘ ไม่เก่ง ’ น่ะฮะ ”
..... เฮสเทียยิ้มเจื่อนๆไปให้มิสมาเรียอย่างยอมจำนนกับสิ่งที่มิสพูดมาทั้งหมด เธอนึกย้อนไปถึงวันที่มิสมาเรียมาวิชาภาษาอังกฤษให้กับห้องของเธอ เธอก็เป็นคนเดียวในห้องที่เรียนรู้
เข้าใจเร็วกว่าคนอื่นๆ แถมยังเป็นคนแรกที่ตอบคำถามของมิสมาเรียเสมอ หรือแม้แต่ตอนที่มิสมาเรียให้ออกมารายงานสดหน้าห้องเธอก็ทำได้ดีเกินคาด แม้ว่าเธอจะอยู่ห้องบี
สายดนตรีและการร้องเพลงไม่ใช่อยู่ห้องเอฟ สายภาษาต่างประเทศหรือห้องมินิฯแต่เวลาผลสอบออกมาเธอก็สอบได้คะแนนเต็มทุกครั้ง โดยที่ห้องอีกับห้องมินิฯไม่มีใครได้เต็มเลยสักคน
ยังงี้ใช่ไหมที่เรียกเขาดรียกกันว่า ‘ เก่งจริง ’ น่ะ
“ ค่ะมิส หนูตกลง ”

ณ ลานรวมพล Zixmar
... 8.30 น.
... งานต้อนรับนักเรียนแลกเปลี่ยนนั้นได้เริ่มต้นขึ้น เฮสเทียก้าวขึ้นไปยืนบนเวที มิสมาเรียยิ้มอย่างเป็นกำลังใจให้
เฮสเทียทีนึงเพราะรู้ว่าเฮาเทียต้องมีความตื่นเต้นอยู่บ้างเมื่อยืนอยู่บนเวที ผู้อำนวยการหน้าที่นั่งโซฟาด้านหน้าสุดกับคณะอาจารย์ ถัดลงมาคือนักเรียนแลกเปลี่ยน
และเด็กนักเรียนเกรด 7-12 ตามลำดับ “ กราบเรียนท่านผู้อำนวยการ คณะครูอาจารย์ เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ชาวจีพีฟและนักเรียนแลกเปลี่ยนทุกคนค่ะ
ดิฉัน… เฮสเทีย ลาเวีย นักเรียนชั้นเกรดเจ็ดห้องเอฟจะมากล่าวต้อนรับ และเป็นไกด์พาเพื่อนๆนักเรียนแลกเปลี่ยนไปชมโรงเรียนของเราค่ะ … ! ” และเฮสเทียก็ว่าไปจนจบ
แปะๆๆๆ!!
เสียงปรบมือดังเกรียวกราวหลังจากที่เฮสเทียพูดจบ เธอส่งยิ้มหวานให้กับทุกคนก่อนจะเดินลงเวที มิสมาเรียยิ้มให้เธอเมื่อเห็นว่าเธิทำได้ดีตามที่มิสมาเรียหวังไว้
แม้แต่ผู้อำนวยการยังเอ่ยชมเธอตอนที่ขึ้นไปบนเวทีเลยล่
“ เธอทำได้ดีมากจ้ะ ”
เฮสเทียไม่ตอบแต่ส่งยิ้มขอบคุณไปให้มิสมาเรียแทน เธอก็แอบรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่มีส่วนช่วยเหลือโรงเรียน ความรักโรงเรียนมันก็พุ่งปรี๊ดกระฉูดก็ตอนนี้แหละน่า!
หลังจากที่ผู้อำนวยการกล่าวเปิดงานเสร็จ เธอก็พาพวกนักเรียนแลกเปลี่ยนทั้งสี่คนไปชมรอบๆโรงเรียน ถึงแม้ว่าเธอจะแอบตื่นเต้นแต่เธอก็เก็บความตื่นเต้นนั้น
แล้วเอาความกล้าหาญออกมาใช้แทน เธอพาไปอรุสรณ์ของความเป็นมาของโรงเรียนเสร็จ เธอก็พามาต่อที่บ่อน้ำแห่งศรัทธาที่ในสวนดอกไม้ของโรงเรียน
“ ทุกคนคะ! นี่คือบ่อน้ำพุแห่งศรัทธาค่ะ ”
... แล้วเธอก็อธิบายประวัติความเป็นมาของบ่อน้ำพุที่ว่า… เกร็จ มาร์แอน่าผู้ชายวัยยี่สิบสี่ที่ผู้คนเข้าใจกันว่าเขาคือผู้มีเวทมนตร์ เกร็จมีเพื่อนสาวที่สนิทคนหนึ่งชื่อว่า…อีฟ
ทั้งเกร็จและอีฟเมื่อเลิกเรียนก็มานั่งที่บ่อน้ำพุแห่งนี้ซึ่งเกร็จเป็นคนสร้างคนเพื่อหวังจะเอาใจอีฟ แต่แล้ววันนึงอีฟก็ได้พาผู้ชายคนหนึ่งมาที่บ่อน้ำพุและได้บอกกับเกร็จว่า
เอ็มเบิร์ดคือคนรักของเธอ เมื่อเกร็จรู้เข้าก็เสียใจมากที่อีฟมีคนรักแล้วซึ่งไม่ใช่เขา จนคิดสั้นด้วยการกระโดดลงไปในบ่อน้ำพุที่เขา สร้างขึ้นมาโดยที่อีฟกับเอ็มเบิร์ดไม่รู้เรื่อง
ผู้คนที่ผ่านมาจึงมาศรัทธาและขอในสิ่งที่ตนอยากได้ เพราะศรัทธากันว่าเกร็จจะบรรดาลให้คำขอเป็นจริง ผู้คนที่มาขอและศรัทธาบ่อน้ำพุแห่งนี้ต่างสมหวังกับสิ่งที่
ตนเองขอกันทุกคนบ่อน้ำพุแห่งนี้จึงได้ชื่อว่า… บ่อน้ำพุแห่งศรัทธานั่นเอง…
“ โอ้ พระเจ้า บ่อน้ำพุนี่สวยสุดๆไปเลย! ”
เสียงของแซนดร้า นักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศอังกฤษอุทานขึ้นเมื่อมาเห็นบ่อน้ำพุฯ
“ สวยมากๆๆเลยล่ะ! "
และก็ต่อด้วยเสียงของแองเจย์ นักเรียนแลกเปลี่ยนจากแคนาดา
“ เฮสๆ ถ่ายรูปให้หน่อยสิ ”
เแซนดร้าร้องบอกกพร้อมกับยื่นกล้องมาให้เธอ
“ ได้สิแซนด์… เฮ้! จอห์นนี่ อีริค แองเจย์ไม่มาถ่ายรูปด้วยกันหรอ!? ”
เธอหันไปถามคนที่เหลือ
“ ไม่พลาดอยู่แล้ว! ”
เสียงของจอห์นนี่พูดขึ้น พร้อมกับนักเรียนแลกเปลี่ยนอีกสามคนที่นั่งลงข้างแซนดร้า เบื้องหลังเป็นบ่อน้ำพุแสนสวย บ่อน้ำไหลออกมาจากปากของม้าเพกาซัสหกตัว
ไข่มุกสี่เม็ด ปลาโลมาสี่ตัว ไข่มุกสามเม็ด แกะสองตัว ไข่หนึ่งแม็ดกับตรีศูลที่อยู่บนยอดสุด ทุกชั้นจะเรียงลงมาตั้งบนยอดตรีศูลยันม้าเพกาซัส และทุกๆชั้นจะมีไข่มุกขั้นไว้
“ เอาละนะ… 3.. 2… 1… แชะ!! ”
เฮสเทียกดถ่ายรูปแล้วยื่นให้แซนดร้า
“ บ่อน้ำพุนี่สวยจริงๆเนอะเฮส ”
“ อื้อ! สวยมากๆเลยล่ะ… ว้ายยย!!! ”
ไม่ทันที่เฮสเทียจะได้พูดจบก็ถูกมือขาวๆของแซนดร้าผลักเธอให้ลงไปในบ่อน้ำพุ ส่วนจอห์นนี่ อีริค และแองเจย์ต่างก็นิ่งเฉยเพราะรู้เห็นเป็นใจกับการกระทำของแซนดร้า
เธอพยายามคว้าขอบบ่อฯเอาไว้ แต่เนื่องด้วยจากบ่อน้ำพุแห่งนี้ใหญ่เกินไปและแซนดร้าเองก็ผลักเธอมายังกลางบ่อทำให้เธอไม่สามารถคว้าขอบบ่อเอาไว้ได้เลย
เธอทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากตกลงไปในบ่อน้ำพุแห่งศรัทธานี้พร้อมกับ เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินคือเสียงของซานดร้า ...
ตู้มม!!!
“ ขอโทษนะเฮสเทีย ลาเวีย แต่มันเป็นคำสั่งที่ฉันได้รับบัญชามาให้ทำ ”

