บ็อกการ์ต ตัวเลือก

[Ian McMillan]

Boggart
บ็อกการ์ต


บ็อกการ์ต เป็นสิ่งที่สามารถเปลี่ยนแปลงรูปร่างได้ มันจะเปลี่ยนรูปเป็นอะไรก็ตามที่ผู้พบเจอหวาดกลัวที่สุด ไม่มีใครรู้ว่าบ็อกการ์ตมีรูปร่างเป็นอย่างไร หลักฐานที่บ่งบอกถึงการมีอยู่ของมัน สังเกตได้จากเสียงกรอกแกรก การสั่นไหว หรือรอยขีดข่วนบนวัตถุในที่ซึ่งมันกำลังซ่อนตัว บ็อกการ์ตชอบพื้นที่จำกัดเป็นพิเศษ แต่อาจจะพบมันในป่า และตามซอกหลืบของมุมมืด

โดยปกติแล้ว ยิ่งบุคคลนั้น ๆ รู้สึกกลัวมากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะอ่อนแอต่อบ็อกการ์ตมากเท่านั้น พวกมักเกิ้ลเองก็สัมผัสได้ถึงการมีตัวตน และคิดว่าบางครั้งพวกมันอาจกำลังเหลือบมองพวกเขาอยู่ แม้เป็นส่วนน้อยที่จะมองเห็นได้อย่างชัดเจน และมักเป็นการทึกทักเอาเองว่า บ็อกการ์ตเป็นสิ่งที่จินตนาการของพวกเขาปรุงแต่งขึ้นมา

“เพราะฉะนั้นเจ้าบ็อกการ์ตที่นั่งอยู่ในความมืดข้างในตู้นี้ ยังไม่ก่อตัวเป็นรูปร่างใด ๆ มันยังไม่รู้ว่ารูปร่างแบบไหนถึงจะทำให้คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของประตูตกใจกลัว ไม่มีใครรู้ว่าบ็อกการ์ตมีรูปร่างหน้าตาอย่างไรเวลาที่มันอยู่ตามลำพัง แต่เมื่อครูปล่อยออกมา มันจะกลายร่างเป็นอะไรก็ได้ที่เราแต่ละคนกลัวมากที่สุดในทันที”

— รีมัส ลูปิน
นักโทษแห่งอัซคาบัน บ.7 น.164 ปีศาจบ็อกการ์ตในตู้เสื้อผ้า

เช่นเดียวกับโพลเตอร์ไกสท์ บ็อกการ์ตไม่เป็นและไม่เคยมีชีวิตจริง ๆ มันเป็นหนึ่งในสิ่งไม่มีชีวิตที่แปลกประหลาด อาศัยอยู่ในโลกแห่งเวทมนตร์ ซึ่งแตกต่างกับโลกของมักเกิ้ล บ็อกการ์ตสามารถหายตัวได้ แต่จำนวนที่เพิ่มมากขึ้นของพวกมัน ก็ทำให้หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องหาที่อยู่อาศัยให้กับตัวเอง เช่นเดียวกับโพลเตอร์ไกสท์และผู้คุมวิญญาณ พวกมันกำเนิดและดำรงอยู่ได้ด้วยอารมณ์และความรู้สึกของมนุษย์



ลักษณะทางกายภาพ


ความสามารถในการเปลี่ยนรูปร่างของบ็อกการ์ตแสดงให้เห็นถึงความเร็ว และการดัดแปลงที่ลื่นไหล แต่มันก็มีข้อจำกัดหลายประการเช่นกัน ประการแรก ต้องมีการจำกัดพื้นที่ หากไม่มี มันจะลดขนาดลงและกลายไปเป็นสิ่งอื่นที่ใหญ่กว่าเดิม (ดังที่เคยเห็นใน แฮร์รี่ พอตเตอร์กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ็อกการ์ตถูกปล่อยออกมาจากตู้นานเกินไป และมันเปลี่ยนตัวเองไปเป็นดวงจันทร์) ประการที่สอง แม้ว่าบ็อกการ์ตจะสามารถเปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่มีชีวิตหรือวัตถุวิเศษ แต่มันก็ทำได้เพียงจำลองความสามารถของสิ่งนั้น ๆ ในระดับหนึ่ง และอ่อนแอกว่าของจริง ดังนั้นบ็อกการ์ตที่กลายร่างเป็นผู้คุมวิญญาณ จึงมีความชั่วร้ายและเวทมนตร์ที่น้อยกว่าผู้คุมวิญญาณตัวจริง (อ้างอิงจากศาสตราจารย์ลูปิน ที่ใช้ประโยชน์จากผลกระทบนี้ในการจำลองการโจมตีผู้คุมวิญญาณ ที่เกิดมาจากภาพความกลัวของแฮร์รี่ เพื่อช่วยให้เขารู้จักและใช้คาถาผู้พิทักษ์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ และวิธีนี้ไม่มีผลร้ายแรงต่อจิตวิญญาณของแฮร์รี่ พอตเตอร์)

นอกจากนี้หากพ่อมดหรือแม่มดคนใดมีความกลัวหลายอย่างที่ผูกติดอยู่กับ “สิ่งที่แย่ที่สุด” ของพวกเขาเอง บ็อกการ์ตมักจะวนเวียนอยู่กับความกลัวเหล่านั้น โดยสันนิษฐานว่าเป็นการสุ่มเลือก

