 Desert Rose, Y DM/HP |
ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )
  |
| Desert Rose, Y DM/HP |
 Dec 15 2010, 05:47 PM
โพสต์
#1
|
|
 นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1   กลุ่ม :  นักเรียนบ้านสลิธีรินโพสต์ : 616 เข้าร่วม : 31-October 09 จาก : Almaecious หมายเลขสมาชิก : 5,604 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา   หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง 
  |
Title: Desert Rose
Author: Killau Category: A Bit Tragedy/ Romantic Pairing: DM/HP Rating: NC18 .............................................................................. Intro ~~~did It call destiny? กลางทะเลทรายที่อ้างว้าง ห่างจากตัวเมืองอยู่หลายกิโล ตึกสีเหลืองส้มหลังหนึ่งถูกตั้งอยู่ ลักษณะสีที่เริ่มลอกออกให้เห็นเนื้อปูนหยาบข้างใน บ่งบอกถึงอายุของมันได้ดี แม้ภายนอกจะดูไม่ใหญ่มากนัก แต่ภายในกลับประกอบไปด้วยเวทีขนาดกลางด้านหน้า และที่นั่งของผู้ชมนับร้อยรายล้อมอยู่ วันนี้สถานที่แห่งนี้ถูกปลุกขึ้นจากการหลับใหลอีกครั้ง ด้วยกิจกรรมเดิมๆ เสียงผู้คนรอบด้านที่ดังอื้ออึงตอนแรกเงียบลง พร้อมกับบุรุษคนหนึ่งก้าวขึ้นบนเวที เป็นการบอกได้ว่า การประมูลจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้ สินค้าอย่างแล้วอย่างเล่าที่นำขึ้นมาบนเวที และถูกประมูลไป....ซึ่งนั่นก็ไม่เว้นแม้แต่สินค้าที่เรียกว่า มนุษย์ การค้ามนุษย์ที่ประเทศกลางทะเลทรายอย่างนี้ไม่ได้มีแต่เฉพาะในหนังสือหรือในหนังยุคก ่อนๆเท่านั้น หากปัจจุบันก็ยังสามารถพบเห็นได้ เพียงแต่วิธีการถูกเปลี่ยนให้ทันตามยุคสมัยขึ้น ผู้ที่อยากเข้าร่วมจะต้องลงชื่อผ่านทางคอมพิวเตอร์ก่อน โดยใช้บัตรเครดิตค้ำประกันไว้ ว่าตัวเองเป็นใคร แล้วมีวงเงินประกันเท่าไหร่ เพราะบางทีสินค้าที่ประมูลอาจจ่ายผ่านทางบัตรนี้ได้เช่นกัน เมื่อได้ชื่อแล้วทางนี้จะส่งรายการสินค้าในแต่ละรอบไปให้ พร้อมกับสถานที่ ซึ่งหากสนใจจึงค่อยวางเงินเป็นค่าเข้าอีกรอบ การประมูลในแต่ละรอบจะรับคนจำนวนจำกัด ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าเดิมๆทั้งนั้น เพราะมีสินค้าหลายอย่างเหมือนกันที่ได้มาด้วยความสกปรก~! พวกที่อยากเข้าร่วมใหม่ อาจจะถูกเช็คประหวัดสักหน่อย แต่ส่วนมากจะเป็นจากปากต่อปากของคนในวงการเดียวกัน ดังนั้น จึงไม่ได้ บริสุทธิ์ สะอาด ไปกว่ากันเท่าไหร่ วิธีการนี้นอกจากจะช่วยเพิ่มความสะดวกให้แก่ลูกค้าชาวต่างชาติมากขึ้น แล้วยังเป็นการคัดระดับผู้เข้าร่วมไปในตัวด้วย ร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีเทาเข้มนั่งอยู่ท่ามกลางการประมูลที่เผ็ดร้อนขึ้นทุกขณะ เพราะยิ่งหลังๆ สินค้าจะเริ่มหายากขึ้น และ น่าสนใจมากขึ้น ไง ไม่สนุกเหรอ นั่งเงียบเชียว ฉันอุตส่าห์ชวนมา เห็นว่าแปลกดี คุณหนูอย่างนายไม่น่าจะเห็นได้บ่อยในบ้านเมืองที่เจริญแล้วแถบนู้นนะ ชายหนุ่มผมยาว ผิวสีน้ำผึ้ง ตาโตแพรวระยับ คิ้วเข้ม ร่างหนาคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยถามคนที่ตนพามา คาฟวา ชายหนุ่มรูปหล่อ เจ้าของธุรกิจบ่อน้ำมันในพื้นที่แถบนี้เกือบทั้งหมด ผู้ซึ่งเป็นทั้งคู่ค้าและเพื่อนมักเกิ้ลเพียงไม่กี่คนที่พอจะคุยกันรู้เรื่อง ชายหนุ่มผู้นี้แหละเป็นคนพาเค้าเข้ามา ใช้เส้นนิดหน่อย บวกเงินอีกซักปึ้งสองปึ้ง แค่นี้เดรกโก มัลฟอยก็สามารถเข้าร่วมได้โดยไม่ต้องไปจองเจิงอะไรล่วงหน้าแล้ว ไม่ล่ะ ฉันไม่ค่อยชอบการค้าแบบนี้~ ไม่ใช่ว่าเค้าจะสะอาดผุดผ่องอะไรขนาดนั้น เพียงแต่อะไรหลายอย่างที่เค้าเผชิญมา มันสอนให้รู้ว่า การข้องเกี่ยวกับสิ่งสกปรกๆมันจะนำความเดือดร้อนมาให้คนหลายคน เหมือนเช่น....พ่อ.....แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณที่พ่อกลับตัวทัน ไม่งั้นทั้งตนและแม่คงจะไม่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ เนื่องจาก ลอร์ดโวลเดอมอร์ได้กลับมามีอำนาจอีกครั้ง นายลูเซียสและภรรยาได้ตัดสินใจที่จะยอมเป็นสปายให้กับทางฝ่ายภาคี โดยขอแลกกับการคุ้มครองความปลอดภัยของลูกชายเพียงคนเดียว ดังนั้นเมื่อภารกิจที่แสนยาวนานจบลงพร้อมกับการจบการศึกษาของลูกชายที่พวกเค้าแสนจะภ ูมิใจ นายและนางมัลฟอยจึงขอตัวพักผ่อนยาวและให้ลูกชายได้ขึ้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลในทั นที ซึ่งลูกชายของพวกเค้าก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลยแม้แต่น้อย เดรกโก มัลฟอยถือเป็นผู้นำที่อายุน้อยที่สุดในประวัติการณ์และก็สามารถทำรายได้ให้แก่ตระกูล ได้มากที่สุดเช่นกัน อาจจะมีช่วงแรกที่รายได้ของตระกูลน้อยลงไปบ้าง เนื่องจากเดรกโกตั้งใจที่จะเลิกธุรกิจที่ผิดกฎหมายทุกอย่าง ซึ่งตอนนั้นได้รับการคัดค้านจากพวกญาติสนิทมิตรสหายอย่างมาก อ่อ แล้วก็ไม่ต้องกลัวว่าทุกคนจะไม่มีเงินใช้ แค่เพราะขาดธุรกิจสกปรกๆสักสี่ห้าอัน เพราะผมได้คิดวิธีทำการค้าแบบใหม่ที่คนในตระกูลเราน่าจะริเริ่มทำตั้งนานแล้ว.....นั ่นคือการค้าขายกับพวกมักเกิ้ล!! นี่ผู้นำคนใหม่ คุณนี่โง่รึเปล่า อยู่ดีๆแค่โทรสั่งๆนิดหน่อย ก็มีคนเอาเงินมาประเคนให้ถึงที่ไม่ชอบ กลับอยากลดตัวไปทำธุรกิจกับพวกมักเกิ้ล!เสียงของผู้อาวุโสท่านหนึ่งในตระกูลกล่าวขึ้น ด้วยเหตุผลบางประการที่ถูกหยิบยกขึ้นมา บวกกับความมุ่งมั่นและแววตาที่จริงจัง ทำให้ในวันนั้น เสียงข้างมากขอเลือกทำตามหัวหน้าตระกูลคนใหม่มากกว่า!!! หลังจากนั้นในปีแรก การทำธุรกิจมีลำบากบ้างเล็กน้อย เพราะต้องทำความรู้จักคนใหม่ๆ ทำความเข้าใจกับธุรกิจของพวกมักเกิ้ล หากแต่มันก็ทำกำไรได้น่าสนใจทีเดียว และต่อจากนั้นอีกสองปี...สิ่งที่เดรกโกหวังก็เป็นดังคาด ตระกูลมัลฟอยได้ขึ้นแท่นเป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด ส่วนเดรกโก มัลฟอย....ถูกจัดเป็นนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อไฟแรงระดับแนวหน้าทั้งในโลกพ่อมดและมักเก ิ้ล โดย killau [13 พ.ค. 2549 , 19:18:19 น.] ( IP = 58.8.100.254 : : ) rep# 2 เดรกโกคงยังจะจมอยู่กับความคิดของตัวเองต่อไป หากเสียงที่ดังรอบข้างกลับเงียบไปทันที ....