[Nellarys Shanks ...]

Intro : 3
ผู้ไตรภาคคนที่สาม
ผู้ไตรภาคคณิตะ

Jove juno High School เมือง Iris
" บทนิยาม : จากรูปสามเหลี่ยมมุมฉาก ABC จะได้
1.ไซน์ Sine ของมุม A คือ (ความยาวด้านตรงข้ามมุม A)/(ความยาวด้านตรงข้ามมุม A)
คือ sin A = ข้าม/ฉาก
หรือ csc A = ฉาก/ข้าม

2.โคไซน์ Cosin ของมุม A คือ (ความยาวด้านประชิดมุม A)/(ความยาวด้านตรงข้ามมุม A)
Cos A = ชิด/ฉาก
หรือ sec A = ชิด/ฉาก

3.แทนเจนต์ Tangent ของมุม A คือ (ความยาวด้านตรงข้ามมุม A)/(ความยาวด้านประชิดมุม A)
Tan A = ข้าม/ชิด
หรือ cot A = ชิด/ข้าม "

“ …บทนิยามที่ฉันเขียนไว้บนกระดานขอให้ทุกคนจดลงสมุดกันด้วยนะ ”
มิสเตอร์สมิธบอกกล่าวกับนักเรียนในคาบวิชาคณิตศาสตร์ แล้วก็อธิบายเรื่องอัตราตรีโกณมิติให้คนทั้งคลาสฟัง…
“ โอยๆๆ ฉันอยากจะบ้าตายเอรีส ”
“ หืม? ”
“ ดูสิ แค่จดบทนิยามฉันก็ยังไม่เข้าใจ นี่มิสเตอร์สมิธยังจะมาอธิบายเรื่องอัตราส่วนตรีโกณมิติอีกอ่ะ ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย
แล้วไหนจะพวกเรื่องรูปย่อของอัตราส่วนตรีโกณมิติกับความสัมพันธ์อีก โอ๊ยๆๆ! หัวสมองฉันจะระเบิดอยู่แล้วเนี่ย ”
“ ใจเย็นๆน่าซาร์ช่า เธอก็ลองอ่านอีกครั้งแล้วทำความเข้าใจกับมันสิ แล้วเธอก็จะเข้าใจมันเองแหละ เรื่องนี้น่าเรียนออกจะตายไป ”
... เอรีส ลินด์ เจ้าของเรือนผมสีไวน์อมชมพูลอนใหญ่ๆตรงปลายผม นัยน์ตาสีชมพูสวย ผิวขาวนวล หันไปบอกเพื่อนรักสาวอย่างซาร์ช่า สาวสวยแต่ไม่เก่งเรื่องคณิตศาสตร์ที่บ่นกับเธอ
“ หยุด! หยุดเลยเอรีส ใช่สิ… วิชาคณิตฯมันวิชาโปรดของเธอนี่แต่มันไม่ใช่วิชาโปรดของฉัน ”
“ จ้ะๆ แม่คนเก่งสังคม วิทย์ ภาษาอังกฤษ การงาน… ”
“ เอรีส! ”
“ โอเคๆ ไม่แซวแล้วก็ได้ ”
“ เฮ้! เอรีส เธอดูบนกระดานสิ! ”
ซาร์ช่าชี้ไปที่กระดาน เอรีสหันไปดูที่กระดานตามที่ซาร์ช่าชี้ไป…

กิจกรรมที่ 1
จงใช้ความรู้เรื่องโคฟังก์เติมคำตอบ
1.sin 28^๐ = ?
2.cos 64^๐ = ?
3.tan 17^๐ = ?
4.cot 39^๐ = ?
5.sec 58^๐ = ?
6.cosec 44^๐ = ?


