[RPG] Diagon Alley | ตรอกไดแอกอน |
ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )
[RPG] Diagon Alley | ตรอกไดแอกอน |
Sep 1 2023, 02:47 AM
โพสต์
#21
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 135 เข้าร่วม : 13-June 21 หมายเลขสมาชิก : 57,009 สายเลือด : เกิดจากมักเกิ้ล เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ฮอร์ธอร์น | ยาว: 12" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ดีและนุ่ม สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
❝ Mission 1
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว ที่เอมิเลียไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นที่ตรอกไดแอกอนแห่งนี้ เท่าที่จำได้คงจะต้องเป็นช่วงฮอกวอตส์จะเปิดเทอมใหม่ ในตอนนั้นเธอได้มาที่ธนาคารกริงกอตส์ เพื่อมาฝากเกลเลียนที่ได้มาจากการทำงานประจำของเธอในช่วงวันหยุดก่อนหน้านั้น สำหรับวันนี้เธอได้มาเยือนที่นี่อีกครั้งเพราะชายหนุ่ม ที่ได้พบเจอในลอนดอนชวนเธอมาด้วยกัน ก่อนจะถึงเปิดเทอมใหม่ของฮอกวอตส์อีกครั้ง เธอไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน เธอเลยมาตามนัดที่ถูกชักชวนไว้ถึงแม้จะใกล้ถึงเวลาแล้วก็ตาม หญิงสาวมองไปที่นาฬิกาเรือนสวยที่ถูกสวมใส่ไว้ที่ข้อมือด้านซ้าย ก่อนจะรู้สึกตกใจเมื่อพบว่าเธอได้เลยเวลานัดมาพักหนึ่งแล้ว ก่อนหน้าที่เธอดูยังไม่ใกล้ถึงเวลาที่นัดพบเลย มิลล์คิดในหัวว่าคงจะต้องเป็นเพราะมีผู้คนมากมายอยู่ที่แห่งนี้ จึงทำให้การเดินไปมาไม่ค่อยสะดวกเป็นแน่ เจเจเราอยู่ทางนี้!! เสียงหวานร้องเรียกชายหนุ่มเรือนผมสีบลอนด์ออกมาอย่างดัง เมื่อเห็นเขายืนอยู่ท่ามกลางผู้วิเศษหลายคน เธอไม่รอช้าที่จะสับเท้าวิ่งไปยังจุดที่ชายหนุ่มยืนอยู่ แต่ไม่ทันไรก็เผลอไปชนคนเข้าให้ แต่ดีที่ไม่มีใครเสียหลักล้มลงไป ขอโทษด้วยนะคะคุณ ไซออน เมื่อได้สติเธอรู้ตัวว่าจะต้องกล่าวขอโทษบุคคลที่ถูกเธอชนเข้า หญิงสาวรีบก้มไปหยิบกระเป๋าที่พื้นก่อนที่จะได้รู้ว่า บุคคลที่ตนได้ชนไปเป็นคนที่เธอรู้จัก มิลล์จึงเอ่ยขอโทษออกมาอย่างจริงใจ เธอกลัวว่าจะมีใครได้รับบาดเจ็บจากการซุ่มซามของเธอ Zion Zayne เธอไม่รู้เลยว่าเจิ้งเจียเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ้าของนัยน์ตาสีเฮเซลนัตหันไปส่งยิ้มหันกับบุคคลด้านหลัง ก่อนจะขยับตัวออกไปด้านข้างเขาให้คนที่ถูกเธอชนเข้าเมื่อกี้ได้พบกับเขา เธอนึกอยากจะแนะนำคนรู้จักของเธอ ให้เจิ้งเจียรู้จักเสียบ้างก็ไม่น่าเสียหายอะไรหรอก ถึงยังไงวันข้างหน้าคงมีโอกาสเจอกันมากกว่านี้อยู่แล้ว Zion Zayne ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณไซออน ผมเจิ้งเจีย แต่เรียกเจเจก็ได้ครับ เป็นไซออนที่เริ่มเปิดประโยคแนะนำตัวเองเพื่อทำความรู้จัก ก่อนที่ชายหนุ่มด้านข้างเธอจะเริ่มแนะนำตัวเองต่อ เด็กสาวเห็นสีหน้าของไซออนที่พอได้ยินชื่อของเจิ้งเจียแล้ว ก็อดขำไม่ได้สำเนียงการออกเสียงของเจเจต่างจากผู้คนที่นี่เป็นมากโข จึงไม่ได้แปลกใจอะไรที่ไซออนจะชะงักไป ว่าแต่ไซออนจะไปไหนเหรอ ไปกับพวกเราไหม เห็นเช่นนั้นมิลล์จึงเอ่ยชวนเจ้าของใบหน้ารูปไข่ ให้มาร่วมเดินทางไปท่องตรอกไดแอกอนในครั้งนี้ด้วยกัน ภายในใจเด็กสาวก็แอบคาดหวังคำตอบอยู่เล็กน้อย เธออยากให้ทั้งคู่สนิทกันเหมือนกับเธอที่สนิทกับเขาทั้งคู่ ไปด้วยกันก็ดีครับ คนเยอะสนุกดี เมื่อเจิ้งเจียรู้สึกได้ว่าผู้ถูกชวนมีความรู้สึกเกรงใจตนเลยเอ่ยออกมาเช่นนั้น ทันทีที่เด็กสาวได้เห็นว่าไซออนตอบตกลงไปด้วยท่าทาง เธอก็ยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มตกลงคุยกันว่าจะเลือกไปที่ไหนก่อนเป็นที่แรก ผู้วิเศษทั้งสามคนตกลงกันว่าจะเลือกไป ที่ร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยมก่อนเป็นที่แรก เพื่อให้เจิ้งเจียแวะเข้าไปซื้อสิ่งของที่ต้องการก่อน จะไปที่ร้านถัดไปที่อีกสองคนต้องการไป ไซออนและเอมิเลียให้ชายหนุ่มเดินเข้าไปซื้อเพียงผู้เดียว เพื่อจะไม่เป็นการเกะกะร้านเพราะพวกเธอไม่มีอะไร ที่ต้องการในร้านแห่งนั้น แล้วมีใครอยากจะแวะที่ไหนอีกไหมครับ ไม่นานเกินรอชายหนุ่มก็เดินออกมาพร้อมกับของในมือของเขา เธอเห็นกับไม้ตีบลัดเจอร์และลูกบลัดเจอร์ มันทำให้เธอรู้ได้เลยว่าเขาคงจะเป็นนักสะสมอุปกรณ์ควิดดิชเป็นแน่ เหมือนมิลล์เริ่มคิดอะไรดีๆในหัวออกแล้ว แต่คงจะต้องใช้สิ่งที่คิดในวันข้างหน้าที่ยังไม่ใกล้มาถึง นี่อยากแวะร้านหนังสือ เดินถัดไปอีกร้านนึงก็น่าจะถึงแล้ว เหมือนว่าไซออนเองก็ยังคิดไม่ออกว่าตนจะไปที่ไหน เธอจึงเอ่ยปากออกสิ่งที่ต้องการไปก่อน ทั้งสามเลยเลือกเดินไปที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เป็นร้านถัดไปจากร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยม เอมิเลียใช้มือผลักเปิดประตูร้านตัวบรรจงและหยดหมึกเข้าไป เธอเดินตามหาโซนหนังสือที่ถูกเขียนขึ้นโดย กิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต ในตอนนี้เธอกำลังไล่เก็บสะสมหนังสือของเขาผู้นี้อยู่เลยอยากจะซื้อไปเพิ่ม และเธอก็มักจะอ่านให้จบไปทีละเล่มในวันนี้เด็กสาวเลยเลือกหยิบหนังสือเล่ม เดินทางไปกับโทรลล์ ราคา 35 เกลเลียน และหยิบ ปากกาขนนกและหมึก ราคา 10 เกลเลียน ติดมือมาด้วยเพราะเหมือนว่าอันเก่าของเธอจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเดินไปจ่ายค่าสินค้าที่หยิบมาด้านหน้า รวมทั้งหมดแล้วก็เป็นราคา 45 เกลเลียน เธอจึงหยิบคว้าเกลเลียนในกระเป๋าเงินออกมาจ่ายไปให้เรียบร้อย ไซออนนึกออกหรือยัง ว่าอยากแวะที่ไหน บอกมิลล์กับเจเจมาได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ ไกลแค่ไหนก็ไปได้หมดทุกที่เลย เธอพูดออกไปเมื่อเดินออกมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านตรงที่ทั้งสองหนุ่มยืนรออยู่ พร้อมเก็บของที่ซื้อมาลงไปที่กระเป๋า Zion Zayne #E5A8D6 Amelia #99BADD Zion #BA1E1E Jia |
|
|
Sep 1 2023, 10:29 AM
โพสต์
#22
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 254 เข้าร่วม : 11-March 23 จาก : Ivalo, Finland หมายเลขสมาชิก : 62,151 สายเลือด : เกิดจากมักเกิ้ล เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: วอลนัต | ยาว: 13" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ไม่ยอมงอ สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
❝ Mission1 ท่ามกลางบรรยากาศคึกคักของเหล่าพ่อมดแม่มดที่มาเดินจับจ่ายใช้สอย หาซื้อสินค้าภายในตรอกไดแอกอนในช่วงใกล้เปิดภาคการศึกษา ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกราวกับได้ย้อนอดีตไปเป็นเด็กนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งอีกครั้ง แต่อดีตที่ว่ามันก็พึ่งผ่านมาเพียงแค่ไม่กี่เดือนก่อนนี้เอง ใช่แล้ว ตอนนี้ไซออนได้เลื่อนชั้น เขาขึ้นมาเป็นนักเรียนชั้นปีที่สองอย่างเต็มภาคภูมิ ด้วยคะแนนที่ไม่ได้ทำให้แม่ของเขาอับอายขายขี้หน้า มิหนำซ้ำท่านยังเอาผลการเรียนของเด็กหนุ่มไปโอ้อวดเพื่อนบ้าน ที่มีสถานะเป็นผู้วิเศษเฉกเช่นเดียวกัน ยืดอกอย่างภาคภูมิใจที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนนั้น สามารถเอาดีทางด้านการศึกษาได้อย่างไม่น้อยหน้าใคร เพราะฉะนั้นการเดินทางมายังตรอกไดแอกอนของไซออนในวันนี้ จึงพ่วงมาด้วยการต้องจับจ่ายใช้สอย หาซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับใช้ในการศึกษา ของที่มารดาตนฝากให้ซื้อ พร้อมด้วยรางวัลเล็กน้อยเป็นค่าขนมสำหรับอาหารที่อยากลิ้มลอง แต่ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มจะได้เดินไปไหนไกล ไหล่บางกลับถูกกระแทกเข้าด้วยร่างของหญิงสาว เธอมีส่วนสูงที่น้อยกว่าเขาเล็กน้อย จึงไม่ได้ทำให้มีใครคนใดได้รับบาดเจ็บ เว้นเพียงแต่กระเป๋าใบเล็กที่ร่วงหล่นลงเท่านั้น ขอโทษด้วยนะคะคุณ ไซออน คำกล่าวขอโทษถูกเอ่ยขึ้นโดยหญิงสาว พร้อมกันกับที่อีกฝ่ายก้มตัวลงเก็บกระเป๋า จึงทำให้ไม่ทันได้เห็นใบหน้าของเด็กหนุ่ม จนกระทั่งเธอเงยหน้าขึ้นถึงได้รู้ว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นสังกัดบ้านเดียวกัน อ้าว มิลล์ โทษทีนะเมื่อกี้เราก็ไม่ทันได้มองเหมือนกัน เด็กหนุ่มกล่าวตอบกลับก่อนจะพบว่า มีชายแปลกหน้าผู้ที่พึ่งมาใหม่เดินเข้ามายืนซ้อนอยู่ด้านหลังของหญิงสาว ก่อนเธอจะหันไปตอบกลับเขาด้วยรอยยิ้ม ดูแล้วคงจะเป็นคนรู้จักหรือไม่ก็แฟนหนุ่มที่เธอเคยพูดให้ฟังเมื่อนานมาแล้ว ถ้าจำไม่ผิดเพี้ยนน่าจะเป็นเด็กจากบ้านสลิธีรินรึเปล่านะ สวัสดีครับ ไซออนนะครับ เพื่อนร่วมชั้นมิลล์ ไซออนแนะนำตัวขึ้นก่อนเมื่อเห็นว่าอีกคนยิ้มให้แต่ไม่ได้เอ่ยทักทาย ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณไซออน ผมเจิ้งเจีย แต่เรียกเจเจก็ได้ครับ การแนะนำตัวของเจเจทำให้เด็กหนุ่มอย่างไซออนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกขอบคุณอะไรก็ตามแต่ ที่ทำให้เขามีชื่อเรียกอื่นที่ง่ายกว่าการออกเสียงตามอักขระภาษาจีน ว่าแต่ไซออนจะไปไหนเหรอ ไปกับพวกเราไหม ไปด้วยกันก็ดีครับ คนเยอะสนุกดี ในคราแรกที่เอมิเลียจะเอ่ยปากชวน เขากำลังจะตอบกลับด้วยการขอปลีกตัวออกไปเดินซื้อของเพียงลำพัง ทว่าด้วยเสียงของคนที่พึ่งทำความรู้จักกันไปเมื่อครู่เอ่ยชวนขึ้น หากปฏิเสธออกไปก็อาจดูเป็นการเสียมารยาท บวกกับนิสัยส่วนตัวของเด็กหนุ่มที่ปฎิเสธไม่เก่ง เมื่อโดนชวนติดต่อกันถึงสองครั้ง จึงทำให้เขาจำต้องพยักหน้ารับอย่างไม่อาจเลี่ยงได้ ทันทีที่เด็กหนุ่มตอบตกลง พวกเขาทั้งสามจึงได้พูดคุยกันถึงสถานที่ที่ต้องการจะไป โดยมีเจเจที่เป็นผู้เสนอเส้นทางก่อน เนื่องจากเขามีของที่ต้องการลิสต์ไว้ในใจอยู่แล้ว เมื่อเดินมาจนถึง หญิงสาวและชายหนุ่มคู่รักพร้อมด้วยไซออนเดินตรงเข้าไปยังด้านในของ ร้านอุปกรณ์ควิดดิชชั้นเยี่ยม ก่อนจะเห็นว่าเจเจมุ่งตรงไปยังสินค้าที่เขาหมายตาจะซื้อ และนำมันไปชำระเงิน หลังจากเจเจชำระเงินจนเสร็จสิ้นเรียบร้อย เขาเดินกลับมาหาพร้อมด้วยอุปกรณ์ที่หอบหิ้วมาเต็มสองมือ พร้อมกับเอ่ยถามอีกสองคนที่ดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้ของติดไม้ติดมือกลับไป "แล้วมีใครอยากจะแวะที่ไหนอีกไหมครับ" นี่อยากแวะร้านหนังสือ เดินถัดไปอีกร้านนึงก็น่าจะถึงแล้ว เป็นเอมิเลียที่เอ่ยขึ้นก่อน