สงสัยจะจบแล้วมั้ง ดีจะได้กลับ เบื่อเต็มทน...แถมพรุ่งนี้ต้องไปตกลงกับบ่อน้ำมันอีกฟากของทะเลทรายอีก เตรียมตัวลุกขึ้น ถ้าไม่หันไปเห็นเพื่อนที่นั่งข้าง รวมไปถึงคนอื่นๆพากันนั่งตาค้างกับของบนเวที หืม ยังไม่จบอีกหรือ.....ว่าแต่....อะไรจะน่าสนใจขนาดนั้น.... เงยหน้าขึ้นเห็นร่างๆหนึ่งถูกชายร่างยักษ์สองคนตรึงไว้ ตัวผอมบาง จะเป็นผู้หญิงก็ไม่ใช่ เนื่องจากชุดผ้าบางเก่าๆแบบชาวทะเลทรายที่สวมอยู่ ถูกเปิดให้เห็นเนินอกขาวเนียนสว่างตา และเรียวขาสวยที่โผล่พ้นจากชายผ้า หุ่นขนาดนี้ ถึงเป็นผู้ชายก็น่าซื้อไปเก็บไม่ใช่น้อย....มิน่า พวกเศรษฐีเฒ่าถึงจ้องกันตาเป็นมันส์เชียว ร่างบางดูอ่อนเปลี้ย ทรงตัวไม่ค่อยจะอยู่ ใบหน้าก้มลงเหมือนคนไม่ค่อยมีสติ แต่ก็ยังพอสังเกตออกว่าชายหนุ่มคนนี้มีดวงหน้าขาวผ่อง ตัดกับผมสีดำขลับ และริมฝีปากสีแดงสดที่เหมือนพึมพำอะไรอยู่ตลอดเวลา หากเมื่อใบหน้าถูกชายคนหนึ่งจับให้เงยขึ้น.............ตาสบตา.........ดวงตาคู่งามส ีเขียวมรกตนั่น... เฮ้ยยยยย!!!!!! นั้นมัน............... TBC..... ................................................ ถ้ามีคนอ่านเยอะ จะเอามาลงให้เรื่อย ๆ นะค่ะ เครดิต : Grimmauld Place 12 ★*HongLy_MalFoy*★ The star is bright The sky is clear Wishing you are near All the year I love you ..:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::..      Credit :น้องยาววว กองทัพดัมเบิลดอร์ ตัวววสีน้ำเงิน ณ กริฟ จิ้มเข้าไปอ่านสักนิด ก่อนคิดประลองเวทย์ ฉันเตือนคุณแล้วนะ  การทำพันธะสัญญาไม่ว่าเรื่องใดกับอัลแมเซียสก็ตาม เท่ากับว่าได้ทำพันธะสัญญากับปีศาจด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าการทำพันธะสัญญากับปีศาจไม่สามารถยกเลิกได้ นอกจากว่าผู้ทำพันธะสัญญาจะถึงแก่ความตายเท่านั้น ~ ۩ Family อบอุ๊น อบอุ่น ۩ ~ ‖ เด็กหญิงยู ‖ เด็กชายเอิร์ก ‖ น้องชายฟิว ‖ น้องสาวยิม ‖ แฝดผู้น้องเฮส ‖ แฝดผู้พี่นิด ‖ ‖ พี่สาวมิ่ง ‖ พี่ชายเฟ ‖ หม่าม้าหงส์ ‖ ป๊ะป๋าโกโก้ ‖ หม่าม้าทูนหัวทราย ‖ น้านม ‖ อาเจิดเต้ย ‖ คุณป้าแพร ‖ ลุงเซ็ป ‖ ท่านปู่เบียร์ ‖ท่านทวดคอส ‖ "The stories we love best do live in us forever. So whether you come back by page or by the big screen, Hogwarts will always be there to welcome you home." J.K. Rowling |
 |
 
|
|
Dec 17 2010, 03:50 PM
โพสต์
#2
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนบ้านสลิธีรินโพสต์ : 616 เข้าร่วม : 31-October 09 จาก : Almaecious หมายเลขสมาชิก : 5,604 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
Part 1~~Why i dont 4get you~~~
เฮ้ย!!!!มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.......แฮรี่........ บุคคลผู้เป็นเจ้าของดวงตาสีเขียวสดคู่นี้.......คนที่เค้าพยายามจะทิ้งระยะห่างให้หั วใจตัวเองอยู่เสมอ... เพราะรู้ว่าหากยิ่งใกล้....ทั้งกายและใจของเค้าพร้อมจะไปเสมอ ........และเมื่อนั้นตัวเค้าเองนี่แหละ จะเป็นฝ่ายเจ็บ....... แต่วันนี้ ดวงตาคู่นี้ที่เค้าคอยแต่จะหลบมัน........กลับต้องมาเจออีกจนได้....ผ่านมานานกี่ปีแ ล้วนะที่ได้สบมันครั้งสุดท้าย..... ดวงตาสีเขียวมรกตที่แสนสดใจ........หรือนี่....จะเป็น พรมลิขิต? รอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นทันที หึ....อย่าคิดอะไรงี่เง่าน่า เดรกโก มัลฟอย....พรมลิขิตอะไร....ได้เจอแล้วยังไง ยังไงนายกับเค้าก็เป็นได้แค่ ศัตรูเท่านั้น!!! เมื่อดวงหน้าใสถูกเผยให้เห็นดวงตาคู่สวย เสียงเพิ่มราคาก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนอยากจะลองลิ้มชิมรสเจ้าของนัยน์ตาหวานหยาดเยิ้มคู่นั้น ว่าขนาดแค่ตายังขนาดนี้ แล้วกับร่างกายล่ะ~! เสียงประมูลที่ดังสนั่น ช่วยปลุกชายหนุ่มออกจากภวังค์ สมองเริ่มทำงานอีกครั้ง.....หากครั้งนี้มิใช่ทำเพื่อธุรกิจเช่นทุกที แต่เป็นการทำตามคำสั่งของ ...หัวใจ.... เห็นทีเค้าคงต้องลงเล่นในเกมส์อันแสนโสมมอันนี้ซะแล้ว ฟรานซิส ตอนนี้เรามีเงินสดอยู่กับตัวเท่าไหร่ หนุ่มผมทองหันหลังไปถามบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวที่ยืนอยู่ข้างหลัง ติดตัวหนึ่งล้านครับ แต่ในรถมีอีกยี่สิบที่พึ่งได้มาจากการค้าพลอยเมื่อวานนี้ ดี!ไปเอามาให้ฉันเดี๋ยวนี้~!! สิ้นคำสั่ง ชายหนุ่มในสูทสีดำเดินหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกระเป๋าหนังขนาดย่อมหนึ่งใบ ก่อนจะเข้ามารับคำสั่งจากผู้เป็นนาย ตึง!!!เสียงกระเป๋าวางลงตรงหน้าเวที มันถูกเปิดออกให้เห็นเงินจำนวนมากที่วางตัวกันอย่างเป็นระเบียบ เจ้านายผมให้ ห้าล้าน!!ชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงที่ไม่เบานัก ทำให้ใครหลายคนสะดุ้งไปตามๆกัน เนื่องจากราคาตอนนี้ยังอยู่แค่เพียงล้านกว่าๆ แต่นั่นก็ถือว่าเยอะมากแล้วสำหรับผู้ชายคนเดียว หากไม่เพราะชายหนุ่มตรงหน้าทั้งสวย....ทั้งหวาน...ขนาดนี้ทำให้หลายๆยอมทุ้มถึงหลักล ้าน ซึ่งหนึ่งในนั้นรวมไปถึงชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเขาด้วย เฮ้ย.....นั่นมัน ฟรานซ......คาฟวามีสีหน้าประหลาดใจที่เห็นบอร์ดี้การ์ดสุดสวยของคนที่นั่งข้างๆเค้า อยู่หน้าเวที ก่อนจะหันมาหาคนข้างๆตน สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ไหนว่าไม่ชอบไง เมื่อเพื่อนเลือกที่จะเงียบ ไม่ตอบ เค้าก็ไม่คิดจะเค้น ก็ไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น เฮ้อ...ไม่เอาก็ได้ว่ะ ไม่อยากจะแข่งกันเองให้เสียน้ำใจกันเปล่าๆ เมื่อราคาถูกเรียกขึ้นหลายเท่าตัวทำให้ผู้ประมูลหลายคนยอมถอย แต่ก็มีบางรายที่ยังคงลงเล่นกับเค้าต่อ ห้าล้านห้า หกล้าน ดวงตาในแว่นกรอบดำประมวลผลอย่างรวดเร็ว เหลือ...สองสามคน.... ดี! เมื่อเห็นฟรานซิสเงยหน้าเหมือนจะถาม ชายหนุ่มจึงพยักหน้าทันที สิบล้าน!!! คาฟวาอ้าปากค้าง .....เลขสองหลัก....มันมากเกินไปสำหรับชายหนุ่มแค่คนเดียวจริงๆด้วย!!!!! นี่เดรกโกมันเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย เสียงยืนยันสามครั้ง....