[RPG] Leaky Cauldron | ร้านหม้อใหญ่รั่ว |
ยินดีต้อนรับ ( เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก )
[RPG] Leaky Cauldron | ร้านหม้อใหญ่รั่ว |
Aug 19 2023, 01:00 AM
โพสต์
#1
|
|
นักจัดกิจกรรมโรลเพลย์ กลุ่ม : พ่อมดแม่มด โพสต์ : 186 เข้าร่วม : 8-May 11 จาก : Hogwarts :.The Story of Magic หมายเลขสมาชิก : 13,666 สายเลือด : เลือดบริสุทธิ์ เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: -- | ยาว: -- แกนกลาง: -- ความยืดหยุ่น: -- สัตว์เลี้ยง ผู้พิทักษ์ |
Leaky Cauldron เมื่อคุณถามพ่อมดขาประจำถึงร้านอาหารดี ๆ สักร้านในตรอกไดแอกอน หนึ่งในนั้นย่อมมีร้านหม้อใหญ่รั่วติดอันดับต้น ๆ อยู่แน่นอน ร้านหม้อใหญ่รั่วเป็นผับเก่าแก่ที่สุดในกรุงลอนดอน ตั้งอยู่ระหว่างร้านหนังสือและร้านแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส ตัวร้านมีขนาดเล็กซอมซ่อแต่ดูน่าอบอุ่น น่าเสียดายที่มักเกิ้ลไม่มีโอกาสได้มาเยือน แม้ว่าพวกเขาจะสัญจรไปมาบนถนนสายนี้อยู่เป็นนิจ ทว่าในสายตาของมักเกิ้ลนั้น ก็จะพบเพียงแค่ความว่างเปล่าราวกับมันไม่เคยมีอยู่เลย ร้านหม้อใหญ่รั่วคือแหล่งชุมนุมพ่อมดแม่มดยอดนิยมที่ปลอดภัย เหมาะที่จะติดตามหรือหาข่าวคราวต่าง ๆ ในโลกเวทมนตร์ ชั้นล่างเป็นบาร์สาธารณะ เลยถัดไปเป็นห้องนั่งเล่นส่วนตัว มีโต๊ะและเก้าอี้เพียงเล็กน้อย ชั้นบนมีห้องนอนสองสามห้อง ใช้สำหรับนักเดินทางที่ต้องการพักค้างคืนในระยะหนึ่งหรือใช้หลบภัยได้ ด้านหลังของร้านเปิดออกสู่ลานเล็ก ๆ ต้อนรับลมเย็น และเมื่อแตะกำแพงอิฐด้านหลังของร้านหม้อใหญ่รั่วอย่างถูกต้อง ก็กลายจะเป็นเส้นทางที่ใช้พาไปสู่ตรอกไดแอกอน กติกา
เปิดให้โรลเพลย์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ⟵ ตรอกไดแอกอน ร้านสัตว์วิเศษ |
|
|
Dec 31 2023, 04:45 PM
โพสต์
#2
|
|
นักเรียนฮอกวอตส์ปี 2 กลุ่ม : นักเรียนบ้านเรเวนคลอ โพสต์ : 54 เข้าร่วม : 26-September 21 หมายเลขสมาชิก : 58,031 สายเลือด : เลือดผสม เหรียญตรา หีบสัมภาระ ไม้กายสิทธิ์ ไม้: วอลนัต | ยาว: 13" แกนกลาง: เอ็นหัวใจมังกร ความยืดหยุ่น: ดีและนุ่ม สัตว์เลี้ยง |
