[RPG] Leaky Cauldron | ร้านหม้อใหญ่รั่ว ตัวเลือก

[Narrator]

Leaky Cauldron

เมื่อคุณถามพ่อมดขาประจำถึงร้านอาหารดี ๆ สักร้านในตรอกไดแอกอน หนึ่งในนั้นย่อมมีร้านหม้อใหญ่รั่วติดอันดับต้น ๆ อยู่แน่นอน ร้านหม้อใหญ่รั่วเป็นผับเก่าแก่ที่สุดในกรุงลอนดอน ตั้งอยู่ระหว่างร้านหนังสือและร้านแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส ตัวร้านมีขนาดเล็กซอมซ่อแต่ดูน่าอบอุ่น น่าเสียดายที่มักเกิ้ลไม่มีโอกาสได้มาเยือน แม้ว่าพวกเขาจะสัญจรไปมาบนถนนสายนี้อยู่เป็นนิจ ทว่าในสายตาของมักเกิ้ลนั้น ก็จะพบเพียงแค่ความว่างเปล่าราวกับมันไม่เคยมีอยู่เลย

ร้านหม้อใหญ่รั่วคือแหล่งชุมนุมพ่อมดแม่มดยอดนิยมที่ปลอดภัย เหมาะที่จะติดตามหรือหาข่าวคราวต่าง ๆ ในโลกเวทมนตร์ ชั้นล่างเป็นบาร์สาธารณะ เลยถัดไปเป็นห้องนั่งเล่นส่วนตัว มีโต๊ะและเก้าอี้เพียงเล็กน้อย ชั้นบนมีห้องนอนสองสามห้อง ใช้สำหรับนักเดินทางที่ต้องการพักค้างคืนในระยะหนึ่งหรือใช้หลบภัยได้ ด้านหลังของร้านเปิดออกสู่ลานเล็ก ๆ ต้อนรับลมเย็น และเมื่อแตะกำแพงอิฐด้านหลังของร้านหม้อใหญ่รั่วอย่างถูกต้อง ก็กลายจะเป็นเส้นทางที่ใช้พาไปสู่ตรอกไดแอกอน


กติกา

1. กระทู้นี้เป็นพื้นที่โรลเพลย์ส่วนกลางสำหรับทุกคน ผู้ที่ไม่ได้ลงทะเบียนตัวละครสามารถโรลเพลย์ได้ โดยยึดชั้นปี กลุ่มที่สังกัด หรือตำแหน่งอาชีพตามความเป็นจริง และไม่ใช้อิมเมจและโค้ดสีซ้ำกับในระบบโรลเพลย์
2. โรลเพลย์ให้มีความยาวโพสต์ขั้นต่ำ 150 คำ (Microsoft Word) ต่อโพสต์
3. ยึดระเบียบการโรลตามกฎการเล่นโรลเพลย์
4. พื้นที่นี้เป็นส่วนหนึ่งของเส้นเรื่อง Hogwarts :.The Story of Magic (อิงตามประวัติตัวละคร)

เปิดให้โรลเพลย์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

⟵ ตรอกไดแอกอน ร้านสัตว์วิเศษ

N/A ⟶

[Perona]

Leaky Cauldron
(ย้อนเวลา)
Lady Carrington ꒱˚ ༘


'ที่นี่เหรอร้านหม้อใหญ่รั่ว?'

หญิงสาวร่างสูงโปร่งยกยิ้มแห้งเมื่อพาตัวเองมาเยือนยังหน้าร้าน ซึ่งเป็นทางเชื่อมไปยังตรอกไดแอกอน อันเป็นเป้าหมาย เสียงดังอื้ออึงของเพลงช่วงเทศกาลที่เปิดในละแวก คลอเคล้ากับเสียงผู้คนชวนให้ปวดหัวมากพอ ๆ กับจำนวนชีวิตของคนที่หลั่งไหลเข้ามาเรื่อย ๆ

ถึงจะไม่สบอารมณ์ แต่สุดท้ายก็กลั้นใจก้าวเข้าไปในร้านตามกระแสของผู้คน ผิวขาวกระจ่างใสและเส้นผมนุ่มสลวย ในตอนนี้ถูกคลุมไว้ด้วยฮู้ดตัวยาว เจตนาชัดเจนว่าต้องการปกปิดตัวตนจากสายตาใคร เพราะหากเป็นเพโรน่าในเวลาปกติ คงไม่มีทางที่เลดี้แห่งแคริงตันจะแต่งตัวจืดชืดแบบนี้มาเดินเตร็ดเตร่ให้ใครได้เห็น ขณะใช้สายตากวาดมองไปทั่วร้านพลางนึกถึงสิ่งที่ 'เนล' เพื่อนสนิทของเธอได้กำชับเอาไว้ ไม่นานเธอก็พาร่างของตัวเองมุ่งไปยังลานกว้างหลังร้านอย่างรวดเร็ว

