[RPG] Leaky Cauldron | ร้านหม้อใหญ่รั่ว ตัวเลือก

[Narrator]

Leaky Cauldron

เมื่อคุณถามพ่อมดขาประจำถึงร้านอาหารดี ๆ สักร้านในตรอกไดแอกอน หนึ่งในนั้นย่อมมีร้านหม้อใหญ่รั่วติดอันดับต้น ๆ อยู่แน่นอน ร้านหม้อใหญ่รั่วเป็นผับเก่าแก่ที่สุดในกรุงลอนดอน ตั้งอยู่ระหว่างร้านหนังสือและร้านแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส ตัวร้านมีขนาดเล็กซอมซ่อแต่ดูน่าอบอุ่น น่าเสียดายที่มักเกิ้ลไม่มีโอกาสได้มาเยือน แม้ว่าพวกเขาจะสัญจรไปมาบนถนนสายนี้อยู่เป็นนิจ ทว่าในสายตาของมักเกิ้ลนั้น ก็จะพบเพียงแค่ความว่างเปล่าราวกับมันไม่เคยมีอยู่เลย

ร้านหม้อใหญ่รั่วคือแหล่งชุมนุมพ่อมดแม่มดยอดนิยมที่ปลอดภัย เหมาะที่จะติดตามหรือหาข่าวคราวต่าง ๆ ในโลกเวทมนตร์ ชั้นล่างเป็นบาร์สาธารณะ เลยถัดไปเป็นห้องนั่งเล่นส่วนตัว มีโต๊ะและเก้าอี้เพียงเล็กน้อย ชั้นบนมีห้องนอนสองสามห้อง ใช้สำหรับนักเดินทางที่ต้องการพักค้างคืนในระยะหนึ่งหรือใช้หลบภัยได้ ด้านหลังของร้านเปิดออกสู่ลานเล็ก ๆ ต้อนรับลมเย็น และเมื่อแตะกำแพงอิฐด้านหลังของร้านหม้อใหญ่รั่วอย่างถูกต้อง ก็กลายจะเป็นเส้นทางที่ใช้พาไปสู่ตรอกไดแอกอน


กติกา

1. กระทู้นี้เป็นพื้นที่โรลเพลย์ส่วนกลางสำหรับทุกคน ผู้ที่ไม่ได้ลงทะเบียนตัวละครสามารถโรลเพลย์ได้ โดยยึดชั้นปี กลุ่มที่สังกัด หรือตำแหน่งอาชีพตามความเป็นจริง และไม่ใช้อิมเมจและโค้ดสีซ้ำกับในระบบโรลเพลย์
2. โรลเพลย์ให้มีความยาวโพสต์ขั้นต่ำ 150 คำ (Microsoft Word) ต่อโพสต์
3. ยึดระเบียบการโรลตามกฎการเล่นโรลเพลย์
4. พื้นที่นี้เป็นส่วนหนึ่งของเส้นเรื่อง Hogwarts :.The Story of Magic (อิงตามประวัติตัวละคร)

เปิดให้โรลเพลย์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

⟵ ตรอกไดแอกอน ร้านสัตว์วิเศษ

N/A ⟶

[Narrator]

ห้องพักชั้นบน

ห้องพักของร้านหม้อใหญ่รั่ว

หมายเลข 1 - N/A
หมายเลข 2 - N/A
หมายเลข 3 - N/A

เงื่อนไข

• นักเดินทางที่ต้องการเข้าพักในร้าน ให้เขียนมุมขวาบนของหัวโพสต์ว่า 'ห้องพัก หมายเลข (1-3)' เพื่อให้ง่ายต่อการตรวจสอบ
• เข้าพักได้สูงสุด 3 คน และไม่เกิน 7 วันต่อครั้ง

⟵ ตรอกไดแอกอน ร้านสัตว์วิเศษ

N/A ⟶

[Narrator]

Mission

1. ท้าให้ลอง! เมนูเครื่องดื่มสุดอร่อย บัตเตอร์เบียร์หรือน้ำมะนาวลิ้นผูก ดื่มเองหรือหลอกให้เพื่อนดื่มก็จี๊ดสะใจ (สามารถลาก NPC เป็นเพื่อนได้)
2. ไปเยือนตรอกไดแอกกอน เพียงเคาะกำแพงอิฐหลังร้านหม้อใหญ่รั่วให้ถูกวิธี เส้นทางที่มุ่งสู่ย่านการค้าผู้วิเศษจะถูกเปิดออก

เงื่อนไข

• ทำภารกิจได้คนละ 1 ครั้งต่อภารกิจ
• เขียนมุมขวาบนว่า 'Mission (ตัวเลข)' เพื่อให้ง่ายต่อการตรวจสอบ

⟵ ตรอกไดแอกอน ร้านสัตว์วิเศษ

N/A ⟶

[Sinestrea Denzel...]

ร้านหม้อใหญ่รั่ว
▔▔▔▔▔▔

Mission 1-(2)

แมวเมนคูนสีขาวดูสะอาดจนสะดุดตา ที่คอของมันมีลายพาดสีเทาประหนึ่งปลอกคอ เดินอย่างเรียบร้อยตามหลังผู้คนที่พากันเปิดประตูเข้ามาในร้านหม้อใหญ่รั่ว
แมวตัวนั้นเดินเข้าไปทางหลังร้าน ผ่านไปไม่ถึงนาที หญิงสาววัยกลางคนผมบลอนด์ในชุดที่ดูไม่เข้ากัน และสวมผ้าพันคอสีเทา ก็ออกมาจากหลังร้าน และเดินขึ้นชั้นสองไปอย่างไม่สะดุดตา
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ไม่รอดสายตาของหญิงสาวที่นั่งอยู่ ‘พวกแอนิเมจัสไม่ลงทะเบียนสินะ’ เธอคิดในใจ ถ้าเธอเป็นกองควบคุมกฎหมายเวทมนตร์ ป่านนี้ก็คงได้เหรียญตราดีเด่นไปแล้ว กับการเจอพวกนอกรีตที่ทำผิดกฎหมาย แล้วยังทำอย่างไม่เนียนเอาเสียเลยในสายตาของเธอ
หญิงสาวในชุดสีดำ กล่าวคือเสื้อสเวตเตอร์สีดำ กางเกงสีดำ ถุงเท้าสีดำ และรองเท้าผ้าใบสีขาว เธอใส่แว่นกันแดดสีดำที่คิดว่าจะทำให้ตัวเองดูไม่โดดเด่น แต่กลับเป็นที่จับตาของคนในร้าน ที่มองเธออย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงใส่แว่นดำในร้านนี้ที่ก็ไม่ได้มีแสงสว่างมากมา
ยนัก
“ __” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ออกมาจากปากของชายหนุ่มร่างสูง ที่แม้ว่าเธอจะใส่แว่นดำอยู่ก็ยังมองออกว่า สูทที่เขาใส่มีสีสันสดใสเกินไปในสายตาของซินเนส
“เพิร์ซ นั่งก่อนสิ” เธอถอดแว่นกันแดด และกล่าวทักทายโดยปราศจากคำที่ใช้ในการทักทาย
“__”
“รับอะไรดีล่ะวันนี้” เสียงจากแฮนน่าห์ เจ้าของร้านคนปัจจุบันของร้านหม้อใหญ่รั่วเอ่ยถาม
“ขอเป็นบัตเตอร์เบียร์1707 สองที่ค่ะ”
“นี่แม่หนู นี่มันร้านหม้อใหญ่รั่ว ไม่ใช่ร้านไม้กวาดสามอันนะ เราไม่มีหรอก บัตเตอร์เบียร์1707” เธอพูดเสียงดังแสดงออกถึงความไม่พอใจ
“อ่า บัตเตอร์เบียร์1707 ของที่นี่ มีไว้ให้บริการแค่กับ พวกคนที่คุณช่วยให้ซ่อนตัวจากมือปราบมารหรอคะ ?” เธอสวนอย่างไม่ยี่หระ แค่ห้านาทีระหว่างที่นั่งรอเพอร์ซี่ มันก็เพียงพอสำหรับเธอแล้วที่จะมองไปรอบ ๆ และเก็บข้อมูลสิ่งรอบตัว ข้างบนนั่นจะต้องมีการนัดหมายกันระหว่างพวกนอกรีตแน่ ที่หน้าร้านก็มีนกฮูกเรียกเก็บค่าบริการจากร้านไม้กวาดสามอัน แล้วจะมีอะไรล่ะที่ร้านหม้อใหญ่รั่วจะต้องสั่งจากร้านไม้กวาดสามอัน ไม่ใช่เค้กหม้อใหญ่แน่ ๆ
“__”
“อ้อ ฉันขอแนะนำให้รู้จัก คุณเพอร์ซี่ ปลัดอาวุโสคนล่าสุดของกระทรวงเวทมนตร์ค่ะ” เธอไม่หยุด และจะยังไม่หยุด จนกว่าเธอจะได้ในสิ่งที่ต้องการ
แฮนน่าห์หน้าซีดเผือด แต่เธอยังต้องคงความเป็นมืออาชีพเอาไว้
“โอ้ สวัสดีค่ะท่านรัฐมนตรี ร้านหม้อใหญ่รั่วของเรายินดีอย่างยิ่งที่จะให้บริการ ขอเชิญที่ห้องส่วนตัวด้านหลังเถอะนะคะ” เธอพูดด้วยความลุกลี้ลุกลนสุดขีด
“__”
ทั้งสองเดินมายังห้องนั่งเล่นส่วนตัวด้านหลัง ก่อนที่แฮนน่าห์จะรีบเข้ามาเสิร์ฟบัตเตอร์เบียร์1707 ให้กับทั้งสอง
“พอดีเรามีสั่งไว้บ้าง มาลองชิมเฉย ๆ ค่ะ ก็ต้องศึกษาตลาดคู่แข่งไว้เสียหน่อย”
“__” เพอร์ซี่กล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ
“ห้องพักของเราก็ไม่ได้มีแขกอะไรมากมายหรอกค่ะ ช่วงนี้ก็ให้ช่างมาดูซ่อมพวกอุปกรณ์เครื่องเรือนเฉย ๆ ท่านอย่าได้เป็นกังวลไปเลยนะคะ” แฮนน่าห์เสียงสั่น
ซินเนสยิ้มมุมปาก เธอเพลิดเพลินกับการเห็นอากัปกิริยานี้จากแฮนน่าห์
“__” เพอร์ซี่พูด ก่อนจะส่งยิ้มทรงเสน่ห์ของเขาด้วยท่าทางน่ารัก สวนกับคำพูดที่กล่าวออกมาสุด ๆ
แฮนน่าห์รีบเผ่นออกจากห้องอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยเสียงตะโกนเรียกพนักงานของเธอ
ซินเนสหัวเราะออกมาเป็นครั้งแรกของวัน “เอาล่ะ งั้นก็ถึงเวลาบัตเตอร์เบียร์1707เทสติ้งคลาส อยากลองมานานแล้วล่ะ นี่รอชิมพร้อมนายเลยนะ”
“__” ชายหนุ่มบ่นอุบ
“กิน ๆ ไปเถอะน่าเพิร์ซ อย่าไปคิดอะไรมาก นาน ๆ ทีจะได้มีโอกาสเจอท่านรัฐมนตรี ก็ขอยืมพลังมาเล่นสนุกหน่อยจะเป็นไรไป” เธอตอบก่อนที่จะลองลิ้มรสบัตเตอร์เบียร์1707
“__” เขากล่าว ก่อนจะยกแก้วตาม
“กลิ่นของบัตเตอร์เบียร์1707 ช่างต่างจากบัตเตอร์เบียร์ทั่วไปเสียจริง ๆ มีทั้งความหอมกว่า ละมุนกว่า คลาสสิกกว่า เหมือนที่เขาว่ากันเลยเนอะ”
เมื่อทั้งสองได้ลองบัตเตอร์เบียร์หายากจนสาแก่ใจแล้ว ก็เดินออกมาทางหลังร้าน ตรงไปยังลานซอมซ่อที่ใครเห็นก็คิดว่าทั้งสองไม่น่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ ถ้าคนที่พบเห็นไม่ได้เป็นพ่อมดแม่มดน่ะนะ เพอร์ซี่เดินไปข้างหน้า ยกไหล่ขึ้นเล็กน้อย ด้วยท่าทางมีเสน่ห์ตามธรรมชาติของเขา ที่ซินเนสได้แต่แอบคิดในใจ ว่าคนเราสามารถโปรยเสน่ห์โดยไม่ตั้งใจตลอดเวลาแบบนี้ได้อย่างไรกัน หมอนี่ต้องใช้ศาสตร์มืดซักอย่างแน่ ๆ เขาแตะกำแพงอิฐจากซ้ายเหนือถังขยะ เคาะอิฐขึ้นไปสามก้อน และเคาะทางขวาอีกสองก้อน
กำแพงกลายเป็นประตูขนาดใหญ่
“__” ชายหนุ่มกล่าว
“ลองเดินทางแบบพ่อมดแม่มดธรรมดาเดินดินดูบ้าง ก็ไม่เสียหายอะไรนี่” เธอยักไหล่ก่อนจะเดินนำเข้าไป
“__” เพอร์ซี่แสดงท่าทีไม่เห็นด้วยเท่าไหร่นัก แต่ก็ปล่อยเลยตามเลย
“เอาล่ะ เราเริ่มจากตรงไหนก่อนดี ตรอกน็อกเทิร์นเลยมั้ย?” หญิงสาวเอ่ยถามและยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าเป็นครั้งที่สองของวัน



#FFBFBF | Sinestrea Denzel Spencer
#A2C8C9 | Perseus Wystan Westbrooke Del Kalzer
#FFF | Hannah Abbott (NPC)

[Elwynn Bryze Spe...]