Leaky Cauldron ทัมเบลินานั่งเอามือกอดอก ดวงตาสีไพลินจ้องมองพี่ชายเขม็ง ตอนนี้ทั้งเธอและคาเรียดกำลังนั่งอยู่ในร้านหม้อใหญ่รั่ว เสียงดังอึกทึกจากคนรายรอบตัว ไม่ได้ช่วยให้สมาธิของเธอละไปจากคนตรงหน้าได้แม้แต่วินาทีเดียว "พี่กำลังปิดบังอะไรฉันอยู่รึเปล่า สารภาพมานะ!" ริมฝีบางระเรื่อขยับขึ้นลงเป็นท่วงทำนองคำพูด สายตาจ้องเขม็งอย่างคาดคั้น เธอได้ยินเสียงของพี่ชายถอนหายใจ ก่อนพูดประโยคที่เธอคาดไว้อย่างถูกเผง Cariad Sol Hamilton "ไม่มีอะไร?" หญิงสาวทวนคำของพี่ชาย มือทั้งสองยันโต๊ะพลางลุกขึ้นยื่นหน้าแทบจะชิดกับใบหน้าของคาเรียด "ดูสภาพพี่ตอนนี้ซิ ขอโทษเถอะ เหมือนคนจรจัดก็ไม่ปาน พี่หวีผมครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เสื้อผ้าพวกนี้พี่ไปหยิบจากถังขยะไหนมา" นิ้วเรียวเล็กจิ้มลงบนหว่างคิ้วพี่ชายที่มันกำลังขมวดเป็นปมยุ่ง ภายใต้เสื้อคลุมตัวหนาสภาพมอมแมม ปรากฏภาพของเสื้อยืดยับยู่สภาพไม่ต่างกับเสื้อคลุมซักเท่าไหร่ กลิ่นกายของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ป่า นั่นเป็นสิ่งเดียวที่แยกพี่เธอออกจากคนไร้บ้าน คาเรียดเป็นคนหน้าตาดีแต่ไม่เคยใช้ให้เป็นประโยชน์ ทัมเบลินาไม่แปลกใจหากชาตินี้พี่เธอยังครองตัวเป็นโสด เพราะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเข้าใกล้ เมื่อก่อนชายหนุ่มก็เหมือนกับคนปกติทั่วไป มาระยะหลังเธอเห็นเขาทำตัวแปลกมากขึ้น มันเกิดขึ้นตั้งแต่พี่ชายย้ายออกจากปราสาทมาอาศัยอยู่ที่ลอนดอนคนเดียว ไม่ว่าทัมเบลินาจะพยายามพูดหว่านล้อมเท่าไหร่ คาเรียดก็ไม่เคยหลุดปากเล่าความในใจให้ฟังซักที "อย่าทำเหมือนกำลังแบกโลกทั้งใบไว้คนเดียวซิ ไหนว่าจะไม่มีเรื่องปิดบังต่อกันไง เรายังเป็นครอบครัวกันอยู่รึเปล่า พี่ยังเห็นฉันคนนี้เป็นน้องอยู่มั้ย?" สิ่งที่เอ่ยออกมาทั้งหมดนั้นมาจากใจ เพราะคนตรงหน้าช่วยให้ครอบครัวพ้นจากคำว่าล้มละลาย มีชีวิตสุขสบายอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ แต่เบื้องหลังความสุขของครอบครัว คาเรียดต้องแบกรับหลายสิ่งหลายอย่างไว้บนบ่า แม้เขาไม่เคยปริปากพูด ทัมเบลินาก็สัมผัสได้ถึงความกลัดกลุ้มจากทางสีหน้านั้น มือเล็กกุมมือหนาของพี่ชายพร้อมกับบีบเบา ๆ ความเฉยชาของชายหนุ่มในบางครั้งมันทำให้เธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะในสายตาของคาเรียดแม้แต่เธอที่เป็นน้องสาว ยังไม่อาจเป็นที่พึ่งพิงในยามทุกข์ยากให้กับเขาได้เลย Cariad Sol Hamilton มือหนายีผมของเธอไปมา พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากอันทรงเสน่ห์ ความอ่อนโยนที่หาได้ยากในตัวคนตรงหน้าทำให้ความน้อยใจเมื่อครู่มลายหายเป็นปลิดทิ้ง ทัมเบลินายู่หน้าทิ้งตัวลงนั่งตามเดิมพลางถอนหายใจยาว เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่คาเรียดพูดเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะไม่เชื่อใจเขา "ฉันมีพี่คนเดียว ไม่ให้ห่วงพี่แล้วจะให้ไปห่วงใคร" หญิงสาวบ่นอุบ ส่งค้อนวงใหญ่ให้อีกฝ่าย "แล้ว " ทัมเบลินาเว้นวรรคคำพูดสลับกับมองหน้าชายหนุ่ม "พี่จะกลับไปฉลองปีใหม่กับพ่อแม่มั้ย?" Cariad Sol Hamilton "งั้นหรอ อืม เสร็จงานแล้วรีบกลับบ้านล่ะ พ่อกับแม่คงดีใจที่ได้เจอหน้าพี่ซักที" สำหรับผู้วิเศษระยะทางระหว่างลอนดอนกับวาร์วิคเชอร์ไม่ได้ไกลกันมากเท่าไหร่ แต่พ่อกับแม่กลับพบหน้าพี่ชายแทบนับครั้งได้ เหตุผลหลักของการไม่กลับไปวาร์วิคเชอร์อันดับหนึ่งสำหรับคาเรียดคือเรื่องงาน Cariad Sol Hamilton "ฉันโตแล้วน่าไม่ใช่เด็กอายุสิบเอ็ดพึ่งเข้าเรียนฮอกวอตส์ซักหน่อย ห่วงแต่ตัวเองเถอะ ช่วยแต่งตัวให้เหมือนคนปกติกับเขาบ้าง ไม่ให้เกียรติตัวเองก็ให้เกียรติชุดกระโปรงคอลเลกชันใหม่ที่ฉันใส่ด้วย" บอกตามตรงสภาพการแต่งตัวระว่างเธอกับพี่ชายในตอนนี้ ไม่ต่างกับนิทานเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูรในชุดเสื้อผ้าขาดวิ่น ทัมเบลินามองคนตีหน้าตายอย่างอ่อนใจ ก่อนจะหันไปสนใจมื้ออาหารอันโอชะตรงหน้า หญิงสาวจิ้มชิ้นเนื้อเข้าปากเคี้ยวจนแก้มตุ่ย มองดูพี่ชายกำลังลงมือทานอาหารด้วยความละเหี่ยใจ ทัมเบลินาสาบานกับตัวเองเลยว่า สิ่งแรกที่เธอจะทำเมื่อไปถึงอะพาร์ตเมนต์ของคาเรียด คือจัดการเผาเสื้อผ้าของอีกฝ่ายให้สิ้นซาก หญิงสาวกระชับเสื้อกันหนาวตัวหนาเข้ากับร่างเล็กอันบอบบาง มองแผ่นหลังของพี่ชายกำลังห่างออกไป คาเรียดบอกแต่เพียงสั้น ๆ ว่าจะไปพบคนรู้จักที่นัดกันไว้แถวตรอกไดแอกอน และทิ้งเงินจำนวนหนึ่งสำหรับค่าอาหารและเครื่องดื่ม ก่อนไปเขายังกำชับให้เธอดูแลตัวเองดี ๆ เพราะคงไม่ได้ไปส่ง ทัมเบลินาไม่ใช่เด็กเธออายุสิบเจ็ดแล้ว เมื่อ 2 - 3 วันก่อนเธอกับเพื่อนชาวเอเชียสมัยเรียนที่ฮอกวอตส์พากันเที่ยวตะลอนทั่วอังกฤษ นับเป็นครั้งแรกที่พ่อแม่รวมถึงพี่ชายอนุญาตให้เธอได้ออกไปใช้ชีวิตข้างนอกตามลำพัง หลังส่งเพื่อนรักเดินทางกลับสู่บ้านเกิด ทัมเบลินาจึงใช้เวลาที่เหลืออีกนิดหน่อยนัดพบพี่ชาย และค่ำนี้เธอจะกลับปราสาทที่วาร์วิคเชอร์ทันที Thumbelina Della Winterbottom #FF5656 Cariad Sol Hamilton #669999 TUESDAY 2022 |
|
|
Lo-Fi ; ประหยัดแบนวิธ,โหลดเร็ว | เวลาในขณะนี้: 21st September 2024 - 11:54 PM |