"อะไรแล้วนะ ใช่ ถังขยะ" ริมฝีปากบางระเรื่อพึมพำเมื่อหลบผู้คนออกมาได้ ถึงจะรู้ว่าต้องทำสิ่งใดในขั้นตอนต่อไป แต่เธอกลับจมจ่อมอยู่ที่ตำแหน่งถังขยะหน้ากำแพงอย่างใช้ความคิดอยู่พักใหญ่ หรือจะให้อธิบายตามตรง วิธีการไปยังตรอกไดแอกอนแบบนี้ มันค่อนข้างที่จะไม่เข้าท่าสำหรับเธอสักนิด ถึงจะมีประโยคที่เคยได้ยินมาว่า เกิดมาครั้งหนึ่งก็ต้องลองทำอะไรใหม่ ๆ ที่ไม่เคยทำบ้างก็ตามที

"หลบหน่อยสิคุณ" แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรใหม่ ๆ ที่ว่า เสียงทุ้มปริศนาจากชายแปลกหน้าคนหนึ่งกลับกล่าวขึ้นมาเสียก่อน

คิ้วเรียวขมวดมุ่นทันทีเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของเสียง หากจำไม่ผิด คราวก่อนที่ไปเดินช็อปปิ้งแถว ๆ ห้างหรูในลอนดอน เธอได้บังเอิญชนกับคนผู้หนึ่ง แต่ไม่ยักจำได้ว่าคน ๆ นั้นจะพูดได้

"นาย...ไม่ได้เป็นใบ้หรอกเหรอ" คงเป็นประโยคทักทายที่แปลกที่สุดแห่งปีสำหรับคนทั้งคู่ แต่ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คงไม่มีคำไหนที่เหมาะไปมากกว่านี้แล้ว นี่ไม่เท่ากับว่าก่อนหน้านี้เขาแกล้งไม่ตอบคำถามเพื่อหนีความผิดของตัวเองหรอกหรือไง

"?" เขาเอียงคอเล็กน้อยด้วยสงสัย จริงอยู่ที่รูปลักษณ์ของเธอจะต่างไปจากเมื่อก่อนบ้าง ไม่เหมือนกับอีกคนที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงยังไงในตอนนั้น ตอนนี้ก็ยังคงยุ่งเหยิงได้มากกว่า แต่งตัวก็ออกจะ...เรียบเกินไป เหมือนประเภทคนไร้บ้านที่เธอเคยได้ยินและพบเห็นได้บ้างตามท้องถนน

"ฉันเอง ที่นายเดินชนวันนั้นไง" เพโรน่าเลิกให้ความสนใจกับสภาพของเขา หมวกจากฮู้ดที่สวมอยู่ถูกเปิดออก เผยให้เห็นดวงหน้าที่ถูกแต่งแต้มบาง ๆ อย่างชัดเจน ถึงจะไม่ค่อยชอบให้ใครเห็นตัวเองในสภาพนี้ แต่สำหรับ(อดีต)ชายหนุ่มน่าสงสารและน่าเห็นใจเพราะ(เคยคิดว่า)พูดไม่ได้ เพโรน่าจึงไม่ถือสาเลยสักนิด

ท่าทีของเขาดูแปลกใจเล็กน้อยในครั้งแรกที่ละสายตาออกมามาจากกำแพง จากความแปลกใจก็เริ่มแปรเปลี่ยนมาเป็นสายตาที่ตรวจสอบเธออย่างเปิดเผย ไม่นานร่างสูงกว่าก็แค่นหัวเราะออกมาจากลำคอทั้งอย่างนั้น พฤติกรรมชวนให้หงุดหงิดนี้ทำเอาเพโรน่าที่กำลังจะเปิดปากถึงกับพูดไม่ออก

"มาที่นี่เป็นครั้งแรกหรือไง" เหมือนเขาจะยังจดจำใบหน้าของเธอได้ และเพราะคำถามห้วน ๆ แบบนี้คงไม่ถามกับคนที่เพิ่งเจอกันในครั้งแรกหรอกมั้ง... คิดอีกทีก็คงจะเป็นไปได้สำหรับคนตรงหน้า