▔▔▔▔▔▔

ร้านหม้อใหญ่รั่ว

ไม่รู้ว่าเป็นเวลานานเท่าไรแล้วที่เด็กชายเจ้าของจิตวิญญาณโบราณแห่งสเปนเซอร์ ไม่ได้มาเยือนยังร้านหม้อใหญ่รั่ว ผับเก่าแก่ซ่อมซ่อ ที่ตั้งอยู่ระหว่างร้านหนังสือและร้านแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส ครั้งล่าสุดที่มาก็คงจะเป็นเมื่อหลายขวบปีก่อน เมื่อเด็กชายได้รับจดหมายเชิญให้เข้าเรียนยังโรงเรียนเวทมนตร์ ที่งี่เง่าที่สุดในเกาะอังกฤษ เรย์มอนด์อดีตผู้ครอบครองจิตวิญญาณแห่งปัญญาได้พาเขามาที่นี่ เพื่อใช้เป็นทางผ่านในการไปตรอกไดแอกอน

คิดถึงภาชนะเก่าของเดนเซลหรือไงเจ้าหนู เสียงของจิตวิญญาณแห่งนภาแทรกขึ้นมาในความคิดของเด็กชายในทุกครั้งที่มีโอกาส

เลิกสอดสักทีได้มั้ย น่ารำคาญชะมัด เอลวินเอ่ยอย่างเหลืออด ต่อให้เวลาผ่านไปอีกกี่ปีกี่ชาติ สาบานได้เลยว่าเขาและไบรซ์ไม่มีทางญาติดีกันได้ เหมือนผู้ครอบครองจิตวิญญาณคนอื่นแน่นอน

ข้าพูดแทงใจดำหรือไง ถึงได้อารมณ์เสียขนาดนี้ ไบรซ์ยังคงไม่เลิกพูดจากวนประสาท

“ถ้าไม่หุบปาก แกเตรียมหาที่สิงใหม่ได้เลย ไอผีเร่ร่อน” เด็กชายเอ่ยออกมาอย่างเหลืออดจนเหล่าผู้วิเศษ ที่กำลังพูดคุยกันอยู่ภายในร้านเงียบเสียงลง และหันมามองเขาเป็นสายตาเดียว เอลวินที่ไม่รู้จะทำตัวอย่างไรเมื่อสายตาทุกคู่จับจ้องมายังเขา เด็กชายจึงเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปสงบสติอารมณ์เงียบ ๆ อยู่ด้านหลังร้าน


#F5DEB3 | Elwynn Bryze Spencer

[Zion Zayne]

❝ Mission2 เมื่อเช้าวันใหม่มาเยือน กิจวัตรของเด็กหนุ่มดำเนินไปเฉกเช่นทุกวัน อาบน้ำ ล้างหน้า แต่งตัว รับประทานมื้อเช้า ก่อนจะนั่งดูข่าวประจำวันของพวกมักเกิ้ลบริเวณโซฟาตัวยาวที่วางอยู่ห้องนั่งเล่น ทว่าวันนี้ต่างออกไปจากทุกวันตรงที่หลังเสร็จสิ้นภารกิจทุกอย่างที่ทำแล้ว เมื่อนาฬิกาบอกเวลา เข็มสั้นชี้ลงตรงเลขสิบสอง เสียงของนาฬิกาปลุกที่ตั้งแจ้งเตือนไว้ดังขึ้น เด็กหนุ่มจำต้องพาตัวเองให้ก้าวขาออกจากบ้าน เพื่อมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่ซึ่งผู้วิเศษเรียกว่า ‘ร้านหม้อใหญ่รั่ว’
ไม่บ่อยนักที่เด็กหนุ่มจะพาตัวเองมายังสถานที่แห่งนี้ มันเป็นเพียงบาร์ขนาดเล็ก ทว่ากลับมีที่สำหรับให้พักอาศัยชั่วคราว เหมาะเป็นอย่างมากกับเหล่าพ่อมดแม่มดที่สัญจรผ่านไปมา และเหล่านักดื่มที่เข้ามาแล้วไม่สามารถรับผิดชอบพาตัวเองกลับยังที่พักอาศัยได้ รวมถึงบุคคลผู้ประสงค์ต้องการหาเพื่อนคุยในยามวิกาล อีกทั้งยังเป็นพื้นที่ที่ใช้สำหรับการเดินทางไปยังตรอกไดแอกอนอีกด้วย
และใช่ ไซออนไม่ได้ต้องการมาหาที่พัก เครื่องดื่ม หรือเพื่อนคุยอะไรเทือกนั้น แต่เป็นเพราะเขาต้องการเดินทางไปยังตรอกไดแอกอน จึงได้จำต้องมาโผ่ลอยู่ที่นี่ในเวลาเช่นนี้ หากถามว่าทำไมเขาไม่เดินทางด้วยวิธีการของผู้วิเศษอย่างที่ควรจะเป็น นั่นก็คงเป็นเพราะที่พักอาศัยหลักของเขาตั้งอยู่ในพื้นที่เมืองของมักเกิ้ล และที่บ้านก็ไม่อนุญาตให้ใช้ผงฟลูสำหรับเดินทางยังไงหละ !
ทันทีที่เดินทางมาถึง เด็กหนุ่มเดินตรงเข้าไปด้านในของตัวร้าน ก่อนจะถูกดักหน้าดักหลังด้วยพนักงานคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยเครื่องแบบซอมซ่อ ก่อนจะพยายามเสนอเบียร์เกลอเก่าแกมป์ พร้อมเงินรางวัลหากสามารถดื่มได้จนหมดไพน์
เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วสำหรับผู้วิเศษว่าเบียร์เกลอเก่าแกมป์มีที่มาจากที่ใด และมีรสชาติน่าขยะแขยงขนาดไหน และนั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เด็กหนุ่มจำต้องปฎิเสธ พร้อมกับพยายามเดินหนีตรงไปยังด้านหลังของตัวร้าน เพื่อใช้งานเส้นทางที่จะผ่านเข้าสู่ตรอกไดแอกอน
ไม้กายสิทธิ์ถูกหยิบยกขึ้นจากด้านในของเสื้อโค้ดตัวยาวที่เด็กหนุ่มสวมใส่ เขากวาดสายตามองหาถังขยะที่ตั้งอยู่ติดกับกำแพงอิฐ ก่อนจะใช้มันแตะกระทบเข้าที่ก้อนอิฐขึ้นไปสามก้อน และขวาอีกสองก้อน มันสั่นไหวเล็กน้อย พร้อมกับเปิดออกเผยให้เห็นซุ้มประตู และถนนที่ถูกปูพื้นด้วยหินตลอดเส้นทาง


#99BADD ⏤ Zion Zayne


คุณ Zion Zayne ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Aug 31 2023, 12:57 PM

[Panmile Pasuthad...]

Mission 1

หลังจากใช้เวลาอยู่ในตรอกไดแอกอนสักพัก เมื่อถุงเกลเลียนในมือเด็กชายเบาหวิว พันไมล์ก็คิดได้ว่าเขาควรกลับเสียที

การออกจากตรอกอันแสนคึกคักนี้ไม่ได้ยากเหมือนกับในตอนที่เข้ามา อันที่จริงพันไมล์ก็แค่เดินตามหลังของครอบครัวผู้วิเศษครอบครัวหนึ่งออกมา ยามที่กำแพงอิฐ มันเปิดทางให้ก็เท่านั้น

"หลบหน่อยเจ้าหนู"

มือของเด็กชายผลักประตูหลังร้านหม้อใหญ่รั่วเข้าไป หวังเดินทะลุออกไปทางหน้าร้านเพื่อหาทางกลับบ้านต่อ แต่ทว่าเดินไปไม่ถึงไหนก็ต้องหยุดจนตัวโก่ง เมื่อมีเสียงแหบ ๆ ของพนักงานหนุ่มคนหนึ่งในร้านดังขึ้น พร้อมกับแก้วบัตเตอร์เบียร์หอม ๆ ลอยได้ด้วยคาถา ผ่านหน้าของเขาไปวางเสิร์ฟลงบนโต๊ะไม้ที่อยู่ไม่ไกล โดยพนักงานไม่จำเป็นต้องเดินให้เมื่อยสักนิด

"น่ากินแฮะ"

พันไมล์บ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ บัตเตอร์เบียร์ของร้านหม้อใหญ่รั่วมันเป็นเครื่องดื่มขึ้นชื่อไม่ใช่หรือยังไงกัน ไหน ๆ ก็ได้เป็นพ่อมดทั้งยังได้เป็นนักเรียนฮอกวอตส์ทั้งที จะพลาดการดื่มบัตเตอร์เบียร์ที่นี่ก็คงจะประหลาดเกินไป ติดที่ว่าตอนนี้เขาไม่มีซักเกลเลียนเลยน่ะสิ

"ที่นี่รับเงินปอนด์มั้ยนะ"

Dylan Orpheus Middleton Yang

"ครับ?" พันไมล์หันไปทำหน้างุนงงใส่ชายหนุ่มแปลกหน้าที่เดินเข้ามาทัก ถึงแม้จะแน่ใจว่าไม่เคยรู้จักแน่ ๆ แต่ใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ดูทั้งสวยและหล่อในเวลาเดียวกัน รวมถึงท่าทางและการแต่งกายก็ทำให้อีกฝ่ายดูไม่ใช่คนที่มีพิษมีภัยเท่าไหร่

Dylan Orpheus Middleton Yang

เด็กชายถึงบางอ้อเมื่อคนตรงหน้าแนะนำตัว ที่แท้เขาก็เป็นรุ่นพี่บ้านกริฟฟินดอร์ที่เรียนจบออกไปแล้ว ยิ่งพันไมล์ก้มมองตัวเอง ที่พันผ้าคอบ้านกริฟฟินดอร์ไว้เด่นหราขนาดนี้กับหน้าตาที่เหมือนชีต้าร์หลงทาง ก็ไม่แปลกใจที่ดีแลนจะเข้ามาทัก

"ผมพันไมล์ครับ นักเรียนปี 1 บ้านกริฟฟินดอร์" แนะนำตัวกลับไปอย่างเต็มยศพร้อมรอยยิ้ม

Dylan Orpheus Middleton Yang

"อ้อ ครับ แต่ว่าเกลเลียนผมหมดแล้ว ตอนนี้มีแค่เงินปอนด์ติดตัวไม่รู้ว่าร้านจะรับมั้ย"

พันไมล์ชูถุงเกลเลียนแห้ง ๆ ประกอบคำพูด ได้ยินอีกคนหลุดขำพันไมล์ก็รู้สึกร้อน ๆ ที่หน้าขึ้นมา กามเทพอย่าเพิ่งทำงานตอนนี้เลยได้โปรด

Dylan Orpheus Middleton Yang

"จะดีเหรอครับ ผมเกรงใจ"

Dylan Orpheus Middleton Yang

"งั้นรบกวนด้วยนะครับ"

สุดท้ายก็เป็นดีแลนที่เสนอตัวว่าจะเลี้ยงบัตเตอร์เบียร์ซักแก้ว เป็นการต้อนรับน้องใหม่ เด็กชายจากประเทศไทยรู้สึกคิดไม่ผิดที่ซื้อเจ้าผ้าพันคอประจำบ้านนี้มาก่อนอย่างอื่น

ทั้งคู่เดินไปหาที่นั่งมุมหนึ่งของร้านที่คนไม่พลุกพล่านนัก ก่อนที่มือเรียวของดีแลนจะยกขึ้นสั่งบัตเตอร์เบียร์จำนวนสองแก้ว

พันไมล์ไม่ใช่คนเริ่มบทสนทนาที่ดีนัก เมื่อสิ้นเสียงสั่งเครื่องดื่มของคนตรงหน้า โต๊ะของพวกเขาก็เงียบลง มีเพียงเสียงพูดคุยจากโต๊ะอื่น ๆ ในร้านเท่านั้นที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เด็กชายทำทีมองไปมารอบร้าน แต่จริง ๆ ก็ลอบสังเกตพี่คนสวยนั่นแหละ

Dylan Orpheus Middleton Yang

"อ๋อ" เด็กชายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อดีแลนชวนคุย แต่ก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะตอบออกไป "มาซื้ออุปกรณ์การเรียนแหละครับ แต่ซื้อได้สองอย่างเกลเลียนก็หมดแล้ว แล้วพี่ล่ะครับ แวะมาร้านหม้อใหญ่รั่วเฉย ๆ หรือมาตรอกไดแอกอนด้วย"

Dylan Orpheus Middleton Yang

"อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นดื่มบัตเตอร์เบียร์เสร็จแล้วให้ผมไปเดินตรอกเป็นเพื่อนมั้ยครับ"

Dylan Orpheus Middleton Yang

"ถือว่าเป็นค่าบัตเตอร์เบียร์ก็ได้"

พันไมล์กระพริบตาปริบ ๆ รออีกฝ่ายชั่งใจ สุดท้ายดีแลนก็ตอบตกลง เป็นเวลาเดียวกับที่บัตเตอร์เบียร์มาเสิร์ฟพอดี

เด็กนักเรียนปี 1 คนเดียวในโต๊ะยิ้มกว้าง ก่อนจะยกแก้วบัตเตอร์เบียร์ขึ้นจิบในทันที แต่รสชาติเปรี้ยวจี๊ดของเลม่อนก็เล่นงาน เปรี้ยวเสียจนรู้ตัวว่าต้องทำหน้าตลก ๆ ออกไปแน่ ๆ

Dylan Orpheus Middleton Yang

ดีแลนถามด้วยความสงสัย พันไมล์วางแก้วลงพลางจ้องมองมันอย่างสงสัยเหมือนกัน

"ไม่รู้สิครับ ผมไม่คิดว่าบัตเตอร์เบียร์จะเปรี้ยวขนาดนี้ ว่าแต่ทำไมแก้วของผมกับของพี่ไม่เหมือนกันล่ะ"

เด็กชายสังเกตเห็นความผิดปกติ ดีแลนถึงได้ก้มลงมองแก้วของตัวเองกับของรุ่นน้องบ้าง คนโตกว่าก็ใจดี เรียกพนักงานมาถามให้

"อ้าว ไม่ได้สั่งบัตเตอร์เบียร์ 1 น้ำมะนาวลิ้นผูก 1 หรอกเหรอ"

"ครับ?"

