[RPG] Leaky Cauldron | ร้านหม้อใหญ่รั่ว ตัวเลือก

[Narrator]

Leaky Cauldron

เมื่อคุณถามพ่อมดขาประจำถึงร้านอาหารดี ๆ สักร้านในตรอกไดแอกอน หนึ่งในนั้นย่อมมีร้านหม้อใหญ่รั่วติดอันดับต้น ๆ อยู่แน่นอน ร้านหม้อใหญ่รั่วเป็นผับเก่าแก่ที่สุดในกรุงลอนดอน ตั้งอยู่ระหว่างร้านหนังสือและร้านแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส ตัวร้านมีขนาดเล็กซอมซ่อแต่ดูน่าอบอุ่น น่าเสียดายที่มักเกิ้ลไม่มีโอกาสได้มาเยือน แม้ว่าพวกเขาจะสัญจรไปมาบนถนนสายนี้อยู่เป็นนิจ ทว่าในสายตาของมักเกิ้ลนั้น ก็จะพบเพียงแค่ความว่างเปล่าราวกับมันไม่เคยมีอยู่เลย

ร้านหม้อใหญ่รั่วคือแหล่งชุมนุมพ่อมดแม่มดยอดนิยมที่ปลอดภัย เหมาะที่จะติดตามหรือหาข่าวคราวต่าง ๆ ในโลกเวทมนตร์ ชั้นล่างเป็นบาร์สาธารณะ เลยถัดไปเป็นห้องนั่งเล่นส่วนตัว มีโต๊ะและเก้าอี้เพียงเล็กน้อย ชั้นบนมีห้องนอนสองสามห้อง ใช้สำหรับนักเดินทางที่ต้องการพักค้างคืนในระยะหนึ่งหรือใช้หลบภัยได้ ด้านหลังของร้านเปิดออกสู่ลานเล็ก ๆ ต้อนรับลมเย็น และเมื่อแตะกำแพงอิฐด้านหลังของร้านหม้อใหญ่รั่วอย่างถูกต้อง ก็กลายจะเป็นเส้นทางที่ใช้พาไปสู่ตรอกไดแอกอน


กติกา

1. กระทู้นี้เป็นพื้นที่โรลเพลย์ส่วนกลางสำหรับทุกคน ผู้ที่ไม่ได้ลงทะเบียนตัวละครสามารถโรลเพลย์ได้ โดยยึดชั้นปี กลุ่มที่สังกัด หรือตำแหน่งอาชีพตามความเป็นจริง และไม่ใช้อิมเมจและโค้ดสีซ้ำกับในระบบโรลเพลย์
2. โรลเพลย์ให้มีความยาวโพสต์ขั้นต่ำ 150 คำ (Microsoft Word) ต่อโพสต์
3. ยึดระเบียบการโรลตามกฎการเล่นโรลเพลย์
4. พื้นที่นี้เป็นส่วนหนึ่งของเส้นเรื่อง Hogwarts :.The Story of Magic (อิงตามประวัติตัวละคร)

เปิดให้โรลเพลย์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

⟵ ตรอกไดแอกอน ร้านสัตว์วิเศษ

N/A ⟶

[Penelope Chole L...]

Leaky Cauldron / Penelope Chole Lombardia #7B1FA2

Leaky Cauldron

ย่านการค้าเก่าแก่ยังคงเต็มไปด้วยเหล่าผู้วิเศษที่มาจับจ่ายซื้อของ เพื่อเตรียมต้อนรับการเปิดภาคเรียน รองเท้าบูธสีเข้มก้าวออกพ้นประตูร้านตัวบรรจง และหยดหมึก นับว่าเป็นร้านสุดท้ายของธุระเขาในวันนี้ เด็กหนุ่มผิวกายขาวซีดในชุดสีสะอาด จัดกระเป๋าสะพายใบกระทัดรัดให้เข้าที่ ก่อนตัดสินใจตั้งหน้าตั้งตา เดินทางกลับหลังร้านหม้อใหญ่รั่ว เขาจะไม่แวะร้านไหนอีกแล้วในวันนี้ แม้แต่ร้านไอศกรีมก็ตาม

“ คงไม่มีอะไรแล้วล่ะมั้ง ” ปากเล็กบ่นอุบอิบตามประสา



เมื่อครั้นใกล้เข้าถึงประตูทางออก เพเนโลเปเปิดกระเป๋าเช็คของจำเป็นเป็นครั้งสุดท้าย เขาอยากจะหมดธุระกับตรอกไดแอกอนแล้วเสียที ในสัปดาห์นึงเขาแวะเวียนมายังย่านเก่าแก่เกินครึ่งจำนวนวัน การพบปะผู้คนบ่อย ๆ นั้นไม่ได้ทำให้เขาชินชาแต่อย่างใดเลย เมื่อมั่นใจแล้ว คนตัวเล็กตัดสินใจก้าวเท้าเดินต่อไปตามทาง