เธอน่าจะกำลังพูดถึงร้านตัวบรรจงและหยดหมึก ซึ่งที่อันที่จริงแล้วถ้าว่ากันตามตรง ไซออนเองก็ต้องการซื้อหนังสือเพื่อใช้ในการเรียนของชั้นปีถัดไปเช่นกัน ทว่าเขากลับลืมหยิบกระดาษโน๊ตที่จดไว้มาด้วย เลยไม่แน่ใจว่าตอนนี้หนังสือที่มีอยู่แล้วมีเล่มไหนบ้าง และต้องซื้อเล่มไหนเพิ่ม เมื่อเป็นเช่นนั้น เด็กหนุ่มจึงไม่ได้หยิบอะไรจากร้านหนังสือออกมาเลยแม้แต่ชิ้นเดียว เนื่องด้วยเขากลัวว่าหากซื้อผิดจะซ้ำกับของเดิมที่มีอยู่ และเป็นการสิ้นเปลืองโดนใช่เหตุ เผลอ ๆ อาจจะโดนหักค่าขนมด้วย เพราะงั้นเขายอมให้แม่บ่นหูชา แล้วค่อยหาโอกาสกลับมาอีกรอบก่อนจะเปิดเทอมยังดีเสียกว่า ไซออนนึกออกหรือยัง ว่าอยากแวะที่ไหน บอกมิลล์กับเจเจมาได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ ไกลแค่ไหนก็ไปได้หมดทุกที่เลย เอมิเลียถามขึ้นอีกครั้งหลังจากเธอได้ของตามที่ต้องการ และคราวนี้ก็ถึงตาของเด็กหนุ่มบ้างแล้วที่ต้องเลือกสถานที่ต่อไป ก่อนมือเรียวจะยกขึ้นชี้ตรงไปยังป้ายของร้าน ที่ห้อยอยู่เหนือศีรษะของผู้วิเศษที่สัญจรไปมา โดยตัวร้านที่ว่านั้นอยู่ถัดไปเพียงไม่กี่ห้อง "ร้านเครื่องมือวิเศษไวซีเคอร์กับร้านขายเครื่องยา ตรงนั้น" เด็กหนุ่มเดินนำหลังจากชี้ให้คนทั้งคู่เห็นถึงที่ตั้งของร้าน ก่อนจะพาตัวเองตรงเข้าไปหยิบเอาตาชั่งทองเหลือง ราคา 35 เกลเลียน พร้อมกับตรงไปยังเคาน์เตอร์สำหรับชำระเงิน แล้วค่อยออกจากร้านก่อนจะเลี้ยวเข้าอีกร้านที่อยู่ถัดไป หยิบเอาสารสกัดเฮมล็อกที่ตั้งเรียงอยู่ในตู้กระจก ราคา 15 เกลเลียนออกจากร้านโดยไม่ลืมที่จะชำระเงินให้เรียบร้อย แต่อย่าถามเลยนะว่าเขาซื้อมันไปทำอะไร เพราะเด็กหนุ่มเองก็ไม่ทราบเหมือนกัน หมายถึง..เขาก็ได้รับคำสั่งนี้มาจากผู้เป็นมารดาอีกที #99BADD ⏤ Zion Zayne #BA1E1E ⏤ Zhèng Jia #E5A8D6 ⏤ Amelia Mandeville |
|
|
Sep 1 2023, 03:30 PM
โพสต์
#23
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 58 เข้าร่วม : 8-April 22 หมายเลขสมาชิก : 60,044 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง |
Diagon Alley Styles Selected Apply to All Reset All ✦ Zendaya Balenciaga
ข้อมือประดับด้วยนาฬิกาข้อมือเรือนหรูถูกยกขึ้นมาระดับสายตาอยู่บ่อยครั้ง ใบหน้าที่ดูเด็กกว่าอายุเริ่มตึงเครียดเล็กน้อย เพราะ เธอกำลังไปนัดสายของเพื่อนเธอสาย ป่านนี้ยัยจีอาหรือคนที่นัดเธอคงกำลังหัวเสียไม่น้อย คิดเช่นนั้นสองขาเรียวจึงรีบเดินเข้ามาที่ตรอกไดแอกอนอย่างรวดเร็ว นัยต์ตาสีฟ้าที่มาจากคอนแทคเลนส์ มองหาเพื่อนของเธอตามทางเดินในตรอกซอกซอย แต่ดูเหมือนวันนี้คนจะเยอะเป็นพิเศษ แต่ก็ยังดีพอมีช่องทางเดิน และ ที่ให้หายใจหายคอได้บ้าง 'อาริเอ็ตตี้อยู่ที่ไหนนะ' "ตอนแรกก็กะจะมาซื้อของบ้างเอยใด แต่ไม่มีอะไรที่อยากจะซื้อเลยอ่ะ เดินเล่นเอาละกัน" ดูเหมือนว่าการพบเจออีกฝ่ายคงลำบากลำบนเล็กน้อย แถมนัดกันแล้วด้วย หากไม่ไปเจอกันคงเกิดเรื่องใหญ่ ชนิดที่ว่าต้องมีคน คอขาดบาดตายแน่ ๆ แต่ก็น่าแปลกที่พวกเราสามคน เซนดาย่า อาริเอ็ตตี้ กับ เอเนส จะเป็นเพื่อนกันได้ ทั้งสามคนสามสาวเรียนต่างสถาบันต่างทวีปกัน แต่ก็มาบรรจบกันแบบนี้ คงเรียกว่า กรรม หรือ บุญ กันนะ? Anais Louire #858FB1
Arrietty Brielle Aust #ECC3C1 Zendaya Balenciaga #A4907C |
|
|
Sep 1 2023, 10:39 PM
โพสต์
#24
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ โพสต์ : 243 เข้าร่วม : 25-December 22 หมายเลขสมาชิก : 61,588 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: แบล็กทอร์น | ยาว: 13" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: โก่งมาก สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
K A T H I E L L A Loren Temp Kathiella #778899 Luciano Rose Kathiella #FFF0F5 Alisha Dan Kathiella #4CD7D0 Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA Vincent Wynn Kathiella #ABFFD3 Xavier Maverick Kathiella #A6A6A6 Lorand Jay Kathiella #A1DBF1 Diagon Alley | MISSION 1 บรรยากาศรอบข้างเสียงซุบซิบระหว่างบุคคลดังขึ้นเป็นระยะ ตอนนี้ตรอกไดแอกอนเต็มไปด้วยผู้วิเศษที่มาจับจ่ายใช้สอยเมื่อยามที่ต้องการ โดยเฉพาะช่วงเปิดภาคเรียนเช่นนี้จะคึกคักมาเป็นพิเศษหน่อย รวมถึงพี่น้องในตระกูลที่นัดแนะว่าจะมาด้วยเช่นกัน จากระยะสายตาดูเหมือนว่าเขาจะจำร่างบางที่ดูคุ้นตาเสียเหลือเกิน ไม่รอช้าเขาจึงตัดสินใจมุ่งหน้าเดินตรงไปยังบริเวณหน้าธนาคารกริงกอตส์ ที่ตั้งเด่นหราอยู่ พร้อมกับกลุ่มคนจำนวนหนึ่งที่คุยกัน "หวัดดีโนอา" เขาเอ่ยทักทายหญิงสาวตรงหน้าด้วยท่าทีสุภาพ พร้อมกับส่งยิ้ม Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA เขาไม่ได้เจอคนอื่น ๆ ในตระกูลบ่อยมากนักเพราะการทำงานช่วงนี้มันนักหนาเหลือเกิน ดีที่การนัดครั้งนี้เขาถือว่ามีโอกาสมาเปิดหูเปิดตาสักหน่อย เมื่อความคิดครอบงำได้ไม่นาน ก็ปรากฏชายหนึ่งขึ้นมาพร้อมเสียงทักทายที่ใคร ๆ ก็จำเขาได้ "มาถึงกันนานแล้วเหรอ" เซเวียร์ที่เดินเข้ามาพร้อมกับประโยคคำถาม Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA "สักพักแล้ว" สวัสดี โนอา เทมป์ และ มาเวอร์ริค เสียงเอ่ยของวินเซนต์ดังขึ้นมา เขาคิดถึงเจ้าคนนี้มากเลย จำได้ล่าสุดเราทั้งคู่ยังดูหนังค้างไว้ไม่จบ ประโยคคำถามถูกเอ่ยขึ้นมาหลังจากนั้น อ๋ออ แล้วนี่ตอนเดินมาเห็นพี่โรสกับเจย์เจย์ไหมครับ "ยังไม่เห็นยัยเจย์เลยครับ" เขาตอบพลางสังเกตรอบข้างไปด้วย สงสัยน้องเจย์ยังไม่ตื่นแน่เลย แล้วพ่อเราล่ะเทมป์มาหรือยัง "ป๊ะป๊าบอกว่าจะมานะ แต่..." เขาเว้นจังหวะไปพักหนึ่ง "ยังไม่เห็นเหมือนกัน" งั้นเราเอาไงดี สิ้นประโยคนั้นทุกคนจึงหันไปมองซาริน่าเป็นตาเดียว Sarina Avalynn Kathiella #75ABDA งั้นไปซื้อของก่อนก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา จากนั้นเราทั้งสี่คนจึงเตรียมจะแยกย้ายกันไป งั้นเราแยกกันซื้อของกันดีกว่า ใครที่ซื้อเสร็จก่อนก็มารอต้องนี้แล้วกัน จะได้เดินไปหาพี่โรสพร้อมกัน ช่วงเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็มิอาจทราบได้ แต่นาฬิกาบนผนังบอกเวลาอีกสี่นาทีจะห้าโมงเช้า "ได้ครับ" ลอเรนทำท่ายกนิ้วให้วินเซนต์ไปหนึ่งที ทุกคนเริ่มเดินเลือกซื้อของตามความต้องการของตนเอง ลอเรนค่ิย ๆ เลือกชมสินค้ามากมาย มีของหลายอย่างที่เขาอยากได้แต่สิ่งที่เขาเลือกหยิบติดมือก็คือ กล้องส่องทางไกล 20 เกลเลียน เอาไว้ไปเที่ยวก่อนเปิดเทอมนี้ ถามอุปกรณ์การเรียนมีมั้ยก็ต้องมีบ้าง ตำราคาถามาตรฐาน 30 เกลเลียน เพราะหากไม่ล่ะก็ คุณพ่อดุเขาเป็นแน่ เมื่อเลือกซื้อของจนพอใจแล้วเขาจึงเดินกลับมายังจุดนัดหมาย จู่ๆ ก็มีเสียงทักขึ้นมา "เสียงดังนะโนอา สวัสดีเทมป์ ริค และวินด้วยนะ ไม่เจอกันนานเลย" สวัสดีครับพี่โรส สวัสดีครับพี่โรส วินไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยครับ "สวัสดีครับอาโรส หวัดดีครับป๊าาา" เขาลากเสียงยาวเพื่อทักทายผู้เป็นพ่อที่ทำงานหนัก จนเราสองคนแทบไม่มีเวลาพบปะกันเลย แต่วันนี้ได้ถือโอกาส จากนั้นจึงยกหนังสือโชว์ เพราะเขาได้ความขยันมาจากพ่อแน่นอน "สวัสดีครับลูกชาย ไม่เจอกันนานเลยหล่อขึ้นนะเรา" "ฮ่า ๆ หล่อได้ใครน้าาา" เขาเอ่ยอย่างติดตลกทุกคนต่างรู้ดีว่าเขาหล่อได้พ่อมาเต็ม ๆ แม้จะผสมแม่มาบ้างเล็กน้อย ทว่ามือหนาถูกยกมาขยี้ผมด้วยความเอ็นดูไปหมดเสียแล้ว "เด็กๆพี่จะขอตัวพาหมอนี่ไปซื้อของก่อนนะ น้องเจย์จะไปพร้อมมัมหมีเลยไหม" "ม่ายยยยยยยยยยย น้องเจย์จะไปกับโตอาค้าบบบ" โลแรนด์ตอบผู้เป็นแม่โดยทันที เขายืนมองด้วยท่าทียิ้ม ๆ ยังไงโลแรนด์ก็ยังดื้อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน "ขอขนมด้วยนะครับป๊า คุณอาด้วย" เขาว่าพลางยิ้มตาหยี่ออดอ้อน ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินออกไป ดูเหมือนว่าของทุกอย่างก็ได้ครบแล้วคงต้องกลับสักที เขาจึงเอ่ยร่ำลาตรงนั้นแล้วแยกตัวออกมาโดยทันที คุณ Temp Rogers ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Sep 1 2023, 11:30 PM |
|
|
Sep 2 2023, 01:19 AM
โพสต์
#25
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 5 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 1,796 เข้าร่วม : 11-November 20 หมายเลขสมาชิก : 53,612 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: วอลนัตสีดำ | ยาว: 12" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: โก่งเล็กน้อย สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
DIAGON ALLEY | mission 1 | THE NINTH HEIR | เสียงกระดิ่งบริเวณหน้าประตูดังขึ้นเบา ๆ เมื่อชายหนุ่มร่างสูงผลักบานไม้สีม่วงที่ซีดจางตามกาลเวลา พลางก้าวขาเข้าไปยังด้านในร้านที่แวะเวียนเข้ามาหลายครั้งหลายครา ตั้งแต่ได้เข้ามาร่ำเรียนที่ฮอกวอตส์ เขาสอดส่องจนถ้วนทั่วพบว่ามีพ่อมดแม่มดเพียงหยิบมือ ที่มาเลือกจับจ่ายใช้สอยซึ่งนานทีจะได้พบเห็น จากร้านยอดฮิตที่มักจะคราคร่ำไปด้วยผู้คนอยู่เสมอ อย่างร้านเสื้อคลุมทุกโอกาสของมาดามมัลกินส์ รอยยิ้มจึงพลันระบายขึ้นบนใบหน้า เพราะนั่นหมายความว่าเขาจะไม่ต้องใช้เวลาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่นัก สวัสดีจ้ะพ่อหนุ่ม สนใจอะไรเป็นพิเศษไหมจ๊ะ น้ำเสียงฟังดูคุ้นหูดังขึ้นทักทายจากทางด้านหลัง เรียกให้ทายาทคืนจันทร์ดับหันกลับไปหา ครับ ผมมาเลือกซื้อเสื้อคลุมบ้านเรเวนคลอ เรือนผมสีเข้มขยับไหว ยามใบหน้าได้รูปพยักหน้าขึ้นลงพร้อมบอกความต้องการของตน กับหญิงสาวมีอายุท่าทางใจดี หล่อนส่งยิ้มให้กันพลางผายมือไปยังมุมหนึ่งของร้าน ที่เต็มไปด้วยเสื้อคลุมหลากสีแขวนเรียงราย ก่อนเราจะพากันมาหยุดอยู่ในส่วนของชุดประจำบ้านนกอินทรีย์ หรือ นกฮูก ที่เด็กในบ้านต่างพากันเรียกขานอย่างติดตลก เรียวนิ้วที่ดูผ่านการหยิบจับเนื้อผ้ามานับครั้งไม่ถ้วน ไล่ไปตามขนาดของเสื้อคลุมพร้อมกับเสียงฮึมฮัมในลำคอราวกับใช้ความคิด แล้วจึงหยิบเอาเสื้อคลุมสีดำตัดกับสีน้ำเงินออกมาตัวหนึ่ง ซึ่งมองปราดเดียวร่างสูงโปร่งก็รู้ได้ทันที ว่ามันคือขนาดเดียวกันกับที่เขาใส่อยู่ประจำอย่างน่าประทับใจ ทว่า.. เอ่อ ลืมบอกไปว่าผมไม่ได้มาซื้อให้ตัวเอง เสียงทุ้มดังขึ้นท้วงก่อนจะเอ่ยต่อ เธอตัวสูงประมาณนี้ครับ อับบอร์ตยกมือขึ้นขนานชิดกับอกกว้าง ก้มหน้าก้มตาวัดเพื่อจะบอกส่วนสูงของอีกคนด้วยความไม่มั่นใจ ปีสามหรอ อืม เด็กนั่นอาจจะสูงขึ้นกว่าเดิมแล้วหรือเปล่านะ คิดได้ดังนั้นฝ่ามือขาวจึงขยับสูงขึ้นมาอีกนิด ไม่สิ น่าจะสูงประมาณไหล่ผมได้ล่ะมั้ง ก้ม ๆ เงย ๆ วัดจนแน่ใจจึงยืดตัวขึ้นบอกหญิงสาวในชุดสีฉูดฉาดที่จ้องมองมา และยังไม่วายอมยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ในที ก่อนจะเดินหายไปจากเขาเพียงชั่วครู่ แล้วกลับมาพร้อมเสื้อคลุมอีกขนาด ที่เล็กกว่าเดิมเกือบเท่าตัว นี่จ้ะ พอได้หรือเปล่า ชายหนุ่มรับเอาของที่ต้องการมาไว้ในมือ ก่อนจะสบัดมันสองสามทีแล้วนาบเทียบกับลำตัวของตนเอง เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยขณะที่ไล่สำรวจ พร้อมกับจินตนาการถึงร่างของใครอีกคนที่คอยส่งกำปั้นมาให้กันเสมอ ก่อนจะเผยรอยยิ้มพึงพอใจ มาดามมัลกินส์ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง กำลังดีเลยครับ ฝีมือร้ายกาจเช่นเคย หันไปขอบคุณพร้อมเอ่ยชื่นชมในความเฉียบคม ในการเลือกหยิบเสื้อคลุมของหญิงมีอายุที่หัวเราะเริงร่า พลางยกมือขึ้นโบกปฏิเสธเป็นพัลวันว่าไม่ได้ขนาดนั้น ก่อนชายหนุ่มจะหยิบยื่นเงินเกลเลียนจำนวน 50 เกลเลียนให้กับหล่อน แล้วจึงรีบร้อนเดินจากมา ด้วยกลัวเหลือเกินว่าจะบังเอิญเดินไปพบกับตัวต้นเรื่อง ที่ร้องงอแงจะมาด้วยกันให้ได้เมื่อคืนวานเข้า จะให้รู้ไม่ได้เด็ดขาด ว่าแท้จริงแล้วเขาตั้งใจมาเลือกซื้อเสื้อคลุมตัวเก่งเป็นของขวัญเนื่องในโอกาสพิเศษ ที่เธอได้รับเลือกเป็นพรีเฟ็คประจำบ้านครั้งแรกเพียงเท่านั้น | SETH ABBOTT BENOIT | #4682B4 | มาดามมัลกินส์ | #808080 © 2022 The Benoît |
|
|
Sep 2 2023, 03:36 AM
โพสต์
#26
|
|
ปลัดอาวุโสกระทรวงเวทมนตร์ กลุ่ม : คณะรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ โพสต์ : 2,681 เข้าร่วม : 17-April 12 จาก : Seoul, South Korea หมายเลขสมาชิก : 16,839 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: แบล็กทอร์น | ยาว: 14" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: แข็ง สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Perseus Wystan Westbrooke Del Kalzer
. . . ตรอกไดแอกอน Mission 1 หลังจากปลีกตัวแยกมาจากซินเนสเทีย เขารีบเดินแหวกวงล้อมผู้คนที่กำลังเดินกันฝักใฝ่กันเนืองแน่น ผู้คนชลมุน สองก้าวเท้าถือกระเป๋า เดินมุ่งหน้าไปเรื่อยๆ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด แขนเสื้อของคนรอบข้างที่เขาแหวกวงออกมา เกี่ยวโดนของสำคัญที่เขาแนบไว้กับกระเป๋าถือ ฟากฝั่งนึงมีเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวาย ผู้คนวิ่งกันให้ขวักไขว่ เหตุการณ์ไม่ค่อยสงบ เขาจึงหลีกเลี่ยงที่จะไม่เดินไปใกล้ไปบริเวณฟากฝั่งนั้น "พี่ผู้ชายคนนั้น — พี่ทำของตกนะคะ !" เสียงตะโกนตามมาหลังจากที่เขากำลังมุ่งหน้าไปยังทางทิศใต้ แต่เสียงของผู้คนดังกลบเสียงนั้นจนจับคำไม่ได้ เพอร์ซี่ยังคงแหวกว่ายผู้คนแล้วมุ่งหน้าเดินไป แต่สักพักมีมือคว้าชุดสูทของเขา เขาหยุดชะงักและเซเล็กน้อย ก่อนที่จะหันหน้ามาพบเด็กสาวสูงราวหน้าอกของเขา “ขอโทษค่ะ แต่ว่าเม่เห็นเจ้านี่หล่นออกมาจากกระเป๋ากางเกงของพี่” เด็กหญิงพูดไปด้วยหอบไปด้วย น้ำเสียงสั่นพร้อมยื่นซองกระดาษ "โอ้ ขอบคุณนะครับ เกือบไปแล้วเชียว ของสำคัญเลยนะนิ" เพอร์ซี่สีหน้าตกใจ และเขาตอบกลับเด็กสาวตรงหน้า เขารู้สึกต้องตอบแทนเด็กน้อยคนนี้สักอย่าง เนื่องจากเอกสารสำคัญในซองนี้ เป็นสิ่งสำคัญที่เขาเองกำลังจะเอาไปส่งมอบให้กับสำนักพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ต "เอางี้ไปกับพี่ตรงสำนักพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ตสักแปป เดี๋ยวพี่ขอไปส่งเอกสาร แล้วจะพาไปซื้ออุปกรณ์การเรียนให้เป็นการตอบแทนน้องนะครับ" ชายหนุ่มพูดกลับด้วยรอยยิ้ม และเดินนำหน้าเด็กสาวไปยังจุดหมายปลายทางที่ไม่ไกลมากนัก หลังจากดำเนินธุระส่งเอกสารเสร็จเรียบร้อย เพอร์ซี่ได้พาเด็กสาวย้อนกลับไปยังทางตรอกไดแอกอนฝั่งเหนือ จุดหมายที่เขากำหนดไว้นั่นคือ ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เขาสอบถามหนังสืออุปกรณ์การเรียนที่เด็กสาวต่อหน้าอยากได้ นั่นคือ พลังมืด : คู่มือป้องกันตนเอง ราคา 40 เกลเลียน ถึงแม้จะเป็นสิ่งของที่ไม่มีมูลค่ามากมาย แต่เธอก็ไม่ได้ร้องขออะไรเพิ่มเติม เพอร์ซี่รู้สึกไม่สบายใจ จึงหยิบสิ่งของในกระเป๋าถือวิเศษหยิบของขวัญให้เด็กสาวไปเพิ่มเติม พวกเขาทั้งสองใช้เวลาสนทนากันไม่มากนัก ก็พากันแยกย้ายจากกันไป เด็กหญิงคนนี้จะถูกจดจำเอาไว้ในความทรงจำที่มาช่วยให้เขาไม่สูญเสียเอกสารสำคัญไปได้ ชายหนุ่มเดินออกจากร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เพื่อเดินไปตรงจุดที่แยกกลับมาจากซินเนสเทีย ที่เธอนั้นยืนรออยู่ หรือไม่เธอแอบเดินลัดเลาะไปแถวตรอกน็อกเทิร์น ตามประสาที่เธอชอบการสังเกต Perseus Wystan Westbrooke Del Kalzer #A2C8C9 Renesmee Winfield #A3CCC9 |
|
|
Sep 2 2023, 05:30 PM
โพสต์
#27
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 5 กลุ่ม : พรีเฟ็ค โพสต์ : 1,942 เข้าร่วม : 10-November 21 จาก : YLDs space หมายเลขสมาชิก : 58,459 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: มะเกลือ | ยาว: 13" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: โก่งเล็กน้อย สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
DIAGON ALLEY 2 | The Tenth heir | สองเท้าเล็กเริ่มติดสปีดเข้าเกียร์สูงอย่างช่ำชองทันที เมื่อเห็นร่างโปร่งที่สูงกว่าเล็กน้อยของพยอนแจ กำลังหันซ้ายทีขวาที แสดงอาการเลิ่กลั่กไม่ปกปิด แม่มดสาวชั้นปีที่ 3 ซึ่งในอดีตเคยได้ร่วมชั้นกับพยอนแจ เลือกยุติบทบาทความเป็นพี่น้องกันมาตั้งแต่ต้น พยอนแจในวันนั้นที่เดบอราห์เคยช่วยตามการบ้าน รักใคร่สามัคคี สวมเสื้อสีชมมพูในวันอาทิตย์ ถึงขั้นต้องตัดต่อภาพบูดเบี้ยว โพสต์ลงโซเชี่ยลเพื่อชวนเธอในวันนั้น กลับกำลังเดินหนีเธออยู่ในวันนีั้เนี่ยนะ ทั้งๆที่ตนก็ชั้นเดียวกัน แถมในตอนนี้เธออยู่ชั้นปีที่ 3 แล้วเหตุใด ทำไมเธอถึงต้องเป็นพี่ ? คือจะหนีหรอมันเนียนป่ะพยอนแจ ต่อให้ใส่วิกทอมือยาวแปดเมตร หรือโกนคิ้ว ฉันก็จำได้อยู่ดี ปากเล็กกล่าวแผ่วเบา ก่อนเร่งสปีดฝีเท้าเดินฝ่ากลุ่มฝูงชนขยับเข้าใกล้เป้าหมายขึ้นเรื่อยๆ ในหัวจินตนาการถึงตำราการต่อสู้โบราณ ที่พึ่งค้นเจอในคลังมหาสมบัติของบ้านเบอนัวต์ จะต้องโจมตีอีกฝั่งด้วยท่าใดจึงจะหมัดเดียวจอด ทว่าท่าทีลุกลี้ลุกล้นที่เพิ่มขึ้น พร้อมไม้กายสิทธิ์ที่ถูกหยิบขึ้นมาของพยอนแจ กลับทำให้โยลันดาเริ่มหวั่นใจ อย่านะพยอนแ- ไม่ทันสิ้นเสียงเสียงทุ้มต่ำที่ควรจะแหลมกลับดังแหวกฝูงชนออกมา ก้องถึงหูของโยลันดาเช่นกัน ก่อนภาพชายหนุ่มร่างโปร่ง ทำท่าทีอ้อนวอนอย่างน่าอดสู พร้อมน้ำตาไหลพรากปานน้ำตกบนวงหน้าได้รูป เรียกให้โยลันดาอ้าปากค้าง ตกตะลึงกับการแสดงโชว์ สุดอลังการดาวล้านดวงของชายหนุ่ม มันกล้าทำได้ไง นี่อายคนมากนะ อยากแกล้งทำเป็นไม่รู้จักแล้ว เดินหนีกลับหอเลยได้ยัง? พวกแกเชื่อคนง่ายเกินอ่ะลุง เป็นนี่คือเชื่อไม่ลงลิงหลอกเจ้ามาก คลาสครูเงาะเข้าด่วน โยลันดาเบิกตาเล็กกว้างขึ้นกว่าเดิมอีกเท่าตัว เมื่อเหล่าผู้วิเศษ ต่างเริ่มพากันชักไม้กายสิทธิ์ออกมา ตั้งท่าจะยกขึ้นร่ายคาถาป้องกัน ทว่าโยลันดากลับยกมือขึ้นโชว์ว่าตนเองนั้นไม่ได้ถืออาวุธ หรือเตรียมการต่อสู้เสียด้วยซ้ำ ทั้งระยะสายตาของพวกชายแท้ ที่มองข้ามส่วนสูงเธอขึ้นไป นั่นยิ่งทำให้นัยน์ตาวาววับ ลอบจับสังเกตุ เพื่อหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์ผิดปกติ ที่พยอนแจทิ้งระเบิดไว้ให้อย่างหัวเสีย ปีสี่แล้วก็ไม่ดีขึ้นเลย! โอ้ย คือฉันไม่มีเวลาว่างมาเล่นด้วยอ่ะพวกลุง โยมาตามหมา! กล่าวอย่างหงุดหงิด เมื่อแกงค์ชายร่างสูงเริ่มกรูเข้ามาบดบัง นำทัพโดยลุงหัวเขียวไร้การบำรุง ที่เริ่มทำตัวรุ่มร่าม ส่งให้ทายาทแห่งพระจันทร์ อดไม่ได้ที่จะจิ๊ปากกับตนเอง ก่อนพรูลมหายใจตั้งสติ นึกถึงสิ่งที่จะนำพาเธอออกจากตรงนี้และไล่จับหมาตัวใหญ่อย่างพยอนแจให้ได้ทัน ก่อนจะหนีแทรกออกจากตรอก ผ่านก้อนอิฐแคบยับยู่เหล่านั้น ถ้าทำให้เกิดการบาดเจ็บมีหวัง พากันโดนลงโทษแน่ๆ งั้นเอางี้แล้วกัน มือเล็กแอบตั้งท่าเรียกไม้กายสิทธิ์เตรียมพร้อม ก่อนเพ่งหาช่องว่างของพื้นที่ตรงหน้า พร้อมเอ่ยปากเบาร่ายคาถา เด-พรี-โม เกิดลมแรงขนานใหญ่ขึ้นตรงหน้า เรียกให้เหล่าผู้วิเศษมุง ต่างตกใจผงะออกจากบริเวณ เธออาศัยจังหวะชุลมุนใช้คาถาล่องหน โผล่ไปหยุดยืนในฝูงชน จ้องมองพฤติกรรมต่อไปของพยอนแจทันที โชคดีไม่น้อยที่ทั้งเธอและชายหนุ่มตระกูลฮวัง เคยประมือกันมาบ้างแล้ว ในการแข่งขันทัวร์นาเมนต์ใหญ่ของตระกูลดังประจำโลกผู้วิเศษแห่งนี้ มือขาวของพยอนแจ ราดน้ำยาสรรพรสกลางบนอากาศก่อนใช้คาถา เสกกระจายมันเข้าปากของผู้คนทั่วบริเวณ และแน่นอนว่าทายาทแห่งนิวมูน ไม่ยอมพลาดโอกาสทองครั้งสำคัญนี้ เธอเองก็เก็บมาหนึ่งหยดเช่นกัน น้ำยาสีสวยลอยคว้างกลางอากาศ ส่องประกายล้อแสงอ่อนของดวงอาทิตย์ บรรยากาศจอแจของตรอกกลายเป็นแผ่วเบาเมื่อร่างเล็กตัดสินใจคว้ามันกลืนลงคอ โสตประสาทดับลงชั่วครู่ สัมผัสได้ถึงอาการปั่นป่วนภายใน ก่อนจะรู้สึกได้ถึงส่วนสูงที่เพิ่มขึ้น ยกให้เธอได้สูดอากาศหายใจจากเบื้องบน .. คืออยากขายาวบ้างบางที รสชาติแย่มาก สระผมก่อนเอามาใช้หรือเปล่าเนี่ยพยอนแจ กระซิบแผ่วก่อนทำท่าทีกลมกลืนไปกับเหล่าพยอนแจอีกหลายสิบคนทั่วบริเวณ พร้อมค่อยๆขยับใกล้ พยอนแจตัวจริง ในหัวครุ่นคิดถึงแผนการณ์เอาคืนไอ้ตัวแสบ ที่นั่งทำทรงเนียนไปกับเหล่าผู้คน แล้วมันความทรงจำตอนไหน Pinky swear ซะดั้วะะะ ภาพการแตะโป้งก่อนการแข่งขันนัดสำคัญปรากฏขึ้นในหัว ซึ่งโชคดีหรือโชคร้ายไม่แน่ใจนัก เพราะเธอเองดันมีความทรงจำร่วมกันจึงรู้สึกประหลาดเล็กน้อย ที่มุมมองในความทรงจำตอนนี้ เป็นมุมมองผ่านพยอนแจ หมาประจำบ้านฮวังโดนสิ้นเชิง และโชคก็คงไม่ดีนักเพราะพยอนแจไม่ตั้งใจเรียน คาถาน้ำยาสรรพรสเท่าใด มันจึงไม่สามารถกลืนตัวตนของเธอได้ทั้งหมด .. "คือบอกแล้วให้ตั้งใจเรียนเหมือนตอนร้องเพลงเจี่ยเฟย" บอกแล้วว่าให้ดรอปรอเรียนด้วยกัน เมื่อขยับเข้าใกล้พอประมาณพยอนแจตัวปลอมเช่นเธอ ก็ทำตัวเลียนแบบชายหนุ่มตระกูลฮวัง โดยการนั่งยองๆลงด้านข้าง ทำท่าปวดหัวเล็กน้อย ก่อนเสมองไปรอบกาย และวนกลับมาที่พยอนแจที่นั่งห่างเธอไม่ถึงคืบ ปากหนายกยิ้มอ่อนก่อนเอ่ยปากทักออกไป เลย์ลาบอกว่า ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยพยอนแจ เสียงทุ้มเอ่ยทักเพื่อนรักก่อนกระโดดขึ้นขี่คอทันที ถ้าจะไปไหนก็ขอไปด้วย มีพยอนแจเยอะเกินไปมันน่ากลัวขาสั่นหมดแล้วเนี่ย เดินเองไม่ไหวครับเพื่อน กล่าวจบก่อนจะร่ายคาถาเสกเชือกขึ้นพันรอบมือที่คล้องคอพยอนแจไว้อีกที พร้อมยกยิ้มร่ากระชับฝ่ามือประสานคล้องลำคอแกร่งไว้ หนาแน่นเหมือนสล๊อตแม่ลูก เอาล่ะเรามาเป็นพยอนแจกันไปให้หมดเล้ย ว่าแต่ ..ป่านนี้รุ่นพี่คนนั้นคืออยู่ส่วนไหนของตรอกแล้วเนี่ย คือจบภารกิจนี้จะไปแอบตามดูซะหน่อย มัวแต่ไล่จับพยอนแจ | Yolunda Deborah Benoit | #bebebe © 2022 The Benoît |