พันไมล์ทวนเสียงสูง เมื่อพนักงานร้านหม้อใหญ่เฉลยที่มา ของระเบิดความเปรี้ยวที่เข้าจู่โจมลิ้นของเขาเมื่อครู่นี้ ดีแลนหัวเราะ ก่อนจะสั่งแก้วใหม่ให้เขาอย่างใจดี หมดกันความประทับใจแรกกับบัตเตอร์เบียร์ของเขา

_______________________________________
Panmile Pasuthadol #A99488
Dylan Orpheus Middleton Yang #660000
NPC พนักงานร้านหม้อใหญ่รั่ว


คุณ Panmile Pasuthadol ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Aug 31 2023, 07:29 PM

[Elwynn Bryze Spe...]

▔▔▔▔▔▔

ร้านหม้อใหญ่รั่ว

“เป็นอะไรหรือเปล่าหนุ่มน้อย” เสียงของหญิงสาวเจ้าของร้านหม้อใหญ่รั่วดังขึ้น แฮนนาห์ อับบอต ยืนปรายตามองมาที่เขาอย่างไม่วางตา ราวกับกลัวว่าเด็กชายคนนี้จะก่อความไม่สงบในร้านของหล่อน

“ไม่ได้เป็นอะไร” เอลวินตอบกลับ ก่อนจะเดินกลับออกไปทางหน้าร้านหม้อใหญ่รั่ว แต่แล้วเขากลับถูกชายร่างใหญ่สองคนที่อยู่ด้านหลังมาดามอับบอตจับตัวไว้

“จะทำอะไร…ปล่อย” ผู้ครอบครองจิตวิญญาณแห่งนภาเอ่ยพลางออกแรงดิ้น เพื่อให้หลุดจากพันธนาการของผู้วิเศษร่างกำยำสองคนที่หิ้วปีกเขาอยู่คนละข้าง

“ฉันคงปล่อยให้เธอไปก่อความวุ่นวายในร้านของฉันไม่ได้หรอกนะจ๊ะ” เจ้าของร้านวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูใจดี แต่แววตาของเธอนั้นบ่งบอกว่าเธอหมายความเช่นนั้นจริง ๆ

“เฝ้าเขาไว้ อย่าให้เข้าไปในร้านได้อีก” เธอสั่งลูกน้องของตัวเองก่อนจะเดินหายเข้าไปในร้านหม้อใหญ่รั่ว

“ปล่อยได้แล้ว ไม่เข้าก็ไม่เข้าวะ” เด็กชายสบถออกมาอย่างหัวเสีย


#F5DEB3 | Elwynn Bryze Spencer
#FFFFFF | Hannah Abbott (NPC)





คุณ Elwynn Bryze Spencer ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Aug 31 2023, 04:06 PM

[Perseus Percy Ja...]

Perseus Wystan Westbrooke Del Kalzer

. . . ร้านหม้อใหญ่รั่ว

ย้อนเวลา

Mission 1 and 2

สองข้างทางในซอยของถนนชาริงครอส ซึ่งเป็นที่ตั้งของผับเก่าแก่ชื่อดังของผู้วิเศษไร้วี่แววของพวกมักเกิ้ล หันไปทางไหน ทางซ้ายหรือทางขวา ท้องถนนก็เต็มไปด้วยบรรดาพวกพ่อมดแม่มดที่เดินทางมาเพื่อสังสรรค์ที่ร้านอาหารแห่งนี
้หรือเพื่อมุ่งหน้าไปยังตรอกไดแอกอน

หลังจากที่เพอร์ซี่กลับมาจากทำภารกิจที่ญี่ปุ่น เขารีบติดต่อรุ่นพี่คนสนิท เพื่อให้มาสังสรรค์ด้วยกัน เขาส่งจดหมายนกฮูกไปเพียงไม่ถึงสองชั่วโมงก็ได้รับการตอบกลับมา
ชายหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ขาทั้งสองรีบก้าวยาวไปตามทางถนน เมื่อเข้ามาที่ร้าน เขากวาดสายตาไปทั่วเห็นหญิงสาวผมยาวถึงกลางหลังนั่งหันหลังอยู่โต๊ะริมหน้าต่าง ชายหนุ่มจำรูปร่าง สีผมน้ำตาล อีกทั้งชุดเดรสที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเธอ
“พี่ซิน” เพอร์ซี่ตะโกนพร้อมโบกมือ เขาส่งเสียงแข่งกับเสียงอื้ออึงภายในร้านเพื่อเรียกหญิงสาวรุ่นพี่
“เพิร์ซ นั่งก่อนสิ” ซินเนสเทียเงยหน้าพร้อมเอ่ยขึ้น
“ขอโทษทีพี่ มาช้าไปห้านาที งานที่กระทรวงเข้ากระทันหัน เลยเคลียร์เพิ่งเสร็จ” เขาเอ่ยกับพี่สาวคนสนิท พร้อมบ่นสาระทุกข์สุกดิบเกี่ยวกับการทำงานในกระทรวง
ทั้งสองสนทนากันอย่างเมามัน ท่ามกลางผู้คนมากมายที่กำลังนั่งดื่มและรับประทานอาหาร ต่างคนต่างคุยสังสรรค์ ไม่นานนักหญิงสาวสวมผ้ากันเปื้อนลายหม้อใหญ่มุ่งหน้าเดินเข้ามาที่โต๊ะ
“รับอะไรดีล่ะวันนี้” หญิงสาวผมบลอนด์เอ่ยถามแทรกระหว่างบทสนทนาของทั้งสองคน
“ขอเป็นบัตเตอร์เบียร์1707 สองที่ค่ะ” เธอสั่งด้วยความมั่นใจว่าที่ร้านต้องมีแน่นอน
“นี่แม่หนู นี่มันร้านหม้อใหญ่รั่ว ไม่ใช่ร้านไม้กวาดสามอันนะ เราไม่มีหรอก บัตเตอร์เบียร์1707” แฮนน่าห์ตอบกลับด้วยหน้าขิ้วขมวด
“อ่า บัตเตอร์เบียร์1707 ของที่นี่ มีไว้ให้บริการแค่กับ พวกคนที่คุณช่วยให้ซ่อนตัวจากมือปราบมารหรอคะ ?” ซินเนสเทียตอบกลับทันควันด้วยความยียวน พร้อมกันหันไปมอง สาดส่องสายตาไปบริเวณบนร้านชั้น 2 พร้อมคว่ำปากตามทันที
“นี่ พี่จะคว่ำปากทำไมเนี่ย ฮ่าๆ” เพอร์ซี่หันไปสังเกตเห็นปากของพี่สาวเธอคว่ำปากเป็นรูปครึ่งวงกลม
“อ้อ ฉันขอแนะนำให้รู้จัก คุณเพอร์ซี่ ปลัดอาวุโสคนล่าสุดของกระทรวงเวทมนตร์ค่ะ” หญิงสาวกล่าวแนะนำตัวน้องชายให้กับสาวผมบลอนด์ที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ
“โอ้ สวัสดีค่ะท่านรัฐมนตรี ร้านหม้อใหญ่รั่วของเรายินดีอย่างยิ่งที่จะให้บริการ ขอเชิญที่ห้องส่วนตัวด้านหลังเถอะนะคะ” สีหน้าแววตาถอดสี เมื่อเธอได้ยินตำแหน่งของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ เธอได้ชวนให้ทั้ง 2 ย้ายไปห้องรับรองแขกส่วนตัวดานหลังร้าน
“ห้องส่วนตัวเลยหรอ หึหึ” เพอร์ซี่บ่นกรุบ เห็นได้ถึงความพริวิลเลจที่ยังคงมีในโลกผู้วิเศษ
ถึงแม้เพอร์ซี่จะไม่ค่อยอยากมาใช้บริการห้องส่วนตัวสักเท่าไร แต่พี่สาวของเธอคะยั้นคะยอจนสำเร็จ
“พอดีเรามีสั่งไว้บ้าง มาลองชิมเฉย ๆ ค่ะ ก็ต้องศึกษาตลาดคู่แข่งไว้เสียหน่อย” สาวเสื้อกันเปื้อนเดินถือแก้วบรรจุน้ำสีเหลืองฟองล้นมาด้วยมือสั่นเล็กน้อย
“ละนี่ร้านแขกเยอะไหมครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามผู้เสิร์ฟ เพื่อที่จะลดความเกร็งของเธอ
“ห้องพักของเราก็ไม่ได้มีแขกอะไรมากมายหรอกค่ะ ช่วงนี้ก็ให้ช่างมาดูซ่อมพวกอุปกรณ์เครื่องเรือนเฉย ๆ ท่านอย่าได้เป็นกังวลไปเลยนะคะ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
ซินเนสเห็นอาการสั่นของหญิงสาว เธอยิ้มมุมปาก ราวกับชอบใจที่ได้แกล้งเธอ
“เลิกสั่นได้แล้วครับ” เพอร์ซิอุสส่งยิ้มออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่เสน่ห์จากร้อยยิ้มของเขาช่วยลดความตึงเครียดระหว่างบทสนทนาลงได้ แฮนน่าห์ยิ้มตอบรับเล็กน้อย แล้วรีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ซินเนสหัวเราะดังลั่นห้อง หลังจากที่เธอออกไป เพอร์ซี่ก็พลอยหัวเราะตามไปพร้อมกัน
“เอาล่ะ งั้นก็ถึงเวลาบัตเตอร์เบียร์1707เทสติ้งคลาส อยากลองมานานแล้วล่ะ นี่รอชิมพร้อมนายเลยนะ”
“หวานมากเนี่ย 1707 นี่หวานกว่าสูตรธรรมดาอีกนะ " รสชาติที่ไม่ถูกจริตกับเพอร์ซี่สักเท่าไร
รสชาติของบัตเตอร์เบียร์สูตรนี้ ค่อนข้างหวาน สำหรับส่วนตัวของเพอร์ซี่ที่เขาไม่ค่อยชอบรสชาติหวานเป็นทุนเดิม แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่จะกินอะไรได้ยาก นานๆจะได้ลิ้มรสชาติของบัตเตอร์เบียร์ เขาจึงเลือกที่จะดื่มต่อไป
“กิน ๆ ไปเถอะน่าเพิร์ซ อย่าไปคิดอะไรมาก นาน ๆ ทีจะได้มีโอกาสเจอท่านรัฐมนตรี ก็ขอยืมพลังมาเล่นสนุกหน่อยจะเป็นไรไป” เธอสวนกลับ
“ก็จริง นานๆเราจะได้นัดกันมาสังสรรค์กัน Cheers!”
“กลิ่นของบัตเตอร์เบียร์1707 ช่างต่างจากบัตเตอร์เบียร์ทั่วไปเสียจริง ๆ มีทั้งความหอมกว่า ละมุนกว่า คลาสสิกกว่า เหมือนที่เขาว่ากันเลยเนอะ”
ทั้งสองนั่งดื่ม สนทนาเรื่องราวต่างๆที่ห่างหายกันไปช่วงหลายเดือนให้ฟังซึงกันและกัน ไม่นานนักก็ได้เวลาไปต่อ พวกเขาเดินไปหลังร้านที่ค่อนข้างสกปรก เศษหยากไย่แมงมุมเกาะเต็มผนัง แถมยังมีขยะกองเต็มพื้น ไม่ได้ชวนมอง หรือชวนให้มายืนแถวบริเวณเสียเท่าไร สำหรับพวกมักเกิ้ล แต่สำหรับผู้วิเศษนี่คือประตูสำคัญสู่สถานที่สุดวิเศษสำหรับพวกเขา เพอร์ซี่ยกมือแตะกำแพงอิฐจากซ้ายเหนือถังขยะ เคาะอิฐขึ้นไปสามก้อน และเคาะทางขวาอีกสองก้อน แนวตั้งสาม แนวนอนสอง
กำแพงค่อยๆขยายกลายเป็นประตูขนาดใหญ่
“ไม่ค่อยได้มาทางนี้เท่าไรเลยนะ”
“ลองเดินทางแบบพ่อมดแม่มดธรรมดาเดินดินดูบ้าง ก็ไม่เสียหายอะไรนี่” ซินตอบกลับเพอร์ซี่
“ตรงนี้เหม็นขยะ กลิ่นติดเสื้อผ้านะสิ” เพอร์ซี่ยกแขนสูทขึ้นมาดม พร้อมบ่นอุบ
“เอาล่ะ เราเริ่มจากตรงไหนก่อนดี ตรอกน็อกเทิร์นเลยมั้ย?” ซินเนสเทียยิ้มร่า พร้อมเอ่ยถามสถานที่ที่จะไปเที่ยวต่อด้วยกัน
“อืม นั่นสิร้านไหนดี แต่ขอปลีกตัวไปส่งเอกสารที่สำนักพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ตสักแปปนะพี่ เดี๋ยวกลับมาเจอกันตรงแถวร้านฝั่งทิศเหนือ” ชายหนุ่มเอ่ยถึงพี่สาว
ทั้งสองแยกจากกันชั่วคราว ชายหนุ่มเดินมุ่งหน้าไปทางทิศใต้ของตรอกไดแอกอนเพื่อนำเอกสารของกระทรวงเวทมนตร์ไปส่งให้บรรณาธิการสำนักพิมพ์ ซินเนสเทียแสดงความเป็นห่วงว่าเพอร์ซี่จะหลงทางหรือไม่ เพราะชายหนุ่มไม่ค่อยได้มาบริเวณนี้สักเท่าไร

Perseus Wystan Westbrooke Del Kalzer #A2C8C9
Sinestrea Denzel Spencer #FFBFBF
Hannah Abbott (NPC) #FFFFFF

[Luciano Rose Kat...]

