โรงเรียนเวทย์มนตร์ฮอกวอตส์ไทยแห่งเรยานอส, กิจกรรม 3 ปีฮอกวอตส์ไทย : ฟิคชั่นฮอกวอตส์ไทยสุขสันต์ ตัวเลือก

[fayriona]

เหยยย ได้อยู่กริฟด้วยชีวิตจริงไม่เคยได้อยู่ ดีใจจ 555 >w< ม่ามี๊ตั้งใจสอบน่ะ
เท็ดหยุดอ่านหนังสือสอบอยู่เนี่ย สอบวันที่สี่ U^U อิ๋ว หงอโป๊ยก่าย! 555 ~
อ้อภาษาบางคำยังไม่ค่อยลื่นไหลนะมี๊ งงบางครั้งแต่รวมๆแล้วชอบบ !

[KaemmieZ Happy]

สนุกๆๆๆๆๆๆๆๆ สู้ๆ มาอัพอีกนะ เอารางวัลมาให้ได้เลย ^^

[Regulus Black]

สู้ๆครับ

จะรออ่านครับ

[Zeppe'Wiz]

สนุกดีเน้อ ชื่อตัวละครง่ายกว่าของเซ็ปอีกอ่า โฮ๊ะๆ

[Sammy]

ในที่สุดนางเอกอย่างทรายก็ได้ออกมา 5555

.."อิ๋ว หงอโป๊ยก่าย! ..<<<ขำอันนี้อ่ะ ^^


ปล.ทรายอยู่บ้านไหนอ่าาาาาาาาาาาาาาา

[Nicholas_HP]

สำนวนติดขัด ยังมีอีกนิดหน่อย แนะนำให้อ่านหนังสือพวกนิยายเก่า ๆ บรรยายดี ๆ เยอะ ๆ แล้วจะติดมาใช้เอง สู้ ๆ นี่ก็เก่งมาก ๆ แล้ว ><

อัพต่อไว ๆ เน้ออ

[olivell]

อยากอ่านจังอ่ะ

[GYUMiNgirl]

อัพ อัพ อัพ อัพเนอะ =3= อย่าทำให้อยากแล้วจากไป 555

[harrypotter123]

เด็กหมอริท รับไม่ได้ กรี๊ดดดดดดด ออกลาย 555

[Princess'Oil]