เสี้ยววินาทีกล่องเล็กที่ดูเหมือนกับบรรจุของเล่นอะไรอยู่สักอย่าง ตกลงมาใกล้เจ้ารองเท้าสีนิล กับเรือนผมสีน้ำตาลดูนุ่มฟูที่ไหวไปตามสายลม ของเจ้าของกล่องเล็กตรงหน้าเขาที่เดินผ่านไป นัยน์ตาสีอำพันไม่รู้ว่ามันควรวางไว้ตรงไหนก่อน ได้แต่ขมวดคิ้วสวยมองของที่ถูกลืมสลับกับคนสองคนที่เดินผ่านเขาไป มือเรียวจึงก้มลงเก็บกล่องสีม่วงอ่อนขึ้นมา ถึงโดยปกติแล้วเด็กหนุ่มไม่ใช่คนที่จะเก็บของของผู้อื่นขึ้นก่อนมาสุ่มสี่สุ่มห้า

แต่กับเคสนี้ค่อนข้างจะใกล้เกินไปนิดหน่อย และเขาไม่ใช่คนไม่มีสามัญสำนึกขนาดนั้นเสียนี่..

“ ดะ เดี๋ยวสิ ” เด็กหนุ่มหวีดร้องออกมา เผลอเพียงครู่เดียวเจ้าของกล่องของเล่นก็เดินหายไปในฝูงชนแล้ว คนที่ดูเรียบนิ่งมาตลอดแปรเปลี่ยนเป็นคนที่ทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ทันใด นี่เขาต้องทำภารกิจตามหาเจ้าของเจ้ากล่องนี่งั้นหรอ..



ว่าที่นักเรียนใหม่เดินเตร็ดเตร่มาจนถึงทางออกตรอก ที่เชื่อมกับร้านหม้อใหญ่รั่วดังเช่นทางเข้า ในมือเรียวยังคงถือกล่องใบเล็กที่เจ้าของหาใช่เขา ร้านหม้อใหญ่รั่วยังคงเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย โต๊ะนั่งมากมายถูกจับจองอย่างคับแน่น เพเนโลเปจัดหมวกเสื้อคลุมสีมุกลงมาให้ปกปิดใบหน้ามิดชิดขึ้น เพื่อหลีกเลี่ยงการพบปะ แต่ยังไม่ลืมที่จะมองหานักเดินทางที่ทำของหล่นไว้เมื่อครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพบกับเจ้าของสีผมที่คุ้นตา เด็กหนุ่มเผลอหวีดร้องทักอย่างลืมตัว ราวกับกลัวว่าคู่ชายหนุ่มตรงหน้าเขาจะหายตัวไปอีกครา แน่นอนสิ เขาไม่ได้อยากหยิบของของผู้อื่นกลับบ้านนะ

“ คุณ คุณครับ ! ”

เป็นชายหนุ่มตัวสูงกว่าอีกคนรู้สึกตัวก่อน ข้อมือเล็กของคนตัวเล็กที่อยู่ข้าง ๆ ถูกคว้าดึงให้ไปหลบข้างหลังอย่างรวดเร็ว เจ้าของเสียงทักเผลอตกใจตาม จนต้องก้าวถอยหลังไปก้าวนึงเช่นกัน เป็นเรื่องที่คงไม่แปลกมากนัก หากว่าเขาถูกทักในที่แบบนี้จากคนแปลกหน้า เขาเองก็คงต้องรู้สึกไม่ปลอดภัยเช่นกัน ว่าแล้วเด็กหนุ่มจึงตัดสินใจเปิดโหมดเป็นมิตรชั่วคราว

“ บังเอิญผมเก็บเจ้านี่ได้ครับ คุณทำตกเอาไว้ ” มือเล็กยื่นกล่องเล็กสีม่วงให้กับคนตรงหน้า ก่อนคลี่ยิ้มตาปิดแบบที่ชอบทำยามต้องใช้เสน่ห์การเจรจา

“ โอ๊ะ! ขอบคุณมากเลยนะครับ ถือยังไงให้มันร่วงได้เนี่ย ”

ของที่ถูกลืมได้กลับคืนสู่เจ้าของของมันเป็นที่เรียบร้อย เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลที่ดูนุ่มนิ่มยิ้มให้เขาจนตาหยี นี่สินะนิยามของคำว่าสดใสจนแสบตา คนตรงหน้ามีรอยยิ้มที่จริงใจต่างกับเขาลิบลับ

