&'บทที่ ๑ ; ถูกโจมตีจาก....
โลกสวรรค์
ท่าม กลางผืนนภาอันกว้างใหญ่ยังมีสถานที่สถานที่หนึ่ง สถานที่ที่เหล่าเทพเทวดาเท่านั้นที่จะอาศัยอยู่ได้ หมู่กินรีที่ชมดชม้อยบินโฉบไปโฉบมาก่อนที่จะบินลงและถลาลงสู่คฤหาสน์สีขาว ขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง คฤหาสน์หลังนี้เป็นที่ประทับของกษัตริย์ของเหล่าเทพทั้งหลายทั้งปวง ผู้ใดที่ได้มีโอกาสมาเหยียบย่ำสถานที่แห่งนั้นผู้นั้นจักได้ชื่อว่าผู้มีบุญ อันหาที่เปรียบมิได้ ... เหล่าฝูงกินรีหยุดกึกอยู่ตรงน้ำพุขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในสวนของคฤหาสน์อันวิ จริตงดงามหลังนี้ พวกมันค่อยๆลิ้มลองรสชาติของน้ำจากน้ำพุแห่งนี้อย่างเชื่องช้า ... หลังจากพวกมันลิ้มลองรสชาติของน้ำได้ไม่นานนักชายหนุ่มผู้รับใช้ของกษัตริย์ พระองค์นี้ก็ค่อยๆกวาดไล่พวกกินรีให้ออกไปพ้นทางก่อนที่เจ้านายของเขาจะตื่น ขึ้นมาเห็นซะก่อน
“ไป ๆ ไปให้พ้น ” หลัง จากที่สวนหน้าบ้านของกษัตริย์ไร้ซึ่งเหล่ากินรี ชายหนุ่มก็มีท่าทีพอใจกับผลงานของตนเองก่อนที่จะเดินเข้าคฤหาสน์ไป แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ ก็มีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาเขา
“มีอะไรรึ? ”ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากเห็นบุคคลที่อยู่ตรงหน้ามีสีหน้าที่บ่งบอกถึงข่าวไม่ดี
เอาเสียเลย
“ข้าขอพบ .. ท่านอาคีดัสเป็นการด่วน ได้โปรด” สายตาวิงวอนฉอเลาะของบุคคลตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาจับใจ
“เข้าพบน่ะได้อยู่แล้วแต่ ณ บัดเดี๋ยวนี้ท่านอาคีดัสยังบรรทมอยู่ในห้องนอนของพระองค์ ถ้าหากเจ้าจะรอซักประเดี๋ยวนึงจะได้รึเปล่า?”
“ได้แต่เร่งรีบหน่อยก็แล้วกัน .. เรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่ของเมืองเราเลยทีเดียว” ชายหนุ่มผายมือให้บุคคลตรงหน้าเข้าไปรอในคฤหาสน์ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนขอ
งนายท่านของเขา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียง เคาะประตูดังขึ้น ชายหนุ่มไม่รอนายท่านของเขาขานตอบก็ผลักประตูเข้าไปในห้องทันที .. และนั้นทำให้ชายหนุ่มตกใจอย่างรุนแรง เมื่อภาพตรงหน้าที่เขาเห็นคือ .... นายท่านของเขานอนจมกองเลือดอยู่
“เฮ้ยยย !!!!” เมื่อเสียงตะโกนดังออกมา ชายหนุ่มข้างล่างได้ยินเสียงก็ตกใจ รีบขึ้นมาตามต้นเสียงและเขาก็มีท่าทีตกใจเหมือนชายหนุ่มคนแรกไม่มีผิดเพี้ยน
“นายท่านนนนนนนนน!!!”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ใครทำกับนายท่านของเราขนาดนี้” ชายหนุ่มที่เข้ามาในห้องคนแรกถามขึ้น
“นี่คงให้คำตอบเราได้” ชายหนุ่มคนสองยื่นจดหมายที่ตกอยู่ใต้เตียงให้ชายหนุ่มคนแรกอ่านทันที
ถึง เจ้าพวกลูกสมุนของเจ้านายของพวกเจ้า
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ .. นายท่านของพวกเจ้าก็ยังคงเป็นสวะอยู่วันยังค่ำ ฮ่าฮ่าฮ่า! ช่าง เถอะ เรามาเข้าเรื่องของเราก่อนดีกว่า พวกเจ้ายังจำได้รึเปล่าว่ากี่ปีมาแล้วที่โลกสวรรค์ของเจ้าไม่ได้เปิดศึก สงครามกับทางฝั่งนรกของเรา ? กี่ปีมาแล้วล่ะ ?
