[RPG] Diagon Alley | ตรอกไดแอกอน ตัวเลือก

[Guifei Li]

Guifei Li ตรอกไดแอกอนฝั่งเหนือ#e0df84

หลี่กุ้ยเฟยหันซ้ายแลขวา ท่าทางของเธอบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเด็กสาวกำลังต้องการความช่วยเหลืออย่างหนัก แม้ในเวลานี้จะตกเย็นจนใกล้ค่ำ แต่ยังมีผู้วิเศษเดินขวักไขว่ไปมากันไม่ขาดสายเช่นเดิม ใบหน้าน่ารักงองุ้มอย่างห้ามไม่อยู่ ทำได้เพียงยืนนิ่ง ๆ แล้วใช้ปลายเท้าเขี่ยไปตามเลียบทางเดินข้างกายเท่านั้น

ปลายดวงเนตรพอสังเกตได้ถึงการมาของใครบางคน ขาเรียวข้างซ้ายถอยไปด้านหลังอัตโนมัติเพราะความไม่คุ้นเคย นัยน์ตากลมฉายแววตื่นตระหนกเหตุเป็นเพราะไม่ใช่เรื่องปกตินักเช่นกันที่เธอจะได้พบกั
บคนแปลกหน้าตรง ๆ แบบนี้ ทว่าท่าทีของคนตรงหน้าพอจะทำให้เธอผ่อนคลายความกังวลลงไปได้บ้าง กระนั้นก็ไม่ได้วางใจกับอีกฝ่ายมากเท่าที่ควรเช่นกัน

"นี่น้อง หลงทางหรอ ? จะไปร้านเสื้อคลุมของมาดามมัลกิ้นส์ ไปป่ะ ?” เปลือกตาสีมุกกะพริบปริบ ๆ เพียงไม่กี่หนก่อนจะปรากฏรอยยิ้มขึ้นบนเครื่องหน้าของเด็กสาว ปลายทางของคนตรงหน้าคือที่เดียวกับเธอพอดิบพอดี ราวกับสวรรค์ทรงโปรด เพราะถ้าเธอยังไม่มีใครมาช่วยในเวลาใกล้ ๆ นี้คงได้หลงไปอีกนานแน่

"ไป... ไปค่ะ ! เฟยกำลังจะไปซื้อเสื้อคลุมค่ะ" น้ำเสียงร่าเริงเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มกว้าง แม้ส่วนสูงจะไม่ได้ต่างกันมากขนาดนั้น แต่บุตรสาวตระกูลหลี่รู้ดีว่าอย่างไรเสียคู่สนทนาก็ต้องอายุมากกว่าเธอแน่ ๆ แค่ไม่ทราบก็เท่านั้นว่ามากกว่าถึงขนาดไหน


Guifei Li | #e0df84
Noah Quinter Winters | #ca0123


คุณ Guifei Li ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 11 2023, 06:49 PM

[Charming Winters]

Noah
Quinter Winters #CA0123
Guifei Li | #e0df84
ตรอกไดแอกอนฝั่งเหนือ



ท่าที่ตื่นตระหนกจากคนรอบตัวเรียกได้โนอาห์คุ้นชินเสียงยิ่งกว่าอะไรดี คงเพราะการเติบโตมาแบบไม่ค่อยจะปกติเหมือนชาวบ้านเขากระมัง แต่ช่างเถอะ อย่างไรเสียเด็กสาวตรงหน้านี่ก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะหวาดกลัวเขาเลยสักนิด หนำซ้ำยังดูดีใจจนออกหน้าออกตาเสียมากกว่า

ควินเตอร์พยักหน้ารับหลังได้ยินเสียงใสตอบกลับไปตามที่ตนคาดการณ์ ก่อนจะสะบัดชายกระโปรงครึ่งรอบของตัวเองแล้วจึงออกเดินนำรุ่นน้อง ไปยังจุดหมายปลายทางที่คุ้นเคย ถึงจะเป็นในรอบสองปีก็ตาม หากส่วนสูงเพิ่มขึ้นโนอาห์คงไม่ค่อยได้เข้าไปยัง ร้านเสื้อคลุมของมาดามมัลกิ้นส์นัก เนื่องจากเครื่องแบบนักเรียนของเขาจะดูใหม่อยู่เสมอ ความจริงแล้วควินเตอร์แค่ขี้งกเท่านั้นแหล่ะ

“ ชื่อเฟยหรอ โนอาห์นะ อยู่ปีเจ็ดแล้วล่ะปีนี้ ” คนโตกว่าเอ่ยแนะนำตัวขณะที่เดินเรียบไปตามทาง โนอาห์ไม่ชอบให้บรรยากาศมันเงียบมากนักถ้าไม่จำเป็น สำหรับตอนนี้ก็เช่นกัน ใจจริงแล้วอยากจะเผาเรื่องในห้องเรียนให้รุ่นน้องตัวสูงนี่ฟังเสียเหลือเกิน แต่คงต้องยั้งปากตัวเองเอาไว้ก่อน ไม่อย่างนั้น ศาสตราจารย์บางท่านอาจจะให้โทรล์กับเขาเลยก็ได้

Guifei Li

“ แล้วคิดไว้รึเปล่าว่าอยากอยู่บ้านไหนเป็นพิเศษ ” คำถามใหม่เกิดขึ้นแถบจะในทันที ราวกับว่าตนนั้นกำลังดำเนินรายการคุยข่าวกับช่องวันสามสิบเอ็ดอะไรแบบนั้น หรือไม่ก็พวกถามมาตอบไปกับชาวเน็ต คิดในแง่ดีไว้ เด็กนี่อาจจะคุยสนุกก็ได้

‘ ที่หมายถึงท่ารับความแปลกของเขาได้น่ะนะ ’

[Guifei Li]

Guifei Li ตรอกไดแอกอนฝั่งเหนือ#e0df84

รอยยิ้มหวานยังไม่ห่างหายไปจากเครื่องหน้าของเด็กสาว หล่อนไม่ได้คิดฉงนใจกับการแต่งตัวของคนตรงหน้า เพราะสิ่งเดียวที่กุ้ยเฟยทราบคือคนอายุมากกว่าทำให้เธอไม่หลงทางแบบเมื่อครู่ หากไม่เจอกันตั้งแต่แรกคงต้องลำบากมากกว่านี้แน่

ร่างโปร่งเดินตามรุ่นพี่ไปอย่างไม่คิดเคลือบแคลงใจ ผ่านหน้าผู้วิเศษหลายต่อหลายคนไปแต่เธอกลับไม่ได้ให้ความสนใจมากเท่าไรนัก ยังจำคำพูดของคนเป็นพ่อได้ขึ้นใจว่าวันนี้เธอตั้งใจมาทำอะไร ทั้งชีวิตของกุ้ยเฟยไม่เคยได้ลองออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง การออกมาเที่ยวจึงไม่ใช่เรื่องที่เคยอยู่ในหัวของเด็กสาว บางทีการได้ทำความรู้จักกับคนอื่นบ้างก็คงไม่ใช่เรื่องที่ย่ำแย่อะไรนัก

“ชื่อเฟยหรอ โนอาห์นะ อยู่ปีเจ็ดแล้วล่ะปีนี้” คำแนะนำตัวนั่นแม้ดูปกติธรรมดา แต่ด้วยอายุที่ไม่ได้คาดการณ์เอาไว้ในตอนแรกทำให้ฝีเท้าทั้งสองหยุดเดินลง โชคยังดีที่ไม่ถึงขั้นหลงเพราะเธอไม่ได้ก้าวเดินห่างไกลจากโนอาห์เท่าไร ดวงเนตรกลมเบิกกว้างขึ้นน้อย ๆ ตามความคิดที่เกิด แม้จะคลายความสงสัยแต่มันกลับสร้างความประหลาดใจแทนเสียนี่