“ เป็นเด็กนักเรียนจากฮอกวอตส์รึเปล่าครับ ” คนตรงหน้าเอ่ยถามออกมาชวนคุย

“ กำลังเตรียมตัวเข้าเรียนครับปี 1 ” เด็กหนุ่มตอบอย่างไม่ได้ปิดบัง มันอาจจะเป็นเรื่องดีในอนาคตหากเขาทำความรู้จักผู้อื่นไว้เสียบ้าง

“ ก็เป็นรุ่นน้องน่ะสิ เราจูเลียนนะครับ ฮัฟเฟิลพัฟ ปี 5 ”

นี่คงเป็นสิ่งที่ช็อคโลกที่สุดในวันนี้ของเขา เด็กหนุ่มนัยน์สีเข้มตรงหน้าเป็นรุ่นพี่เขาอยู่หลายปี ถึงจะคาดเดาไว้ในใจบ้าง แต่นี่คงเป็นความจริงที่เกินความคิดเขาไปมาก

“ เพเนโลเปครับ เรียกเพพอาจจะง่ายกว่า ” เจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ทองแนะนำตัวเองอย่างง่าย ๆ บ้าง

“ ชื่อน่ารักจัง เรียกเราว่าพี่จูลได้เลยนะ ” คนตรงหน้าแนะนำตัวอย่างสบาย ๆ และดูมีความภูมิใจจนเขาอดเอ็นดูรุ่นพี่ตรงหน้าไม่ได้ ก่อนจะเจ้าตัวหันไปแนะนำคนข้าง ๆ ให้กับเขา “ ส่วนนี่… ” เหมือนว่าเจ้าของนัยน์ตาสีเปลือกไม้จะครุ่นคิดสิ่งใดอยู่ครู่นึง

“ เฮกเตอร์ครับ เป็นเพื่อนเรา ” จูเลียนแนะนำอีกคนก่อนจะหันไปสบตากัน เด็กหนุ่มมองว่าน่ารักดี ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสอง

“ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ” เพเนโลเปทาบมือเรียวลงบนอกแล้วโค้งเล็กน้อย เพื่อทักทายทั้งคู่อย่างเป็นทางการ

“ งั้น… เพื่อเป็นการต้อนรับน้องใหม่ แล้วก็ขอบคุณที่เก็บของให้เราเมื่อกี้ ให้เราเลี้ยงเครื่องดื่มกับขนมเพพนะ ” แววตาสดใสแปรเปลี่ยนเป็นการออดอ้อนที่ยากจะปฏิเสธ เด็กหนุ่มครุ่นคิดชั่วครู่ นาฬิกาพกเรือนเล็กถูกแอบเปิดดูแว้บนึง เพื่อประกอบการตัดสินใจ ก่อนเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์จะคลี่ยิ้มบาง ๆ เป็นการตกลง


รุ่นพี่บ้านฮัฟเฟิลพัฟคนน่ารักเลือกโต๊ะที่ใกล้บาร์ที่สุดสำหรับสามที่ ในยามนี้ร้านหม้อใหญ่รั่วก็ยังคงมีผู้คนหลั่งไหลกันเข้ามาจับจองที่นั่งดื่ม โชคดีที่ยังเหลือโต๊ะนั่งแสนทำเลดีตรงนี้อยู่ ทำเลดีพอที่จะทำให้คนสายตาสั้น แต่ไม่ได้พกแว่นมาแบบเจ้าของนัยน์ตาสีอำพันสว่าง สามารถมองเห็นป้ายเมนูได้แบบไม่ต้องเพ่งมองมากนัก

“ เพพดื่มอะไรดีครับ ? ”

“ งั้นเพพขอเป็นบัตเตอร์เบียร์ครับ ” เสื้อคลุมสีขาวบริสุทธิ์ถูกร่นลงเพื่อที่จะทำอะไรได้ถนัด ก่อนตอบคำถามรุ่นพี่ตายิ้มที่นั่งอยู่ตรงข้าม ในคราแรกใจจริงเขาก็อยากจะลองเครื่องดื่มอื่นดูบ้าง แต่ในวันนี้คงไม่เหมาะเสียเท่าไหร่ หากเขาสั่งมาแล้วดื่มมันไม่หมด

“ แล้วเฮกเตอร์ล่ะ ”

“ ไม่เอา ” หัวทุยสีบลอนด์หันไปทางรุ่นพี่ฮัฟเฟิลพัฟครั้งนึง สลับกับคู่สนทนาอีกคนที่สูงกว่า เขาทำได้แค่นั่งมองตามประสาคนพูดคุยไม่เก่ง หลังได้คำตอบจากชายหนุ่ม จูเลียนผงกหัวตอบรับเล็กน้อย ก่อนจะยกมือเรียกพนักงานที่อยู่ใกล้สายตาที่สุดเพื่อสั่งอาหาร และเครื่องดื่ม