K A T H I E L L A

Luciano Rose Kathiella #FFF0F5
Elyseen Rosen #6666FF
NPC พนง.ร้านหม้อใหญ่

Mission 1

ร้านหม้อใหญ่

บรรยากาศภายในร้านตกแต่งให้ดูสมกับวันเปิดเทอม เหล่าพ่อมดแม่มดต่างก็ถยอยกันเข้าออกร้าน เสียงแก้วสีหัวเราะดังไม่ขาดสาย หลังจากที่ไม่ได้มาที่นี้นานมันก็ทำให้รู้สึกถึงบรรยากาศเก่าๆ หญิงสาวเดินเข้าไปในร้านก่อนจะมองไปรอบๆร้านว่ายังมีที่นั่งเหลืออยู่อีกไหม 'มีไหมนะโต๊ะว่างๆ โอ๊ะนั้นไง' พอเธอมองเห็นเธอก็เรียบเดินไปยังโต๊ะนั้นทันที แต่ก็ต้องสะดุดเพราะรุ่นพี่จากบ้านเรเวนคลอ นักร้องร้านไม้กวาดมาตัดหน้าซะได้

"อะเร๊ะ..ไหงพี่มานั่งโต๊ะที่น้องเล็งไว้ละ"

Elyseen Rosen

"แง่ว งั้นขอพวกหนูนั่งด้วยนะ" รุ่นพี่คนสวยพยักหน้าให้พวกเราก่อนที่เธอจะเลื่อนเก้าอี้นั่งลง ก่อนจะยกมือเรียกพนักงานในร้านเพื่อสั่งของ

'รับอะไรดีคะคุณหนู' เธอมองเมนูแนะนำของทางร้านก่อนจะหันไปมองพี่สาวที่กำลังนั่งคิดอะไรสักอย่างอยู่

"พี่เอลๆๆ เอาเครื่องดื่มอะไรไหม"

Elyseen Rosen

"แล้วแต่น้องหยอ โอเคค่ะงั้นเอาบัตเตอร์เบียร์ 1 น้ำมะนาวลิ้นผูก 1 ค่ะ"

'ได้ค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ' เธอมองพนักงานที่เดินจากไปพร้อมเมนูที่ได้รับ จากนั้นเธอก็หันกลับมาหารุ่นพี่ก่อนจะยกยิ้มอย่างมีเลห์นัยขึ้น 'หุหุ อยากจะเป็นพี่เอลทำหน้าเปรี้ยวจริงๆ'

Elyseen Rosen

"ป่าวฮับ ว่าแต่พี่เอลดื่มอะไรเสร็จแล้วจะไปไหนต่อไหมอ่ะ"

Elyseen Rosen

"งั้นพรุ่งนี้เราไปร้านนกฮูกอายล๊อปส์ และ ร้านสัตว์วิเศษกันนะ น้องอยากไปดูนกฮูกอ่ะ"

Elyseen Rosen เธอยิ้มร่าพอรุ่นพี่คนสวยตอบตกลงที่จะไปเที่ยวกับเธอในวันพรุ่งนี้ และใช้เวลาไม่นานเครื่องสุดแสนจะอร่อยก็มาเสิร์ฟ

'ขออนุญาตว่างเครื่องดื่มนะคะ'

"พี่เอล ดื่มแก้วนี้ดิ"

Elyseen Rosen

"ห่ะ ไหนๆ อ้าวววไม่เห็นจะมีเลยพี่เอลแกล้งน้องอ่ะ" ที่ตัวเธอหันไปนอกร้านเมื่อกี้นั้นเพราะคนตรงข้ามเธอดันบอกว่าเจอนกฮูกบินมาเกาะหน้า
ร้าน เธอก็เลยหันไปดูโดยทันทีแต่กลับโดนหลอกซะได้

"อึ้ยยย เปรี้ยว! ไหงน้ำของน้องกลายเป็นน้ำมะนาวลิ้นผูกอ่ะ"

Elyseen Rosen เสียงหัวเราะที่ดูขำอร่อยนั้นกำลังขำที่ตัวเองได้แกล้งคืนสำเร็จ เธอหน้ามุ่ยทันทีก่อนจะทำท่าทีงอนๆใส่อีกคน

[Julien Delacroix...]

Mission 2

. . . ร้านหม้อใหญ่รั่ว

"มันน่าจะอยู่แถวนี้นี่นา"

เสียงพึมพำเบา ๆ ของชายหนุ่มแทบจะถูกกลืนหายไปด้วยเสียงรถยนต์ที่กำลังสัญจรไปมาอยู่ตลอดเวลาข้างกาย จูเลียนขมวดคิ้วพลางมองซ้ายมองขวาเพื่อหาสถานที่อันเป็นจุดหมายในวันนี้ ขณะก้าวไปเรื่อย ๆ ตามทางเท้า ท่าทางหลุกหลิกอยู่ไม่สุขนั่นทำให้สัตว์เทพผู้ถูกบังคับให้ติดตามมาด้วย (อีกแล้ว) ลอบมองอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

จูเลียนลงมายังแดนมนุษย์ทุกครั้งยามที่โรงเรียนของเจ้าตัวเปิดเรียน ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่คุ้นเคยกับโลกมนุษย์อย่างน่าประหลาด

"นั่นไงเจอแล้ว! ร้านหม้อใหญ่รั่ว"

ทันทีที่เห็นร้านอาหารชื่อดังของผู้วิเศษ ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างร้านหนังสือและร้านขายแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส จิ้งจอกน้อยก็กระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดี รีบคว้าแขนของอินทรีดำก่อนจะลากให้ออกวิ่งไปด้วยกัน เดือดร้อนคนตัวสูงกว่าที่ต้องขืนตัวไว้ เพราะกลัวว่าองค์ชายแห่งแดนอิสานจะล้มคะมำไปเสียก่อน

แม้บรรยากาศในร้านหม้อใหญ่รั่วจะดูอึมครึมจากการตกแต่งและอายุของร้านที่มากแล้ว แต่ก็ยังคงมีสีสันอยู่เสมอจากผู้วิเศษทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะด้านหลังร้านนี้เป็นทางเข้าหลักไปสู่ตรอกไดแอกอน ทำให้ผู้คนต่างแวะเวียนเข้ามาไม่ขาดสายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฮอกวอตส์ใกล้เปิดเทอม

เมื่อผลักประตูด้านหลังร้านออกไป ก็จะเจอกับกำแพงอิฐซึ่งเป็นทางเข้าสู่ตรอกไดแอกอน เพียงแค่ต้องเคาะไม้กายสิทธิ์ในตำแหน่งที่ถูก ทางเข้าก็จะเผยให้เห็น

"แน่ใจใช่มั้ยว่าจำวิธีเข้าได้"

เสียงทุ้มที่ไม่แสดงอารมณ์ของคนข้างกายดังขึ้น วันนี้เชียนอวิ๋นดูแปลกตาไปทั้งการแต่งตัวและภาษาที่ใช้ เนื่องจากต้องการทำตัวให้กลมกลืนกับมนุษย์โลกมากที่สุด แต่ถึงจะไม่ใส่ฮั่นฝูสีดำสนิท เชียนอวิ๋นก็ยังคงเลือกเสื้อผ้าทันสมัยที่เป็นสีดำทั้งตัวอยู่เช่นเดิม ผิดกับจูเลียนที่ใส่เสื้อสเวตเตอร์สีรุ้งแบบจัดเต็ม พอมายืนข้างกันแล้วให้ความรู้สึกถึงมีมบ้านสองหลัง ที่โด่งดังในโซเชียลมีเดียของมักเกิ้ลอย่างไรอย่างนั้น

"จะ…จำได้" ถึงจะตอบออกไปแบบนั้นแต่น้ำเสียงก็ไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด

จูเลียนหยิบไม้กายสิทธิ์ปอปล่าร์ของตัวเองขึ้นมาถือค้างไว้ เพราะความทรงจำที่มีเกี่ยวกับวิธีการเข้าตรอกไดแอกอนอยู่ ๆ ก็หายไปเสียดื้อ ๆ ราวกับว่าไม่เคยมีมาก่อน

เชียนอวิ๋นยกมือขึ้นกอดอกมองคนตัวเล็กกว่าหันมาส่งยิ้มแหยให้ จูเลียนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ พลางใช้ความคิดอย่างหนักว่าต้องเริ่มจากตรงไหน

"โอ๊ะ! ถังขยะ ใช่แล้ว ๆ"

ตะโกนออกมาเสียงดังก่อนจะนับจากซ้ายเหนือถังขยะ เคาะไปที่อิฐแนวตั้งสามก้อน แนวนอนทางขวาอีกสองก้อน พลันกำแพงอิฐตรงหน้าก็ค่อย ๆ ขยับ กลายเป็นทางเข้าสู่ตรอกค้าขายอันคึกคัก

"เป็นไง บอกแล้วว่าจำได้"

"ดูท่าก็เกือบจะไม่รอด"

"นี่!"

ไม่ปล่อยให้จิ้งจอกน้อยเริ่มโวยวาย เชียนอวิ๋นก็เดินนำเข้าไปในตรอกไดแอกอนทันที




▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔
Julien Aneurin Delacroix Bai ❀ #CD8E8D
NPC Qianyun ❀ #FFFFFF



คุณ Julien Delacroix Bai ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Sep 1 2023, 10:23 AM

[Dylan Middleton ...]

Mission 1

.....…ร้านหม้อใหญ่รั่ว

ตั้งแต่จบการศึกษามาหลายปีก่อนดีแลนไม่เคยคิดกลับมาสถานที่แห่งนี้อีกเลย แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกันใน เมื่อหยางเยวียนมารศาสตาตัวป่วนของตนนั้นอยากได้เสื้อคลุมกริฟฟินดอร์ หลังจากที่ได้นำของดีแลนไปใส่เล่นครานึงกลับชอบอกชอบใจ จนตนอดไม่ได้ที่ต้องเดินทางมาซื้อที่ตรอกไดแอกอน

ภายในร้านหม้อใหญ่รั่วยังคงเหมือนเดิมทุกระเบียบนิ้ว ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนผู้คนยังคงอัดแน่นไม่เปลี่ยน นัยน์ตาสีเทาหม่นสาดสองไปทั่วบริเวณ ก่อนจะสะดุดเข้ากับเด็กหนุ่มที่สวมใส่ผ้าพันคอสีแดงเลือดนก อันเป็นเอกลักษณ์ประจำบ้านราชสีห์ของโรงเรียนเวทมนต์ชื่อดัง คิ้วๆเล็กขมวดเข้าหากันราวกับใช้ความคิด

“ที่นี่รับเงินปอนด์มั้ยนะ”

“เงินไม่พอหรอครับ”

“ครับ?”

ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นเมื่อใบหน้าของเด็กหนุ่มหันมามองตนอย่างวยงง ท่าทางคนตรงหน้าคล้ายคลึงกับหยางเยวียนจนทำให้ดีแลนอดนึกถึไม่ได้ ‘น่าเอ็นดูเสียจนอยากลูบหัว’

“ดีแลนครับ ศิษย์เก่าบ้านสิงโต”

“ผมพันไมล์ครับ นักเรียนปี 1 บ้านกริฟฟินดอร์”

“ไม่ต้องเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ แล้วนี่อยากกินบัตเตอร์เบียร์หรอครับ”

"อ้อ ครับ แต่ว่าเกลเลียนผมหมดแล้ว ตอนนี้มีแค่เงินปอนด์ติดตัวไม่รู้ว่าร้านจะรับมั้ย"

ดีแลนหลุดขำออกมากับท่าทางน่าเอ็นดูของรุ่นน้องตรงหน้า ดวงตากลมโตคล้ายคลึงลูกเสื้อชีต้ากับลังออดอ้อนตนอย่างไงอย่างนั้น หากไม่เคยโดนลูกอ้อนเช่นนี้จากหยางเยวียนบ่อยๆตนคงเหมาทั้งร้านนี้ให้อีกคนเป็นแน่

“เดี๋ยวเลี้ยงเอง ในฐานะต้อนรับรุ่นน้องเข้าบ้านสิงโต”

"จะดีเหรอครับ ผมเกรงใจ"

“ปฏิเสธผู้ใหญ่มันไม่น่ารักรู้ไหมครับ”

"งั้นรบกวนด้วยนะครับ"

ดีแลนยกยิ้มเมื่อพันไมล์ไม่ปฏิเสธคำชวนของตน ก่อนจะเดินพารุ่นน้องร่วมบ้านที่เพิ่งรู้จักเมื่อครู่เดินไปยังมุมร้าน ด้วยความเป็นคนไม่ชอบคนพลุกพล่านมากเท่าไร เลยทำให้เลือกที่นั่งตรงนี้แทนที่จะนั่งใกล้เคาน์เตอร์

“ขอบัตเตอร์เบียร์ 2 ที่ครับ”

ดีเเลนเอ่ยสั่งเครื่องดื่มยอดฮิตตลอดกาลของร้านหม้อใหญ่รั่ว ก่อนจะหันมาสนใจเศษกระดาษในมือที่จดบันทึกรายการทั้งหมด ที่ตนต้องเดินซื้อในตรอกไดแอกอนในครั้งนี้ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อตนเริ่มรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้อง พลางเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มตรงหน้า

“มาทำอะไรที่นี่ล่ะ มาซื้อหนังสือหรอครับ”

"อ๋อ"

"มาซื้ออุปกรณ์การเรียนแหละครับ แต่ซื้อได้สองอย่างเกลเลียนก็หมดแล้ว แล้วพี่ล่ะครับ แวะมาร้านหม้อใหญ่รั่วเฉย ๆ หรือมาตรอกไดแอกอนด้วย"

“มาซื้อของพวกเนี้ยแหละ”

แผ่นกระดาษถูกยกขึ้นมาตรงหน้าเด็กหนุ่ม ดวงตากลมโตจับจ้องรายละเอียดในนั้นก่อนจะพยักหัวทุยขึ้นลงช้าๆ

"อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นดื่มบัตเตอร์เบียร์เสร็จแล้วให้ผมไปเดินตรอกเป็นเพื่อนมั้ยครับ"

“เรื่องแค่นี้เองไม่ต้องหรอก”

"ถือว่าเป็นค่าบัตเตอร์เบียร์ก็ได้"

ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเมื่อพันไมล์ส่งสายตาออดอ้อนมายังตน ก่อนจะพยักหน้าส่งพลางเบนสายตาไปทางอื่น ท่าทางเหมือนลูกเสือชีต้าร์นัน มันเกือบทำให้ตนอดหักห้ามใจไม่อยู่ ดีแค่ที่เครื่องดื่มมาเสิร์ฟเสียก่อน ไม่งั้นมีหวังตนได้ยกมือขึ้นสั่งเครื่องดื่มเพิ่มแล้ว

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น ไม่ถูกปากหรือไง”

"ไม่รู้สิครับ ผมไม่คิดว่าบัตเตอร์เบียร์จะเปรี้ยวขนาดนี้ ว่าแต่ทำไมแก้วของผมกับของพี่ไม่เหมือนกันล่ะ"

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินคำพูดจากรุ่นน้องร่วมบ้าน พลางสักเกตความผิดปกติจากแก้วตนกับอีกคน แค่สีก็ไม่เหมือนกันแล้ว อาจจะเป็นเพราะเด็กคนนี้ไม่เคยลองบัตเตอร์เบียร์ด้วยก็อาจะเป็นได้

“ขอโทษนะครับ ทำไมบัตเตอร์เบียร์สองแก้วนี้ถึงไม่เหมือนกันครับ”

"อ้าว ไม่ได้สั่งบัตเตอร์เบียร์ 1 น้ำมะนาวลิ้นผูก 1 หรอกเหรอ"

"ครับ?"

พันไมล์ถามเสียงหลงจนดีแลนระเบิดหัวเราะออกมา ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะโดนรับน้องใหม่จากร้านหม้อใหญ่รั่วเสียแล้ว เด็กหนุ่มตรงหน้ารีบดันแก้วตนเองออกไปให้พ้นด้วยใบหน้าขยี๋ ดีแลนไม่แปลกใจที่อีกคนเพิ่งสังเกตุเห็นความแตกต่างของแก้วทั้งสอง ก็ในเมื่ออีกคนไม่เคยได้ลองบัตเตอร์เบียร์สักครั้ง

“ขอเพิ่มบัตเตอร์เบียร์อีกแก้วนะครับ”


▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔
Dylan Middleton Yang ❀ #660000
Panmile Pasuthado ❀ #A99488
NPC พนักงานร้านหม้อใหญ่รั่ว❀ #FFFFF

[Penelope Chole L...]

RAVENCODE © 2022 __________________________________________⦿ ⦿ ⦿

__ Leaky Cauldron | Penelope Chole Lombardia - #7B1FA2 Mission 1

ร้านหม้อใหญ่รั่ว ถนนชาริงครอส, ลอนดอน ประเทศอังกฤษ


ว่ากันว่าบางสถานที่ก็มาอยู่ในที่ที่ผิดประหลาด แบบที่ไม่สามารถคิดอย่างมักเกิ้ลได้ เพเนลได้ยินมาเช่นนั้น และตอนนี้เขาได้มายืนอยู่หน้าประตูสถานที่ดังคำกล่าวแล้ว ประตูไม้บานเก่ามีรอยลอกสีไม้สนของร้านหมอใหญ่รั่วถูกผลักเปิดเข้าเบา ๆ มือเรียวตัดสินใจใช้แรงเพียงน้อยนิดเพียงเพราะกลัวว่าจะทำมันพังเข้า

หมวกเสื้อคลุมขาวไข่มุกถูกร่นลงเมื่อเข้ามาในพื้นที่ปิด บรรยากาศภายในร้านดูอบอุ่น มีเสียงพูดคุยเบา ๆ คลอไปกับเสียงประทุของสะเก็ดเปลวเพลิงในเตาผิง เสียงกระทบของแก้วเครื่องดื่มที่คุ้นตา หรือจะเป็นเสียงขยับของเก้าอี้ไม้เก่า ๆ ร้านนี้ให้ความรู้สึกราวกับว่าปลอดภัย และพักผ่อนหย่อนใจชั่วคราวได้ที่นี่ ขัดใจก็เพียงแต่เหล่าผู้วิเศษแปลกหน้าแปลกตาทั้งหลาย บ้างก็แต่งตัวประหลาด บ้างก็คลุมผ้าคลุมอย่างมิดชิดจนน่ากลัว แต่จะทำอย่างไรได้ วันนี้เขามีธุระที่ย่านการค้าเจ้าเดิม และที่นี่คือทางผ่านที่เขาโดนบังคับให้ต้องผ่านเท่านั้น

“ บัตเตอร์เบียร์ ” เพเนโลเปตัดสินใจสั่งเครื่องดื่มเพื่อฆ่าเวลา เมื่อเขาหยิบนาฬิกาพกขึ้นมาเช็ค ยามสายเช่นนี้ตรอกไดแอกอน คงเต็มไปด้วยเหล่าผู้วิเศษที่พากันมาเลือกซื้อของเรียนเช่นเดียวกับเขา เขาจึงเลือกที่จะรอเวลามากกว่าจะให้ตัวเองไปเดินเบียดเสียด กับผู้คนแปลกหน้าที่เขาไม่ชอบ

โชคไม่ดีนักที่ที่นั่งเคาท์เตอร์บาร์ของร้านหม้อใหญ่รั่วสูงมาก มากเกินที่ส่วนสูงของเด็กหนุ่มจะขึ้นนั่งได้สบาย ซึ่งกว่าจะขึ้นมานั่งได้อย่างเรียบร้อยก็ใช้เวลาไปสักพักใหญ่จนบัตเตอร์เบียร์แก้วสู
งขนาดใช้สองมือจับที่สั่งมาพร้อมจะบริการให้กับเขา

“ แก้วใหญ่ขนาดนี้ ถ้าไม่ถูกปากคงเสียดายแย่ ” ปากเล็กบ่นอุบอิบตามประสา

เหรียญทองเกลเลียนสิบเหรียญถูกวางเทียบข้างกับแก้วบัตเตอร์เบียร์ สองมือเรียวประคองเครื่องดื่มอุ่นขึ้นมาจรดริมฝีปากบางรับสัมผัสหวานร้อนซ่าเข้ามา เรื่องลือเล่าว่าบัตเตอร์เบียร์เป็นหนึ่งในเครื่องดื่มมีส่วนผสมของแอลกอฮอ ที่ไม่ทำให้เกิดความมึนเมามากนัก ด้วยรสชาติที่ออกหวานเลี่ยนอาจจะไม่ถูกปากใครบางคนมากนัก ถึงอย่างนั้นมันก็ช่วยทำให้ร่างกายอบอุ่นได้ดีในฤดูหนาว

หากไม่ติดเรื่องการพบเจอเหล่าผู้คนแปลกหน้า สำหรับเพเนโลเป ร้านหมอใหญ่รั่วคงเป็นร้านชั้นยอดที่เหมาะจะมาพักผ่อนในยามว่างเลยล่ะ เสียงเตาผิง เสียงโยกเก้าอี้ หรือแม้กระทั่งเสียงกระทบกันของแก้วใครบางคน ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างมายามยกบัตเตอร์เบียร์หอมหวานขึ้นมาจิบลิ้มรส

“ ได้เวลาแล้ว ”

นาฬิกาเรือนเล็กถูกหยิบออกมาเช็คเวลาอีกครั้ง เมื่อเข้าช่วงสาย บัตเตอร์เบียร์แก้วใหญ่ลดเหลือเพียงครึ่งแก้ว คงได้เวลาบอกลาเครื่องดื่มแสนหวานแล้ว ใจเขาเองก็อยากจะจัดการให้หมด แต่จะให้ดื่มในรวดเดียวก็ทำไม่ได้เช่นกัน จึงจำเป็นต้องเหลือไว้เท่านั้น หมวกเสื้อคลุมสีบริสุทธิ์ที่ถูกร่นลงไว้ได้โดนดึงกลับขึ้นมาสวม ช่วยปิดส่วนหนึ่งของใบหน้าไว้ดังเดิม ถึงเวลาที่เขาต้องไปทำธุระแล้ว คราวหน้าหวังว่าเขาจะได้มีโอกาสได้ลิ้มรสของเครื่องดื่มอื่นนะ

Penelope Chole Lombardia - #7B1FA2

[Albrigtsen Merwy...]

ALBRIGTSEN
MERWYN ZYNAXALIA

Albrigtsen #708090

FOR ZYNAXALIA

ร้านหม้อใหญ่รั่ว
ห้องพัก หมายเลข 1

อีกไม่นานปีการศึกษาใหม่ของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดฮอกวอตส์จะเริ่มต้นขึ้น ถึงเวลาแล้วที่อัลบริกท์เซนจะต้องเตรียมตัวให้พร้อม ก่อนหน้านั้นหนึ่งวันเขาได้ทำการแบกสัมภาระที่จำเป็นของตัวเองมายังกรุงลอนดอน ก่อนที่จะรีบมุ่งหน้าออกมาที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว เพื่อที่จะออกไปซื้ออุปกรณ์การเรียนที่ยังขาดเหลืออยู่ ณ ตรอกไดแอกอนแหล่งรวมพ่อมดแม่มด การเดินทางมาในครั้งนี้เขาไม่ได้บอกใครเอาไว้ก่อนเลย แม้กระทั่งบุคคลร่วมตระกูลหรือเพื่อนสนิทของเขาเอง
รถโดยสารส่วนตัวเคลื่อนที่อยู่บนถนนชาริงครอส เพื่อมุ่งหน้ามายังจุดหมายปลายทางหรือร้านหม้อใหญ่รั่ว ไม่นานนักรถสีดำเงาก็จอดหยุดอยู่ตรงข้ามกันกับร้าน เขาคว้าหยิบเงินสกุลปอนด์สเตอร์ลิงออกไปจ่ายให้คนขับ ก่อนจะหยิบยกสัมภาระของตัวเองออกมาจากด้านหลังรถ แล้วเร่งฝีเท้าเดินตรงไปสู่ประตูทางเข้าร้าน เมื่อประตูบานหนึ่งถูกเปิดออกก็ทำให้พบกับผู้วิเศษมากมาย นั่งรวมตัวสังสรรค์กันอยู่ด้านใน อัลบริกท์เซนเลือกที่จะเดินหลีกตัวออกไปยังหน้าบาร์ไม้ เพื่อขอเปิดห้องพักไว้เก็บพวกของสัมภาระและพักผ่อนเพียงเล็กน้อย
“ขอเปิดห้องพัก หนึ่งห้องครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกพนักงานที่นั่งประจำตำแหน่งอยู่ด้านในบาร์ไม้เก่าแก่ ก่อนที่จะคว้าหยิบกุญแจห้องพักที่ถูกส่งให้โดยพนักงานขึ้นมา “ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมไปเอง ลูกค้าเยอะคุณอยู่ดูแลลูกค้าคนอื่นๆเถอะครับ” เมื่อพนักงานประจำร้านกำลังจะลุกเดินออกมานำทางไปยังห้องพัก ชายหนุ่มจึงบอกปฏิเสธไป เพราะเหมือนว่าลูกค้าในร้านจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นสองขาก็ก้าวเดินขึ้นตามขั้นบันไดไปด้านบน ร่างใหญ่หยุดอยู่ด้านหน้าห้องหมายเลขหนึ่ง ก่อนจะทำการปลดล็อคประตูด้วยกุญแจที่ได้รับมอบมาจากพนักงานร้าน
ประตูไม้เก่าแก่ขนาดเล็กถูกเปิดออกให้เห็นกับตัวห้องด้านใน ขนาดห้องไม่ได้กว้างหรือแคบมากนักสำหรับเขา อัลบริกท์เซนเดินยกกระเป๋าสัมภาระเข้าไปด้านในเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดัง แก่บุคคลที่อยู่ด้านล่างมากนัก กระเป๋าสัมภาระทั้งหมดถูกวางตั้งเข้าไว้ที่มุมห้องอย่างเป็นระเบียบ และเจ้าตัวเองก็คงไม่ลืมที่จะเดินไปปิดประตูห้องพักหมายเลขหนึ่ง ทันทีที่ทุกอย่างถูกวางเข้าที่หมดแล้ว
อัลบริกท์เซนเลือกที่จะงีบเล็กน้อยก่อนที่จะไปเดินท่องที่ตรอก ชายหนุ่มจึงเดินไปยังเตียงไม้ขนาดพอดีตัวแต่ไม่ใช่ขนาดตัวเขานี่สิ ถึงมันจะเล็กไปนิดหน่อยแต่ก็ยังพอใช้สำหรับพักผ่อนข้ามคืน ร่างสูงถอดรองเท้าออกก่อนจะเก็บมันไว้ด้านใต้เตียงที่ตนนอน แล้วทิ้งตัวลงนอนไปบนเตียงทันที เมื่อเปลือกตาสีขาวถูกปิดไป บรรยากาศรอบตัวก็มืดหายไปพร้อมกับเขาทันที ไม่นานนักเขาก็หลับไป อย่างไม่สนว่าจะมีสิ่งใดมารบกวนเวลานอนของเขาหรือไม่