ตอนที่ 3
การรับน้อง 80%

.......... หลังจากที่การคัดสรรบ้านเสร็จสิ้นเป็นอันเรียบร้อย .. ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์จึงปล่อยให้รุ่นพี่และรุ่นน้องอยู่กันตามลำพัง ...พวกรุ่นพี่จึงพาพวกเธอ เดินมาที่หอพักบ้านกริฟฟินดอร์
.........."วิตามินซีตุ๋นยาจีน" ม่านกั้นก็เปิดขึ้นอย่างต้อนรับ หลังจากที่ 'แพน' นักเรียนปีสี่บ้านกริฟฟินดอร์ ได้เอ่ยรหัสเข้าบ้านอย่างชำนาญ นิคจึงเข้ามาในห้องแรก ซึ่งมีโคมไฟประดับดา อวดแสงสีส้มอ่อน ๆ ฝาผนังมีรูปภาพอยู่มากมาย และภาพเหล่านั้นยิ้มให้เธอราวกับต้อนรับนักเรียนใหม่ เธอจึงคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่มีบ้านกริฟฟินดอร์เป็นบ้านในฝันของเธอ
.........."นี่คือห้องนั่งเล่นประจำหอพักของกริฟฟินดอร์ และถัดจากตรงนี้จะเป็นห้องทำการบ้าน"แพนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร และกวาดสายตาไล่มองน้อง ๆ ทุกคนราวกับจะจดจำพวกเขา ทำให้นิครวมทั้งคนอื่น ๆ รู้สึกหายตื่นเต้น
.........."ห้องทำการบ้านจะมีรุ่นพี่ คอยอยู่ช่วยน้อง ๆ ตลอดนะ มีอะไรก็ถามได้ แต่ตอนนี้เราต้องเอาของไปเก็บที่หอพักก่อน ผู้หญิงตามแพนไป ส่วนผู้ชายตามพี่มา.." เมื่อได้ยินดังนั้น น้อง ๆ ทั้งหลายจึงหยุดการสำรวจห้องของหอพักชั่วคราว ผู้หญิงจึงเดินตามแพนไปทางปีกซ้ายของหอ และผู้ชายเดินตามบอสไปทางปีกขวาของหอ
.........."ตายแล้ว ! ทำไมไม่มีห้องพักเหลือเลยล่ะ ! " ขณะที่นิคกำลังเก็บสัมภาระของตัวเองเข้าที่ ก็ได้ยินเสียงแพนดังอยู่ข้างนอก เธอจึงตามมาที่ต้นเสียง
.........."มีอะไรกันหรือคะพี่แพน !? ให้นิคช่วยไหม ?" นิคจึงเริ่มถามคำถาม ตามความมีน้ำใจของเธอ
.........."ก็นี่ละสิ ห้องไม่พอ เหลือผู้หญิงคนหนึ่ง ว่าแต่นิคมีที่ว่างพอจะให้เพื่อนไหมละจ๊ะ !?"
.........."อ้อ ! พอดีเลยค่ะ นิคนอนคนเดียว ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะพี่ ว่าแต่คนนั้นอยู่ที่ไหนละคะ เดี๋ยวนิคพาไปที่ห้องเอง" นิคว่าพลางยิ้มอย่างน่ารัก ตามประสาคนใจดี แพนจึงดันเท็ดดี้ออกมาจากหลังเธอ เมื่อนิคเห็นหน้าเท็ดดี้ เธอก็ยิ้มร่ามากกว่าเดิม
.........."ตามมาเลยจ้ะ .. ชื่อเท็ดดี้ใช่มั้ยละ ฉันจำได้" นิคจึงหาเรื่องพูดคุย เมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นเอาแต่เงียบ สงสัยจะเกรงใจเธอละมั้ง แต่เมื่อเธอถาม เท็ดดี้ก็ปริปากพูด
.........."ใช่จ้ะ ! ฉันชื่อเท็ดดี้ มาจากอนาสตาเซีย ส่วนคุณ .."
.........."ฉันชื่อนิค มาจากเอนอสจ๊ะ"เริ่มบทสนทนามาได้ไม่เท่าไร ก็ถึงห้องพัก เธอจึงให้เท็ดดี้จัดการเก็บสัมภาระให้เรียบร้อยเสียก่อน เธอจึงเดินลงมาที่ห้องนั่งเล่นด้วยกัน
..........ที่ห้องนั่งเล่น เธอพบว่า ปิ่ง บูม และเพื่อนคนอื่น ๆ ได้มารออยู่ก่อนแล้ว ปิ่งและบูมเมื่อได้เห็นหน้าเธอ ก็เข้ามากอดอย่างยินดี เพราะว่าก่อนหน้านี้ เธอกับพี่ชายถูกจับแยกกัน เมื่อพี่น้องถูกจับแยก และมาเจอกัน ก็มักกอดกันอย่างรักใคร่กลมเกลียวกันเป็นธรรมดา
"นึกว่าจะไปอยู่บ้านอื่นซะแล้วนะเนี่ย"บูมกระเซ้าอย่างขำขัน ทำเอาคนถูกแซวถึงกับยิ้ม เพราะเธอก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ว่าถ้าเธอไปอยู่บ้านอื่น เธอคงจะทำหน้าปูเลี่ยนอยู่ที่ไหนซักแห่งบนปราสาทหลังนี้แน่ ๆ
..........เมื่อนิคนึกขึ้นได้ว่ามีใครมากับเธอ เธอจึงหันไปหาเท็ดดี้ ก็พบเท็ดดี้ไปนั่งอยู่กลับเพื่อนของเธออีก 2 คน นิคจึงเดินไปเข้าร่วมวงด้วย
.........."เท็ดดี้ ! เธอยังไม่แนะนำเพื่อนของเธอให้ฉันรู้จักเลยนะ.."นิคพูดอย่างกระเซ้า พลางมองหน้าหญิงอีก 2 คน ซึ่งมองเธอด้วยแววตาฉงนสงสัย
.........."ฉันคงต้องแนำนะตัวก่อนใช่มั้ย .. อะแฮ่มม ฉันชื่อ นิค เอนอส เป็นท่านหญิงแห่งเอนอส มีพี่ชายสองคน คือพี่ปิ่ง เป็นรัชทายาทอันดับหนึ่ง และ พี่บูมรัชทายาทอันดับสองจ้ะ" เมื่อนิคพูดจบ ก็ดูเหมือนทั้งสองคนจะตกใจ แต่ว่ามีคนหนึ่งซึ่งไม่ตกใจก็เพราะว่ารู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว เท็ดดี้หัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างขำขันสีหน้าท่าทางของผู้ที่ได้ชื่อว่า เป็นเพื่อนของเธอมาตั้งแต่เด็ก ๆ
.........."คนนี้ชื่อ โบว์ ดิกลาส และ ทราย ดิกลาส สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน เป็นเพื่อนของฉันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ส่วนฉันเท็ดดี้ อนาสตาเซีย ท่านหญิงแห่งอนาสตาเซีย ยินดีที่ได้รู้จักท่านหญิงแห่งเอนอสนะจ๊ะ" คำพูดของเท็ดดี้ ทำเอานิคกลั้นหัวเราะแทบตาย ก็ใครใช้ให้ท่านหญิงที่แสนจะเรียบร้อยในตอนแรก มารั่วใส่เธออย่างนั้นละ คาดไม่ถึง
เลยจริง ๆ
..........ท่ามกลางเสียงหัวเราะของสาว ๆ สายตาของผู้เป็นพี่ จับจ้องมอง และสำรวจบรรดาเพื่อนของน้องสาวอย่างถ้วนถี่ และถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นท่านหญิงแห่งอนาสตาเซียหันหน้ามาทางเขา เขารู้สึกใจเต้นแรง จนต้องเบือนหน้าหันกลับมา

