[FICTION] Final Fantasy XV ตัวเลือก

[Metchanruna Gros...]

คุยกันก่อน


เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับไฟนอลภาคสิบห้าเท่านั้นนะคะ ไม่มีภาคอื่นนะ ไม่ใช่เรื่องแรกที่แต่งแต่เป็นเรื่องแรกที่เอามาลงที่นี่ ยังไงผิดพลาดประการใดสามารถติชมกันได้ค่ะ (ช่วยกันพัฒนาเนอะ) ต่อไปนี้ในหน้าฟิคขอแทนตัวเองว่าไรต์ และเรียกผู้อ่านว่ารีด หรือรีดเดอร์นะคะ

สำหรับคู่ชิปนั้นเป็น ยาโตะ (ตัวละครที่มโนขึ้นมาเอง) x น็อคทิส นะคะ (จะเรียกว่าคู่ชิปได้ไหมเนี่ย) เมะสวยเคะหล่อค่ะ (สไตล์ผู้แต่งล้วน ๆ) ด้วยความที่อยากให้น็อคคุงเป็นรับ ให้คู่กับอาร์ดินก็ยังไงอยู่เพราะนี่ชิป อาร์ดิน x เรวัส กับกลาดิโอยิ่งแล้วใหญ่ นางมีพ่อครัวประจำกลุ่มอิกนิสอยู่แล้ว ไรต์เรียกคู่นี้ว่าคู่พ่อแม่ค่ะ (ฮา) เป็นคนที่ไม่เปลี่ยนเรือด้วย พรอมพ์โตรายนั้นก็รับไม่ได้ถ้าจะให้นางไปรุกน็อคคุง สรุปก็คือแต่งเมะเองซะเลย (โหว!)

ส่วนเนื้อเรื่องนั้นจะอ้างอิงจากเกมไฟนอลแฟนตาซีภาคสิบห้าเยอะพอสมควรนะคะ แต่จะปรับเปลี่ยนเล็กน้อย (มั้ง) คาดว่าช่วงกลาง ๆ เรื่องจะน่าเบื่อหน่อย อ่านข้าม ๆ ไปก็ได้ค่ะ (ไหงงั้น?) ทั้งนี้ถ้าเนื้อเรื่องขาด ๆ เกิน ๆ ยังไง หรือคิดว่าแปลกตรงไหนสามารถแนะนำกันได้นะคะ (ยังใหม่กับการแต่งฟิคเหมือนกันค่ะ) ไม่รู้ว่างานนี้จะถูกใจรึเปล่า แต่ยังไงก็ขอบคุณที่เปิดใจกดเข้ามาดูนะคะ <3




*คำเตือน*

1.เรื่องนี้เป็นฟิควาย หรือชายรักชาย

2.อาจมีคำพูด, อิริยาบทที่หยาบคายบางช่วง และมีเนื้อหาที่ไม่ค่อยเหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

3.เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น หากผิดพลาดประการใด มีพาดพิงถึงใคร หรือเหมือนกับนิยายเรื่องไหน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

4.ห้ามนำฟิคเรื่องนี้ไปทำซ้ำ เพิ่มเติม ดัดแปลง แก้ไข หรือด้วยวิธีการใด ๆ ที่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์

5.ขอให้รีดเดอร์ทุกคนมีความสุขกับการอ่านฟิคให้เต็มที่ค่ะ






Facebook >>> Metchanruna Grossipponry

วิจารณ์ผลงาน >>> [FICTION] Final Fantasy XV

คุณ Metchanruna Grossipponry ได้แก้ไขข้อความนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ Jun 6 2020, 04:12 PM

[Metchanruna Gros...]