[Elwynn Bryze Spe...]

▔▔▔▔▔▔

ร้านหม้อใหญ่รั่ว (Mission 2)

เวลาล่วงเลยผ่านไปสักพักกว่าที่ชายร่างกำยำ ลูกไล่ของมาดามอับบอตต์ เจ้าของร้านหม้อใหญ่รั่วคนปัจจุบัน จะปล่อยตัวเขาให้หลุดพ้นจากพันธนาการ แต่ถึงกระนั้นด้วยคำสั่งของผู้เป็นนายใหญ่ สมุนทั้งสองจึงไม่สามารถให้ทายาทลำดับที่สิบสองแห่งสเปนเซอร์คนนี้ กลับเข้าไปภายในร้านได้

เมื่อไม่มีทางเลือก เอลวินจึงตัดสินใจที่จะไปยังตรอกไดแอกอนแทน เนื่องจากแรกเริ่มเดิมทีเด็กชายก็ได้รับภารกิจจากเฮลล่าผู้เป็นพี่ ให้มาทำธุรกรรมแทนตนที่ธนาคารกริงกอตส์สาขาตรอกไดแอกอนอยู่แล้ว แต่สาเหตุที่เขาแวะมาที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว เพราะแค่อยากจะมาซื้อบัตเตอร์เบียร์สูตรพิเศษที่ทางร้านโฆษณาไว้เท่านั้น

ร่างสูงของผู้ครอบครองจิตวิญญาณแห่งนภาเดินไปยังถังขยะที่อยู่ติดกับกำแพงอิฐ ก่อนจะหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาแล้วนำไปแตะ จากซ้ายเหนือถังขยะ เคาะอิฐขึ้นไปสามก้อน และขวาอีกสองก้อน หลังจากนั้นไม่นานกำแพงอิฐก็เริ่มขยับ ก่อนจะขยายกลายเป็นประตูขนาดใหญ่ เผยภาพเบื้องหลังเป็นตรอกไดแอกอน จุดหมายปลายทางของเอลวินในวันนี้



#F5DEB3 | Elwynn Bryze Spencer

[Myra Alliyana Ba...]

Mission (1)

. . . ร้านหม้อใหญ่รั่ว

กรุงลอนดอนในยามบ่ายคราคร่ำไปด้วยมักเกิ้ลที่สัญจรไปมา ไมร่าเดินผ่านกลุ่มคนเหล่านั้นด้วยความแนบเนียน โดยมีชายหนุ่มอีกคนเดินตามหลังไม่ห่าง ชุดเดรสสีม่วงอ่อนดีไซน์แขนตุ๊กตา กระโปรงยาวเลยเข่าขึ้นมานิดหน่อย ส่งผลให้หญิงสาวดูน่ารักและเด็กกว่าวัยไปโดยปริยาย ความเร็วในการก้าวเดินของคนตัวเล็กช่างรวดเร็ว เนื่องจากคุ้นชินพื้นที่บริเวณนี้เป็นอย่างดี ต่างกับแบรนเดอร์ที่เอาแต่เบี่ยงตัวหลบคนนู้นที คนนี้ที บนใบหน้าแสดงออกให้เห็นอย่างชัดเจนว่ากำลังกังวลอย่างเห็นได้ชัด ช่างเป็นเรื่องราวที่แสนไม่คุ้นตาเสียจริง เพราะสัตว์เทพของเธอมักจะมีใบหน้านิ่งเฉย แฝงรังสีความน่าเกรงขามเอาไว้เสมอ

หญิงสาวอมยิ้มออกมาน้อย ๆ ก่อนจะเดินฝ่าฝูงชนกลับไปยังเส้นทางเดิมที่จากมา มือเล็กคว้าจับเอามือใหญ่กว่าเข้ามากุมไว้ พลางระบายรอยยิ้มที่มีอยู่ก่อนแล้วให้กว้างกว่าเดิม เธอออกแรงดึงเพื่อให้เฟิงฮว๋าเดินตามมา และหงส์หยกในร่างเซียนภูตที่กำลังปลอมตัวเป็นมนุษย์อยู่นี้ก็แสนจะว่าง่าย ชายหนุ่มไม่ขัดเธอเลยสักนิดก่อนที่ทั้งสองคนจะเข้าไปในร้านหม้อใหญ่รั่ว แน่นอนว่ามักเกิ้ลไม่เห็นหรอกว่ามีผู้วิเศษสองชีวิตกำลังเคลื่อนกายอยู่ ณ ที่แห่งนั้น

ร่างสูงและร่างเล็กเดินเข้ามาถึงด้านในร้านได้ในที่สุด ความเก่าแก่ของที่นี่บ่งบอกผ่านเฟอร์นิเจอร์ผุพังได้เป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับให้ความรู้สึกอบอุ่น แทนที่จะเป็นความรู้สึกไม่ดี ในคราแรกหลินหลินต้องการจะไปชอปปิงที่ตรอกไดแอกอนให้สบายอารมณ์เสียหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นกลิ่นอาหารและเครื่องดื่มมากมายกลับตีเข้าจมูกก่อน จนทำให้เธอเผลอนั่งลงกับเก้าอี้ตัวหนึ่งที่อยู่แถวนั้นโดยไม่รู้ตัว

"ไหนบอกว่าจะมาซื้อของไง" ร่างสูงกว่าว่า แต่ก็ไม่วายนั่งลงตามอย่างไม่อาจเลี่ยง เป็นที่แน่นอนอยู่แล้วว่าหากเจ้านายอย่างเธอตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ ใครอีกคนก็ห้ามย้ายตัวเองไปไหนจนกว่าคนตัวเล็กจะอนุญาต

"ขอแวะนิดนึงน่า อย่าเครียดสิ เดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก" ไมร่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของคนตรงข้ามยังคงเรียบเฉยเหมือนที่ผ่านมา แต่หญิงสาวก็ยังคงมีความสุขอยู่ดีที่สามารถหาเรื่องใครอีกคนได้ แม้เพียงสักนิดก็พึงพอใจแล้ว ทุกวันนี้เธอเหมือนป่วยเป็นโรค หากไม่ได้กวนประสาทเพื่อนคนสนิทของตัวเองสักวัน ก็ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะเหงาหงอย จนทำให้อีกฝ่ายต้องเป็นคนเข้ามาหาเรื่องเล่นด้วยเสียเอง

"แก่เร็วแล้วไง เซียนอย่างพวกเราอายุยืนยาวหลายหมื่นหลายแสนปีอยู่แล้ว ฉันยังต้องอยู่ในร่างหนุ่มแบบนี้ไปจนเธอเบื่อเลยล่ะ" คำพูดคำจาต่อล้อต่อเถียงของคนตรงหน้า ทำให้หลินหลินเผลอหัวเราะหึในลำคอออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าไปฝึกภาษามักเกิ้ลยุคนี้มาจากไหนกัน แต่แน่นอนว่าหลังผ่านการลงมาเยือนโลกมนุษย์หลายต่อหลายครั้ง ร่างสูงก็ย่อมต้องสามารถสื่อสารได้อยู่แล้ว สัตว์เทพของเธอน่ะเก่งกาจไม่แพ้ใครหรอกนะ

"แล้วรู้ได้ไงว่าจะเบื่อ" ไมร่าตอบกลับ เลิกคิ้วขึ้นสูงข้างหนึ่งเป็นการเน้นย้ำคำถาม

"ก็ถ้าอยู่ด้วยกันนานใคร ๆ ก็มักจะเบื่อไม่ใช่หรือไง ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือเทพก็หนีไม่พ้นความจริงของโลกหรอกนะ" เสียงทุ้มว่าอีกครั้ง และในขณะที่หลินหลินกำลังจะตอบกลับ พนักงานของร้านหม้อใหญ่รั่วก็เดินเข้ามารับออเดอร์พอดิบพอดี ช่างมาได้ถูกจังหวะซะจริง!

"เอาบัตเตอร์เบียร์หนึ่งแก้ว แล้วก็อันนี้ค่ะ" ร่างเล็กจัดการสั่งเมนูที่ตัวเองต้องการ ใช้นิ้วชี้เรียวจิ้มไปยังภาพที่ขยับอยู่บนกระดาษรายการอาหาร เมื่อทำหน้าที่เสร็จแล้วใครอีกคนจึงเดินจากไป และเพราะเหตุนั้นหญิงสาวจึงกลับมาต่อฝีปากกับคนตรงหน้าอีกหน

"งั้นเราก็ไม่ใช่ทั้งมนุษย์ทั้งเทพสิเนี่ย อยู่ด้วยกันมาตั้งหมื่นสองพันปีแล้วยังไม่เห็นเบื่อเลยสักนิด" เสียงหวานกล่าวตอบประโยคเมื่อครู่ที่โดนบริกรขัด เรียกให้เฟิงฮว๋าจิ๊ปากออกมาอย่างไม่รู้จะสู้ยังไง และยิ่งเธอไล่บี้ คนตัวสูงก็ยิ่งแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจนว่ากำลังรู้สึกเช่นไร

"หรือนายเบื่อ"

"ใช่ ฉันเบื่อเธอแล้ว" ตอบออกมาแบบนั้น แต่ร่องรอยริ้วสีแดงที่พาดผ่านหน้าแก้มกลับทำให้อีกฝ่ายน่าเอ็นดูจนโกรธไม่ลง ต่อให้เขาจะไม่ได้เบื่อกันจริงก็เถอะ แต่ถึงยังไงคำพูดมันก็มีผลกับใจนี่นา แล้วนี่อะไรกัน เธอกำลังน้อยใจงั้นเหรอ ดูไม่สมกับเป็นไป๋หลินหลินเลยสักนิด หญิงสาวสะบัดหน้าไปมาท่ามกลางสายตาของเฟิงฮว๋าที่จับจ้อง ต้องการไล่ความรู้สึกไร้สาระไร้ที่มาให้หายไป ใครอีกคนกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งอึก ทำท่าว่าจะพูดอะไรออกมาบางอย่าง แต่สุดท้ายแล้วก็เลือกที่จะนิ่งเงียบตามเดิม

ในระหว่างการรอออเดอร์ที่สั่งไป อยู่ดี ๆ ทั่วทั้งโต๊ะก็ประสบเข้ากับภัยความเงียบ ไมร่าเงียบเพราะกำลังตีกับความรู้สึกข้างในใจ ไม่อยากทำตัวงี่เง่าเพราะเรื่องแค่นี้ แม้ความสัมพันธ์ของเธอและแบรนเดอร์ มันจะคืบหน้าไปอย่างก้าวกระโดดแล้วก็ตามที ส่วนใครอีกคนก็ทำท่าอึกอัก สายตาแสดงออกถึงความรู้สึกผิดอย่างปิดไม่มิด

"ขอโทษนะคะ พอดีมาคนเดียว ขอนั่งด้วยคนได้ไหม" และในตอนนั้นเอง เสียงใสเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา เมื่อหันมองไปตามที่มาก็พบเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาสะสวย แม้ส่วนสูงจะพอ ๆ กับเธอ แต่ถึงอย่างนั้นสัดส่วนก็ชัดเจนกว่ามาก ไม่รู้ทำไม อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกโมโหขึ้นมา