"ปีเจ็ดเหรอคะ ? ฟ เฟยกำลังจะขึ้นปีหนึ่งค่ะ — ชื่อกุ้ยเฟยค่ะ แต่รุ่นพี่จะเรียกแค่เฟยก็ได้ค่ะ" พยายามระงับความรู้สึกตระหนกเมื่อครู่ไม่ให้เกิดขึ้นเพิ่ม ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายอาจมองว่าเธอแปลกก็ได้ที่ประหลาดใจกับอายุของคนอื่น ริมฝีปากยู่ลงจนเป็นวงกลมแล้วปล่อยลมหายใจออกมาหนึ่งหนเพื่อเสงี่ยมท่าทีให้มากกว่าน
ี้

“แล้วคิดไว้รึเปล่าว่าอยากอยู่บ้านไหนเป็นพิเศษ”

"ฮัฟเฟิลพัฟค่ะ !" เสียงใสตอบกลับคำถามนั้นออกไปด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมไม่น้อยไปกว่าร้อย เธอไม่ได้มีความรู้มากเท่าไรว่าแต่ละบ้านมีจุดเด่นอย่างไร แค่ทราบคร่าว ๆ มาจากปากของพ่อแม่เท่านั้นเอง


Guifei Li | #e0df84
Noah Quinter Winters | #ca0123

[Charming Winters]

Noah
Quinter Winters #CA0123
Guifei Li | #e0df84
ร้านเสื้อคลุมของมาดามมัลกิ้นส์


“ ฮัฟเฟิลพัฟงั้นเหรอ คนบ้านนั้นน่ารักนะ จะว่าไปมันก็ดูเข้ากับเธอดีน ” รับฟังเสียงใสของเด็กสาวที่เพิ่งได้พบทำเอาเด็กหนุ่มเกิดรอยยิ้มได้ไม่ยากนัก รวมถึงท่าทีเมื่อรู้ว่าระหว่างทั้งสองคนนั้นอายุห่างกับไปถึงหกปี แว็บแรกเขาเองก็ตกใจไม่ต่างกัน แต่คงเพราะความสดใสที่เจ้าตัวมี ถึงได้ลบความตระหนกเมื่อครู่ออกไปได้โดยง่าย เหมือนยืนอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์อุ่น ๆ พลังงานบวกอย่างดีเลยล่ะ

Guifei Li

“ เราอยู่สลิธีริน แต่ไม่ต้องห่วงไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรขนาดนั้น ” ควินเตอร์เอ่ยแนะนำส่วนหนึ่งของสถานะนักเรียนที่สังกัด หากว่ากันตามตรงจนตอนนี้โนอาห์เองก็ไม่ค่อยเข้าใจ ว่าทำไมคุณหมวกคัดสรรค์ถึงปล่อยให้เขาไปอยู่ภายใต้การดูแลของบ้านสีเขียวเงิน อาจเพราะนิสัยขี้แกล้งงั้นเหรอ คงไม่ใช่แค่นั้นแต่จะให้มาหาคำตอบมันก็คงไม่ใช่เรื่องที่จะต้องทำแล้วน่ะสิ

“ ถึงร้านแล้วล่ะ เธอเข้าไปก่อน ” สิ้นเสียงเด็กหนุ่มก็เป็นฝ่ายเปิดประตูแล้วเบี่ยงตัวหลบให้อีกคนเข้าไปภายในร้านก่อน จึงเดินตามเข้าไปทีหลัง ให้เด็กน้อยได้ลองเดินดูก่อน ส่วนตนเองนั้นก็เดินไปหยิบเสื้อคลุมสีดำสนิทไซส์ใหญ่กว่าตนเองไปหนึ่งถึงสองไซส์ เหตุเพราะแค่อยากเอาไปแก้ได้ง่าย ๆ และใส่สบายตอนอยู่ที่โรงเรียนก็เท่านั้น

“ เลือกถูกมั้ยน่ะ ให้ช่วยมั้ย ? ”

Guifei Li





คุณ Charming Winters ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 11 2023, 09:46 PM

[Guifei Li]

Guifei Li ร้านเสื้อคลุมของมาดามมัลกินส์Mission 1

เพราะอะไรกุ้ยเฟยถึงรู้ว่าตัวเองคงได้ไปอยู่บ้านฮัฟเฟิลพัฟน่ะเหรอ คำตอบง่ายมากทีเดียว

เพราะเธอเชื่อพ่ออย่างไรล่ะ

กุ้ยเฟยไม่ได้มีความรู้ติดตัวในโลกเวทมนตร์มากเท่าที่ควรแม้เจ้าตัวจะเป็นเลือดบริสุ
ทธิ์ ทำให้สิ่งที่เชื่อและยึดมั่นมักจะเป็นสิ่งที่พ่อแม่พร่ำบอกอยู่เสมอ ไม่เคยนึกน้อยใจที่ตัวเองไม่ได้มีสังคมเพื่อนมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้เหมือนพ่อมดแม่มดเ
ลือดบริสุทธิ์บ้านอื่น เพราะแค่มีพ่อกับแม่ก็เพียงพอที่สุดแล้วสำหรับกุ้ยเฟย

"จริง ๆ แล้วเฟยยังไม่ค่อยรู้เท่าไรเลยค่ะว่าคนบ้านไหนเป็นยังไง แหะ — แล้วรุ่นพี่ล่ะคะ อยู่บ้านไหน ?"

"เราอยู่สลิธีริน แต่ไม่ต้องห่วงไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรขนาดนั้น" จวบจนได้ยินคำตอบ กุ้ยเฟยชะงักไปเล็กน้อย ไม่ได้เป็นเพราะเธอรู้ถึงชื่อเสียงเรียงนามความร้ายกาจของนักเรียนบ้านนี้ แต่เป็นเพราะเธอไม่รู้อะไรเลยต่างหาก จึงไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรโนอาห์ถึงออกตัวก่อนตั้งแต่แรกว่าตัวเองไม่ใช่คนเลวร้ายเพี
ยงเพราะบ้านที่ตนอยู่

ไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหนเลย

ไม่รู้ว่าเดินตามรุ่นพี่มานานขนาดไหน แต่รู้อีกทีก็มาถึงจุดหมายปลายทางเสียแล้ว

"ถึงร้านแล้วล่ะ เธอเข้าไปก่อน" รอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้าของหลี่กุ้ยเฟยทันทีที่ก้าวเดินนำเข้ามาด้านใน ดวงเนตรสีมืดเปล่งประกายยามเห็นสถานที่ที่ต่างออกไปจากความวุ่นวายด้านนอก เธอผินใบหน้าแลขวามองซ้ายด้วยความใคร่รู้ในทุกส่วนของร้านเสื้อคลุม

เรียวขายาวทั้งสองพาร่างของเด็กสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปสำรวจในจุดที่ตนสนอกสนใจ ไล่สายตากวาดดูอย่างทั่วถึงและฉายแววความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด เธอเองไม่ได้ต่างอะไรจากเด็กที่เพิ่งออกจากบ้านมาเห็นโลกภายนอกเป็นครั้งแรก ใช่ว่าเธอจะไม่เคยมาตรอกไดแอกอน เพียงแค่ในตอนนั้นมีมือใหญ่ของผู้เป็นบิดากอบกุมเอาไว้ไม่ให้เด็กสาวพลัดหลงไปไหน อีกทั้งยังไม่ได้เข้ามาสำรวจในร้านแบบนี้ด้วยตาของตัวเอง

"เลือกถูกมั้ยน่ะ ให้ช่วยมั้ย ?" คำถามต่อมาที่ได้ยินทำให้เครื่องหน้าน่ารักหันไปหาคนถามอีกครั้งแม้รอยยิ้มยังไม่จาง
หาย เธอส่ายหัวเป็นเชิงปฏิเสธด้วยมั่นใจว่าตนจะสามารถทำตามที่ใจต้องการได้เพราะคำสอนของ
บิดาที่ฝังอยู่ในหัว