“ ไม่เห็นจะยากเลยนี่ซาร์ช่า ก็แค่ข้อหนึ่งตอบcos 62^๐ ข้อสองตอบ sin 26^๐ ข้อสามตอบ cot 73^๐ ข้อสี่ตอบ tan 51^๐
ข้อห้าตอบ cosec 32^๐ และข้อหกตอบ sec 46^๐ เห็นมั้ย… ง่ายจะตายไป ”
“ สุดยอดเอรีส! แค่เธอมองโจทย์ก็คำนวณคำตอบได้แล้วอ่ะ ฉันยังนั่งทำข้อแรกไม่เสร็จเลย เธอนี่มันคณิตศาสตร์ตัวแม่จริงๆ ”
“ ขอบใจจ้า…”
..... อีกไม่กี่นาทีต่อไปมามิสเตอร์สมิทก็ขึ้นโจทย์ข้อต่อไปทันที แน่นอนว่าเอรีสทำได้ทุกข้อภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว ก็แหงล่ะ เธอน่ะแชมป์คณิตศาสตร์สิบปีซ้อนของนครหลวงวาฟีลีเลยล่ะ มีใครบ้างล่ะที่ไม่รู้จักเธอ??
..... เอรีสมีชื่อเสียงอย่างมากในวิชาคณิตศาสตร์หรือพวกสูตรคำนวณต่างๆที่เกี่ยวกับวิชาคณิตฯ ง่ายๆเลยนะว่าเธอน่ะฉลาดตั้ง แต่เด็กๆเลยก็ว่าได้ แม้ว่าเอรีสจะอยู่เกรดสิบ แต่เธอก็ได้แสดงศักยภาพของตัวเองที่มีอยู่ให้คนอื่นๆรู้ว่าเธอน่ะเก่งจริง ไม่ใช่แค่คำเล่าลือที่สืบปากต่อปากกันมา…


พักเที่ยง
..... เอรีสกับซาร์ช่า.. สองสาวสวยกำลังมองหาโต๊ะว่างๆนั่งรับประทานอาหารกัน ก่อนจะขึ้นไปเรียนคาบที่ห้าต่อ จู่ๆเสียงแก้วใสก็ดังขึ้น
“ พี่เอรีสคะ! ”
“ ??? ”
เอรีสหันไปตามเสียงเรียกชื่อของเธอ ก็พบว่ารุ่นน้องร่างบางๆวิ่งมาหาเธอ
“ มีอะไรรึเปล่าคะ? ”
“ อาจารย์สมิทเรียกพบที่ห้องพักอาจารย์ค่ะ ”
“ ตอนนี้เลย? ”
“ ค่ะ ”
“ โอเคขอบใจมากจ้ะ ”
รุ่นน้องคนนั้นบอกเสร็จก็วิ่งหนีหายไป เอรีสหันหน้ามาหาซาร์ช่าที่ทำเซ็งๆ
“ มิสเตอร์สมิทเรียกทำโจทย์ยากๆอีกแล้วใช่มั้ยล่ะ ”
ซาร์ช่ากล่าว เพราะตั้งแต่เอรีสเรียนที่นี่ก็โดนมิสเตอร์สมิทชอบเรียกให้ไปทำโจทย์ยากๆเป็นประจำเดือนละครั้ง ซึ่งเอรีสก็ยินดีเพราะมันเป็นโจทย์ยากๆที่เธอชอบแก้โจทย์
“ แหะๆ งั้นฉันไปก่อนนะ ”
“ ไปเล้ย! ยัยแม่คนเก่งคณิตฯ บุ่ยๆๆ! ”
“ เดี๋ยวฉันมาน่า~ ”
..... เอรีสหัวเราะนิดหน่อยกับท่าทางงอนๆของเพื่อนสาวก่อนจะเดินออกจากโรงอาหาร แล้วมุ่งหน้าไปยังตึกที่พวกอาจารย์พักกันแล้วเธอก็ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นหก เมื่อเธอเดินเข้าไปใน
ห้องพักอาจารย์ ของมิสเตอร์สมิท ก็ไม่พบเจ้าตัวแต่มีโจทย์ยากๆสิบสามข้อพร้อมกับกระดาษโน้ตเล็กๆที่แปะไว้บนโต๊ะทำงานของมิสเตอร์สมิทมาแทน
เธออ่านที่กระดาษโน้ตแล้วก็ลงมือทำโจทย์ทันที เธอหยิบชอล์กขึ้นมาและลงมือทำในทันใด…… ใครบางคนที่อยู่นอกห้องมองเอรีสที่กำลังทำโจทย์อยู่ ก่อนจะตัดสินใจ…
ปังงง!!!
กริ๊ก!!
ปิดประตูใส่กลอนขังเอรีสไว้ในห้องคนเดียวก่อนจะวิ่งหนีหายไป เอรีสที่อยู่ในห้องตกใจ และวิ่งมาที่ประตูพร้อมกับขอความช่วยเหลือจากคนข้างนอก แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
เธอพยายามทั้งผลัก ทุบประตูแต่ประตูก็ไม่เปิดให้เธอ ความมืดจากมุมห้องเริ่มคืบคลานเข้ามาหาตัวเธอทีละนิด… ทีละนิด…
แล้วมันก็ดูดกลืนเอรีสให้จมหายไปกับมัน!

คุณ Heer-nui ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jul 8 2012, 05:44 PM

[Nellarys Shanks ...]