คนตัวสูงมองเธอเป็นการขอความช่วยเหลือ หญิงสาวรู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องการสื่อว่าอะไร เฟิงฮว๋าอยากให้ไมร่าเป็นคนให้คำตอบกับประโยคคำถามเมื่อครู่นี้ ทั้ง ๆ ที่หญิงสาวแปลกหน้ากำลังจ้องหน้าเขาอยู่ ไม่ใช่เธอ ชายหนุ่มอึกอัก เผลอสบตาเข้ากับผู้มาใหม่ด้วยความบังเอิญ ร่างบางคนนั้นทำหน้าออดอ้อนราวต้องการที่นั่งตรงนั้นมากจริง ๆ

"เอ่อ… ก็ได้ครับ" ว่าละ หลินหลินได้แต่นึกหงุดหงิดในใจ จะว่าใครก็ไม่ได้เพราะเธอเป็นฝ่ายที่ไม่ให้คำตอบเอง

"ขอบคุณนะคะ" หญิงสาวกล่าวพลางนั่งลงที่ข้างสัตว์เทพของเธอ

"มารับประทานอาหารกันเหรอคะ เราเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก ไม่ทราบว่ามีเมนูอะไรอยากแนะนำไหมคะ" ใช้คำว่าเพิ่งมาที่นี่กันเหรอคะ แต่กลับมองหน้าแบรนเดอร์เพียงคนเดียว ไมร่าได้แต่มองเบนไปทางอื่น เท้าคางลงกับโต๊ะราวกับมองภาพสองคนตรงหน้าเป็นอากาศ

"ไม่ทราบครับ ผมก็เพิ่งจะมาที่นี่เป็นครั้งแรกเหมือนกัน ถ้าอยากได้คำแนะนำก็ถามแฟนผมดูสิครับ" ไมร่าไม่คิดจะหันกลับไปมองใครอีกคนเลยแม้แต่น้อย ถ้าคำที่เขาใช้ไม่ใช่คำนั้น หลินหลินรีบหันขวับกับมาจดจ้องไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายทันที และเหมือนว่าร่างสูงจะรอจังหวะนั้นอยู่ก่อนแล้ว เมื่อพบว่าหญิงสาวหันกลับมาสนใจ เฟิงฮว๋าก็ลุกขึ้นเปลี่ยนที่นั่งจากฝั่งตรงข้ามของเธอ มาเป็นด้านข้างติดกันทันที

"เครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้วครับ" ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรกลับไป บริกรที่เคยรับออเดอร์ของเธอก็เดินกลับมาพร้อมสิ่งที่เธอสั่ง หญิงสาวยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ ได้แต่คิดกับตนเองว่าอย่างนี้สิ ถึงจะเรียกว่ามาถูกเวลา ไม่ใช่เหมือนเมื่อครู่

"ขอบคุณค่ะ" เธอกล่าวตอบ โค้งหัวให้ผู้ให้บริการเล็กน้อยอย่างมีมารยาท ก่อนจะหันกลับมาสบตาหญิงสาวแปลกหน้าอีกครั้ง เธอยกยิ้มด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ พลางดันแก้วเครื่องดื่มอีกแก้วที่ไม่ใช่บัตเตอร์เบียร์ไปตรงหน้าของใครอีกคน

"ดิฉันว่าเมนูนี้ก็ไม่เลวนะคะ ลองดูสิ" ไมร่าเอ่ย สบตากับคนตรงข้ามนิ่ง และเหมือนว่าใครอีกคนจะรู้ว่าเครื่องดื่มในแก้วมันคืออะไร ดูก็รู้แล้วว่าไม่ได้มาร้านนี้เป็นครั้งแรก แล้วสุดท้ายคนตรงหน้า ก็ไม่สามารถต้านทานแรงกดดันจากสายตาของไมร่าได้อีกต่อไป ร่างบางยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจรดริมฝีปาก ก่อนจะกลืนมันลงคอไป หลังจากนั้นจึงพยายามปั้นหน้าให้ปกติที่สุดแล้วระบายยิ้มออกมา ในทีแรกเธอกะว่าจะให้เฟิงฮว๋าลองชิมน้ำมะนาวลิ้นผูกเสียหน่อย แต่ใช้มันไปแบบนี้ก็ไม่แย่เหมือนกัน

"งั้นเราไปก่อนนะคะ ขอบคุณที่แนะนำค่ะ อร่อยมากเลย" ใครอีกคนกล่าว รอยยิ้มที่ไปไม่ถึงตาส่งผลให้ไมร่าทำแบบเดียวกันกลับไป

และเมื่ออีกฝ่ายเดินจากไปแล้ว จิ้งจอกขาวจึงยกแก้วบัตเตอร์เบียร์ที่ตนชอบขึ้นกระดกอย่างหงุดหงิด หากอยู่ในแดนเซียนป่านนี้เก้าหางของเธอคงโผล่ออกมาให้ได้เห็นแล้ว สาเหตุก็เนื่องมาจากอารมณ์แปรปรวน

ความเงียบโรยตัวเข้าครอบงำบรรยากาศอีกครั้ง เฟิงฮว๋าทำเพียงแค่หยิบแก้วบัตเตอร์เบียร์ ที่เจ้านายของตัวเองดื่มแล้วไปดื่มอีกต่อหนึ่ง ไมร่าทำเพียงแค่หันไปมองหน้าอีกฝ่าย ฉีกยิ้มให้เหมือนที่มักเกิ้ลชอบเรียกกันว่ายิ้มธุรกิจ จดจ้องอีกฝ่ายอยู่อย่างนั้นจนใครอีกคนวางแก้วเครื่องดื่มลง แล้วเอ่ยคำพูดออกมา

"ขอโทษครับ" ร่างสูงว่า สายตาสะท้อนความรู้สึกผิดอย่างชัดเจน ในตอนนี้อีกฝ่ายแทบจะไม่ใช่หงส์หยกแล้ว แต่เป็นเพียงหมาใหญ่ที่ถูกเจ้าของโกรธแต่เพียงเท่านั้น ความจริงแค่เพียงเท่านี้เธอก็หายโกรธแล้ว แต่ก็อยากจะแกล้งอีกฝ่ายต่อไปเสียหน่อย

"ขอโทษเรื่องอะไรเหรอคะ ไม่เห็นรู้เลย" เธอตอบกลับ ใช้คำลงท้ายแบบสุภาพเหมือนเช่นที่อีกฝ่ายใช้ เท้าคางมองร่างสูงกว่าอย่างอยากรู้ว่าอีกคนจะว่ายังไง

"ขอโทษที่บอกว่าเบื่อ ขอโทษที่ให้ผู้หญิงอื่นมานั่งด้วย" แบรนเดอร์ว่า ก่อนจะทำหน้าหงอกว่าเดิมอย่างน่าเอ็นดู ไม่รู้แล้วว่าตอนนี้หางใครจะโผล่มาก่อนกัน ถ้ามีหางจริงคงหางตกแล้วมั้งขนาดนี้

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณที่ขอโทษนะ" หญิงสาวจบเรื่องราวไว้เพียงแค่นั้น ก่อนจะระบายรอยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เธอวางมือลงไปบนศีรษะของอีกฝ่ายพลางลูบไปมาเบา ๆ เรียกสายตาที่บ่งบอกว่ามากเกินไปกลับมาอย่างน่าขัน

"ว่าแต่เราเป็นอะไรกันเหรอถึงให้ผู้หญิงอื่นมานั่งด้วยไม่ได้ …อ๋อ เป็นแฟน งั้นวันนี้แฟนพาไมร่าชอปปิงหน่อยนะคะ" เอ่ยอย่างกระตือรือร้น ท่าทางดี๊ด๊าที่เธอแสดงออกส่งผลให้ชายหนุ่มได้แต่ส่ายศีรษะไปมาเบา ๆ กับความซนนั้นของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นหลินหลินก็ไม่ได้แสดงทีท่าว่าจะหยุดการเล่นโรลเพลย์บทบาทนี้ลง ร่างบางจ่ายเงินให้กับพนักงานคนเดิม หลังจากนั้นจึงดึงแขนคนตัวสูงกว่าให้เดินตามไปด้วยกัน เอาล่ะ วันนี้คงสนุกกว่าที่คิดซะแล้ว

▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔▔
โรลเพลย์ในโรลเพลย์ หลินหลินการละคร เริ่ม!

Myra Lamour Alliyana Bai ❀ #CCCCFF
NPC Brandder Blaze Tweedle - Huang Fenghuo ❀ #EAECEE
NPC ❀ #FFFFFF

[Ryutaro Kamiya]

Leaky Cauldron ร้านหม้อใหญ่รั่ว

. . .

ใกล้ถึงเวลานัดเจรจากับผู้บริหารใหญ่ ผู้ควบคุมธุรกิจวงการบันเทิง ละคร ซีรีส์ และภาพยนต์จากทุกประเทศในแถบเอเชียตะวันออก ที่ใครอื่นไม่มีทางรู้เช่นโลแกนเป็นแน่ ว่าขาใหญ่ผู้นั้นเองก็มีสายเลือดผู้วิเศษอยู่ในตัว การที่ได้คุยงานจากโลกมักเกิ้ลในสถานที่ที่เต็มไปด้วยพ่อมดแม่มด แถมยังได้จิบบัตเตอร์เบียร์ไปพลางๆนั้น สามารถป้องกันความลับไม่ให้รั่วไหลไปถึงพวกคนธรรมดาได้ดีทีเดียว
“ยังไม่ถึงหรอครับ อ่า… ไม่เป็นไรอั๊วเข้าไปนั่งรอก่อนได้” เมื่อปลายสายเล่าถึงสภาพการจราจรที่ติดขัดจบ ก็เป็นหน้าที่ของนักแสดงมืออาชีพแบบเขา ที่ต้องเข้าไปนั่งชิลๆรอในร้านหม้อใหญ่รั่ว
“ก็บอกว่าไม่รับแล้วไง ทำไมถึงได้ซี้ซั้วไม่หยุด?” เสียงของเจ้าของร้านอย่างแฮนนาห์ ตะโกนลั่นหลังจากที่ทางการของโลกมักเกิ้ล ได้ส่งแรงงานมาทำงานที่ร้าน สังเกตจากสีหน้าของเธอแล้ว ก็คงจะกังวลเรื่องสายเลือดกระมัง แถมร้านนี้ก็ไม่เคยเปิดรับให้พวกมักเกิ้ลเข้ามาเลยด้วยซ้ำ
สายตาของหญิงวัยกลางคนเข้ามาสบเข้ากับโลแกนพอดี ก่อนที่ขนาดตัวสูงชะลูดของโลแกน จะถูกลากเข้ามายืนประกบกับเธอ “นี่ เด็กเสิร์ฟของร้านนี้ เห็นชัดแล้วใช่ไหมว่าไม่มีตำแหน่งว่างน่ะ?” หลังจากที่ผู้เป็นเจ้าของร้านมอบสรรพนามอันรวบรัดใส่ ก็ทำเอาชายหนุ่มจากตระกูลหวางถึงกับมองสารรูปตัวเอง เด็กเสิร์ฟ? เขาเนี่ยนะจะมาเป็นเด็กเสิร์ฟ
คุณนายแฮนนาห์ได้หันหลังกลับเข้าไปในร้าน ก่อนจะออกมาด้วยผ้ากันเปื้อนสีดำ และสวมใส่เข้ากับตัวของโลแกนแบบลวกๆ พร้อมเสียงกระซิบที่เขาเองก็ฟังไม่ค่อยถนัดว่า (ช่วยทีเถอะหนุ่ม ฉันไม่อยากมีปัญหา) ถึงความเป็นจริงจะไม่ค่อยสมเหตุสมผล แต่สัญชาตญาณนักแสดงมืออาชีพ ที่ใช้บริการร้านหม้อใหญ่รั่วมาหลายทศวรรษ ก็ทำให้โลแกนเรียนรู้สถานการณ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
เหมือนโชคจะเข้าข้าง โลแกนเหลือบไปเห็นลูกค้าคู่สามี-ภรรยา ที่มองจากการแต่งตัวก็รู้ได้ทันทีว่าไม่ใช่มักเกิ้ล กำลังกล้าๆกลัวๆแถมไม่กล้าเดินเข้าร้าน เพราะตำรวจท้องที่นั้นยืนบังหน้าประตูเต็มไปหมด “อิรัชชัยมาเสะ! คุณลูกค้ามากันกี่ท่านครับ?”
ทั้งเจ้าของร้าน ทั้งตำรวจ ทั้งแรงงานตาดำๆงงเป็นไก่ตาแตก แต่โลแกนแอบเห็นว่าแฮนนาห์เอง ก็ตีเนียนเล่นละครชีวิตไปกับเขาอยู่ “ครับสองท่านนะครับ เชิญทางนี้เลยครับ วันนี้มีโปรโมชั่นสำหรับบัตเตอร์เบียร์ด้วย สนใจรับทั้งสองแก้วเลยมั้ยครับ?” โลแกนยังคงสวมบทบาทต่อไป ก่อนจะเอาตัวรอดด้วยการพาลูกค้าเข้าไปในร้าน ท่ามกลางสายตาจับผิดของเหล่าเจ้าหน้าที่
ชายหนุ่มมองไปที่หน้าร้านอีกครั้ง ก็ยังเห็นว่าไม่มีใครกลับไป ทำให้เขาต้องเล่นละครแบบนี้ต่อแบบช่วยไม่ได้ โลแกนหยิบเมนูอาหารมาให้ ก่อนจะตีเนียนช่วยพนักงานคนอื่นๆเก็บโต๊ะ เช็ดโต๊ะ ถูพื้น รวมไปถึงยกอาหารมาเสิร์ฟ ใช้เวลาสักพัก กว่าพวกนั้นจะหายสงสัยแล้วถึงค่อยขึ้นรถตำรวจกลับกันไป
“ไหนๆก็ใส่ผ้ากันเปื้อนแล้ว ทำต่อไปสิ เห็นเขาบอกว่าจะมีตรวจสองรอบ” แฮนนาห์ อับบอตกลับเข้ามาในร้าน แล้วเดินผ่านตัวโลแกนขึ้นบันไดอย่างสบายใจ
“ห๊าา จบแล้วเจ๊ เอาดาราหนังดังมาแกง โอ้ยจะสิ้น”