ตัวอย่างเช่น ในปี ค.ศ. 1995 เมื่อมอลลี่ วีสลีย์พยายามที่จะทำลายบ็อกการ์ตที่อาศัยอยู่ในบ้านเลขที่ 12 กริมโมลด์เพลซ บ็อกการ์ตแสดงตัวในรูปแบบศพของคนในครอบครัวเธอ และเปลี่ยนไปเป็นศพของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ซึ่งเป็นคนที่เธอรักเสมือนลูกชาย เนื่องจากเธอกลัวการตายของคนที่เธอรักทุกคนอย่างเท่าเทียม บ็อกการ์ตจึงสุ่มเลือกและแสดงเป็นใครสักคนในคนเหล่านั้น

ระดับสติปัญญาของบ็อกการ์ตยังไม่เป็นที่แน่ชัด แม้ว่าบางครั้งพวกมันจะกลายไปเป็นสิ่งมีชีวิตที่กระตุ้นให้เกิดความกลัว แต่ภาพจำลองนั้นก็ดูเหมือนจะเป็นของปลอมเกินไป เพราะพวกมันเคลื่อนไหวตามการตอบสนองต่อความกลัวของผู้คน โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างแม้แต่น้อย ในขณะที่ “วงศาคณาญาติ” ของบ็อกการ์ตที่เป็นที่รู้จักกันดีอย่างโพลเตอร์ไกสท์และผู้คุมวิญญาณ ต่างก็มีสติเป็นของตัวเอง



การป้องกันตัวจากบ็อกการ์ต


คาถาที่จะเอาชนะบ็อกการ์ตอาจเป็นเรื่องยุ่งยาก เพราะมันเกี่ยวข้องกับการสร้างสิ่งมีชีวิตในรูปแบบของความตลกขบขัน เพื่อให้ความกลัวถูกแทนที่ด้วยความสนุกสนาน ถ้าผู้ร่ายหัวเราะลั่นใส่บ็อกการ์ต มันจะหยุดการทำงานและหายวับไปทันที คาถานี้คือ ‘ริดดิคูลัส’ โดยมีเจตนาจะให้บ็อกการ์ตยอมรับว่า มันคุกคามเราได้น้อยเหลือเกิน และคาดหวังให้มันกลายเป็นอะไรสักอย่างที่น่าตลกแทน

ในปี ค.ศ. 1993 คาถานี้ได้รับการสอนจากศาสตราจารย์รีมัส ลูปิน ในช่วงปีที่สาม คาบเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดที่โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกว
อตส์

การที่มีคนหลายคนเผชิญหน้ากับบ็อกการ์ตเพียงตัวเดียว อาจลดประสิทธิภาพในการที่จะทำให้เหยื่อหวาดกลัว เนื่องจากมันไม่สามารถแยกแยะ หรือระบุความกลัวที่เป็นชิ้นเป็นอันได้


สถานที่ซ่อนตัว

บ็อกการ์ตชอบอาศัยอยู่ในที่มืดและอับ เช่น ในตู้เสื้อผ้า ช่องว่างใต้เตียง อ่างล้างมือ โต๊ะทำงาน เป็นต้น อย่างน้อยก็มีครั้งหนึ่งที่พบว่าบ็อกการ์ตซ่อนตัวอยู่ในนาฬิกาโบราณ เพราะพวกมันชอบมุมที่มีเงามืดดำ



บ็อกการ์ตที่มีชื่อเสียง

• ความหวาดกลัวเก่าแก่ของแคนเทอร์เบอรี (The Old Boggle of Canterbury) ถูกเชื่อโดยมักเกิ้ลท้องถิ่นที่สติไม่เต็มเต็งว่ามีฤาษีกินคนอาศัยอยู่ในถ้ำ ทั้งที่ความจริงแล้วเป็นเพียงบ็อกการ์ตตัวเล็ก ที่เรียนรู้วิธีการทำให้เกิดเสียงกังวานมากที่สุด
  
  
• บ็อกการ์ตมือกระบองแห่งเมืองลอนดอนดั้งเดิม (The Bludgeoning Boggart of Old London Town) บ็อกการ์ตที่ดำเนินการในรูปแบบของฆาตกรโฉด ที่เดินด้อม ๆ ไปตามถนนสายย่อยในช่วงศตวรรษที่ 19 ของลอนดอน ซึ่งลดจำนวนลงด้วยหนูแฮมสเตอร์ กับคาถาง่าย ๆ หนึ่งบท
  
  
• ปีศาจหวีดสยองแห่งสแตรททูลลี่ (The Screaming Bogey of Strathtully) บ็อกการ์ตสกอตแลนด์ที่กลืนกินความหวาดกลัวของมักเกิ้ลท้องถิ่น เมื่อตอนที่มันกลายร่างเป็นเงาคล้ายช้างสีดำทะมึนกับตาสีขาววับแวม แต่ไลออล ลูปิน จากกระทรวงเวทมนตร์ก็ขังมันไว้ในกล่องไม้ขีดได้ในที่สุด

ข้อมูลจาก Wizarding World และ Harry Potter Wiki

รวบรวมโดย ฮอกวอตส์ไทย (http://hogwartsthai.com)
หากนำข้อมูลนี้หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อมูลนี้ไปเผยแพร่ กรุณาให้เครดิตฮอกวอตส์ไทยด้วย