"รุ่นพี่ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณพ่อเฟยสอนมาครบแล้วว่าต้องทำยังไงบ้าง — กำชับเอาไว้แล้วด้วยค่ะว่าให้ซื้อเสื้อคลุมให้ใหญ่กว่าตัวเองสักหนึ่งขนาด เฟยรู้ขนาดเสื้อตัวเองด้วยนะคะ !" ร่ายยาวกลับไปพร้อมรอยยิ้มกว้าง เธอไม่ได้ขอตัวแยกออกไปแต่กลับเดินลัดหนีโนอาห์เพื่อวิ่งไปหาของที่ต้องการที่สุดในว
ันนี้แทน

"เสื้อคลุมบ้านฮัฟเฟิลพัฟค่ะ 50 เกลเลียนพอดีใช่ไหมคะ ?" ใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่ครู่ หลี่กุ้ยเฟยก็ใช้จ่ายของที่ตนท่องชื่อมาจากบ้านเสร็จเรียบร้อยไปเสียแล้ว หล่อนคลี่รอยยิ้มกว้างพร้อมส่งเงินตามจำนวนที่พกมาพอดีเป๊ะกับราคาของ แค่นี้ก็เสร็จสิ้นภารกิจของวันนี้โดยสมบูรณ์แล้วล่ะ !

แต่นั่นก็เท่ากับว่า... เธอไม่มีเงินเหลือแล้วไม่ใช่เหรอ ?


Guifei Li | #e0df84
Noah Quinter Winters | #ca0123


คุณ Guifei Li ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 11 2023, 11:17 PM

[Icarus Mylio D’A...]

THE DESCENDANTS OF THE SEA

Mission 1

องค์ชายรัชทายาทลำดับที่สามแห่งราชวงศ์แอตแลนติสอย่าง อิคารัส ไมลิโอ ณ แอตแลนติส ได้กลับมาเยือนโลกเวทย์มนตร์ที่สุดแสนจะคิดถึงเหลือคณา หลังจากโดนเสด็จพ่อให้ออกเดินทางเพื่อตระเวนตามคุ้งน้ำ เสาะหาเจ้าปลาโลมาสีชมพูที่ขึ้นชื่อของลุ่มแม่น้ำแอมะซอน ไม่รู้ว่าเสด็จพ่ออยากหาเพื่อนให้น้องสี่ หรือเพราะมันใกล้จะสูญพันธุ์เลยอยากให้ออกไปตามหา พามันกลับไปอยู่ที่เมืองใต้บาดาลก็ไม่รู้ การล่องเรือออกเดินทางในลุ่มแม่น้ำไม่สนุกเท่ากับการล่องเรือออกทะเลเอาเสียเลย แถบแอมะซอนก็ช่างไม่มีสาวงามให้ได้เที่ยวเล่นอย่างถวิลหา แถมยังต้องไปสู้รบปรบมือกับเหล่าสิงสาราสัตว์หลายอย่างเช่นอนาคอนด้า โชคดีที่เกิดมาเฉลียวฉลาดและมีความหล่อเหลาเป็นทุนเลยปฏิบัติภารกิจจนสำเร็จ
เมื่อจัดการส่งโลมาสีชมพูที่ออกล่า ส่งกลับยังเมืองใต้บาดาลเป็นที่เรียบร้อย ก็รีบจรลีปลีกหนีนครใต้บาดาล ด้วยการเขียนกระดาษโน้ตแปะข้อความดังว่า “หนาวนี้ข้าขอลาพักร้อน ไม่ต้องส่งฝูงไซเรนมาตามนะเด็จพ่อ!!!” ไว้หน้าห้องบรรทม
หลังจากที่เคยมากับเหล่าพี่น้องในราชวงศ์ ถือว่าครานี้ชายหนุ่มจะได้ออกเที่ยวตามลำพังครั้งแรก ไม่ต้องคอยดูแลเสด็จพี่อย่างไทรตั้น และน้องสาวที่ชอบเดินกอดโหลปลาทองติดตัวไปด้วยทุกที่อย่างอิลูก้า
ได้กลับมาเที่ยวเล่นยังตรอกไดแอกอน เพื่อหาอาหารอร่อย ๆ และเต็มไปด้วยร้านรวงให้เดินช้อปปิ้งแสนจะเพลินอุรา บรรยากาศผู้คนเดินกันขวักไขว่ คึกคัก นัยน์ตาสีฟ้าปนเทากวาดตามองหาร้านค้าที่ตนสนใจจะเข้าเป็นร้านแรก ด้วยร่างกายสูงใหญ่อันบึกบึนมัวแต่หันซ้ายแลขวาตัดสินใจนานไปหน่อย จนถอยหลังหันไปชนหญิงสาวร่างบาง ผิวขาวผมสีบลอนซ์เป็นลอนสวยนางหนึ่งเข้า มือกร้านรีบคว้าตัวของหญิงสาวชาวอังกฤษรูปงามเอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่เธอจะหงายหลังไปตามแรงกระแทกจากหุ่นล่ำหนาของเขา โอ้ แม่ย่านางช่วยข้าด้วย… นางคือหนึ่งในสเปกสาวที่ข้าถวิลหา
“ข้าขออภัย เกือบทำคนสวยอย่างเจ้าต้องหกล้มเสียแล้ว” อิคารัสพูดตามใจสั่งมา ทำเอาหญิงสาวในอ้อมแขนล่ำกลับหน้าแดงระเรื่อเหมือนลูกมะเขือเทศในทันที
สงสัยจะทึ่งในความหล่อของข้าเป็นแน่ หึหึ
หากไม่ดูเป็นการรบกวน ให้ข้าได้พาเจ้าไปซื้อของที่ระลึกด้วยเถิด แม่หญิง เพื่อเป็นการขอโทษครานี้ที่ทำเจ้าเกือบเจ็บตัว
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวเสียงหวานส่ายหัว โบกไม้โบกมือปฏิเสธ
“ให้ข้าได้ทำตามใจเถอะแม่หญิง เพื่อความสบายใจของข้า” จะปล่อยให้เสียชื่อรัชทายาทแห่งเมืองบาดาลไปได้อย่างไรกัน พูดจบร่างสูงใหญ่จับมือเรียวพาเดินเข้าประตูร้านที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
“ของสองชิ้นนี้รวม 50 เกลเลียน ใช่ไหมท่านแม่ค้าคนสวย” อิคารัสเอ่ยปากถามเจ้าของร้านที่ยืนอยู่ถัดไปไม่ไกล ก่อนที่จะได้รับการพยักหน้าตอบกลับมา หลังจากที่ร่างสูงหันสายตากวาดรอบร้านที่เพิ่งพาสาวร่างบางเปิดประตูพรวดพราดเข้าไป อย่างไม่ทันได้อ่านป้ายร้านใด ๆ จึงรีบมองหาของที่พอจะเหมาะให้กับสาวสวยข้าง ๆ เป็นของขวัญ มือกร้านหยิบของที่ต้องการพร้อมกับเดินมาชำระเงิน โดยวางถุงผ้าใบเล็กที่บรรจุเกลเลียนอยู่ภายในไว้บนเคาท์เตอร์ พร้อมกับขยิบตา ยกยิ้มมุมปากให้คนขายพร้อมรับถุงของที่เพิ่งซื้อมา “ไม่ต้องทอน” หันหลังกลับไปหาแม่หญิงงามที่ยืนรออยู่ไม่ไกลแล้วยื่นมอบให้
“งั้น…ข้าขอมอบลูกโลกจำลองเวทมนตร์กับแผนที่ดวงดาวให้กับเจ้าไว้เป็นของต่างหน้า ที่โชคชะตานำพาให้ข้าได้มาเจอท่านอย่างไม่คาดฝันนะแม่หญิง”
“เจ้าชอบทะเลหรือไม่แม่หญิง ข้าอยากชวนเจ้าไปล่องทะเล พาขี่กระเบนด้วยกันเสียเหลือเกิน” เริ่มบริหารเสน่ห์อย่างไม่รีรอ หลังจากอดอยากปากแห้งจากการเจอหญิงสาวรูปงามมานานแสนนาน เผื่อสาวเจ้าจะตกหลุมในเสน่ห์อันหล่อเหลาขององค์รัชทายาทจนห้ามใจไม่ไหว แล้วอยากไปเที่ยวท้องทะเลด้วยกัน
“ขะ ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวได้แต่อ้ำอึ้ง พูดตอบอะไรไม่ทัน สมองได้แต่มึนงงในการถูกรุกแรงจากชายหนุ่มผิวเข้ม สูงล่ำกล้ามโต ใบหน้าคมที่เพิ่งได้พบเจอ พร้อมรับถุงของขวัญมาไว้ในมืออย่างงง ๆ “ไว้ถ้าเราได้เจอกันคราวหน้านะคะ วันนี้คงต้องขอตัวก่อนค่ะ” เมื่อพูดจบหญิงสาวโน้มตัวโค้งลงเล็กน้อยให้เพื่อเป็นการกล่าวลา ก่อนรีบวิ่งออกจากประตูร้านตัวบรรจงและหยดหมึกไปอย่างไม่ทันได้ร่ำลา
“อ้ะ…แม่หญิง แล้วเจ้าชื่ออะไรข้ายังไม่ทันได้ถามเลย” ไม่ทันการไปเสียแล้ว ทุกอย่างอยู่ในความสงบไปชั่วนาทีหลังสิ้นเสียงประตูร้านปิดลง กริ๊ก ปล่อยให้อิคารัสยืนถอยหายใจด้วยความเสียดาย และโมโหตัวเองที่มัวแต่พูดไปเรื่อยไม่ทันได้ขอข้อมูลของหญิงสาวเอาไว้เลย
จีบสาวยังไงไม่ถามชื่อก่อน อิคารัสเจ้านี่มันไม่ได้เรื่อง มัวแต่เสาะหาพวกปลาจนฝีมือจีบสาวตกหมดสิ้นแล้วหรือไง ดีนะที่มาคนเดียว ไม่งั้นต้องโดนล้อไปอีกหลายเดือนเป็นแน่ แม่หญิงถ้าเราได้เจอกันใหม่ รอบหน้าข้าจะไม่ปล่อยเจ้าให้หลุดมือแน่!!!