..........มีเวลาคุยกันไม่นาน .. เสียงของบอสก็ดังขึ้น เพื่อเรียกประชุมรุ่นน้องปีหนึ่ง
.........."เอ้า ! น้องฟังทางนี้นะ เราจะมีประเพณีรับน้องกันทุกปี ช่วงค่ำคืนของวันแรกในการเข้าหอพัก"เมื่อบอสพูดจบ ก็มีเสียงโห่จากรุ่นน้องตามมามากมาย เล่นมาวันแรกก็รับน้องเลย กะจะไม่ให้พักผ่อนกันเลยหรือยังไง
.........."กิจกรรมรับน้องวันนี้จะเริ่มขึ้นหลังรับประทานอาหารค่ำเสร็จ.. ประมาณทุ่มครึ่งมาเจอกันที่ห้องนั่งเล่น เราจะเล่นกันเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 4 คน ในกลุ่มต้องมีผู้หญิงสองผู้ชายสอง ระหว่างไปจับกลุ่มล่วงหน้ากันได้เลย !"
..........การรับประทานอาหารค่ำเริ่มต้นขึ้นแล้ว .. นิคตักอาหารบางอย่างซึ่งเธอไม่คุ้นมาดม ๆ แล้วจึงนำเข้าปาก เมื่อรับรู้ว่ารสชาติมันอร่อยเพียงใด ก็อดที่จะตักอีกไม่ได้ จนผู้ที่เป็นพี่ชายต้องส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ นี่จะรักษาภาพพจน์ท่านหญิงแห่งเอนอสบ้างไม่ได้หรือยังไงเนี่ย !
.........."ใจเย็น ๆ นิคเดี๋ยวก็ติดคอ" ยังไม่ทันจะขาดคำ นิคไออย่างรวดเร็ว เพราะเธอสำลักอาหาร บูมซึ่งอยู่ข้าง ๆ จึงส่งน้ำเปล่าให้เธอ
.........."แค่ก ๆ ขอบคุณพี่บูม ไม่ได้พี่นะ นิคติดคอตายเลยนะเนี่ย"แล้วนิคก็ไอออกมาอีกระลอก ผู้เป็นพี่ชายถึงกับปลง แล้วหันมาสนใจกับอาหารของตัวเองต่อ
.........."แล้วสรุปพี่ปิ่งกับพี่บูมจะอยู่กลุ่มเดียวกะนิคไหม ?"หลังจากที่นิคสำลักจนหมดไส้หมดพุง เธอจึงหันมาถามพี่ชายของเธอถึงเรื่องรับน้องที่กำลังจะเกิดขึ้น
.........."เฮ้ย ! พี่จะไปได้ยังไง พี่อยู่ปีสองนะ บูมน่ะอยู่กับเธออยู่แล้วละ ถึงมันไม่อยู่พี่ก็จะบังคับ" ปิ่งพูด และใช้สายตามองมาที่บูมอย่างบังคับ ทำให้บูมถึงกับพูดออกมาว่า
.........."ไม่เห็นต้องส่งสารสังหารมาให้เลย ยังไงผมก็ต้องอยู่ปกป้องนิคอยู่แล้วละ"คำพูดนั้น ทำให้ผู้เป็นน้องกระตุกรอยยิ้มที่ริมฝีปากบางนั่นน้อย ๆ เพราะไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร พี่ชายของเธอก็ไม่เคยละงเธอเลยสักครั้ง
.........."แล้วเท็ดดี้ เธอมาอยู่กับฉันนะ ยังไงกลุ่มของเธอก็ต้องมีเหลืออยู่คนหนึ่ง งั้นเธออยู่กับฉันก็แล้วกัน"นิคหันไปถามเท็ดดี้ เท็ดดี้จึงพยักหน้าน้อย ๆ อย่างยินดี
.........."อืม .. ได้สามคนแล้ว ขาดผู้ชายอีกคน เอาใครดีน้อ ?"
.........."ฉันยังไม่มีกลุ่ม ..."โตะซึ่งอยู่ถัดจากบูมไปอีกสองลำดับ ได้เอ่ยขึ้นเบา ๆ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ท่านหญิงแห่งเอนอสไม่ได้ยิน เธอจึงหันมาทางชายหนุ่ม
.........."ถ้างั้น โตะ..นายมาอยู่กลุ่มฉันก็แล้วกันนะ!"