ไม่มีผู้ใดสู้ต่อ.... หลายคนพยายามมองหาเจ้าของเงินจำนวนมากนั้น จะพบก็แต่เพียงชายหนุ่มสูงโปร่งที่นั่งไขว่ห้างอยู่ ชุดสูทสีเทาเข้ม สวมแว่นตาสีดำตัดกับใบหน้าขาวสะอาด ผมสีทองหวีเรียบ ริมฝีปากเหยียดตรง ไร้ความรู้สึก หน้าเชิด มองตรง ......เป็นคนที่มีเสน่ห์ดึงดูดสายตาชะมัด..... สิ้นคำประกาศ เดรกโกลุกขึ้น ขอคาฟวาแยกตัวกลับบ้านพักก่อน แล้วจึงเดินไปรับร่างบางเข้าสู่อ้อมแขนแข็งแรง ก่อนจะรีบพาออกไปจากตึกนั่นทันที โดยมีฟรานซิสเดินตามไปไม่ห่าง ------------------------------------------------- อากาศในรถลีมูซีนคันหรูเย็นชุ่มฉ่ำ แต่ในใจของใครอีกคนในรถกลับตรงกันข้าม เอามือสัมผัสหน้าผากชองคนที่นอนบนตักเป็นระยะ ตัวก็ไม่ร้อนนี่.....แต่ทำไมเหงื่อออกตลอดเวลา ชายหนุ่มเอาผ้าเช็ดหน้าผืนบางซับเหงื่อบนใบหน้าอีกฝ่ายอย่างเบามือ... แฮรี่ที่นอนหลับตา ขดตัวแน่น ศีรษะดำสนิทเกยอยู่บนตักของเดรกโกตอนนี้ ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อสองปีก่อนเลย นอกจากร่างกายที่ดูซูบผอมลง........ คงเพราะต้องทำงานหนักเป็นแน่ เท่าที่เค้ารู้มา...แฮรี่ทำงานเป็นมือปราบมาร แต่ไม่ได้สังกัดกระทรวงเวทย์มนต์อย่างที่คิด เนื่องด้วยพ่อหนุ่มน้อยอยากจะรับงานข้างนอกด้วย ไม่ใช่ต้องทำตามคำสั่งอย่างเดียว การช่วยเหลือคนอื่นเป็นสิ่งสำคัญ บางงานไม่ได้เงินด้วยซ้ำไป... แต่มือปราบมารคนนี้ก็ยังคงเข้าไปช่วยรับงานของกระทรวงอยู่บ่อยๆ คงเพราะเจ้าวีสลีย์ที่ทำงานที่นั่นขอร้องล่ะสิ เฮ้อ....เป็นเข้าไปได้ไง งานที่ต้องใช้พลังมากขนาดนั้น ตัวก็เล็กขนาดนี้..... ใช่ แฮรี่เป็นคนตัวเล็ก.....ถึงมันจะดูแย่ถ้าเทียบกับผู้ชายด้วยกัน แต่สำหรับเค้ามันดูน่าทะนุถนอม.....เหมาะแล้วที่ต้องมีพวกองค์รักษ์คอยดูแล..... แต่ก็ไม่เห็นมันจะได้ผลมากเท่าไหร่เลยนะแฮรี่ ดวงนายนี่มันแย่จริงๆซะด้วย โชคร้ายตลอด ตอนเด็กก็โวลเดอร์มอร์ด พอโตหน่อยก็ผู้เสพความตาย และอีกหลายวีรกรรมที่ช่วยยืนยันความสามารถของนาย แต่นายจะรู้มั้ย......ทุกครั้งที่เกิดเรื่อง ฉันคนนี้ไม่เคยรู้สึกดีเลย ไม่ใช่อิจฉาอย่างที่นายคิดสักนิด หากแต่มันเป็นอย่างอื่น....นายจะเคยรู้ มัน บ้างไม๊?........ เดรกโกนั่งคิดไปเรื่อย มือข้างหนึ่งคอยซับเหงื่อให้ ส่วนอีกข้าง...ลูบไล้ตามโครงหน้างาม จากริมฝีปากแดงสดไล่ไป ......แก้มตอบลงนะ....แต่ก่อนเคยขาว ใส ดูเนียนนุ่ม น่าจับ ได้ข่าวว่าช่วงนี้งานที่กระทรวงเวทย์มนต์ยุ่งมาก สงสัยมือปราบมารฝีมือเยี่ยมคนนี้คงต้องไม่ค่อยได้พักผ่อนเป็นแน่ ทำแต่งานจนลืมกินข้าวกินปลา....ทุ่มสุดตัว ไม่คิดถึงข้อได้เปรียบเสียเปรียบ...... นายนี่ยังทำตัวเป็นคนดีช่วยเค้าไปทั่วเหมือนเดิมเลยนะ~ ~ มือขาวเลื่อนไปที่ดวงตาปิดสนิท.....ไล้วนเล่นเบาๆ ปกติมันจะสดใสเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ดึงดูดให้ทุกๆคนต้องมอง.....ตอนนี้จะยังเหมือนเดิมอยู่รึเปล่านะ เรือนผมที่นุ่มเหมือนผ้าไหมชั้นดี...... เฮ้อ....ทำไมฉันถึงไม่เคยลืมนายเลยนะ....ฉันพยายามแล้วนะแฮรี่ พยายามแล้วจริงๆ.... มือข้างหนึ่งคงยังม้วนผมร่างบางเล่นต่อไป ถ้าไม่เห็นว่าคนที่นอนอยู่ทำท่าเหมือนจะรู้สึกตัว ริมฝีปากสีแดงสดเผยอขึ้นลงเหมือนจะพยายามพูดอะไรบางอย่าง แต่ดวงตายังคงปิดสนิท... ชะ....ช่วยด้วย...อ๊ะ...น้ำ...ขะ..หน่อย ร่างสูงรีบหันไปหยิบขวดน้ำที่วางอยู่ข้างตัว ก่อนจะประคองร่างบางให้ลุกขึ้นมาดื่ม ริมฝีปากไม่มีการตอบสนองที่ดีนัก ทำให้น้ำที่ดื่มเข้าไปไหลออกซะส่วนใหญ่ เห็นดังนั้นเดรกโกจึงกรอกน้ำใส่ปากตัวเองก่อนจะประกบลงกับร่างข้างใต้ น้ำใสๆที่ค่อยๆไหลลงสู่ลำคอ ทำให้แฮรี่รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เพ้อเหรอ...ยังไม่ได้สติสินะ กรอด... เดรกโกกำมือแน่น.....ไอ้พวกบ้านั่นมันทำอะไร จนป่านนี้แฮรี่ยังไม่รู้เรื่องเลย....โธ่เว้ย!...ก่อนออกมาน่าจะสาบสักคาถาสองคาถานักเชียว จะได้ไม่ไปทำเรื่องชั่วๆอีก ทันทีที่รถยนต์จอดเทียบลงที่คฤหาสน์หลังย่อม เดรกโกรีบอุ้มคนในรถขึ้นห้องทันที โดยไม่ลืมสั่งแม่บ้านที่คอยต้อนรับอยู่แถวนั้นให้นำผ้ากับอ่างน้ำมาให้ที่ห้องด้วย หลังจากป้อนน้ำให้จนคิดว่าน่าจะพอแล้ว เดรกโกจัดแจงเปลี่ยนชุดให้แฮรี่ ถอดชุดผ้าป่านเก่าๆออกจากร่างที่นอนขดตัวอยู่บนเตียง แล้วสวมแทนด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ของเค้ากับกางเกงขาสั้น ค่อยๆใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตามเนื้อตัว เพื่อสร้างความสบายให้แก่คนที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ร่างบางดูเหมือนค่อยๆดีขึ้น หลังจากได้รับน้ำเข้าไปในร่างกาย แต่ก็ยังส่งเสียงร้องอือๆอาๆตลอด เหมือนคนอึดอัด เฮ้อ......มาทำงานคราวนี้เค้าก็ไม่ได้เอาหมอประจำตัวมาเสียด้วย เพราะคิดว่าไม่น่าจะมีอันตรายอะไร แต่ตอนนี้เดรกโกกลับคิดอยากให้มีมาดามพรอมฟรีสักสิบคนเลยสิ ให้ตายสิ~! เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่ใหญ่ๆ แฮรี่ดูจะได้สติมากขึ้น ร่างบางปรือตา เห็นเงาคนอยู่ข้างๆจึงหันไปดู .นะ..นาย...มา....ได้...ยังไงเสียงที่เปล่งออกมาค่อนข้างเบาและแหบ แต่เดรกโกกลับได้ยินชัดทุกคำ ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆรีบปรับสีหน้าเป็นกังวลให้เรียบเฉย.....ใบหน้าที่เป็น.....เ ดรกโก มัลฟอย แห่งสลิเธอลิน อื้อ ทำไมปวดหัวอย่างงี้นะ ความทรงจำสุดท้ายที่เค้ามี คือตัวเองถูกกลุ่มคนที่จับมาฉีดอะไรบางอย่าง....ก่อนจะขึ้นไปบนเวทีโสมมนั่น... อ๊ะ.....หรือว่า...นายตาโตหลังจากสมองเริ่มประมวลผลออกมา ใช่...ฉันเป็นคนซื้อนายมาเองเดรกโกมองตอบใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆนั่นด้วยค วามเรียบเฉย หากในใจกลับร้อนเป็นไฟ....ปฏิกิริยาต่างๆของร่างบางอยู่ในสายตาของเค้าทั้งหมด...... .แววตาที่ตกใจ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความดูถูก และรังเกียจ ใช่สินะ .........ฉันมันเป็นคนเลว........เหมาะกับที่เลวๆอย่างนั้น........... ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ในสายตานาย....ฉันคนนี้มันก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสินะ.......... ใช่....นายคิดถูก....ฉันมันไม่เคยเปลี่ยนเลย โดยเฉพาะ....เรื่องของนาย....