ไม่ ต้องห่วงไปเลย นายท่านของพวกเจ้าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ข้าแค่มาทักทายทายทักอะไรนิดๆหน่อยๆกับนายท่านของเจ้าก็เท่านั้นเอง เตรียมวางแผนให้ดีล่ะว่าเจ้าจะรับมือกับลูกน้องของข้าอย่างไร ฮ่าฮ่าฮ่า !
ผู้ไร้นาม
“ข้าว่าแล้วว่าต้องเป็นฝีมือของพวกเดนนรกอย่างพวกมัน ข้าคิดไว้ไม่มีผิด” ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดอะไรออกไป เสียงระเบิดก็ดังกึกก้องขึ้น
บึ้มมมม !!
“นี่ คือเสียงประกาศอัตโนมัติ ขณะนี้เมืองของพวกเราได้ถูกโจมตีจากฝีมือของพวกฝีมือของกลุ่มใดลุ่มหนึ่ง ขอให้สามัญชนธรรมดาทั่วไป อย่าออกมาเผ่นพ่านกลางเมืองโดยเด็ดขาด เพื่อความปลอดภัยของพวกท่าน ทางเราจะประกาศให้ทราบอีกที ส่วนบุคคลใดมีฐานันดรตั้งแต่ชั้นทหารขึ้นไปขอให้มาเตรียมรับมือกับทางเรา เป็นการด่วน! ”
บึ้มมมมม !!
เสียงระเบิดอีกลูกดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย
“มันโจมตีแล้ว มาเกสเจ้าไปประจำการที่ศูนย์บัญชาการกลางเมืองโดยด่วน ส่วนนายท่านข้าจะพาไปรักษาโดยด่วน ! ไปซิ ---” ชาย หนุ่มคนแรกสั่งการทันที ผู้ถูกสั่งการไม่รอช้าผุดเดินผุดวิ่งออกไปจากตัวคฤหาสน์ทันที ก่อนที่ชายหนุ่มคนแรกจะค่อยๆพยุงร่างของนายท่านขึ้นมาและหายตัวไปตามเสียง ระเบิดที่ดังกระหึ่มขึ้น ...
โลกนรก
“ท่านเฮวครับ ทางฝั่งสวรรค์มันโดนระเบิดปรมาณูไปจำนวนทั้งสิ้นห้าลูกครับ ขณะนี้ทางฝั่งมันยังไม่ได้โต้กลับแต่อย่างไรครับ”
“มันจะโต้กลับได้ยังไรล่ะ ในเมื่อหัวหน้าของมัน ... ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจเสียจริง ” ‘ท่านเฮว’ หัวเราะร่าทันทีหลังจากได้ยินข่าวที่น่าพิสมัย ก่อนที่จะพูดต่อ “ตอนนี้บอกลูกน้องของเจ้าให้พอได้แล้วล่ะ เดี๋ยวเจ้านายของพวกมันมันฟื้นมาจะตกใจเมืองของมันที่พังพินาศไม่มีสิ้นดีเสียก่อน” ผู้ถูกสั่งการหลังจากได้รีบคำสั่งก็ไม่รอช้า รีบหายตัวไปทันที ....
โลกสวรรค์
พรึ่บ!
เสียง อะไรบางอย่างดังขึ้น ชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นโดยที่มีบุคคลอีกบุคคลหนึ่งถูกอุ้มไว้อยู่ใน อุ้งแขนของชายหนุ่ม ชายหนุ่มรีบเดินมายัง ‘ศูนย์อำนวยการบาดแผลฉกรรจ์’ อย่างรวดเร็ว
“ท่านเฒ่า ท่านเฒ่า อยู่รึเปล่า --- เหตุด่วน เหตุด่วน !!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกอยู่ซักพัก ผู้เฒ่าหญิงคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น
“มีอะไรให้ข้าช่ว---”ยังพูดไม่ทันจบ ผู้เฒ่าผู้นั้นก็มีสีหน้าตื่นตระหนก ก่อนที่จะรีบไปเอายารักษาบาดแผลมาทันที
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นรึไฮดาส?”