**คุยกันซักนิด >> พรุ่งนี้มาต่ออีก 20% นะ มาดูกันว่าการรับน้องมันดีคืออะไร ~~**

[`fillh0lic.]

โต๊ะฟิคนี้ดูเรียบร้อยจัง ดูฝิคเค้า เอ้า เม้นนนนนนน

[Sunny Aottic]

อัพต่อไวไวนะม๊าาาาาาาาาาาาาาาาา

[Giovanna De Cach...]

ไม่มีอะไรจะติแล้วอ่อ สนุกมากมาย อัพต่อๆๆ

[Sammy]

ทรายอยู่กริฟหรือนี้ >///< ว่าแต่บูมปิ๊งเท็ดหรอ เกดโดนนอกใจซะแล้ว

[`Enferz_]

สู้ๆนะที่รัก=D รีบออัพๆ ออ่านแล้วมึนๆนิดหน่อย แต่โอเคเลย=))

[clara]

มีเค้าด้วยอ่อออย อัพเร็วๆ นะ เค้าอยากรับน้อง

[fayriona]

ทรายอยู่กริฟหรือนี้ >///< ว่าแต่บูมปิ๊งเท็ดหรอ เกดโดนนอกใจซะแล้ว

เอ้ยย ไม่ได้ๆ ยังไงดี้ล้นต้องคู่กันเสมอ 55 ปล, ลุงหนูต้่องการป้างามคัมแบค =w=+
ม่ามี๊อัพต่อเร็วๆน้า ;p เอิ้กต้องไปแล้วต้องไปอ่านหนังสือสอบแล้ว ฮื่ออ ~