รู้มั้ยแฮรี่ ดวงตาสีเทาคู่สวยบัดนี้กลับเจือไปด้วยความเศร้าสร้อยยามมองร่างบาง ที่ยังพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่สอดส่องเข้ามา เอาล่ะเดรกโก....ต่อแต่นี้ห้ามหลุดอีกแล้วนะ....เก็บมันเข้าไปให้ลึก....ลึกที่สุด นายนี่มันเป็นคนที่ดูออกง่ายจริงๆนะพอตเตอร์......คิดอะไรก็แสดงออกมาทางสีหน้าหมด มุมปากยิ้มเยาะ หากในใจกลับตรงกันข้าม......นั่นถือเป็นข้อดีของนาย.....แฮรี่.......มีความจริงใจให ้คนอื่นเสมอ....แต่มันคงไม่ใช่กับคนอย่างฉันสินะ!!! เอ๊ะ ..นี่นาย.. ......อ๊ะ.!!!......อืมม.........โมโหกับรอยยิ้มนั่นจริง อยากจะด่ากลับไปชะมัด...แต่เดี๋ยวก่อน ทำไมร่างกายมันร้อนขึ้นอีกแล้วล่ะ... .....ทำไม....เป็นอะไรอีกล่ะ ...น้ำเสียงติดรำคาญนั่น ทำให้เค้าไม่อยากจะพูดด้วยเลย ปะ.....เปล่าเสียงที่แหบอยู่แล้วในตอนแรก...กลับยิ่งแหบมากขึ้นไปอีก...หากแต่ครั้ งนี้เดรกโกสังเกตได้ว่า ในน้ำเสียงนั้นมีอะไรบางอย่างปนอยู่..... แฮรี่รู้สึกได้ว่าร่างกายของเค้าร้อนขึ้นๆทุกขณะ เมื่อกี้มันก็เป็นอย่างนี้ มันทำให้เค้าไม่ค่อยมีสติ.....แต่คราวนี้มันหนักกว่านั้น! ร่างกายบอบบางบิดเกร็งไปมาอย่างทรมาน สองมือฉุดทึ้งผ้าปูที่นอน เหมือนพยายามระบายอารมณ์บางอย่างที่พุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรง....อา....นี่เราเป็นอะไรไ ปแล้วเนี่ย.....หรือว่า... นาย...อ๊ะ.....ซะซื้อ ฉัน มา นาน...เท่าไหร่...ละ ...แล้ว อือ....ตาปิดสนิท....ร่างกายขดเกร็งเป็นระยะๆ ..ประมาณ สาม ชม. ทำไมหลังจากดูนาฬิกา ก็เงยหน้าขึ้นตอบ ดวงตาสีเทาเข้มเต็มไปด้วยความสงสัย กะแล้ว...เจ้าพวกบ้านั่น... หึหึ...ดื้อๆอย่างนี้ แต่อีกสองสามชม. รับรองนายกลายเป็นแมวเชื่องไปแน่ๆ เสียดายที่พวกฉันไม่มีโอกาสได้เห็นนะ.....ขอให้นายมีความสุขกับเจ้านายใหม่ล่ะ ถือเป็นของขวัญจากพวกฉัน...อ่อ ก่อนนั้นอาจทรมานนิดหน่อย แต่รับรอง....หลังจากนั้น สวรรค์เลยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสียงหัวเราะของเจ้าหมูทุเรศนั่น ยังคงก้องอยู่ในหู ทำไมตอนนั้นถึงไม่เอะใจนะ! SHIT!!!!สบถออกมาด้วยเสียงที่ไม่เบานัก ทำให้คนที่อยู่ใกล้พลอยงงไปกับปฏิกิริยาของร่างตรงหน้า คิดอะไรออก รู้อะไร ก็พูดออกมาสิ....อย่าทำให้คนอื่นเค้ารู้สึกกระวนกระวายได้มั้ยเล่า! ทำไมยังคงรักษาใบหน้านิ่งเฉย แต่เสียงที่เข้มขึ้นบอกถึงอารมณ์ได้อย่างดี ......เปล่า..... นะ..นายออกจากห้อง...ไป ได้..มั้ย ก่อนที่เค้าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่....รู้ตัวแล้วว่าตอนนี้ ร่างกายมันต้องการอะไร..... ยังไม่อยากจะจับใครปล้ำหรอกนะ โดยเฉพาะเป็นไอ้บ้านี่!ไม่มีทางเด็ดขาด!!!! โธ่เว้ย ไอ้ร่างกายนี้ก็อย่ามีอารมณ์นักได้ไม๊เล่า รอให้ไอ้ซีดนี่มันไปก่อนดิ เดี๋ยวก็ได้รู้กันพอดี เดรกโกยังคงนั่งเฉยอยู่กับที่ หากแต่สีหน้าและแววตาเหมือนคนกำลังคิดหนัก ตอนนี้พอจะเดาออกแล้วล่ะ ว่าอะไรเป็นอะไร..... แค่กางเกงขาสั้นบางๆตัวเดียว มันปิดอะไรไม่ได้หรอกนะ แฮรี่ .......มิน่าฟรานซิสถึงบอกว่า ตอนที่เค้าเดินออกมา ผู้ชายที่ท่าทางว่าจะเป็นหัวหน้า เดินมาบอกว่า เตรียมร่างกายไว้ให้พร้อมแล้ว สำหรับใช้งาน! ไอ้บ้าเอ้ย!!ใครเค้าขอร้องว่ะ!! เฮ้อ.........แล้วนี่จะเอายังไงดี........... To Be Con.......... ★*HongLy_MalFoy*★ The star is bright The sky is clear Wishing you are near All the year I love you ..:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.. Credit :น้องยาววว กองทัพดัมเบิลดอร์ ตัวววสีน้ำเงิน ณ กริฟ จิ้มเข้าไปอ่านสักนิด ก่อนคิดประลองเวทย์ ฉันเตือนคุณแล้วนะ การทำพันธะสัญญาไม่ว่าเรื่องใดกับอัลแมเซียสก็ตาม เท่ากับว่าได้ทำพันธะสัญญากับปีศาจด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าการทำพันธะสัญญากับปีศาจไม่สามารถยกเลิกได้ นอกจากว่าผู้ทำพันธะสัญญาจะถึงแก่ความตายเท่านั้น ~ ۩ Family อบอุ๊น อบอุ่น ۩ ~ ‖ เด็กหญิงยู ‖ เด็กชายเอิร์ก ‖ น้องชายฟิว ‖ น้องสาวยิม ‖ แฝดผู้น้องเฮส ‖ แฝดผู้พี่นิด ‖ ‖ พี่สาวมิ่ง ‖ พี่ชายเฟ ‖ หม่าม้าหงส์ ‖ ป๊ะป๋าโกโก้ ‖ หม่าม้าทูนหัวทราย ‖ น้านม ‖ อาเจิดเต้ย ‖ คุณป้าแพร ‖ ลุงเซ็ป ‖ ท่านปู่เบียร์ ‖ท่านทวดคอส ‖ "The stories we love best do live in us forever. So whether you come back by page or by the big screen, Hogwarts will always be there to welcome you home." J.K. Rowling |
|
|
|
|
Dec 20 2010, 06:39 PM
โพสต์
#3
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนบ้านสลิธีรินโพสต์ : 616 เข้าร่วม : 31-October 09 จาก : Almaecious หมายเลขสมาชิก : 5,604 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
Part 2~~If you were me,You will Do Or Not?
จะเอายังไงดี....ถามว่าอยากไม๊....แถบคลั่งเชียวล่ะ!!! แต่ถ้าจะให้พูดจริงๆ.....ก็ไม่อยากจะทำหรอก ใครจะอยากให้คนที่รักเกลียดกันเล่า แม้จะรู้ว่าแค่นี้ก็เกลียดกันจะตายอยู่แล้วก็เถอะ....แต่นี่มันคนละแบบนี่ แถมถ้าลองได้ทำไปแล้ว....ต่อไป ไม่รู้ต่อไปจะห้ามตัวเองได้รึเปล่าน่ะสิ.... เฮ้อ...........กลุ้ม........ ยิ่งปล่อยเอาไว้....คนบนเตียงก็ยิ่งดิ้นทุรนทุราย..... มือเรียวเล็กพยายามทั้งจิก ทั้งทึ้งร่างกายตัวเอง พยายาม...หาทางระบายออก เอาเถอะ จะเกลียดก็เกลียด!เค้าทนได้น่า พร้อมยิ้มเยาะให้กับความคิดของตัวเอง ใช่สิ ทนมาตั้งหลายปี ทำไมจะทนต่อไปไม่ได้....แค่ตอนนี้ได้ทำอะไรให้คนๆนี้บ้างสักครั้ง อยากช่วยให้หายจากการทรมานนี้....แค่นั้นเค้าก็พอใจแล้ว... (Yes!!!!คิดอย่างนั้นถูกต้อง!!!!เพื่อคนที่รีเควสทั้งหลาย โฮะๆๆๆๆๆ) เดรกโกลงมือถอดเสื้อนอกที่สวมอยู่ เหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียว ดึงชายเสื้อออกนอกกางเกง ปลดกระดุมคอสักสองสามเม็ด พับแขนขึ้นถึงข้อศอก ก่อนจะโน้มตัวลงมาหาคนที่นอนหลับตาปี๋ไม่รับรู้ถึงการมีตัวตนของอีกคนหนึ่ง เมื่อรู้สึกถึงการยุบของเตียง ทำให้แฮรี่ลืมตาขึ้นทันที ?เอ๊ะ นี่นายยัง อยะ...?เสียงถูกกลืนลงคอพร้อมกับรสจูบที่เร่าร้อน...