“เรื่องนี้ข้าว่าข้าค่อยเล่าให้ท่านทราบภายหลัง แต่บัดนี้ข้าว่ามาช่วยรักษาบาดแผลของนายท่านดีกว่า” ชายหนุ่มนามไฮดาสเอ่ยขึ้น
“บาด แผลนี้ไม่ได้สาหัสหนักหนาอะไรซักเท่าไหร่ แต่ที่ข้าเป็นกังวลอยู่ก็คือท่านอาคิดัสคงโดนสมุนไพรที่มีพิษร้ายแรงทำให้ ร่างกายขาดน้ำไปล่อเลี้ยงระบบร่างกาย นี่ถ้าเจ้ามาช้าอีกนิด นายท่านของเราคง .... เจ้าคงรู้นะว่าอะไร” หญิงแก่ตรงหน้าพูดเสร็จไม่รอช้า หยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่ขวดหนึ่งกรอกเข้าปากของท่านอาคีดัสทันทีก่อนที่จะพูดต่อ “ข้าว่าข้ารู้แล้วล่ะว่าเป็นฝีมือของพวกใด ใช่พวกเดนนรกนั่นรึเปล่า ?”
“ท่านรู้ได้อย่างไร?” ไฮดาสมีสีหน้างงเมื่อหญิงแก่ตรงหน้ารู้ว่าเป็นฝีมือใคร
“ทำไมข้าจะไม่รู้ ในเมื่อสมุนไพรชนิดนี้มีแค่ในนรกเท่านั้น ... ”
“อืมมม... ใช่เป็นฝีมือพวกเดนนรกนั้น”
“เดี๋ยวนี่มันชักเก่งกล้าขึ้นทุกวัน ไม่เหมือนสมัยก่อนแม้แต่จะมาเหยียบแผ่นดินของพวกข้า มันก็ยังไม่กล้า ” สมัย ก่อนโลกสวรรค์ได้ชื่อว่าเป็นโลกที่แข็งแกร่งที่สุดในสามโลก (มนุษย์,สวรรค์,นรก) ไม่มีผู้ใดกล้ามาโจมตีหรือทำร้ายโลกสวรรค์ อาณาเขตก็กว้างใหญ่ไพศาล ทุกสิ่งทุกอย่างก็เจริญ กองทัพก็แข็งแกร่งหาผู้ใดเปรียบเปรยมิได้ แต่กาลเวลาเปลี่ยนไป ความถดถอยของกองทัพเริ่มอ่อนล้าลง หัวหน้ากองทัพที่เก่งๆก็พากันล้มตายไปหมด เพราะจากเหตุสงครามเมื่อสิบสามปีที่แล้วทำให้ ณ ปัจจุบันความอ่อนความอ่อนแอของโลกสวรรค์เริ่มมีให้เห็นอย่างเด่นชัด ตำแหน่งที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบันก็เลยตกเป็นของโลกนรก เมื่อผู้บังคับบัญชา(นายกรัฐมนตรี)ของโลกนรก ท่านเฮล ผู้มีความสามารถรอบด้าน ยึดเมืองต่างๆหลายเมืองจึงทำให้อาณาเขตพื้นที่ของโลกนรกก็เริ่มแผ่ขยายจน เกือบจะเท่ากับโลกสวรรค์ อีกทั้งท่านเฮวยังเป็นทั้งหัวหน้ากองทัพของโลกนรกอีก ทำให้โลกนรก ณ ปัจจุบันยากแก่การหาผู้ใดมาเปรียบเปรย ดังนั้นโลกสวรรค์ก็เปรียบเสมือนเหยื่อของมัน ที่มันจ้องจะตะครุบ ทำร้ายได้ตลอดเวลา
ส่วน โลกมนุษย์ที่ไม่ค่อยมีใครอยากไปยุ่งนั้นเพราะเหตุว่ามันยากมากแก่การโจมตี มากเนื่องจากระยะทางที่จะไปยังโลกมนุษย์นั้นมันยาวไกลต้องใช้เวลาเป็นเดือน กวาจะไปถึง มีอยู่ครั้งหนึ่งทางโลกนรกต้องการครอบครองมันเช่นเดียวกัน เลยส่งทหารหลายหมื่นหลายแสนไปโจมตี แต่เหตุว่าโลกมนุษย์เป็นโลกที่ล้าสมัย ถนนหนทางในการเดินทางจึงเต็มไปด้วยความยากลำบาก จึงทำให้ทหารหลายหมื่นล้มตายกันเป็นจำนวนมาก ดังนั้น ณ ปัจจุบันทั้งสองโลกจึงไม่ค่อยกล้าที่จะไปครอบครองโลกมนุษย์ซักเท่าไหร่
“แล้วท่านอาคีดัสต้องพักตัวเป็นเวลากี่วันรึ ?” ไฮดาสถามขึ้น
“ประมาณซักสองสามวันก็น่าจะหายดีแล้วละ เอาล่ะ เจ้าค่อยมารับตัวนายท่านของเจ้าก็แล้วกัน”
“ถ้าเป็นงั้นข้าขอตัวไปตรวจดูความเรียบร้อยภายในเมืองก่อนก็แล้วกัน”
===================