|
|
Sep 2 2023, 08:54 PM
โพสต์
#28
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 5 กลุ่ม : นักเรียนบ้านสลิธีริน โพสต์ : 356 เข้าร่วม : 26-July 21 หมายเลขสมาชิก : 57,330 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ปอปล่าร์ | ยาว: 12" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: ไม่ยอมงอ สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
ดูเหมือนความวุ่นวายที่เขาตั้งใจก่อขึ้นจะได้ผล ทุกคนคือพยอนเเจไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็คือพยอนเเจ ช่างเป็นภาพที่ตื่นตาตื่นใจ เหมือนกับต้องเล่นเกมส์จับผิดภาพ ต้องหาว่าคนไหนกันเเน่คือพยอนเเจตัวจริง จะเป็นพยอนเเจคนนั้นหรือจะเป็นพยอนเเจคนนี้กันน่า เเค่คิดก็ใจเต้นจนเเทบจะกระเด็นออกมาจากอกเเล้วสิ เเอบหัวเราะคริๆอยู่คนเดียว อย่างรู้สึกชื่นชมในความเก่งของตัวเอง เเค่คิดว่าคนที่กำลังวิ่งไล่จับเขาอย่างโยลันดาพอเห็นว่าในนี้มีพยอนเเจนับสิบอยู่ จะทำหน้ายังไงก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเป็นรอบที่สอง เพราะมัวเเต่จมอยู่กับความคิดชั่วร้ายของตัวเอง พยอนเเจจึงไม่ทันได้ระวังภัยร้ายที่กำลังจะเกิดขึันกับตัวเองในอีกไม่ช้า ทันใดนั้นเองพยอนเเจอีกคนก็กระโดดขึ้นมาขี่คอเขา "โอ๊ยยยยยยยยยยย" เขาร้องออกมาเสียงดังลั่น ความเจ็บวิ่งเเล่นไปทั่วร่างกายของเขา เเละเหมือนกับคอจะหักยังไงก็ไม่รู้ ไม่ใช่ว่าเขาพึ่งจะอายุเท่าไหร่เองหรอทำไมมันถึงปวดขนาดนี้เนี่ย ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจสถานการณ์เเล้วเเหละว่าพยอนเเจอีกคน คือโยลันดา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเทอจะมองเเผนของเขาออกทะลุทะลุปรุโปร่ง เลย์ลาบอกว่า ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยพยอนแจ โยลันดาเอ่ยทักทายเขาทันที ที่เทอกระโดดขี่คอเขา ถ้าจะไปไหนก็ขอไปด้วย มีพยอนแจเยอะเกินไปมันน่ากลัวขาสั่นหมดแล้วเนี่ย เดินเองไม่ไหว" โยลันดาพูดหยอกล้อเขา ก่อนที่เทอจะร่ายคาถาเชือกขึ้นพันรอบมือของตัวเอง ตอนนี้เขาหนีจากการไล่ล่าของอีกฝ่ายไม่ได้เเล้ว การไล่ล่าจบลงเพียงเท่านี้เเล้วสินะ พยอนเเจเเพ้เต็มรูปเเบบ ในขณะเดียวกัน ทุกอย่างมันอยู่ในสายตาของเขาตั้งเเต่เเรกเเล้ว ตั้งเเต่ที่โยลันดากินน้ำยาสรรพรสเข้าไป รวมไปถึงตอนที่พยอนเเจอีกคนโดนจับได้ เเละกำลังกลายเป็นยานพาหนะให้อีกฝ่าย นาฬิกาข้อมือร้องออกมาเมื่อถึงเวลาที่เจ้าของของมันตั้งเอาไว้ เอาละดูเหมือนว่าจะถึงเวลาเเล้วสินะ เขาไม่ได้เร่งรีบอะไร นั่งดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใจเย็น เขานั่งมองดูพยอนเเจอีกคนอ้อนวอน ร้องขอความเห็นใจจากโยลันดาเหมือนกับ ว่าตัวเองกำลังจะโดนฆ่ายังไงอย่างงั้น "โอ๊ยพิโย ปล่อยผมไปเหอะะะ ผมขอร้องง"ตลกดีเหมือนกันที่คนโดนขี่คอร้องอ้อนวอนเเบบนั้น "ยอมเเล้วพิ ปล่อยผมไปเหอะนะได้โปรด" ดูเหมือนว่ามันน้ำยามันจะหมดฤทธิ์เเล้วน่ะสิ เพราะจากเสียงที่ดูใสนุ่มจะเปลี่ยนเป็นทุ่มต่ำ เเล้วไหนจะเป็นลักษณะทางกายภาพที่เริ่มเปลี่ยนกลับไปอย่างที่เคยเป็น ความทรงจำที่เคยได้รับก็หายไปด้วยเช่นกัน ความเข้าใจผิด ที่เกิดจากความมึนของยาบวกกับก้วนความทรงจำก็เริ่มหายไปเช่นกัน "เเล้วหนูมาขี่คอลุงทำไมละเนี่ย" ลุงวัยเก้าสิบพูดขึ้นมาทันที เมื่อความเจ็บปวดที่คอเริ่มประทุขึ้นอีกครั้ง "say cheese " เขาพูดก่อนจะกดปุ่มถ่ายภาพทันที เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้น ภาพที่โยลันดากำลังขี่คอคนเเก่ ช่างเป็นภาพที่น่าจดจำเเละควรค่าเเก่การเก็บไว้เสียเหลือเกิน ในจังหวะที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนี้เเหละเหมาะที่สุดเเล้ว "เอกซ์เปลล์ลิอาร์มัส" คาถาปลดอาวุธถูกร่ายโดยพยอนเเจตัวจริง เเละตามาด้วยคาถาเเช่เเข็ง ตอนนี้โยลันดาขยับตัวไม่ได้อยู่บนคอคุณลุงคนนั้นเเล้ว เขาเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง ก่อนจะเดินไปหาโยลันดา เขายิ้มให้อีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ "พิโยเก่งอะ"" เขาชมอีกฝ่าย ก่อนจะยักไหล่ไปหนึ่งที "เมบี ถ้าพี่ฟังเจียเฟยพี่อาจจะจับผมได้ก็ได้นะ ฮ่าๆ" เขาเเอบดึงเส้นผมโยลันดามาสองเส้น "จะใช้ให้คุ้มเลยเเหละ" เขาพูด "ผมหวังว่าพี่จะมีไรต้องไปทำนะพิโย อย่าคิดจะตามผมเลยเพราะว่ากว่าจะเจอคงน่าจะเปิดเทอมเลยอะ " เขาพูดก่อนจะหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา ใช้คาถาบางอย่างทำให้กระจายไปทั่วร้านบดบังวิสัยทัศน์ของโยลันดารวมถึงคนอื่นๆด้วย ก่อนหยิบน้ำยาขึ้นมาสามขวด ผสมเส้นผมให้เรียบร้อยทั้งสามขวด "บะบายพิโย อันย๊องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" เขาลาอีกฝ่ายก่อนจะดื่มน้ำยาสรรพรส "ผมไม่ได้กะจะหนีพี่ตั้งเเต่เเรกเเล้วโยลันดา " เขาบอกอีกฝ่ายก่อนจะผลักประตูออกไป ทันทีที่ประตูปิดลงเขาก็เปลี่ยนกลายเป็นอีกคนที่โยลันดาไม่รู้จัก เเละเเน่นอนว่าเขาเเอบดึงผมของใครสักคนมาด้วย ไม่ได้มีเพียงเเค่ผมของโยลันดา เเละเขาก็ได้จ้างวานคนเเถวนั้นที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา ให้ดื่มน้ำสรรพรสที่ผสมผมของโยลันดาลงไป เสียเงินเพียงเล็กน้อยเเลกกับการได้ปั้นหัวโยลันดา เเค่นี้ก็ถือว่าคุ้มเเล้วเเหละ อธิบายเเผนการให้เรียบก่อนที่ตัวเองจะเดินจากไป เผื่อใครสงสัยว่าพยอนเเจทำได้ยังไง อย่าลืมสิว่าคนเหล่านั้นได้ความทรงจำของผมไป เเละเเน่นอนว่าของลุงคนนั้นคือความทรงจำล่าสุดยังไงละ ลุงคนนั้นเลยคิดว่าตัวเองคือพยอนเเจที่กำลังวางเเผนทำอะไรสักอย่าง เเละเเน่นอนว่าเขาตั้งใจให้โยลันดาเข้าใจเเบบนั้น ถ้าขืนหนีไปเเบบนี้ไม่นานก็ต้องโดนจับ ทางที่ดีคือต้องจับอีกฝ่ายให้ได้ก่อน เเล้วเจอกันนะพิโย #6495ED Hwang PyeonJae #bebebe Yolunda Deborah Benoit #FFFFFF ลุงเเก่ๆในร้าน ✧ MCCARTHY UNIVERSE ✧ ✧ THE SUNSHINE OF HWANG ✧ HWANG PYEONJAE ⠀⠀ HWANG JUNGWON ⠀⠀ HWANG WOOJIN |
|
|
Sep 3 2023, 01:47 AM
โพสต์
#29
|
|
อาจารย์ประจำบ้านฮัฟเฟิลพัฟ กลุ่ม : ศาสตราจารย์ โพสต์ : 3,280 เข้าร่วม : 27-September 21 จาก : Vientiane, Laos หมายเลขสมาชิก : 58,036 สายเลือด : เกิดจากมักเกิ้ล เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เฟอร์ | ยาว: 13" แกนกลาง: ขนหางเธสตรอล ความยืดหยุ่น: ดีและนุ่ม สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Diagon Alley | Mission 1 1.30 p.m. UTC+0P h i n e u s "... นี่เนสต้องซื้อหนังสือสำหรับปีห้าขนาดนี้เลยหรอพี่?" เสียงขอเนอัสพูดถึงด้วยความอ่อนแรง เมื่อเห็นสิ่งที่เขาจำเป็นต้องซื้อสำหรับชั้นปีที่ห้า "พี่เฉินไม่ได้แบบ ... มีพวกหนังสือเก่าที่พี่เคยใช้เรียนเก็บไว้บ้างเลยจริง ๆ หรอ? ผมก็ไม่ได้อยากซื้อหนังสือแพง ๆ พวกนั้นตลอดสักหน่อย" ฟีเนอัสใส่เสื้อฮู้ดแขนกุดสีชมพูและกางเกงหนังสีดำ พร้อมด้วยพี่ชายผู้จัดการคนสนิทของตนอย่างสตีเฟ่น วนกลับมาที่นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่ถ้านับจากช่วงเวลาในการเปิดเทอมก็เป็นครั้งที่สองแล้ว สำหรับเทอมการศึกษานี้เขายังคงเป็นพรีเฟ็คประจำบ้านฮัฟเฟิลพัฟเช่นเดิม จะมีก็แต่ชั้นปีที่สูงขึ้นมาเป็นชั้นปีที่ห้าแล้ว สิ่งเดียวที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยตั้งแต่เขาเข้าศึกษา คือการพร่ำบ่นเรื่องราคาข้าวของในร้านค้าของตรอกไดแอกอนนั่นเอง แม้มันจะต้องซื้อด้วยความจำเป็นก็เถอะ Stephen Chen Fières "ก็ให้พี่มาช่วยเนสถือของง่ะ เพราะเนสน่าจะซื้อเยอะมากเลยล่ะ พี่เฉินคงไม่ว่าอะไรหรอกใช่ม๊า? ไม่ว่าหรอกเนอะ พี่เฉินรักน้องเนอัสจะตาย!" เขาส่งสายตาอ้อนในเชิงกวนโอ๊ยใส่สตีเฟ่นตามประสาคนสนิท Stephen Chen Fières "หนีผมไปไหนได้ไม่รอดหรอด ฮิ ๆ - โอ๊ะ นั่นไง ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เนสว่าเราไปเริ่มซื้อของจากร้านหนังสือกันดีกว่า" ว่าแล้วนิสัยหุนหันพลันแล่นก็เริ่มทำงานทันที เนอัสวิ่งมุ่งตรงไปที่ร้านหนังสือเจ้าประจำ ที่เขาใช้ซื้อหนังสือเรียนตั้งแต่ปีที่หนึ่งในฮอกวอตส์ ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนของวัน ร้านหนังสือที่นี่ก็ยังคงเป็นที่นิยมสำหรับนักเรียนและผู้จบการศึกษาเสมอ สองนัยน์ตามองกระดาษในมือสลับกับชั้นวางหนังสือสุดเรียงราย มองไปทางไหนก็มีแต่หนังสือเต็มไปหมด ก็ดูสมกับเป็นร้านหนังสือดีนี่ Stephen Chen Fières "อ่าม ... ก็ต้องซื้อตำราดาราศาสตร์ระดับสูงสำหรับวิชาดาราศาสตร์ ความมีภูมิธรรมสูงส่งของธรรมชาติ บลา ๆ ๆ อะไรไม่รู้ที่ชื่อยาว ๆ ของวิชาประวัติศาสตร์เวทมนตร์ และอีกเล่มก็น่าจะหนังสืออักษรรูนโบราณที่แบบหนา ๆ หน่อย" เขาไล่เรียงชื่อหนังสือพวกนั้นให้แก่คนโตกว่าได้ฟัง "ถ้าเป็นหนังสือสำหรับปีห้าก็น่าจะอยู่แถว ๆ นี้ล่ะมั้ง? เดี๋ยวเนสขอหาหนังสือแป๊ป" เนอัสกับการหาตามหาสิ่งของเป็นเรื่องแสลงต่อกัน กล่าวคือไม่ว่าอย่างไร เนอัสจะไม่มีจากหาของพวกนั้นเจอได้ในเวลาอันสั้น แม้ของที่เขาหาอยู่จะวางไว้ตรงหน้าเด็กหนุ่มแล้วก็ตาม การหาหนังสือครั้งนี้ก็เป็นดั่งที่กล่าวไว้เช่นเดียวกัน เจโรมหนุ่มแทบเอาใบหน้าของตัวเองไปจ้องสันหนังสือพวกนั้นจนตาติดเข้าไปแล้ว เขาก็ยังไม่เจอสิ่งที่เรียกว่าหนังสือเรียนสำหรับปีห้าเลยสักเล่ม ในใจเริ่มเกิดความหงุดหงิดในตนเองอยู่ไม่เล็กน้อย