เรียวลิ้นถูกส่งเข้าไปกวาดเอาคว ามหวานในโพรงปากของอีกฝ่ายอย่างชำนาญ สองมือค่อยๆปลดกระดุมเสื้อแฮรี่ออก เดรกโกค่อยๆถอนริมฝีปากออก เมื่ออีกฝ่ายเริ่มตะเกียกตะกายเหมือนคนขาดอากาศ หากแต่ทันใดนั้น มือเรียวบางไร้เรียวแรงก็ฟาดลงบนใบหน้าอีกฝ่ายเต็มๆโดยไม่ทันตั้งตัว ?หยุดนะ!! ทำไม อดอยากมากนักรึไง ถึงต้องมาทำตัวใฝ่ต่ำกับผู้ชายอย่างฉัน! เห็นคนออกจะตามนายถมไป ไม่ไปเลือกเอาซักคนล่ะ...หรือไม่ก็ไปหาเอาตามซ่องสิ สถานที่อย่างนั้นนายน่าจะคุ้นเคยนิ เงินก็มี ต้องแคร์อะไร~!!? ตาโตสีเขียวมรกตวาวโรจน์ขึ้นด้วยความแรงอารมณ์ เสียงแหบพร่าที่กล่าวออกมาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เดรกโกค่อยๆหันหน้ากลับมาที่ร่างบาง นี่ตบหน้าเค้าเชียวหรือ......แถมคำหยาบๆนั่นอีก... ดี!!จะช่วยดีๆไม่ชอบ แล้วจะได้รู้กัน จะแกล้งให้เข็ดเชียว มือใหญ่ยกขึ้นบีบกรามอีกฝ่ายไว้แน่น ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะ ?ใช่!!ฉันมันต่ำนิ ใครจะไปสูงส่งเหมือนนาย ดูดีตลอดเวลา มีแต่คนรักใคร่.... แต่ตอนนี้เข้าใจไว้ซะ ฉันซื้อนายมา นายก็ต้องเป็นของฉัน!!!~~อ่อ...แล้วอย่าคิดว่านายมันน่าพิศวาสนักล่ะ ก็แค่ของแปลก...น่าลอง และสำหรับฉัน มันไม่ต่างอะไรกับโสเภณีพวกนั้นเลย !!!!!!!? แฮรี่เงื้อมือขึ้นจะตบอีกรอบสำหรับคำชมนั่น แต่โดนจับเอาไว้ได้ก่อน ?มันจะไม่มีครั้งที่สองอีกแน่! แต่....ไม่นึกว่าจะชอบความรุนแรงนะ..ได้...เดี๋ยวฉันจัดให้!!!!!? เดรกโกขึ้นค่อมอย่างเต็มตัว ข้อมือทั้งสองถูกจับไว้แล้วยกขึ้นเหนือศรีษะ ขาทั้งสองข้างกดทับร่างข้างใต้ไว้ แฮรี่ส่งเสียงร้องได้ไม่นาน ก็ถูกปิดปากนั่นด้วยจูบที่จาบจ้วง มือข้างที่เหลืออยู่สอดเข้าไปตรงรอยแยกของเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา ที่บัดนี้ดูจะโปร่งใสไปหมด เนื่องด้วยเหงื่อของผู้สวม มือหนาลากผ่านไปมาระหว่างเนินอกสองข้าง และจงใจที่จะปัดแรงๆที่หัวนมสีชมพูใส ?อ๊ะ......?แฮรี่เริ่มจะทนเก็บอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ ร่างกายเริ่มที่จะไม่ทำตามคำสั่งของสมอง ยอดอกชูชันขึ้นทันที.....สร้างรอยยิ้มมุมปากให้แก่หนุ่มผมทอง ฮึ้ย....ถ้าไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยาบ้านั่นนะ.... ดวงตาสีเขียวมรกตค้อนขวับทันทีที่เห็นรอยยิ้มนั่น เฮ้อ.....ยังจะมาทำหน้าอย่างนั้นอีก....ทั้งๆที่ตัวเองก็ทนจะไม่ไหวอยู่แล้วนะแฮรี่ เดรกโกค่อยๆลากริมฝีปากไล่ลงมาตามลำคอ ดูดเม้มเป็นบางแห่ง เลื่อนลงมาที่เนินอก เลียหยอกเย้าเล่นที่ยอดชูชัน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดกลืนอย่างหิวกระหาย ทำสลับไปมาทั้งสองข้าง ขาว....สวย.....ตอนเปลี่ยนชุดให้แทบจะอดใจไม่ไหว....แต่พอมาดูใกล้ๆ....นายสวยมากเลย แฮรี่..... ?..อิ๊.......?แฮรี่เม้มปากแน่น พยายามระงับอารมณ์...ไม่....เค้าจะไม่ร้องเด็ดขาด ?เก็บให้ได้ตลอดล่ะกัน อย่าให้มีเสียงลอดออกมาล่ะ ไม่งั้น...ฉันจะลงโทษ!!? เมื่อฝากรอยไว้ที่เนินอกขาวอย่างสมใจ เรียวลิ้นค่อยๆลากผ่านมายังหน้าท้องนิ่ม.... มือข้างที่ว่างอยู่กระตุกเบาๆที่กางเกงขาสั้น ก่อนที่มันจะไหลลงไปกองที่ข้อเท้า ?หึ....นี่น่ะเหรอคนที่บอกว่าฉันต่ำ.....แล้วตอนนี้ใครกันที่มีอารมณ์กับคนต่ำๆ!!? ?โธ่เว้ย!!ถ้าไม่เป็นเพราะยา...อ๊ะ?พูดออกไปเพราะแรงอารมณ์.... พอรู้ตัว แทบอยากจะกัดลิ้นตายเสียให้ได้ ไอ้บ้านี่มันต้องเยาะเย้ยเราแน่ๆๆ แล้วก็เป็นดังคิด ?อ้า....เข้าใจแล้ว ยังเป็นพอตเตอร์ผู้เก่งกาจเหมือนเดิม เป็นถึงพ่อมดกลับพ่ายแพ้ให้กับมักเกิ้ลต่ำๆ? รอยยิ้มเหยียดๆที่มีให้เค้าเสมอทุกครั้งที่เค้าพลาด อยากจะตั้นหน้านั่นสักทีสองทีชะมัดเลยโว้ย! ถ้าไม่ติดว่ามือถูกจับล็อกอยู่นะ รับรองว่าหน้านายต้องมีรอยเพิ่มอีกรอยแน่ๆนอกจากรอยมือเมื่อกี้! ไม่รู้ใช่ไม๊ ที่ต้องยิ้ม ต้องพูดอย่างนั้น....รู้มั้ยว่าตัวเองทำให้คนอื่นเค้าห่วงแค่ไหน กะอีแค่มักเกิ้ลธรรมดายังดูแลตัวเองไม่ได้ แล้วนี่ถ้าเกิดไปเจอพวกพ่อมดที่ร้ายกว่าล่ะ!!!งานอย่างนั้นต้องเจออยู่แล้ว ทำให้ใครเค้าต้องเป็นห่วงแค่ไหนรู้มั้ยเล่า!!! ....หัดจำซะบ้าง จำคำพูด คำดูถูกของเค้าไว้เยอะๆ จะได้รู้จักระวังตัว...ไหนๆก็เกลียดอยู่แล้ว ...มากกว่านี้........ก็ไม่เป็นไรหรอก..... แฮรี่เห็นดวงตาของคนที่ค่อมเขาอยู่ฉายแววเศร้าออกมาเพียงนิด....ก่อนจะหายไปอย่างรวด เร็ว ?มาต่อเรื่องของเราดีกว่า?ว่าแล้วมือแกร่งก็ค่อยๆลูบไล้ไปตามแก่นกายของร่างบางเบาๆ จากโคนไล้ไปจนถึงยอดค่อยๆรูดขึ้นลงเบาๆ... ?อ๊า........ยะ..อย่า...อา.............? นิ้วเรียวบี้ที่ปลายเล่นๆ สร้างความเสียวกระสันให้แก่ร่างบางไม่น้อย.... ?อ๊ะ................อา.....................? เดรกโกค่อยๆปล่อยมือที่ล็อกไว้ออก ก่อนจะเลื่อนหน้าลงมาที่หว่างขาของอีกคน เรียวลิ้นเลียเบาๆไล้ตามแท่งร้อน ?ฮ้า.....ฮ้า.....................................? และอยู่ๆการกระทำก็หยุดอยู่แค่นั้น มันทำให้อีกคนอารมณ์ค้าง ตาโตสวยตวัดมองขึ้นทันที ?บอกแล้วว่าอย่าร้องให้ได้ยิน จะลงโทษ?ยิ้มนิดๆที่มุมปาก ?ถ้าอยากให้ต่อ........พูดสิ........ขอร้อง แล้วจะช่วย ไม่เห็นยากนิ ? พูดต่อ ทำหน้านิ่งเหมือนไม่สนใจว่าคนตรงหน้านี้จะแย่อยู่แล้ว ร่างบางทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ แต่.......ทนไม่ไหวแล้ว...... ?..........ขะ.....ขอ......ร้อง.........ช่วยเถอะ....?ก้มลง ซ่อนใบหน้าที่แดงจัด ?ก็แค่นั้น......?ทันทีที่พูดจบ ร่างสูงก้มหน้าลงไปอีกครั้ง ขบเม้มอยู่สักพัก.....แล้วจึงค่อยๆอมเข้าไปในปาก......จากยอด....จนมิด มือทั้งสองที่ถูกปล่อยออก สอดเข้าไปขยุ้มศีรษะเดรกโกเพื่อระบายอารมณ์ ?อิ๊........พอ.......ก่อน..........อ๊ะ...........? .....มันจะไม่ไหวแล้ว..... ?อ๊า.................................................................? ร่างกายบอบบางกระตุกเกร็ง น้ำรักถูกฉีดพ้นออกมาในปาก เดรกโกกลืนมันลงคอ ยกมือขึ้นเช็ดตรงที่เลอะขอบปาก โอเคแล้วสินะ.....งั้นเค้าควรได้เวลาไปจัดการกับตัวเองสักที...ก่อนที่จะห้ามใจหยุดก ารกระทำตรงหน้าไม่ได้ เดี๋ยวก็ได้ ?ลงโทษ? กันจริงๆพอดี ทำท่าจะผละออกไป ทำให้แฮรี่ที่นอนอยู่ผวาขึ้นดึงปลายเสื้อเชิ้ตแทบไม่ทัน ?อื้ม.......