Intro : 4
ผู้ไตรภาคคนที่สี่
ผู้ไตรภาควิทยะ

Sordie High School เมือง Roxz
“ … ในการสังเกตดาวในแต่ละคืน ดาวจะมีการเคลื่อนที่จากทิศตะวันออกไปทางทิศตะวันตก และโลกหมุนจากทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก
ในการบอกตำแหน่งของดาวอาจบอกเวลาขึ้นของดาว ตำแหน่งของดาวจึงมีความสัมพันธ์กับเวลาทำการสังเกต โดยบอกตำแหน่งด้วยค่าสองค่า คือมุมทิศ(Azimuth)และมุมเงย(Altitude)และนอกยังมีเรื่องเล่าที่…”
“ ไพน์ๆ ทิศตะวันตกกี่องศานะ ฉันฟังไม่ทัน ”
“ สองร้อยเจ็ดสิบ ”
“ ขอบใจ ”
“ อื้ม ”
“ เอ้าๆ! พวกเธอสองคนน่ะซุบซิบอะไรกันฮะ!?? ออกมาทำโจทย์บนกระดานเดี๋ยวนี้! ”
น่าน~ โดนยัยป้าลูซี่งี่เง่าเรียกออกไปอีกละ…
.....ไพน์นี่คิดในใจ ก่อนจะลุกขึ้นไปทำโจทย์บนกระดานกับโทนี่ เธอยังไม่ชินสักเท่าไหร่ที่ยัยป้าลูซี่(อาจารย์ลูซี่)ชอบให้เธอ ออกมาทำโจทย์หน้าห้องแถมยังชอบมองเธอด้วยหางตาอีก
ถึงแม้ว่าการออกมาทำโจทย์จะเป็นการฝึกฝนไปในตัวก็ตามทีเถอะ แต่เสียงแจ้นๆของยัยป้านั่นทำให้เธอก็นึกว่าชะนีที่ไหนกรีดร้องอยู่ร่ำไป อันที่จริงโทนี่ อาเธอร์ สโตน เพื่อนสนิทชายของเธอไม่จำเป็น
ต้องออกมาด้วยก็ได้ เพราะโจทย์ง่ายๆแค่นี้ไม่ยากเกินสำหรับเธอ… ไพน์นี่ วิลล์สันหรอก เป็นที่รู้กันดีว่าไพน์นี่ วิลล์สัน คุณหนูแสนสวยจากตระกูลวิลล์สัน มีความรู้ ความสามารถเป็นเลิศทาง
ด้านวิทยาศาสตร์ทุกแขนง มันสมองของเธอเทียบเท่าน้องๆของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์นักวิทยาศาสตร์ชื่อดังของโลกก็เป็นได้ เธอน่ะเพอร์เฟ็กต์ไปซะทุกอย่างทั้งหน้าตา ฐานะ การศึกษาและครอบครัว

‘ โจทย์ 1 : กล้องโทรทรรศน์อันหนึ่งประกอบด้วยเลนส์ใกล้ตา ความยาวโฟกัส 10 เซนติเมตร จงหา ก.กล้องมีวิธีการขยายกี่เท่า ข.ความยาวของกล้องโทรทรรศน์ ’

“ อะไรกันเนี่ย โจทย์ง่ายๆแค่นี้ให้ฉันออกมาทำ เอาแบบยากๆหน่อยก็ไม่ได้ ”
ไพน์นี่บ่นเบาๆกับตัวเอง เพราะ ' โจทย์ข้อนี้ ' มันช่างง่ายแสนง่ายเลยล่ะ ไพน์นี่หยิบไวทบอร์ดขึ้นมาแล้วจรดบนกระดานดำเขียนคำตอบลงไป...

ก.กล้องมีวิธีการขยายกี่เท่า?
วิธีทำ จาก m = f_o/f_e
= 80/10
ตอบ 8 เท่า

ข.ความยาวของกล้องโทรทรรศน์?
วิธีทำ จาก L = f_o+f_e
= 80+10
ตอบ ความยาว 90 เซนติเมตร


“อ้าว! เอ็มเท่ากับเอฟส่วนโอบวกเอฟส่วนอีหรอเนี่ย ฉันนึกว่าเอ็มเท่ากับเอสแด็กส่วนเอสเสียอีก”
“ คิกๆ นั่นสูตรคำนวณในการหากระจกกับเลนส์นะนั่น นายจำสลับกันแล้วล่ะ ฮะๆ ”
“ เออจริง ฉันนี่ท่าทางจะแย่ ”
“ ก็นายมันพ่อคนเก่งทางด้านบริหารนี่ จะมาสู้เจ้าแม่วิทยศาสตร์อย่างฉันได้หรือจ้ะ ”
“ ฮึ่มๆ รอวันที่ฉันเก่งกว่าเธอก่อนเถ๊อะ ”
“ จ้าๆๆ ฉันจะรอวันนั้นนะโทนี่ ”