__________________

Icarus Mylio D'Atlantis #88FFAA
NPC #FFFFFF

© Only authorized for D'Atlantis

[Jaime Laurence]

Order of the Black Rose THE INSIGHT Jaime Kythera Laurence Jaime Kythera Laurence #88C4C4 Diagon Alley การใช้ชีวิตคนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมายก็เป็นสิ่งที่ เจมี่ ไคเธร่า ลอเรนซ์ ชินชาไปเสียแล้ว ชายหนุ่มเดินเตร็ดเตร่ไปตามทางเดินอย่างไม่รีบร้อน สายตากวาดมองไปยังร้านต่าง ๆ อย่างไม่มั่นใจเสียด้วยซ้ำกว่าการถ่อสังขารมาถึงตรอกไดแอกอนแห่งนี้ เขาจะได้ในสิ่งทีต้องการหรือไม่ มันเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ แต่เขาก็อยากจะลองเสี่ยง มันคือความสนุกโดยที่ของเดิมพันก็คือตัวเราเอง

“ที่นี่จะมีชาไทยมั้ยนะ” เจมี่บ่นพึมพำอยู่คนเดียว ผู้คนที่เดินผ่านก็มองด้วยสายตาแปลก ๆ กับกิริยาท่าทางของเขา ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าร้าน ร้านหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคาเฟ่ (แหละมั้ง) ถึงแม้ว่าบรรยากาศภายนอกร้านจะดูห่างไกลจากร้านกาแฟปกติที่เคยเข้ามาทั้งชีวิต แต่เมื่อมาถึงตรอกแห่งนี้แล้ว หากได้ลองลิ้มรสชาติอะไรใหม่ ๆ อย่างน้อยก็ไม่เสียเที่ยวที่ได้มาเยือนถึงสถานที่แห่งนี้ ก็ได้แต่หวังว่าจะไม่เสียเที่ยวในการเสียแรงเดินมาที่นี่

กริ๊งงง!!

เสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อเจมี่ดันประตูไม้เก่า ๆ เข้าไป ภายในร้าน สายตากวาดมองไปทั่วร้าน ที่ถูกประดับประดาไปด้วยใยแมงมุม และกลิ่นฝุ่นที่หนาแน่นมากว่ามวลกลิ่นกาแฟ

“ยินดีต้อนรับพ่อหนุ่ม รับอะไรดีล่ะ”

“ที่นี้ พอจะมีไทยทีมั้ยครับ?” เจมี่เอ่ยถามไปอย่างนั้น เพราะให้คาดเดาจากสายตาก็คิดว่าคงจะไม่มีสิ่งที่เขาตามหาอยู่แล้ว

“แน่นอนว่ามีจ้ะ รอสักครู่นะพ่อหนุ่ม”

“ห๊ะ.. อ่อ ได้ครับ”

เจมี่ยืนรออยู่สักพัก แก้วใบนึงที่มีควันโขมงลอยเหนือแก้ว ก็ถูกยื่นใส่มือของเขา พร้อมกับเกลเลียนที่ถูกยื่นสลับเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับเจ้าของร้าน ชายหนุ่มพยักหน้าให้เชิงขอบคุณเล็กน้อย ก่อนเดินไปเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง จุดประสงค์เพื่ออย่างน้อย วิวบนท้องถนนในตรอกน่าจะเป็นมิตรต่อสายตาของเขามากกว่าบรรยากาศภายในร้านแห่งนี้

เมื่อชายหนุ่มนั่งลง แก้วชาในมือก็แทบจะถูกเขวี้ยงทิ้ง เนื่องจากเมื่อเขามองลงไปก็พบกับน้ำสีน้ำตาลขมุกขมัว ดูไม่ใกล้เคียงกับคำว่าอาหารเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อจ่ายเงินเกลเลียนไปแล้ว ก็จะไม่ยอมให้เงินนั่นเสียเปล่า เจมี่มองชาภายในแก้วแล้วทำใจอยู่สักพัก ก่อนจะยกแก้วชาในมือขึ้นมาจิบเล็กน้อย

นัยด์ตาสีน้ำตาลเข้มมองจองกำแพงไม้อย่างไร้อารมณ์ ในคราแรกที่อยากจะเสพบรรยากาศภายในร้านให้เข้าใจถึงเจ้าของที่อยากจะสื่อ แต่เมื่อได้ลองจิบชาภายในแก้วได้เพียงปลายลิ้น เขาก็วางแก้วชาในมือลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินออกจากร้านไปโดยที่ไม่หันกลับมามองประตูร้านอีกเลย

[Zypher Armando Z...]