"...ใช่" ตอบออกไปก่อนจะสังเกตเห็นไม้กายสิทธิ์ในมือของคนที่เพิ่งเอ่ยถาม และเพิ่งฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าพักนี้ตัวเองคงเหม่อนึกถึงเรื่องอื่นมากเกินไปแน่ ๆ ขนาดที่ลืมคิดว่าทำไมเขาถึงได้มาอยู่ในที่แบบนี้เหมือนกัน

"ในนั้นคงไม่มีอะไรน่าสนใจเท่ากับห้างที่เธอเคยเดิน เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทัน"

"เรื่องของฉันน่ะ แล้วอีกอย่าง ฉันดูเหมือนคนที่มาเดินช็อปปิ้งเล่นแถวนี้หรือไง" สภาพการแต่งตัวแบบนี้ ไม่ว่าใครก็คงจะดูออก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการพาดพิงจากเรื่องที่เคยพบกันในครั้งแรก และตั้งแต่เมื่อกี้แล้วที่เขายังไม่หยุดพูดจาห้วน ๆ กลับมา ทำให้เธอเองก็เผลอตอบเขากลับไปในแบบเดียวกัน

ชาย ‘ไร้นาม’ ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เขาเพียงเดินกลับไปยืนอยู่ในตำแหน่งหน้ากำแพง และใช้ไม้กายสิทธิ์เคาะบนก้อนอิฐที่เรียงรายต่อกัน ชั่วอึดใจหนึ่งอิฐแต่ละก้อนจึงค่อย ๆ ขยับขยายจนเกิดเป็นทางให้ผ่านเข้าไปได้ บรรยากาศภายในตรอกไดแอกอนไม่ได้เกินจากความคาดหมายของเพโรน่าสักเท่าไหร่ และที่ไม่ต่างจากสถานที่ก่อนหน้าที่เพิ่งผ่านมา ก็เห็นจะเป็นผู้คนที่คับคั่งไปแทบจะทั่วทุกตารางนิ้ว

"จากตรงนี้เดินไปเราเรียกมันว่าร้านค้าฝั่งเหนือ มีร้านขายของเบ็ดเตล็ดทั่วไป ตึกสีขาวที่เห็นอยู่ตรงนั้นคือธนาคารกริงกอตส์ ถัดไปเป็นร้านขายอุปกรณ์การเรียนกับสัตว์วิเศษสำหรับนักเรียนฮอกวอตส์ ส่วนทางเดินด้านนั้นพาไปสู่ร้านค้าฝั่งใต้ เป็นที่ตั้งของสำนักพิมพ์โลกเวทมนตร์ ของเก่าแปลก ๆ รวมทั้งร้านขายไม้กายสิทธิ์ ฝั่งใต้มีร้านเกิดใหม่เพิ่มขึ้นอีกหลายร้าน ฉันไม่รู้รายละเอียดมากนักเธอลองเดินไปดูเอาเองแล้วกัน ทั้งหมดก็มีคร่าว ๆ ประมาณนี้" หลังจากที่เพโรน่าได้ฟังน้ำเสียงทุ้มต่ำอย่างชัดเจนมากขึ้น เธอแทบจะไม่เชื่อหูของตัวเองว่า ชายผู้นี้จะยอมเปิดปากสาธยายมันทั้งหมดออกมา

"อ้อ" หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจขณะใช้สายตามองไปตามที่อีกคนชี้ทาง และเมื่อได้รู้รายละเอียดที่มากกว่าการพิจารณาด้วยสายตา สถานที่แห่งนี้ก็นับว่าน่าสนใจมากกว่าที่เห็น

"แต่ขอเตือนไว้อย่าง ห้ามเดินทะเล่อทะเล่าเข้าไปในตรอกน็อกเทิร์นเด็ดขาด เธอไม่เหมาะที่จะเข้าไปในนั้นด้วยเหตุผลทั้งปวง"

"รู้แล้วน่ะ…" เห็นแก่น้ำใจที่พยายามจะช่วยเหลือของอีกฝ่าย เธอจึงเลือกมองข้ามประโยคที่ดูเหมือนกำลังถูกตัดสินตัวเองเป็นกราย ๆ ของเขา ถึงลึก ๆ ในใจจะทวนคำว่าน็อกเทิร์นไว้อย่างขึ้นใจแล้วก็ตามที

"ฉันมีเรื่องต้องไปทำต่อ ขอตัว" ไม่รอให้ได้ร่ำลาหรือกล่าวขอบอกขอบใจใด ๆ รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังของเขาก็ห่างออกไปไกลด้วยขายาว ๆ ทั้งสองข้างนั้นแล้ว

'ช่างเถอะ'



Perona Juracule Carrington #BBAA88
Cariad Sol Hamilton #669999
TUESDAY 2022