อย่าพึ่งไปสิ......ช่วยก่อน?ส่งสายตาที่ขอร้องที่เต็มไปด้วยอารมณ์ไปให้ ร่างกายมันต้องการอีก.....ตอนนี้มีแต่คำว่าไม่พอ.....เหตุผลที่เคยมีมลายหายไปหมด ?นาย!!....แล้วอย่ามาโทษกันทีหลังนะ.....?ตาโตด้วยความตกใจ....ก่อนจะพูดพึมพำกับตัวเอ งเบาๆ กวาดสายตาบางสิ่งบนโต๊ะ...อืม คงใช้ได้มั้ง....เอื้อมมือไปหยิบขวดโลชั่นมาขวดนึง ?ระ...เร็วๆ.....สิ?เสียงเต็มไปด้วยความต้องการถูกเอื้อนเอ่ยอีกครั้ง ทันทีที่ร่างสูงประกบจูบ คราวนี้แฮรี่ตอบสนองอย่างเต็มที่ เรียวลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดหากันอย่างหิวกระหาย มือหนาลงมือทำหน้าที่มันอีกครั้ง หากแต่คราวนี้อีกมือกลับส่งนิ้วเข้าไปทักทายช่องทางข้างหลัง เมื่อความเย็นแปลกๆถูกสอดเข้ามา ทำให้ร่างบางพยายามถดหนี.....แต่ถูกอีกคนรั้งเอาไว้ก่อน ?เดี๋ยวมันจะดีเอง....ฉันทำให้มันลื่นแล้ว....จะไม่ให้เจ็บมาก ทนอีกนิด?เสียงเริ่มแหบพร่าขึ้นตามอารมณ์ จากหนึ่งนิ้วเปลี่ยนเป็นสอง......นิ้วทั้งสองแยกออกจากกัน พยายามขยายช่องทางให้มากที่สุด เพิ่มเป็นสาม.....สอดเข้าไปให้ลึก ก่อนจะถอนออกและใส่เข้าไปใหม่ ?อ๊า........................อ๊ะ.............? แฮรี่ครางเบาๆ ด้วยการกระทำจากทั้งด้านหน้าและด้านหลัง....ทำให้ไม่นาน ร่างบางก็กระตุกเกร็งอีกครั้ง เมื่อถึงจุดยอดของอารมณ์ เดรกโกปลดตะขอกางเกงออก ก่อนจะบรรจงเอาน้ำของร่างบางมาลูบไปตามแท่งร้อนของตน ที่ตอนนี้ขยายขนาดออกด้วยแรงอารมณ์.... แฮรี่ที่หลับตาพักอยู่ รู้สึกตัวจากสัมผัสของอีกฝ่าย ขาเรียวสวยถูกจับแยกออกจากกัน......พร้อมกับร่างสูงที่แทรกตัวเข้ามา ก่อนจะจับสะโพกบางยกขึ้น ?อ๊า................................?ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่ ?ไม่......อ๊า......เอา ออกไป.....?แฮรี่คราง.........ส่ายหน้าเร็วๆ....หยดน้ำตาเริ่มไหลออกจากจากแววตาคู่ส วย ทำให้เดรกโกอดใจไม่ไหว เอื้อมมือลงไปซับมันเบาๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงที่อ่อนหวานกว่าปกติ โดยที่เจ้าของไม่ได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ?อิ๊..........อย่าเกร็งคนดี.....เดี๋ยวจะดีเอง....ผ่อนหายใจ... ช้าๆ.....อืม นั่นแหละดีมาก?แฮรี่ค่อยๆทำตามที่ร่างสูงบอก เดรกโกค่อยๆสอดใส่เข้าไปจนมิด.......หยุดพักสักครู่ให้คนข้างล่างได้มีโอกาสหายใจ... .... ?โอเคแล้วใช่มั้ย.......?ก้มลงไปจูบซับเหลื่อและน้ำตาเบาๆ ?อือ......?ร่างบางครางตอบ เมื่อได้รับสัญญาณจากอีกฝ่าย เดรกโกจึงเริ่มขยับสะโพกออกจนเกือบหมด ก่อนจะใส่เข้าไปทีเดียว ทำซ้ำไปซ้ำมา.... ตั้งใจว่าจะทำอย่างช้าๆ เพราะกลัวจะเจ็บ....แต่ร่างกายที่บีบรัดนี้ ทำให้เค้าแทบทนไม่ได้....... ?อ๊า...........อ๊า...............?ร่างกายบิดเร่า....ด้วยความรุ่มร้อนรัญจวน นิ้วมือทั้งสิบจิกลงบนมือของตัวเอง เดรกโกจับมือบางขึ้นมา ก่อนจะวางไปบนแผ่นหลังของตัวเอง ?อย่าจิก......เกาะไว้อย่างนี้ จะข่วนจะทำอะไรก็ทำมา? เสียงแหบพร่าถูกเอื้อนเอ่ยออกมา .......เสียงหมอนี่Sexyจัง .....ว่าแต่ทำไม...... แฮรี่งงกับการกระทำของคนตรงหน้าได้ไม่เท่าไหร่ ความคิดก็ถูกพัดพาออกไปด้วยการสอดใส่ของอีกฝ่าย ?อ๊า.................อ๊า..................อ๊า........มัล...ฟะ? เดรกโกเอานิ้วปิดปากไว้ ก่อนจะพยายามพูดผ่านน้ำเสียงที่แหบพร่า สุดSexy ?อิ๊.....อื้ม...............เรียกฉัน....ว่า...เดรกโกสิ.........? สะโพกขยับเข้าออก.....เร็วขึ้น........ เร็วขึ้น.......ยิ่งเมื่อใกล้ถึงอีกฝั่งของอารมณ์ สะโพกหนายิ่งกดแรงและลึก.. ?ฮ้า...........ดะ...เดรกโก........จะไม่....ไหว...แล้ว.....?ครางเสียงกระเส่าที่เร ียกชื่อเค้า.....มันพาให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงไปหมด ?อื้ม..............ฉันก็จะไปเหมือนกัน...........อ๊ะ? เดรกโกกระแทกครั้งสุดท้ายแรงที่สุด......ลึกที่สุด......สองเสียงเอ่ยประสานพร้อมกัน เมื่อถึงที่สุดของอารมณ์ ?เดรกโก...อ๊า............................................? ?อ๊ะ......อื้ม.................................ฮะ.....แฮรี่? ร่างสูงปล่อยน้ำออกมาภายในร่างของคนข้างใต้ ส่วนอีกคนก็ทำหน้าท้องของอีกฝ่ายเปรอะไปหมด เดรกโกค่อยๆถอนตัวออก แฮรี่ทิ้งตัวลงกับที่นอนทันที เมื่อเห็นท่าทางแฮรี่จะล้มพับไปแล้ว จึงตั้งใจจะไปอาบน้ำเสียที เสื้อผ้าเปื้อนหมดแล้ว.. แต่ถูกมือบางฉุดเข้ามาอีก....พร้อมประจบจูบทันที ?อื้มมมมมมมม ไม่พอ.........?แฮรี่ค่อยๆไล้วนนิ้วเล่นที่อกหนา... ?อื้อ...........................? เดรกโกครางในคอ เมื่อมือร่างเล็กเริ่มซุกซน ส่งนิ้วเข้าไปลูบเบาๆบริเวณท้องน้อย สร้างความเสียวเล่นๆ เมื่อถูกยั่วซะขนาดนั้น ร่างสูงจึงผลักร่างบางลงกับเตียงก่อนจะขึ้นทับทั้งตัว กิจกรรมดำเนินต่อไปตลอดค่ำคืนด้วยความหอมหวาน........โดยมีแรงแห่งตัณหาราคะเป็นตัวช ี้นำ...... เสียงครางเรียกชื่อกันและกัน......อย่างชินปาก....... รอยข่วนรอยแล้วรอยเล่า ถูกบรรจงสร้างขึ้นตามอารมณ์ของความสุขสม ท่าทุกท่าถูกนำมาใช้เพื่อสนองตัณหาและอารมณ์ของคนทั้งคู่ ค่ำคืนแรกกลางทะเลทรายช่างเต็มไปด้วยความเร่าร้อน ความคิด เหตุผล บัดนี้ไม่อยู่ในหัวสมองของทั้งคู่อีกต่อไป ....................... ....... TO Be Con...... ★*HongLy_MalFoy*★ The star is bright The sky is clear Wishing you are near All the year I love you ..:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.. Credit :น้องยาววว กองทัพดัมเบิลดอร์ ตัวววสีน้ำเงิน ณ กริฟ จิ้มเข้าไปอ่านสักนิด ก่อนคิดประลองเวทย์ ฉันเตือนคุณแล้วนะ การทำพันธะสัญญาไม่ว่าเรื่องใดกับอัลแมเซียสก็ตาม เท่ากับว่าได้ทำพันธะสัญญากับปีศาจด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าการทำพันธะสัญญากับปีศาจไม่สามารถยกเลิกได้ นอกจากว่าผู้ทำพันธะสัญญาจะถึงแก่ความตายเท่านั้น ~ ۩ Family อบอุ๊น อบอุ่น ۩ ~ ‖ เด็กหญิงยู ‖ เด็กชายเอิร์ก ‖ น้องชายฟิว ‖ น้องสาวยิม ‖ แฝดผู้น้องเฮส ‖ แฝดผู้พี่นิด ‖ ‖ พี่สาวมิ่ง ‖ พี่ชายเฟ ‖ หม่าม้าหงส์ ‖ ป๊ะป๋าโกโก้ ‖ หม่าม้าทูนหัวทราย ‖ น้านม ‖ อาเจิดเต้ย ‖ คุณป้าแพร ‖ ลุงเซ็ป ‖ ท่านปู่เบียร์ ‖ท่านทวดคอส ‖ "The stories we love best do live in us forever. So whether you come back by page or by the big screen, Hogwarts will always be there to welcome you home." J.K. Rowling |