#FF7800 Logan Wang
#FFFFFF Hannah Abbott (NPC)

คุณ Ryutaro Kamiya ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Sep 4 2023, 01:24 PM

[Ohm Lee]

Mission 1

หลังจากจากเข้ามายังตรอกไดแดกอนที่มีทั้งนักเรียนและพ่อมดแม่มดมากมายที่กำลังเดิน
พรุกพร่านบรรยากาสที่แสนคึกคักวุ่นวาย

ohm lee ที่สวมชุดมักเกิลได้เดินเข้าไปยังร้านแห่งหนึ่งซึ่งเป็นร้าน
ขายชุดเสื้อคลุมของพ่อมด แล้วมีเสียงชายผู้หนึ่งเรียก
' พ่อหนุ่มจะรับเสื่อคลุมแบบไหนดี ' ohm leeได้หันไปมองตามเสียงเรียกทันที แล้วตอบกลับไปว่าขอเดิน
ดูก่อนได้มั้ยครับ ' ได้สิเธอเลือกเสื้อคลุมใด้แล้วให้มาบอกนะ'

" ครับ" หลังจากสิ้นเสียงพนักงานของร้าน ohm leeเขาได้เดินเลือกเสิ้อคลุมอยู่นาน แล้วเขา
ก็ได้พบเสื้อคลุมสีเขียวอยู่ชุดหนึ่งเขาชอบเสื่อคลุมชุดนี้มาก เขาจึงหยิบแล้วเดินไปหา
เจ้าของร้าน นี้ครับราคาเท่าไรครับ ' 400 เกลเลียนครับพ่อหนุ่ม' ohm leeได้ยื่นเงินให้พ่อค้า
แล้ว นำเสื้อคลุมมาลองสวมใส่ดู "เอดูดีเหมือนกันนี้" เขากล่าว ก่อนเดินทางไปร้านหม้อใหญ่รั่ว

...ณ ร้านหม้อใหญ่รั่ว

บรรยากาศตกแต่งไปด้วยไฟหลากสี มีการจุกพรุฉลองอย่างยิ่งใหญ่

ohm leeเขาได้เดินมาถึงหน้าร้านซึ่งมีเหล่าพ่อมดแม่มดเดินเข้าอกกจากร้านไม่ขาดสาย

ohm leeจึงเดินเข้าไปถามพนักงานร้าน "ว่ามีโต็ะว่างมั้ย " เจ้าของร้านได้พาเดินมาที่
มุมหนึ่งซึ่งเป็นโต็ะหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงข้างสวนดอกไม้ เมื่อได้โต็ะนั่งแล้ว

ohm leeจึงเรียกพนักงานมา ' จะสั่งอาหารหรือเครื่องดื่มอะไรดีครับ' พนักงานกล่าว

ohm leeจึงสั่ง บัตเตอร์เบียร์ 1 แก้วและอาหารอีดสองสามอย่าง

หลังจากพนักงานเอา ของที่สั่งมาส่งให้แล้ว

ohm leeจึงได้บอกพนักงานของร้านมาเช็คบิล

พอพนักงานมาเช็คบิลเสร็จ ohm leeจึง ออกเดินทางจากร้านกลับบ้าน ทันที

ohm lee #99FF99
NPC เจ้าของร้านขายสื้อคลุม #FF0000
NPC พนักงานร้านหม้อใหญ่รั่ว #F5DEB3

[Hwang Pyeonjae]

ลมอะไรก็ไม่รู้หอบเขามายังร้านหม้อใหญ่รั่ว ถึงเเม้ว่าชื่อของมันจะฟังดูเเปลกประหลาดไปหน่อย เเต่ก็ต้องยอมรับเลยว่าที่นี้มีบัตเตอร์ที่อร่อยที่สุดในตรอกไดเเอกอนเเห่งนี้ พยอนเเจไม่ลังเลที่จะเข้าไปข้างในร้านหวังจะหาอะไรบรรเทาอาการเหนื่อยล้า จากเหตุการณ์วิ่งไล่จับระหว่างเขากับโยลันดา

ทันทีที่เข้าไปข้างในร้าน กลิ่นอายบางอย่างของร้านหม้อใหญ่ตบเข้าที่จมูกของเขาอย่างจัง สูบดมเข้าไปเต็มปอดก่อนจะค่อยๆผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ กลิ่นเฉพาะของที่นี้ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย ความเหนื่อยที่สะสมไว้ค่อยๆบรรเทาลง

เขามองหาที่ว่างที่พอจะว่างให้เด็กหนุ่มวัยรุ่นอย่างเขาได้นั่งพัก เพราะลูกค้าที่เข้าออกร้านอยู่ตลอดบวกกับพนักงานที่มีจำนวนจำกัด จึงไม่น่าจะมีคนว่างคอยมาต้อนรับลูกค้าใหม่ที่กำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบากกับการหาที
่นั่ง เเต่ถึงอย่างงั้นเขาก็หาที่นั่งได้โดยตัวเอง โต๊ะที่เขานั่งนับว่าเป็นมุมที่เขาชอบที่สุดเพราะติดกับหน้าต่างของร้าน ทำให้เขามองสามารถมองเห็นผู้คนที่กำลังเดินสัญจรไปมาอยู่ข้างนอก

เขานั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ดูผู้คนมากมายเดินไปมา ปล่อยให้เวลาเดินไปเรื่อยๆโดยไม่สั่งอะไร เเค่อยากจะนั่งพักก็เเเค่นั้น

เขารู้สึกว่าตัวเองนั่งนานเกินพอเเล้ว ไม่อยากจะนั่งกันที่ใครโดยการไม่สั่งอะไรเลย เขากลับมาสนใจข้างในร้านอกีครั้ง ไม่รู้จะเรียกใครดีทุกคนดูมีไรต้องทำล้นมือไปหมด เขายกมือขึ้นเหนือหัวเเต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากใครเลยก็ตาม ความไม่พอใจเล้กน้อยถูกเเสดงออกผ่านทางสีหน้า

ล้มเลิกความพยายามที่จะเรียก เขาก้มไปหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าออกมา กระดาษเเผ่นหนึ่งบวกกับปากการูปหมา บรรจงเขียนสิ่งที่ต้องการลงไปในหน้ากระดาษ ไม่ลืมที่เขียนโต๊ะที่ตัวเองนั่งตบท้ายไปด้วย เเล้วส่งมันให้เด็กเสิร์ฟหนุ่มที่ดูเหมือนจะว่างที่สุดเท่าที่เขาจะหาได้เเล้ว โดยใช้คาถาเคลื่อนย้ายที่ได้เรียนมา



#6495ED Hwang PyeonJae
✧ MCCARTHY UNIVERSE ✧

คุณ Hwang Pyeonjae ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Sep 3 2023, 09:58 PM

[Wynn Blaze]

Mission 1

หากไม่นับว่านี่เป็นช่วงใกล้เปิดภาคการศึกษา การเดินทางมายังร้านหม้อใหญ่รั่วของชายหนุ่มตระกูลเบลซ คงเป็นเรื่องที่พบเจอได้ไม่บ่อยนัก เนื่องด้วยเขาค่อนข้างเป็นคนติดบ้าน และไม่ค่อยได้ออกมาในพื้นที่ที่มีคนวุ่นวายหรือพลุกพลานมากเท่าไหร่นัก แต่ในวันนี้เขาจำต้องพาตัวเองออกจากที่พักเพื่อเดินทางไปยังตรอกไดแอกอน ซื้อของเตรียมพร้อมสำหรับภาคการศึกษาใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้น แม้เขาจะไม่ได้อยู่ในสถานะนักศึกษาแล้วก็ตาม
และคงเป็นโชคดีของวินที่ในวันนี้ปริมาณคนในร้านไม่ได้หนาแน่นมากนัก เพราะงั้นเขาถึงมีโอกาสได้จับจองที่นั่งบริเวณริมขอบหน้าต่าง ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ดูแล้วน่าจะมีความเป็นส่วนตัวมากที่สุดในร้าน เมื่อเทียบกับบริเวณอื่น เนื่องจากขนาดของร้านที่ดูจะคับแคบ เมื่อเทียบกับจำนวนของผู้เข้ามาใช้บริการในแต่ละวัน และยังไม่รวมถึงเหล่าผู้วิเศษ ที่ใช้เป็นทางผ่านสำหรับการเดินทางไปยังตรอกไดแอกอน
แก้วใบใสที่ภายในบรรจุด้วยบัตเตอร์เบียร์ ถูกวางเสิร์ฟลงบนโต๊ะไม้ตัวเก่าของร้าน ก่อนมือเรียวของชายหนุ่มจะยกมันขึ้นจรดลงบนริมฝีปาก ลิ้มรสชาติที่แสนคุ้นเคย เพราะไม่ว่าเขาจะเดินทางมายังที่แห่งนี้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองไม่ให้สั่งเมนูเดิมนี้ได้
ทว่ายังไม่ทันที่ของเหลวในแก้วจะหมดลง ร่างสูงของเซนต์ฌาริสก็ปรากฎขึ้นบริเวณทางเข้าหน้าร้าน เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดลงเมื่อเจอคนรู้จัก พร้อมกับการเอ่ยทักด้วยท่าทางกวนประสาท อยากให้คนอื่นเห็นด้านนี้ของมันจริง ๆ
Xencharlys Wildsmith
คิ้วเส้นสวยกระตุกทันทีที่ได้ยินประโยคแรกที่อีกคนเอ่ยปาก พร้อมด้วยท่าทางประหลาดที่ทำให้ชายหนุ่มถึงกับต้องกรอกตาโดยอัตโนมัติ และถ้าเป็นไปได้เขาอยากขอปาแก้วใส่ใบหน้ากวนประสาทนั้นสักครั้ง
ทว่ายังไม่ทันที่วินจะได้เอ่ยปากกร่นด่าอีกคนกลับไป เขากลับนึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่อยากจะมอบให้อีกฝากมากเสียจนไม่อาจควบคุมสีหน้าไว้ได้ จึงเปลี่ยนใจตอบกลับประโยคนั้นด้วยการหยิบยื่นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้อีกคน พร้อมรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบริเวณมุมปาก
“นั่งดิ เดี๋ยวไปสั่งเครื่องดื่มให้”
หลังพูดจบวินไม่ได้รอให้อีกฝ่ายตอบกลับ เขาลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะที่นั่งอยู่ทันที ก่อนจะเดินตรงไปยังบริเวณเคาน์เตอร์ เพื่อสั่งเครื่องดื่มให้กับผู้ที่พึ่งมาถึงไม่นาน
“น้ำมะนาวลิ้นผูกที่นึง โต๊ะด้านในสุดด้านนู้นครับ” วินสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานก่อนจะชี้นิ้วตรงไปยังโต๊ะที่เขาพึ่งลุกออกมาเมื่อครู่ และเมื่อเห็นว่าพนักงานพยักหน้ารับออเดอร์ของตนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถึงได้เดินกลับไปยังโต๊ะเดิมที่นั่งอยู่
ในที่สุดออเดอร์เมื่อครู่ที่สั่งไว้ก็ถูกเดินมาเสิร์ฟที่โต๊ะ วินเลื่อนมันไปไว้ตรงหน้าอีกคน และเมื่อเห็นถึงสีหน้าที่ดูไม่ค่อยไว้ใจของอีกฝ่ายที่ส่งมา เขาจึงจำต้องใช้ความสามารถพิเศษของตนในการสร้างคำพูดหว่านล้อม ให้อีกคนที่นั่งอยู่ตรงหน้านี้ยอมรับเครื่องดื่ม และยกมันขึ้นจรดลงบนริมฝีปาก
ทันทีที่เครื่องดื่มอึกใหญ่แล้วไหลลงสู่ลำคอของเซนต์ ใบหน้าเหยเกก็ปรากฏขึ้นพร้อมคำด่าที่ถูกส่งมา แต่อีกฝ่ายที่ถูกพ่นคำด่าใส่นั้นกลับกับพึงพอใจจนหัวเราะร่วน
Xencharlys Wildsmith

#998877 ✦ Wynn Blaze
#93BDE6 ✦ Xencharlys Wildsmith
การใช้ความสามารถพิเศษนี้ได้รับความยินยอมจากเจ้าของตัวละครแล้ว



คุณ Wynn Blaze ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Sep 4 2023, 12:01 PM