[Sammy]

เอ้ยย ไม่ได้ๆ ยังไงดี้ล้นต้องคู่กันเสมอ 55 ปล, ลุงหนูต้่องการป้างามคัมแบค =w=+
ม่ามี๊อัพต่อเร็วๆน้า ;p เอิ้กต้องไปแล้วต้องไปอ่านหนังสือสอบแล้ว ฮื่ออ ~

Q_Q ใครก็ได้ไปฉุดป้างามกลับมาที

[fayriona]

Q_Q ใครก็ได้ไปฉุดป้างามกลับมาที

ลุงไม่ฉุดเราไปฉุดกันเองเหอะพี่หมีทราย T T

[Princess'Oil]

คอนที่ 4
การรับน้อง (1)

.......... "พวกบ้านสลิธีรินใช่ว่าจะย่อยเสียเมื่อไร กริฟฟินดอร์และสลิธีรินเป็นคู่แข่งกันมาตลอด คิดว่าเจ้าพวกนั้นจะยอมเราง่าย ๆ หรือยังไง เราต้องมีวิธีที่ลึกล้ำกว่านั้น ซึ่งพี่จะไม่ช่วยน้อง ๆคิด ให้น้องคิด และเตรียมตัวกันเอง ทั้งหมด !"บอสผู้ซึ่งโยนภาระให้น้อง ๆ พูดพลางยิ้มอย่างสะใจ ทำเอารุ่นน้องทั้งหลายที่พวกเขาคาดว่าจะเซ็ง หรือขลาดกลัว กลับกระตือรือร้นหาวิธีการกันยกใหญ่ !
.........."แต่อย่าลืมที่พี่บอกนะ จับกลุ่มไปกันสี่คน ไปกันแค่สี่คนต่อหนึ่งกลุ่ม นี่คือวิธีเดียวที่จะทำให้เราได้ดาบคืนมา"รุ่นพี่สาวน้ำเสียงใส กล่าวย้ำรุ่นน้องขึ้นมาอีกหนึ่งครั้งก่อนที่จะปล่อยให้รุ่นน้อง ปรึกษาเพียงลำพัง และรุ่นพี่ทั้งหลายก็กลับไปพักที่ห้องส่วนตัวราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