|
|
|
|
Feb 18 2011, 11:49 PM
โพสต์
#4
|
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 1 กลุ่ม : นักเรียนบ้านสลิธีรินโพสต์ : 616 เข้าร่วม : 31-October 09 จาก : Almaecious หมายเลขสมาชิก : 5,604 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง
|
Desert Rose : Part 3 ~ ~ My FeelinG ~ ~
กว่าจะหมดซึ่งฤทธิ์ยาก็ล่อเอาเกือบสว่าง....ร่างเล็กสลบไศลเข้าสู่ห้วงนิทราทันที... .. เดรกโกยิ้มนิดๆกับตัวเอง......มองร่างในอ้อมกอด.... ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้เลย.....วันที่ฉันได้นายมาอยู่ในอ้อมแขน ตอนนี้ฉันคนนี้พอจะอยู่ในสายตาของนายบ้างไม๊ ........แฮรี่........ ชื่อ ที่เค้าได้แต่พร่ำเรียกอยู่แต่ในความฝัน... ชื่อ ที่เค้าปรารถนาจะได้เอ่ยมาตลอด.... ชื่อ.....ที่วันนี้เค้าได้เอ่ยออกมาเป็นครั้งแรก.... นายจะรู้มั้ย ที่นายเรียกชื่อฉัน....มันทำให้ฉันดีใจขนาดไหน... แม้มันจะเกิดขึ้นเพราะยา....แต่ฉันก็ยังดีใจ...... ที่ครั้งหนึ่ง.... ชื่อของฉัน .... เคยได้ออกมาจากปากของคนที่ฉันรัก........ นายรู้มั้ยแฮรี่ ......เคยรับรู้มันบ้างรึเปล่า..... ดวงตาเศร้าสร้อยจ้องมองไปที่คนที่นอนหลับอยู่ มือลูบไล้เบาๆตามดวงหน้าใสด้วยความรัก... ....หลับตาพริ้ม มีรอยยิ้มนิดๆที่มุมปาก... นายคงอยู่ในห้วงนิทราที่แสนสุขสินะ......มันคงจะเป็นสถานที่เดียวที่นายไม่ต้องเจอฉั น .........ไม่ต้องตื่นเร็วนักหรอก อยากจะให้นายมีความสุขนานๆ....... เพราะ......พรุ่งนี้นายคงต้องตื่นมารับกับความเจ็บปวดแน่ๆ.... ถ้านายจำได้ว่า...เมื่อคืน คนที่นายมีอะไรด้วย เป็นลูกของคนที่นายเกลียดที่สุด!!!! ฉันขอโทษ.....ที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้... .........ขอโทษจริงๆ...... .........มันเป็นความเห็นแก่ตัวของฉันคนเดียว.... โอบร่างบางเข้ามากอดกก .....ฉันอยากจะหยุดมันอยู่ที่คืนนี้จริงๆแฮรี่.....คืนที่ฉันมีนายอยู่ข้างๆกันแบบน ี้ ....แต่คนชั่วอย่างฉันคงจะมีความสุขไม่ได้สินะ.....วันพรุ่งนี้คงเป็นอีกวันที่ต้องต ื่นขึ้นมารับกับความเจ็บปวด ละครของฉันยังคงต้องดำเนินต่อไปใช่มั้ย......ฉันไม่มีสิทธิแสดงความรู้สึกใช่มั้ย. .... ฉันไม่เคยโทษว่าเป็นความผิดนายนะ....ฉันมันคนเห็นแก่ตัวเอง.... ที่เมื่อได้ยินนายพูด คำนั้น ฉันเลยจำเป็นต้องกันตัวเองออกมา แค่ไม่อยากจะเจ็บ....ไม่ได้ทำเพื่อนาย....ไม่.... ไม่เลยจริงๆ ~ ~ จุ๊บเบาๆที่หน้าผาก..... Good NiGht หลับให้สบายนะ..... -แฮรี่- ค่อยๆหลับตาลงเพื่อพักผ่อน เพื่อรอรับสิ่งที่จะเข้ามาในวันพรุ่งนี้ ...................................... แสงแดดยามบ่ายลอดผ่านผ้าม่านสีขาวโปร่งเข้ามาในห้องกว้าง โดยปราศจากความเกรงใจแก่ผู้ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงใหญ่กลางห้อง อือ......นี่มันกี่โมงแล้วกันเนี่ยร่างบางขยับตัว ยกมือขึ้นขยี้ตาเบาๆ อา....ฝันดีจัง...อือ...ไม่อยากตื่นเลยอ่ะ.... แล้ว...นี่อยู่ที่ไหนเนี่ย......ทำไมที่นอนมันนุ้มมมนุ่มหละ....เอ...จำได้ว่าต้องมา ปราบมังกรตกมันส์( - -)ที่ทะเลทรายนี่นา ตั้งใจจะลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจเหมือนที่ทำเป็นประจำ แต่ โอ๊ย!!!ความเจ็บที่แล่นขึ้นมาตั้งแต่ช่วงสะโพกทำให้แฮรี่ทรุดลงไปที่เตียงอีกรอบ ทำไมถึงเจ็บอย่างนี้ฟ่ะ...... ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ค่อยๆผุดขึ้นมาในความคิด เมื่อคืนนี้....เรากับ.......อ๊ากกกกกก ไม่น้าๆๆๆๆๆๆ ไม่จริงใช่มั้ยยยย แต่ ภาพที่ชัดเจนทุกจังหวะ ทุกท่วงท่า....เสียงอีกคนที่ยังคงก้องอยู่ในหู ยามเมื่ออีกฝ่ายได้เอื้อนเอ่ย อือ....ก้มหน้าลงอย่างนั้นแหละ...ยกสะโพกขึ้นอีกนิด ..เยี่ยมมากเด็กดี...อา.... นอนลงไป หันข้างสิ........มือน่ะ...ถ้าว่างนักก็โอบไว้สิ....อือ......จะเข้าล่ะนะ...อา....อ ืม.... ....อา.....แฮรี่.......อา.. อ๊ากกกก ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หมอนั่นมันข่มขืนเค้าๆๆๆๆๆ เค้าไม่ได้ยั่วเลยสักนิ้ดดดดด .........ไม่ใช่สักหน่อย..............ไม่เลย.......... ง่ะ.......ยอมรับก็ได้...แต่มันก็เพราะฤทธิ์ยาทั้งน้านๆๆๆ แถมถ้าหมอนั่นไม่เริ่มก่อนนะ... แต่ยังไง......เราก็เสร็จมันแล้วววว อ๊ากกกกกกกกกกกก ไอ้บ้าเอ้ยๆๆๆ แฮรี่แทบอยากจะร้องไห้กับความคิดของตัวเอง เมื่อนอนสงบสติอารมณ์ได้สักพัก จึงค่อยๆลุกขึ้นเบาๆ เหลือบไปเห็นกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆที่วางอยู่บนหัวเตียง ถ้าตื่นแล้ว อาบน้ำ ลงไปทานข้าวข้างล่างได้เลย ฉันไปทำงาน แล้วค่อยมาตกลงกันอีกที เย็นนี้ แล้ววันนี้ ขอสั่งห้ามทำอะไรที่เป็นการติดต่อกับโลกพ่อมดโดยเด็ดขาด!!! อ่อ....อีกอย่าง ตลอดเวลาที่นายอยู่ที่นี่ ฟรานซิสจะเป็นคนดูแลนายทั้งหมด มีอะไรถามเขาได้ แฮรี่หยิบข้อความขึ้นอ่าน อ่านไปเบะปากทำเสียงเลียนแบบ เชอะ...ดูแลทุกอย่างเรอะ...หมายความว่าถึงฉันจะแอบติดต่อก็มีคนรู้สินะ...เหอะ..ไปอ าบน้ำดีกว่า ห้องน้ำสีขาวสะอาดตา มีอ่างน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง แฮรี่หันไปเปิดรองน้ำไว้ ก่อนจะเดินมาแปรงฟันตรงอ่างล้างหน้า สายตาจับจ้องอยู่กับร่องรอยแดงๆที่ปรากฏให้เห็นในกระจก โห....รอยเยอะแยะเชียว... แล้วกับเดรกโกล่ะ....ดูเหมือนว่าเมื่อคืนเค้าเองก็ไม่ได้บันยะบันยังเหมือนกัน ....หืม?.....เดรกโกเหรอ.......ใช่สินะ เมื่อคืนนี้เราเรียกว่า......เดรกโก..... เห๊อะ หมอนั่นมันบังคับต่างหากเล่า แถมด่าอีกต่างหาก เหมือนโสเภณีบ้างล่ะ.. โง่งี่เง่าอีก....แถมรอยยิ้มเยาะด้วย...เชอะ.... พูดคนเดียวกับกระจก แถมยังไม่ลืมทีจะค้อนให้อีกคนที่อยู่ไกล (ท่าทางใกล้เข้าศรีธันญาแล้วล่ะหนูเอ้ย - -) แต่ทำไมนะ......การกระทำเมื่อคืน.....มันกลับช่วยดึงความรู้สึกเดิมๆกลับมาอีกครั้ง ........มันทั้งอบอุ่นและอ่อนโยน....... โอ๊ยแฮรี่ นายท่าจะบ้าไปแล้ว เมื่อคืนนายคงจะรู้สึกไปเองมั้ง........