ถ้าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองล่ะก็ ป่านนี้เขาคงกว้านหนังสือพวกนี้ออกมาจากชั้นจนเกลี้ยงแล้ว "โอ๊ย แล้วมันหายากอะไรขนาดนั่นล่ะเนี่ย?! พี่เฉิน ผมไม่เจอหนังสือที่ต้องใช้เลย--- อั๊ก!" น้ำเสียงที่กำลังบ่นด้วยความหงุดหงิกกลับต้องเงียบลง เมื่อผู้เป็นพี่อย่างสตีเฟ่นแบกหนังสือกองใหญ่ไว้ในอ้อมอก และส่งต่อให้ฟีเนอัสที่กำลังตามหาหนังสือพวกนั้นอยู่ "ตำราดาราศาสตร์ระดับสูง ... ความมีภูมิธรรมสูงส่งของธรรมชาติ ... หนังสืออักษรรูนโบราณ อ้าว ครบแล้วนี่ พี่ไปหามาได้ยังไงอ่ะ?" Stephen Chen Fières "อะ อ้าวหรอ? แหะ ๆ ก็เนสไม่เห็นอ่ะ ... แต่ผมไม่ผิดนะ!" เขารีบแก้ต่างให้แก่ตัวเอง ก่อนที่จะล้วงมือเข้ากระเป๋าเสื้อไปเพื่อหาเงินเกลเลียนขึ้นมาเพื่อเตรียมจ่าย แต่ก็ต้องตกใจขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาไม่เจอแม้แต่กระเป๋าเงินใบเดิมที่ใช้เป็นประจำ ฟีเนอัสรีบวางกองหนังสือไว้ข้างตัวที่ใกล้ที่สุด และคลำหามันในทุกกระเป๋าที่เขาพอนึกออกว่าสามารถใส่มันไว้ตรงไหนบ้าง Stephen Chen Fières "กระเป๋าตังค์อ่ะดิพี่ เนสว่าเนสก็หยิบมันใส่กระเป๋าเสื้อมานะ แต่ตอนนี้มันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้อ่ะ ... เนี่ย มีแต่ห้าสิบเกลเลียนติดตัวไว้อยู่เลย" เนสกางมือที่มีเหรียญที่รวมเป็นเงินทั้งหมดนั่นให้เฉินดู "โห แค่หนังสือตำราดาราศาสตร์ระดับสูงเล่มเดียว ก็ปาไปตั้งห้าสิบเกลเลียนแล้วอ่ะ ชิบแล้ว ... แบบนี้ก็ซื้อได้ไม่หมดแน่เลย เนสว่าพวกเราต้องกลับไปเอาเงินเพิ่ม---" Stephen Chen Fières ตาของเด็กหนุ่มชั้นปีที่ห้าลุกวาวขึ้นทันที เมื่อสตีเฟ่นเสนอทางเลือกอีกทางที่จะช่วยเนอัสให้ซื้อหนังสือนั่นทั้งหมด โดยการให้เนอัสซื้อแค่หนังสือดาราศาสตร์เล่มเดียวก็พอ ส่วนเขาจะเป็นคนออกเงินซื้อหนังสือที่เหลือให้แก่เนอัสเอง "โห แทนที่จะซื้อให้น้องไปให้หมดเลย ... ไม่ใจเลยพี่อ่ะ" เขาข่มความดีใจไว้ด้วยการพูดแซวเฉินขำ ๆ Stephen Chen Fières "โอ๊ย ผมก็พูดเล่นเฉย ๆ ล่ะแม๊ะ?! ยัังไงก็ขอบคุณมาก ๆ ครับพี่! เนสว่าเราไปจ่ายเงินกันเลยดีกว่า!" สุดท้ายก็กลายเป็นการช็อปปิ้งในงบห้าสิบเกลเลียนไปโดยปริยาย หนังสือตำราดาราศาสตร์ระดับสูงราคาห้าสิบเกลเลียน คือสิ่งเดียวที่เนอัสออกเงินซื้อด้วยตัวเองในวันนี้ ส่วนหนังสือที่เหลือก็ให้เป็นหน้าที่ของสตีเฟ่นที่ทำตามสัญญาเมื่อครู่ที่ได้บอกไว้ ใช้เวลาที่เคาทน์เตอร์จ่ายเงินไม่นาน ทั้งสองก็เดินออกมาจากร้านและตรงกลับไปเก็บของที่รถยนต์ไว้ก่อนในที่สุด Phineus Jarome Fières #DA627D Stephen Chen Fières #926C15 |
|
|
Sep 3 2023, 02:16 AM
โพสต์
#30
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : พรีเฟ็ค โพสต์ : 931 เข้าร่วม : 9-November 21 หมายเลขสมาชิก : 58,444 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: แบล็กทอร์น | ยาว: 11" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ดัดโค้งงอเล็กน้อย สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Diagon Alley 2.15 PM UTC+0L e o nร่างของเด็กหนุ่มวัยยี่สิบเศษ ก้าวผ่านกำแพงหินหลังจากทำการเปิดมันด้วยวิธีเฉพาะสำหรับผู้วิเศษ วันนี้มันจะดีกว่านี้ถ้าเกิดว่าเลออนมาที่ตรอกแห่งนี้คนเดียว แต่ในเมื่อมีเจ้าเด็กตัวสูงผู้เป็นญาติห่าง ๆ ขอติดสอยห้อยตามมาด้วย แล้วมีหรือที่เด็กหนุ่มจะปฏิเสธได้ลง ในเมื่อคำว่าญาติผู้พี่และรุ่นพี่ในบ้านมันค้ำคออยู่เช่นนี้ ดวงตาเรียวหันมองคนข้างตัวเล็กน้อยก่อนเหยิบสมุดบันทึกเล่มเล็ก ที่พกติดมาด้วยขึ้นอ่านรายการที่ต้องซื้อในวันนี้ แล้วเก็บมันลงสู่กระเป๋ากางเกง ผินใบหน้ากลับมายังคนข้างตัว ลีวายจะไปไหนก่อน ? ฟูจิวาระคนน้องไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ทำแต่เพียงคว้ามือใหญ่กว่าของลีวาย ที่เขามองว่าเจ้าตัวเหมือนลูกหมาโกลเด้นท์ตัวหนึ่ง เดินผ่านฝูงชนแสนวุ่นวายเข้ามายังธนาคารกริงกอตส์เพื่อทำการเบิกเงินจำนวนหนึ่ง สำหรับการรับบทพี่เลี้ยงเด็กหนึ่งวันเต็ม ๆ หรือมันอาจจะไม่ใช่แค่หนึ่ง ถ้าหากทางบ้านแม่ไม่ได้ตั้งใจจะส่งเจ้าเด็กนี่มาให้เขาดูแลจนกว่าลีวายจะจบการศึกษา แบบนั้นคงวุ่นวายตาย ใช้เวลาไม่นาน เลออนลากลีวายมายังร้านนกฮูกอายล๊อปส์ และ ร้านสัตว์วิเศษ ร้านสำหรับสัตว์เลี้ยงตัวแรกของนักเรียนหลาย ๆ คน เช่นเดียวตอนที่เด็กหนุ่มมายังที่นี่ครั้งแรก เลออนถูกชะตากับนกฮูกโรงนาตัวหนึ่งในร้าน ที่เป็นตัวที่เล็กที่สุดในบรรดาลูกนกฮูกที่เกิดมาในคอกเดียวกัน จึงตัดสินใจรับน้องกลับไปเลี้ยงจนจบการศึกษา จนถึงตอนนี้มันได้รับการดูแลจาดผู้เป็นพ่อของเขาไปแล้ว ไม่ต้องรีบเลือก เอาตัวที่รู้สึกว่าเราสามารถอยู่กับเขาไปได้ตลอด หวังว่านายจะไม่โดนพวกมันพยศเอาซะก่อนแล้วกันนะ เด็กหนุ่มกว่าเตือนพร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก น้ำเสียงหวานกล่าเพียงเท่านั้น ถึงจะบอกว่ารอได้แต่ก็ใช่ว่าเด็กหนุ่มจะยทนรออยู่เฉย ๆ เลออนเดินตามลีวายอยู่ตลอดเพื่อสังเกตอาการและพฤติกรรม เพื่อเตรียมรับมือสำหรับการอยู่ร่วมกันในอนาคด ในกรณีที่มีเหตุจำเป็น อย่างน้อยก็คงรับมือกับคำพูดที่ไม่ค่อยเข้าหูในบางที เวลาผ่านไปนานกว่าที่คิดในที่สุดญาติผู้น้อง ได้ทำการเลือกสัตว์เลี้ยงตัวแรกของตัวเอง โดยค่าตัวน้องทั้งหมดตกเป็นหน้าที่ของเลออนในการจ่ายเงินตามที่คาดเอาไว้ โชคดีที่น้องคนนี้ค่าตัวไม่ได้แรงมากจนถึงขั้นต้องคิดแล้วคิดอีก เด็กหนุ่มจูงมือคนตัวสูงกว่าออกจากร้านขายสัตว์วิเศษ พร้อมกับเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในกระเป๋าสะพายบนไหล่คนโตกว่า คิ้วเรียวขมวดมุ่นอยู่หลายหน ทั้งทื่เจ้าตัวเล็กนี่เป็นของเขาเองก้ไม่ใช่ ไหงต้องมาแบกให้อีกก็ไม่แน่ใจ ขาเรียวก้าวต่อมาจนถึงหน้าร้านหม้อใหญ่ ร้านจำหน่ายหม้อใหญ่สำหรับการปรุงยา จุดสังเกตที่ง่ายที่สุดก็เห็นจะเป็น หม้อใหญ่ทรงกลมที่กองซ้อนกันอยู่บริเวณหน้าร้าน มือเรียวผลักประตูร้านเข้าไปด้านใน พร้อมกับรอยยิ้มหวานที่มอบให้แก่เจ้าของร้าน ก่อนเดินหลบเข้าไปยังมุมเพื่อเลือกดูหม้อที่ต้องการ Levi Klay คนเด็กกว่าถาม เลออนหันไปเอ่ยคำหยอกล้อกับคนข้างตัวระหว่างที่ทำการชำระเงินสำหรับค่าหม้อทั้งสองใบ สำหรับการสอนปรุงด้วยตัวเองที่บ้านหนึ่งศูนย์หนึ่ง เหตุที่ต้องซื้อสองใบก็เพราะว่ากันการเกิดเหตุการณ์หม้อละลาย แบบที่ตัวเขาเองเคยเจอในห้องเรียนปรุงยา เพียงเพราะใส่ขนเม่นเกินลงไป ทำเอาแตกตื่นกันเกือบทั้งห้อง ทั้งสองออกจากร้านหม้อใหญ่ เลออนหันกลับไปมองตาคนน้องเพียงเล็กน้อย ก่อนจะคว้าแขนญาติตัวเองตรงมายังร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว คนโตกว่าเป็นใยเดินนำเข้าไปนั่งในมุมในสุดของร้าน เพียงเพราะต้องการความสงบสุขของวันให้มากขึ้นก็เท่านั้น เราเอาซันเดย์มะนาว ขอซอสช็อกโกแลตเยอะ ๆ นะ แล้วก็ไม่เอาเชอร์รี เลออนกล่าว เลออนกรอกตาไปมาเล็กน้อยกับคำพูดที่ได้รับ อยากจะเอื้อมไปตีตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่อง อีกอย่างตอนนี้เขาไม่ได้อยากจะต่อปากต่อคำมากขนาดนั้น ในตอนที่น้ำตาลกำลังตกแบบนี้ เด็กหนุ่มยกมือข้างหนึ่งขึ้นเท้างคางรอให้อีกคนจัดการเรื่องเมนูของหวานให้เรียบร้อย พลางสำรวจใบหน้าของอีกฝ่ายไปพลาง ๆ สันกรามชัดคมจนได้รูป ดวงตากลม สันจมูกโด่ง รับกับทรงของริมฝีปากเป็นอย่างดี บางครั้งก็ยังนึกสงสัยว่าแกฝ่ายเป็นญาติฝ่ายแม่อย่างไร ถึงได้ไม่มีอะไรเหมือนกับตัวเลออนเองเลยสักนิด Leon Fujiwara Fières #4D94AC Levi Klay #908471 |
|
|
Sep 3 2023, 03:29 AM
โพสต์
#31
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 4 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ โพสต์ : 328 เข้าร่วม : 10-April 22 จาก : California, USA หมายเลขสมาชิก : 60,054 สายเลือด : เกิดจากมักเกิ้ล เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 13" แกนกลาง: ขนยูนิคอร์น ความยืดหยุ่น: อ่อนนุ่ม สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Diagon Alley 1.30 P.M.S t e p h e n ชายหนุ่มในเสื้อเชิร์ตพับแขนสีขาวและกางเกงขายาวสีดำสุภาพ ที่ตรงหน้าของเขามีเด็กหนุ่มในการดูแลของตนเดินนำอยู่ พาตัวเองและเขามาที่ตรอกไดแอกอนตามคำร้องขอของฟีเนอัส นักเรียนชั้นปีที่ห้าที่ต้องมาซื้อหนังสือเรียนในวันนี้ ทั้งที่เด็กหนุ่มตรงหน้าก็สามารถขับรถไปไหนมาได้เองพร้อมใบขับขี่ได้แล้ว แต่เนอัสก็ยังคงไหว้วานให้สตีเฟ่นเขาพาไปไหนมาไหนอยู่เสมอ "... นี่เนสต้องซื้อหนังสือสำหรับปีห้าขนาดนี้เลยหรอพี่?" ไม่ทันไรก็มีเสียงของคนเด็กกว่าบ่นขึ้นมาตามอากาศแล้ว "พี่เฉินไม่ได้แบบ ... มีพวกหนังสือเก่าที่พี่เคยใช้เรียนเก็บไว้บ้างเลยจริง ๆ หรอ? ผมก็ไม่ได้อยากซื้อหนังสือแพง ๆ พวกนั้นตลอดสักหน่อย" "ถ้าพี่มีพี่ก็ให้เรายืมไปตั้งนานแล้ว เราอย่าลืมสิว่าพี่ไม่ได้จบจากฮอกวอตส์นะ" เขาตอบคำถามเมื่อครู่ของเนอัสไปพร้อมหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะถามบางอย่างออกไป "แล้วนี่เราให้พี่ลงจากรถมาด้วยทำไมล่ะครับ?" "ก็ให้พี่มาช่วยเนสถือของง่ะ เพราะเนสน่าจะซื้อเยอะมากเลยล่ะ พี่เฉินคงไม่ว่าอะไรหรอกใช่ม๊า? ไม่ว่าหรอกเนอะ พี่เฉินรักน้องเนอัสจะตาย!" ได้ยินแบบนั้นก็ทำเอาเฉินถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ "เฮ้อ...