Christmas in Diagon Alley

ช่วงเวลาสิ้นปีคือช่วงเวลาที่ใครหลายคน ต่างกลับบ้านและพร้อมใจกันใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัว ไซเฟอร์เองก็เป็นหนึ่งในนั้น หลังจากตระเวนไปตามจุดต่าง ๆ ที่มีชื่อเสียงในโลกมักเกิ้ล อีกทั้งผ่านการออดิชันมาอย่างยาวนาน หากแต่ไม่เคยประสบความสำเร็จเลยสักครั้ง ในที่สุดเขาก็ได้กลับมายังน่านน้ำของเหล่าผู้วิเศษ ที่ซึ่งพ่อกับแม่ของเขาอาศัยอยู่ ณ ขณะนี้ และเป็นเหตุผลที่ทำให้เขามาปรากฏตัวยังตรอกไดแอกอน ตรอกการค้าของผู้วิเศษประเทศอังกฤษ แม้ว่าสถานศึกษาที่เขาจบมาจะไม่ใช่ที่แห่งนี้ก็ตาม
ในช่วงสิ้นปีแห่งนี้ตามร้านค้าของย่านเศรษฐกิจยิ่งคึกคัก เหล่าผู้วิเศษมากมายต่างเดินขวักไขว่กันไปมา ส่วนเขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ชายหนุ่มสวมเสื้อฮู้ดสีเทาพร้อมเสื้อโคตตัวยาวไว้ที่เดินนอก แม้จะไม่ได้ขี้หนาวมากนัก แต่สำหรับอากาศในตอนก่อนเริ่มปีใหม่มันก็ไม่ได้ง่ายดาย ที่จะผ่านไปโดยไร้ซึ่งอุปสรรคทางสภาพอากาศ
ร่างสูงเคลื่อนกายไปตามถนน มองของที่ถูกตั้งขาย ซึ่งเข้ากับเทศกาลคริสต์มาสที่วางเรียงรายอยู่สองข้างทาง ก่อนจะพบว่ามีกระดาษอะไรก็ไม่รู้ใบหนึ่งปลิวผ่านมาต่อหน้า และเพราะสัญชาตญาณอันแรงกล้าของสัตว์น้ำ จึงไม่ยากนักที่เขาจะรับรู้ได้อย่างรวดเร็วเพราะการมองเห็น ว่าของสิ่งนี้ร่วงลงมาจากกายของใคร
เมื่อเป็นดังนั้นชายหนุ่มจึงรีบหยิบกระดาษเอาไว้ ก่อนจะวิ่งเหยาะ ๆ ตามเธอคนนั้นไป แล้วสะกิดเรียกเพื่อคืนของในมือให้แก่หญิงสาวคนนั้น อย่างรวดเร็ว
“ขอโทษนะครับคุณ-”
Celestyr Estela Beneviento
ร่างสูงเรียกให้หญิงสาวที่เขาไม่เคยรู้จักหันหน้ามาหา หากแต่ยังไม่ทันจะได้บอกความต้องการของตัวเองเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าอันสะสวยของใครอีกคน ก็เรียกความสนใจของเขาไปได้เสียก่อน ชายหนุ่มจำหญิงสาวตรงหน้าได้เป็นอย่างดี เพราะตัวของเขานั้นก็สนใจการทำงานในวงการบันเทิง และคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าร่างสูงในตอนนี้ ก็คือนางแบบชื่อดังของโลกมักเกิ้ล แต่ถึงอย่างนั้นภาพลักษณ์ของเธอในชีวิตจริง กับในโทรทัศน์ที่เขาเคยเห็น มันก็ดูต่างกันไปสักเล็กน้อย เพราะคำตอบที่เธอกล่าวออกมาเมื่อครู่ มันช่างทำให้ร่างสูงสนใจในตัวอีกฝ่ายเข้าอย่างจัง
รู้อยู่ว่าเป็นคนสดใสและมั่นใจ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นถึงขนาดนี้
“เดี๋ยวก่อนครับคุณ ฟังผมก่อน ผมไม่ได้จะมาขอลายเซ็นคุณ แค่จะเอากระดาษใบนี้มาคืน เห็นมันปลิวออกมาจากตัวคุณน่ะครับ” เสียงทุ้มว่า ก่อนจะระบายยิ้มอย่างขี้เล่น และปนเปไปด้วยความกวนประสาทเล็กน้อย เมื่อพบว่าตนเองนั้นถูกชะตาคนตรงหน้าเป็นอย่างมาก
Celestyr Estela Beneviento
“อ้อ แต่ว่าผมขอลายเซ็นด้วยก็ได้นะครับ คุณเซเลสเทียร์” กล่าวจบก็หยิบเอาใบเสร็จสินค้าที่ยังไม่ได้ทิ้งจากในเสื้อโคต มายื่นให้คนตรงหน้าพร้อมกระดาษแผ่นเดิม เพื่อไม่ให้หญิงสาวเสียเซลฟ์มากเกินไปนัก เมื่อสิ่งที่เธอคิดไม่ได้เป็นความจริง
Celestyr Estela Beneviento
“ขอบคุณครับ เป็นเกียรติมากที่ได้ลายเซ็นคุณ” เมื่ออีกฝ่ายเซ็นจนเสร็จเรียบร้อย ก็รับใบเสร็จที่ด้านหลังมีรอยขีดเขียนเพิ่มเติมมาแล้ว กลับคืนมา ก่อนจะโค้งให้น้อย ๆ อย่างมีมารยาท
Celestyr Estela Beneviento
“หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ ผมไซเฟอร์” เสียงทุ้มว่าไล่หลังหญิงสาวที่เดินจากไป หากแต่ต่อให้เขาจะไม่พูดเช่นนั้น ข้างในใจก็รับรู้ได้เป็นอย่างดีอยู่ดี ว่าท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็จะต้องได้เจอกันอีกในสักวัน

Celestyr Estela Beneviento #FB0099
Zypher Armando Zhang #84B8AC

[Tiana Vynn]

(Diagon Alley, First Super Shy Christmas)


“สวัสดีโลกของผู้วิเศษ ไม่เจอกันนาน ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ” หญิงสาวในชุดเดรสสีดำสั้น สวมเพียงเสื้อโคทไหมพรมสีฟ้ายาวคลุมเข่า แต่เจ้าตัวตั้งใจเปิดให้ไหล่เสื้อข้างนึงตกเพื่อเป็นเทรนด์ กล่าวออกมาทันทีที่ส้นรองเท้าบูทเหยียบลงกับพื้นหิมะ ณ ตรอกไดแอกอน แว่นกันแดดสีดำขลับถูกกระชับให้เข้ากับรูปหน้าในขณะที่สองเท้าย่างกรายเดินชมร้านค้า
ที่เรียงรายอยู่เต็มสองข้างทาง

บุตรสาวลำดับที่ 12 แห่งตระกูลเบเนเวียนโต้ ในโลกมักเกิ้ลเธอมักจะแสดงภาพลักษณ์ที่แตกต่างออกไป เพราะหากสาวเจ้าที่คอยส่งยิ้มสดใสทักทายแฟนคลับเผ่าพันธุ์มักเกิ้ล บัดนี้ใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอาการใดๆต่อสายตาผู้วิเศษบางคนที่มองการแต่งกายของเธอ ซ้ำยังส่งสายตาจิกกัดกลับผ่านเลนส์แว่นอย่างไม่สะทกสะท้าน

ให้ตาย.. ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีจนหญิงสาวผู้นี้เรียนจบจากฮอกวอตส์ไปนานโข คนที่นี่ก็ยังไม่เข้าใจคำว่า ‘แฟชั่นนิสต้า’ ของเซเลสเทียร์สักที ทว่าเจ้าของเรือนผมยาวสลวย ก็เดินสบัดช่อโนสนโนแคร์ต่อไป เพื่อเดินไปยังร้านของสวยๆงามๆที่ใจปรารถนา บรรยากาศวันเฉลิมฉลองคริสต์มาสเป็นอะไรที่อบอุ่นใจ ฟื้นฟูความเหนื่อยล้า หลังจากเคลียร์ตารางงานมักเกิ้ลที่แสนแน่นหนา

แน่นอนว่าเธอเขียนลิสต์รายการที่อยากได้ ไว้ในกระดาษและม้วนพันมันไว้หลวมๆ เหนือกระเป๋าเสื้อโค้ชจนกระทั่งสายลมหนาวพัดผ่านร่างกาย แผ่นกระดาษเจ้ากรรมก็ได้หลุดหายไปโดยไม่รู้ตัว เซเลสเทียร์กำลังจะเปิดประตูเข้าไปยังร้านขายเสื้อผ้าอยู่แล้ว ทว่า..