คฤหาสน์ตระกูลวิลล์สัน
“ กลับมาแล้วเหรอคะคุณหนู”
แม่นมโม แม่นมที่ดูแลคุณหนูไพน์นี่ออกมายืนต้อนรับและถามด้วยความเป็นห่วงใย หลังจากที่คุณหนูไพน์นี่ก้าวลงมาจากรถจาร์ฟาสุดหรูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ ค่ะแม่นม แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ล่ะคะ? ”
“ ติดประชุมกับลูกค้าอยู่ค่ะ ท่านทั้งสองคนบอกให้คุณหนูรอรับประทานข้าวเย็นด้วยน่ะค่ะ เพราะเดี๋ยวการประชุมก็จะเสร็จแล้วค่ะ ”
“ อ๋อ ค่ะ ”
“ งั้นเดี๋ยวอีกสักพักโมจะยกของว่างขึ้นไปให้ที่ห้องนะคะ ”
“ ขอบคุณมากค่ะ แม่นม ”
ไพน์นี่กอดแม่นมโมพอเป็นพิธีก่อนจะเดินขึ้นห้องของเธอที่อยู่ชั้นสอง ใครว่าชีวิตที่มันสมบูรณ์แบบจะหาไม่เจอกันล่ะ อย่างน้อยๆก็เธอคนนึงนี่ไงล่ะ ที่เป็นผู้โชคดีคนนั้น
“ หืม… อะไรน่ะ ”
ไพน์นี่ชะงักฝีเท้าของตัวเองเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของเธอ แต่กลับมีเหรียญแปลกๆวางอยู่หน้าห้องของเธอ
“ ใครทำหล่นไว้นะ ”
เธอถามตัวเองก่อนที่จะนึกอะไรที่มันสนุกๆขึ้นมาได้
“ เอาไปทดลองเล่นดีกว่า… ”
ไพน์นี่เอ่ยกับตัวเองแล้วเปลี่ยนไปเข้าห้องทางซ้ายมือแทนห้องนอนของเธอ ซึ่งห้องที่เธอเข้าไปนั้นคือห้องทดลองส่วนตัวของเธอเอง เธอวางเหรียญไว้ที่โต๊ะแล้วสวมถุงมือเพื่อป้องกันสสาร
เธอนำเหรียญไปวางบนแผ่นกระจกอันเล็กๆแล้วนำไปส่องดูที่กล้องจุลทรรศน์
“ อืม… สนิมเขรอะ แต่แปลกแหะ ไม่เห็นจะมีไวรัส เชื้อโรค หรือแบคทีเรียเลยสักตัว ”
ไพน์นี่พึมพำออกมาอย่างสงสัย เธอดึงแผ่นกระจกออกมาจากกล้องจุลทรรศน์ แล้ววางบนพื้นที่ของโต๊ะที่ว่างๆ เธอเอื้อมมือไปหยิบหลอดหยดสสาร (Dropper)สี่หลอดไปดูดกรดกำมะถัน
หรือกรดซัลฟัวริก(Sulphuric acid H₂SO₄) กรดเปอร์คลอริก(HCIO₄) กรดไฮโดรไอโดดิก(HI)และกรดคาร์บอนิก (H₂CO₃)
หยดลงบนเหรียญ เธอจับตามองเหรียญอย่างไม่วางตา แต่ทว่าเหรียญกับไม่เกิดปฏิกิริยาอะไรขึ้นเลยสักอย่าง เธอเอาบีกเกอร์ที่มีกรดทั้งสี่กรดไปตรวจสอบ ค่า pHเพื่อหาสิ่งผิดปกติ
เธอวัดค่าpH จากเครื่องพีเอชมิเตอร์ (pH meter)

H₂SO₄ = Acid
HCIO₄ = Acid
HI = Acid
H₂CO₃ = Base

“ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรผิดปกติเลยนี่นา… ”
..... ไพน์นี่มองบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยขวดวัดปริมาตรที่ใส่ว่างๆกับที่ใส่สารต่างๆ กระบอกตวง บีกเกอร์ เธอไล่สายตาไปเรื่อยๆจนเห็นปิเปตต์ หลอดฉีดยา หยอดหยดสาร ช้อนตักสารที่
แขวนอยู่บนผนัง เครื่องชั่งสารชนิดทริปเปิลบีม เครื่องกรองสาร ขวดแก้ว กล้องโทณทรรศน์ประเภทหักเหแสง… เธอหยิบบีกเกอร์อันหนึ่งมาแล้วใส่เหรียญลงไป ก่อนจะนำสสาร สารทุกอย่างที่ไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตเท่าที่เธอหยิบได้มาเทใส่บีกเกอร์ที่มีเหรียญอยู่ เมื่อทุกอย่างรวมตัวกันก็เกิดปฏิกิริยาขึ้น จากน้ำสีใสๆเริ่มกลายเป็นสีเหลือง ก่อนจะกลายเป็นสีดำ สักัพกควันสีเขียวก็ลอยขึ้นมาจากบีกเกอร์ ไพน์นี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ เมื่อเห็นว่ามีการเกิดปฏิกิริยาขึ้น…
ทว่า… เธอกลับคาดไม่ถึงว่าสิ่งที่ตามมามันจะเกิดการระเบิดขึ้น!
บึ้มมมม!!
... ทุกอย่างแตกกระจายหมด บีกเกอร์แตกหมดทุกใบ กล้องจุลทรรศน์ตกมาจากโต๊ะแตกหักไม่เหลือชิ้นดี แต่มีสิ่งที่น่าตกใจไปมากกว่าของทุกอย่างแตกกระจาย…
นั่นคือการที่ไพน์นี่ได้หายตัวไปจากห้องนี้!!

คุณ Heer-nui ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jul 8 2012, 05:45 PM

[Nellarys Shanks ...]