คงเพราะฤทธิ์ยาบ้านั่นแหละ...ช่างเหอะๆๆอาบน ้ำดีกว่า อยากจะแช่น้ำจะแย่แล้ว ใช่...คนอย่างไอ้บ้านั่น....เข็ดแล้วล่ะ!!! พยายามปัดความคิดทุกอย่างออก เดินไปนั่งที่ขอบอ่าง ค่อยๆหย่อนตัวลง เมื่อแช่น้ำได้สักพัก ~ โครก คราก..~ อ๊ะ....ใช่สิเราไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้วนี่แหะ...เมื่อวานไอ้พวกบ้าที่จับเค้าไป ให้กินขนมปังแค่แผ่นเดียวเอง แฮรี่จึงตัดสินใจขึ้นจากน้ำ เดินออกมา เห็นชุดสองสามชุดวางอยู่ที่ปลายเตียง เป็นเสื้อเชิ้ต ขาสั้น สองชุด กับอีกชุด.....หืม?น่าสนใจดีแหะ ร่างบางเดินลงบันได มาด้วยชุดคลุมสั้นเท่าเข่าแบบชาวท้องถิ่น ด้วยใบหน้าที่ขาวเรียว ดวงตากลมโตสีเขียวน้ำทะเล..ชวนให้มองยิ่งนัก เรือนผมหยักศกสีดำดูนุ่มสลวย ตัดคลอเคลียอยู่กับใบหน้าขาว ปล่อยยาวละต้นคอเกือบถึงหัวไหล่ ด้วยเพราะความยุ่งของงานทำให้แฮรี่ขี้เกียจไปตัดมัน ทำให้ใบหน้าของคนๆนี้งดงามไม่แพ้อิตสตรีเลยทีเดียว เสื้อผ้าฝ้ายสีครีมขาวบริสุทธิ์ดูช่วยขับให้คนๆนี้ดูผุดผ่องราวกับนางฟ้าน้อยๆ เรียวขาบางที่โผล่พ้นชายผ้าค่อยๆย่างก้าวลงมายังชั้นห้องโถง พวกแม่บ้านที่ทำงานอยู่เห็นเข้าถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อวานตอนคุณท่านพามา เห็นไม่ค่อยชัด....แต่ตอนนี้.... คุณท่านพานางฟ้ามาหรือไงนะ!~ คุณป้าหัวหน้าแม่บ้านที่เห็นแขกของเจ้านายลงมา จึงรีบเชิญให้ไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวในห้องอาหารทันที พร้อมกับไล่พวกที่อ้าปากค้างไปทำงานต่อ เมื่อแฮรี่หานั่งลงที่โต๊ะ..สักครู่ บุคคลที่ท่าว่าจะอวุโสที่สุดในบ้าน ก็ยกเอาซุปร้อนๆมาเสริฟ นี่อะไรเหรอฮะ?แฮรี่มองสิ่งที่อยู่ในถ้วยงงๆ ดูเหมือนจะเป็นน้ำซุป แต่ก็มีอะไรใส่อยู่ด้วยอ่ะ อ๋อ ซุปถั่วลิม่าค่ะ เป็นอาหารของชาวบ้านแถบนี้ เป็นอาหารอ่อนๆ แต่อยู่ท้องเพราะเป็นโปรตีนถั่ว ย่อยก็ง่ายค่ะ หญิงสูงอายุเอ่ยยิ้มๆ อ๊ะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกฮะ เรียกผมว่าแฮรี่ก็ได้ฮะ ไม่ได้หรอกค่ะ คุณเป็นแขกของคุณท่านนะค่ะ จะให้ป้าเรียกชื่อคุณเฉยๆได้ยังไงละค่ะ ถ้าท่านรู้เข้าป้าโดนเอ็ดตายเลยค่ะมองหน้าคุณหนูคนใหม่ยิ้มๆ น่ารักจังเลยน้า......มิน่า เจ้านายของหล่อนถึงได้สนใจ แฮรี่ยอมจำนนต่อเหตุผล ใช่สิ ไอ้บ้านั่นใครก็กลัวไปหมดนั่นแหละ แต่เดี๋ยวก่อน.... เมื่อกี้ป้าบอกว่าอาหารอ่อนเหรอฮะพึมพำเบาๆ ค่ะ....ก็ท่านสั่งไว้ก่อนจะออกไปทำธุระ ว่าให้ทำอาหารอ่อนๆให้คุณทานค่ะ อาหารอ่อน!! บ้าน่า หมอนั่นรู้ได้ยังไง... ใช่เมื่อเช้าตอนอาบน้ำเค้าก็รู้สึกว่าตัวรุมๆนิดๆ แต่ก็แค่นั้นเอง....ไม่ได้มีอาการมากมายซักหน่อย ..........เสื้อผ้าก็เตรียมไว้ให้.........อาหารก็สั่งไว้พร้อม......... ความรู้สึกบางอย่างมันเริ่มไหลเข้ามาสู่หัวใจอย่างไม่รู้ตัว ....อีกแล้วนะ.....นายทำอย่างนี้เพื่ออะไรกัน....มาทำให้รู้สึกอย่างนี้เพื่ออะไรกัน ... แฮรี่นึกไปพลางค่อยๆตักซุปร้อนเข้าปากช้าๆ เม็ดถั่วที่ต้มจนเปื่อยละลายในปาก เข้ากับรสเค็มนิดๆของน้ำซุปกระดูกหมู หืมม.... อร่อยฮะๆๆๆๆทำตาโต ก่อนจะค่อยๆตักกินจนหมดเกลี้ยง ทำเอาคุณแม่บ้านยิ้มกว้างปลื้มใจ ขอบคุณมากนะฮะวางชามที่ยกขึ้นซดน้ำซุปลง ส่งยิ้มกว้าง ว่าแต่ ป้าเป็นมักเกิ้ลเหรอฮะแฮรี่เอ่ยขึ้น เพราะไม่เห็นป้ามีท่าทีตกใจตอนเห็นเค้าเลยนี่นา ค่ะ?มัฟฟินเหรอค่ะ คุณอยากทานมัฟฟินเหรอค่ะผู้สูงวัยทำหน้างงๆ อะไรหว่า..มัก มัฟ... แต่ก่อนแฮรี่จะได้พูดอะไรต่อ ก็ได้ยินเสียงคนเดินมาซะก่อน จึงหันไปข้างหลัง ชายหนุ่มผมสีทองหยักศกหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมาทางเค้า พร้อมก้มตัวลงทำความเคารพ สวัสดีครับ ผมฟรานซิส เป็นบอร์ดี้การ์ดของคุณหนูมัลฟอย ท่านสั่งให้ผมมาดูแลคุณครับ ดวงตาสีฟ้าเข้ม ดูสงบนิ่ง เข้ากับดวงหน้าขาว ริมฝีปากบางเฉียบจนเกือบจะเป็นเส้นตรง ว้าวว..เป็นคนผู้ชายที่สวยจัง สูงดีด้วย ถึงจะเตี้ยกว่าเดรกโกนิดหน่อย.....แต่ใบหน้าตึงเรียบไร้อารมณ์นั่น เหมือนกันเลย!!ให้ตายเหอะ!!! เอ๊ะ.. แล้วเราจะคิดถึงหมอนั่นทำไมฟ่ะ เอ่อ...สวัสดีครับ ผมชื่อแฮรี่ พอตเตอร์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักแฮรี่ยื่นมือออกไปจับอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับก้มหัวลงนิดนึงแทน ผมมิบังอาจหรอกครับ..คุณเป็นแขกของคุณหนู........ยินดีที่ได้รู้จักคุณครับ....ไม่ม ีพ่อมดคนไหนไม่รู้จักคุณหรอกครับ เอ๋...คุณเป็นพ่อมดเหรอครับ แล้วทำไม..ดวงตาฉายแววสงสัย ก็ป้าคนนั้นเป็นมักเกิ้ลนี่นา ผมว่าเราไปคุยกันข้างนอกดีกว่าครับ ผมจะได้พาคุณเดินชมรอบบ้านด้วย ฟรานซิสผายมือออกไปข้างหน้า เชื้อเชิญอีกฝ่ายเดินออกจากห้องอาหาร แล้วเดินนำไปยังสวนด้านนอก ......................................................... ............ To Be con . ★*HongLy_MalFoy*★ The star is bright The sky is clear Wishing you are near All the year I love you ..:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.:::.:::.:::.:::.:::.::::.:::.. Credit :น้องยาววว กองทัพดัมเบิลดอร์ ตัวววสีน้ำเงิน ณ กริฟ จิ้มเข้าไปอ่านสักนิด ก่อนคิดประลองเวทย์ ฉันเตือนคุณแล้วนะ การทำพันธะสัญญาไม่ว่าเรื่องใดกับอัลแมเซียสก็ตาม เท่ากับว่าได้ทำพันธะสัญญากับปีศาจด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าการทำพันธะสัญญากับปีศาจไม่สามารถยกเลิกได้ นอกจากว่าผู้ทำพันธะสัญญาจะถึงแก่ความตายเท่านั้น ~ ۩ Family อบอุ๊น อบอุ่น ۩ ~ ‖ เด็กหญิงยู ‖ เด็กชายเอิร์ก ‖ น้องชายฟิว ‖ น้องสาวยิม ‖ แฝดผู้น้องเฮส ‖ แฝดผู้พี่นิด ‖ ‖ พี่สาวมิ่ง ‖ พี่ชายเฟ ‖ หม่าม้าหงส์ ‖ ป๊ะป๋าโกโก้ ‖ หม่าม้าทูนหัวทราย ‖ น้านม ‖ อาเจิดเต้ย ‖ คุณป้าแพร ‖ ลุงเซ็ป ‖ ท่านปู่เบียร์ ‖ท่านทวดคอส ‖ "The stories we love best do live in us forever. So whether you come back by page or by the big screen, Hogwarts will always be there to welcome you home." J.K. Rowling |
|
|
|
|
|
Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว | เวลาในขณะนี้: 1st June 2024 - 11:15 AM |