..........หลังจากที่ปรึกษาและนัดแนะกันในหมู่เด็กปีหนึ่งของกริฟฟินดอร์ ทุกคนต่างเตรียมพร้อม หยิบจับอาวุธของตนเองบางคนก็สวดภาวนานึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ บางคนถึงกับร้องหาพ่อแก้วแม่แก้วให้ส่งกำลังใจมาช่วย
..........ในเมื่อทุกอย่างพร้อม เวลาเที่ยงคืนตรง แพนก็ได้ปล่อยรุ่นน้องออกจากหอ เพื่อไปที่บ้านสลิธีริน โดยรุ่นพี่จะแอบสังเกตการณ์อยู่ไม่ห่าง
..........จากการประชุมในกันภายในกลุ่มย่อยของนิค พวกเขาได้ตัดสินใจให้บูมเป็นทัพหน้า โตะระวังหลัง และผู้หญิงอีกสองคนยืนอยู่ตรงกลาง ทั้งสี่ต่างสบตากัน พร้อมทำหน้าที่ของตัวเอง และเดินเข้าไปที่บ้านสลิธีรินอย่างเงียบเชียบ ราวกับแอบเข้าไป แต่สิ่งที่แปลกไปนั่นคือ ม่านกั้นที่มีอยู่ทุก ๆ หอ ต่างเปิดรับคนทุกคน เพราะรู้ว่านี่คือประเพณีของแต่ละบ้าน ที่จะต้องมีการรับน้องกัน ดังนั้นพวกเขาที่ไม่รู้รหัส ก็ไม่จำเป็นต้องสืบหารหัสให้เหนื่อยเปล่า
..........หลังจากที่โตะซึ่งได้ก้าวเท้าเข้ามาเป็นคนสุดท้าย ม่านกั้นก็ปิดลง บูมส่งสายตาให้ทุกคนระวังตัว และแล้วก็มีดาบปริศนาฟันมาจากด้านซ้าย นิคซึ่งตาไวกว่า จึงส่งดาบของตัวเองออกไปตั้งรับ เมื่อเสียงดาบกระทบกันขึ้น เด็กปีหนึ่งบ้านสลิธีรินก็ต่างเข้ามารุมล้อมพกวเขาเป็นวง เมื่อทั้งสี่ได้ประจักษ์ว่าอันตรายได้ใกล้เข้ามา ก็ต่างเรียกอาวุธประจำตัวออกมา ตั้งท่าเตรียมพร้อม
..........เสียงดาบหลาย ๆ เสียงดังขึ้นเป็นระยะอย่างไม่มีหยุดหย่อน ทำเอารุ่นพี่ที่แอบตามมาเริ่มเป็นห่วงรุ่นน้อง โดยเฉพาะปิ่งที่แสดงอาการห่วงน้องสาวอย่างออกนอกหน้า
.........."น้องนายไม่เป็นอะไรหรอก มีผู้ชายไปตั้งสองคน เลิกทำหน้าอย่างนั้นสักที"ผู้เป็นคู่ขัดตลอดกาลของปิ่งส่งเสียงขึ้น ทำให้ปิ่งอดไม่ได้ที่จะหันไปโต้ตอบ
.........."น้องฉันทั้งคนนี่หว่า ไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไง นิคมันยิ่งแกร่งไม่เหมือนผู้หญิงอยู่ด้วย ถ้าฝ่ายนั้นตายจะทำยังไง !"สรุปว่าปิ่งเป็นห่วงบูมมากกว่าเป็นห่วงนิคนั่นเอง เพราะปิ่งรู้ดีว่า น้องสาวเขานั้นแกร่งสักแค่ไหน แต่ทว่าแม้จะอดทนสักเพียงใด เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีความอ่อนแอ และต้องการการดูแลปกป้องจากผู้ชาย ทำให้เขาอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะจากการสังเกตดูแล้วฝ่ายนั้นมีมากกว่าเกือบสิบเท่าตัว แต่เห็นคนมากมายอย่างนี้ ฝ่ายกริฟฟินดอร์กลับยได้เปรียบเพราะมีฝีมือชั้นเชิงมากกว่า
..........นิคซึ่งกำลังวาดลวดลายดาบอย่างสนุกสนานราวกับเต้นรำ ท่วงท่าของเธอพลิ้วไหวเช่นสายลม หลบหลีกไวเป็นที่หนึ่ง ทำให้คู่ต่อสู้ แม้มีหลายคนแต่ก็เหนื่อยหอบไปตาม ๆ กัน เพราะแม่คุณเล่นเอาแต่หนี แถมยังหัวเราะเยาะ เมื่อฝ่ายนั้นเริ่มหมดแรง เจ้าของร่างที่พี่ชายคิดว่าบอบบาง ก็ใช้เวทย์มนตร์บทง่าย ๆ ที่พี่ชายเคยสอน เสกเชือกเวทย์มามัดตัวพวกนั้นได้