“ขอโทษนะครับคุณ-” แรงสะกิดเบาๆทำให้หญิงสาวหยุดชะงัก และกลอกตาอย่างรู้สึกกวนใจ ในโลกมักเกิ้ลเธอมักจะเจอแฟนคลับรุมตอมแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าในโลกผู้วิเศษจะเป็นไปกับเขาด้วย ‘นางแบบก็ต้องมีวันพักผ่อนมั้ยยะ’ เซเลสเทียร์คิดในใจ

“ คะ? อ๋อได้ค่ะ ยินดีที่ได้พบกันน้า แหมบังเอิญจัง จะให้เซ็นว่าอะไรคะ มายเดียร์? มายบู? ชื่ออะไรคะสุดหล่อ”

หันกลับไปยิ้มสดใส ภายใต้แว่นดำพร้อมกับมองแผ่นกระดาษเปล่าในมือ นั่นปะไร! ซื้อลอตเตอรี่ไม่ยักถูกแบบนี้ เธอฉวยเอากระดาษเปล่าในมือเขาพร้อมกันควักปากกาที่พกไว้มาเซ็นอย่างช่ำชอง ในขณะที่ลงหมึกปากกา ปากก็ไม่ลืมจะหยอดคำหวาน ตามมารยาทเซเลบริตี้ที่มีต่อแฟนคลับ ช่วยไม่ได้จริงๆ ความสวยมันเตะตาคนรู้จักจนได้สินะ

“เดี๋ยวก่อนครับคุณ ฟังผมก่อน ผมไม่ได้จะมาขอลายเซ็นคุณ แค่จะเอากระดาษใบนี้มาคืน เห็นมันปลิวออกมาจากตัวคุณน่ะครับ” เสียงทุ้มนั้นเอ่ยเบาๆ แต่ทว่าทำให้เศษใบหน้าของเซเลสเทียร์แตกเป็นเสี่ยงไม่มีชิ้นดี มือเรียวหยุดด้ามปากกาชะงัก แล้วเปลี่ยนไปดึงแว่นตาแฟชั่นขึ้นคาดผม เผยให้เห็นหนุ่มหน้าหล่อผู้เปี่ยมไปด้วยยิ้มขี้เล่นนั้นเต็มสองตา สาวสวยรับรู้ได้ว่ามันเต็มไปด้วยความกวนประสาท เดาใจเขากลายๆว่า คิดว่าเธอโด่งดังขนาดไหนกัน เขาถึงต้องมาขอลายเซ็น?

ใช่เลย ดวงตาหมอนั่น กำลังบอกแบบนั้น..

“อ๋อ.. ค่ะ ขอบคุณ” ถึงจะอ้าปากหวอไปสามจุดหนึ่งวินาที แต่มือเรียวก็คว้าเอากระดาษที่ตนเองเป็นเจ้าของกลับมา พร้อมกับพลิกหน้ากระดาษเห็นลายมือตนเองเต็มสายตา ด้วยความเขินอายแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอรีบดึงแว่นลงมากระชับใบหน้าตามเดิม และตั้งใจจะสบัดเท้าเดินจากไปให้ไวที่สุด

“อ้อ แต่ว่าผมขอลายเซ็นด้วยก็ได้นะครับ คุณเซเลสเทียร์” ชะงักอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายรู้จักชื่อของเธอโดยที่ยังไม่แนะนำตัว …สรุปรู้จักหรือไม่รู้จักกันยะ??… เสียงหวานหวีดร้องในหัว หลุบมองกระดาษแผ่นใหม่แว๊บเดียวก็รู้ว่าเบื้องหลังของมันคือกระดาษใบเสร็จอะไรสักอย่
าง รีบเซ็นไปให้มันจบๆแล้วส่งคืนให้ด้วยใบหน้านิ่งที่ซ่อนไปด้วยความเขินอาย

พอร์ตัสฉันกลับโลกมักเกิ้ลที อายจะตายแล้วโฟ้ย!

“ขอบคุณครับ เป็นเกียรติมากที่ได้ลายเซ็นคุณ” ท่าทีนอบน้อมที่มีต่อเธอราวกับรุ่นน้องปฏิบัติต่อรุ่นพี่ในแวดวงการบันเทิง ดูเหมือนเซเลสเทียร์จะเกิดคำถามมากมายต่อท่าทีของเขา

“ดูจากที่คุณรู้จักชื่อเรา แสดงว่าพวกเราคงเคยพบกันที่ไหนมาก่อนสักแห่ง งั้น.. ยินดีที่ได้พบอีกครั้งนะคะ เราขอตัว ” เธอไม่ได้อยากรู้ชื่อเสียงเรียงนาม ของชายหนุ่มหน้าหล่อผู้นั้นอยู่แล้ว นางแบบสาวส่งรอยยิ้มกว้าง พร้อมกับเร่งสปีดรองเท้าบูทส้นเข็มสับรัวเดินหายเข้าไปในร้าน พร้อมกับยกมือข้างนึงเสยผมขึ้น เพื่อกลบเกลื่อนเสริมความมั่นแต่ดูๆแล้วคล้ายกับการปิดหน้าปิดตาเสียมากกว่า

แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงเรียกไล่หลังตามมา..

“หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ ผมไซเฟอร์”

“บ้าเอ๊ย! ทำไมไม่ดูให้ดีก่อนนะยัยเทียร์” ก้มหน้าบ่นพึมพำก่อนจะไปหาสักที่หลบมุมเพื่อเก็บเศษหน้าตัวเอง ณ หลืบใดหลืบหนึ่งในร้านเสื้อผ้า


Celestyr Estela Beneviento #FB0099
Zypher Armando Zhang #84B8AC

B E N E V I E N T O

[Jetrix Quesnel S...]

JETRIX*2nd Gryffindor Student
@Diagon Alley

เจทริกซ์ที่กำลังเดินอยู่บริเวณหนึ่งต้องหยุดชะงักเพราะว่าจดหมายฉบับหนึ่งที่ลอยมาต
ามทาง เขาชื่นชอบในการอ่านจดหมายอยู่แล้วจึงก้มลงเก็บขึ้นมาเปิดออกอ่าน มันคือจดหมายจากใครบางคนที่เขาเองก็ไม่ทราบ ไม่มีการระบุชื่อผู้เขียนไว้แต่เนื้อหาในจดหมายชวนให้เขาสงสัยมาก ซึ่งเจทริกซ์เองก็รู้สึกเช่นนั้นว่ามันน่าสงสัยจนเกินไป

"มิจฉาชีพล่ะมั้ง"

เจทริกซ์ทิ้งความสงสัยของตนไว้บนพื้น กล่าวคือ เขาทิ้งจดหมายไว้ที่เดิมในองศาเดิม เผื่อว่าอันที่จริงแล้วมันจะไม่ใช่จดหมายที่ส่งมาให้เขา

หลังจากนั้น เจทริกซ์ก็ตัดสินใจเดินออกจากตรอกไดแอกอนไปเพราะเขาไม่ทราบว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ น่าจะเป็นการเดินหลงมามากกว่า คิดแล้วก็วิ่งหนีหายออกไปเพราะอากาศหนาวเหน็บมากแล้ว


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#99BADD Zion Zayne
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel
#98FB98 Jetrix Quesnel

คุณ Jetrix Quesnel ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 28 2023, 12:05 AM