Intro : 5
ผู้ไตรภาคคนที่ห้า
ผู้ไตรภาคดนตรี

Aukkanee School เมือง Aukkee
การประกวดร้องเพลงประจำปีที่ 2554
“ขอเสียงปรบมือให้กับเฮเน่ บราวน์หน่อยครับ!!”
แปะๆๆ!!!
หลังจากที่พิธีกรพูดจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้นทันที
“กรี๊ดดด”
“วู้ว์ๆ!”
“พี่เฮเน่ร้องเพลงเพราะมากเลยค่ะ!”
“รักพี่เฮเน่ครับ!”
“กรี๊ด! พี่เฮเน่”
“ขอบคุณทุกๆคนมากค่ะ ขอบคุณค่ะ”
..... เฮเน่ บราวน์ หญิงสาววัยสิบห้าปีกล่าว ก่อนจะเดินลงมาจากเวทีหลังที่ร้องเพลงเปิดงานการประกวดร้องเพลงประจำปีนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
เฮเน่ บราวน์ เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลสวยและเป็นเจ้าของเสียงที่อันไพเราะ ทุกคนในโรงเรียนรู้จักเธอดี เธอเก่งทางด้านดนตรีทุกอย่างทุกแขนง ไม่ว่าจะเป็นการร้องเพลงเธอก็เก่งไม่แพ้ใครๆ
ทางด้านดนตรีไทย-สากลเธอก็เก่งพอสมควร เธอชอบการเล่นดนตรีมากกว่าการร้องเพลง ที่บ้านของเธอได้เปิดร้านกาแฟเล็กๆไว้ ทุกครั้งที่เธอไปที่ร้านเธอก็มักจะขึ้นไปร้องเพลงอยู่เป็นประจำ
“กรี๊ดๆ เธอร้องเพลงเพราะมากเฮเน่”
“ขอบใจจ้ะโน้ต”
“อ๊าย! ยัยบ้า ฉันบอกให้เรียกโนตี้ๆไม่ใช่โน้ตน่ะฮะ”
“จ้าๆ โนตี้ก็โนตี้”
เธอยอมแพ้เพื่อนชายใจหญิงที่เป็นเพื่อนรักของเธอที่ตามมาดูเธอร้องเพลงข้างเวที เธอนั่งลงข้างๆโน้ตแล้วดูคนที่มาร้องเพลงประกวด เธอมีเพื่อนหลายคนก็จริงแต่เพื่อนที่เธอรัก
และสนิทมากที่สุดก็คือ โน้ต ถึงแม้ว่ามันจะเป็นตุ๊ดก็ตาม แต่เธอก็คบกันที่จิตใจไม่ใช่ภายนอกซะหน่อยนี่
“เย็นนี้แกไปร้าน OK MoccA ป่ะ”
โนตี้หันมาถามถึงร้านกาแฟของเธอ
“อื้อ แล้วแกล่ะ”
“ฉันไปอยู่แล้ว! จะไปนั่งเฝ้าพี่ไฮสุดหล่อของแกไง~”
พอโนตี้พูดถึงพี่ชายสุดหล่อของเฮเน่ก็ทำตาหวานหยาดเยิ้มทันที พี่ไฮคือคนที่เป็นคนชงกาแฟของร้าน OK MoccA นั่นเอง
“แล้วพี่ไฮก็จะทำงานไม่ได้ เพราะแกเล่นนั่งเขมือบพี่ชายฉันที่เคาท์เตอร์เลยนี่ จากนั้นร้านฉันก็เจ๊งเพราะ…แก”
“ฉันไปนั่งหน้าร้านก็ได้ เชอะ!!”


ตกเย็น ที่ร้านกาแฟ OK MoccA
“คนเยอะเหมือนเดิมนะพี่ไฮ”
เธอทักพี่ไฮที่กำลังชงกาแฟอยู่
“มาช่วยพี่ซะสิ น้องที่แสนดีสุดประเสริฐของพี่”
ไฮว่าแล้วก้มหน้าชงกาแฟต่อ เฮเน่ขำออกมาหน่อยๆที่พี่ชายของเธอทำทีท่าว่าแอบนอยด์แอบน้อยใจที่เธอไม่ไปช่วยเขา ทั้งๆที่เธอก็ชงกาแฟเป็นเหมือนกัน
“ไม่ต้องห่วงพี่ไฮ เฮเน่พาโนตี้มาช่วยพี่ด้วย โฮะๆ”
“อ๊ายยย พี่ไฮขา~ โนตี้มาช่วยแล้วค่า!!”
โนตี้ว่าแล้ววิ่งไปหาไฮที่เคาท์เตอร์ชงกาแฟทันที ชายหนุ่มถึงกับเหงื่อตกและถอนหายใจออกมาแรงๆ การที่เขาได้เจอโนตี้นั้นมันเลวร้ายยิ่งกว่าการได้เจอภูตผีปีศาจเสียอีกแน่ะ!

... เสียงเพลงนี้ จักบรรเลง ให้เจ้าได้ยิน ...

เสียงใครร้องเพลงน่ะ
เฮเน่คิดในใจ แม้ว่าเนื้อร้องจะได้ยินไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่พอมีทำนองที่เพราะๆและได้ถูกขับร้องออกมาแล้ว มันก็กลายเป็นเสียงที่ไพเราะมากอยู่เหมือนกัน

... ทุกสรรพสิ่ง ล้วนอ่อนไหว ตามเสียงร้อง ...

เธอมองหาที่มาของเสียงเพลงนั่น เธอได้ยินมันออกมาจากซอกมืดๆแห่งหนึ่ง เธอเดินเข้าไปในซอกมืดๆนั่นทันที
และเธอก็ได้พบกับหญิงชราผมยาวหยิกสีขาวคนนึงที่คลุมหนน้าตาอย่างลึกลับ

... ท่วงทำนอง ของข้าขอ ได้เจ้าได้ฟัง ...

“มาแล้วหรอหนู…”
หญิงชราเอ่ยถาม
“เอ่อ ค่ะ”
เฮเน่ตอบไปอย่างงงๆเล็กน้อย
“หนูมาใกล้ๆยายหน่อยสิจ้ะ”
เฮเน่พยักหญ้าเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปใกล้หญิงชรา
“เห็นนี่มั้ยจ้ะ”
หญิงชราล้วงมือไปหยิบผงสีเขียวออกจากเสื้อมาหนึ่งกำมือ
“ก็เห็นนี่คะคุณยาย”
“งั้นก็จับตาดูดีๆนะจ้ะหนู…”
หญิงชราพูด เฮเน่จ้องมาผงสีเขียวแบบไม่กระพริบตาทว่าก็ไม่เกิดอะไรขึ้น แต่แล้วหญิงชราก็เป่าผงสีเขียวนั่นใส่เฮเน่
“โอ๊ย!!”
เฮเน่ร้องขึ้นเมื่อผงเข้าที่ดวงตาของเธอเต็มๆ หญิงชรายิ้มจากนั้นก็ผลักเฮเน่ไปที่กำแพงอิฐสีน้ำตาล และร่างของเฮเน่ก็หายไปในกำแพงนั่น
“แล้วไปเจอกัน ‘ ที่นู่น ’ นะหนูจ๋า… หึหึ”

คุณ Heer-nui ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jul 8 2012, 05:46 PM

[Nellarys Shanks ...]