..........โตะ ที่เงียบกว่าใครก็กำลังวาดดาบด้ามงาช้าง ไปมาอย่างไม่ยี่หระว่าคู่ต่อสู้จะมีมากสักแค่ไหน เมื่อเขาเบื่อที่จะต่อสู้ด้วยดาบ เขาก็นย้ำไม้กายสิทธิ์ออกมาร่ายบทยาก ๆ ที่นิคฟังไม่รู้เรื่อง ทำให้ฝ่ายนั้นถึงกับเบลอไปพักหนึ่ง และนิคก็เสกเชือกเวทย์มามัดพวกนั้นได้
..........บูมที่ถนัดพวกหอก ก็ใช้หอกชุบเวทย์มนตร์ของศักดิ์สิทธิ์แห่งตระกูลเอนอส แทงเข้าที่ลำตัวของอีกฝ่ายอย่างสนุกสนาน เมื่อเขาได้แทงใครทีหนึ่งก็จะหัวเราะออกมาครั้งหนึ่ง ทำให้หญิงสาวจากอนาสตาเซียถึงกับงงในอารมณ์ของท่ายชายรองแห่งเอนอสคนนี้
..........ส่วนสาวงามที่ใคร ๆ คิดว่าอ่อนหวาน และอ่อนแอ กลับใช้แส้ อาวุธที่เธอถนัดฟาดลงไปตามลำตัวของพวกนั้น ซึ่งดูแล้วมีแต่ฝ่ายชาย เธอมีความสามารถมาก แต่เพราะเธอเป็นคนจิตใจดี เมื่อนิคร่ายมนตร์เสกกเชือกมามัด เธอก็ยกมือไหว้พวกนั้นปลก ๆ
.........."ขอโทษนะคะ มันจำเป็นคิดว่าพวกคุณคงไม่เจ็บมากนักนะคะ"ประโยคนี้ทำเอา หญิงสาวจากเอนอสถึงกับเซ็ง เพราะทราบมาบ้างว่าท่านหญิงแห่งอนาสตาเซียเป็นคนจิตใจดี แต่ไม่คิดว่าจะจิตใจดีขนาดขอโทษคู่ต่อสู้
..........เมื่อเสียงแห่งการต่อสู้จบลง ... ทั้งสี่ก็หันมามองหน้ากัน แต่ยังทันจะมีใครพูดแสดงความยินดี ก็มีเสียงหญิงสาวนางหนึ่งดังขึ้น
.........."ฮึ ! คิดว่าจะดาบของพวกแกกลับไปอย่างนั้นหรือ คิดผิดแล้วกระมัง ถ้าคิดว่าฉันจะส่งไอ้พวกอ่อนหัดมาคุ้มครองดาบของกริฟฟินดอร์ละก็ พวกเธอคิดผิด !"หลังจบประโยค ก็มีผู้หญิงมากมายมาล้อมรอบทั้งสี่ ดูท่าทางคราวนี้ ผู้หญิงพวกนี้จะดูแข็งแกร่งกว่าพวกผู้ชายนั้นหลายเท่า
..........ไม่นานเกินรอ ก็ปรากฏหญิงสาวผู้เป็นต้นเสียงปริศนานั้น ให้ทุกคนได้พบเห็น เธอมีดวงตาสีมรกตกับผมสีดำยาวสลวย นัยน์ตาของเธอฉายแววประหลาดใจเล็กน้อยก่อนเอ่ยขึ้นมาว่า
.........."สี่คน ? พวกกริฟฟินดอร์ส่งมาแค่สี่คน มันจะดูถูกสลิธีรินไปหน่อยละมั้ง !"ขาดคำ ทั้งสี่ที่นิ่งอึ้งอยู่ก็โดนเวทย์เชือกมามัดตัวอีกครั้ง แล้วผู้หญิงคนนั้นก็มีคำสั่งให้พาพวกเขาทั้งสี่ไปที่ห้องโถงกลางของสลิธีริน พวกหญิงสาวสลิธีรินไม่ได้ใส่ใจกับกริยาท่าทางของคนของกริฟฟินดอร์ จนไม่รู้ว่า คนของกริฟฟินดอร์ลอบยิ้มอย่างสมใจในแผนของตน

**คุยกันซักนิด >> เมื่อวานเค้ามานั่งปั่นนิยายให้ทุก ๆ คนจนถึงสามทุ่ม (สามทุ่มครึ่งคือเวลานิทรา ไม่ต้องโทรมาเพราะจะไม่รับ =[]=!) แต่เขียนเสร็จปุ๊บกำลังจะเอาลง พ่อปิดเน็ตปั๊บ = = อารมณ์เซ็งมาก วันนี้จึงรีบบ(แน่ใจว่ารีบ : คนอ่าน) มาลงอย่างด่วน ขอคอมเม้นต์ติชมกันบ้างเด้อค๊า ^^/ **