แล้วถ้าวันไหนพี่ไม่อยู่ช่วยขึ้นมา เราจะเอาตัวเองรอดไหมล่ะเนี่ย หืม?" "หนีผมไปไหนได้ไม่รอดหรอด ฮิ ๆ - โอ๊ะ นั่นไง ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เนสว่าเราไปเริ่มซื้อของจากร้านหนังสือกันดีกว่า" ฟีเนอัสเองก็เป็นแบบนี้เป็นประจำ ตัดสินใจไวและสมาธิสั้น เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มเดินนำหน้าตัวเองไปร้านที่เขาว่าแล้ว สตีเฟ่นที่ก็รีบเร่งฝีเท้าขึ้นเพื่อตามหลังเนอัสให้ทัน การมาตรอกไดแอกอนในครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของสตีเฟ่น แต่มันก็เป็นการดีกว่าที่การที่ปล่อยให้ตัวเองพลัดหลง อยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นชินแบบนี้ เข้ามาภายในร้านตัวบรรจงและหยดหมึกที่คนเสื้อชมพูสดว่าไว้ สำหรับสตีเฟ่นแล้ว ที่นี่ก็ไม่ต่างจากร้านหนังสือที่สามารถพบเห็นได้ในลอนดอนสักเท่าไหร่ เว้นเสียแต่ว่าที่แห่งนี้มีแต่ผู้วิเศษเช่นเขาและเจโรมเข้ามาใช้บริการ บ้างก็เป็นผู้ปกครองของเด็กที่เกิดจากมักเกิ้ลบ้าง หลากเพศหลากวัยที่ผสมกันไปในร้านหนังสือแห่งนี้ สองขายาวเดินตามต้นเรื่องไปจุดที่เนอัสยืนอ่านอะไรบางอย่างอยู่ "ไหน วันนี้เราต้องซื้ออะไรบ้างครับ?" "อ่าม ... ก็ต้องซื้อตำราดาราศาสตร์ระดับสูงสำหรับวิชาดาราศาสตร์ ความมีภูมิธรรมสูงส่งของธรรมชาติ บลา ๆ ๆ อะไรไม่รู้ที่ชื่อยาว ๆ ของวิชาประวัติศาสตร์เวทมนตร์ และอีกเล่มก็น่าจะหนังสืออักษรรูนโบราณที่แบบหนา ๆ หน่อย ถ้าเป็นหนังสือสำหรับปีห้าก็น่าจะอยู่แถว ๆ นี้ล่ะมั้ง? เดี๋ยวเนสขอหาหนังสือแป๊ป" พนันได้เลย ว่าให้ตายอย่างไรเนอัสก็หาหนังสือสำหรับปีห้าเจอหรอก เพราะที่ที่เนอัสกำลังยืนมองหาอยู่ มีป้ายติดไว้ว่าเป็นหนังสือเรียนสำหรับเด็กปีหนึ่งต่างหาก สตีเฟ่นที่เห็นดังนั้นก็กำลังจะบอกให้เขาได้รับรู้ แต่เขาก็จำได้ดีว่าหากเข้าไปขัดความพยายามตอนนี้ มีแต่จะโดนคนเด็กกว่าหงุดหงิดใส่แน่นอน เขาจึงเดินถอยออกมาและเดินไปส่วนอื่นที่อยู่ไม่ไกลกันมากนัก โชคดีที่สิ่งที่คนเรียนต้องการตามหาอยู่นั้น อยู่แค่ฝั่งตรงข้ามกับชั้นหนังสือที่เด็กชายแทบเอาหน้าจุ่มเข้าไปแล้ว สตีเฟ่นที่ความจำดีอยู่พอสมควรจำได้ว่าฟีเนอัสต้องการอะไร เขาจึงเริ่มมองหารายชื่อหนังสือพวกนั้นจากสัน สายตาที่ดีกว่าพบเข้ากับทั้งสามเล่มที่อยู่ในรายการซื้อในรวดเร็ว สองมือจึงเอื้อมไปหยิบเข้ามาไว้กับตัวเองจนครบ น้ำหนักนั่นไม่ใช่น้อย ๆ เลย ต้องรีบกลับไปเอาให้เนอัสแล้วล่ะ "โอ๊ย แล้วมันหายากอะไรขนาดนั่นล่ะเนี่ย?! พี่เฉิน ผมไม่เจอหนังสือที่ต้องใช้เลย--- อั๊ก!" น่าจะเป็นช่วงที่เขากำลังจะหันมาพูดกับตนพอดี เฉินจึงรีบยกมันให้แก่เขาทันที "ตำราดาราศาสตร์ระดับสูง ... ความมีภูมิธรรมสูงส่งของธรรมชาติ ... หนังสืออักษรรูนโบราณ อ้าว ครบแล้วนี่ พี่ไปหามาได้ยังไงอ่ะ?" "อ่า...พี่ก็ไม่ได้ไปหาไหนไกลเลยครับ ชั้นวางมันอยู่ตรงข้ามนู่นน่ะ" เฉินตอบขณะที่ชี้ไปทางเดิมที่เดินมา "อะ อ้าวหรอ? แหะ ๆ ก็เนสไม่เห็นอ่ะ ... แต่ผมไม่ผิดนะ!" ก็เป็นแบบเสมอไม่ว่าจะเวลาไหน เฉินคิดขึ้นในใจขณะที่ฟังเนอัสแก้ตัวไปด้วย พร้อมยืนดูเด็กหนุ่มกำลังทำอะไรบางอย่างกระเป๋าเสื้อ รวมไปถึงกางเกงและอื่น ๆ บนเสื้อผ้าของเขา ท่าทางดูเอาจริงมากขึ้นเมื่อเนอัสวางหนังสือลง และค้นหาพวกมันอย่างจริงจังด้วยหน้าที่เคร่งเครียด อย่าบอกนะว่าลืมอะไรไว้อีกแล้วน่ะ? ตัวเขาเองก็พลางนึกถึงภาพในรถยนต์ของตนเอง ว่ามีอะไรตกค้างไว้ภายในนั้นหรือเปล่า "หาอะไรอยู่ล่ะคราวนี้? หรือทำอะไรตกหายไว้ในร้านหรือเปล่า?" "กระเป๋าตังค์อ่ะดิพี่ เนสว่าเนสก็หยิบมันใส่กระเป๋าเสื้อมานะ แต่ตอนนี้มันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้อ่ะ ... เนี่ย มีแต่ห้าสิบเกลเลียนติดตัวไว้อยู่เลย" นี่เนอัสลืมเหรียญไว้ในเสื้อผ้าตั้งห้าสิบเกลเลียนเลยหรอ? "โห แค่หนังสือตำราดาราศาสตร์ระดับสูงเล่มเดียว ก็ปาไปตั้งห้าสิบเกลเลียนแล้วอ่ะ ชิบแล้ว ... แบบนี้ก็ซื้อได้ไม่หมดแน่เลย เนสว่าพวกเราต้องกลับไปเอาเงินเพิ่ม---" "ไม่ต้องหรอกครับ เราก็ซื้อแค่หนังสือเล่มนั้นที่เราว่าไปก็ได้ พี่พอมีเงินเกลเลียนติดตัวอยู่บ้างแหละ เดี๋ยวพี่ซื้อหนังสือที่เหลือให้เนสเองครับ" เขารีบเสนอทางออกให้แก่เนอัส หลังนึกออกได้ว่าตัวเองพอมีเงินเกลเลียนติดตัวไว้อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้น "โห แทนที่จะซื้อให้น้องไปให้หมดเลย ... ไม่ใจเลยพี่อ่ะ" "พี่ก็ไม่ได้มีเงินติดเกลเลียนติดตัวเยอะขนาดนั้นเถอะ ตั้งแต่มาที่นี่พี่ยังไม่ได้แลกเงินผอนด์เป็นเกลเลียนเลย คงซื้อให้เราไม่ได้ทั้งหมดหรอกครับ" "โอ๊ย ผมก็พูดเล่นเฉย ๆ ล่ะแม๊ะ?! ยัังไงก็ขอบคุณมาก ๆ ครับพี่! เนสว่าเราไปจ่ายเงินกันเลยดีกว่า!" เก้าสิบเกลเลียนคือจำนวนเงินหนังสือที่สตีเฟ่นต้องจ่าย เป็นค่าหนังสือที่เหลือให้แก่เนอัสที่เขามีติดตัวแค่นั้น เห็นทีเขาต้องคงรีบออกไปแลกเงินติดตัวไว้เพิ่มมากกว่านี้แล้ว ในที่สุดทั้งสองก็เดินออกจากร้านมาพร้อมกับธุระที่เสร็จสิ้น ยกให้เนอัสเป็นคนแบกกองหนังสือของตัวเอง ส่งเขาให้กลับไปเก็บหนังสือนั่นที่รถยนต์ของสตีเฟ่นก่อน ส่วนเฉินก็เดินตรงไปยังธนาคารกริงกอตส์เพื่อเบิกเกลเลียนจากเงินปอนด์ให้เรียบร้อย เสร็จสิ้นธุระของตนเองอย่างเรียบร้อยเช่นเดียวกัน Stephen Chen Fières #926C15 Phineus Jarome Fières #DA627D |
|
|
Sep 3 2023, 04:31 AM
โพสต์
#32
|
|
หัวหน้ากองอุบัติเหตุและหายนะเนื่องด้วยเวทมนตร์ กลุ่ม : เจ้าหน้าที่กระทรวงเวทมนตร์ โพสต์ : 1,048 เข้าร่วม : 16-October 20 จาก : ที่ที่ฉันยืนอยู่ หมายเลขสมาชิก : 45,157 สายเลือด : เกิดจากมักเกิ้ล เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ลาร์ช | ยาว: 12" แกนกลาง: ขนยูนิคอร์น ความยืดหยุ่น: ไม่ยืดหยุ่น สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Diagon Alley | Mission 1 11 amT O M M Y "ฟังนะแอนโทนี่ ผมไม่ได้ที่จะ-" สัญญาณขาดหายไปทันทีที่ชายหนุ่มก้าวเข้าสู่ตรอกไดแอกอน ทอมมี่ แม็กแฮร์ริสัน ฟิแอร์ถอนหายใจออกมายาวเหยียด เขาลืมเสียซะสนิทว่าโลกเวทมนตร์นั้นยังไม่มีวิวัฒนาการ ในการใช้เทคโนโลยีจากโลกมักเกิ้ล แม็กแฮร์ริสันถอดหูฟังบลูทูธสีขาวออกจากหูของเขา ในเมื่อมันใช้การไม่ได้ในตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร เดี๋ยวหลังจากกลับออกมาจากตรอกไดแอกอน เขาค่อยหาทางอธิบายกับผู้ช่วยของเขาเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น แม็กแฮร์ริสันก้าวเข้าไปด้านในตรอกไดแอกอนที่เต็มไปด้วยผู้คน เขาสวมแว่นกันแดดสีดำปิดดวงตาสีน้ำตาลของเขา สวมเสื้อโค้ทสีน้ำเงินเข้มตัวหนาเดินผ่านคนอื่น ๆ ที่มาจับจ่ายซื้อสอยสินค้าต่าง ๆ เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มนึกถึงช่วงเวลาที่เขาได้เป็นนักเรียนที่ฮอกวอตส์ มันสนุกและเต็มไปด้วยเรื่องราวมากมาย แม้เขาจะยังรู้สึกสบายใจมากกว่าที่จะอยู่ในโลกมักเกิ้ล แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเองกนึกถึงช่วงเวลาเหล่านั้น ทอมมี่ไม่รีรอหรือแวะดูสิ่งของในร้านขายอื่น ๆ ให้เสียเวลา เขาเดินทางไปยังตรอกไดแอกอนฝั่งใต้เพื่อไปตามนัดหมาย แม็กแฮร์ริสันได้สั่งซื้อสินค้าบางอย่าง กับชายชราในร้านขายของทิ้งแล้วเอาไว้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ตอนนี้เขาจึงมารับมัน ทันทีที่ไปถึงประตูบ้านเก่า ๆ ชายหนุ่มก็ไม่รีรอที่จะเปิดประตูร้านเข้าไป "สวัสดี... ผมทอมมี่ แม็กแฮร์ริสัน" เสียงทุ้มเอ่ยแนะนำตัวเมื่อเข้ามายืนอยู่หน้าเคาท์เตอร์ร้าน ชายชราเจ้าของร้านขายของทิ้งแล้วพิจารณาทอมมี่อยู่ครู่หนึ่งแต่ไม่พูดอะไร ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนเงียบไปสักพักใหญ่ "ช่วยรอสักครู่..." ชายชรากล่าวก่อนที่เดินหายไป ทอมมี่จึงอาศัยเวลานี้ในตอนนี้เพื่อสำรวจของเก่า ๆ ที่ใช้การไม่ได้ไปเรื่อย ๆ ภายในร้านแห่งนี้มีของน่าสนใจมากมาย ทั้งนาฬิกาที่หมดสภาพหรือแม้กระทั่งเครื่องมือต่าง ๆ ของผู้วิเศษที่ไม่ใช่แล้วแถมของพวกนี้ช่างไร้ค่าและราคาจริง ๆ แต่เป้าหมายของทอมมี่ในการมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อซื้อของไร้ค่าพวกนั้น เขามีบางสิ่งที่น่าสนใจกว่ารออยู่ "มาแล้วพ่อหนุ่ม" ทอมมี่จ้องกล่องสีดำตัดเหลี่ยมทองที่เปรอะไปด้วยดิน ชายชราเสกคาถาให้มันลอยมาอยู่ตรงหน้าทอมมี่ และใช่... เจ้ากล่องนี้มันคือ กล่องสุ่มของทิ้งแล้ว ที่มีมูลค่าถึงห้าสิบเกลเลียน ชายหนุ่มไม่มีทางรู้ด้วยซ้ำว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาคาดหวังว่าเขาจะได้พบสิ่งที่ต้องการ "ขอบคุณ" ทอมมี่รับกล่องนี้มาและยื่นเกลเลียนในถุงสีขาวที่มีพอจำนวนพอดีไปให้ โชคดีที่ขนาดกล่องไม่ใหญ่มากเขาถึงสามารถอุ้มมันไปได้ ตอนนี้แค่หวังว่าเขาจะไม่ผิดหวังเมื่อเปิดมันออกมา Tommy McHarrison Fieres #FBB917 |
|
|
Sep 4 2023, 12:40 AM
โพสต์
#33
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟ โพสต์ : 16 เข้าร่วม : 7-August 23 หมายเลขสมาชิก : 62,817 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: บีช | ยาว: 13" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: โก่งเล็กน้อย สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
copyright Leon Fuchizawa Levi Klay
Diagon Alley , 2.15 PM ผมขอคิดก่อน ช้า ไม่ฟังละ ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มได้เอ่ย พี่ชายอย่างเลออนก็ได้ ลากตัวเขาเข้าไปที่ธนาคารกริงกอตสิ์ ก่อนจะพากันที่ร้านสัตว์วิเศษ พี่รู้ได้ไงว่าผมจะให้พี่พามาที่นี้ เด็กหนุ่มเอ่ย ผมเลือกนานนะ พี่รอได้ป่าว ลีวายได้เอ่ยขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับหันมามองหน้ามามองเลออนผู้เป็นพี่ชาย เออน่า รอได้ เลือกไปเลย เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินไปดูสัตว์เลี้ยงต่างๆภายในร้าน โดยมีผู้เป็นพี่ชายเดินตามอยู่ข้างหลัง เขาได้เดินดูสำรวจรอบร้านพลางขบคิดไปในหัวว่าจะเลือกสัตว์ชนิดใดดี ที่จะเข้ากับเขาได้ ระหว่างนั้นเสียงของร่างสูงที่เดินตามเขามานั้นก็ได้เอ่ยขึ้น ไม่ต้องรีบเลือก เอาตัวที่รู้สึกว่าเราสามารถอยู่กับเขาไปได้ตลอด หวังว่านายจะไม่โดนพวกมันพยศเอาซะก่อนแล้วกันนะ ลีวายได้แต่มองตาขวางใส่พี่ชายของเขาที่กำลังหัวเราะ ก่อนจะเดินดูสัตว์เลี้ยงอีกรอบภายในร้าน ก่อนจะเดินไปเห็นก้อนกลมขาว ที่สะดุดตาเข้าให้ ซึ่งมันเป็นนกฮูกหิมะ ลำตัวขาวล้วน กำลังยืนมองผู้คนอยู่ที่ประตูทางเข้าภายในร้าน พลางเอ่ยพร้อมกับชี้ขึ้นไปให้พี่ชายได้เห็น ผมเอาตัวนี้หละ ผู้เป็นพี่ชายได้พยักหน้ารับก่อนจะพากันไปจ่ายเงิน จากนั้นก็ได้ทิ้งเจ้าตัวหิมะให้ร่างสูงของผู้เป็นพี่เดินแบกไว้ที่ไหล่ โดยที่แอบขำพี่ชายของเขาไปตลอดทาง ขาเรียวทั้งสองคนก็ได้เดินมาถึงที่หน้าร้านหม้อใหญ่ มือเรียวของร่างสูงก็ผลักประตูร้านเข้าไปด้านใน ก่อนจะเดินเข้าไปในที่มุมๆนึงภายในร้าน เด็กหนุ่มได้แต่มองผู้เป็นพี่ที่กำลังเลือกหม้ออย่างสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า หม้อในมือพี่มันต่างกันยังไง ทำไหมต้องเลือกดูด้วย มันก็เหมือนๆกันหมด ลีวายได้เอ่ยถาม พลางทำหน้าสงสัย