Chapter 1

Septem - Part
ป่าดิบชื้นที่เต็มไปด้วยหยดน้ำค้างที่เกาะตามใบไม้ใบต่างๆ เสียงนกร้องดังข้างๆหูของหญิงสาวผมสีดำ เธอได้ยินเสียงจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แต่หญิงสาวก็มองอะไรไม่ค่อยเห็นได้ชัดมากนัก
เพราะเธอเธอสายตาสั้นนั่นเอง แถมตอนนี้เธอก็ไม่ได้ใส่แว่นอยู่ด้วย โชคดีที่เธอลองเอามือคลำๆไปตามพื้นดินพื้นหญ้าจึงเจอแว่นของเธอ เธอใส่แว่นแล้วลุกขึ้นมองไปรอบๆ
ไม่ใช่งานประกวดฯนี่!?
เธอคิดในใจแล้วพยายามเดินตามทางเพื่อหาทางออกไปจากที่นี่


Hestia , Aris - Part
แสงแดดยามบ่ายส่องเข้าไปปะทะที่ดวงตาของหญิงสาวผมสีแดงแกมน้ำตาลของเฮสเทีย ลาเวีย เธอแสบตาจึงลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเธอนอนอยู่นอนในป่าแห่งหนึ่ง
เฮสเทียลุกขึ้นยืนทันที เธอจำได้ว่าครั้งล่าสุดเธออยู่ที่โรงเรียน… อยู่ที่บ่อน้ำพุแห่งศรัทธา… แล้วก็โดนแซนดร้าผลักตกลงมา…
สวบ
เสียงเคลื่อนไหวหลังพุ่มไม้พุ่มหนึ่งจากทางด้านหลัง เฮสมองอย่างใช้ความคิดว่าควรจะทำยังไงดี เธอจะเดินไปดูดีมั้ยหรือเธอจะอยู่นิ่งๆดีล่ะ เฮสเทียคิด
สุดท้ายเธอก็ลองเสียงเดินไปดูที่พุ่มไม้ที่ยังขยับอยู่ไวไวนั่น ยิ่งเฮสเทียเดินเข้าไปใกล้พุ่มไม่นั่นก็ยิ่งสั่นมากขึ้น และในขณะที่เธอกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดพุ่มไม้ดูนั้น
ใครบางคนก็โผล่ขึ้นมาพอดี
พึ่บ!
หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเฮสเทีย ลาเวียผมสีชมพูอมม่วงสวยๆนั่นเองที่อยู่หลังพุ่มไม้นั่นเอง เฮสเทียตกใจเล็กน้อยจึงเผลอเดินถอยหลังไปสองสามก้าว
แต่พอเธอเห็นชุดนักเรียน JJHS เพียงเท่านั้นเธอก็มั่นใจทันทีว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่คนร้ายอะไร
“ สวัสดี! ”
หญิงสาวผมชมพูทักพร้อมกับโบกไม้โบกมืออย่างเป็นมิตร เฮสเทียได้สติก็รีบตอบกลับ
“ สวัสดี เอ่อ… เธอชื่อะไรหรอ”
“ เอรีส… ฉันชื่อเอรีส ”
“ เอรีสหรอ? ”
“ อื้มใช่ ฉันชื่อเอรีส เอรีส ลินด์ แล้วเธอล่ะ ”
“ ฉันชื่อเฮสเทีย ลาเวียน่ะ ”
“ เดี๋ยวนะ… เธอชื่อเฮสเทีย ลาเวียใช่มั้ย ”
“ ใช่เลย ”
“ แล้วเรียนอยู่ที่ GPHS ( G-Pives High School ) ใช่รึเปล่า ”
“ ใช่ๆ ”
“ ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงของเธออยู่น่ะ อ่า… คนที่เก่งด้านทางภาษาน่ะสินะ ”
“ อ้อใช่ แล้วเธอเรียนอยู่ที่ไหนหรอ ”
“ JJHS ( Jove Juno High School ) ”
“ โจฟฯงั้นเหรอ… ” เฮสเทียทวนคำแล้วเริ่มคิดอะไรบางอย่างเล่นๆ “ จีพีฟส์ฯตั้งอยู่ที่ทิศสี่ ส่วนโจฟฯตั้งอยู่ที่ทิศห้านี่นา! ”
เฮสเทียว่า เมื่อเธอลองนึกถึงสถานที่ตั้งของโรงเรียน เป็นโรงเรียนจากห้านครที่ล้อมรอบนครหลวงวาฟีลีที่มีหอคอยสีเทาอันเป็นที่รู้จักกันทุ
กพระนคร
โรงเรียนปีเตอร์เซนต์เนวาลอสจากเมืองเอเดมี่ที่ทิศหนึ่ง โรงเรียนอัคนีอยู่เมืองอัคคีที่ทิศสอง โซร์เดียไฮสคูลอยู่เมืองเจอมินี่ที่ทิศสาม จีพีฟส์ไฮสคูลอยู่เมืองยูออสที่ทิศสี่และโจฟ จูโน
ไฮสคูลอยู่เมืองไอริสที่ทิศห้า ห้าเมืองห้าทิศห้าโรงเรียนรวมใจกันเป็นหนึ่งที่หอคอยสีเทา หอคอยที่ยาวที่สุดสวยที่สุดในโลกตั้งอยู่ที่นครหลวงวาฟีลี
“ ฉันกับเธอมาจากทิศที่ห้ากับสี่ แสดวงว่าต้องมีคนมาจากทุกทิศอย่างแน่นอน ที่เหลือก็แค่สามคน”
เอรีสออกความเห็นเมื่อเธอเริ่มเข้าใจในสิ่งที่เฮสเทียคิด เฮสเทียพยักหน้าพร้อมกับพูดต่อว่า
“ คำถามคือ… เขาหรือเธอที่มาจากทิศที่เหลือและตอนนี้พวกเขาอย่ที่ไหนกัน… ”


