Forget ME Not !!, ใครรับYaoi ไม่ได้ก็อย่าอ่านนะครับ ตัวเลือก

[Viola Marie McGl...]

ห๊า !!!! OoO ! โนคอมเม้นค่ะ

[Luciferz]

ห๊า !!!! OoO ! โนคอมเม้นค่ะ

มีคอมเม้นมั่งกะได้นะ - -

[Same_Kung]

มาจีบกันในกระทุ้อีก -.-

[Viola Marie McGl...]

มาจีบกันในกระทุ้อีก -.-

แซวทุกกระทู้ - -+ เดี๋ยวขว้างด้วยผ้าเช็ดหน้า ฮ่า ๆ

[Only_KhunGerf]

อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ่านแล้ว เขิล แทน เลยอ่า ///^^/// อิอิ

[Luciferz]

อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ่านแล้ว เขิล แทน เลยอ่า ///^^/// อิอิ

เขิลไม รถเมล์สีเขียว - -+

[Nicholas_HP]

เขินๆ อะไรกันครับ - - แหมๆๆๆ 55*

[`Enferz_]

นิครีบมาอัพสิครับT^T อยากอ่านอ่ะ

[Same_Kung]

แซวทุกกระทู้ - -+ เดี๋ยวขว้างด้วยผ้าเช็ดหน้า ฮ่า ๆ

ฮ่าๆ ระวังจะเสียใจเพราะเขวี้ยงมาแล้วไม่คืนนะเออ ก๊ากๆ

[Prince.Kenta]

-..- // -0- // -.- // -3- // \[]/

[Nicholas_HP]