Final Fantasy XV
บทที่ 6 (3/3)

ท่ามกลางท้องฟ้าที่เปลี่ยนสี ต้อนรับรุ่งอรุณวันใหม่ วันนี้เป็นวันที่เมฆครึ้มกว่าปกติ น็อคทิสที่เพิ่งตื่นนอนเหม่อมองมันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงพรอมพ์โตจะดังขึ้น

......“อ๊ะ อรุณสวัสดิ์” สิ้นเสียง คนผมดำก็หยัดกายลุกออกจากเตียง ในห้องมีกลาดิโอและพรอมพ์โต

......“อิกนิสล่ะ” น็อคทิสเอ่ยถาม

......“เดี๋ยวก็คงมานั่นแหละ” กลาดิโอบอก ก่อนที่น็อคทิสจะเดินไปที่กระจกบานใหญ่ อิกนิสคงไปหาข้อมูลเกี่ยวกับเรือที่หยุดให้บริการนั่นแหละ เพื่อไปอัลทิสเซียจะต้องหาเรือสักลำให้ได้

ไม่นานเสียงประตูก็เปิดออก ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน ปรากฏว่าเป็นอิกนิสที่เดินเข้ามาพร้อมกับหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับ แต่สายตาที่แปลกไปของอีกฝ่ายทำให้น็อคทิสย่นคิ้วเล็กน้อยด้วยความงุนงง

......“อะไรเล่า”

......“ข่าวลงไว้แทบทุกหน้า” อิกนิสบอก ก่อนจะยื่นหนังสือพิมพ์นั้นให้กลาดิโอ คนตัวยักษ์รับมันไปดูอย่างรวดเร็ว

......“ข่าวอะไร?” น็อคทิส

......“อินซอมเนีย...ล่มสลายแล้ว” พรอมพ์โตอ่าน

......“หา!” ดวงตาสีน้ำเงินเบิกกว้าง “พูดบ้าอะไรเนี่ย”

......“ใจเย็น ๆ ก่อนน็อค ฉันจะอธิบายให้ฟัง” อิกนิส

......“ให้ฉันใจเย็นงั้นเหรอ!” น็อคทิสสาวเท้าเดินเข้าไปหา

......“ดูเหมือนว่า...กองทัพจักรวรรดินีฟล์ไฮม์ เข้าโจมตีอินซอมเนียน่ะ” อิกนิสบอก ก่อนที่กลาดิโอจะอ่านบทความบนหนังสือพิมพ์ให้ฟัง

......“มีการระเบิดขึ้นระหว่างพิธีลงนาม แสงไฟเป็นประกายขึ้นสู่ท้องฟ้ายามราตรี และเมื่อควันไฟในห้องพระโรงค่อย ๆ จางหายไป เราพบว่ากษัตริย์รีจิส...สวรรคตแล้ว”

......“เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิ” น็อคทิสสบถ

......“ทรงเก็บเงียบไว้” อิกนิสเอ่ยขึ้น ก่อนที่คนผมดำจะหันไปถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่น

......“หมายความว่ายังไง”

......“เมื่อวานมีพิธีลงนาม แล้วเมืองหลวงก็...”

......“อย่าบอกนะว่าที่ให้พวกเราไปอัลทิสเซีย...”

......“ทรงคาดไว้อยู่แล้ว!” อิกนิสหันกลับมาสบตาน็อคทิส ที่ตอนนี้เจ้าตัวดูสับสนปนเปไปกับหัวใจที่แหลกสลาย “แต่ถึงอย่างนั้น ข่าวกลับบอกว่าเป็นการโจมตีแบบไม่คาดคิด ทุกฉบับจากในเมืองลงไว้อย่างนั้น”

......“โกหกน่า” น็อคทิสเอ่ยเสียงแผ่ว รู้สึกอ่อนแรงจนต้องทรุดนั่งลงบนเก้าอี้หนัง

......“มัน...” พรอมพ์โตเองก็พูดไม่ออก ก่อนที่กลาดิโอจะถอนหายใจ หันไปถามอิกนิส

......“แล้วรู้อะไรอีกไหม” เจ้าตัวส่ายหน้าช้า ๆ “มีแต่จะต้องไปดูกับตาตัวเองเท่านั้นแหละนะ”

......“ถ้าอย่างนั้นกลับอินซอมเนียกัน” พรอมพ์โต

......“มันอันตรายเกินไป” อิกนิสห้าม

......“อยู่ที่นี่ก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ” พรอมพ์โตบอก