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

ในช่วงเที่ยงคืนของคืนวันที่ยี่สิบแปดธันวาคม มินโฮที่ได้รับจดหมายจากใครบางคนว่าให้มาพบกับที่ตรอกไดแอกอน ณ เวลานี้ เขาเองไม่ใช่คนที่ชื่นชอบการมาสายจึงมาถึงอย่างตรงเวลาพอดิบพอดี ระหว่างนั้นเองก็หยิบกระดาษจดหมายใบนั้นออกมาคลี่ออกอ่านเนื้อความด้านในอีกครั้ง แม้เต็มไปด้วยความฉงนแต่เป็นเพราะเขาอยากออกมาด้านนอกต่างหาก ที่เป็นตัวกระตุ้นให้ร่างโปร่งมาปรากฏตัวอยู่ตรงนี้

เสียงแมวของเขาดังขึ้นปลุกให้มินโฮละสายตาจากกระดาษใบนั้นเพื่อให้ความสนใจมันอย่างเ
ต็มที่

"เป็นอะไรครับ หนาวเหรอ"

เขาลดตัวลงนั่งย่อและอุ้มแมวตัวสีส้มแกมน้ำตาลขึ้นมาอุ้มไว้พลันลุกขึ้นยืน กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ด้วยความคิดหนึ่งภายในหัวว่าจะมีใครที่ได้รับจดหมายเหมือนกันกับเขาหรือเปล่า หรือใครบางคนที่ส่งจดหมายนี้มาจะมาแจ้งให้เขาแถลงไขในเวลาไหนว่าส่งมาเพื่ออะไร


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#99BADD Zion Zayne
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel
#b76447 Jetrix Quesnel

คุณ Minho Gemmel ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 28 2023, 12:06 AM

[Lucas Qariel Sul...]

LUCAS*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

__________แสงจันทราสาดส่องลงมากระทบกับกระดาษสีนวลบนมือของลูคัส ข้อความบนกระดาษเพียงแค่บอกให้เขามาที่ตรอกไดแอกอนในเวลาแห่งนี้ โดยที่เขาเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าต้องมาทำอะไร และเขาเองก็ยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาได้กระดาษแผ่นนี้มาตั้งแต่ตอนไหน

__________มือเรียวขยำกระดาษแล้วยัดใส่กระเป๋าเสื้อกันหนาวของตัวเอง ท่ามกลางความหนาวของตรอกไดแอกอนในเวลาเที่ยงคืน สองเท้าก้าวตรงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่จุดนัดหมาย เป็นร่างของเด็กนักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ชั้นปีที่หนึ่งที่เขาเคยเจออยู่ที่ฮอกวอตส์ ลูคัสคิดแค่ว่า เด็กคนนี้ก็คงจะได้รับจดหมายเหมือนกับเขาเช่นเดียวกัน จึงไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วไปยืนข้างอีกคนท่ามกลางความหนาวเหน็บของที่นี่

__________"หนาวเนอะ"


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

คุณ Lucas Qariel Sulvatore ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 28 2023, 12:20 AM

[Celine De Peliss...]

CECI*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

ยามค่ำคืนในวันที่น่าเบื่อของคาร์ธีเชียลลำดับที่เก้า สองเท้าเดินขยับสลับไปมาในตรอกไดแอกอน เวลาใกล้เที่ยงคืนของสถานที่นี้ก็แอบเปลี่ยวนิดหน่อยไปจนถึงมาก ก่อนจะตัดสินใจจะกลายร่างไปเป็นร่างกระดาษ แผ่นใบปลิวสีขาวก็ปลิวเข้ามากระทบกับใบหน้าเนียนของเธอในทันที

นิ้วเรียวหยิบใบกระดาษขึ้นมาดู ก่อนจะไล่สายตาไปตามตัวอักษรทุกตัวบนใบปลิวใบนี้ เรื่องงมงาย นั่นคือสิ่งแรกที่เธอคิด แต่ยังไงตอนนี้ก็น่าเบื่อ จะลองเชื่อกระดาษนี่ก็ไม่เสียหาย ดีไม่ดีอาจจะเจอสิ่งที่ล่อตาล่อใจก็เป็นได้เช่น ศพคน กับหนุ่มหล่อ

"ลองดูก็ได้ ยังไงก็น่าเบื่อ เผื่อเจออะไรสนุก ๆ เช่น การได้นำคนไปทำน้ำหอมคอลใหม่"




#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

หลังจากที่มีผู้มาใหม่เพิ่มขึ้นมาถึงสามคน มินโฮก็ลอบมองทั้งสองคนอย่างประหลาดใจ ที่ทุกคนในที่แห่งนี้เป็นนักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์ ความระแวงในหัวไม่มีเพราะมีเพียงความสงสัยว่าเมื่อไรเขาจะได้พบกับ คำตอบ ของคำถามในหัว สีหน้าของทุกคนในที่แห่งนี้เองก็ปรากฏคำถามเดียวกันว่า ใครส่งจดหมายมา และส่งมาเพื่ออะไร

ยังไม่ทันได้เอ่ยทักทายใคร จดหมายในมือของเขาก็ปรากฏแสงสว่างวาบขึ้นมาจนแสบตา มินโฮวางแมวของตนเองลงบนพื้นและรีบคลี่กระดาษจดหมายออกเมื่อปรับระดับการมองได้

กฎในการอยู่ตรอกไดแอกอนหลังเที่ยงคืน

1. ถ้ามีพ่อมดชราเปิดประตูร้านค้าและกวักมือเรียก ห้ามเข้าไปโดยเด็ดขาด

เมื่ออ่านจบ เสียงที่ฟังดูแหบพร่าก็ดังขึ้น โมฮินรีบหันขวับขึ้นมองตามเสียงก็ปรากฏเป็นชายชราคนหนึ่งที่กำลังกวักมือเหี่ยว ๆ เรียกเขาและทั้งสองคนอยู่

"ไอ้หนู มันหนาวนะ เข้ามาหลบข้างในก่อนไหม"


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Lucas Qariel Sul...]

LUCAS*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

__________"อ้าว หวัดดีซีลีน ทำไมมีแต่บ้านกริฟฟินดอร์หล่ะ"

__________ลูคัสเอ่ยทักพรีเฟ็คบ้านกริฟฟินดอร์อีกคนก่อนจะมองไปรอบ ๆ ที่ตอนนี้ก็มีกันแค่สามคน และไม่รู้ว่าจะมีใครมาเพิ่มอีกหรือไม่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องหยุดความสงสัยนั้นไปก่อน เมื่อเห็นข้อความในกระดาษเรืองแสงขึ้น ปรากฎเป็นข้อความที่หัวข้อเขียนว่า กฎในการอยู่ตรอกไดแอกอนหลังเที่ยงคืน

__________"พิลึกพิกล"

__________เสียงของพรีเฟ็คหนุ่มเอ่ยท่ามกลางความหนาวก่อนจะอ่านข้อที่หนึ่งไปพลาง ๆ และหลังจากที่เขาอ่านจบก็มีเสียงของพ่อมดชราดังขึ้น ลูคัสหันขวับตามคนอื่น ๆ ไปก่อนจะหันไปปรึกษาซีลีน

__________"แต่มันหนาวนะ เราจะไม่เข้าไปจริง ๆ หรอ"


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Celine De Peliss...]