หม้อสามชนิดมันต่างกันเวลาเอาไปปรุงน่ะ ยิ่งเป็นชนิดที่ดีจะร่นเวลาได้เยอะขึ้น แต่ก็ต้องระวังในการปรุงมากขึ้นด้วย แล้วหม้อไหนที่มันสามารถปรุงยาได้ไว เด็กหนุ่มเอ่ยถามอีกครั้ง ก่อนจะถูกผู้เป็นพี่ใช้ให้ถือของ ถามแปลก ๆ อีกละ ใครก็รู้ไหมว่า หม้อทองแดงปรุงยาได้ไวที่สุด เอ้า เอาไปถือไว้ให้หน่อย แล้วทำไมผมต้องมาถือให้พี่ด้วยเนี่ย เด็กหนุ่มเอ่ย บ่นเยอะจะแก่เร็วนะรู้ป้ะไอ้หนู ลีวายได้แต่มองตาขวางใส่ ก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาอย่างแผ่วเบา ถึงว่าละพี่ถึงได้แก่เร็วขนาดนี้ เด็กหนุ่มได้เอ่ยพร้อมกับส่ายหัวไปมา ที่พี่ชายของเขาแก่เร็วกว่าที่คิดเพราะการบ่นนี่เอง ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปจ่ายเงิน และมุ่งหน้าไปที่ร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว โดยมีร่างสูงของพี่ชายจูงมาตลอดทาง ก่อนจะพากันเข้าไปในร้าน และนั่งอยู่ในมุมสุดของภายในร้านดังกล่าว เราเอาซันเดย์มะนาว ขอซอสช็อกโกแลตเยอะ ๆ นะ แล้วก็ไม่เอาเชอร์รี เสียงร่างสูงตรงหน้าเอ่ยสั่งเมนู ก่อนจะสั่งตามไปติดๆกัน ระหว่างที่นั่งรอไอศกรีม เด็กหนุ่มได้เอ่ยถามผู้เป็นพี่ชายของเขาว่า พี่ชอบกินรสนี้หรือครับ ผมเคยชิมแล้วไม่เห็นจะอร่อย ออกจะแปลก ทำไม ? มะนาวกับช็อกโกแลตมันแปลกตรงไหน ก็ไม่มีอะไร ผมแค่พูดเฉยๆ เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะมองนู้น มองนี้ เพื่อกลบเกลื่อน แล้วไป แต่พอเปิดเทอมแล้วอย่าไปบู้บิ้ความชอบคนอื่นนะ ผมจะไปทำแบนั้นทำไหมกันละ ลีวายเอ่ยอีกครั้งก่อนจะ ก้มหน้าก้มตากินไอศกรีมของเขา พลางขบคิดไปในหัวด้วยจะไปไหนต่อดี เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เด็กหนุ่มก็ได้เอ่ยขึ้น พี่เลผมอยากไปซื้อหนังสือ พี่พาไปหน่อยสิ ผมอยากซื้อกลับไปอ่านสักเล่มสองเล่ม ลีวายได้กล่าวคำชวน พร้อมกับมองหน้าผู้เป็นพี่ด้วยสีหน้าที่ออดอ้อน Leon Fujiwara Fières พี่ใครน่ารักจริง เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างอารมณ์ดี พลางหยิบเงินที่มีอยู่ภายในตัวนิดหน่อยออกมาจ่ายให้ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง ลีวายได้กล่าว พลางมองหน้าร่างสูงตรงหน้าที่ทำหน้าเหมือนผีหลอกยังไงอย่างั้น ทำไมมองผมเเบบนั้น Leon Fujiwara Fières ร่างสูงเอ่ยกล่าวทิ้งท้ายไว้ ก่อนจะพากันกันเดินออกไปหน้าร้าน เพื่อมุ่งไปยังร้านหนังสือ โดยมีผู้เป็นพี่ชายคอยนำทางให้ Leon Fujiwara Fières #4D94AC Levi Klay #908471 LEVI KLAY |
|
|
Sep 4 2023, 02:11 PM
โพสต์
#34
|
|
Produce HWT Idol - Main Vocal l นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : เซเลบริตี้ โพสต์ : 1,718 เข้าร่วม : 17-October 18 หมายเลขสมาชิก : 32,705 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ซีดาร์ | ยาว: 14" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: เปราะ สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
▔▔▔▔▔▔ ธนาคารกริงก็อตส์ ร่างสูงของทายาทลำดับที่สิบสองแห่งสเปนเซอร์ ก้าวข้ามผ่านกำแพงอิฐที่กลายสภาพเป็นประตู เชื่อมร้านหม้อใหญ่รั่วเข้ามาสู่ตรอกไดแอกอน ก่อนจะเดินไปยังจุดหมายปลายทางตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาจากผู้มีศักดิ์เป็นพี่ เอลวินเดินเข้ามาภายในตัวอาคารหินอ่อนสีขาว ที่ตั้งอยู่ใกล้กับทางเข้าตรอกน๊อกเทิร์น เดินตรงผ่านโถงทางเข้าที่ตกแต่งด้วยสีเงิน พร้อมด้วยมีเคาท์เตอร์ตั้งเรียงรายตลอดสองข้างทาง เพื่อใช้สำหรับรองรับการมาใช้บริการของผู้วิเศษจำนวนมาก ยิ่งโดยเฉพาะในช่วงที่ใกล้การเปิดภาคการศึกษาใหม่ของโรงเรียนเวทมนตร์ฮฮกวอตส์ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีผู้คนแวะเวียนเข้ามาใช้บริการที่สถานที่แห่งนี้บ่อย ๆ มาทำธุระที่ตู้นิรภัยของเฮลล่า สเปนเซอร์ลำดับที่สิบสองเอ่ยกับก๊อบลินหน้าเคาท์เตอร์ พร้อมกับยื่นจดหมายที่มีตราประจำตระกูลสเปนเซอร์และลายเซนต์ของเฮลล่า ให้แก่สิ่งมีชีวิตตัวเล็กเพื่อใช้ยืนยันตัวตน #F5DEB3 | Elwynn Bryze Spencer |
|
|
Sep 4 2023, 03:48 PM
โพสต์
#35
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : พรีเฟ็ค โพสต์ : 931 เข้าร่วม : 9-November 21 หมายเลขสมาชิก : 58,444 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: แบล็กทอร์น | ยาว: 11" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ดัดโค้งงอเล็กน้อย สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Diagon Alley Mission 1 | 3.48 PM UTC+0L e o n รอเพียงไม่นานไอศกรีมรสโปรดก็ได้รับการเสิร์ฟไว้ตรงหน้าเด็กหนุ่ม รูปตาหรี่เล็กลงจนมันแถบจะกายเป็นเส้นขีดเมื่อรอยยิ้มชอบอกชอบใจ ประดับเด่นชัดบนใบหน้าคล้ายลูกจิ้งจอก ช้อนเหล็กถูกใช้เป็นยานพาหนะ สำหรับเนื้อไอศกรีมสีเขียวพาสเทลเข้าสู่โพรงปาก รสเปรี้ยวของมะนาวตัดด้วยความหวานของช็อกโกแลต สำหรับเลออนแล้วมันเป็นอะไรที่ลงตัวอย่างมาก ช้อนเล็กถูกโบกสะบัดมาตามความชอบใจของเจ้าของแก้วไอศกรีม แต่ความสุขมักมีได้ไม่นาน ท้ายที่สุดเสียงของลีวายก็เรียกให้คนตัวเล็กกว่าหันกลับไปสนใจที่เจ้าตัว ก็ยังดีที่ของหวานมันหมดลงแล้ว ไม่งั้นเลออนคงเอาช้อนเคาะหัวคนเด็กกว่าเป็นแน่ พี่เลผมอยากไปซื้อหนังสือ พี่พาไปหน่อยสิ ผมอยากซื้อกลับไปอ่านสักเล่มสองเล่ม ลีวายเอ่ยคำชวน พร้อมกับสีหน้าออดอ้อน จนหน่ามันไส้ เลออนทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ก่อนสะพายกระเป๋าเจ้านกฮูกของลีวายออกมายืนริที่นอกร้าน นับว่าเป็นเรื่องดีที่อีกคนดันนึกอย่างเข้าร้านหนังสือเช่นเดี่ยวกับเขา ยืนรอได้ไม่นานร่างของเจ้าเด็กตัวสูงก็โผล่พ้นร่มเงาของร้านไอศกรีมเล็ก ๆ มือเรียวคว้าเอาข้อมือของคนเด็กกว่าเดินผ่านผู้คนภายในตรอกอีกครั้ง ประตูไม้ของร้านตัวบรรจงและหยดหมึกถูกเปิดออกโดยฝีมือของคนตัวเล็ก เลออนยิ้มทักทายให้กับเจ้าของร้านเพียงเล็กน้อย ก่อนเดินเข้าสู่มุมหนังสือชุดการผจนภัยของกิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต ถึงมันจะนานมากแล้วก็เถอะ แต่เรื่องเขาแต่งขึ้นมันก็นับว่าสนุกใช้ได้เลยทีเดียว มีงบให้แค่ห้าสิบเกลเลียนนะเด็ก เกินออกเอง เลออนเอ่ยขู่ไว้เล่น ๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่าอย่างไรมันก็น่าจะเกินแน่ ๆ เสียงหัวเราะลอดผ่านลำคอขาว เมื่อพูดถึงหนังสือเรียนถึงมันจะผ่านมาสามสี่ปีแล้วแต่มันยังคงอยู่ในสภาพที่ดีมาก เลออนไม่ได้ติดขัดอะไรหากว่าลีวายจะเอาพวกมันไปเรียนแทนที่จะซื้อเล่มใหม่ อย่างน้อย ๆ ช็อตโน้ตที่เขาจดเอาไว้ตอนเรียนมันก็คงช่วยให้เด็กนี่เข้าใจเนื้อหาได้มากขึ้น หมายถึงในกรณีถ้าอ่านลายมือกลม ๆ ของเขาออก เลออนไล่นิ้วไปตามปีกสันหนังสือที่กำลังตามหา หากจำไม่ผิดมันเป็นหนังสือที่มีพื้นปกเป็นสีเขียวเข้ม ปักลายสีทองและมีรูปป่าและพระจันทร์ที่หน้าปก กวาดสายตามองหาเพียงไม่นาน หนังสือเที่ยวไปกับมนุษย์หมาป่า โดย กิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต ก็ถูกหยิบมาไว้ในอ้อมกอดของเด็กหนุ่ม ก่อนหันไปหาญาตตัวสูงที่อยู่ไม่ไกลจากที่เขายืนเด็กหนุ่มยืนอยู่ เลือกได้รึยัง ? เลออนแกล้งถามเริ่งให้อีกคนเลือก เลออนเดินกลับมาที่หน้าเคาน์เตอร์ก่อนวางหนังสือของตัวเอง มือเล็กล้วงนำเงินเกลเลียนออกมาจากกระเป๋าตามจำนวนที่เจ้าของร้านคิดราคาไว้ เพื่อจ่ายค่าเสียหายทั้งหมดทั้งของตัวเองและของลีวาย เดี๋ยวต้องพามาวัดตัวตัดชุดอีกรึเปล่าละเนี่ย Leon Fujiwara Fières #4D94AC Levi Klay #908471 |
|
|
Sep 4 2023, 06:54 PM
โพสต์
#36
|
|
สังกัดกองอุบัติเหตุและหายนะเนื่องด้วยเวทมนตร์ กลุ่ม : เจ้าหน้าที่กระทรวงเวทมนตร์ โพสต์ : 899 เข้าร่วม : 19-October 20 จาก : London หมายเลขสมาชิก : 50,301 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ไซคามอร์ | ยาว: 12" แกนกลาง: ขนยูนิคอร์น ความยืดหยุ่น: ไม่ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Diagon Alley | Mission 1 6.54PMP O E M I E ช่วงหัวค่ำของวันในมุมหนึ่งของลอนดอน หญิงสาวก้าวขาลงจากรถก่อนจะเดินลัดเลาะผ่านตัวอาคาร เธอเอี้ยวตัวหลบคนส่งของเล็กน้อย และรีบเดินเข้าไปในซอยเล็กๆซอยหนึ่ง โดยไม่มีใครสังเกตเห็นเธออีกต่อไป โพเอมี่ อาเนีย ฟิแอร์ ถอดแว่นตาและหมวกพรางตัวออก ก่อนจะยัดมันลงในกระเป๋าใบเล็กหนึ่งใบที่ถูกลงคาถาไว้ แล้วล้วงหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาพอดีกับจังหวะถึงสุดทางพอดี ตั้งสาม นอนสอง.. หญิงสาวเรียบเรียงความจำในการเข้าตรอก ซึ่งปกติเธอจะหายตัวเข้าไป เพียงแต่วันนี้เธอแค่อยากเข้าตามตรอกนี่เผื่อจะเจออะไรดีๆ เธอกวาดตามองหาถีงขยะแล้วทำการเคาะรหัสลงไปบนก้อนอิฐ พริบตาเดียวประตูสู่ตรอกไดแอกอนที่แสนคับคั่งไปด้วยผู้คนก็เปิดออก โพเอมี่เก็บไม้กายสิทธิ์ลงไว้ใต้เสื้อคลุมสีน้ำตาลเข้มแล้วกระชับเข้าหาตัว เธอเดินตรงเข้าไปยังร้านเป้าหมายในวันนี้ Madam Malkin's Robes for All Occasions เสียงกระดิ่งร้านดังขึ้นเมื่อหญิงสาวเปิดประตูเข้าไป มาดามมัลกิ้นส์ที่กำลังวุ่นอยู่กับการมองดูความเรียบร้อยของเหล่าพนักงาน ที่คอยวัดตัวให้กับเหล่าลูกค้าตัวน้อยๆ โพเอมี่เดินไปยังโซนเลือกเนื้อผ้า เธอยืนเลือกอยู่ไม่นานก็จับเนื้อผ้าดีได้ชิ้นหนึ่ง เนื้อผ้าบางเบา อีกทั้งยังมีความเหนียวนุ่มและยืดหยุ่นเป็นอย่างดี มาดามมัลกิ้นส์เดินตรงเข้ามายังเธอทันทีเมื่อเธอว่าง ก่อนจะจีบปากจีบคอบอกว่าผ้าชนิดนี้เข้ามาใหม่ และมันยังป้องกันไฟและผลอื่นๆจากเวทมนตร์ได้ดีทีเดียว งั้นก็เอาผ้านี้แล้วกัน ส่วนแบบ หญิงสาวหยิบกระดาษที่มีไซส์ของเธอและรูปแบบการตัดเย็บส่งให้มาดามมัลกิ้นส์ไป มาดามรับกระดาษพร้อมกล่าวกับเธอว่าเสื้อคลุมผืนใหม่จะถูกจัดส่งไปยังห้องทำงานภายในส องอาทิตย์ ระหว่างนั้นสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเนกไทสีแดง ทำให้เธอนึกถึงทอมมี่ ที่ตอนนี้เป็นหัวหน้าเธอทั้งในโลกมักเกิ้ลและในโลกเวทมนตร์ มาดาม ฉันขอเนกไทเส้นนั้นด้วยค่ะ มาดามมัลกิ้นส์พนักหน้ารับและมองดราฟในการตัดเย็บชุดเธอน่าคิ้วขมวด ไม่ยากเกินความสามารถหรอกค่ะ ฉันมั่นใจว่าคุณทำได้ ฉันอนุญาตให้คุณนำไปตัดเย็บขายได้ ไม่เก็บค่าลิขสิทธิ์ รับรองขายดีแน่นอน หญิงสาวยิ้มให้มาดาม ซึ่งตัวมาดามเองก็กล่าวขอบคุณเธอยกใหญ่ แหงล่ะนี่เป็นแฟชั่นในโลกมัลเกิ้ลที่เธอให้ดีไซเนอร์ออกแบบเอง และดูเหมือนมันจะเริ่มฮิตแล้ว ไม่นานพนักงานก็นำเนกไทที่ห่อเสร็จแล้วยื่นให้เธอ เนกไทเส้นนี้ให้จ่าย 50 เกลเลียนจริงหรอมาดาม โพเอมี่ถามด้วยความตะลึงงั้น แต่ถึงอย่างนั้นมาดามก็ให้เธอในราคาพิเศษเช่นนี้เพื่อตอบแทนดราฟชุดที่เธอให้ไป Poemie Anya Fieres #FFAAA5 |