Chapter 3 : Decision

ออด~ เสียงออดดังขึ้นพร้อมๆกับนร.ที่รีบวิ่งออกจากห้องเรียนของตน
“วาร์ซเก็บของเสร็จยัง ไปกินข้าวกันเราหิวล่ะ ” ด๊อบวิ่งมาสะกิดเพื่อนอีกคน
“ใกล้ล่ะ รอแป๊ปนะ .... อ่ะ เสร็จล่ะ ไปๆๆ” เจ้าของเสียงนุ่มกล่าว
“ไปๆๆๆๆ เร็วๆๆๆ วิ่งๆๆ” ด๊อบพูดก่อนจะลากเพื่อนอีกคนตามมาด้วย
“เอ่อ...วาร์ซไปกินข้าวกับพวกเรามั้ย ” บูมที่ยืนอยู่ในกลุ่มนั้นพูดขึ้น
“...นายไปกินกับพวกนั้นเหอะ ชั้นไปเองได้”
“เอางั้นหรอ โอเคๆ ไปนะ ” วาร์ซพูดก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปที่กลุ่มนั้น
‘เฮ้ออ~ วันนี้กินอะไรดีนะ - - ’ ด๊อบคิดก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องเรียน
“ด๊อบ ไปกินข้าวกัน วันนี้พี่เลี้ยง ” ชายร่างโปร่งวิ่ง่มาจากบันไดพูดด้วยน้ำเสียงหอบๆ
“ครับพี่เซม เดี๋ยวนี้ไม่มีเพื่อนคบขนาดต้องมาหาผมเลยหรอครับ ฮ่าๆๆ” ด๊อบพูดด้วยท่าทีสบายๆ
“เดี๋ยวก็ไม่เลี้ยงซะนี่ ” เซมพูดแบบติดตลก
“คร้าบบบบ~ เฮ้ย ” ร่างเล็กอุทานเสียงดังด้วยความตกใจ
“ด๊อบ พี่อยากคุยด้วย เซมชั้นขอยืมตัวด๊อบหน่อยนะวันนี้ ” วินกล่าวด้วยเสียงเคร่งเครียดกว่าปกติ
“เอ่อ ได้ แกเป็นพี่ด๊อบนี่หว่า งั้นชั้นไปนะ ด๊อบพี่ไปนะ ” เซมพูดก่อนจะเดินจากไป
“ไปคุยที่ห้องดีกว่าครับ ” ด๊อบพูดด้วยน้ำเสียงวิตก ก่อนจะเดินนำไป
แกร๊ก~ เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับ ชายอีกคนที่เดินตามมาเงียบๆ ชายในสูทสีเทาค่อยๆ เลื่อนมือไปหยิบภาพที่กระเป๋าเสื้อก่อนจะพึมพำแล้วเดินจากไป
“ด๊อบพี่ว่าพวกมันต้องรู้แล้วแน่ๆ” วินพูดอย่างเป็นกังวล
“พี่วิน ตอบอะไรผมอย่างได้มั้ย ผมจะถามเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ ผวกมันตามผมเพื่ออะไรกันแน่ครับ พี่บอกผมได้มั้ย ถ้ามันอันตรายมากพี่ก็ช่วยบอกผมได้มั้ยครับ บางทีมันอาจจะส่งผมเสียถึงคนรอบข้างผมก็ได้นะครับ ”
“พี่บอกไม่ได้หรอก”ร่างสูงพูดอย่างลังเลใจ
“ทำไมครับทำไม ทำไม ทุกคนต้องพยายามปิดบังผมด้วย ”ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงกระชากเล็กๆ
“เอาเป็นว่าถ้าพี่พร้อมพี่จะบอกเองโอเคมั้ย นายก็ระวังตัวไว้บ้างแล้วกันนะ ถ้ามันรุนแรงมากชั้นอาจต้องให้พ่อ แม่ ย้ายนายอีก หรือไม่งั้นก็ ศัลยกรรม ” ร่างสูงพูดอย่างกังวลก็จะเดินจากไป
“เว้ยยยยยยยย~ ” ร่างเล็กโวยวายเสียงดังก่อนจะทรุดลงกับพื้นช้าๆ
‘อีกแล้วคำตอบแบบนี้ แล้วจะให้ผมอยู่อย่างสงบๆได้ไง โถ่เว้ยย ’
ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูถี่ๆดังขึ้นก่อนจะมีเสียงคุ้นหูดังขึ้น
“ด๊อบนายเป็นไรรึเปล่า เปิดประตูให้พี่ที ” เซมตะโกนอยู่หน้าห้อง
“ครับๆ” ร่างเล็กค่อยๆยันกายขึ้นจากพื้นห้อง แล้วตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“นี่เราเป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย พี่ได้ยินเสียงโวยวายดังไปข้างนอก ” ร่างโปร่งเอ่ยถามหลังจากเข้ามาในห้อง พลางเดินไปหยิบหนังสือเคมีที่อยู่บนหัวเตียง
“ผมขอให้พี่อยู่ห่างๆผมได้มั้ย ครับ ” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เฮ้! นายเป็นไรไปเนี่ย ” เซมพูดแบบล้อเล่น
“ผมบอกให้พี่อยู่ห่างๆ ผมไว้ ผมอันตรายเกินไป ” ด๊อบพูดด้วยน้ำเสียงตะคอกก่อนจะวิ่งออกไปจากห้อง
“เดี๋ยวซิ เฮ้ !! ” เซมคิดจะวิ่งไล่ตามแต่ก็คิดได้ว่ามันก็คงไม่ช่วยอะไร
คนที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่แม้จะไม่ได้ยินเสียงใดๆ เค้าก็ไม่แปลกใจที่ตัวเองกลับเข้าใจดีอย่างน่าประหลาด ชายในชุดนักเรียนมัธยม5 พึมพำอย่างเสียไม่ได้
“ไอ้วิน ชั้นว่าแกคิดผิดที่ไม่บอกด๊อบไป ” เสียงนั้นดังก้องอยู่ในโสตประสาทของเค้าเพียงผู้เดียว และแล้วเค้าก็ได้ตัดสินใจทำบางสิ่งบางอย่างที่อาจส่งผลเสียได้ เบนโตะได้แต่คิดทบทวนในใจแล้วเดินจากไป เค้าก็ไม่สามารถทำผิดคำสัญญาของวินได้เช่นกัน เพราะอันที่จริงเรื่องนี้เค้าไม่สมควรรู้ตั้งแต่แรกแล้ว แค่นี้เค้าก็ไปก้าวก่ายมากเกินพอแล้ว มากมากเกินพอแล้วจริงๆ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[Same_Kung]

ดูเหมือนมีแววว่าเรื่องนี้จะมีหลายคู่ -.-+

[Luciferz]

ดูเหมือนมีแววว่าเรื่องนี้จะมีหลายคู่ -.-+

ไม่ต้องคิดตามให้มันมากก็ได้นะ - -

[Nicholas_HP]

ไม่ต้องคิดตามให้มันมากก็ได้นะ - -

คิดตามเยอะๆ จะได้สนุกไงครับ ^^

[verdasney]

อัพต่อ ๆ กำลังมันส์ 555+ สนุกมากค่ะ

[Severus_Lily]

โหะๆ นิคอยากอ่านคู่อื่นมั่งอ่ะ อย่าปล่อยให้จิ้นเองสิ 555 มาต่อไวไวล่ะ ^^

[Nicholas_HP]