......“เอาไง” กลาดิโอถาม แม้ไม่ได้เอ่ยชื่อก็รู้ว่าถามองค์ชายแห่งลูซิส ดวงตาสีมหาสมุทรเงยขึ้นสบตาเพื่อนทั้งสามคน ในนั้นมีทั้งความอาลัยและความโกรธในเวลาเดียวกัน

......“อา”


ท่ามกลางหน้าผาสูงชัน ตรงหน้านั้นคือลูซิส ควันดำลอยคลุ้งหลายจุด บ่งบอกได้อย่างดีว่ามันผ่านอะไรมาบ้าง

......[เกี่ยวกับสนธิสัญญาสงบศึกของทั้งสองประเทศที่ล่มไปแล้วนั้น หลังเหตุการณ์ในครั้งนี้ก็ได้มีการประกาศยึดครองออกมาแล้วค่ะ นอกเหนือจากการสวรรคตของกษัตริย์รีจิส องค์ชายน็อคทิส แล้วก็องค์หญิงลูน่าเฟรน่าจากเทเนไบร์ ล้วนยืนยันว่าสวรร...] เสียงดับไปเพราะพรอมพ์โตเป็นคนปิด

......“ไม่ต้องปิด!” กลาดิโอบอก

......“ข...ขอโทษ!” ด้วยความลนลาน โทรศัพท์ร่วงหล่นจากมือคนผมทอง

......“ไม่ต้องไปฟังหรอกน่า” น็อคทิสฝืนพูดออกไป เสียงแหบแห้งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่ยามเมื่อเห็นควันไฟในเมืองลูซิส ลำคอก็จุกราวกับมีมีดมาแทงใส่

ยานบินลอยเคว้งอยู่เหนือหัว เศษฝุ่นเศษดินลอยละล่องตามแรงลม เสียงโทรศัพท์เครื่องบางดังอยู่ในกระเป๋ากางเกง

......“ฮัลโหล คอร์เหรอ?” น็อคทิสกดรับ

......[ปลอดภัยดีสินะ]

......“นี่มันเรื่องอะไร”

......[ตอนนี้อยู่ที่ไหน]

......“อยู่นอกเมือง เข้าไปไม่ได้เลย”

......[อ่า...]

......“‘อ่า’ อะไรเล่า! เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วพวกฉันควรทำยังไงต่อ!” น็อคทิสถามรัวเร็วด้วยความร้อนใจ มันทั้งกลัวทั้งสับสน “ตาแก่ล่ะ ลูน่าล่ะ ที่ว่าองค์ชายตายแล้วมันหมายความว่ายังไง อธิบายมาสิ!”

......[ฉันกำลังจะออกจากที่นี่ แล้วไปแฮมเมอร์เฮด]

......“หา!”

......[ฝ่าบาท...สวรรคตแล้ว] จบคำ น็อคทิสเบิกตากว้าง หันกลับไปมองที่ลูซิสอีกครั้ง เหมือนมีบางอย่างค่อย ๆ กัดกร่อนหัวใจของเขาไปทีละนิด จนเหลือแต่ความว่างเปล่า น้ำฝนที่ตกลงมาอย่างสม่ำเสมอนั้นเย็นเฉียบจนร่างทั้งร่างแทบแข็งค้าง ดวงตาสีน้ำเงินนิลเหม่อมองภาพเมืองที่พังเละเทะไม่เหลือเค้าเดิม [เดี๋ยวฉันจะบอกเองว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนอื่น ออกมาจากที่นั่นก่อน] เสียงที่กรอกอยู่ข้าง ๆ แทบไม่ได้เข้าหูเลยแม้แต่น้อย [ไว้เจอกัน] สิ้นเสียงสายก็ตัดไป

มือค่อย ๆ ร่วงหล่นลงข้างตัว ความหวังที่เคยคิดว่าข่าวนั้นเป็นของปลอมทลายลงไปอย่างโหดร้าย แผ่นหลังกว้างนั้นดูหม่นหมองจนน่าใจหาย แม้ไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยดแต่ข้างในกำลังบีบรัดจนปวดร้าวอย่างแสนสาหัส

......“ท่านพ่อ...”