|
|
Sep 5 2023, 12:23 AM
โพสต์
#37
|
|
Produce HWT Idol - Main Vocal l นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : เซเลบริตี้ โพสต์ : 1,718 เข้าร่วม : 17-October 18 หมายเลขสมาชิก : 32,705 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ซีดาร์ | ยาว: 14" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: เปราะ สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
▔▔▔▔▔▔ ตรอกไดแอกอน หลังจากที่ทายาทลำดับที่สิบสองแห่งสเปนเซอร์ ทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากเฮลล่าที่ตู้นิรภัยของเธอ เสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น ร่างสูงก็เดินออกจากธนาคารกริงก็อตส์มาสู่ถนนคนเดินของตรอกไดแอกอนอีกครั้ง ในขณะที่เอลวินกำลังเดินไปตามเส้นทางเดิมที่เขาได้เดินผ่านมา เพื่อกลับไปพักผ่อนที่คฤหาสน์สเปนเซอร์ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการซื้ออุปกรณ์การเรียนสำหรับภาคการศึกษาใหม่ที่ถึงนี้เลย บรรดาหนังสือทั้งหลายเล่มที่เคยซื้อเมื่อปีก่อน ยังไม่ถูกนำออกมาขีดเขียนแม้แต่น้อย และในภาคการศึกษานี้ก็คงไม่ต่างกันเท่าไร มันก็คงจะถูกวางไว้ประดับห้องนอนของเขาแค่นั้นแหละ ท่ามกลางร้านค้าต่างมากมายที่ตั้งอยู่เต็มสองข้างทางของตรอกไดแอกอน ดวงตาคู่ดำก็ไปสะดุดเข้ากับสินค้าชิ้นนึงที่ถูกนำออกมาตั้งโชว์ผ่านตู้กระจกเข้า เมื่อเด็กชายเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็พบว่าราคาที่ทางร้านตั้งไว้นั้นไม่ได้สูงแต่อย่างใด คิดได้ดังนั้นเขาจึงไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปในร้านเสื้อคลุมของมาดามมัลกิ้นส์ เพื่อนำสิ่งของชิ้นนั้นมาอยู่ในครอบครอง #F5DEB3 | Elwynn Bryze Spencer |
|
|
Sep 5 2023, 02:07 AM
โพสต์
#38
|
|
แม่มด กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 876 เข้าร่วม : 15-October 20 จาก : ฮอกไกโด หมายเลขสมาชิก : 40,297 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: เอล์ม | ยาว: 12" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ยืดหยุ่นกำลังดี สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
-
คุณ Luciano Rose Kathiella ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Sep 5 2023, 02:07 AM |
|
|
Sep 5 2023, 02:08 AM
โพสต์
#39
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 6 กลุ่ม : นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ โพสต์ : 323 เข้าร่วม : 16-February 22 จาก : Connecticut, USA หมายเลขสมาชิก : 58,887 สายเลือด : ไม่แน่ชัด เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: แบล็กทอร์น | ยาว: 12" แกนกลาง: ขนยูนิคอร์น ความยืดหยุ่น: ไม่ดีดตัว สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
K A T H I E L L A Sarina Avalynn Kathiella #75ABDALuciano Rose Kathiella #FFF0F5 Lorand Jay Kathiella #A1DBF1 Xavier Maverick Kathiella #A6A6A6 Vincent Wynn Kathiella #ABFFD3 Loren Temp Kathiella #778899 Mission 1 ณ ตรอกไดแอกอน สถานที่กว้างใหญ่ผู้คนมากมายมาจับจ่ายซื้อของ หญิงสาวผมบลอนก็เป็นหนึ่งในนั้นหนึ่งในคนที่ชวนพี่ๆและเพื่อนๆของเธอในตระกูลมาซื้อข องและเจอกันที่ตรอกไดแอกอน ในวันนี้แต่ใครจะไปคิดละว่าวันที่แสนจะธรรมดาแบบนี้พ่อมดแม่มดจะเยอะเช่นนี้ และตอนนี้เธอกำลังก้าวเดินไปยังธนาคารกริงกอตส์สถานที่ที่ตัวของเธอเป็นคนนัด แต่จู่ๆก็มีเสียงทักดังขึ้นมันจึงทำให้เธอต้องหันมองซ้ายขวาเพื่อดูกว่าใครกัน ที่ทักเธอแต่เมื่อหันไปเจอก็พบกับเพื่อนร่วมหน่วยแพทย์ของเธอ 'หวัดดีโนอา' "ดีจ้าเทมป์" หญิงสาวพูดน้ำเสียงร่าเริงทักทายคนตรงหน้าก่อน ที่จะมีเสียงอันคุ้นเคยดังเข้ามาในโสตประสาทหู 'มาถึงกันนานแล้วเหรอ' "ใช่ นายมาช้า อ้าวสวัสดีนะคุณวินเซนต์" เธอมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆคุณวินเซนต์(ผู้เป็นพ่อของเธอ)ด้วย สายตาไม่ชอบใจแต่จริงๆแล้วชายคนนั้นเป็นเพื่อน(ไม่)สนิทของเธอกับ ยัยเพื่อนสาวในหน่วยอีกคน 'สักพักแล้ว' 'สวัสดี โนอา เทมป์ และ มาเวอร์ริค' เมื่อสิ้นเสียงการทักทายตัวเธอที่เริ่มร้อน มีเหงือไหล่ออกตามใบหน้าเธอก็ได้หยิบผ้าเช็ดหน้าที่พกอยู่ในกระเป๋าสะพายใบเล็ก ขึ้นมาซับเหงื่อตามใบหน้าของเธอ "นายตื่นสายสินะถึงได้มาช้าแบบนี้มาเวอร์ริค" 'มาถึงกันนานหรือยัง หรือว่าพึ่งมา?' 'ถ้าคนอื่นผมเองก็ไม่ทราบ ส่วนผมพึ่งมาถึงเมื่อกี๊นี้' เธอทำท่าทางหมั่นไส้ชายผู้นี้เสียเหลือเกิน อะไรจะเก็กขรึมปานนั้นนะ มันน่าโดนซักหมัดจริงๆ 'อ๋ออ แล้วนี่ตอนเดินมาเห็นพี่โรสกับเจย์เจย์ไหมครับ' 'ยังไม่เห็นยัยเจย์เลยครับ' เธอก็ทำการส่ายหน้าให้เพราะตัวเธอก็ยังไม่เห็นเนื่องจากว่าเธอ ออกจากหอพักมาก่อนยัยเจย์สักพัก 'สงสัยน้องเจย์ยังไม่ตื่นแน่เลย แล้วพ่อเราล่ะเทมป์มาหรือยัง' 'ป๊ะป๊าบอกว่าจะมานะ แต่...ยังไม่เห็นเหมือนกัน' 'งั้นเราเอาไงดี' "ถ้าแบบนั้นพวกเราไปซื้อของรอพวกพี่ๆกันก่อนดีไหมละ" 'งั้นไปซื้อของก่อนก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา' จากนั้นพวกเราทั้งสี่ก็เดินออกห่างจากธนาคารกริงกอตส์ จนมาถึงข้างในตรอกไดแอกอนที่ตอนนี้ผู้คนไม่ได้เบาบางลงเลยแม้แต่น้อย 'งั้นเราแยกกันซื้อของกันดีกว่า ใครที่ซื้อเสร็จก่อนก็มารอต้องนี้แล้วกัน จะได้เดินไปหาพี่โรสพร้อมกัน' 'ครับ จะไปเลยไหม ?' "ก็ไปเลยสิ" สิ้นเสียงตัวเธอก็เดินแยกกับนายขี้เก็กนั้นแล้วออกมาเดินคนเดียว ทั้งๆที่อุตสาห์ไปชวนเพื่อมาเดินซื้อของด้วยกันแท้ๆ แต่มันก็ทำให้เธอได้เดินดูของแต่ละอย่างที่ต้องการจะซื้อได้ง่ายขึ้นโดยไม่มีคนบ่นละ นะ และตอนนี้เธอได้เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายยาแผนโบราณ หรือร้านขายเครื่องยา ก่อนที่จะผลักประตูเข้าไปกลิ่นวัตถุดิบในการปรุงยาก็ตีเข้าหน้าเธอย่างจัง 'เอาละสิ่งของที่เราจะซื้อก็มีตาชั่งกับรากเดซี่ทั้งหมด 50 เกล รีบซื้อแล้วออกไปหาทุกคนดีกว่า' ไม่ว่าเปล่าเธอก็รีบเดินไปหยิบของที่เธอหมายตาไว้ทันที หลังซื้อเสร็จก็เดินออกมาแล้วตรงไปยัง หน้าธนาคารที่เดิมที่เธอและคนอื่นๆเดินแยกออกมา ก่อนจะพบกับคุณวินเซนต์ เทมป์ แต่เอ๊ะสายตาเธอดันไปเห็นบุคคลที่เธอรอมาตลอด "พี่โรส! ทางนี้ๆเดินมาเร็วพี่โรสสสส" 'เสียงดังนะโนอา สวัสดีเทมป์ ริค และวินด้วยนะ ไม่เจอกันนานเลย' 'สวัสดีครับพี่โรส' 'สวัสดีครับพี่โรส วินไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยครับ' 'สวัสดีครับอาโรส หวัดดีครับป๊าาา' น้ำตาเธอจะไหลในที่สุดทุกคนก็มากันครบกันสักที 'แต่เอ๊ะจะว่าไปเหมือนเรานัดทุกคนมางานรวมญาติเลย' เธอหัวเราะในใจเมื่อเธอมองภาพตรงหน้ามันช่างเหมือนกับที่เธอคิดเสียจริง จนเวลาผ่านไปไม่นานพี่โรสกับคุณอลิชาก็ขอตัวออกไปซื้อของกันก่อน ส่วนตัวเธอในตอนนี้ก็มียัยเพื่อนสาวและเพื่อนคนอื่นอีก 3 คนยืนเก็กกันอยู่ 'โตอา พาน้องเจย์ไปซื้อ แผนที่ดวงจันทร์หน่อยยยยย ที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกอะะ' "โห้ว ไม่เอาอ่ะไม่อยากเดินแล้ว" 'ขี้บ่นจังเลยอะ พาไปหน่อยยยยยยยยย' "เฮ้อ ก็ได้ๆแต่ขอรออยู่หน้าร้านละกันนะ" ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยอยากเดินไปสักแค่ไหนแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็โดนยัยตัวเล็กลากแขนเดิน ไปยังสถานที่แล้วเรียบร้อย และเธอกับเพื่อนอีกสามคนก็ได้ทำการยืนรออยู่หน้าร้านอย่างใจเย็น |
|
|
Sep 5 2023, 01:22 PM
โพสต์
#40
|
|
Produce HWT Idol - Main Vocal l นักเรียนฮอกวอตส์ปี 3 กลุ่ม : เซเลบริตี้ โพสต์ : 1,718 เข้าร่วม : 17-October 18 หมายเลขสมาชิก : 32,705 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ล็อกเกอร์ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: ซีดาร์ | ยาว: 14" แกนกลาง: ขนนกฟีนิกซ์ ความยืดหยุ่น: เปราะ สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
▔▔▔▔▔▔ Mission 1 ร้านเสื้อคลุมทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้นส์ ภายในร้านเสื้อคลุมทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้นส์ยังคงสภาพเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรจากที่เอลวินเคยมาเมื่อสองปีก่อน ส่วนใหญ่เสื้อผ้าที่ถูกแขวนโชว์บนหุ่นก็เป็นเสื้อคลุมประจำบ้านทั้งสี่ ของโรงเรียนฮอกวอตส์ รวมไปถึงเน็คไทด์และผ้าพันคอของแต่ละบ้าน ก็ถูกนำมาวางโชว์เรียงรายอย่างเป็นระเบียบ เพื่อให้เหล่านักเรียนทุกชั้นปีสามารถหยิบไปลองใส่ได้ตามต้องการ แต่ถึงกระนั้นเครื่องแต่งกายเหล่านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ทายาทลำดับที่สิบสองคนนี้ต้องการ ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ที่โซนเครื่องประดับ ก่อนจะบรรจงมือหยิบเครื่องประดับที่มีสัญลักษณ์ของเครื่องรางยมทูตขึ้นมาลองสวมทับไป บนคอ เมื่อส่องกระจกดูก็พบว่าสร้อยคอชิ้นนี้เหมาะกับตนมาก แต่ราคามันสูงเกินกว่างบที่เขามีในตอนนี้ เอลวินจึงวางของชิ้นนั้นลง และเปลี่ยนไปลองชุดผ้าลายสก็อตสีฟ้าอ่อน ปักโลโก้นกอินทรีบริเวณหน้าอกด้านซ้ายอันเป็นสัญลักษณ์ของบ้านเรเวนคลอ ที่เป็นคอลเล็คชั่นใหม่แทน เก่อนจะตัดสินใจซื้อชุดนักเรียนชายลายสก็อต บ้านเรเวนคลอ มาในราคา 50 เกลเลียน ซึ่งสำหรับตัวเขาแล้วราคาที่ทางร้านตั้งก็สมเหตุสมผลกับสินค้าที่ได้ หลังจากที่ชำระค่าสินค้าที่ต้องการเสร็จเรียบร้อย เด็กชายจึงเดินออกมาจากร้านเสื้อคลุมทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้นส์ เพื่อเดินทางกลับไปยังคฤหาสน์สเปนเซอร์ #F5DEB3 | Elwynn Bryze Spencer |
|
|
Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว | เวลาในขณะนี้: 26th September 2024 - 08:32 PM |