Chapter 4 : Too Dangerous

ตอนนี้ผมรู้สึกว่างเปล่าเหลือเกิน หากผมต้องการใครซักคนแต่เค้าคนนั้นก็อาจเป็นอันตราย ผมต้องอยู่คนเดียวให้ได้ ผมก็ไม่เข้าใจเรื่องนี้หรอกนะ ทำไมพี่ต้องปิดบังผมถึงขนาดนี้ด้วย ผมแค่อยากรู้ ผมรู้สึกผมเป็นจุดดำๆของที่นี่ ผมไม่สมควรจะอยู่กับใครทั้งนั้น เหมือนสมองขาวโพลน ผมไม่ต้องการพูดคุยกับใครอีก ผมต้องการแค่ความจริงเท่านั้น ความจริงเท่านั้นที่ผมต้องการในตอนนี้ ผมพอจะรู้มาว่าอ.ใหญ่ที่นี่รู้จักกับครอบครัวของผมพอสมควร ผมว่าท่านคงพอจะบอกอะไรผมได้บ้างล่ะมั้ง
ตึ่กๆๆ เสียงฝีเท้าสะท้อนดังอยู่ตลอดเวลา หอคอยอาจารย์สูงประมาณตึก 4 อยู่บริเวณหลังโรงเรียน หอคอยนี้มักไม่ค่อยมีใครเข้ามานักนอกจากคนที่มีธุระจริงๆ แต่ที่นี่ก็คงเป็นที่ๆผมควรจะได้รู้ความจริงซะที
ก๊อกๆๆ
“เอ่อ ขออนุญาตเข้าไปได้มั้ยครับ ” ด๊อบพูดด้วยน้ำเสียงวิตกเล็กๆ
“ได้ เข้ามาเลย ” น้ำเสียงเฉียบขาดตอบกลับ
แกร๊ก~ แอด~
“อ้าว ด๊อบเองหรอ มีอะไรรึเปล่า ” อ.ใหญ่เปลี่ยนมาใช้น้ำเสียงสบายๆทันที
“ผมคิดว่าอ. จะบอกเรื่องบางเรื่องกับผมได้มั้ยครับ ” คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงเครียด
“ชั้นก็คงต้องฟังเรื่องที่เธอจะถามก่อนนะด๊อบ ว่ามันสมควรบอกมั้ย ” ชายมีอายุเอ่ยขึ้นอย่างเรียบๆ
“ผมอยากทราบว่าพวกที่ไล่ล่าผมมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ครับ ” ร่างเล็กกล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“เก็บ พวกมันต้องการฆ่าเธอ ” ชายมีอายุพูดอย่างตรงไปตรงมาก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชักไม้ที่หลังโต๊ะทำงาน
“อะไรครับ ” ด๊อบถามด้วยความสงสัย
“มันอาจทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น แล้วก็อย่าโกรธวินเลยที่ปิดบังเธอ เพราะเค้าหวังดีกับเธอมากนะรู้มั้ย ” ชายที่มีนัยน์ตาสีฟ้ากล่าวอย่างเงียบเย็น
“งั้นผมก็ไม่รบกวนแล้วครับ”
“ระวังตัวด้วยนะ ” อ.ใหญ่พูดทิ้งท้ายก่อนจะมีเสียงปิดประตูดังขึ้น
**********************************************************************
“เฮ้ๆ ด๊อบ รอพี่ด้วย”
“ออกไป...” ...ผมอ่อนแอมามากเกินพอแล้ว ผมต้องอยู่เองให้ได้
ในทุกครั้งที่เซมพยายามจะคุยกับด๊อบ บทสนทนาของทั้งคู่ก็จะเริ่มและจบลงแบบเดิมๆทุกครั้ง แม้แต่ในห้องก็ตามที่
“ต่อไปผมจะไปนอนที่โซฟาแทนนะครับ พี่นอนบนเตียงไปแล้วกัน ” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆก่อนจะหยิบหมอนและผ้าห่มผืนนุ่มไปที่โซฟา
“นี่ๆ นอนตรงนี้ก็ได้นะ ” เซมละสายตาจากหนังสือซักพัก
“ผมไม่ควรจะอยู่ไกลๆใคร ผมเป็นตัวอันตราย ” ร่างที่กำลังจัดโซฟาอยู่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“...”
“ราตรีสวัสดิ์ครับ ” ด๊อบพูดก่อนจะล้มตัวลงนอน
‘ อันตรายเกินไปงั้นหรอ ’ เซมคิดอย่างสงสัย
‘ ผมขอโทษ ’ ผมจะรู้สึกผิดแบบนี้เป็นครั้งสุดท้าย แล้วต่อไปจะไม่มีคำๆนี้อีก

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วววว มีบทอ.ใหญ่ตามที่อ.ขอครับผม

[Prince.Kenta]

=[]= ช่าง เอ่อ พูดไม่ออก - -

[Luciferz]

เห็นคำว่า อจ.ใหญ่แล้วนึกถึง ศจ.อัลบัส ดัมเบิลดอร์ - -

[Nicholas_HP]

^
^ ใช่แล้วครับอ.ใหญ่สั่งให้ผมเพิ่มบทอ.ใหญ่ไปด้วย ^^