“ เอาบัตเตอร์เบียร์หนึ่งครับ น้ำมะนาวลิ้นผูกหนึ่ง แล้วก็พายอีกหนึ่งครับ ” นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มหยีลงอีกครั้งจากการส่งยิ้มให้กับพนักงาน รุ่นพี่คนนี้ตรงกับคำว่า สดใสจนแสบตาจริง ๆ นั่นแหละ

ชื่อของอาหาร และเครื่องดื่มที่เพเนโลเปไม่เคยลิ้มลอง ถูกเอ่ยออกมาจากรุ่นพี่ตายิ้มตรงหน้า ทำให้นัยน์ตาอำพันต้องกวาดตามองหาในป้ายเมนูอีกครั้งอย่างสนใจ ก่อนจะโดนสายตาจากคนที่นั่งตรงข้ามดึงออกมาจากภวังค์

ระหว่างรอเครื่องดื่ม และพายจะทำเสร็จ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใดเช่นกัน เพเนโลเปถูกรุ่นพี่ร่วมสถาบันชวนคุยสัพเพเหระจนลืมเวลา รุ่นพี่จูเลียนเป็นคนสดใสที่พูดคุยเก่งมาก ๆ นั่นคือสิ่งที่เขาได้รับรู้ และเป็นความประทับใจแรกพบ รู้สึกตัวอีกครั้ง พายอุณหภูมิอุ่น และเครื่องดื่มสีสวยสองแก้วก็ถูกบริการวางลงบนโต๊ะแล้ว

บัตเตอร์แก้วใหญ่ขนาดสองมือจับถูกวางลงตรงหน้าเด็กหนุ่ม สองมือเรียวค่อย ๆ ประคองแก้วสีสวยขึ้นมาจรดริมฝีปากบาง รสชาติหวานซ่าเมื่อสัมผัสปลายลิ้นที่คุ้นเคยกลับมาทักทายลำคอสวย เครื่องดื่มสีเดียวกับนัยน์ตาของเขาถูกดื่มไปสองอึก ก่อนเจ้าของแก้วจะยอมแพ้แล้ววางลงพักยก

“ เพพชิมมั้ย ” แก้วใสถูกเลื่อนมาตรงหน้าเขา พร้อมกับคำพูดเชื้อเชิญให้ลองลิ้มรส หากจำไม่ผิดชื่อของมันคือน้ำมะนาวลิ้นผูก เพเนโลเปช่างใจอยู่ชั่วครู่

“ ลองดูครับ อร่อยนะ ลิ้นไม่ผูกแบบชื่อแน่นอน ” เสียงหวานกล่าวล่อลวงเขาอีกครั้ง ครั้งแรกไม่เป็นไร ครั้งต่อไปเริ่มมีพิรุธ แต่อย่างไร เด็กหนุ่มไม่อยากปฎิเสธคำเชิญจากคนตรงหน้าเลยสักนิด เพเนโลเปยิ้มขำปนเอ็นดูคนตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจใช้หลอดของตัวเองชิมเครื่องดื่มที่ไม่คุ้นเคยตามคำชวน


“ อึก ! จี๊ดจนปวดหัวเลย ”

ในคราแรกเขาเพียงแค่คิดว่ามันคงจะตัดความหวานเลี่ยนจากบัตเตอร์เบียร์เขาได้ เพียงแค่อึกเดียวเท่านั้น เพเนโลเปได้รับรู้เลยว่าเขาคิดผิด เด็กหนุ่มเจ้าของผมสีสว่างสบัดศีรษะไล่ความรู้สึกจี๊ดขึ้นสมองออกทันที เมื่อความเปรี้ยวนั้นส้มผัสปลายลิ้น ให้ตายเถอะ เขาโดนรุ่นพี่ตายิ้มล่อซื้อแกล้งแล้ว เจ้าของแก้วหลุดหัวเราะสดใสออกมาตอนเห็นอาการของเขาหลังจิบไปอึกนึง กับคนข้างกายรุ่นพี่ที่ลอบถอนหายใจ หลอดใสถูกหยิบสลับแก้วกลับอย่างรวดเร็ว

เพเนโลเปจะยอมดื่มแค่บัตเตอร์เบียร์ทุกชาติไป

- ❤ -

Penelope Chole Lombardia #7B1FA2 ❤
Julien Aneurin Delacroix Bai #CD8E8D ❤
Hecter (NPC) #FFFFFF

copyright © 2021, ravenclaw house