CECI*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

"ถามฉัน แล้วฉันจะถามใครหล่ะ"

หลังจากได้ยินเสียงทักทายจากเพื่อนร่วมหน้าที่อย่างพรีเฟ็คบ้านกริฟฟินดอร์ หรือ ลูคัสจากตระกูลซัลวาทอร์ ก่อนจะมองเห็นนักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์อีกคน หน้าตาดีใช้ได้ เซซีคิดในใจ ก่อนกระดาษที่สุดหล่อคนนั้นถือก็เรืองแสงออกมาอย่างน่าประหลาดใจ

"ฉันไม่หนาวอ่ะ"

ไม่ทันที่ได้อ่านจดหมายจากมือสุดหล่อให้หมดทุกบรรทัด ไม่สิแค่หัวข้อก็ยังไม่ทันได้อ่าน ใครมาขัดเวลาสอดรู้สอดเห็นของเธอนะ เดี๋ยวแม่ก็หักคอไปทำน้ำหอมซะหรอก เสียงของตาแก่คนหนึ่งแถว ๆ นี้ก็ดังขึ้น ชวนพวกเราสามคน ไม่สิ สองคนกับหนึ่งจิตวิญญาณเข้าไปในร้านของเขา ยังมีการใช้คำทำให้ตัวเองดูเป็นคนดีอีกด้วย


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

มินโฮที่หันซ้ายแลขวามองพรีเฟ็คคนหนึ่งสลับกับพรีเฟ็คอีกคนหนึ่งจนได้คำตอบว่าพวกเขา
ไม่ได้คำตอบอะไรเลย แต่ในเมื่อใครบางคนเกิดหนาวและเขาเองก็ไม่ทราบว่าแมวของเขาทนความหนาวได้มากแค่ไหน มินโฮจึงยื่นกระดาษให้กับลูคัสเป็นคนถือมันและก้มลงอุ้มแมวเหมียวของเขาขึ้นมาลูบหัว
มัน

"ถ้าหนาวก็เข้าไปเถอะครับ กระดาษนี้เชื่อได้แค่ไหนก็ไม่รู้ แต่ถ้าไม่เข้าอาจจะหนาวตายก็ได้"

ร่างสูงพร้อมด้วยแมวหนึ่งตัวในอ้อมแขนเป็นคนแรกที่ตัดสินใจเดินนำเข้าสู่ร้านของพ่อม
ดชรา ด้านนอกดูเป็นร้านที่ทันสมัยแต่ด้านในกลับคร่ำครึ เต็มไปด้วยกลิ่นของฝุ่นตลบอบอวลไปทั่ว เว้นก็แต่บริเวณหน้าเตาผิงไฟที่ไร้ฝุ่นเกาะขัดกับส่วนอื่นของร้านอย่างเห็นได้ชัด

"ขอบคุณครับ แต่ว่าพวกเราได้จดหมายนี้มา คุณลุงพอจะรู้ไหมว่าใครส่งมาให้พวกเรา"

มินโฮขอกระดาษจดหมายจากลูคัสและชูมันให้กับพ่อมดเฒ่าดู


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Lucas Qariel Sul...]

LUCAS*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

__________"ไหนดูซิ"

__________เสียงพ่อมดชราเอ่ยด้วยสีหน้าปกติ ก่อนจะหยิบเอากระดาษที่มีข้อความนั้นไปอ่านอยู่สักพัก ลูคัสใช้เวลานี้มองไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจร้านขายของเก่า ๆ นี่ ทีแรกเขาคิดว่าจะเป็นร้านขายของที่สภาพดูใหม่กว่านี้เสียอีก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แล้วมองกลับมาที่พ่อมดชราคนนั้น

__________"ค่อกแค่ก! ลายมือแบบนี้... ข้าก็ไม่รู้หรอกน่ะ อีกอย่าง กระดาษพวกนี้ก็คงจะเชื่อถือไม่ได้ พวกเธอคงจะโดนคนแกล้งมาแล้วล่ะ - หนาว ๆ มาแบบนี้ ดื่มชาร้อน ๆ กันก่อนสิ"

__________สิ้นเสียงของพ่อมดชรา เขาก็ตวัดไม้กายสิทธิ์เบา ๆ แล้วกาน้ำชาพร้อมถ้วยชาสามถ้วยก็ลอยตรงมาที่ด้านหน้าของทั้งสามคน และค่อย ๆ ลอยตรงไปถึงโซฟาตัวเก่าจำนวน 3 ตัววางอยู่รอบโต๊ะกลมตัวเล็กเป็นการบังคับ ให้ทั้งสามคนนั่งลงบนโซฟาตัวนี้ ลูคัสหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาตัวนั้นก่อนจะรับน้ำชาขึ้นมาถือ ใจจริงเขาก็ไม่อยากจะดื่มมันเท่าไหร่ แต่ก็อยากจะขอดูก่อนว่าคนอื่น ๆ จะดื่มน้ำชานี้หรือไม่

__________"ขอบคุณครับ..."


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

คุณ Lucas Qariel Sulvatore ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Dec 28 2023, 12:53 AM

[Celine De Peliss...]

CECI*3rd Gryffindor Student
@Diagon Alley

เมื่อทั้งสองคนเดินเข้าร้านของคนแก่คนนั้นเข้าไป เธอจึงอดไม่ได้ที่จะเข้าตามไปด้วย มีสุดหล่ออยู่ ตามเข้าไปถือว่าคอยปกป้องในอนาคตละกัน เรามันสาวแกร่งอยู่แล้ว

เมื่อเข้ามาในร้านแล้ว สายตาคู่สวยมองรอบสำรวจร้านที่ดูเก่าแก่เล็กน้อยไปถึงมาก แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรมาก มารยาทก็ควรมีบ้าง ถึงเธอแทบจะไม่มีก็เถอะนะ

"กลิ่นชาไม่หอมเลย ขอไม่กินละกันนะ พอดีติดหรูค่ะ กินของมีแบรนด์" กลิ่นของน้ำชาลอยตีเข้าจมุกของเธอ เพียงแค่ดมนิดเดียวก็พอรู้ชนิดและส่วนผสมต่าง ๆ เซซีจึงเลี่ยงชาถ้วยนี้ออกไป และออกตัวว่าจะไม่กินอย่างแน่นอน อีกอย่างนะใครจะไปยอมกินของคนแปลกหน้า แถมยังเสกออกมาแบบนี้ ยังกับเตรียมการไว้แล้ว


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel

[Minho Gemmel]

MINHO*1st Gryffindor Student
@Diagon Alley

มินโฮโบกมือปัดเป็นการปฏิเสธชาถ้วยนั้น เช่นเดียวกับพรีเฟ็คอีกคนที่อ้างว่ากลิ่นของชาไม่พึงประสงค์สำหรับเธอ ในขณะที่ลูคัสคงกำลังอยู่ในช่วงชั่งใจว่าจะดื่มหรือไม่ดื่มดี แต่จู่ ๆ แมวในอ้อมแขนของมินโฮก็กระโดดออกไปในตอนที่เขากำลังเผลอและไม่ได้ตั้งตัว ทำให้กระดาษที่ถืออยู่ด้วยหล่นลงเช่นกัน

แต่ในขณะที่มินโฮกำลังจะก้มเก็บกระดาษก็เกิดแสงสีขาว เหมือนในตอนก่อนหน้านี้ที่หน้าร้านขึ้นมาอีกครั้ง แขนรีบยกขึ้นบดบังดวงตาพร้อมเบือนหน้าหนีด้วยแต่ก็เลือกหยิบมันขึ้นมาเปิดออก อ่านเนื้อหาใหม่ที่เพิ่งปรากฏขึ้นมาแน่ ๆ หากเขาไม่ได้เลอะเลือน

กฎในการอยู่ตรอกไดแอกอนหลังเที่ยงคืน

1. ถ้ามีพ่อมดชราเปิดประตูร้านค้าและกวักมือเรียก ห้ามเข้าไปโดยเด็ดขาด
2. น้ำชาหลังเที่ยงคืนเป็นสิ่งต้องห้าม ห้ามดื่มอย่างเด็ดขาดไม่ว่าจะพบที่ไหน

นัยน์ตาคมละสายตาออกจากกระดาษ มองไปยังถ้วยชาจากชายชราคนนั้นแทน สิ่งนี้มันเริ่มแปลกขึ้นเรื่อย ๆ โดยที่เขาเองก็ไม่สามารถเข้าใจได้เสียที


#755F5F Lucas Qariel Sulvatore
#FFB7B7 Celine De Pelissier
#7285A5 Minho Gemmel