Pynny , Heney - Part
หงึบงับ
“ อ๊ะ เสียงอะไรน่ะ ”
ร่างสูงสมส่วนของไพน์นี่ วิลล์สันลุกขึ้นพรวดขึ้น เพราะมีบางสิ่งบางอย่างที่มีชีวิตกำลังมากัดมางับที่ตรงหัวไหล่ของเธอแบบหยอกเล่น ไพน์นี่ หรี่ตามองเจ้าสิ่งมีชีวิตนี้
มันคือนกฟีนิกส์สีทองนั่นเอง
“ นกฟีนิกส์สีทองงั้นหรอ… ”
ไพน์นี่มองเจ้านกฟีนิกส์สีทองที่กำลังใช้ปากเรียวๆกัดกระโปรงของเธอ มองๆไปแล้วก็น่ารักใช่เล่น มันเป็นนกฟีนิกส์สี่ห้าเดือนน่าจะได้
เพราะขนาดลำตัวของมันไม่ใหญามากนักกำลังพอดีที่จะอุ้มเลยล่ะ เธออุ้มมันขึ้นมาแล้วลูบหัวของมัยอย่างอ่อนโยนและเอ็นดู ไพน์นี่หันไปรอบๆที่มีแต่ต้นไม้
มองไปทางไหนก็เจอแต่ต้นไม้ทั้งนั้น
“ ที่นี่มันที่ไหนกันนะ ”
ไพน์นี่สงสัยกับตัวเองแล้วตัดสินใจเดินไปตามทางข้างหน้า นกฟีนิกส์สีทองในอ้อมแขนของไพน์นี่ส่งเสียงร้องออกมาอย่างชอบใจก่อนที่มันจะลับลง
“ เอ๊ะ นั่นใครน่ะ ”
เมื่อไพนืนี่เดินๆมาถึงริมม่ำน้ำลำธารแห่งหนึ่ง เธอก็พบร่างของหญิงสาวผมสีน้ำตาลนอนสลบอยู่ข้างๆลำธาร ไพน์นี่รีบเดินเข้าไปดูหญิงสาวคนนั้นทันที ไพน์นี่ค่อยๆวางนกฟีนิกส์ลง
อย่างแผ่วเบาแล้วเขย่าตัว ของหญิงสาวตรงหน้าให้ตื่นขึ้นมา
“ เธอ! เธอได้ยินที่ฉันพูดไหม เฮ้! ตื่นสิเธอ! ”
ได้ผล!
เฮเน่ บราว์รู้สึกตัวค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วลุกขึ้นนั่นอย่างตกใจที่เห็นไพน์นี่ วิลล์สันนั่งอยู่ตรงหน้า
“ เธอฟื้นแล้ว! ”
ไพน์นี่ร้องออกมาอย่างดีใจ
“ เธอ… เธอคือไพน์นี่ วิลล์สัน!? ”
เฮเน่ว่า เพราะเธอจำได้ว่าพี่ไฮพี่ชายของเธอเคยไปแข่งขันวิชาการวิชาวิทยาศาสตร์กับไพน์นี่ที่
เก่งสมคำเล่าลือ และเธอเองก็เคยเห็นรูปของไพน์นี่ทางเว็บของโรงเรียนเธอนั่นเอง
ตามตรงแล้วเฮเน่ก็เหมือนจะเป็นแฟนคลับอยู่นะ เพราะสิ่งที่เธอชอบรองมาจากดนตรีนั่นก็คือวิทยาศาสตร์นั่นเองและเธอก็อยากเก่งแบบไพน
์นี่น วิลล์สัน
ที่เป็นเหมือนไอดอลในดวงใจของเธอ
“ ใช่เลยจ้ะ! ฉันไพน์นี่ วิลล์สัน แล้วเธอล่ะ ”
“ เฮเน่ บราวน์จ้ะ ”
“ อ๊ะ เธอใช่เจ้าของร้านกาแฟ OK MoccA ที่เมืองอัคคีใช่มั้ย!?! ”
“ อื้อ! ”
“ ฉันเคยไปที่นั่นสองสามครั้งน่ะ แล้วฉันก็เห็นเธอแวบๆน่ะ อ้อ แล้วเธอก็ร้องเพลงด้วยสินะ ”
“ ฉันกับเธอ… เรามาโผล่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ ”
“ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตื่นมาฉันก็เจอเจ้านี่… ” ไพน์นี่ชี้ไปที่นกฟีนิกส์สีทองที่นอนอยู่พื้นดิน ก่อนจะพูดต่อ “ แล้วหลังจากนั้นฉันก็เดินมาเจอเธอที่นอนหมดสติเนี่ยแหละ ”
“ ฉันว่าเรามาหาทางออกจากที่นี่กันเถอะ ”
เฮเน่ว่า ไพน์นี่พยักหน้าเห็นด้วย สองสาวมองหน้ากันแล้วพร้อมใจกันออกเดินทางเพื่อหาทางออก ไพน์นี่ไม่ลืมที่จะอุ้มนกฟีนิกส์ไปด้วย ระหว่างทั้งสองคนก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยตาม
ประสานิสัยของพวกผู้หญิง เวลาเริ่มเคลื่อนคล้อยไปเรื่อยๆแต่สองสาวก็ยังไม่พบไม่เจอใครนอกจากพุ่มไม้ ต้นไม้ และแม่น้ำลำธาร สักพักเธอก็เห็นอะไรบางอย่าง
เธอเห็นผู้หญิงสองคนกำลังเดินทางไปอีกทางหนึ่ง หนึ่งในนั้นคือเอรีส ไพน์นี่จำได้เพราะผมสีชมพูของหล่อนนั่นเอง
“ นั่นเอรีสนี่! ”
ไพน์นี่ชี้ไปอีกฟากหนึ่งให้เฮเน่ดู
“ เอรีส? ”
“ เอรีส ลินด์ แชมป์คณิตศาสตร์จากการแข่งขันที่นครวาฟีลีสิบปีซ้อนเลยนะนั่น! ”
“ เรารีบไปตามหาพวกนั้นกันเถอะ ”
ไพน์นี่กับเฮเน่ว่าแล้ววิ่งตามเฮสเทียกับเอรีสทันที
“ เอรีส! เอรีส!! ”

คุณ Heer-nui ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jul 8 2012, 05:49 PM